Στα άδυτα της Μεγάλης Στοάς

• 
  Η αίθουσα της Μεγάλης Στοάς στην Αχαρνών. Σύμφωνα με τους κ. Πετρόπουλο και Κοντούλη, στις συναντήσεις εκεί «μάθαινες περισσότερα γι’ αυτόν που είχες απέναντί σου. Μπορεί να ήταν επιχειρηματίας, πρύτανης, πανεπιστημιακός ή υπουργός».

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Μπορεί να έχουν περάσει 45 χρόνια, αλλά ο Μαρίνος Πετρόπουλος ακόμη θυμάται σαν χθες, το βράδυ της μύησής του στη μασονία. Ηταν  28 ετών και μετά δύο χρόνια συζητήσεων με έναν οικογενειακό φίλο και μία σειρά αυστηρών συνεντεύξεων, είχε έρθει η ώρα να ανέβει τα σκαλιά του διατηρητέου κτιρίου της Κυψέλης όπου στεγαζόταν τότε η Στοά στην οποία θα ανήκε. Φορώντας το καλό του μαύρο κουστούμι δεν είχε ιδέα τι τον περίμενε. «Αισθανόμουν εάν όχι φόβο, σίγουρα μια ταραχή. Δέος», θυμάται. Του έβαλαν ένα μαντίλι στα μάτια, και τον οδήγησαν σε μια αίθουσα που έμοιαζε με αρχαιοελληνικό ναό. Η τελετή κράτησε περίπου 2,5 ώρες, σε εκείνον βέβαια φάνηκε αιώνας. «Εγώ παρέμεινα ψύχραιμος. Εχω δει βέβαια στην πορεία μου, επιφανείς άνδρες να παθαίνουν σοκ, να βάζουν τα κλάματα και να ζητούν να σταματήσει η τελετή. Είναι έντονη η κατάσταση που βιώνεις», θυμάται.

Είχε κάθε καλή πρόθεση να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις που του έκανα, έβλεπα όμως πως δυσκολευόταν να πει περισσότερα για την τελετή μύησης. «Μα για να διατηρηθεί το μυστήριο για τους μελλοντικούς υποψηφίους. Την περνάς μόνο μία φορά και καλό είναι να μην ξέρεις τι σε περιμένει», μου απάντησε. Παρότι έχει πλέον διαγραφεί από τη Μεγάλη Στοά της Ελλάδος (ουσιαστικά την ομοσπονδία όλων των Στοών), παραμένει πιστός στη μασονία και σε ό,τι αυτή πρεσβεύει. Γι’ αυτόν δεν είναι μια μυστική κοινωνία που δρα υπόγεια. Μπορεί να είναι –και είναι– ένα σύστημα με μυστικά, αλλά ουσιαστικά σκοπός της είναι να ενθαρρύνει τα μέλη της, μέσω της φιλοσοφίας και της ιστορίας να γίνουν καλύτερα μέλη της κοινωνίας και στο τέλος να προσφέρουν σε αυτήν μέσω της φιλανθρωπίας. Και όλο αυτό, εξηγεί ο κ. Πετρόπουλος, μέσα από ένα τελετουργικό που μοιάζει με θεατρική παράσταση. 

Ο Μαρίνος Πετρόπουλος μυήθηκε πριν από 45 χρόνια.

Τους τελευταίους μήνες συναντηθήκαμε πολλές φορές. Μαζί του ήταν πάντα και ο Κωνσταντίνος Κοντούλης, επίσης μασόνος εδώ και 51 χρόνια. Οταν το 2012 μαζί και με άλλους «αδελφούς» (όπως αποκαλούν ο ένας τον άλλο) έκαναν κάποιες ερωτήσεις για τα οικονομικά της Μεγάλης Στοάς, με συνοπτικές διαδικασίες διεγράφησαν. Τότε ήταν που αποφάσισαν να κινηθούν δικαστικά. Και σήμερα, αποφάσισαν να σπάσουν τον κώδικα «σιωπής» και να διηγηθούν για πρώτη φορά στην «Κ» την ιστορία τους.

Από τη μύησή τους και για πολλά χρόνια, οι δύο άνδρες όχι απλά δεν είχαν καμία υποψία πως κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά ήταν απόλυτα εξαρτημένοι από το σύστημα της μασονίας. Για χρόνια, μία φορά την εβδομάδα, ακριβώς στις 8 το βράδυ έμπαιναν στη Στοά τους. Φορώντας ειδικές ενδυμασίες, ανάμεσα σε αναμμένα κεριά και κλασική μουσική ξεκινούσε το τελετουργικό. Στη συνέχεια, κάποιος παρουσίαζε ένα θέμα που είχε προετοιμάσει και στο τέλος το συζητούσαν. Η θεματολογία ποικίλλει, μπορεί να μιλήσουν, για παράδειγμα, για την αρετή ή τη δικαιοσύνη ή για ένα θέμα ιστορικό. Αφού τελείωναν, όλοι μαζί κάθονταν για το «δείπνο της αγάπης», αρχικά σε κάποιο εστιατόριο, στη συνέχεια σε έναν ειδικό χώρο μέσα στο κεντρικό κτίριο στην Αχαρνών. Με καλό φαγητό και κρασί χαλάρωναν, απελευθερωμένοι από το τυπικό των τελετών. «Εκεί μάθαινες περισσότερα για αυτόν που είχες απέναντί σου. Μπορεί να ήταν επιχειρηματίας, πρύτανης, καθηγητής πανεπιστημίου ή υπουργός. Μοιραζόμασταν κάτι ξεχωριστό και γρήγορα αναπτυσσόταν μια φιλία ξεχωριστή. Γι’ αυτό και πολλοί μιλούν για κλίκα. Είναι ανθρώπινο όμως, ο ένας να βοηθάει τον άλλο σε ό,τι χρειαζόταν», εξηγούν.

«Τρόπος ζωής»

Παρά τη φήμη για μυστικότητα, ή ίσως εξαιτίας της, ο μασονισμός στην Ελλάδα άνθησε. Ιδρύθηκε το 1867 και σήμερα αριθμεί περίπου 3.500 μέλη ενταγμένα σε μία από τις 115 Στοές μέσα στις οποίες εξελίσσονται, ανεβαίνοντας βαθμούς. Οι περισσότεροι έμπαιναν και σε άλλα παραπλήσια συστήματα οπότε οι δραστηριότητες και οι υποχρεώσεις πληθαίνουν. «Η μασονία γίνεται τρόπος ζωής και αυτό κάποια στιγμή σε φέρνει σε δύσκολη θέση και ως προς την οικογένειά σου. Επίσης ξεχνάς σε μεγάλο βαθμό τις παλιές σου παρέες. Πλέον οι φίλοι γίνονται από μέσα», εξηγούν. Για τους περισσότερους η συμμετοχή ήταν ένα μυστικό, παρ’ όλα αυτά ο περίγυρος συχνά είχε υποψίες. «Θυμάμαι με έβλεπαν κάθε Δευτέρα στη γειτονιά να βγαίνω από το σπίτι κοστουμαρισμένος. Τη μια φορά τους έλεγα πως πάω σε γάμο, την άλλη σε βαφτίσια. Ε, την τρίτη ξεκινούσε το σούσουρο», εξιστορεί ο κ. Πετρόπουλος. Οι δύο άνδρες γνωρίζουν πως κυκλοφορούν πολλές θεωρίες συνωμοσίας: «Οτι ανεβοκατεβάζουμε κυβερνήσεις μέχρι πως κάνουμε θυσίες με ζώα. Εχουμε βρεθεί σε τέτοιες συζητήσεις. Συνήθως δεν λέγαμε τίποτα αλλά με τα χρόνια αρχίσαμε να απαντάμε και να τους εξηγούμε».

Ο Κωνσταντίνος Κοντούλης είναι μασόνος εδώ και 51 χρόνια.

Οι μασόνοι στην Ελλάδα απέκτησαν με τα χρόνια εκτός από ένα μεγάλο ακίνητο στην Αχαρνών και άλλη, σημαντική περιουσία. Αποκλειστικοί χρηματοδότες ήταν τα ίδια τα μέλη. Ξεκινούσαν πληρώνοντας τα «μύητρα» (σήμερα από 200 μέχρι 600 ευρώ ανάλογα με τον βαθμό), ετήσια συνδρομή (γύρω στα 200 ευρώ), έκτακτη εισφορά για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό ή για να αγοράσουν κάποιο ενθύμιο ή αξεσουάρ – από λευκώματα, γραβάτες ή γάντια μέχρι περιζώματα και σπαθιά. Και βέβαια υπήρχε το ελεονομείο – κάτι σαν παγκάρι που έβγαινε έπειτα από κάθε τελετή. Αρχικά ένα κουτί, αργότερα, όταν ήρθε το ευρώ, ένας σάκος, για να μην ακούγεται άσχημα ο ήχος των κερμάτων που αναπόφευκτα αντικατέστησε τα χαρτονομίσματα. «Γενικά η μασονία είναι ένα ακριβό σπορ. Το να μπεις, να διατηρηθείς, να ανέλθεις και να εξελιχθείς» σημειώνουν. Τα έσοδα –σύμφωνα με δημοσιευμένους ισολογισμούς– κάποιες χρονιές ξεπερνούσαν το ένα εκατ. ευρώ.

Για πολλά χρόνια η κάθε Στοά διαχειριζόταν τα χρήματά της και έδινε το 10% των εσόδων στη Μεγάλη Στοά. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 όμως αποφασίστηκε να συγκεντρώνονται όλα τα χρήματα στο Μεγάλο Θησαυροφυλάκιο της Μεγάλης Στοάς. «Δεν είναι σωστό η Μεγάλη Στοά να κάνει  μικρές δωρεές της τάξεως των 1.000 ευρώ. Πρέπει να είναι μεγαλύτερα τα ποσά, για να συγκινούν την κοινωνία» είχαν πει σε μια εκδήλωση και όλοι είχαν συμφωνήσει. Μέχρι το 2009 όμως, η Μεγάλη Στοά δεν είχε τραπεζικό λογαριασμό ούτε καν ΑΦΜ. Oλα τα χρήματα, στα χαρτιά τουλάχιστον, κατευθύνονταν σε ένα ίδρυμα (το τεκτονικό ίδρυμα που είχε όμως την ίδια διοίκηση με τη Μεγάλη Στοά). Με τα χρήματα αυτά, θεωρούσαν όλοι, πως πληρώνονταν πάγια και λειτουργικά έξοδα ή πως πήγαιναν σε φιλανθρωπίες. Ο κ. Κοντούλης που είχε μια συνήθεια να αρχειοθετεί οποιοδήποτε έντυπο ή έγγραφο περνούσε από τα χέρια του, διάβαζε τους δημοσιευμένους ισολογισμούς και είχε από καιρό νιώσει πως κάτι δεν πήγαινε καλά με τα νούμερα. Η επιβεβαίωση, όμως, ήρθε αργότερα, από τους ιππότες. 

Φιλανθρωπίες χωρίς... ευεργετημένους

Το αμερικανικό σύστημα του ιπποτισμού ήρθε στην Ελλάδα το 2005 λίγο αφότου η αγγλική Μεγάλη Στοά ήρε την αναγνώριση της ελληνικής Μεγάλης Στοάς. Ο λόγος ήταν η συμμετοχή μασόνων σε ένα συλλαλητήριο στη Βόρεια Ελλάδα για το Μακεδονικό (ως μασόνος δεν επιτρέπεται να εκδηλώνεσαι πολιτικά). Ο τότε επικεφαλής –με τον τίτλο του Μεγάλου Διδασκάλου– προσπαθώντας να δημιουργήσει νέες συμμαχίες κατέφυγε στην Αμερική όπου κατάφερε να εξασφαλίσει από εκεί αναγνώριση φέρνοντας στην Ελλάδα τρία νέα συστήματα. Ενα από αυτά ήταν το ιπποτικό.

Tο «Δελτίον Αναγνωρίσεως Μαθητού» του κ. Πετρόπουλου.

Αμερικανοί μασόνοι ταξίδεψαν στην Ελλάδα για να διδάξουν το τελετουργικό. Ουσιαστικά μια παράσταση έργου εποχής. Οι ιππότες ήταν υποτίθεται από την Ιερουσαλήμ, φορούσαν μπέρτα, κρατούσαν σπαθιά τα οποία χρησιμοποιούσαν στον «πόλεμο», έδιναν όρκους. Το σύστημα στην Ελλάδα εθεωρείτο ανεξάρτητο αλλά στα χαρτιά ήταν «υπό την αιγίδα της Μεγάλης Στοάς». Κανείς δεν γνώριζε τι ακριβώς σήμαινε αυτό, αλλά ούτε είχε χρειαστεί να μάθουν. Ο ιπποτισμός για καιρό υπολειτουργούσε με ελάχιστες ιπποτικές συνάξεις κάθε χρόνο. Μέχρι που το 2013 ορίστηκε επικεφαλής κάποιος που θέλησε να βάλει μια τάξη.

Κάποια στιγμή ζήτησε από τον ταμία του χρήματα για ορισμένες αγορές. «Μα δεν έχουμε δικό μας ταμείο, πρέπει να πάτε στη Μεγάλη Στοά» του είπε. Παραξενεύθηκε αλλά το έκανε, ζητώντας παράλληλα να δει τα βιβλιάρια καταθέσεων και τα βιβλία εσόδων-εξόδων του ιπποτικού. Ηξερε πως λίγες εβδομάδες νωρίτερα είχε ολοκληρωθεί η μύηση 62 ιπποτών και μόνο από εκεί, τα  έσοδα ήταν 24.800 ευρώ. Εκείνοι του έδωσαν κάποια χρήματα αλλά φανερά ενοχλημένοι και μια συμβουλή: «Μην τα ανακατεύεις. Τα χρήματα είναι της Μεγάλης Στοάς», θυμάται πως του είπαν. Θορυβημένοι οι ιππότες διόρισαν μια επιτροπή η οποία έκανε έναν διαχειριστικό έλεγχο. Κατέληξαν πως τα χρήματα, κακώς δεν βρίσκονταν στο ταμείο τους. Οταν ζήτησαν από τη Μεγάλη Στοά να τους επιστραφούν, με συνοπτικές διαδικασίες τους διέγραψαν. 

Αυτή ήταν η αρχή μιας περιπέτειας με πολλά εμπόδια. Το πρώτο και βασικό, πως δεν έβρισκαν δικηγόρο να τους εκπροσωπήσει. «Κάποιοι αρνιούνταν να μας δουν, άλλοι προσπαθούσαν να μας αποτρέψουν. “Πού μπλέκετε;” μας έλεγαν, “είναι καιρός να χαρείτε τα εγγόνια σας, όχι να κάνετε πόλεμο με τα αδέλφια σας”». Αυτό τους πείσμωσε ακόμη περισσότερο και όταν βρέθηκαν στο δικηγορικό γραφείο του Γιώργου Τσαπρούνη που τελικά ανέλαβε την υπόθεση ανακουφίστηκαν και αποφάσισαν να την πάνε μέχρι τέλους.

«Μεγάλη αναντιστοιχία»

Συγκέντρωσαν εκατοντάδες έγγραφα και για μήνες μελέτησαν ισολογισμούς. «Κατ’ αρχάς υπάρχει μεγάλη αναντιστοιχία μεταξύ των εισφορών που πλήρωναν τα μέλη και του ποσού που τελικά εμφανιζόταν στους ισολογισμούς να υπάρχει ως διαθέσιμο στο ταμείο του ιδρύματος», εξηγεί ο κ. Τσαπρούνης. Στη συνέχεια διαπίστωσε μία σειρά προβληματικών και παράνομων πρακτικών, αλλά το εύρημα που πόνεσε περισσότερο τους δύο πελάτες του είναι πως σε κάποιες περιπτώσεις τα χρήματα που υποτίθεται ότι πήγαιναν σε φιλανθρωπίες ουδέποτε είχαν φτάσει στους καταγεγραμμένους αποδέκτες. Στο υπόμνημα που έχουν καταθέσει στους ανακριτές, ο κ. Τσαπρούνης έχει υπολογίσει πως η μαύρη τρύπα ξεπερνά τα 10 εκατ. ευρώ. 

Η ομολογία του λογιστή και η «στημένη υπόθεση»

Το αμερικανικό σύστημα του ιπποτισμού ήρθε στην Ελλάδα το 2005, λίγο αφότου η αγγλική Μεγάλη Στοά ήρε την αναγνώριση της ελληνικής Μεγάλης Στοάς. Φωτογραφία από σύναξη ιπποτών στη Ρόδο.

Για ένα πολύ μεγάλο διάστημα, οι κ. Πετρόπουλος και Κοντούλης είχαν αγωνία πως η προσπάθειά τους μπορεί και να έπεφτε στο κενό. Η Δικαιοσύνη κινείτο με αργούς ρυθμούς, ο Δήμος Αθηναίων –η εποπτεύουσα αρχή– δεν ξεκινούσε τη διαδικασία διορισμού επιτρόπου για έλεγχο (το έκανε το 2018), το ίδιο και η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων  (ξεκίνησε φορολογικό έλεγχο μόλις πριν από έναν μήνα). To 2016, όμως, ενημερώθηκαν πως η Μεγάλη Στοά είχε παραδεχθεί πως πράγματι υπήρχε μαύρη τρύπα – είχαν κάνει οι ίδιοι οικονομικό έλεγχο και μάλιστα είχαν ήδη βρει και έναν από τους υπευθύνους, τον λογιστή, ο οποίος είχε ομολογήσει την υπεξαίρεση.

Τέλη του 2017, πάντως, η ιστορία θα έπαιρνε μια νέα πιο σκοτεινή τροπή. Ο λογιστής κατήγγειλε πως η ομολογία ήταν στημένη. «Ηταν μια απατηλή ιστορία που θα έδινε την εντύπωση πως τα ελλείμματα οφείλονταν σε υπεξαιρέσεις που δήθεν είχα κάνει εγώ», γράφει στη μήνυσή του. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του ιδίου, μια Κυριακή τον κάλεσαν να επιστρέψει επειγόντως από τις διακοπές του. Του είπαν πως έχουν χαθεί 350.000 ευρώ και πως ο μόνος τρόπος για να μην πάει κανείς φυλακή θα ήταν να παραδεχθεί πως τα έχει πάρει ο ίδιος. «Επαθα σοκ, αλλά μου είπαν να μην ανησυχώ γιατί θα καλύψουν την υπόθεση και δεν θα πάθω τίποτα (...) Οταν αρνήθηκα με απείλησαν λέγοντάς μου ότι θα με συντρίψουν. Πως έχουν ανθρώπους παντού. Στη Δικαιοσύνη, στο ΣΔΟΕ, στην αστυνομία, στη νύχτα ακόμα και στη ρωσική μαφία», ισχυρίζεται πως του είπαν.

Υπό αυτές τις απειλές, λέει πως υπέγραψε την ομολογία του – έμαθε αργότερα πως προσπαθούσαν να αποσπάσουν ανάλογες ομολογίες και από άλλα άτομα. Απολύθηκε αλλά του υπόσχονταν πως θα του έβρισκαν άλλη δουλειά, δικηγόρο και πως θα άφηναν χωρίς υποστήριξη τη μήνυση όταν και εάν δικαζόταν. Τίποτα, όμως, από αυτά δεν έγινε. Ο δικηγόρος ουδέποτε παρουσιάστηκε στο δικαστήριο, η περιουσία του δεσμεύθηκε. Εχοντας ο ίδιος μεγαλώσει μέσα στη Στοά, υιός του ταμία τους για χρόνια και αργότερα και ο ίδιος μασόνος, συνειδητοποίησε πως είχε έρθει η ώρα να στραφεί εναντίον της ομάδας που για χρόνια του ασκούσε έλεγχο και εξουσία. Σήμερα, στη μήνυσή του, ζητεί την προστασία του κράτους και των Αρχών για τη ζωή τη δική του και της οικογένειάς του. 

ΠΗΓΗ 

ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ (6)

«Βλέψον ἱλέῳ ὄμματί Σου καί ἐπίσκεψαι τήν κάκωσιν ἥν ἔχω» (ζ΄ ὠδή Μεγ. Παρακλητικοῦ Κανόνος).

(Ρίξε τό ἱλαρό βλέμμα Σου ἐπάνω μου καί πρόσεξε τήν πληγή πού ἔχω).

Μέ τά δύο σταθερά καί πάλι δεδομένα του κινεῖται ὁ αὐτοκράτωρ ποιητής, προκειμένου νά ἐκφράσει τό αἴτημά του στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Μέ τό πρῶτο, τῆς ψυχοσωματικῆς ταλαιπωρίας πού κατατρύχει συνήθως τόν ἄνθρωπο στόν κόσμο τοῦτο - ὁ ἴδιος ὡς γνωστόν ταλαιπωρεῖτο ἀπό βαριά ἐπιληψία∙ καί μέ τό δεύτερο, τῆς βαθιᾶς πίστης τοῦ χριστιανοῦ ὡς πρός τή θερμή ἀγάπη τῆς Παναγίας ἀπέναντί του.

Καί τά δύο δεδομένα πράγματι ἐκφράζουν τήν ἀλήθεια πού ζεῖ ὁ χριστιανός. Διότι ποιός ἄνθρωπος, ὄχι μόνο ὁ χριστιανός, στόν κόσμο τοῦτο δέν ταλαιπωρεῖται κατά καιρούς ἀπό τή θλίψη καί τόν πόνο καί τούς διαφόρους πειρασμούς; Ὅπως ὁ Κύριος τόνιζε «διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ὑμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν». Ἡ ζωή αὐτή πού ὁ Κύριος εὐδόκησε νά βρεθοῦμε ἄχρι καιροῦ εἶναι μέν ζωή πού ἔχει τοῦ κόσμου τά καλά, μά ταυτοχρόνως εἶναι «κοιλάς πένθους καί δακρύων», λόγω τῆς ἁμαρτίας τοῦ ἀνθρώπου, καί οὐαί στόν ἄνθρωπο πού θά νομίσει ὅτι αὐτός μόνος θά γλιτώσει ἀπό τή «μοῖρα» αὐτή – πετάει κυριολεκτικά στά σύννεφα. Κανείς δέν ξέρει τό μέλλον του καί συνεπῶς κανείς δέν ξέρει τί τοῦ ἐπιφυλάσσει τό αὔριο: ἐκεῖ πού λές ὅτι ὅλα πᾶνε καλά, ἐκεῖ αἰφνίδια ἔρχεται ἡ ἀνατροπή∙ κι ἐκεῖ πού νομίζεις ὅτι ὅλα πᾶνε στραβά καί ἀνάποδα, ἐκεῖ ἔρχεται τό χαμόγελο τοῦ οὐρανοῦ. Δέν εἶναι τυχαῖο πού πολλοί ἀπό τούς Πατέρες μας, ὅπως βεβαίως καί ἡ ἀνθρώπινη ἐμπειρία ἐπιβεβαιώνει, σημειώνουν ὅτι ἡ ζωή στόν κόσμο τοῦτο μοιάζει μέ τίς ἐναλλαγές τοῦ καιροῦ∙ πότε ἔχει λιακάδα καί πότε ἔχει συννεφιά καί κακοκαιρία. Γι’ αὐτό προτείνουν νά μή χαίρεται κανείς ὑπέρμετρα στή λιακάδα, ὅπως καί νά μή λυπᾶται ὑπέρμετρα στήν κακοκαιρία.

Ἄν ὅμως τό πρῶτο δεδομένο εἶναι τοῖς πᾶσι ἀποδεκτό, τό δεύτερο ἀπαιτεῖ τή χάρη τῆς πίστης στόν Κύριο, τήν Παναγία καί τούς ἁγίους μας. Κι αὐτό εἶναι τό προτέρημα καί τό προέχον τοῦ χριστιανοῦ ἔναντι τῶν ἄλλων συνανθρώπων του. Θέλουμε νά ποῦμε ὅτι ὁ χριστιανός ἐνῶ βρίσκεται μέσα στό καμίνι συχνά τῶν θλίψεων καί τοῦ πόνου καί τῶν δοκιμασιῶν, ὅμως δέν καταβάλλεται – πλήν ἴσως προσωρινά – γιατί ἔχει τήν ἐλπίδα σ’ Ἐκεῖνον πού εἶναι ὁ Παντοκράτωρ Κύριος, «ὁ διδούς πᾶσι ζωήν καί πνοήν καί τά πάντα», μέσα στήν παρουσία τοῦ Ὁποίου «ζεῖ καί κινεῖται καί ἐστί». Καί μπορεῖ νά ὑπάρχουν καί ἄλλες θρησκεῖες καί πεποιθήσεις, πού προϋποθέτουν στή ζωή μία ἀνώτερη ἤ πολλές ἀνώτερες δυνάμεις, προκειμένου νά δώσουν ἀντοχή στήν ταλαιπωρία τῆς ὕπαρξης, ὅμως στή χριστιανική πίστη κατά τήν ἀποκάλυψη τοῦ Κυρίου ὑφίσταται ὁ Θεός ὡς πρόσωπο, «ἐγώ εἰμι ὁ Ὤν» - καλύτερα: ὡς τριαδική κοινωνία ὑποστάσεων - ὁ Ὁποῖος ἐνδιαφέρεται καί μεριμνᾶ γιά τόν κόσμο Του, ἰδιαιτέρως δέ γιά τόν «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Αὐτοῦ» δημιουργημένο ἄνθρωπο.

Ὁ ἀληθινός καί μόνος Θεός δηλαδή ὑπάρχει πάντοτε ἐν θερμῇ ἀγάπῃ πρός τόν κόσμο, χωρίς νά παραιτεῖται ποτέ ἀπό τή δημιουργία Του, ἐργαζόμενος ἀδιάκοπα γιά τή σωτηρία αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ὅπως μᾶς τό βεβαίωσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος: «ὁ Πατήρ μου ἕως ἄρτι ἐργάζεται, κἀγώ ἐργάζομαι». Κι ἡ ἐργασία Του αὐτή εἶναι πέραν τῆς δημιουργίας, ἡ πρόνοια γιά τόν κόσμο, ἰδίως γιά τόν ἄνθρωπο καί μάλιστα τόν πιστό ἄνθρωπο, καί ἡ διακυβέρνηση αὐτοῦ τοῦ κόσμου μέχρις ὅτου ἐπιτευχθεῖ ἡ σφοδρή ἐπιθυμία τοῦ Θεοῦ: ὁ ἄνθρωπος νά πιστέψει σ’ Αὐτόν καί νά ἀποκτήσει ἀληθινή ἐπίγνωση Αὐτοῦ μέ τήν ὑπακοή καί τήν ἀνταπόκρισή του στή δική Του ἀγάπη. «Ὁ Θεός πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν».  

Τήν ἀγάπη αὐτή τοῦ Θεοῦ πρός τόν κόσμο καί μάλιστα τόν ἄνθρωπο τήν ἔχουν καί οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ὡς μέλη ἀγαπημένα τοῦ Χριστοῦ, κατεξοχήν δέ ἡ Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία στέκει πάντοτε μέ στοργή καί ἱλαρότητα ἀπέναντι στά παιδιά της, κατά τό πρότυπο τοῦ ἴδιου τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ της. Αὐτή ἡ ἀγάπη τῆς Παναγίας, τήν ὁποία ἄλλωστε ἐπικαλεῖται ὁ ὑμνογράφος, εἶναι τό δεύτερο λοιπόν  δεδομένο του, τό ὁποῖο διατυπώνει μέ τήν ἐκφραστική ὄμορφη εἰκόνα τοῦ ἱλαροῦ βλέμματός Της. Γιά τόν ὑμνογράφο ἡ Παναγία ζεῖ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό καί τό βλέμμα Της, ἀποτύπωση τοῦ ψυχικοῦ καί πνευματικοῦ της κόσμου, δέν μπορεῖ νά εἶναι διαφορετικό ἀπό ὅ,τι Ἐκείνου. Τό βλέμμα τοῦ Θεοῦ, ὅπως στήν ἀνθρώπινη διάστασή Του τό εἴδαμε στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀποτελεῖ τήν ἐνίσχυση καί τήν παρηγοριά τοῦ ἀνθρώπου, ἀποτελεῖ τήν ἴδια τήν πρόκληση τῆς ζωῆς του, εἶναι ἡ ἀνόρθωση καί ἡ ἀνάστασή Του, ἀλλά καί συνιστᾶ καί τόν ἔλεγχο τῆς ἁμαρτίας του ἤ καί τή βίωση τῆς ὀργῆς Του γιά τόν ἀμετανόητο – τό ἱλαρό βλέμμα τοῦ Χριστοῦ πού ἀναπαύει καί εἰρηνεύει  τήν ψυχή τοῦ καλοπροαίρετου ἀνθρώπου, ἀλλά προκαλεῖ ἀναστάτωση καί φλόγα στήν ψυχή τοῦ κακοπροαίρετου ἀντιστοίχως.

Τό ἱλαρό βλέμμα τῆς Παναγίας ἐπικαλεῖται ὁ ὑμνογράφος∙ γιατί ξέρει ὅτι αὐτό θά σημάνει καί τήν ἀπαρχή τῆς λύσης τῆς ὅποιας πληγῆς του καί τοῦ ὅποιου πόνου του. Ἄς κοιτάξουμε τίς μεγαλομάτες Παναγιές πολλῶν γνωστῶν εἰκόνων: κυριολεκτικά σταλάζουνε τόν Οὐρανό, προκαλώντας μας μετάνοια καί κατάνυξη!  

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ 

ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ (2)

ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ (3)

ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ (4)

 ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ (5)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ (4ο ΜΕΡΟΣ)

Η Ι.Μ. Σινά πρωτοστατεί στην ετήσια Διεθνή Συνάντηση για την Ειρήνη μέσω των Θρησκειών

Η Ι. Μονή Σινά πρωτοστατεί στην ετήσια Διεθνή Συνάντηση για την Ειρήνη μέσω των Θρησκειών, που θα διεξαχθεί τον Οκτώβριο στην Πόλη της Αγίας Αικατερίνης, από τον Κυβερνήτη Ν. Σινά Χάλιντ Φούντα
Η Ιερά Μονή Σινά θα αποτελέσει έναν από τους σημαντικότερους πυλώνες της ετήσιας Συνάντησης για την Ειρήνη μέσω των Θρησκειών, που θα πραγματοποιηθεί τον Οκτώβριο στην ιστορική πόλη της Αγίας Αικατερίνης.
Την μεγάλη αυτή εκδήλωση που τελεί υπό την αιγίδα του Προέδρου της Αιγύπτου, Άμπντελ Φατάχ Αλ Σίσι, και η οποία συγκεντρώνει κάθε χρόνο πλήθος προσωπικοτήτων, παρουσίασε σήμερα στο Κάιρο ο Κυβερνήτης της Περιφέρειας Νοτίου Σινά, Στρατηγός Χάλιντ Φούντα.
Μάλιστα, στο πλευρό του Αιγυπτίου αξιωματούχου, παρουσία των επισήμων που παρακολούθησαν την παρουσίαση της μεγάλης αυτής εκδήλωσης ήταν δυναμική η παρουσία και του ελληνορθόδοξου θεοβάδιστου μοναστηριού της Αγίας Αικατερίνης, μέσω του Αιγυπτιώτη κ. Αντώνη Καζαμία, που μίλησε εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου Σινά, Φαράν και Ραϊθούς κ. Δαμιανού, ως σύμβουλός του. Να σημειωθεί ότι ο κ. Καζαμίας χαρακτήρισε τον Κυβερνήτη του Νοτίου Σινά ως «ένα μεγάλο φίλο του Μοναστηριού της Αγίας Αικατερίνης και της Ελλάδας».
Η όλη παρουσίαση της εκδήλωσης έγινε ενώπιον των Υπουργών Περιβάλλοντος και Βακουφίων καθώς και Υφυπουργών της αιγυπτιακής κυβέρνησης, του Μεγάλου Μουφτή της Αιγύπτου, του Δήμαρχου της Αγίας Αικατερίνης, επιχειρηματιών και πολύ κόσμου.
Το μήνυμα του Φεστιβάλ βέβαια προκύπτει από το ίδιο το όνομά του, «Φεστιβάλ Ειρήνης μέσα από τις Θρησκείες», θέλοντας να τονίσει τη συμβολή ακριβώς των θρησκειών στην επικράτηση της ειρήνης, λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη ότι «η Αίγυπτος είναι χώρα θεοβάδιστος, καθώς στα χώματά της πάτησε η Αγία Οικογένεια και πολλοί Άγιοι», όπως τόνισε ο ίδιος ο Κυβερνήτης του Νοτίου Σινά.
Αξίζει να επισημάνουμε ότι κ. Χάλιντ Φούντα ευχαρίστησε το μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης και τους πατέρες τις μονής για ό,τι εκείνοι προσφέρουν για την επιτυχία αυτής της μεγάλης εκδήλωσης.
Παράλληλα, ο κ. Καζαμίας, μιλώντας εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου Σινά κ. Δαμιανού, ευχαρίστησε τον Κυβερνήτη Νοτίου Σινά για τον εξαιρετικό ρόλο που διαδραματίζει πάντοτε για την ανάπτυξη της περιοχής και ιδιαίτερα για την πόλη της Αγίας Αικατερίνης, όπου βρίσκεται και το προπύργιο αυτό της Ορθοδοξίας. Ενώ, επεσήμανε το πόσο συμβάλλει και η ελληνορθόδοξη Ιερά Μονή στην αναβάθμιση της περιοχής και των κατοίκων της, αδιαλείπτως από τον 6ο αιώνα μέχρι και σήμερα.
«Οι πατέρες της Μονής της Αγίας Αικατερίνης θεωρούν την Αίγυπτο δεύτερη τους πατρίδα και είναι πάντα πρόθυμοι να συνεισφέρουν ό,τι χρειάζεται», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Καζαμίας, επισημαίνοντας και την πολιτιστική προσφορά του μοναστηριού και το μεγάλο έργο που επιτελείται στην ιστορική Βιβλιοθήκη της Μονής, ευχαριστώντας όλη την κυβέρνηση και πρωτίστως τον Αιγύπτιο Πρόεδρο Άμπντελ Φατάχ Αλ Σίσι για τη στήριξη που παρέχει στο ελληνορθόδοξο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης του Σινά.

ΠΗΓΗ

Η αλήθεια για το «τυχερό ψωμί» του γέροντα Παίσιου , The truth about the «Lucky Bread» of Elder Paisios

Του Ιωάννη Λότσιου,, greek/english

Είχε φτιάξει ο γέροντας Παίσιος συνταγή για «τυχερό ψωμί»; Κάποιοι υποστηρίζουν πως όχι μόνο έφτιαξε αλλά και πως την έχουν.
Ποια είναι όμως η αλήθεια πίσω από το «τυχερό ψωμί» του αγιορείτη μοναχού;

Είναι σύνηθες φαινόμενο μερικοί θρησκόληπτοι που διακατέχονται από μια σειρά δεισιδαιμονιών, ανακατεμένες με πατερικές διδασκαλίες, να «νοθεύουν» μεγάλα ονόματα της Εκκλησίας. Ιδιαιτέρως τα ονόματα των σύγχρονων γερόντων. Ο πιο «ταλαιπωρημένος’ από τέτοιες «προσμίξεις» είναι ο Γέροντας Παίσιος.

Το φαινόμενο δεν είναι νέο. Από την ιστορία της Εκκλησίας γνωρίζουμε ότι τέτοιοι είδους άνθρωποι μεταχειρίζονται ονόματα και πράγματα για να μεταδώσουν διδασκαλίες δικές τους ή πρακτικές που η Εκκλησία δεν χρησιμοποιεί και δεν αποδέχεται.

Το ανώνυμο γράμμα πολλές φορές δεν έχει αξία, όταν όμως τοποθετείται ένα όνομα, είναι ικανό να παραπλανήσει πολλούς. Συγκεκριμένα, για τον Γέροντα Παίσιο κυκλοφορεί ευρέως μια συνταγή για την παρασκευή άρτου με ορισμένες οδηγίες χρήσεως.

Το ονόμασαν «τυχερό ψωμί του Αγίου Παισίου» που φέρνει τύχη σε όποιον το κάνει. Είναι καλό για αυτόν και την οικογένεια του.

Εδώ και αρκετά χρόνια κάποιο επιτήδειοι, είτε κυκλοφορούν σε μοναστήρια, είτε διαφημίζοντας τον εαυτό τους ότι είναι πνευματικά παιδιά του τάδε Γέροντα ή πολλή περισσότερο έχουν αγιορείτη Γέροντα, όπως αναφέρουν σε απλούς χριστιανούς οι ίδιοι, αποστέλλουν ορισμένες συνταγές είτε σε φωτοτυπία, είτε σε email, είτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο.

Λέει λοιπόν αυτή η συνταγή: Για την Παρασκευή του «τυχερού ψωμιού» ο χριστιανός πρέπει να ζυμώσει με αλεύρι μιας συγκεκριμένης μάρκας και να το χωρίσει σε τέσσερα μέρη. Ένα μέρος πρέπει να το ψήσει και τα υπόλοιπα τρία να τα δώσει σε άλλους τρεις χριστιανούς, οι οποίοι πρέπει και αυτοί με την σειρά τους να κάνουν το ίδιο. Την πρώτη μέρα προσθέτεις μαγιά, την δεύτερη ζάχαρη…..κ.τ.λ.

Λέγεται επίσης, ότι η συνταγή προέρχεται από το Άγιο Όρος ή από τα Ιεροσόλυμα σε διάφορες παραλλαγές. Με την πρώτη ματιά φυσικά και φαίνεται αστείο. Δεν είναι όμως. Αντίθετα, είναι πολύ σοβαρό.

Πολλοί απλοί άνθρωποι μπαίνουν σε τέτοιες διαδικασίες χωρίς να γνωρίζουν τίποτα άλλο παρά μόνο πως πρόκειται για μια «διδασκαλία» του γνωστού αγιορείτη γέροντα. Στην πραγματικότητα όλο αυτό, είναι πλαστό, είναι κάλπικο.

Μια συμβουλή του Γέροντα Παισίου, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, ήταν η εξής απλή: το «τηλέφωνο μου είναι το κομβοσχοινι» θέλοντας να τονίσει πως η επικοινωνία με τον Θεό γίνεται μέσω της προσευχής. Αυτό οφείλουμε να κάνουμε ως χριστιανοί επισημαίνουν οι κληρικοί.

Όπως λέει συχνά η Εκκλησία για αυτές τις περιπτώσεις, όταν δεν ήμαστε σίγουροι για κάτι, καλό είναι να επικοινωνούμε με τον εφημέριο της ενορίας μας.

Δημοσιεύτηκε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων Δόγμα:
http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3418&catid=3

DOGMA IOANNIS LOTSIOS | Did Elder Paisios have a recipe for "lucky bread"? Some are arguing that not only did he create it, but they have it. But what is the truth about this "lucky bread" of the Athonite Monk?

It is commonplace for some religionists who are possessed by a series of superstitions to intermingle them with patristic teachings, and thus "distort" big names of the Church.

This is particularly true of the names of contemporary elders. The most "burdened" of such "distortions" is Elder Paisios. This phenomenon is not new. From the history of the Church we know that some people use names and things to convey their teachings or practices which the Church does not use or accept.

An anonymous letter often has no value, but when it has a name it is likely to mislead many. Specifically, there is a widely circulated recipe for making bread by Elder Paisios with some instructions.

They call it "the lucky bread of Saint Paisios" which brings luck to whoever makes it. It is good not only for one's self, but for one's family. For several years some have cunningly circulated this in monasteries to advertise themselves as spiritual children of Elder Paisios or of some Athonite Elder, as some ordinary Christians have reported, and they send these recipes through photocopy, or email, or by any other way.

This recipe says the following: For Friday's "lucky bread" the Christian should knead flour of a particular brand and split it into four parts. One part should be baked and the other three should be given to three other Christians, who in turn should do the same.

On the first day you add yeast, on the second you add sugar, etc. It also says that the recipe comes from the Holy Mountain or Jerusalem in several variations. At first glance it naturally seems to be a joke. But it isn't. In fact, it is very serious.

Many simple Christians fall into such procedures without knowing anything else except that it is some "teaching" of the well-known Elder. In fact, all of this fabricated - it is a fake. A counsel of Elder Paisios, which he characteristically stated, was simple: "My telephone is my prayer rope."

He said this to emphasize that communication with God is through prayer. This is what we must do, say the clergy. As the Church often says on these occasions, when we are not sure about something, it is good to communicate with our parish priest.
Translated by John Sanidopoulos

ΠΗΓΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο π. Παΐσιος και σε γκράφιτι!

Περί της ΡΟΕΔ στα κατεχόμενα της Κύπρου

Μετά τον σάλο που δημιουργήθηκε από τα αμερικανοκίνητα μέσα ενημερώσεως κατά της Ρωσικής Εκκλησίας για δήθεν προκλητικές ενέργειες αυτής στην Εκκλησία της Κύπρου, αποκαλύφθηκε τελικά ότι η εν λόγω "ΡΩΣΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΚΥΠΡΟ" (РУССКАЯ ПРАВОСЛАВНАЯ ЦЕРКОВЬ НА СЕВЕРНОМ КИПРЕ) ανήκει στην ΡΟΕΔ (Ρωσική Ορθόδοξος Εκκλησία της Διασποράς), η οποία, ως γνωστόν, δεν αναγνωρίζει, ούτε έχει εκκλησιαστική κοινωνία με τις λεγόμενες επίσημες Εκκλησίες, λόγω των αιρέσεων του Οικουμενισμού, Μοντερνισμού, Σεργιανισμού κλπ..

Και τίθεται πλέον το ερώτημα. Έχει δικαίωμα η ΡΟΕΔ να συστήσει εκκλησιαστική κοινότητα στα κατεχόμενα της Κύπρου; Ή ας θέσουμε αλλιώς το ερώτημα. Έχουν δικαίωμα οι Ρώσοι πολίτες, που καλώς ή κακώς ζούνε και εργάζονται στα κατεχόμενα, να εκκλησιάζονται και να τελούν τα Μυστήρια ορθοδόξως ή όχι; 

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είπε στους Αποστόλους: "πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη". Σε όλα τα έθνη, όχι μόνο στα ευγενή, δίκαια και πολιτισμένα. Οι Επίσκοποι ως διάδοχοι των Αποστόλων οφείλουν να δημιουργούν εκκλησιαστικές ενορίες και ιεραποστολές οπουδήποτε στον κόσμο, ακόμη και σε κράτη βάρβαρα, εφόσον αυτό είναι εφικτό.

Στην περίπτωσή μας εγείρονται όμως και κάποια πιο συγκεκριμένα ερωτήματα:

1. Πρόκειται άραγε για εισπήδηση σε έδαφος άλλης Εκκλησίας; 

Σαφέστατα, όχι, αφού η λεγόμενη "Εκκλησία της Κύπρου" δεν εκπροσωπείται κανονικώς και νομίμως από την νυν φερόμενη - και αναγνωριζόμενη από το κράτος - ως Ιεραρχία της, εφόσον βαρύνουν αυτήν:

α. Η παράνομος και αυθαίρετος ημερολογιακή καινοτομία του 1924.

β. Η αντικανονική δίωξη κλήρου και λαού από τον Παποκαίσαρα καθηρημένο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο κατά την δεκαετία του 1970, και

γ. Η συμμετοχή και αναγνώριση της αιρετικής Ψευδοσυνόδου της Κρήτης το 2014.

Όταν λοιπόν αποκατασταθεί η τάξη στην Εκκλησία της Κύπρου και τεθεί πραγματικά Ορθόδοξη Ιεραρχία, τότε σαφώς η ΡΟΕΔ οφείλει να συνεργαστεί μεθ᾿ Αυτής για την μετάβαση των εκεί ενοριών της στην ποιμαντικής δικαιοδοσία της πρώτης. Ως τότε έχει κάθε δικαίωμα να δρα αυτόνομα και μάλιστα αυτό είναι και ευεργετικότατο για την Ορθοδοξία εφόσον εμποδίζει με την δράση της να μετατραπούν οι ναοί που χρησιμοποιεί, και εκείνοι ως τζαμιά ή κάτι άλλο, όπως δηλαδή και οι υπόλοιποι ναοί στα κατεχόμενα.

2. Τίθεται θέμα αναγνώρισης της εισβολής και επιδοκιμασίας αυτής;

Ξεκάθαρα, όχι, διότι δεν πρόκειται για κληρικούς που συνεργάστηκαν με τους εισβολείς και εγκαταστάθηκαν εκεί άμα τη καταλήψει των εδαφών αυτών, αλλά για εκκλησιαστική κοινότητα που ιδρύθηκε 40 χρόνια μετά την εισβολή. Είναι δυνατόν να θεωρούνται συνένοχοι των εγκλημάτων που διεπράχθησαν από άλλους; Με την ίδια λογική τότε θα έπρεπε να θεωρείται συνένοχο των εγκλημάτων των Τούρκων, και το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, που υφίσταται κανονικώς από το 1453 και μετά, όπερ άτοπο!

3. Τίθεται ζήτημα προδοσίας της εθνικής συνειδήσεως με την αναγνώριση του ψευδοκράτους;

Βεβαίως, όχι, μιας και δεν πρόκειται για εκκλησιαστική κοινότητα  Ελλήνων, αλλά αλλοεθνών. Είναι λογικό να ζητούμε από Ρώσους να έχουν ελληνική εθνική συνείδηση; Εδώ όταν πολλοί Έλληνες καλά καλά (με πρώτους τους πολιτικούς μας), δεν έχουν εθνική συνείδηση  και αναγνωρίζουν π.χ. την "Βόρεια Μακεδονία", δεν είναι υποκριτικό να κακίζουμε μη Έλληνες επειδή αναγνωρίζουν την "Βόρεια Κύπρο". "Μα είναι κατακτητές!" θα αντιτάξει κανείς. Σωστά. Είναι κατακτητές όπως ακριβώς και οι Ρωμαίοι ήταν κατακτητές της Ιουδαίας, αλλά ο Κύριος δεν ασχολήθηκε με την "εθνική απελευθερωτική επανάσταση" των Εβραίων (όπως ακριβώς ήθελαν τον "Μεσσία" οι Ιουδαίοι εθνικιστές). Κατά συνέπεια (είτε αρέσει είτε όχι στους "ελληνορθοδόξους εθνικιστές"), δεν είναι έργο της Εκκλησίας Του η σωτηρία κάποιου έθνους, αλλά η σωτηρία των ψυχών των ανθρώπων κάθε έθνους.

Ας κλείσουμε με το εξής:

Το 1912 οι Σέρβοι εισέβαλαν και κατέκτησαν από τους Τούρκους το ελληνικότατο Μοναστήρι (νυν Μπίτολα), ενώ προέβησαν σε φοβερότατες διώξεις κατά του ελληνικού πληθυσμού (λεηλασίες, βιασμούς, αρπαγές σπιτιών και ναών κ.α.) και εκδίωξαν τον τελευταίο Έλληνα Μητροπολίτη Άγιο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο.

Στην παρακάτω φωτογραφία βλέπουμε δύο από τους μεγαλύτερους Ομολογητές της εποχής μας, τον Άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς και τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, ως καθηγητές του Θεολογικού Σεμιναρίου Μοναστηρίου το 1933. Μπορεί κανείς νοήμων να θεωρήσει υπευθύνους τους Αγίους αυτούς για τα εγκλήματα των Σέρβων εναντίον των Ελλήνων στην ελληνική αυτή περιοχή που κατέλαβαν;

  

Ας είμαστε λοιπόν ψύχραιμοι, λογικοί και κυρίως ανεπηρέαστοι από την αντιρωσική υστερία των ενταύθα πολιτικών και εκκλησιαστικών οργάνων των Η.Π.Α..

ΠΗΓΗ: https://krufo-sxoleio.blogspot.com/2019/08/blog-post_20.html

«μὴ πάντες προφῆται; μὴ πάντες διδάσκαλοι; μὴ πάντες δυνάμεις; μὴ πάντες χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων; μὴ πάντες γλώσσαις λαλοῦσι; μὴ πάντες διερμηνεύουσι;»

«Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους.  

Καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, 

δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις,

 εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν.

μὴ πάντες ἀπόστολοι; μὴ πάντες προφῆται; μὴ πάντες διδάσκαλοι;  

μὴ πάντες δυνάμεις; μὴ πάντες χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων; 

μὴ πάντες γλώσσαις λαλοῦσι; 

μὴ πάντες διερμηνεύουσι;». 

(Α΄ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΙΒ΄ 27-30)

Διαβάσαμε άρθρο το οποίο περιέχει αρκετά λάθη. Θα δώσουμε ένα παράδειγμα.

Αναφέρει ο συντάκτης του άρθρου ότι (οι υπογραμμίσεις δικές μας):

«Ας δούμε όμως τι πίστευε ο πρώην Φλωρίνης, σε σχέση με εκείνους που τον καπηλεύονται σήμερα, ως τάχα συνεχιστές του. 

Στην επιστολή λοιπόν που έστειλε προς τον Επίσκοπο Κυκλάδων Γερμανό, το 1937, (ο οποίος Κυκλάδων Γερμανός αργότερα μεταστράφηκε και τον ακολούθησε), του έλεγε τα εξής πολύ χαρακτηριστικά :

«᾿Επίσης, ὑποκρίνεται καὶ ψεύδεται ἀσυστόλως ἡ ῾Υμετέρα Θεοφιλία, ὅταν διατείνηται ὅτι παρέλκει καὶ περιττεύει ἡ συγκρότησις Πανορθοδόξου Συνόδου ἤ μεγάλης Τοπικῆς Συνόδου διὰ τὴν ἔγκυρον καὶ τελεσίδικον καταδίκην τῆς ἡμερολογιακῆς καινοτομίας τοῦ ᾿Αρχ/που, ἀφοῦ αἱ Πανορθόδοξοι Σύνοδοι 1583, 1587, 1593 κατεδίκασαν τὸ Γρηγοριανὸν ῾Ημερολόγιον.» Καὶ τοῦτο, διότι γνωρίζει κάλλιστα, ὅτι αἱ εἰρημέναι Σύνοδοι κατεδίκασαν μὲν τὸ Γρηγοριανὸν ἡμερολόγιον, ἀλλ᾿ ἡ καταδίκη αὕτη ἀφορᾷ τοὺς Λατίνους, οἵτινες ἔθηκαν εἰς ἐφαρμογὴν τὸ ὅλον ἡμερολόγιον, ἐνῷ ὁ ᾿Αρχ/πος παρέλαβεν ἐκ τούτου τὸ ἥμισυ ἐφαρμόσας αὐτὸ εἰς τὰς ἀκινήτους ἑορτὰς καὶ διατηρήσας τὸ Παλαιὸν διὰ τὸ Πάσχα καὶ τὰς κινητὰς ἑορτάς, ἀκριβῶς ἵνα παρακάμψῃ τὸν σκόπελον τῆς καταδίκης ταύτης.

«Κατὰ ταῦτα, ἡ Καινοτομία αὕτη τοῦ ᾿Αρχ/που ἐφαρμόσαντος τὸ Γρηγοριανὸν Ημερολόγιον μόνον διὰ τὰς ἀκινήτους ἑορτὰς καὶ οὐχὶ διὰ τὸ Πάσχα, δι᾿ ὅ κυρίως κατεδικάσθη τὸ Γρηγοριανὸν ἡμερολόγιον, ὡς ἀντιπίπτον πρὸς τὸν ζ´ ᾿Αποστολικὸν Κανόνα ἀποτελεῖ ζήτημα, ὅπερ πρώτην φορὰν ἐμφανίζεται εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας». Συνεπῶς, ἡ σύγκλησις Πανορθοδόξου Συνόδου οὐ μόνον δὲν περιττεύει, ὡς ἀπὸ τρίποδος ἀπεφάνθη ὡς ἄλλος Πάπας ἡ ῾Υμετέρα Θεοφιλία, ἀλλὰ καὶ ἐπιβάλλεται διὰ τὴν κανονικὴν καὶ ἔγκυρον καταδίκην τοῦ ζητήματος τούτου».

και σχολιάζει:

«Δεν του παρέθεσε λοιπόν τις γνωστές Κυπριανίτικες θεωρίες (αναθεματισμένες από ΡΟΕΔ το 2001, ως κρυπτοΟικουμενιστικές) ότι δηλαδή σε κάθε περίπτωση χρειάζεται Πανορθόδοξη για να ακυρωθούνε τα Μυστήρια, αλλά αντιθέτως κάθησε και του εξήγησε αναλυτικώς τα ανωτέρω».

Μετά από αυτό που αναγνώσαμε, μάταιος κάθε περαιτέρω σχολιασμός προς τα υπόλοιπα......