ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ ''ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ'': ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΑΝ ΝΑ ΚΙΝΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ «ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΕΣ» ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΗΣ «OΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» ΙΚΑΝΟΠΟΙΟΥΝ ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥΣ!
ΠΗΓΗ: ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΝΗΜΑ: ''ΤΑ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΕΤΑΣΕΩΣ'', ΕΝ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΙ, 1874
Οι τουρίστες που επισκέπτονται το Κολοσσαίο στη Ρώμη αυτές τις μέρες είναι αρκετά σοκαρισμένοι. Ένα γιγάντιο άγαλμα της παγανιστικής θεότητας Καναανίτης, γνωστού σαν "Mόλεχ" (σ.σ. ή Μολώχ) έχει ανεγερθεί ακριβώς στην είσοδο. Στην αρχαιότητα, εκείνοι που υπηρέτησαν τον Mόλεχ θυσίαζαν κυριολεκτικά τα παιδιά τους και, προφανώς, αυτό τους έφερνε θανατικό.
Και τώρα ένα τεράστιο άγαλμα αυτού του παγανιστικού είδωλου είναι το κεντρικό στοιχείο μιας νέας «αρχαιολογικής έκθεσης» στο παγκοσμίου φήμης ρωμαϊκό Κολοσσαίο. Ναι, ακριβώς το ίδιο Κολοσσαίο όπου αμέτρητοι χριστιανοί μαρτύρησαν για την πίστη τους είναι τώρα το σπίτι μιας από τις πιο τερατώδεις παγανιστικές θεότητες που ο κόσμος έχει δει ποτέ.
Ξέρω ότι αυτό ακούγεται σχεδόν παράξενο για να είναι αληθινό, αλλά αυτό συμβαίνει. Τα παρακάτω προέρχονται από το επίσημο δελτίο τύπου για αυτή την "έκθεση" ...
Μια ανακατασκευή της τρομερής θεότητας Moloch, που συνδέεται με τις φοινικικές και καρταγίνικες θρησκείες και εμφανίζεται στην ταινία Cabiria του 1914 (σκηνοθεσία Giovanni Pastore και γράφτηκε από τον Gabriele D'Annunzio) θα σταθμεύσει στην είσοδο του Κολοσσαίου για να καλωσορίσει τους επισκέπτες της έκθεσης.
Για τους σκοπούς αυτού του άρθρου, θα χρησιμοποιήσω το όνομα "Molech", επειδή αυτό είναι το όνομα που θα είναι πιο οικείο στην πλειοψηφία των αναγνωστών μου.
Οι διοργανωτές αυτής της "έκθεσης" θα μπορούσαν να επιλέξουν να βάλουν τον Molech σε μια σκοτεινή γωνιά, όπου κανείς δεν θα τον είχε καταλάβει πραγματικά, αλλά εσκεμμένα αποφάσισαν να τον χαρακτηρίσουν σε ένα μέρος όπου το 100% των επισκεπτών του Κολοσσαίου θα τον έβλεπαν αμέσως.
Και αυτό που κάνει αυτό ακόμη πιο συγκλονιστικό είναι ότι το Κολοσσαίο ελέγχεται πραγματικά από το Βατικανό.
Κάποιος στο Βατικανό μπερδευόταν πραγματικά σε αυτό.
Αυτό δεν είναι μόνο κάποια τυχαία αρχαία θεότητα. Στο Λευιτικό 18:21, ο λαός του Ισραήλ ειδοποιείται συγκεκριμένα να μην θυσιάσει τα παιδιά του σε αυτό το τερατώδες είδωλο ...
Και δεν θα αφήσεις κανέναν από το σπέρμα σου να περάσει από τη φωτιά στον Μολέχ, ούτε θα βλάψει το όνομα του Θεού σου. Εγώ είμαι ο Κύριος.
Και στον Ιερεμίας 32:35, μας λένε ότι αυτό ακριβώς συνέβησαν πολλοί από τον λαό του Ισραήλ καθώς έπεσαν μακριά από τον Κύριο ...
Και έχτισαν τα ψηλά μέρη του Βαάλ, τα οποία βρίσκονται στην κοιλάδα του γινο του Έγχωμ, για να κάνουν τους γιους τους και τις κόρες τους να περάσουν μέσα από τη φωτιά στο Μολέχ. την οποία δεν τους έδωσα, και δεν ήρθε στο μυαλό μου, να κάνουν αυτό το βδέλυγμα, για να προκαλέσουν στον Ιούδα την αμαρτία.
Τα τελευταία χρόνια, φαίνεται ότι υπήρξε συντονισμένη προσπάθεια να τοποθετηθούν σύμβολα από αρχαίες παγανιστικές θρησκείες στη Μέση Ανατολή σε βασικές θέσεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτό περιλαμβάνει την ανέγερση της "αψίδας του Βάαλ" τόσο στην Ουάσιγκτον DC όσο και στη Νέα Υόρκη .
Ο Γρηγόριος Ευστρατιάδης (1864-1950) υπήρξε νομικός, εκδότης και βουλευτής.
Επί σειρά ετών υπήρξε εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας ''ΣΚΡΙΠ'' της Αθήνας.
Το ''ΣΚΡΙΠ'' αμέσως μετά την ημερολογιακή καινοτομία του 1924 τάχθηκε
κατά του συνόλου των νεωτερισμών, που εισήγαγαν στο σώμα της Εκκλησίας
ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης.
Φιλοξενούσε
στις σελίδες του το σύνολο σχεδόν των ανακοινώσεων της ''Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινότητας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών'',
δημοσίευε
-με εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ- όλες τις ειδήσεις για τις διώξεις των χιλιάδων αποτειχισμένων ''Παλαιοημερολογιτών''
και παρουσίαζε άρθρα αντινεωτεριστικά και κατά της κίνησης για την ''Ένωση των Εκκλησιών'',
όπως ονομαζόταν τότε η οικουμενική κίνηση.
Το βιβλίο του ''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'' δημοσιεύθηκε
υπό την μορφή
συνεχιζόμενων άρθρων τον Μάρτιο του 1928 και αποτέλεσε
μια εμπεριστατωμένη δημοσιογραφική και θεολογική εργασία για το ημερολογιακό σχίσμα.
Το περισσότερο -ίσως- ενδιαφέρον
στο βιβλίο αυτό παρουσιάζει το γεγονός,
ότι επιχειρήθηκε η προσέγγιση των δρώμενων της ημερολογιακής καινοτομίας
και
μέσα από το πληροφοριακό φάσμα της δημοσιογραφίας και εύλογα η επικαιρότητα ζωντανεύει ιδεατά
στα ''πέτρινα'' αυτά χρόνια του Μεσοπολέμου, προσφέροντας στον αναγνώστη διαδραστικά τον επίκαιρο και ζωντανό παλμό των γεγονότων!
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
ΛΓ' Μέρος
Ο δριμύτερον ελέγξας και καταδικάσας τον περί του ημερολογίου νεωτερισμόν της Ρώμης ήτο, ως είδομεν ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίας ο Β' (1583). Εκτός της δημοσιευθείσης ήδη επιστολής του προς τον Πρίγκηπα Δαπόντε της Βενετίας, ο Πατριάρχης ούτος έπεμψεν επιστολήν του προς αυτόν τον Πάπαν Ρώμης Γρηγόριον ΙΓ', αποδοκιμάζων την διόρθωσιν του ημερολογίου και τας διδασκαλίας των διαμαρτυρομένων, ως αντιτιθέμενα πάντα εις τας π α ρ α δ ό σ ε ι ς της Εκκλησίας.
Ο Ιερεμίας ούτος, ίνα δείξη τον σεβασμόν του μεν προς τον Πάπαν, αλλά όχι και την υποταγήν του εις τας καινοτομίας του, τας αντιστρατευομένας εις τας παραδόσεις των Πατέρων, εδώρησε κατ' Αύγουστον του 1584 εις τον Πάπαν, δάκτυλον του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και χείρα του Αγίου Ανδρέου του εν τη Κρίσει. Την επιστολήν του προς τον Πάπα υπέγραψεν αυτός ούτος ο Πατριάρχης και ο Αλεξανδρείας Σίλβεστρος. Εν τη μακρά ταύτη επιστολή υπάρχουσι και οι εξής περικοπαί:
''...Τα γαρ αρχαία έθη κρατείτω, ώρισαν (οι κανόνες),
ο δε βιάζει παρ' ενορίας εστί και έξω της διδαχής του Χριστού΄ αυτός είπεν απελθόντες μαθητεύσατε, ουχί βιάσατε...
Αλλ' έδει και τους υφ' αυτόν εσπερίους,
μη νέα και πρόσφατα διδάσκειν σκανδάλου πρόξενα, αλλά την Χριστού διδαχήν, αγίων Αποστόλων, των Ιερών Συνόδων, και όσα του θείου Πνεύματος εισί.
Δεύτερον και υφηγούμεθα παντού χριστιανώ ορθοδόξω βουλομένω, ως ουκ έστιν ασύστατον το παρ' ημίν Πασχάλιον, αλλ' ως ακόλουθον τοις ορισθείσι των Αγίων Πατέρων μένει ορθόν, και εις αιώνας σταθερόν διαμενεί, έως ου φυλάττει την τάξιν, ην έλαχεν απαρασάλευτον, αρίστως εσκεμμένην τοις θείοις πατράσιν, ων ουδείς των νυν ούτε την επιστήμην οίδε της αστρονομίας κατ' εκείνους τους αρίστους, ούτε τον αγιασμόν έχει, πλην ει μήπου δοκήσει, τα δε άλλα εστίν αληθείας μακράν...
Βέλτιον ο ην αυτοίς μ η κ α ι ν ο τ ο μ ε ί ν και τοιαύτα μ ε τ α π ο ι ε ί ν,
και ταις Εκκλησίαις Χριστού στάσεως αν μετρίας γίνεσθαι προξένους... ουκ εύλογον λογίζεται ως τοις εντεχομένοις τα καλώς ορισθέντα τοις ιεροαγίοις Πατράσιν,
ου μόνον λελογισμένον αλλά και θείον.
Ο Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίας
Ο Αλεξανδρείας Σίλβεστρος
Οαυτός Πατριάρχης Ιερεμίας κατά την γ' εκλογήν του (1586-1595) συνεκρότησε την 12 Φεβρουαρίου 1593 (και ουχί το 1587 ως εκ παραδρομής εδημοσιεύθη εις το προηγούμενον άρθρον) συνεκρότησε εν τω ναώ της Θεοτόκου Παραμυθίας μεγάλην Σύνοδον, ήτις μεταξύ άλλων κατέκρινε και κατεδίκασε το γρηγοριανόν ημερολόγιον. Της μεγάλης ταύτης πανορθοδόξου Συνόδου μετέσχον εκτός αυτού εξάρχοντος, Μελέτιος ο Πηγάς Αλεξανδρείας, Ιωακείμ ο της Αντιοχείας και Σωφρόνιος ο των Ιεροσολύμων.
Της Συνόδου ταύτης, ο 8ος κανών επιγράφεται
''π ρ ο ς α π ο β ο λ ή ν τ ο υ ν έ ο υ κ α λ α ν τ α ρ ί ο υ, ή τ ι ς π ε ρ ί τ ο υ Π ά σ χ α
Λ α τ ί ν ω ν κ α ι ν ο τ ο μ ί α ς'' και άρχεται ως εξής:
''Απαρασάλευτον διαμένειν βουλόμεθα το τοις Πατράσι διορισθέν περί του Αγίου και σωτηρίου Πάσχα'' και ορίζει ότι ''άπαντας τους τολμώντας παραλύειν τους όρους της αγίας και οικουμενικής μεγάλης Συνόδου της εν Νικαία συγκροτηθείσης επί παρουσία της ευσεβείας του θεοφιλεστάτου Βασιλέως Κωνσταντίνου περί της αγίας εορτής του σωτηριώδους Πάσχα ακοινωνήτους και αποβλήτους είναι της εκκλησίας, κ.τ.λ.
Ας μη είπη δε τις, ότι αποκλειστικώς και μόνον διά την εορτήν του Πάσχα διετάχθη τούτο. Διότι εκτός των όσων ανωτέρω ανεπτύξαμεν περί του σκοπού και του πνεύματος των διατάξεων της εν Νικαία Συνόδου αποβλέποντος, ουχί εις αυτό το Πάσχα, αλλ' εις το ε ν ι α ί ο ν της εορτής υφ' όλων των Εκκλησιών, η υπό τον Ιερεμίαν Σύνοδος ως και αι επιστολαί του ομιλούν γενικώτερον περί της α π ο β ο λ ή ς τ ο υ ν έ ο υ κ α λ α ν τ α ρ ί ο υ. Της ανωτέρω Συνοδικής αποφάσεως ερμηνευτικήν περικοπήν διά το ημερολόγιον γεγραμμένην εις απλήν γλώσσαν απέστειλεν ούτος δι' εγκυκλίου του προς πάσας τας ορθοδόξους Εκκλησίας.
Το κείμενον δε ταύτης υπάρχει εις ανέκδοτον χειρόγραφον κώδικα της Βιβλιοθήκης της Σκήτης των Καυσοκαλυβίων του Αγίου Όρους, μιας των Αρχαιοτέρων σκητών και έχει ως εξής:
''Όποιος δεν ακολουθεί τα έθιμα της Εκκλησίας
καθώς αι απτά Οικουμενικαί Σύνοδοι εθέσπισαν
και το Άγιον Πάσχα κ α ι μ η ν ο λ ό γ ι ο ν
καλώς ενομοθέτησαν να ακολουθώμεν και και θέλει να ακολουθή το νεοφεύρετον Πασχάλιον κ α ι Μ η ν ο λ ό γ ι ο ν τ ο υ Π ά π α
των αθέων αστρονόμων και εναντιώνεται εις όλα αυτά και θέλει να τα ανατρέψη και να τα χαλάση, ας έχει το ανάθεμα και έστω της του Χριστού Εκκλησίας και της των πιστών ομηγύρεως ας είναι.
Εσείς δε οι ευσεβείς και Ορθόδοξοι Χριστιανοί μ ε ί ν ε τ ε ε ν ο ι ς ε μ ά θ α τ ε και εγεννήθηκε και ανετράφητε΄ και όταν το καλέση η χρεία, και αυτό το αίμα σας να χύσετε διά να φυλάξητε την πατροπαράδοτον πίστιν και ομολογίαν σας, και φυλάγεσθε και προσέχετε από των τοιούτων, ίνα και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός σας βοηθή, και η ευχή της ημών μετριότητος είη μετά πάντων Υμών. Αμήν.'' Εν έτει 1593 Φεβρουαρίου 12. Επισφράγισις
Ιερεμίας ο Παναγιώτατος Οικουμεν.
Πατριάρχης, Σωφρόνιος Ιεροσολύμων
και η Αγία Σύνοδος των Αρχιερέων.
Είναι άρα αναμφισβήτητον, ότι κατά τον Πατριάρχην Ιερεμίαν και την υπ' αυτού συγκροτηθείσαν πανορθόδοξον Σύνοδον, όχι μόνον το Πάσχα, αλλά κ α ι τ ο μ η ν ο λ ό γ ι ο ν πρέπει να μείνη αμετάβλητον.
Εκτός της Συνόδου ταύτης εν έτει 1848 εξαπελύθη προς τους απανταχού ορθοδόξους εγκύκλιος της Μιας, Αγίας, Καθολικής και ποστολικής Εκκλησίας ε ν α ν τ ί ο ν τ ω ν Ν ε ω τ ε ρ ι σ τ ώ ν. Την εγκύκλιον ταύτην υπέγραψαν: α). Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Άνθιμος. β). Ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας Ιερόθεος. γ). Ο Πατριάρχης Αντιοχείας Μεθόδιος και δ). Ο Ιεροσολύμων Κύριλλος ως και αι περί αυτούς Ιεραί Σύνοδοι. Η εγκύκλιος αύτη διαλαμβάνει μεταξύ άλλων τα εξής:
''Κρατώμεν τας ομολογίας, ην παρελάβομεν άδολον παρά τυλικούντων ανδρών αποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμόν ως υ π α γ ό ρ ε υ μ α τ ο υ Δ ι α β ό λ ο υ.
Ο δεχόμενος νεωτερισμόν κατελέγχη ελλιπή την κεκηρυγμένην Ορθόδοξον πίστιν.
Αλλ' αύτη πεπληρωμένη ήδη εσφράγισται, μη επιδεχομένη μήτε μείωσιν, μήτε αύξησιν, μήτε αλλοίωσιν ην τινα ουν και ο τολμών ή πράξαι ή συμβουλεύσαι ή διανοηθήναι τούτο ήδη ηρνήθη την πίστιν του Χριστού, ήδη εκουσίως καθυπεβλήθη εις το αιώνιον ανάθεμα, διά το βλασφημείν εις το Πνεύμα το Άγιον, ως τάχα μη αρτίως λαλήσαν εν ταις Γραφαίς και Οικουμ. Συνόδοις.
Το φρικτόν τούτο ανάθεμα αδελφοί και τέκνα εν Χριστώ αγαπητά, ουκ εκφωνούμεν ημείς σήμερον, αλλ' εξεφώνησε πρώτος ο Σωτήρ ημών... Εξεφώνησαν τούτο αι επτά Οικουμενικαί Σύνοδοι και σύμπας ο χορός των Θεοφόρων Πατέρων. Άπαντας ουν οι νεωτερίζοντες ή αιρέσει ή σχίσμασι εκουσίως ενεδύθησαν κατά τον ψαλμωδόν ''κατάραν ως ιμάτιον''. Ούτω φρονούντες οι πατέρες ημών και υπακούουντες εις τους ψυχοσωτηρίους λόγους του Παύλου εστάθησαν σταθεροί και εδραίοι ε ι ς τ η ν ε κ δ ι α δ ο χ ή ς π α ρ α δ ο θ ε ί σ α ν α υ τ ο ί ς π ί σ τ ι ν και διέσωσαν αυτήν άτρεπτον και άχραντον διά μέσου τοσούτων αιρέσεων και παρέδωκαν αυτήν εις ημάς ειλικρινή και ανόθευτον, ως εξήλθεν άδολος από του στόματος των πρώτων υπηρετών του Λόγου''.
Ούτω φρονούντες και ημείς άδολον, ως παρελάβομεν, μεταχετεύομεν αυτήν εις τας επερχομένας γενεάς, μηδέν παραμείβοντες, ίνα ώτι κακείνοι, ως και ημείς, ευπαρουσίαστοι και ακαταίσχυντοι, λαλούντες περί της των προγόνων πίστεως. Και η εγκύκλιος αύτη δεν ομιλεί περί του Πάσχα. Ομιλεί περί τ ω ν π α ρ α δ ό σ ε ω ν τ η ς Ε κ κ λ η σ ί α ς, αίτινες πρέπει να διαφυλάσσωνται αμετάβλητοι, και εναντίον παντός νεωτερισμού. Θα ίδωμεν όμως εις τα επόμενα άρθρα, ότι δεν είναι μ ό ν α ι αι ανωτέρω Σύνοδοι, αι ομιλούσαι περί του αθίκτου τ ω ν π α ρ α δ ό σ ε ω ν και αποκρούουσαι πάντα νεωτερισμόν.
Συνεχίζεται
Εκ του βιβλίου του Γρηγορίου Ευστρατιάδη
''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'',
που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'',
την Τετάρτη 11 Απριλίου 1928,
έτος 32ον, αρ. φύλλου 8.956, σελ. 1η.
Μεταφορά στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής με την επέμβαση μόνο σε κάποια αναγκαία σημεία στίξης
