Ω! Άσωτη εσύ γενιά, πώς έχεις καταντήσει;

 Ω! Άσωτη εσύ γενιά,

 πώς έχεις καταντήσει; 

Γιατί με ξυλοκέρατα, προσπαθείς,

 η κοιλιά σου να γεμίσει;

 Ωσάν τον χοίρο κείτεσαι,

 στην λάσπη των παθών σου, 

και χαίρεσαι αντί να κλαις, 

γι’ αυτόν τον ξεπεσμό σου!

Σε έβαλε ο διάβολος,

 τα πάθη σου να βόσκεις, 

πεσμένος εις τα τέσσερα, 

το χάλι να μην νοιώθεις. 

Σε είχα βασιλόπουλο, 

μέσα στην αγκαλιά Μου, 

μέσα σε άπειρα αγαθά,

 να ευφραίνεσαι κοντά Μου, 

μέσα στην προστασία Μου 

και στην βοήθειά Μου. 

Μα όλα αυτά τα πέταξες 

κι έφυγες μακρυά Μου, 

και αλλοίμονο σου δύστυχο,

 σε κλαίει η καρδιά Μου. 

Είμαι Πατέρας στοργικός,

 σε πονάει η καρδιά Μου,

 κι ας έφυγες, κι ας ξέπεσες, 

Εγώ πάντα θα καρτερώ

 να ΄ρθείς πάλι κοντά Μου.

 Βιάσου παιδάκι Μου καλό, 

να βρεις τον εαυτό σου, 

ποιος ήσουν; Πού κατάντησες; 

Βιάσου για να σκεφθείς 

και αμέσως εις μετάνοιαν 

παιδί Μου για να ΄ρθείς. 

Κι Εγώ την πρώτη την στολή, 

στο χέρι θα κρατώ, 

πάλι να στην φορέσω, 

παιδί Μου αγαπητό, 

για σένα Εγώ θα θύσω, 

μόσχο τον σιτευτό.

Μιλώ ο Τρισυπόστατος

 και Άγιος Θεός, 

όμως για σε παιδί Μου, 

Πατέρας στοργικός. 

Να μην ξεχάσεις 

ότι σε αγαπώ, 

για σένα νε ανέβηκα 

επάνω στον Σταυρό. 

Να σε ελευθερώσω, 

από τα δεσμά του εχθρού,

που ήσουν εσύ δέσμιος

 του μοχθηρού εχθρού. 

Σε ήθελα ελεύθερο 

παιδί Μου αγαπημένο, 

και όχι εις τον τρισκατάρατο

 να είσαι σκλαβωμένο. 

Δεν βλέπεις πόσο σε μισεί, 

θέλει να σε εξοντώσει

 και όλα τα μέσα χρησιμοποιεί, 

αυτό να κατορθώσει; 

Σαν την αράχνη γύρω σου,  

υφαίνει τον ιστό του 

και γίνεσαι υποχείριο

 στον άσπονδο εχθρό σου.

 Σε τύλιξε ταλαίπωρο, 

στα δίχτυα του σφιχτά,

να μην μπορείς να πάρεις

 ούτε ανάσα πια. 

Δεν θέλει να υπάρχεις, 

δεν θέλει για να ζεις, 

να σε εξαφανίσει 

από προσώπου γης. 

Ο μόνος ο σκοπός του

 και η επιδίωξή του 

η σατανική

 και θέλει αυτό να γίνει, 

όσο πιο οδυνηρά μπορεί

. Και συ ακόμα πείθεσαι 

στα ψεύτικά του λόγια,

 ενώ αυτός για σένανε,

 ετοιμάζει μοιρολόγια.

ΣΕΙΣΜΟΥΣ, ΛΟΙΜΟΥΣ και ΣΚΟΤΩΜΟΥΣ,

 αυτός κατασκευάζει, 

τα φονικά τα όπλα του, 

για σας τα ετοιμάζει.

 Έχει εις την υπηρεσία του,

 πολλούς ανθρωποδαιμόνους, 

που ξεπερνούν σε μίσος και κακία, 

και τους ίδιους τους δαιμόνους. 

Νύχτα και ημέρα εργάζονται, 

χωρίς να κουραστούνε, 

όσο γίνεται πιο φονικά, 

διά την ανθρωπότητα, 

όπλα αυτοί να βρούνε. 

Νομίζουν πως αυτοί θα ξεφύγουνε, 

πως οι ίδιοι θα σωθούνε, 

μα και στου βοδιού το κέρατο 

να πάνε και να μπούνε, 

την ΘΕΙΑ ΟΡΓΗ  ΜΟΥ ΑΜΕΙΛΙΚΤΗ , 

όλοι αυτοί θα δούνε.

Γι’ αυτό σας λέω γρήγορα, 

βιαστείτε, εσπευσμένως, 

πάρτε οδόν του γυρισμού 

κι Εγώ θα σας προσμένω.

 Όσο χαμηλά κι αν πέσατε, 

όσο κι αν λερωθήκατε, 

θα σας λευκάνω τέκνα Μου, 

αν θα μετανοήσετε. 

Βιαστείτε γιατί τέλειωσε, 

σας λέω ο καιρός, 

σε λίγο θα αρχίσει 

θρήνος και κοπετός 

και θάχει τελειώσει 

της μετανοίας ο καιρός. 

Και όσους είναι μακρυά Μου, 

θα τους θερίσει θάνατος φριχτός.

Σειρήνα του κινδύνου 

ηχεί σπαραχτικά, 

γιατί δεν την ακούτε 

δύστυχα εσείς παιδιά; 

Ηχεί για το καλό σας, 

σας προειδοποιεί, 

πως έρχεται εναντίον σας 

ολική καταστροφή. 

Η πονεμένη είναι η φωνή 

του Πλάστου και Δημιουργού,

 που εναγωνίως σας καλεί 

την ύστατη στιγμή, 

μήπως κανείς ξυπνήσει 

και τρέξει να σωθεί, 

στην αγκαλιά του Πλάστη 

Ιησού του Λυτρωτή.

 Γένοιτο, αμήν και δόξα και τιμή 

εις την Τριαδική Αρχή,

 που ακόμα μας ανέχεται

 και να μας σώσει προσπαθεί.  

ΠΗΓΗ