ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΠΡΟΠΟΡΕΥΟΝΤΟΥΣΑΝ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΕΙΜΟΣ [ΤΡΟΜΟΣ] ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ Ο ΑΡΗΣ .
Οι Αρχαίοι Έλληνες παίρνανε πολύ στα σοβαρά το θέμα του πολέμου και είχαν αρκετές θεότητες που αντιπροσώπευαν τις διάφορες πτυχές και τα στοιχεία του πολέμου. Ο θεός Άρης, ήταν στην κορυφή όλων (προφανώς)… Παρόλα ταύτα, ακόμη και ο ίδιος ο θεός Άρης είχε (μεγάλη) βοήθεια από ορισμένα μέλη της οικογένειας του.
Παρέχοντας του βοήθεια στη σφαγή ήταν τα δύο γοητευτικά (και το λέμε σαρκαστικά) και σαδιστικά παιδιά του, ο θεός Φόβος, ο θεός του φόβου, και ο Δείμος, ο θεός του τρόμου. Αυτοί οι δίδυμοι-τρομοκράτες βοηθούσαν τον πατέρα τους στο να διαδίδει τη μιζέρια, τη παράνοια και το χάος στα πεδία της μάχης…
Κάθε κραυγή ηχούσε σαν μουσική στα αφτιά τους, κάθε θάνατος σήμαινε ότι η αποστολή εξετελέσθη επιτυχώς.
Για τον Άρη, το θεό του πολέμου, αυτά τα δύο παιδιά του ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Πάνω στο άρμα τους, καλπάζανε προς τη μάχη μαζί με τον πατέρα τους και ορισμένες φορές μαζί με την αδερφή τους την Έρις.
Το εκπληκτικό της υπόθεσης είναι ότι ήταν τέκνα του Άρη ΚΑΙ της Αφροδίτης (της θεάς της ομορφιάς και της αγάπης). Ενώ η Αφροδίτη, κατά πάσα πιθανότητα, θα έβλεπε τα τέκνα της τούτα ως κάτι το ψυχοπαθητικό… ο Άρης συνεχώς υπερηφανευότανε για το Φόβο και το Δείμο ασταμάτητα.
Οι Περισσότεροι από του Έλληνες αποφεύγανε τα δύο αδέρφια σαν τη πανούκλα… δεν χτίζανε ναούς προς τιμή τους, δεν κάνανε προσφορές προς αυτούς κτλ…
Όλοι εκτός από ένα μέρος της Ελλάδος… ένα μέρος όπου τα μοναδικά «ταλέντα» τους θα εκτιμούνταν… τη τραχύ, σκληροπυρηνική πόλη-κράτος της Σπάρτης… όπου ο πόλεμος ήταν ζωή και η ζωή, πόλεμος.
Στη Σπάρτη, τα δίδυμα αδέρφια λατρεύονταν από τους Σπαρτιάτες… και οι Σπαρτιάτες τους επικαλούνταν, μαζί με το πατέρα τους Άρη, σε κάθε μάχη που πηγαίνανε…
Τα δύο αδέρφια αναλυτικά:
Φόβος
Στην ελληνική μυθολογία, ο Φόβος είναι η προσωποποίηση του φόβου. Οι Αρχαίοι Έλληνες τον θεωρούσαν γιο του Άρη και της Αφροδίτη. Μαζί με τον αδελφό του Δείμο, που ήταν η προσωποποίηση του τρόμου, συνόδευε τον πατέρα του στους πολέμους.
Για τον λόγο αυτό του προσφέρονταν θυσίες στα πεδία των μαχών. Η Λάρνακα του Κυψέλου αναπαριστά σε δύο διαφορετικές μορφές τον Φόβο: με κεφάλι λιονταριού και όμοιο με τον θεό Πάνα. Για τους Σπαρτιάτες το ιερό του Φόβου συνιστούσε σύμβολο πειθαρχίας και συνοχής των στρατιωτικών δυνάμεων.
Στην Ιλιάδα ο Φόβος ως πρόσωπο αναφέρεται στους στίχους Δ 440, Ν 299 και Ο 119. Στον τελευταίο προστάζεται μαζί με τον Δείμο να ζέψει τα άλογα του `Αρη.
Ο δορυφόρος Φόβος του πλανήτη Άρη, που ανακαλύφθηκε το 1877, πήρε το όνομά του από τον μυθικό αυτό συνοδό και γιό του θεού του πολέμου.
Δείμος
Στην ελληνική μυθολογία, ο Δείμος είναι η προσωποποίηση του τρόμου. Οι Αρχαίοι Έλληνες τον θεωρούσαν γιο του Άρη και της Αφροδίτης ή της Κυθέρειας. (Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή ήταν γιος του Πολέμου και αδελφός του Κυδοίμου). Μαζί με τον αδελφό του Φόβο, που ήταν η προσωποποίηση του φόβου, συνόδευε τον πατέρα του στα πεδία των μαχών.
Οι μορφές του στόλιζαν τις περίφημες ασπίδες των Αγαμέμνονα και Αχιλλέα.
Ο δορυφόρος Δείμος του πλανήτη Άρη, που ανακαλύφθηκε το 1877, πήρε το όνομά του από τον μυθικό αυτό συνοδό και γιό του θεού του πολέμου.
[1]
Παρέχοντας του βοήθεια στη σφαγή ήταν τα δύο γοητευτικά (και το λέμε σαρκαστικά) και σαδιστικά παιδιά του, ο θεός Φόβος, ο θεός του φόβου, και ο Δείμος, ο θεός του τρόμου. Αυτοί οι δίδυμοι-τρομοκράτες βοηθούσαν τον πατέρα τους στο να διαδίδει τη μιζέρια, τη παράνοια και το χάος στα πεδία της μάχης…
Κάθε κραυγή ηχούσε σαν μουσική στα αφτιά τους, κάθε θάνατος σήμαινε ότι η αποστολή εξετελέσθη επιτυχώς.
Για τον Άρη, το θεό του πολέμου, αυτά τα δύο παιδιά του ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Πάνω στο άρμα τους, καλπάζανε προς τη μάχη μαζί με τον πατέρα τους και ορισμένες φορές μαζί με την αδερφή τους την Έρις.
Το εκπληκτικό της υπόθεσης είναι ότι ήταν τέκνα του Άρη ΚΑΙ της Αφροδίτης (της θεάς της ομορφιάς και της αγάπης). Ενώ η Αφροδίτη, κατά πάσα πιθανότητα, θα έβλεπε τα τέκνα της τούτα ως κάτι το ψυχοπαθητικό… ο Άρης συνεχώς υπερηφανευότανε για το Φόβο και το Δείμο ασταμάτητα.
Οι Περισσότεροι από του Έλληνες αποφεύγανε τα δύο αδέρφια σαν τη πανούκλα… δεν χτίζανε ναούς προς τιμή τους, δεν κάνανε προσφορές προς αυτούς κτλ…
Όλοι εκτός από ένα μέρος της Ελλάδος… ένα μέρος όπου τα μοναδικά «ταλέντα» τους θα εκτιμούνταν… τη τραχύ, σκληροπυρηνική πόλη-κράτος της Σπάρτης… όπου ο πόλεμος ήταν ζωή και η ζωή, πόλεμος.
Στη Σπάρτη, τα δίδυμα αδέρφια λατρεύονταν από τους Σπαρτιάτες… και οι Σπαρτιάτες τους επικαλούνταν, μαζί με το πατέρα τους Άρη, σε κάθε μάχη που πηγαίνανε…
Τα δύο αδέρφια αναλυτικά:
Φόβος
Στην ελληνική μυθολογία, ο Φόβος είναι η προσωποποίηση του φόβου. Οι Αρχαίοι Έλληνες τον θεωρούσαν γιο του Άρη και της Αφροδίτη. Μαζί με τον αδελφό του Δείμο, που ήταν η προσωποποίηση του τρόμου, συνόδευε τον πατέρα του στους πολέμους.
Για τον λόγο αυτό του προσφέρονταν θυσίες στα πεδία των μαχών. Η Λάρνακα του Κυψέλου αναπαριστά σε δύο διαφορετικές μορφές τον Φόβο: με κεφάλι λιονταριού και όμοιο με τον θεό Πάνα. Για τους Σπαρτιάτες το ιερό του Φόβου συνιστούσε σύμβολο πειθαρχίας και συνοχής των στρατιωτικών δυνάμεων.
Στην Ιλιάδα ο Φόβος ως πρόσωπο αναφέρεται στους στίχους Δ 440, Ν 299 και Ο 119. Στον τελευταίο προστάζεται μαζί με τον Δείμο να ζέψει τα άλογα του `Αρη.
Ο δορυφόρος Φόβος του πλανήτη Άρη, που ανακαλύφθηκε το 1877, πήρε το όνομά του από τον μυθικό αυτό συνοδό και γιό του θεού του πολέμου.
Δείμος
Στην ελληνική μυθολογία, ο Δείμος είναι η προσωποποίηση του τρόμου. Οι Αρχαίοι Έλληνες τον θεωρούσαν γιο του Άρη και της Αφροδίτης ή της Κυθέρειας. (Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή ήταν γιος του Πολέμου και αδελφός του Κυδοίμου). Μαζί με τον αδελφό του Φόβο, που ήταν η προσωποποίηση του φόβου, συνόδευε τον πατέρα του στα πεδία των μαχών.
Οι μορφές του στόλιζαν τις περίφημες ασπίδες των Αγαμέμνονα και Αχιλλέα.
Ο δορυφόρος Δείμος του πλανήτη Άρη, που ανακαλύφθηκε το 1877, πήρε το όνομά του από τον μυθικό αυτό συνοδό και γιό του θεού του πολέμου.
[1]
ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Όμηρος, Ιλιάδα 4. 436 ff, 5. 738 ff, 11. 36 ff, 13. 298 ff, 15. 119 ff
Ησίοδος, Θεογονία 933 ff
Ησίοδος, Ασπίς Ηρακλέους 139 ff, 191 ff, 216 ff, 450 ff
Αισχύλος, Επτά επί Θήβας 41 ff, 497 ff
Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις 5. 19. 4
Πλούταρχος - Βίοι Παράλληλοι: Θησεύς 27. 2
Νόννος, Διονυσιακά 2. 414 ff, 20. 35 ff, 25. 150 ff, 27. 335 ff, 29. 364 ff, 32. 175, 39. 215 ff
Οβίδιος, Μεταμορφώσεις 4. 481
[1]
Όμηρος, Ιλιάδα
Κρουσίου: Λεξικόν Ομηρικόν, διασκευή από την 6η γερμανική έκδ. υπό Ι. Πανταζίδου, έκδοση «Βιβλιεκδοτικά καταστήματα Αναστασίου Δ. Φέξη», Αθήνα 1901
Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σελ. 701
Εγκυκλοπαίδεια Υδρία Cambridge Ήλιος, Τόμος 4, σελ. 1152, Εκδόσεις ΕΕΕΕ
Κόιντος ο Σμυρναίος, «Τα μεθ' Όμηρον»
Ησίοδος, Θεογονία 933 ff
Ησίοδος, Ασπίς Ηρακλέους 139 ff, 191 ff, 216 ff, 450 ff
Αισχύλος, Επτά επί Θήβας 41 ff, 497 ff
Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις 5. 19. 4
Πλούταρχος - Βίοι Παράλληλοι: Θησεύς 27. 2
Νόννος, Διονυσιακά 2. 414 ff, 20. 35 ff, 25. 150 ff, 27. 335 ff, 29. 364 ff, 32. 175, 39. 215 ff
Οβίδιος, Μεταμορφώσεις 4. 481
[1]
Όμηρος, Ιλιάδα
Κρουσίου: Λεξικόν Ομηρικόν, διασκευή από την 6η γερμανική έκδ. υπό Ι. Πανταζίδου, έκδοση «Βιβλιεκδοτικά καταστήματα Αναστασίου Δ. Φέξη», Αθήνα 1901
Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σελ. 701
Εγκυκλοπαίδεια Υδρία Cambridge Ήλιος, Τόμος 4, σελ. 1152, Εκδόσεις ΕΕΕΕ
Κόιντος ο Σμυρναίος, «Τα μεθ' Όμηρον»
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου