«Πονηροὶ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» (Β. Τιμ. 3, 13)

ΜIA ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ

«Πονηροὶ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν
ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι»
(Β. Τιμ. 3, 13)

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὺγουστίνου Καντιώτου

Ὁ Παῦλος, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ὁ Παῦλος εἶνε ὁ κορυφαῖος ἀπόστολος. Ὅπως εἴπαμε καὶ ἄλλοτε, ὁ Παῦλος, πρὶν πιστέψη στὸ Χριστό, ἦταν ἐχθρὸς τοῦ Χριστοῦ καὶ καταδίωκε μὲ φανατισμὸ τοὺς χριστιανούς. Ἀλλʼ ὅταν πίστεψε στὸ Χριστό, ἔγινε ὁ πιὸ θερμὸς καὶ δραστήριος μαθητὴς καὶ ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ. Εἴκοσι περίπου χρόνια δὲν ἔπαψε μέρα καὶ νύχτα νὰ ἐργάζεται γιὰ τὴ δόξα τοῦ Χριστοῦ. Πῆγε παντοῦ, σʼ ἀνατολὴ καὶ δύσι, καὶ κήρυξε μὲ δύναμι τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἔκαμε χιλιάδες ἀνθρώπους νὰ πιστέψουν στὸ Χριστὸ καὶ νὰ γίνουν πιστοὶ καὶ ἀφοσιωμένοι όπαδοί του. Τέλος συνελήφθηκε καὶ φυλακίστηκε. Φυλακισμένος μέσα στὶς φυλακὲς τῆς Ρῶμης καὶ περιμένοντας ἀπὸ μέρα σὲ μέρα νʼ ἀνοίξη ἡ φυλακή, ὄχι γιὰ νὰ έλευθερωθῆ, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸν πάρουν καὶ νὰ τὸν πᾶνε στὸν τόπο τῆς ἐκτελέσεως, ὁ Παῦλος δὲν ἔχασε τὸ θάρρος του. Ἀντιθέτως μὲ βαθειὰ πίστι, καὶ ἐλπίδα στὸ Χριστό, περνοῦσε τὶς τελευταῖες μέρες τῆς ζωῆς του. Μέσʼ στὸ κελλὶ τῆς φυλακῆς δὲν ἔμεινε ἀργός. Μέρα καὶ νύχτα ἔγραφε ἐπιστολές, τὶς τελευταῖες ἐπιστολὲς πρὸς τοὺς ἀγαπημένους μαθητάς του καὶ χριστιανούς.

* * *

Μιὰ δὲ ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς αὐτὲς εἶνε καὶ ἡ δευτέρα ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλε ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸν ἀγαπημένο μαθητή του Τιμόθεο. Τὸν Τιμόθεο ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὸν εἶχε ἀφήσει στὴν Ἔφεσο, μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ μεγάλες πόλεις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Τὸν ἄφησε γιὰ νὰ συνεχίση ἐκεῖ τὸ ἔργο ποὺ εἶχε ἀρχίσει ὁ ἴδιος. Ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Παύλου ὁ Τιμόθεος χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος. Καὶ σὰν ἐπίσκοπος ποὺ ἦταν μέσα σὲ μιὰ μεγάλη εἰδωλολατρικὴ πόλι, ὅπως ἤτανε ἡ Ἔφεσος, συναντοῦσε πολλὲς δυσκολίες γιὰ τὴν ἐκπλήρωσι τῆς ἀποστολῆς του. Ὁ Παῦλος μὲ τὴν ἐπιστολή του θέλει νὰ τὸν ἐνισχύση στὸν ἀγῶνα ποὺ εἶχε.
Ἀνάμεσα στὰ ἄλλα ποὺ τοῦ γράφει εἶνε καὶ μιὰ προφητεία. Γιατὶ ὁ Παῦλος φωτιζόταν ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο καὶ ἔβλεπε πολὺ μακριά. Ἔβλεπε τί θὰ συμβῆ σὸ μέλλον, καὶ αὐτὰ ποὺ ἔβλεπε ἔκρινε καλὸ ὅτι πρέπει νὰ τὰ κάμη γνωστὰ στὸ μαθητή του, γιὰ νὰ εἶνε προετοιμασμένος γιὰ ὅ,τι θὰ συμβῆ. Λέει λοιπὸν ὄτι θὰ ἔρθουν πολὺ ἄσχημες μέρες στὸν κόσμο. Ὅσοι θέλουν νὰ ζήσουν ὅπως θέλει ὁ Χριστὸς θὰ καταδιωχθοῦν καὶ θὰ μαρτυρήσουν. Ἄνθρωποι δὲ κακοὶ καὶ διεστραμμένοι, λέει, θὰ προκόψουν.
Θὰ προκόψουν; Ναὶ θὰ προκόψουν˙ ἀλλὰ ποιά θὰ εἶνε ἡ προκοπὴ αὐτὴ ποὺ θὰ κάμουν; Ὑπάρχει δύο λογιῶν προκοπή˙ προκοπὴ καλή, ὅταν κανεὶς ἀπὸ τὸ χειρότερο πηγαίνη στὸ καλύτερο, ἀλλʼ ὑπάρχει καὶ προκοπὴ κακή, ὅταν ἀπὸ τὸ ἕνα κακὸ πηγάινης κανεὶς σʼ ἄλλο κακὸ ἀκόμη χειρότερο. Καὶ γιὰ νὰ προκόψη μὲν κανεὶς στὸ καλὸ εἶνε δύσκολο˙ ὑπάρχουν πολλὰ ἐμπόδια ποὺ ἐμποδίζουν τὸν ἄνθρωπο νὰ προοδεύη στὴν ἀρετή. Ἀλλὰ στὸ κακὸ προχωρεῖ κανεὶς μὲ μεγάλη εὐκολία. Γιατὶ ὁ δ΄ρομος τοῦ κακοῦ εἶνε κατήφορος. Καὶ ὅταν πάρη κανεὶς τὸν κατήφορο, εἶνε δύσκολο πιὰ νὰ σταματήση. Εἶνε σὰν νὰ πάρης μιὰ μπάλλα καὶ νὰ τὴ ρίξης ἀπὸ τὴν κορυφὴ ἑνὸς βουνοῦ ποὺ εἶνε κοντὰ στὴ θάλασσα˙ ἡ μπάλλα θʼ ἀρχίση νὰ κατρακυλάη μέχρι ποὺ θὰ πέση στὴ θάλασσα. Ἔτσι εἶνε καὶ ὁ κακὸς ἄνθρωπος. Εἶνε στὰ χέρια τοῦ Διαβόλου σὰν μιὰ μπάλλα ποὺ τὴ ρίχνει ὅπου θέλει, καὶ δὲν ἡσυχάζει ὁ καταραμένος μέχρι νὰ δῆ τὸν ἄνθρωπο νὰ πέφτη στὰ βαθειὰ καὶ μαῦρα νερὰ τῆς κολάσεως.
Θὰ προκόψουν λοιπὸν οἱ ἄνθρωποι, λέει ἡ προφητεία, ὁλοένα καὶ στὸ χειρότερο. Τὸ δὲ φοβερὸ δυστύχημα εἶνε ὅτι, ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι θὰ πηγαίνουν στὸ χειρότερο καὶ θὰ κάνουν ὅλο καὶ μεγαλύτερα ἁμαρτήματα καὶ ἐγκλήματα, ὄχι μόνο δὲν θὰ ἔχουν αἴσθησι τῆς ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς συμφορᾶς τους, ἀλλὰ καὶ θὰ νομίζουν πῶς θὰ προοδεύουν. Ἡ ἁμαρτία θὰ κλείση τὰ μάτια τους καὶ δὲν θὰ βλέπουν ποὺ πηγαίνουν. Σὰν τὸ γαϊδουράκι, ποὺ τοῦ σκεπάζουν τὰ μάτια του μʼ ἕνα τυφλοπάνι καὶ τὸ δένουν στὸ μαγγανοπήγαδο καὶ τὸ κάνουν νὰ τρέχη γύρω ἀπὸ τὸ μάγγανο, καὶ τὸ δυστυχισμένο ζῶο νομίζει πῶς τρέχει ἴσια καὶ προχωρεῖ στὸν δρόμο, ἐνῶ βρίσκεται στὸν ἴδιο κύκλο. Καὶ οἱ ἄνθρωποι τῆς κακίας εἶνε τυφλοὶ καὶ δεμένοι στὸ μαγγανοπήγαδο τῆς ἁμαρτίας καὶ σʼ αὐτὸ δουλεύουν, καὶ νομίζουν πὼς προχωροῦν καὶ προοδεύουν, ἀλλὰ οὔτε ἕνα βῆμα δὲν κάνουν ἔξω ἀπὸ τὸν κύκλο τους.
Θὰ προκόψουν στὸ χειρότερο, λέει ἡ προφητεία τοῦ Παύλου. Καὶ θὰ παρασύρουν καὶ ἄλλους στὸν κατήφορο τῆς πλάνης καὶ τῆς διαφθορᾶς. Τυφλοὶ αὐτοὶ κι ἀπʼ τὰ δυὸ μάτια, ἀναλαμβάνουν νὰ γίνουν ὁδηγοὶ τῶν ἄλλων στὸ δρόμο τῆς ζωῆς. Καὶ ὅπως εἶπε ὁ Χριστός, τυφλὸς ἐὰν ὁδηγῆ τυφλό, «ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται». Δηλαδή: Ἐὰν ἕνας τυφλὸς ὁδηγῆ ἄλλον τυφλό, κιʼ οἱ δυὸ θὰ πέσουν στὸ λάκκο. Ἀλλʼ ἐδῶ εἶνε ἡ βλακεία τῶν ἀνθρώπων˙ ἐνῶ ποτὲ δὲν δέχονται ἕνας τυφλὸς νὰ γίνη ὁδηγός τους, δέχονται ὅμως νὰ γίνουν πνευματικοί τους ὁδηγοὶ στὸ δρόμο τῆς ζωῆς ἄνθρωποι κακοὶ καὶ διεστραμμένοι, ψεῦτες καὶ ἀπατεῶνες, ἰδιοτελεῖς καὶ συμφεροντολόγοι. Εἶνε δὲ καὶ αὐτοὶ ποὺ παρασύρονται ἀπὸ τέτοιους ἀνθρώπους ἔνοχοι καὶ ἄξιοι τιμωρίας γιὰ τὴν τυφλὴ ἐμπιστοσύνη ποὺ δείχνουν στοὺς κακούς, στοὺς ψεῦτες καὶ ἀπατεῶνες. Ὤ, μὲ πόση εὐκολία ᾶρασύρονται οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας στὴν πλάνη καὶ στὴ διαφθορά!
Θὰ προκόψουν στὸ χειρότερο οἱ ἄνθρωποι, λέει ἡ προφητεία. Θέλετε παραδείγματα; Ἀκοῦστε: Σʼἕνα χωριὸ ὑπάρχει ἕνας ἱερεὺς πιστὸς καὶ ζηλωτής, ποὺ διδάσκει τὸ λαὸ καὶ δίνει παράδειγμα καλό. Καὶ θὰ ἔπρεπε στὸν ιερέα αὐτὸ νὰ ἔχουν ἐμπιστοσύνη ὅλοι οἱ ἐνορῖτες του, νὰ τὸν ἀκοῦνε καὶ νὰ τὸν ἀκολουθοῦν. Τὸ κάνουν ὅλοι; Ὄχι. Ἔρχεται στὸ χωριὸ ἕνας ξένος, ποὺ κανεὶς δὲν ξέρει ἀπὸ ποῦ κρατάει ἡ σκούφια του. Καὶ ὁ ξένος αὐτὸς ἀρχίζει νὰ λέη πράγματα ἀντίθετα πρὸς ἐκεῖνα ποὺ πιστεύει ἡ Ἐκκλησία καὶ ἐξηγεῖ ὁ καλὸς ἱερεύς. Ὅλοι θὰ ἔπρεπε σʼ αὐτὰ ποὺ λέει ὁ ξένος νὰ κλείσουν τʼ αὐτιά τους καὶ νὰ τὸν διώξουν ἀπʼ τὸ χωριό. Καὶ ὅμως βρίσκονται ἄνθρωποι, ποὺ ἀνοίγουν τʼ αὐτιά τους καὶ ἀκοῦνε τὸν αἱρετικὸ αὐτὸ καὶ γίνονται καὶ αὐτοὶ σὰν κιʼ αὐτὸν καὶ χειρότεροι ἀπʼ αὐτόν. Ὁ ἕνας παρασύρει τὸν ἄλλο, καὶ ὁ ἄλλος ἕναν τρίτο, καὶ ὁ τρίτος τέταρτο. Καὶ βλέποντας πόσο εὔκολα παρασύρονται ἀπορεῖ κανεὶς πῶς συμβαίνει αὐτὸ τὸ πρᾶγμα, ἕνας ξένος νὰ παρασύρη ἀνθρώπους, ποὺ ἀπὸ τὰ μικρά τους χρόνια ἔχουν διδαχθῆ τὴν ὀρθὴ διδασκαλία καὶ ἔχουν μπροστά τους λαμπρὰ παραδείγματα πίστεως καὶ ἀρετῆς. Ἀλλὰ νὰ κιʼ ἄλλο παράδειγμα μέσα στὴν κοινωνία τοῦ χωριοῦ ἤ τῆς πόλεως. Ὑπάρχουν κορίτσια καὶ γυναῖκες ποὺ σέβονται τὴ θρησκεία, προσέχουν τὴ διαγωγή τους, ντύνονται σεμνὰ καὶ δὲν σκανδαλίζουν οὔτε μὲ λόγια οὔτε μὲ πράξεις τοὺς ἄλλους. Ἀλλὰ στὸ χωριὸ ἔρχεται γιὰ νὰ περάση τὸ καλοκαίρι της μιὰ ξένη γυναῖκα, ποὺ ἡ διαγωγή της εἶνε ἀπρεπὴς καὶ ντύνεται – ἤ καλύτερα ξεντύνεται – καὶ φορεῖ μίνι φούστα, καὶ φαίνεται ἡ γύμνια της. Μιὰ τέτοια γυναῖκα καμμιὰ στὸ χωριὸ δὲν ἔπρεπε νὰ τὴν προσέξη. Καὶ ὅμως σʼ αὐτὴ τὴ γυναῖκα πηγαίνουν οἱ νέες νὰ πάρουν μαθήματα ξετσιπωσιᾶς. Μιὰ τέτοια γυναῖκα μοντέρνα μπορεῖ νὰ παρασύρη ὅλες τὶς γυναῖκες τοῦ χωριοῦ.

* * *

Παῦλε ἀπόστολε! Προφήτεψες ὅτι θὰ ἔρθουν ἄσχημες μέρες καὶ τὸ κακὸ θὰ προχωρήση πολὺ καὶ θὰ παρασύρη πολλοὺς στὸν κατήφορο τῆς ἀπιστίας καὶ τῆς διαφθορᾶς. Σύ, ποὺ δὲν κατώρθωσε καμμιὰ δύναμις νὰ σὲ παρασύρη καὶ νὰ σὲ χωρίση ἀπʼ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε, σὲ παρακαλοῦμε, στὸν ἀγαπημένο σου Κύριο γιὰ νὰ μὴ μᾶς παρασύρη τὸ κακό, ποὺ ἀπὸ τὸν κόσμο ὀνομάζεται ἐξέλιξις καὶ πρόοδος, ἐνῶ εἶνε καταστροφὴ καὶ ἀπώλεια. Ναί, Κύριε, ἄς μείνουμε πιστοὶ καὶ ἀφωσιωμένοι ὀπαδοί σου μέχρι τέλους, ὁσοδήποτε κιʼ ἄν μᾶς στοιχίση.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο »ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ» τοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστῖνου Ν. Καντιώτου, Μητροπολίτου Φλωρίνης, σελ. 205-209 στον Ὰπόστολο τῆς ἑορτῆς τῆς ἁγίας Θέκλας

ΠΗΓΗ