«Εκείνο τον καιρό έπεσε φοβερό θανατικό στη γη. Οι άνθρωποι πέθαιναν ξαφνικά και με φρικτό τρόπο. Ένας φίλος του οσίου, που λεγόταν Γρηγόριος, ήρθε στο κελί του και τον ρώτησε:
–Σε παρακαλώ, πάτερ, πές μου, πώς έγινε και μας βρήκε τούτο το κακό;
-Ήταν φυσικό, παιδί μου, αποκρίθηκε ο δίκαιος χωρίς δισταγμό. Πικραίνουμε τόσο πολύ τον αθάνατο Θεό, παραβαίνοντας συνέχεια το νόμο Του. Γι αυτό μας έστειλε τούτο το δρεπάνι, που μας θερίζει. Είναι γραμμένο ότι «αμαρτία θάνατον κατεργάζεται».
Να, χθές είδα έναν άνδρα φοβερό, που απειλούσε τη γη και της έλεγε: «Όλους τους ακόλαστους που ζούνε πάνω σου, όλους τους μέθυσους και τους κοιλιόδουλους, όλους τους φιλάργυρους και τους τοκογλύφους, όλους τους ψεύτες και τους συκοφάντες, μα προπαντός όλους τους σοδομίτες, που δεν μετανοούν, εγώ θα τους εξολοθρεύσω!...»
Αν λοιπόν, παιδάκι μου, δεν είχαμε παροργίσει τον Πλάστη και προστάτη μας, δεν θα παθαίναμε ότι πάθαμε. Αλλά που ν αντέξεις. Απείλησε πως θα μας θερίσει με δρεπάνι και θα μας περάσει από λεπίδι, γιατί δεν βλέπει να έχουμε καθόλου μετάνοια, ούτε την παραμικρή διόρθωση.
Η δοξασμένη Του Μητέρα στεκόταν δίπλα Του περίλυπη και Τον ικέτευε ν αναβάλει την τιμωρία. Το ίδιο κι ένας ιεράρχης δεν μπόρεσα να καταλάβω ποιος, μόνο θυμάμαι πως ήταν λευκότριχος και λίγο φαλακρός. Αλλά μάταια. «Μήπως εσείς είστε πιο σπλαχνικοί από μένα;», τους έλεγε. «Μήπως πονάτε περισσότερο; Δεν βλέπετε τί κακό γίνεται; Όλοι σχεδόν περιφρονούν τον άγιο νόμο μου! Κανείς δεν με σέβεται!...»
–Πραγματικά, πάτερ, είπε ο Γρηγόριος, ο λαός αποδεκατίστηκε. Οι πιο πολλοί βασανίζονται στο κρεβάτι του πόνου. Πές μου όμως ποιά είναι η κύρια αιτία του θανατικού αυτού, αλλά και όλων γενικά των ασθενειών;
-Παιδί μου Γρηγόριε, αποκρίθηκε ο γέροντας, γι αυτούς που αρρωσταίνουν βαριά είναι γραμμένο το «κατέβαλες αυτούς εν τω επαρθήναι», ενώ για τους υγιείς εναρέτους το «ο ιώμενος τους συντετριμμένους την καρδίαν». Ακούς; «τους συντετριμμένους την καρδίαν»! Τους ταπεινούς δηλαδή! Σκέψου, λοιπόν: Αν ο Θεός δεν λυπήθηκε ούτε τον απόστολο Παύλο, τον μεγάλο φωστήρα, αλλά του έδωσε αρρώστια αγιάτρευτη, «άγγελον σατάν, ίνα αυτόν κολαφίζη», κι έτσι να μην υπερηφανεύεται για το πλήθος των αποκαλύψεων που του έγιναν, πώς δεν θα δώσει εξουσία στο σατανά να χτυπήσει με την αρρώστια και εμάς και τους αμαρτωλούς, ώσπου να γίνουμε ταπεινοί; Γιατί δεν φτάνει που είμαστε αμαρτωλοί, αλλά το παίρνουμε και πάνω μας! Αλλά τι λέει η Γραφή; Ότι «το εν ανθρώποις υψηλόν βδέλυγμα ενώπιον του Θεού».
Η αιτία των συμφορών. Αγ. Νήφωνος Κωνσταντιανής. (Ένας ασκητής επίσκοπος, Έκδοσις Ι.Μ.Παρακλήτου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου