* Ήδη μαζί με την εμφάνιση του κορωνοϊού εμφανίστηκε, όπως ήταν λογικό, και μια μεγάλη γενική αναστάτωση· εκφράστηκαν συνάμα χιλιάδες γνώμες και απόψεις για αυτόν, για την προέλευσή του, για τον σκοπό του κ.λ.π. Η αιτία όμως της αναστατώσεως αυτής ήταν μία και μοναδική: ο φόβος του θανάτου.
* Ο αληθινός Χριστιανός όμως έχει μάθει να ζει με αυτόν και ολόκληρη η εκκλησιαστική του ζωή στοχεύει στο να είναι πάντοτε έτοιμος να τον αντιμετωπίσει. Η αποδοχή της ιδέας του θανάτου τον καθιστά ειρηνικό και ατάραχο, όταν βεβαίως αγωνίζεται για την κάθαρση της ψυχής του και ελπίζει ολόψυχα στον Θεό. Το αντίδοτο δηλαδή στον φόβο του θανάτου είναι ένα και μοναδικό: η πίστη στον Θεό.
* Αντιθέτως ο μη Χριστιανός (είτε άθεος, είτε αντιχριστιανός, είτε ψευδοχριστιανός) προσπαθεί να βρει άλλα αντίδοτα, είτε στην ιατρική, είτε στην πολιτική, είτε αλλού. Δυστυχώς η δοκιμασία αυτή απέδειξε ότι στην Ελλάδα η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών της είναι μη Χριστιανοί.
* Αυτό αποδεικνύεται εύκολα από το γεγονός της ευμενούς αποδοχής, από τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων (οι οποίοι σε ποσοστό 80% συμφωνούν με την παύση των ακολουθιών, ενώ ήδη το 71% είχε εκφραστεί υπέρ της αποχής από την Θεία Κοινωνία...), των, κατά της Ορθοδόξου Πίστεως, μέτρων που έλαβε ο - κατά παραχώρηση Θεού για τις αμαρτίες μας - Πρωθυπουργός του Κράτους Κυριάκος Μητσοτάκης, εν ονόματι δήθεν της δημόσιας υγείας!
* Και γράφουμε "δήθεν", επειδή αν κάποιος νοιαζόταν πραγματικά για την δημόσια υγεία, δεν θα θεωρούσε επικίνδυνους για αυτήν τους ελάχιστους πιστούς που εκκλησιάζονται στους ναούς για λίγη ώρα, μια-δυο φορές την εβδομάδα, αλλά τα εκατομμύρια των καταναλωτών που πηγαίνουν στα "σούπερ μάρκετ", τα οποία πλέον υποχρεώθηκαν να ανοίγουν και τις Κυριακές! Ούτε θα θεωρούσε επικίνδυνους για την δημόσια υγεία μόνο τον ιερέα με τους ελάχιστους πιστούς που βρίσκονται συνήθως στο ναό για την ακολουθία, αλλά όχι και τον δήμαρχο με τους "νεόνυμφους" και τους (μέχρι δέκα αποφάσισαν εσχάτως) καλεσμένους, που βρίσκονται στο Δημαρχείο για τον πολιτικό γάμο! Βλέπετε την υποκρισία;
* Πώς πρέπει όμως η Εκκλησία να αντιμετωπίσει αυτήν την κατάσταση; Η επίσημη Διοικούσα Εκκλησία, δυστυχώς ήταν αναμενόμενο ότι θα υπάκουε, διότι είναι - εδώ και έναν αιώνα σχεδόν - κάτω από την μπότα της Πολιτείας. Η Σύνοδος όμως της Εκκλησίας μας, των Παλαιοημερολογιτών, πως αντέδρασε; Αφού αρχικά εξέδωσε μία Εγκύκλιο, στην οποία ανέλυε θεωρητικά το ζήτημα, λαμβάνοντας ξεκάθαρη θέση, εν συνεχεία εξέδωσε μία Ανακοίνωση, για την πρακτική αντιμετώπισή του, η οποία, λόγω του συγκεκαλυμμένου μηνύματός της, σκανδάλισε κάποιους πιστούς, η οποία ενδεχομένως πίστευαν ότι οι αποκαλούμενοι "Γνήσιοι Ορθόδοξοι" θα έπρεπε "να αναπετάσσουν τις σημαίες της Ορθοδοξίας και να κηρύξουν Επανάσταση". Έπραξε σωστά ή όχι η Σύνοδος των Παλαιοημερολογιτών;
* Κατά την γνώμη μας (και όσο κι αν υπάρχουν κάποιες ενστάσεις ως προς την διατύπωση και το ύφος της Ανακοινώσεως), έπραξε απολύτως σωστά, για τον εξής, κυρίως, λόγο: διότι σφυγμομέτρησε τον παλμό όλων των μελών του Σώματός της (Αρχιερέων, Ιερέων και Λαϊκών), και κατανόησε ότι τα επίπεδα της πίστεως, της αγιότητος, καθώς και της ομολογιακής διαθέσεώς μας, είναι χαμηλότερα από αυτά που απαιτούνται για να κηρυχθεί "Επανάσταση"! Αυτή είναι η αλήθεια. Και πραγματικά θα έπρεπε να υπάρχει μεγάλη αγιότητα, πίστη και ομολογιακή διάθεσή από όλους μας, ώστε να αντιταχθούμε φανερώς όχι μόνο σε μια απόφαση του Κράτους, το οποίο μπορεί μεν να αδυνατεί (ακόμη) να εφαρμόσει εναντίον μας την θανατική ποινή, αλλά δύναται να μας εξοντώσει με άλλους τρόπους (στέρηση ελευθερίας, οικονομικό θάνατο), αλλά και στο μένος των μη Χριστιανών συμπολιτών μας, οι οποίοι θα μας αντιμετώπιζαν, ως απεχθέστατους φορείς του μεγάλου και βασανιστικού τους φόβου: της ιδέας του θανάτου!!!
* Η συνειδητοποίηση λοιπόν της αδυναμίας μας αυτής, αποτελεί μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία για αναθεώρηση της "υπερορθής" στάσεως πολλών από εμάς, οι οποίοι με τόσο στόμφο, έπαρση και σκληρότητα, μιλούμε για την "Γνησία Ορθοδοξία", κατηγορούμε ως "προδότες της Πίστεως" και "σχισματοαιρετικούς χωρίς Θεία Χάρη και Μυστήρια" όλους ανεξαιρέτως τους αδελφούς μας Νεοημερολογίτες ή αναθεματίζουμε τους "Σεργιανιστές", γιατί δεν κάθισαν να σφαγιαστούν από τους Μπολσεβίκους (της Αριστεράς τότε, γιατί σήμερα έχουμε τους Μπολσεβίκους της Δεξιάς, που είναι πιο ύπουλοι, γιατί φορούν τη μάσκα του χριστιανού). Ευκαιρία λοιπόν, αγαπητοί μου, να αποβάλουμε μια για πάντα το υπερορθόδοξο υποκριτικό δόγμα "Ακρίβεια για τους άλλους, Οικονομία για μας" και εν ταπεινώσει να επανέλθουμε στο πατερικό "Ακρίβεια για μας, Οικονομία για τους άλλους", και να προσπαθήσουμε να γίνουμε πραγματικά ταπεινόφρονες.
* Προς την πορεία αυτή θα μας βοηθήσουν δύο πράγματα: η αποφυγή της κατακρίσεως και η ενασχόληση με την προσευχή και την μελέτη. Δυστυχώς, όλη αυτή η κατάσταση αποκάλυψε τις καρδιές και τις διαθέσεις όλων μας. Κάποιοι, με πρόφαση την Πίστη, βρήκαμε την ευκαιρία να στιγματίσουμε ως "προδότες" όσους ποτέ δεν χώνεψε η, δίχως αγάπη, καρδιά μας. Άλλοι, μιλώντας για Υπακοή στους θεσμούς, επιτεθήκαμε βάναυσα και με ειρωνεία στους σκανδαλισμένους "θερμόαιμους" αδελφούς μας. Ας σταματήσουμε την κατάκριση και ας αφιερώσουμε τον χρόνο μας στην προσευχή και την ανάγνωση ορθοδόξων κειμένων. Εκεί θα βρούμε παρηγοριά, διότι έτσι θα επικοινωνήσουμε με τον Θεό, με την πρώτη άμεσα, ενώ με την δεύτερη διά μέσου των Πατέρων μας, των απλανών οδηγών κάθε αληθινού, δηλαδή ταπεινού, Χριστιανού.
* Εν κατακλείδι, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε (και αν δεν το κάνoυμε τώρα, θα αναγκαστούμε να το παραδεχτούμε με την πάροδο των χρόνων) ότι η Εκκλησία πλέον βρίσκεται εν διωγμώ. Διανύουμε παρόμοια χρόνια με τα των πρώτων αιώνων, όπου η μεγάλη πλειοψηφία είναι σήμερα ουσιαστικά ειδωλολάτρες, κατ' όνομα μεν Χριστιανοί, θεωρία τε και πράξεσι αντιχριστιανοί. Ας προετοιμαστούμε για τα δύσκολα, για τις Κατακόμβες, για το μαρτύριο, για τα οποία δεν είμαστε έτοιμοι. Και για να το καταφέρουμε δεν χρειάζεται κάτι άλλο, παρά αγάπη, ταπείνωση αληθινή, προσευχή, μελέτη (για να διορθώσουμε τον εαυτό μας και όχι τους άλλους) και ...όχι μεγάλα λόγια πλέον!
* Και όπως δίδασκε και μια μεγάλη πατερική μορφή της εποχής μας, ο π. Σεραφείμ Ρόουζ: "Θυμήσου ότι η επιβίωση και η σταθερότητα της ύπαρξής σου ως Ορθόδοξος Χριστιανός θα εξαρτηθεί κατά πολύ από την επαφή σου με τη ζώσα παράδοση της Ορθοδοξίας. Εάν η στάση σου είναι ταπεινή και χωρίς «υπέρ-επικριτική» διάθεση, εάν τοποθετήσεις πρώτα τον Χριστό στην καρδιά σου και προσπαθήσεις να ζήσεις µια κανονική ζωή σύμφωνα με τον Ορθόδοξο τρόπο και άσκηση, θα αποκτήσεις αυτή την επαφή".
* Κλείνουμε τις διαπιστώσεις μας, με τις διαπιστώσεις του αειμνήστου πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου (πηγή εδώ -υπογραμμίσεις ημέτερες):
"Ἔ, φεύγουμε κ᾿ ἐμεῖς ἀπὸ τὸ σχῆμα αὐτὸ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἀπελαμβάναμε ὡρισμένα προνόμια σὲ ὡρισμένας ἐποχὰς καὶ εἶχε μερικὴ ἐλευθερία. Φεύγουμε πλέον ἀπὸ τὸ σχῆμα αὐτὸ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ μπαίνομε στὸ σχῆμα τῶν κατακομβῶν.
Tότε πλέον, ὄχι μόνο τροπικῶς, ἀλλὰ καὶ τοπικῶς θὰ χωριστοῦμε. Καὶ ἡ Ἐκκλησία θὰ διωχθῇ· καὶ οἱ ναοὶ θὰ κλείσουν, ὃν τρόπον ἔχουν κλείσει στὴν Ἀλβανία καὶ σὲ ἄλλα μέρη.
Διωγμός. Φαίνονται αὐτὰ ἀπίστευτα· ἀλλὰ ὅλες οἱ ἐνδείξεις φανερώνουν, ὅτι ἐκεῖ βαίνομε. Λοιπόν, πρέπει κ᾿ ἐμεῖς νὰ προετοιμάσωμε τὸν ἑαυτό μας διὰ Ἐκκλησίαν κατακομβῶν.
Ἀλλὰ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα. Ἔχομε ἐμεῖς τὴν διάθεσιν αὐτήν; Τί λέτε; Μήπως συμβῇ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον εἶπε ὁ Χριστὸς στὸν Πέτρο· «Σίμων Σίμων, ἰδοὺ ὁ σατανᾶς ἐξῃτήσατο ὑμᾶς τοῦ σινιάσαι ὡς τὸν σῖτον» (ὁ σατανᾶς, λέει, ζητάει νὰ σᾶς κοσκινίσῃ)· «ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περὶ σοῦ ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ἡ πίστις σου» (Λουκ. 22,31). Ὁ Κύριος ἐγνώριζε τὴν ἀδυναμία τοῦ Πέτρου καὶ ὅτι, ναὶ μὲν εἶχε πόθο εἰλικρινῆ νὰ μείνῃ κοντὰ στὸ Χριστό, ἀλλὰ ἦταν τὸ πνεῦμα του ἀσθενές.
Ὁ Πέτρος ἀπήντησε· «Ἐγώ, Κύριε, μαζί σου θὰ εἶμαι». Κ᾿ ἐσεῖς τώρα εἶστε ἐδῶ πέρα, μαζί μου. Ἀλλὰ θὰ εἶστε πάντα;
Θὰ περάσετε κόσκινο. Δὲν θέλω νὰ σᾶς ἀπογοητεύσω. Ὡραῖα εἶστε τώρα ὅλες ἐδῶ. Δὲν σᾶς πειράζει κανείς, δὲν σᾶς καταδιώκει κανείς. Ἐλεύθερο κατηχητικὸ σχολεῖο ἔχετε, ἐλεύθερες συγκεντρώσεις κάνετε, ἐλεύθερα εἶνε ὅλα. Ζῆτε πάνω σ᾿ ἕνα ὄρος Θαβώρ. «Kαλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι» (Mατθ. 17,4). Ἔχετε τὴ συντροφιά σας, τὸ φαγητό σας, τὸν ὕπνο σας, τὰ κέντρο σας, τὰς εὐκολίας σας. Ὅλα αὐτὰ εἶνε καλὰ καὶ εὐχάριστα. Ἀλλὰ μετὰ ὁ Θεὸς θὰ μᾶς δώσῃ μιὰ κλωτσιά, ὅπως λέει καὶ ὁ Χότζνερ, καὶ θὰ μᾶς πετάξῃ ἀπὸ τὸ ὄρος Θαβώρ· θὰ μᾶς ῥίξῃ κάτω, στὴν σκληρὰν πεδιάδα, στὸ σχῆμα αὐτό.
Γεννᾶται λοιπὸν τὸ ἐρώτημα· ἐμεῖς εἴμεθα προετοιμασμένοι γιὰ ἕνα τέτοιο διωγμό;".
(Από μία κατ᾿ οίκον Εκκλησία,
προετοιμαζόμενοι για τις Κατακόμβες...)
ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ "ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ" - "ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ"
