Ἡ πραγματεία – ἐπιστολὴ γράφτηκε ἀπὸ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο
Νύσσης, ὅταν βρισκόταν πρὸς τὴν Δύση τῆς ζωῆς του. (335 – 395). Στάλθηκε στὸν
Ἁρμόνιο καὶ ὅπως λέει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, οἱ συζητήσεις καὶ οἱ ἐπιστολὲς εἶναι
ἀσκήσεις γιὰ τὴν ἀρετὴ καὶ γύμνασμα γιὰ τὴν θεοσέβεια. Ἡ παροῦσα ἐπιστολὴ
ἀποτελεῖ ἀπόσταγμα τῆς ἁγιασμένης ζωῆς καὶ τῆς ἐν Χριστῷ ἐμπειρίας του. Σύμφωνα
μὲ τὸν πρωτοπρεσβύτερο πατέρα Γεώργιο Φλορόφσκυ κατατάσεται στὴν κατηγορία:
«Ἀσκητικὰ καὶ Ἠθικὰ ἔργα» (Βιβλίο: Οἱ Βυζαντινοὶ Πατέρες, μετάφραση ἀπὸ τὸν
Πάλλη).
Τὸ πρῶτο θέμα ποὺ ἐπισημαίνει εἶναι ὅτι πολλοὶ ποὺ
φέρουν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστιανοῦ, τὸ φέρουν ὡς προσωπεῖο, ἐνῶ ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε
στὴν πολιτεία μας ὅ,τι δηλώνει τὸ...
ὄνομά
μας.
Κάποιος θεατρίνος σὲ ἕνα θέατρο πῆρε ἕναν πίθηκο, τοῦ φόρεσε στολὴ καὶ προσωπεῖο, τοῦ ἔμαθε χοροὺς κλπ καὶ διασκέδαζε τὸν κόσμο. Ὅλοι νόμιζαν ὅτι ὁ πίθηκος ἦταν ἄνθρωπος. Ὅταν κάποιος ὅμως ἔριξε στὸ μέρους ὅπου χόρευε ὁ πίθηκος ἕνα εἶδος τροφῆς, ὁ πίθηκος ἀμέσως ξέχασε τοὺς χοροὺς καὶ ἔτρεξε στὸ φαγητό. Καὶ γιὰ νὰ τρώει καλύτερα, ἔσκισε καὶ τὴν μάσκα (προσωπεῖο) ἀποκαλύπτοντας στὸν κόσμο ποιὸς πραγματικὰ ἦταν.
Ὅσοι δὲν διαμόρφωσαν ἀληθινὰ τὸν ἑαυτό τους μὲ τὴν
Πίστη, θὰ ἀποκαλυφθοῦν εὔκολα μὲ τὰ δολώματα τοῦ διαβόλου, πὼς εἶναι κάτι ἄλλο
ἀπὸ αὐτὸ ποὺ λένε. (Δολώματα διαβόλου: κενοδοξία, τιμές, φιλοχρηματία,
φιληδονία.)
Στὴ συνέχεια ὑποστηρίζει ὅτι μὲ τὴν Ἁγία Γραφή,
συμπεραίνουμε ὅτι τὸ ὄνομα τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι ἀνώτερο ἀπὸ ὅλα τὰ ὀνόματα,
διότι προέρχεται ἡ ὀνομασία του ἀπὸ τὸ βασιλικὸ ἀξίωμα τοῦ Χριστοῦ. Ὅπως δηλαδὴ
ὁ βασιλιὰς Χριστὸς κατέχει τὶς ἀρετὲς καὶ εἶναι ὁ ἴδιος ἀρετή, ἔτσι κι ἐμεῖς
ἀποκτοῦμε τὸ ἴδιο ὄνομα μὲ Αὐτὸν διὰ τῆς Πίστεως. Πρέπει νὰ ἔχουμε ὁμωνυμία μὲ
ὅλα ὅσα ἔχει ὁ Χριστός.
Ἐπίσης, ἂν κάποιος ὑποκριθεῖ τὸν Χριστιανὸ καὶ στὴ ζωή
του δὲν ζεῖ χριστιανικά, ψεύδεται καὶ φοράει προσωπεῖο σὰν τὸν πίθηκο. Εἶναι
ἀσυμβίβαστο νὰ ὀνομαζόμαστε Χριστιανοὶ κατ΄ ὄνομα καὶ νὰ μὴν τὸ ἀποδεικνύουμε
ἔμπρακτα. Διότι, χριστιανισμὸς εἶναι «μίμησις θείας φύσεως», καὶ σκοπὸς τοῦ
χριστιανισμοῦ εἶναι νὰ ἐπανέλθει ὁ ἄνθρωπος στὴν ἀρχαία καλοτυχία.
Ἐπισημαίνει μάλιστα ὁ ἱερὸς πατὴρ ὅτι ἡ ἀσυμφωνία
ὀνόματος καὶ βίου δὲν εἶναι μόνο ἀσυμβίβαστη, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἐπικίνδυνη, ἐπειδὴ
γίνεται ἀφορμὴ νὰ κατηγορεῖται ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν ἀπὸ τοὺς
ἀπίστους.
Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης,
«Περὶ τοῦ τί τὸ τοῦ Χριστιανοῦ ἐπάγγελμα ἢ ὄνομα»
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου