ΠΗΓΗ: Π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ,
''ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ''
Παρασκευή 23 Απριλίου 2021
Κ. Μητσοτάκης: Από φθινόπωρο ανοίγει η συζήτηση για υποχρεωτικούς εμβολιασμούς
«Η κυβέρνηση αποφασίζει και όχι οι ειδικοί» ξεκαθάρισε ο Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, σε τηλεοπτική του συνέντευξη. «Κατά κανόνα, 9 στις 10 φορές, 95 στις 100 φορές, έχουμε συνταχθεί απόλυτα με τις προτάσεις των ειδικών», ανέφερε. «Τον Ιανουάριο, όταν κάναμε αυστηρό lockdown, ηταν δική μας απόφαση, όχι της επιτροπής, τόνισε ωστόσο. για να προσθέσει «Το 2021 δεν είναι 2020».
«Όταν αποφασίσαμε να κλείσουμε στα τέλη Ιανουαρίου πολλοί αμφισβήτησαν την επιλογή μας. Αυτός είναι ο λόγος που δεν γίναμε Πορτογαλία και το σύστημα Υγείας άντεξε, αντέχει και θα αντέχει», υπογράμμισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Παράλληλα ο Πρωθυπουργός «άνοιξε» θέμα υποχρεωτικού εμβολιασμού Θεωρώ ότι η συζήτηση για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό κάποιων εργαζόμενων - ειδικά των υγειονομικών- πρέπει να ανοίξει. Φέτος ή του χρόνου ενδεχομένως να χρειαστεί να κάνουμε ένα δεύτερο εμβόλιο. Τότε θα πρέπει να κάνουμε αυτή τη συζήτηση», δήλωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης σημειώνοντας ότι δεν θέλει να ανοίξει αυτή τη συζήτηση τώρα, αλλά αργότερα το καλοκαίρι και το φθινόπωρο θα ολοκληρωθεί.
«Στις 3 Μαίου θα μπορέσουν να ανοίξουν εστιατόρια, καφετέριες, θα πάει το ωράριο στις 23:00. Είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι είμαστε στο τέλος της περιπέτειας. Οι Εκκλησίες θα λειτουργήσουν. Το σημαντικότερο είναι ότι γνωρίζουμε πράγματα που πριν ένα χρόνο δεν τα γνωρίζαμε. Τότε δεν γνωρίζαμε πώς θα τελειώσει η περιπέτεια. Τώρα ξέρουμε ότι τα εμβόλια είναι η τελική απάντηση στο πρόβλημα του κορωνοϊού», επεσήμανε ο κ. Μητσοτάκης σε συνέντεξή του στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha.
Ο πρωθυπουργός προσέθεσε ότι η τάση τις τελευταίες 10 ημέρες είναι θετική γιατί μειώνεται ο δείκτης θετικότητας. «Κάθε εβδομάδα χτίζουμε τείχος ανοσίας. Τα εμβόλια είναι ασφαλή και αποτελεσματικά. Το άνοιγμα το οποίο κάνουμε είναι ελεγχόμενο και οργανωμένο. Όταν οι πολίτες γνωρίζουν τι θα συμβεί είναι λιγότεροι επιρρεπείς σε παραβατικές συμπεριφορές. Προτιμώ κάποιος να βγει έξω να φάει σε εξωτερικό χώρο με όλα τα μέτρα ασφάλειας, παρά να βρεθεί σε ένα σπίτι που κανείς δεν θα τον επιτηρεί. Η κοινωνία και οι πολίτες συμμορφώνονται όταν μπορούμε να τους περιγράψουμε με όση ασφάλεια μπορεί να γίνει τι θα συμβεί αύριο και μεθαύριο», σημείωσε.Ο πρωθυπουργός ανέφερε ότι έχουμε τον καιρό σύμμαχο και το μεγάλο σύμμαχο που είναι τα εμβόλια.
Τα πρακτικά της Επιτροπής λοιμωξιολόγων
Η συζήτηση για τα πρακτικά είναι βαθύτατος λαϊκισμός», υπογράμμισε. «Δυστυχώς το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου γύρω από το θέμα της πανδημίας - και αναφέρομαι στην αντιπολίτευση - είναι θλιβερό», προσέθεσε και έφερε ως παράδειγμα τις θέσεις της για το άνοιγμα της εστίασης. «Είναι εντυπωσιακό πώς καταφέρνουν να λένε κάθε φορά το ακριβώς αντίθετο από αυτό που γίνεται. Η απόλυτη εικόνα της καταστροφής δεν αδικεί τη χώρα, αλλά τους ίδιος», τόνισε.
«Νέα Σμύρνη: Αστοχία»
Μιλώντας ο Πρωθυπουργός για το...κίνημα της πλατείας είπε ότι είναι εξαίρεση» είπε για το …κίνημα της πλατείας και τόνισε πως η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών συμμορφώνεται με τα μέτρα.
«Η περίπτωση της Νέας Σμύρνης ήταν λάθος, αστοχία», συνέχισε και είπε ότι «αυτά τα φαινόμενα δεν τα αντιμετωπίζεις με καταστολή», συμπλήρωσε και απηύθυνε έκκληση όλοι να δείξουμε σοβαρότητα και υπευθυνότητα και ειδικά κάλεσε τους νέους να χτίσουν κίνημα υπέρ του εμβολιασμού.
«Έχουμε περάσει 14 μήνες σ' αυτό το καθεστώς των περιορισμών. Η αστυνομία έχει γίνει πιο εξυπνη στους ελέγχους. Μην έχετε αμφιβολία ότι θα υπάρχουν έλεγχοι στις εξόδους και θα επιβληθούν πρόστιμα», τόνισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. «Μπορούμε να περάσουμε ένα Πάσχα ακόμα χωρίς να φύγουμε», συμπλήρωσε.
Οι εμβολιασμοί
Στη συνέχεια, αναφερόμενος στους εμβολιασμούς, ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι η επιχείρηση «Ελευθερία» είναι εξαιρετικά καλά οργανωμένη και πρωτοποριακή για τα δεδομένα του ελληνικού κράτους. «Είναι μια μεγάλη επιτυχία για τη χώρα», τόνισε και είπε ότι «μπορούμε να κάνουμε γρήγορα τα εμβόλια που έχουμε στη διαθεσή μας», σημειώνοντας πως από το Μάιο και τον Ιούνιο δεν θα υπάρχει πρόβλημα επάρκειας εμβολίων.
Ο πρωθυπουργός κάλεσε εκ νέου τους ηλικιωμένους που δεν έχουν εμβολιαστεί να πάνε να εμβολιαστούν. «Είναι ένα δράμα, μια τραγωδία. Να μπορείς να αποφύγεις αρρώστια που μπορεί να σε σκοτώσει και να μην το κάνεις για διάφορους λόγους. Τα εμβόλια είναι και ασφαλή και αποτελεσματικά», υπογράμμισε.
«Θέλετε να βρεθείτε σε μια εντατική να παλεύετε για τη ζωή σας όταν μπορείτε με ένα απλό τσίμπημα να το αποφύγετε;», συμπλήρωσε και ευχαρίστησε τον Αρχιεπίσκοπο που είπε δύο φορές ότι όλοι πρέπει να εμβολιαστούμε.
«Θεωρώ ότι η συζήτηση για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό κάποιων εργαζόμενων - ειδικά των υγειονομικών- πρέπει να ανοίξει. Φέτος ή του χρόνου ενδεχομένως να χρειαστεί να κάνουμε ένα δεύτερο εμβόλιο. Τότε θα πρέπει να κάνουμε αυτή τη συζήτηση», δήλωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης σημειώνοντας ότι δεν θέλει να ανοίξει αυτή τη συζήτηση τώρα, αλλά αργότερα το καλοκαίρι και το φθινόπωρο θα ολοκληρωθεί.
«Το όριο του υποχρεωτικού εμβολιασμού θα είναι αυστηρά προσδιορισμένο» τόνισε, ενώ εκτίμησε ότι και οι νέοι θα σπεύσουν να κάνουν το εμβόλιο και είπε ότι θα υπάρχουν και καινούργια μονοδοσικά εμβόλια.
«Το καλύτερο εμβόλιο είναι το γρηγορότερο. Αυτό που μπορείς να κάνεις πιο γρήγορα» τόνισε, ενώ για τους αρνητές σημείωσε ότι είναι ελάχιστοι και μερικές φορές τούς δίνουμε μεγαλύτερη σημασία. Είπε ότι για self test υπήρχε καχυποψία. «Περνάει τη σκυτάλη της υπευθυνότητας στον πολίτη. Όπως και το εμβόλιο είναι ατομική πράξη υπευθυνότητας», συνέχισε και ανακοίνωσε ότι θα προμηθευτούμε σε χαμηλή τιμή self test τώρα που τα χρειαζόμαστε.
«Επειδή κάνουμε πολλά περισσότερα τεστ η θετικότητα της Ελλάδος είναι πράσινη», προσέθεσε.
«Το γεγονός ότι έχουμε τόσα εμβόλια ασφαλή και αποτελεσματικά είναι ένα θαύμα της επιστήμης», τόνισε ο πρωθυπουργός σημειώνοντας ότι εμείς δεν σταματήσαμε τον εμβολιασμό με το εμβόλιο της AstraZeneca. «Η πιθανότητα να πάθεις κάτι από εμβόλιο είναι απειροελάχιστη. Είναι πιθανότερο να τρακάρεις πηγαίνοντας στο εμβολιαστικό κέντρο. Και σίγουρα είναι πιο πιθανό να κολλήσεις covid. Όλα τα φάρμακα έχουν παρενέργειες, αλλά πρέπει να σταθμίσουμε όλα τα δεδομένα», συμπλήρωσε ο κ. Μητσοτάκης.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ
«Τήν ἀνάστασιν καί ζωήν ἔχουσαι Γυναῖκες προσφιλῆ, τί ἀποδύρεσθε πικρῶς; Παραγίνεται καί ζωώσει τόν γνήσιον φίλον, τῆ αὐτοῦ ἀναστάσει, τήν ἔγερσιν πάντων προμηνύων ὁ πάντων εὐεργέτης» (ωδή η΄ Τριωδίου).
(Γυναίκες (Μάρθα και Μαρία), έχοντας την ανάσταση και ζωή, δηλαδή τον Κύριο, φίλο και αγαπητό σας, γιατί κλαίτε πικρά; Έρχεται και θα δώσει ζωή στον γνήσιο φίλο του τον Λάζαρο, προμηνύοντας με εκείνου την ανάσταση την ανάσταση όλων ο ευεργέτης όλων).
Την ανάσταση του Λαζάρου προβάλλει ο άγιος Ιωσήφ ο υμνογράφος, μία ανάσα προ της ημέρας της αφιερωμένης σ’ αυτόν. Κι αυτό για να τονίσει ότι εκείνου η ανάσταση αποτελεί προμήνυμα της Αναστάσεως του Κυρίου και συνεπώς της αναστάσεως όλων των ανθρώπων – ο Κύριος ανασταίνεται για να αναστηθεί σύμπαν το ανθρώπινο γένος (ό,τι εικονίζει και η εικόνα της εις Άδου καθόδου του Κυρίου). Οι ύμνοι της Εκκλησίας μας με καταιγιστικό τρόπο εξαγγέλλουν την αλήθεια αυτή με αφθάστου ύψους ποιητική δύναμη. Για παράδειγμα στην ίδια ωδή: «Καθώς ερχόσουν Κύριε προς Βηθσφαγή, ο αποτρόπαιος Άδης αισθάνθηκε τον κρότο των ποδών Σου και άγγιξε τα πόδια του Λαζάρου λέγοντάς του: Αν πρόκειται να σε φωνάξει η Ζωή, μην αργήσεις, αλλά βγες έξω. Διότι γνωρίζω την καταστροφή μου που έρχεται γρήγορα».
Ενόψει λοιπόν του ερχομού του Κυρίου στη Βηθανία για να αναστήσει τον φίλο του Λάζαρο, ο υμνογράφος «ελέγχει» τις αδελφές του Λαζάρου, Μάρθα και Μαρία. Και τις ελέγχει για την ολιγοπιστία τους, με το συντριπτικό πράγματι επιχείρημα: αφού ο Κύριος είναι και δικός σας φίλος, αγαπητός και προσφιλής, Αυτός που είναι η Ανάσταση και η Ζωή, όπως θα το δηλώσει μάλιστα στις ίδιες, τότε γιατί κλαίτε και μάλιστα πικρά, δηλαδή με κάποια απελπισία; Να έχει κανείς τον Χριστό τόσο κοντινό του και να απελπίζεται, είναι μάλλον παράλογο. Εκτός κι αν δεν Τον πιστεύει όπως πρέπει.
Τι θα έπρεπε να πει βεβαίως ο άγιος υμνογράφος και σε μας που έχουμε βαπτιστεί στο όνομα του Χριστού και έχουμε γίνει μέλη του αγίου Σώματός Του – ένα κυριολεκτικά μ’ Εκείνον; Και μάλιστα όταν επιβεβαιώνουμε τούτο με την κοινωνία του αγίου σώματος και αίματός Του; Πώς έρχονται στιγμές ή και μακρύτερα χρονικά διαστήματα που ξεχνάμε την πιο καίρια αυτή αλήθεια της πίστης μας, οπότε μας καταλαμβάνει η βαθιά λύπη της μοναξιάς, ο μεγάλος φόβος για τα δεινά του βίου, ακόμη και η δαιμονική απόγνωση; Δεν είναι απτά σημάδια αυτά της ολιγοπιστίας ή και της απιστίας μας ακόμη; Αλλά ο Χριστός μας επιμένει: είμαι ο φίλος Σας, λέει, είμαι ο Πατέρας και η Μάνα σας, είμαι το σπίτι σας, είμαι η τροφή σας, είμαι ο νυμφίος της ψυχής σας. Είμαι τα πάντα για εσάς. Σας αγαπώ περισσότερο κι από την αγάπη της μάνας προς το λατρευτό βλαστάρι της!
«τοῦ ἀλλοιῶσαι καιρούς καί νόμον»
«καί λόγους πρός τόν Ὕψιστον λαλήσει καί τούς ἁγίους Ὑψίστου παλαιώσει καί ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιρούς καί νόμον» (Δανιήλ ζ’, 25).
ΑΔΙΑΝΟΗΤΗ ΔΗΛΩΣΗ!!!
«Μην πάτε στην Εκκλησία... αποφεύγετε την Εκκλησία... παρόλο που επιτρέπεται»
ΠΑΤΗΣΤΕ ΔΙΠΛΟ ΚΛΙΚ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ
Τα τέσσερα τέρατα που πρέπει να καταστρέψουμε
Τα τέσσερα τέρατα που πρέπει να καταστρέψουμε
Νατσιός Δημήτριος, δάσκαλος-Κιλκίς
Διάβασα προ καιρού ένα ωραίο και ευρηματικό άρθρο, στην έγκυρη και κραταιά εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ», ένα άρθρο του κ. Ιωάννη Ασλανίδη, αντιστρατήγου ε.α., για την μνηστηροφονία, το γνωστό επεισόδιο από την Οδύσσεια του Ομήρου. Με αφορμή το εξαιρετικό, σύντομο κείμενο του στρατηγού - «τα λόγια μας είναι παιδιά πολλών ανθρώπων», έλεγε ο αγέραστος λόγος του Σεφέρη - και αντικρίζοντας την έρμη πατρίδα, να διαμοιράζουν τα ιμάτιά της, τα πνευματικά της προικιά, και επί των ιματισμόν της να θέτουν κλήρο, οι ποικιλώνυμοι στρατιώτες της ανομίας, αραδιάζω λίγες αυθαίρετες σκέψεις.
Επανέρχομαι στον ποιητή που, κατά την αειθαλή ρήση του Πλάτωνα, «πεπαίδευκεν την Ελλάδα», τον Όμηρο και την «Οδύσσειά» του, που μοσχοβολά από φιλοπατρία, θάρρος και υπομονή, ολόψυχη αφοσίωση στην οικογένεια και την συζυγική πίστη.
Ο Όμηρος, κατά τον σεβαστό μας δάσκαλο, Κώστα Γανωτή είναι ο μεγαλύτερος, προ Χριστού, θεολόγος. Ένα παράδειγμα από τις θαυμάσιες ερμηνείες του δασκάλου. «Συνήθως οι Ομηριστές μας λένε πολλά και περίεργα, για να επιδείξουν την επιστημοσύνη τους, αφήνουν όμως ατόνιστο, αν δεν το αποκρύπτουν κιόλας, το ότι η κυρίαρχη αρετή, που κινεί το έπος της Οδύσσειας είναι η εγκράτεια.
Ο νόστος κερδίζεται από μόνο τον Οδυσσέα, γιατί μόνος αυτός άντεξε να μην πειράξει τα ιερά βόδια και πρόβατα του Υπερίονος Ηλίου, όσο κι αν πεινούσε. Αυτό το τονίζει ο ποιητής τόσο στο προοίμιο, όσο και στη ραψωδία Μ (στ. 339-419) σε 80 στίχους. Ο Οδυσσέας, έδωσε σαφή εντολή στους συντρόφους του να μην τα πειράξουν… Αποκοιμήθηκε κι όταν γύρισε και του ήρθε η μυρωδιά από τα σφάγια που ψήνονται “ώμωξε” (εστέναξε), γιατί κατάλαβε ότι ο νόστος πάει, χάθηκε. Η παραμέληση της εγκράτειας, της νηστείας στέρησε το “νόστιμον ήμαρ”. Και μετά το ανοσιούργημα “οι θεοί έδειξαν σημεία και τέρατα∙ σέρνονταν από δω τα τομάρια, τα κρέατα από κει περασμένα στις σούβλες μούγκριζαν, ψημένα και ωμά, όπως ήταν η φωνή των βοδιών”. Πολλούς αιώνες αργότερα αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε πως η αμαρτία έφερε τη φθορά και διαστροφή στη φύση. Αυτό πάντως το σκηνικό του Ομήρου είναι συγκλονιστικό από κάθε άποψη. Αυτή η διαδρομή στην Οδύσσεια έγινε, για να τονιστεί ότι η περί θρησκείας αίσθηση και αντίληψη των αρχαίων μας προγόνων ήταν πολύ σωστή και υψηλή. Τη θρησκευτική τους τραγωδία τη δημιούργησε η απουσία του αληθινού Θεού∙ δεν είχαν οι άνθρωποι το Ευαγγέλιο».
Στη ραψωδία, λοιπόν «χ», ο πολυμήχανος και πολυβασανισμένος Οδυσσέας, αφού πέταξε τα ράκη, τόξευσε πρώτον και θανάτωσε τον θρασύτατο μνηστήρα Αντίνοο. Το όνομα ετυμολογείται από το αντί+νους. Αντίνοος είναι ο αντίπαλος της λογικής, ο αλλοπρόσαλλος χαρακτήρας, ο άνθρωπος που εσκεμμένως, με στρεψοδικίες, διαστρέφει τα πράγματα. Αντίνοος είναι, για παράδειγμα, αυτός που την προδοσία της Μακεδονίας, την χαρακτηρίζει συνετή στάση και κέρδος για την πατρίδα. Αυτός που δεν βλέπει στο Αιγαίο τα σύνορα, που χάραξαν με το αίμα τους οι Μιαούληδες και οι Κανάρηδες, δήλωση που έθρεψε την κακουργηματική αλαζονεία των μεμέτηδων της Άγκυρας.
Τον δεύτερο μνηστήρα που εξόντωσε ο «δίος» Οδυσσέας, ήταν ο Ευρύμαχος, από το ευρύς+μάχομαι. Ευρύμαχος είναι ο ευρηματικός απατεώνας. Δεν ορρωδεί προ ουδενός προκειμένου να επιβιώσει και να καρπωθεί άνομα κέρδη. Ευρύμαχοι είναι πολλοί, για παράδειγμα, που όταν βυθιζόταν το σάπιο καράβι του ΠΑΣΟΚ, η γνωστή «ανεμιαία συμπεριφορά», φρόντισαν να σταυλιστούν σε χώρους δεξιά τους ή αριστερά τους, φτύνοντας, γενιτσαρικώ τω τρόπω, την ευεργέτιδα, μακαρίτισσα πια, «σοσιαλιστική» λαίλαπα.
Τρίτος κηφήνας-μνηστήρας που, κυριολεκτικά, έφαγε και τον έφαγε, το χώμα, («πεσών χθόνα ήλασε»), από το χέρι του Τηλέμαχου αυτός, ήταν ο Αμφίνομος. Το όνομα παράγεται από την πρόθεση αμφί+νόμος. Αμφίνομος είναι αυτός που αμφιβάλλει, που διστάζει, που κινείται πέριξ του νόμου και εντέλει αυτός που τον περιφρονεί. Ο Αμφίνομος θα υποστηρίξει, για παράδειγμα, ότι η Ανάσταση πρέπει, πάντα για το καλό μας, να εορτασθεί, το Μεγάλο Σάββατο και όχι την Κυριακή του Πάσχα. Ενώ είναι σαφείς και απαρασάλευτοι οι κανόνες και η Παράδοση της Εκκλησίας, αυτός θα προτείνει το αρχαίον «εώμεν τους νόμους καθεύδειν», ας αφήσουμε τους νόμους να κοιμούνται. Ο ίδιος Αμφίνομος θα περιφρονήσει τους νόμους και θα στήσει φαγοπότι σε νησί του Αιγαίου, άνευ βεβαίως προστίμου, ενώ ο ταλαίπωρος τάχα και «πολίτης», που θα συλληφθεί διότι "έπνιγε" τα φαρμάκια του με δυο-τρεις συμπότες, θα πελεκηθεί με βαρύτατο πρόστιμο.
Ο τέταρτος μνηστήρας, - «κύνες», σκυλιά τους αποκαλεί ο πολύσοφος Οδυσσέας- της περιουσίας και της αρχόντισσας Πηνελόπης, που στέλνει στον Άδη, είναι ο Αγέλαος, που θέλησε να φωνάξει τον λαό, επιβεβαιώνοντας το όνομά του. Αγέλαος από το άγω+ λαός. Αγέλαος είναι αυτός που σαγηνεύει και οδηγεί τον λαό όπου θέλει. Ο λαοπλάνος, ο γόης με την αρχαία σημασία, δηλαδή, «ο ψεύστης και απατεών». Ο Αγέλαος κυβερνά τους «αγελαίους», που κατά το λεξικό των Liddel-Scott, είναι «οι κοινοί άνθρωποι εν αντιθέσει προς τους άρχοντας». Αγέλαοι είναι οι εμπαίζοντες τον λαό αργυρώνητοι ως επί το πλείστον «δημοσιογράφοι», που κραδαίνουν νυχθημερόν το φάσγανο της τρομοκράτησης του λαού. Στα εθνοκτόνα μνημόνια, επέδειξαν τέτοια τρισάθλια συμπεριφορά που, καλώς ειπώθηκε ότι αν ζούσαν στην περίοδο της γερμανοκατοχής, θα καταντούσαν όλοι δωσίλογοι. Ο Αγέλαος, δεν καλλιεργεί και δεν αναδεικνύει τα προτερήματα και τις αρετές του λαού, αλλά ως αρχέκακος κεφαλή, εκλύει τα χειρότερα ελαττώματά του. Αγέλαος είναι ο ανώτατος άρχοντας που, αντί να αναδείξει την ελληνοσώτειρα εκκλησία και τους αγώνες της για την διάσωση και απελευθέρωση του Γένους στα χρόνια της τουρκικής θηριωδίας-Ιστορία είναι η ζωντανή φωνή των κεκοιμημένων-αυτός δεν βρίσκει μισή λέξη να πει την χαρμόσυνο ημέρα της Εθνικής Επανάστασης. Αγέλαοι είναι αυτοί που καταπίνουν τετρομαγμένοι, όντας πρωθυπουργοί, τις αχρείες προπαγάνδες των Τούρκων δικτατόρων, που «όλη η κοπριά του αιώνα κοιλοπονούσε για να τους ξεράσει», που θα έλεγε και ο ποιητής, οι οποίοι παρουσιάζουν Έλληνες λιμενικούς να καίνε ή να πνίγουν, παλαιότερα, γυναικόπαιδα. Αρκούσε μια φωτογραφία από τον Αττίλα της Κύπρου, για να σωπάσουν οι γενοκτόνοι των λαών. Αγέλαος είναι ο αντιπολιτευόμενος που πέντε χρόνια στην εξουσία, δεν έκανε τίποτε για την υγεία και τώρα κατηγορεί τους νυν για την έλλειψη προσωπικού, προσπαθώντας να εντυπωσιάσει την αγέλη των ζητωκραυγαστών του.
Αυτοί οι τέσσερις «μνηστήρες» είναι τα τέρατα που πρέπει να καταστρέψουμε, αν θέλουμε να ζήσουμε ως λαός ιστορικός.
Πάσχα 2021: Το πραγματικό πρόβλημα
Με μεγάλη θλίψη παρακολουθώ τα όσα διαδραματίζονται τον τελευταίο χρόνο στον εκκλησιαστικό χώρο της πατρίδας μας. Και ως αποκορύφωμα, αυτές τις τελευταίες ημέρες, και το θέμα που έχει προκύψει με την ώρα τελέσεως της Αναστάσεως.
Από τη μία, οι "Ποιμένες" της επίσημης Ιεραρχίας προσπαθούν απεγνωσμένα να πείσουν τους πιστούς να αποδέχονται αδιαμαρτύρητα ό,τι επιτάσσει ο κύριός τους, δηλαδή ο Καίσαρας (Κράτος/Πολιτεία). Και το ότι ο κύριος των "Ποιμένων" αυτών είναι ο Καίσαρας - ο και μισθοδοτών αυτούς! - , το αποκαλύπτει ο δικός μας Κύριος, δηλαδή ο Ιησούς Χριστός, λέγοντας: "Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ" (Ματθ. Ϛ΄ 24), αλλά και το αποδεικνύει η ίδια στάση των "Ποιμένων", οι οποίοι δρουν κυριολεκτικά ως πέμπτη φάλαγγα του αντιχριστιανικού Κράτους μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, ο Οποίος μας προετοίμασε για αυτό λέγοντας: "Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ μὴ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας εἰς τὴν αὐλὴν τῶν προβάτων, ἀλλὰ ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν, ἐκεῖνος κλέπτης ἐστὶ καὶ λῃστής· ὁ δὲ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας ποιμήν ἐστι τῶν προβάτων. Τούτῳ ὁ θυρωρὸς ἀνοίγει, καὶ τὰ πρόβατα τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούει, καὶ τὰ ἴδια πρόβατα καλεῖ κατ᾿ ὄνομα καὶ ἐξάγει αὐτά. Καὶ ὅταν τὰ ἴδια πρόβατα ἐκβάλῃ, ἔμπροσθεν αὐτῶν πορεύεται, καὶ τὰ πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασι τὴν φωνὴν αὐτοῦ· ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ᾿ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν" (Ιω. ι΄ 1-5).
Προσπαθούν λοιπόν οι "Ποιμένες" να αποδείξουν ότι η τέλεση της Αναστάσεως στις 9 μ.μ του Μεγάλου Σαββάτου είναι πράξη Οικονομίας. Μάλιστα δε κάποιος αργολόγος "Ποιμένας" ισχυρίστηκε "ότι για τον Θεό δεν παίζει ρόλο η ώρα", αλλά δεν είπε αν συνομίλησε ο ίδιος με τον Θεό και του το αποκάλυψε αυτό! Γιατί αν είναι έτσι, τότε η Ανάσταση θα μπορεί να γίνει π.χ. και στις 9 το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου ("κατ᾿ Οικονομίαν", βεβαίως, βεβαίως).
Από την άλλη, έχουν εκφραστεί πολλών ειδών επιχειρήματα (βάσιμα, αλλά και αβάσιμα) στα πλαίσια της προσπάθειας να αποδειχθεί ότι η τέλεση της Αναστάσεως στις 9 μ.μ του Μεγάλου Σαββάτου συνιστά πράξη Παρανομίας. Τα επιχειρήματα αυτά θα μπορούσαν ίσως, και σχετικά εύκολα, να αναιρεθούν αν η Εκκλησία ήταν εκείνη που έκανε εφαρμογή της Οικονομίας. Στην περίπτωσή μας όμως Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑΣ ΕΓΚΕΙΤΑΙ ΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. Ενός νεοδαιμονοκρατικού Κράτους που εμπαίζει τους πιστούς για ακόμη μία φορά, όταν θεωρεί πως αν η Ανάσταση γίνει στις 12 το βράδυ υπάρχει κίνδυνος, ενώ αν γίνει στις 9 μ.μ., όχι!
Ο δικός μας Κύριος, ο Ιησούς Χριστός, προστάζει: "ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ" (Ματθ. κβ΄ 21). Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, σε ό,τι έχει σχέση με τον Θεό και την Εκκλησία Του, εμείς οφείλουμε να συνεχίσουμε να ακολουθούμε τις εντολές Του, αθόρυβα και χωρίς προκλήσεις - "φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις" (Ματθ. ι΄ 16), κατά την εντολή Του -, έστω και αν "παρανομούμε" ενώπιον ενός Κράτους-σταυρωτή που χλευάζει συνεχώς τον Χριστό.
Κάθε (ουσιαστικός, όχι φαινομενικός) συμβιβασμός με τις επεμβάσεις στην Εκκλησία από ένα τέτοιο Κράτος, είτε γενικώς, είτε και ειδικώς για την ώρα της Αναστάσεως, είναι κατακριτέος. Πρέπει δε να προσέξουν και οι Ορθόδοξοι Ποιμένες και να μη δώσουν "Δήλωση Νομιμοφροσύνης" επιβάλλοντας τη μετάθεση της συνηθισμένης ώρας της Αναστάσεως, σε άλλη ώρα επιτρεπόμενη από το Κράτος...
Ο νοών νοείτω.
ΠΕΜΠΤΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ
«Πρᾷοι τῇ ψυχῇ καί ταπεινοί τῇ γνώμῃ γενόμενοι χάριτι, ὑποδεξώμεθα πρᾷον τόν πάντων ἐρχόμενον Δεσπότην, τήν ἀλαζονείαν τοῦ πονηροῦ συντρίψαι» (ωδή η΄ Τριωδίου).
(Αφού γίνουμε με τη χάρη του Θεού πράοι κατά την ψυχή και ταπεινοί κατά τη γνώμη, ας υποδεχθούμε τον Κύριο όλων Χριστό που έρχεται πράος, προκειμένου να συντρίψει την αλαζονεία του πονηρού).
Στη Βαϊοφόρο, τη θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα δηλαδή, αναφέρεται ο άγιος υμνογράφος Ιωσήφ, προκειμένου π ρ ώ τ ο ν, να τονίσει τον σκοπό του γεγονότος. Ο Κύριος έρχεται «πραΰς, καθήμενος επί πῶλον ὄνου» για να ολοκληρώσει το σχέδιο της θείας οικονομίας, τη συντριβή δηλαδή της αλαζονικής εξουσίας του πονηρού διαβόλου πάνω στις καρδιές των ανθρώπων, που θα πει τη συντριβή της αμαρτίας και του αποτελέσματός της, του θανάτου. Οι ημέρες πια είναι μετρημένες. Η κάθε ημέρα αποκτά τεράστιο βάρος και σημασία για σύνολη την ανθρωπότητα, απαρχής μέχρι συντελείας των αιώνων – ο κάθε άνθρωπος σ’ αυτές τις ημέρες προσβλέπει για τη σωτηρία του: την άμεση και προσωπική σχέση του με τον Θεό. Και το καταλαβαίνουμε αν σκεφτούμε πως ό,τι τραγικό συνέβη με την πτώση των προπατόρων μας στην αμαρτία λόγω της ανυπακοής τους στο θέλημα του Θεού, αυτό σβήστηκε και διαγράφηκε πάνω στον Σταυρό του Κυρίου - ένα μυστήριο που αντανακλά έκτοτε στην κάθε αμαρτία που επιτελούμε οι άνθρωποι διαχρονικά και όπου γης. Ένας από τους πιο δυνατούς ύμνους της Εκκλησίας μας, από την ακολουθία της τρίτης ώρας, σημειώνει την αλήθεια αυτή κατά μοναδικό τρόπο: «Ὁ ἐν ἕκτῃ ἡμέρᾳ τε καί ὥρᾳ τῷ Σταυρῷ προσηλώσας τήν ἐν τῷ παραδείσῳ τολμηθεῖσαν τῷ Ἀδάμ ἁμαρτίαν, καί τῶν πταισμάτων ἡμῶν τό χειρόγραφον διάρρηξον, Χριστέ ὁ Θεός, καί σῶσον ἡμᾶς» (Χριστέ Θεέ μας, Συ που κάρφωσες πάνω στον Σταυρό, ημέρα Παρασκευή και δώδεκα το μεσημέρι, την αμαρτία που τόλμησε να επιτελέσει ο Αδάμ στον παράδεισο, σχίσε και το χειρόγραφο και των δικών μας πταισμάτων και αμαρτιών και σώσε μας).
Ο άγιος υμνογράφος όμως, δ ε ύ τ ε ρ ο ν, προβάλλει, πέραν του βασικού αυτού σκοπού της Βαϊοφόρου, και τη διαχρονικότητά της, όπως συμβαίνει και με όλα τα γεγονότα της επί γης πορείας του Κυρίου. Εννοούμε πως η ζωή του Κυρίου με τη δύναμη του αγίου Πνεύματος πλατύνεται και αγκαλιάζει όλες τις διαστάσεις του χωροχρόνου. Είναι αυτό το σήμερον που λέει κάθε φορά η Εκκλησία όχι ως σχήμα λόγου αλλά ως μυστηριακή πραγματικότητα – ό,τι σημειώνουν οι θεολόγοι μας για τον λειτουργικό λεγόμενο χρόνο: κάθε γεγονός της θείας οικονομίας βιώνεται ως παρόν! Έτσι λοιπόν και με τη Βαϊοφόρο: καλούμαστε ως πιστοί να μετάσχουμε σ’ αυτήν, να είμαστε από τους ακολούθους και από εκείνους που με ανοιχτή την καρδιά υποδεχόμαστε τον Κύριο. Το αντικειμενικό ιστορικό γεγονός, όπως είπαμε, που γίνεται εν πνεύματι γεγονός της εκκλησιαστικής ζωής μας.
Και τι τονίζει ο άγιος υμνογράφος; Μπορούμε να υποδεχτούμε τον ερχόμενο πράο Χριστό, όταν κι εμείς με τη χάρη Εκείνου έχουμε αποδυθεί στον αγώνα πραότητας και ταπείνωσής Του. Με άλλα λόγια αποδέχεται και υποδέχεται ο πιστός τον Χριστό, όταν παλεύει να λειάνει τους εσωτερικούς του δρόμους για να τους βαδίσει χωρίς πρόσκομμα Εκείνος – ό,τι πολύ απλά αλλά και πολύ βαθιά σημείωνε ο όσιος Παΐσιος ο αγιορείτης, λέγοντας ότι με τον Χριστό είναι μόνον εκείνος που συγγενεύει μαζί Του. Υπάκουος λοιπόν ο Χριστός στον Θεό Πατέρα; Στον υπάκουο στο δικό Του θέλημα και στο ζωντανό σώμα Του την Εκκλησία επιβλέπει με στοργή. Πράος και ταπεινός ο Ίδιος; Στον πράο και ταπεινό έρχεται με χαρά. Αγάπη άπειρη Εκείνος; Στον αγωνιζόμενο στην αγάπη βρίσκει «καταφυγή».
Δυο λόγια του αγίου Ιωσήφ που περικλείουν όμως τόσο βάθος θεολογίας και παράκλησης Κυρίου!
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973) ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΤΟΜΟΣ Β' (2)
 |
Μακαριστός Μητροπολίτης Σικάγου και Ντιτρόϊτ κ. Σεραφείμ Ιβάνοφ της ΡΟΕΔ (1897-1987). Μαζί με τον Σεβρών (Γαλλίας) κ. Θεόφιλο Ιονέσκου (1894-1975) τέλεσαν την εις Επίσκοπον χειροτονία του Αρχιμανδρίτη Ακακίου Παππά της Εκκλησίων Γνησίων Χριστιανών Ελλάδος |
ΙΖ. 1. Η χειροτονία του Επισκόπου Ταλαντίου Ακακίου στο Ντητρόϊτ των Η.Π.Α.
Είχαμε μείνει στο σημείο, στο οποίο η Εκκλησιαστική Επιτροπή διοικήσεως της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ. Ελλάδος έκανε την πρόταση στον Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Σικάγου Σεραφείμ της ΡΟΕΔ να έλθει στην Ελλάδα μαζί με άλλον Αρχιερέα, για να προβούν στην χειροτονία υποψηφίων για την Αρχιερωσύνη, εκείνος όμως διεμήνυσε ότι δεν ήταν δυνατόν να συμβεί κατά την τότε περίοδο το αιτηθέν.
Αφού λοιπόν οι Ρώσοι εν Αμερική αδυνατούσαν να έλθουν να μας βοηθήσουν, εμείς οι οποίοι είχαμε την ανάγκη θα έπρεπε να μεταβούμε στην Αμερική, στους Ρώσους, για την εκπλήρωση του αιτήματός μας.
Ο τότε Αρχιμ. Χρυσόστομος Κιούσης γράφει ότι είχε παράλληλη αλληλογραφία και με κάποιον επίσκοπο των Ουκρανών εν Αμερική, ο οποίος είχε επίσης συγκατανεύσει να βοηθήσει στην ανάγκη της Εκκλησίας μας και απέστειλε επίσημο έγγραφο προσκλήσεως 1. Τότε, περί τις αρχές του Φθινοπώρου του 1960, άρχισε η προετοιμασία για το ταξίδι στην Αμερική ενός τουλάχιστον από τους τρεις εκλεγμένους υποψηφίους.
Ο Αρχιμ. Ακάκιος Παππάς δεν ηδύνατο να ταξιδεύσει λόγω γήρατος και ασθενείας. Ο Αρχιμ. Χρυσόστομος Νασλίμης δήλωνε επίσης παραίτηση από τον κόπο του ταξιδιού λόγω σακχαροδιαβήτου, ο δε Αρχιμ. Χρυσόστομος Κιούσης προσπάθησε να βγάλει βίζα επισκέψεως της Αμερικής δήθεν για κάποια κληρονομική υπόθεση, αλλά το αίτημά του απορρίφθηκε από τις Αρχές και του ανακοινώθηκε απερίφραστα, ότι είναι γνωστοί οι πραγματικοί λόγοι για τους οποίους ήθελε να μεταβεί στην Αμερική! 2
Κατόπιν τούτου, η Εκκλησιαστική Επιτροπή αποφάσισε, ότι θα έπρεπε να θυσιασθεί ο Αρχιμ. Ακάκιος, ο οποίος με ιατρική γνωμάτευση ότι χρειαζόταν να υποβληθεί σε εγχείρηση προστάτου και ότι λόγω ηλικίας μόνον στην Αμερική θα μπορούσε τούτο να συμβεί, έλαβε πράγματι άδεια μεταβάσεως, συνοδευόμενος από τον ανεψιό του Ιερομ. Ακάκιο.
Τότε όμως αναγνωρίσθηκε, ότι δεν υπήρχαν καθόλου χρήματα στο Γενικό Φιλόπτωχο Ταμείο για τα απαιτούμενα αεροπορικά εισιτήρια! Με πάσα εχεμύθεια, αποτάνθηκαν στην Ηγουμένη Μελετία της Ιεράς Μονής Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στην Λυκόβρυση Αττικής, και στον αγωνιστή Κων. Τούτουζα στην Θήβα, από όπου έλαβαν βοηθήματα για την αγορά των εισιτηρίων! 3
Διατελούσαμε σε πλήρη πτωχεία και αδυναμία κατά κόσμον, ως <<απορούμενοι αλλ' ουκ εξαπορούμενοι>> (Β' Κορ. δ' 8) έχοντες εμπιστοσύνη στο θείον Έλεος!... Το αεροπορικό ταξίδι επιχειρήθηκε τον Οκτώβριο του 1960 με μικρό αεροσκάφος τύπου <<Ντακότα>>, το οποίο θα πετούσε για την Ν. Υόρκη μέσω Ιταλίας. Μέχρι το αεροδρόμιο συνόδευσε τους ταξιδιώτες ο Αρχιμ. Χρυσόστομος Κιούσης με έναν ακόμη Κληρικό, μήπως συμβεί κάτι το απευκταίον, και επί τέλους όταν το αεροπλάνο απογειώθηκε, αυτοί έκαναν μετάνοιες στον διάδρομο του αεροδρομίου, δοξάζοντες τον Θεό και ευχόμενοι για αίσια έκβαση της αποστολής! 4
Σε επιστολή του της 4.10.1960, ο Αρχιμ. Ακάκιος απευθυνόμενος προς τον Στ. Καραμήτσο ενημερώνει ότι αναχωρεί βεβιασμένα για Αμερική, χωρίς να προλάβει να ειδοποιήσει και να χαιρετίσει ακόμη και τα πιο έμπιστα πρόσωπα, λόγω της περιστάσεως, τονίζοντας ότι θα είναι φρίκη αν αποτύχουμε του σκοπού κατόπιν τόσου κόπου και τέτοιας προσπάθειας, γι' αυτό και προτρέπει: <<αγαπημένοι και αδελφωμένοι να προσεύχεσθε ίνα μας ελεήση ο Θεός και μας δώση την χάριν Του>>! 5
Σε επόμενη επιστολή του προς τον αυτόν αποδέκτη, της 7.10.1960, ο π. Ακάκιος γράφει ότι έφθασαν αισίως στην Νέα Υόρκη και πήγαν αμέσως σε συνάντηση του Ουκρανού επισκόπου, αλλ' απεκόμησαν απογοήτευση, λόγω μη πνευματικής συμπτώσεως και ταυτίσεως. Οπότε, αυτό που τους απομένει είναι η προσφυγή στην ΡΟΕΔ υπό τον Μητρ. Αναστάσιο, γίνεται δε προτροπή στον Στ. Καραμήτσο να γράψει σχετικά στον Σεβ. Σικάγου Σεραφείμ'
βεβαιώνει ότι φιλοξενείται στον π. Πέτρο Αστυφίδη, ο οποίος παρέχει κάθε διευκόλυνση 6. Η προσφυγή όμως στον Μητρ. Αναστάσιο δεν απέδωσε καρπούς. Αυτός, όπως και άλλοτε, συνέχιζε να είναι ανένδοτος και δήλωσε ότι ήταν αδύνατον να συγκατανεύσει στο αίτημα των Παλαιοημερολογιτών της Ελλάδος.
Η στενοχώρια του Αρχιμ. Ακακίου ήταν τόσο μεγάλη, ώστε να επιδεινωθεί η κλονισμένη υγεία του και να υποστεί και μία μικρή συμφόρηση 7. Σε επιστολή από την Νέα Υόρκη της 1/14.11.1960, κάποια ελληνίδα πιστή, η Ισμήνη Νικολαϊδου έγραψε στον Αρχιμ. Χρυσόστομο Νασλίμη ότι η είδηση της παρουσίας στην Αμερική του Αρχιμ. Ακακίου έφθασε στα αυτιά των Ματθαιϊκών (!), και ότι έχει ήδη ειδοποιηθεί η Γενική Ασφάλεια της Ελλάδος!
Γι' αυτό και υπήρχε μεγάλος κίνδυνος και μεγάλη στενοχώρια. Αίτηση για το θέμα της χειροτονίας είχαν υποβάλει τις ημέρες εκείνες και στον Μητρ. Λεόντιο (Τουρκέβιτς) της <<Μετροπόλια>>, γνωστό του π. Πέτρου Αστυφίδη, και ανέμεναν απάντηση 7α. Όμως, το ότι δεν ανταποκρίθηκαν ούτε Ουκρανοί της Αμερικής, ούτε η <<Μετροπόλια>> στο αίτημά μας, ήταν θεία Οικονομία, διότι τότε θα δημιουργούντο σοβαρά προβλήματα ως προς την αποδοχή της πράξεως εν σχέσει με αυτές τούτες τις αρχές του ιερού Αγώνος μας.
Στην δύσκολη εκείνη στιγμή, αυτός που είχε εκφράσει προθυμία βοηθείας, ο Σεβ. Σικάγου Σεραφείμ της ΡΟΕΔ, κινούμενος αδελφικά και συμπονετικά, αναλογιζόμενος την κρισιμότητα της περιστάσεως και την ευθύνη του ως Ορθοδόξου Αρχιερέως, εκάμφθη και ανέλαβε να τελέσει την εις Επίσκοπον χειροτονία του Γέροντος π. Ακακίου.
Ως συλλειτουργό έλαβε τον Επίσκοπο Σεβρών (Γαλλίας) Θεόφιλο, ο οποίος ανήκε τότε στην ΡΟΕΔ και ήταν υπεύθυνος για τις ρουμανικές Ενορίες του Εξωτερικού, Δυτ. Ευρώπης και Αμερικής 8. Ο Επίσκοπος Θεόφιλος μη διακρινόμενος για τον ζήλο του υπέρ Πίστεως ή την παραδοσιακότητά του, δέχθηκε προφανώς να συμμετάσχει στην χειροτονία, διότι οι Ενορίες του στην περιοχή του Ντητρόϊτ ήταν εντός των ορίων της Επαρχίας του Σεβ. Σικάγου και Ντητρόϊτ Σεραφείμ, τον οποίο θεωρούσε ως κυρίαρχο Αρχιεπίσκοπό του, σε εξάρτηση από αυτόν.
Οπότε, δέχθηκε εξ ανάγκης την πρόσκλησή του, στην Επαρχία του τότε ευρισκόμενος, προκειμένου να συμμετάσχει στην χειροτονία Επισκόπου για τους Παλαιοημερολογίτες της Ελλάδος, με την προϋπόθεση, όπως γνωρίζουμε από όσα συνέβησαν μεταγενέστερα, να μην αποκαλυφθεί η σύμπραξή του. Η χειροτονία τελέσθηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου στο Ντητρόϊτ, στις 9/22.12.1960, σε νυκτερινή Θεία Λειτουργία, παρόντων του π. Πέτρου Αστυφίδη και του π. Ακακίου του νεωτέρου, με απαγόρευση αποκαλύψεως λεπτομερειών για το γεγονός άχρι καιρού, ένεκα των τότε περιστάσεων 8.
Για την χειροτονία δεν εκδόθηκε Χειροτονικόν άμεσα, αλλά πολύ αργότερα, ήτοι στις 23.9/6.10.1964. Ο Αρχιεπίσκοπος Σικάγου και Ντητρόϊτ Σεραφείμ εξέδωσε <<Πιστοποιητικόν>> ότι αυτός μαζί με έναν ακόμη κανονικό Επίσκοπο της ΡΟΕΔ χειροτόνησαν Επίσκοπο Ταλαντίου τον Αρχιμ. Ακάκιο. Η χειροτονία τελέσθηκε στο Ντητρόϊτ, εντός των ορίων της Επαρχίας του, και πρέπει να θεωρείται νόμιμη, έστω και αν έγινε εν αγνοία της Αρχιερατικής Συνόδου της ΡΟΕΔ 9.
Ο Σεβ. Σικάγου Σεραφείμ, την επομένη της χειροτονίας, 10/23.12.1960, έσπευσε να πληροφορήσει τον Μοναχό Αντώνιο Σαββαϊτη, ότι κατά την διάρκεια της τελευταίας Συνόδου της Εκκλησίας τους, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος και τέσσερεις ακόμη Αρχιερείς 10 πάνω από δύο ώρες παρακαλούσαν τον Πρόεδρό τους Σεβ. Μητροπολίτη Αναστάσιο να συγκατατεθεί στην αποκατάσταση της Ιεραρχίας των Παλαιοημερολογιτών Ελλάδος, αυτός παρέμεινε αμετάπειστος.
Εν τούτοις, γράφει ο Σεβ. Σεραφείμ, ο οποίος δεν επιθυμούσε κατά την στιγμή εκείνη να αποκαλυφθεί, <<επληροφορήθην ότι ο πατήρ Ακάκιος εχειροτονήθη μυστικώ τω τρόπω παρά δύο κανονικών Αρχιερέων. Ποίος ενήργησε την χειροτονίαν και πως, τούτο αποτελεί μυστικόν δι' εμέ δεσμευτικόν. Δόξα σοι Κύριε, ευχαριστώ και διά τούτο το ελάχιστον! Ο χειροτονηθείς ή ανεχώρησεν ήδη αεροπορικώς ή θ' αναχωρήση εντός των ημερών επιστρέφων οίκαδε.
Τώρα θα ημπορέση τουλάχιστον να χειροτονήση αριθμόν τινα Ιερέων και Διακόνων, θα ημπορή να προαγάγη εις Πρωθιερείς, Ηγουμένους, Αρχιμανδρίτας, κ.λπ. Το γεγονός τούτο θα κατορθώση να εξεύρη και άλλον Αρχιερέα διά να αποκαταστήση και την Ιεραρχίαν>> 11.
Για την επιβεβαίωση της χειροτονίας υπάρχει το έγγραφο της 17.1.1961, επικυρωμένο από Συμβολαιογράφο με τόπο εκδόσεως την Αστόρια της Νέας Υόρκης των Η.Π.Α., διά του οποίου ο Αρχιμ. Πέτρος Αστυφίδης, ο Αιδ. π. Γεώργιος Μάρκου και ο Ιεροδιάκονος Νικόλαος Καλαντής βεβαιώνουν μεθ' όρκου, ότι ο εξ Ελλάδος Αρχιμ. Ακάκιος Παππάς χειροτονήθηκε στις 9.12.1960 στις Η.Π.Α. από δύο κανονικούς Ορθοδόξους Αρχιερείς Επίσκοπος Ταλαντίου, σύμφωνα προς τους Κανόνες [και τον τύπον] της Ορθοδόξου ημών Πίστεως 12.
Ως γνωστόν, σε καιρό ταραχής και συγχύσεως στην Εκκλησία από αιρετική επιβουλή ή ακόμη και από διωγμό Πίστεως, δεν ισχύουν όσα προβλέπονται και διαλαμβάνονται από τους Ιερούς Κανόνες για ειρηνικές εποχές 13. Οι Ιεροί Κανόνες αποκοσπούν εν Πνεύματι αγίω στο να διαφυλάξουν την τάξη στην Εκκλησία, για διασφάλιση της ειρήνης και οικοδομής, και αποσόβηση όσων αυθαιρεσιών εμποδίζουν την ομαλή πορεία της και την επιτέλεση του σωτηριώδους έργου της.
Όταν όμως εισάγεται Καινοτομία, η οποία πλήττει αυτή τούτη την Τάξη της Εκκλησίας και την Παράδοσή της και προξενεί σάλο και ακαταστασία, τότε οι διασώζοντες την Αλήθειά της δεν πράττουν κακώς όταν χάριν της επιτεύξεως του μείζονος, αναγκάζονται να παραδίδουν το <<γράμμα>> Κανόνων ευταξίας, για να επιτύχουν το <<πνεύμα>>. Γι' αυτό και η Εκκλησιαστική Ιστορία έχει να μας επιδείξει <<παραβάσεις>> Πατέρων της Εκκλησίας από την ακρίβεια του γράμματος σε τέτοιες περιπτώσεις 14, όπου ακόμη και το <<υπερόριον>> δικαιολογείται πλήρως 15.
Πιστεύουμε, ότι κατά θείαν Πρόνοιαν έγινε υπό τις τότε συνθήκες το περισσότερο που θα μπορούσε να γίνει. Λάβαμε την Αποστολική Διαδοχή από Κανονική πηγή, στον τόπο και με τον τρόπο που θα μπορούσε τούτο να επιτελεσθεί. Άλλωστε, εκ των υστέρων, όπως θα δούμε, ακόμη και τα φαινομενικώς/τυπικώς προβληματικά ή αδύναμα σημεία διορθώθηκαν και επιβεβαιώθηκαν. Θα πρέπει μάλιστα να τονισθεί ότι η χειροτονία του Ταλαντίου Ακακίου για να κατανοηθεί και αξιολογηθεί ορθά, δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί ως ζήτημα μεμονωμένο και προσωπικό, αλλά μόνον εντός του πλαισίου περί του δικαίου και της νομιμότητος του ιερού Αγώνος των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλάδος.
Όποιος δεν ενστερνίζεται αυτή την αρχή και δεν λαμβάνει υπ' όψιν τα ισχύοντα την εποχή εκείνη σε Ελλάδα και εξωτερικό, όπως τα παρουσιάσαμε τόσον αναλυτικά, είναι αδύνατον να κατανοήσει αυτό που διαπράχθηκε, παραμένοντας ορθολογιστικά στις τυπικές <<παραβάσεις>> και άρα απορρίπτοντας τα πάντα. Το πράγμα είναι απλό: Αν δεν αποδέχεσαι τον Αγώνα των Παλαιοημερολογιτών εξ αρχής, αν δεν κατανοείς και δεν δικαιολογείς την ύπαρξη και παρουσία τους, δεν είναι φυσικά δυνατόν να αποδεχθείς και τις χειροτονίες τους. Οι χειροτονίες μας κατανοούνται και γίνονται αποδεκτές μόνον σε σχέση με την νομιμότητα της υπάρξεώς μας.
1. Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χρυσοστόμου
(Κιούση), Τα Απομνημονεύματά μου, α.χ.τ., σελ. 14, Αρχείον Γραφείων Ιεράς
Συνόδου.
2. Αυτόθι, σελ. 14-15.
3. Αυτόθι, σελ. 15-16.
4. Αυτόθι, σελ. 16.
5. Βλ. Σταύρου Καραμήτσου - Γαμβρούλια, Αι χειροτονίαι
των Γ.Ο.Χ. από κανονικής απόψεως (Απάντησις εις μίαν βδελυράν συκοφαντίαν),
Αθήναι 1997, σελ. 34-35.
6. Αυτόθι, σελ. 36-37.
7. Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χρυσοστόμου,
Τα Απομνημονεύματά μου, ένθ' ανωτ., σελ. 16-17.
7α. Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη.
8. Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χρυσοστόμου, Τα Απομνημονεύματά μου, ένθ' ανωτ., σελ. 17. Βλ.
και Σύντομη Ιστορία της Μαρτυρικής Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών
Ελλάδος και περί της Αποστολικής Διαδοχής Αυτής, Αθήναι - Μάρτιος 2015, σελ.
66.
9. Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη. Ο δεύτερος Επίσκοπος
(Θεόφιλος) αποκαλύφθηκε ονομαστικά σε επιστολή του Μητροπολίτη Φιλαρέτου στις
15/28.12.1967 [μάλλον 1966], όπως και σε επιστολή του Αρχιεπ. Σικάγου και
Ντητρόϊτ Σεραφείμ το 1972. Είναι πάντως αξιοσημείωτον ο Σικάγου Σεραφείμ
βεβαίωσε για την χειροτονία μόνον μετά την εκλογή του νέου Μητροπολίτου
Φιλαρέτου στο Πηδάλιον της ΡΟΕΔ (Μάϊος 1964), και επίσης προέβη ο αυτός σε
αποκάλυψη του συμπράξαντος Αρχιερέως μόνον μετά την αποπομπή του Θεοφίλου για
λόγους Πίστεως από την ΡΟΕΔ.
10. Οι αναμφίβολα θερμοί υποστηρικτές των Ελλήνων
Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης (Μαξίμοβιτς), ο
Αρχιεπίσκοπος Χιλής και Περού Λεόντιος, ο Αρχιεπίσκοπος Συρακουσών Αβέρκιος,
όπως και ο Επίσκοπος Εντμόντου Σάββας.
11. Αρχείον
Χρυσοστόμου Νασλίμη. Το γραφόμενον περί της μετά διετίαν αποκαταστάσεως της
Ιεραρχίας δεν αποτελεί βεβαίως προφητείαν, αλλά δεικνύει ότι είχε γίνει
συνεννόηση σχετικά με την συνέχεια και εξέλιξη των πραγμάτων, όπως άλλωστε θα
δούμε να εξάγεται και υπό την περαιτέρω αλληλογραφία.
12. Αρχείον
Χρυσοστόμου Νασλίμη.
13. Οι ιεροί Κανόνες περί εκκλησιαστικής ευταξίας
αποβλέπουν στην διατήρηση της ειρήνης, ενότητος και αγάπης στην Εκκλησία. Όταν
όμως η τάξη της Εκκλησίας διασαλευθεί, δεν είναι δυνατόν οι υπόδικοι για την
εκτροπή να εγκαλούν τους υπέρ της ευσεβείας αγωνιστές για να τους δικάσουν, για
τις πιθανές τυπικές εκτροπές τους κατά την διάρκεια των Αγώνων τους, και έτσι
από κατηγορούμενοι να αυτο-αναγορευθούν σε κατηγόρους. Στην περίπτωσή μας, οι
Νεοημερολογίτες <<καταστάντες αντίδικοι ημών, δεν έχουν το δικαίωμα να
είναι και δικασταί ημών>> (Παύλου Μοναχού), <<Περί το θέμα
''εγκυρότητος'' των Μυστηρίων (των Παλαιοημερολογιτών)>>, ΦΟ, αρ. τ.
619-620/15.6.1971, σελ. 1-7).
14. Βλ. το παράδειγμα του Αγίου Ευσεβίου Σαμοσάτων (23
Ιουνίου). Εν καιρώ διωγμού οι Επίσκοποι της διωκομένης Εκκλησίας χειροτονούνται
από Αρχιερείς άλλης Εκκλησίας ομοδόξου, χωρίς τούτο να συνιστά Κανονική
παράβαση, αλλά αναγκαία λύση (Βλ. Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, Το
παλαιοημερολογητικόν εν περιλήψει, Αθήναι, 15/28.4.1971, σελ. 3-4, στο Αρχείον
Χρυσοστόμου Νασλίμη).
15. Βλ. Επιστολήν ΣΙΕ': <<Μεθοδίω μονάζοντι (PG
τ. 99, στλ. 1645D-1648A) του Αγίου Θεοδώρου Στουδίτου, ο οποίος βεβαιώνει ότι
και Άγιοι, όπως ο Μέγας Αθανάσιος, τέλεσαν χειροτονίες
<<υπερορίως>>, λόγω ανάγκης, και ότι αυτό έγινε και στον καιρό της
Εικονομαχίας (βλ. και παράδειγμα Αγίου Ιωάννου Γοτθίας, 26 Ιονίου).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Αποσπασματικές αναρτήσεις από τον Β' Τόμο του
βιβλίου
<<ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910 - 1973)
ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ
Πίστεως>>,
που συνέγραψε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Γαρδικίου κ.
Κλήμης
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων
Χριστιανών.
Έκδοση ''Γενικού
Ταμείου Εκκλησίας Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών
Ελλάδος>>,
σελ. 179-186, Αθήνα
2020.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΙΣ: † Ἐπισκόπου Γαρδικίου Κλήμεντος - Επίσκοπος Μαγνησίας Χρυσόστομος Νασλίμης ΤΟΜΟΣ Α΄