Τίς πταίει γιὰ τὴν βία στοὺς ἀνήλικους;
Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
. Ἡ βία στοὺς νέους ἀνθρώπους ἔχει αὐξηθεῖ σὲ ἀνησυχητικὸ βαθμὸ τὰ τελευταῖα χρόνια στὴν Ἑλλάδα, καθὼς καὶ σὲ ὅλη τὴ Δύση, ἰδιαίτερα δὲ στὶς ΗΠΑ. Μὲ τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἦρθε στὸ μυαλό μου τὸ ἐρώτημα «τίς πταίει;», ποὺ ἔθεσε ὁ Χαρίλαος Τρικούπης τὸ 1874 γιὰ τὴν παρακμιακὴ κατάσταση διακυβέρνησης τῆς χώρας. Ὁ Τρικούπης κατονόμασε ὡς ὑπεύθυνο τὸν τότε βασιλιὰ Γεώργιο. Σήμερα οἱ ἀπαντήσεις ποὺ δίδονται στὸ «τὶς πταίει» εἶναι λογικοφανεῖς, ἀλλὰ ἀπέχουν τῆς οὐσίας καὶ τῆς πραγματικότητας.
. Πρὸ ἡμερῶν διοργανώθηκε στὴ Θεσσαλονίκη συζήτηση μὲ θέμα «Τὸ σκοτεινὸ νῆμα τῆς βίας, ἀνιχνεύοντας τὸν λαβύρινθο ἑνὸς θλιβεροῦ κοινωνικοῦ φαινομένου». Ὁ τίτλος πεσιμιστικός. Ἀπὸ τὸν λαβύρινθο δὲν βγαίνεις, παρὰ μόνο μὲ ἐκ τῶν ἔξω βοήθεια. Κατὰ τὰ ὑπόλοιπα οἱ ὁμιλητὲς ἔκαμαν κοινότοπες διαπιστώσεις – μία ἐμοίαζε μὲ τὸ ἐπιχείρημα «κακούργα κοινωνία…». Ὅσοι πρότειναν λύση ἐπανέλαβαν τὸ οὐτοπικὸ κράτος δικαίου…
. Ἡ κρατικὴ ἀντιμετώπιση δὲν μπαίνει στὴν οὐσία τοῦ προβλήματος. Δρώντας ἀποτρεπτικά, ἀλλὰ ἀναποτελεσματικά, αὐστηροποιεῖ τοὺς Νόμους. Οἱ κρατικὲς Ἀρχὲς ἀναζητοῦν τοὺς ποινικὰ ὑπεύθυνους, ὄχι τὰ ἀπώτερα αἴτια τῆς πράξης τους. Παράδειγμα: Αὐτοκτόνησε ὁ 14χρονος Μάκης. Γράφει τὸ ρεπορτὰζ ὅτι γιὰ τὸ λυπηρὸ γεγονὸς κινητοποιήθηκαν οἱ διωκτικὲςἀρχές, πυρετωδῶς ἐργάζονται τὰ ἐγκληματολογικὰ ἐργαστήρια καὶ οἱ ἀστυνομικοὶ προσπαθοῦν νὰπροσεγγίσουν μὲ προσοχὴ καὶ διακριτικότητα φίλο τοῦ τραγικοῦ ἀγοριοῦ, κάτι ποὺ δὲν εἶναι εὔκολο, γιατί εἶναι σὲ κακὴ ψυχολογικὴ κατάσταση. Τὸ καίριο ἐρώτημα εἶναι γιατί δὲν ἐρωτῶνται πρῶτα οἱ γονεῖς τοῦ ἐφήβου αὐτόχειρα.
. Πρὶν ἀπὸ λίγες ἐπίσης ἡμέρες στὶς ΗΠΑ 18χρονος δολοφόνησε 19 μαθητὲς καὶ δύο δασκάλους στὸ Τέξας. Τὸ κυρίαρχο ζήτημα μετὰ τὸ ἀποτρόπαιο ἔγκλημα ἦταν ἂν πρέπει νὰἐπιτρέπεται ἡ κατοχὴ ὅπλου στὴν ἐν λόγῳ χώρα ἀπὸ τὰ 18 ἢ ἀπὸ τὰ 21 χρόνια..
. Στὰ ὅσα διαπιστώνονται καὶ προτείνονται λείπει ὁ παράγων γονεῖς, λείπει ὁ παράγων οἰκογένεια, ποὺ εἶναι τὸ κυριότερο στοιχεῖο γιὰ τὴν πρόληψη τῆς βίας καὶ γιὰ τὴ δημιουργία ἰσορροπημένης προσωπικότητας. Στὶς ἡμέρες μας τὸ ἰδεολογικὸ κατεστημένο πολεμάει μὲ λύσσα τὸν θεσμὸ τῆς οἰκογένειας ἐν ὀνόματι μίας ἐγωιστικῆς λογικῆς καὶ μιᾶς θανατηφόρας ἡδονιστικῆς ὑποτιθέμενης ἐλευθερίας. Οὐδεὶς ὑποταγμένος στὸ σύστημα μιλάει γιὰ τὸν πόλεμο ποὺ διεξάγεται κατὰ τοῦ ἐν λόγῳ θεσμοῦ. Δεῖτε ἀκόμη καὶ τὸν ΟΗΕ. Τὸ 1994 ὅρισε τὴν 15η Μαΐου ὡς «Παγκόσμια ἡμέρα γιὰ τὴν οἰκογένεια». Κατ’ αὐτὴν ὁ ΟΗΕ συνήθως δημοσιοποιεῖ ποσοστὰ ποὺ ἀφοροῦν στὴν ἰσότητα τῶν γυναικῶν καὶ στὸ οἰκονομικὸ ἐπίπεδο ζωῆς τῶν οἰκογενειῶν στὶςἀναπτυσσόμενες χῶρες… Γιὰ τὴν ἠθικὴ ποιότητα ζωῆς τῆς οἰκογένειας στὶς ἀνεπτυγμένες χῶρες καὶ τὰ ψυχολογικὰ προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζουν τὰ παιδιὰ σὲ αὐτὲς οὐδεὶς λόγος…
. Τὴν 1η Ἰουνίου εἶναι καὶ ἡ παγκόσμια ἡμέρα τῶν γονέων, ὅπως τὴν καθόρισε ἡ Γενικὴ Συνέλευση τοῦ ΟΗΕ τὸ 2012. Οὐδεὶς τὴν ἀντελήφθη στὴν Ἑλλάδα καὶ ὁ ἴδιος ὁ ΟΗΕ δίνει ἔμφαση μόνο σὲ εὐχὲς γιὰ βελτίωση τῆς οἰκονομικῆς κατάστασης τῶν συζύγων, ποὺ δὲν ἔχουν οὐσιαστικὴ ἀξία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου