ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΥΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΟΓΓΟΛΟΥΣ

 

ὑπό
Ἰωάννου Ν. Καλλιανιώτου
Καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Scranton

Ἰούνιος 2022

«Πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν ἀγαθόν, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός .» [Ψαλμ. ΝΒ΄4]

Α΄. Πρόλογος: Ἑλληνικότης Μικρᾶς Ἀσίας

.                    Τό 2022 εἶναι ἡ ἑκατοστή ἡμῶν ἐπέτειος μνήμης καί θλιβερόν μνημόσυνον τῆς ἀποφράδος προσωρινῆς ὑποταγῆς τῆς Ἑλληνικῆς Μικρᾶς Ἀσίας εἰς τούς βαρβάρους Νεοτούρκους κατά τό 1922. Κατόπιν τριῶν χιλιάδων τετρακοσίων εἴκοσι δύο ἐτῶν (3.422) ἀκμῆς καί μοναδικοῦ πολιτισμοῦ καί παιδείας, ἀπό τόν 15^ον αἰῶνα π.Χ., ὅπου οἱ Μυκηναῖοι ἐδημιούργησαν τάς πρώτας Ἑλληνικάς ἀποικίας εἰς τήν Μικράν Ἀσίαν, Ἰονίαν, Πόντον καί δή τήν Μίλητον, ἕως τήν καταστροφήν τῶν Ἑλληνικῶν πόλεων καί τήν γενοκτονίαν τῶν Ἑλλήνων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας τό 1922˙ ἦτο αὕτη ἡ «καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολή», ἡ ὁποία ἀπετέλει τά ἀποσπασθέντα δύο τρίτα (2/3) τῆς Ἑλληνικῆς ἐπικρατείας, τά ὁποῖα ἀναμένουν τήν δικαίαν ἐπανένωσιν μέ τήν ὑπόλοιπον Ἑλλάδα.
.                  Ἀπό τόν 8^ον αἰῶνα π.Χ., περιοχαί τῆς Μ. Ἀσίας, Πόντου, Ἰονίας, Βιθυνίας, Μυσίας, Λυδίας, Καρίας, Λυκίας, Παμφυλίας, Κιλικίας, Γαλατίας, Πισιδίας καί Συρίας ἐκατοικοῦντο ἔκτοτε ὑπό Ἑλλήνων. Οἱ Ἕλληνες ἔζων εἰς τόν Πόντον, εἰς τάς Ποντιακάς Ἄλπεις καί Βορειο-ἀνατολικῶς εἰς τόν Καύκασον καί τήν Γεωργίαν. Οἱ Βόρειο-Πόντιοι Ἕλληνες εἰς τήν Σινὠπην τῆς Τραπεζοῦς χρονολογοῦνται ἀπό τό 756 π.Χ. Συνεπῶς, ἡ μετανάστευσις τῶν Ἑλλήνων ἦτο πάντοτε μεγάλη εἰς τήν περιοχήν τοῦ Πόντου, τῆς Γεωργίας καί τῆς Ρωσίας διά τήν ἐκμετάλλευσιν καί τό ἐμπόριον χρυσοῦ, σίτου καί πλείστων ἄλλων προϊόντων.
.                   Τόν 6^ον αἰῶνα π.Χ., οἱ Πέρσαι καταλαμβάνουν ὡρισμένας ἀπό τάς Ἑλληνικάς πόλεις τῆς Μ. Ἀσίας, ἀλλ’ ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος, ὁ Ἕλλην οὗτος ἐκπολιτιστής καί «πολιτικός πρόδρομος» τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, θείᾳ Χάριτι καί Προνοίᾳ, ἀπηλευθέρωσε πάσας τάς Ἕλληνικάς πόλεις τόν 4^ον αἰῶνα π.Χ. καί ἐξηλλήνισεν ἅπασαν τήν Ἀσίαν ἕως τήν μακρινήν Ἰνδίαν. Ἡ Ἑλληνική γλῶσσα[1] καί ὁ Ἑλληνικός πολιτισμός διεδόθη εἰς πᾶσαν τήν Ἀνατολήν ἐκ τῆς ἐκστρατείαν τῶν Ἑλλήνων, ἀπό τό 336 π.Χ. καί 334 π.Χ., ὅπου ὁ Ἀλέξανδρος ἠλευθέρωσε τάς Ἑλληνικάς πόλεις τῆς Μ. Ἀσίας ἀπό τούς Πέρσας (Ἀχαιμονίδαι, Achaemenid Empire) καί ἵδρυσε πλείστας νέας Ἕλληνικάς πόλεις εἰς Ἀσίαν καί Βόρειον Ἀφρικήν. Κατόπιν τοῦ θανάτου τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου (323 π.Χ.) ἀρχίζει ἡ Ἑλληνιστική Περίοδος (323 π.Χ.-31 π.Χ.). Ἡ Δυναστεία τῶν Ἀτταλιδῶν τῆς Μ. Ἀσίας, κυβερνουμένη ὑπό τοῦ Λυσιμάχου (360-281 π.Χ.). Τό Βασίλειον τῆς Περγάμου[2] καί κατόπιν ὑπό τῆς Αὐτοκρατορίας τῶν Σελευκιδῶν (Σέλευκος Α΄ ὁ Νικάτωρ, 321-281 π.Χ.). Τό 133 π.Χ -129 π.Χ. ὑπετάγη καί ἡ Μικρά Ἀσία εἰς τούς Ρωμαίους. Ἡ Ἑλλάδα κατελήφθη ἀπό τήν Ρώμην τό 146 π.Χ., μέ τήν Μάχην τῆς Κορίνθου. Ὁ πόλεμος τῶν Ρωμαίων κατά τῶν Ἑλλήνων Σελευκιδῶν (192-188 π.Χ.) εἶχεν ἀρχίσει ἀπό τό 196 π.Χ. καί τό 188 π.Χ. μέ τήν Συνθήκην τῆς Ἀπάμειας ἐπῆραν οἱ Ρωμαῖοι τήν Μ. Ἀσίαν ἀπό τόν Ἀντίοχον Γ΄ τόν Μέγαν (241-187 π.Χ.).

Β΄. Ρωμαϊκόν Κράτος καί Ἑλληνική Ρωμανία

 .                   Ἡ ἐπαφή τῆς Ρώμης μέ τόν μέγαν Ἑλληνικόν πολιτισμόν ὠφελήθη τά μέγιστα καί ἐκαλλιέργησε καί αὕτη τά γράμματα καί τάς τέχνας καί ἔβαλε τάς βάσεις τοῦ ἰδικοῦ της πολιτισμοῦ. Μεγάλην διάδοσιν εἶχεν ἡ Ἑλληνική γλῶσσα, τήν ὁποίαν ἐμάνθανον ὅλοι οἱ Ρωμαῖοι, ὥστε νά θεωροῦνται μεμορφωμένοι. Ὁ Ρωμαῖος ρήτορας, Κικέρων (Marcus Tullius Cicero, 106-43 π.Χ.) ἔλεγε τά ἑξῆς: “Lingua, deorum est lingua Graecorum”[3] (= Ἡ γλῶσσα τῶν θεῶν εἶναι ἡ Ἑλληνική γλῶσσα). “Totum Graecorum est” (= Ὅλα εἶναι Ἑλληνικά) [Ὅλα προέρχονται ἀπό τούς Ἕλληνες]. “Nihil Graeciae humanum, nihil sanctum” (Τίποτα δεν εἶναι πιό ἀνθρώπινο, πιό ἱερό ἀπό τήν Ἑλλάδα). Ἐπίσης, ὁ Ὁράτιος (Quintus Horatius Flaccus, 65 – 8 π.Χ.) [Ρωμαῑος λυρικός ποιητής], ἔλεγε: “What the mind and the heart is for a human being, Greece is for humanity.” (= Ὅτι τό μυαλό καί ἡ καρδιά εἶναι γιά τό ἀνθρώπινο σῶμα, εἶναιἡ Ἑλλάς γιά τήν ἀνθρωπότητα). “Though Greece was conquered, she defeated the conqueror
and imported the arts in the uncivilized Latium” (= Παρ’ ὅτι ἡ Ἑλλάς κατακτήθηκε, αὐτή νίκησε τόν κατακτητή καίεἰσήγαγε τίς τέχνες στό ἀπολίτιστο Λάτιο).
.                      Ἡ Ρώμη ἐπέφερε πολλάς μεταβολάς εἰς τούς Δυτικούς λαούς, τούς ἐδίδαξε τήν Λατινικήν γλῶσσαν καί τούςπροσέφερε τόν ἰδικόν της ἀνώτερον πολιτισμόν, ἀλλ’ εἰς τάς Ἀνατολάς ἐπαρχίας, Ἑλλάδα, Μικράν Ἀσίαν, Συρίαν,Αἴγυπτον, ὅπου ὁ Ἑλληνικός πολιτισμός καί ἡ Ἑλληνική γλῶσσα εἶχον διαδοθῆ ἐπί πάρα πολλά ἔτη, δέν ἠμπόρεσεν ἡΡώμη  νά ἐπιφέρῃ ἀλλαγάς καθ’ ὅτι τό πολιτιστικόν ἐπίπεδον τούτων ἦτο πολύ ἀνώτερον τοῦ Ρωμαϊκοῦ.
.                       Οὐσιαστικῶς, τό Ρωμαϊκόν κράτος δέν ἦτο ἐνιαῖον, ἀπετελεῖτο ἀπό δύο τμήματα, τό Ἑλληνικόν ἤ ἐξελληνισμένον τῆς Ἀνατολῆς καί τό Λατινικόν ἤ ἐκλατινισμένον τῆς Δύσεως. Τόν 3^ον αἰῶνα μ.Χ., ὁ Διοκλητιανός(284-305 μ.Χ) εἶχε τήν διοίκησιν τῶν Ἀνατολικῶν ἐπαρχιῶν μέ ἕδραν τήν Νικομήδειαν τῆς Μ. Ἀσίας. Ὁ Χριστιανισμός ἀντιμετωπίσθη μέ ἐχθρικήν διάθεσιν ἀπό τό ἐπίσημον Ρωμαϊκόν κράτος. Ὁ «μέγας διωγμός» διήρκεσεν ἀπό τό 303 ἕως τό 311 μ.Χ., ὅπου μέ τήν παρακίνησιν τοῦ Καίσαρος Γαΐου Γαλερίου Βαλερίου Μαξιμιανοῦ (305-311 μ.Χ.), ὁ Διοκλητιανός ἐξαπέλυσεν ἄγριον πόλεμον κατά τῶν Χριστιανῶν καί ἐθέσπισε τήν ποινήν τοῦ θανάτου εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι παρέμειναν σταθεροί εἰς τήν πίστιν των.
.                      Τό 311 μ. Χ., ὁ Γαλέριος παρεχώρησε δι’ ἑνός διατάγματος τήν ἀνεξιθρησκίαν εἰς τούς Χριστιανούς. Ἡ «κοινή Ἑλληνική» γλῶσα τοῦ Εὐαγγελίου καί ὁλοκλήρου τοῦ Ἀνατολικοῦ χώρου ἐδημιούργησε μίαν ἑνότητα τοῦ ἀρχαίου Ἑλληνικοῦ καί Χριστιανικοῦ κόσμου τῆς Ἀνατολῆς. Τόν 4^ον αἰῶνα μ.Χ. ἀρχίζει ἡ παρακμή τῆς Ρώμης, ἀλλ’ αἱ προσπάθειαι τοῦ Διοκλητιανοῦ καί τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Μέγα (306-323 μ.Χ.) ἠμπόρεσαν νά δώσουν ζωήν εἰς τό Ἀνατιλικόν τμῆμα τοῦ κράτους, τό ὁποῖον μετεμορφώθη εἰς τό Ἑλληνικόν Βυζάντιον, τήν Ρωμανίαν.
.                   Ἀπειλή μεγάλη τόν 4^ον αἰῶνα μ.Χ. ἦσαν οἱ Βησιγότθοι (Ἀλάριχος) μέ τούς βαρβάρους Γερμανούς, οἱ ὁποῖοι ὑπηρέτουν ὡς μισθοφόροι εἰς τόν Βυζαντινόν στρατόν. Τό 445 μ.Χ., οἱ Οὗννοι μέ τόν Ἀττίλα ἐπραγματοποίησαν σοβαράς καί ἐπικινδύνους ἐπιδρομάς κατά τοῦ Βυζαντίου. Τό 554 μ.Χ., ὁ Ἰουστινιανός (527-565 μ.Χ.)[4] ἐπολέμει συνεχῶς τούς Πέρσας (Σασσανίδες), οἱ ὁποῖοι ἐπραγματοποίουν ἐπανειλημμένας ἐπιθέσεις εἰς τά Βορειο-Ἀνατολικά σύνορα τοῦ Βυζαντίου (τήν Λαζικήν). Τό 562 μ.Χ., ὁ Ἰουστινιανός ὑπέγραψε μέ τόν βασιλέα τῶν Περσῶν Χοσρόη πεντηκονταετῆ εἰρήνην πληρώνων φόρους εἰς τούς Πέρσας, ἀλλ’ ἐκράτησεν οὗτος τήν Λαζικήν (Γεωργίαν). Κατά τήν περίοδον τοῦ Ἰουστίνου Β΄ (565-576 μ.Χ.) ἕνας εἰκοσαετής πόλεμος (572-591 μ.Χ.) ἐξέσπασε μέ τούς Πέρσας εἰς τήν περιοχήν τῆς Ἀρμενίας καί οἱ Πέρσαι εἰσέβαλον εἰς τάς Βυζαντινάς ἐπαρχίας, φθάνοντες λεηλατοῦντες ἕως τήν Καππαδοκίαν. Τό 591 μ.Χ. ὑπεγράφη εἰρήνη μεταξύ τοῦ Μαυρικίου (582-602) καί Χοσρόη Β΄, ὅπου τό Βυζἀντιον ἐπῆρε τήν Ἀρμενίαν καί τμῆμα τῆς Μεσοποταμίας καί ἔπαυσε νά πληρώνῃ φόρους εἰς τούς Πέρσας.
.                    Ἀπό τήν ἐποχήν τοῦ Ἡρακλείου (610-641 μ.Χ.) καί τῶν διαδόχων τούτου, τό Βυζάντιον ἐξελληνίζεται πλήρως καί γίνεται πράγματι ὁ φρουρός τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἡ περίοδος ἀπό τόν 7^ον ἕως τόν 13^ον αἰῶνα ἀποτελεῖ τήν κυρίως Βυζαντινήν ἤ Μεσοβυζαντινήν ἐποχήν. Καθ’ ὅτι, τό 1204 λαμβάνει χώραν ἡ πρώτη πτῶσις τοῦ Βυζαντίου ἀπό τούς βανδάλους καί βεβήλους Σταυροφόρους, τούς αἱρετικούς βαρβάρους τῆς Δύσεως.[5]  Ὁ Ἡράκλειος ἦτο πολύ σημαντικός Αὐτοκράτωρ καί μέ τάς νίκας του κατά τῶν Περσῶν ηὔξησε τήν ἀσφάλειαν καί τήν αὐτοπεποίθησιν εἰς τούς Χριστιανικούς λαούς. Τήν περίοδον ταύτην ἔχομεν τήν ἐμφάνισιν τῶν «νεοφωτίστων» Ἀράβων καί ἡ διά τῆς σπάθης ἐξάπλωσίς των εἰς τήν Μεσόγειον ἦτο πολύ σύντομος. Ὁ κόσμος ἀλλάσσει πράγματι μέ τό τό σπαθί[6] τῶν ἀντιχρίστων τούτων καί μέ τόν «ἱερόν των ζῆλον» εἰς τήν νέαν ταύτην θρησκείαν τῶν φανατικῶν βαρβάρων νά κινδυνεύῃ ὅλος ὁ Χριστιανικός κόσμος. Ὁ ἰσλαμισμός ἀπειλεῖ Ἀνατολήν καί Δύσιν, ὁλόκληρον τήν Εὐρώπην, μετά τήν ὑποταγήν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, Ἀσίας καί Βορείου Ἀφρικῆς.
.                    Ὁ μωαμεθανισμός καί ἡ ἐξάπλωσις τῶν Ἀράβων ἀρχίζει τό 622. Τό 632, ὁ Μωάμεθ ἀπέθανε καί οἱ χαλίφηδές του ξεκινοῦν μέ τήν πλάνην των, τόν «ἱερόν των φανατισμόν» των, τόν πόλεμον κατά τῶν γειτονικῶν λαῶν, μέ σύνθημά των «ὑποταγή τῶν ἀπίστων». Ὑποτάσσουν τούς Πέρσας καί εἰσβάλλουν εἰς τήν Παλαιστίνην καί Συρίαν. Αἱ Ἀνατολικαί ἐπαρχίαι τοῦ Βυζαντίου ὑπετάγησαν εἰς τούς βαναύσους  Ἄραβας καί τό 641, ἡ Αἰγυπτος ὑπετάχθη. Τό 673, οἱ Ἄραβες ἐπολιόρκησαν τήν Κωνσταντινούπολιν καί τό 678, ἠναγκάσθησαν νά λύσουν τήν πολιορκίαν.
.                    Ὁ Καρλομάγνος[7] δημιουργεῖ εἰς τήν Δυτικήν Εὐρώπην μίαν μεγάλην αὐτοκρατορίαν καί τό 800 μ.Χ. στέφεται Αὐτοκράτωρ ἀπό τόν πάπαν. Προσεπάθησε νά κυριαρχήσῃ καί εἰς τό Βυζάντιον, ἀλλ’ ἀπέτυχεν. Ὁ Βασίλειος ὁ Α΄ (867-886)  μέ πολλάς νικηφόρους ἐκστρατείας ἀπώθησε τούς  ἀγροίκους Ἄραβας ἀπό τά ἀνατολικά σύνορα τοῦ Βυζαντίου. Ὁ Ἰωάννης Τσιμισκής (969-976) ἀνέκτησε τήν Συρίαν καί τήν Παλαιστίνην. Ὁ Βασίλειος Β΄ ὁ Βουλγαροκτόνος (976-1025) προυχώρησεν ὡς τά νότια τῆς Κασπίας καί ἡδραίωσε τήν Βυζαντινήν κυριαρχίαν.

Γ΄. Αἱρετική Δύσις καί Σταυροφορίαι

.                        Τό 1054, τό σχίσμα μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν Ρώμης καί Κωνσταντινουπόλεως λαμβάνει χώραν μέ Αὐτοκράτορα τόν Κωνσταντῖνον Θ΄ τόν Μονομάχον (1042-1055) καί Πατριάρχην τόν Μιχαήλ Κηρουλάριον (1043-1059). Τόν 11^οναἰῶνα ἐμφανίζονται εἰς τήν Ἀνατολήν οἱ Μογγόλοι, οἱ Σελτζοῦκοι Τοῦρκοι, οἱ ὁποῖοι ἐξισλαμίσθησαν. Εἰς τήν Δύσιν, κατόπιν τοῦ σχίσματος, ἡ ἐχθρική διάθεσις[8] των αὐξάνει καί τό χάσμα διευρύνεται. Ἀκολουθοῦν αἱ σταυροφορίαι τούτων, μέ τάς ὁποίας προσπαθοῦν νά καταλάβουν τό Βυζάντιον. Τό 1204, οἱ ἀπολίτιστοι αἱρετικοί καί βάρβαροι οὗτοι κυριεύουν τήν Κωνσταντινούπολιν.[9] Κατά συνέπειαν, οἱ μισέλληνες Σταυροφόροι ἐκ δυσμῶν καί οἱ γενοκτόνοι Μογγόλοι ἐξ ἀνατολῶν καθυποτάσσουν σταδιακῶς τήν Αύτοκρατορίαν.
.                      Οἱ Μογγόλοι τοῦ φυλάρχου Σελτζούκ λαμβάνουν τώρα τήν σκυτάλην τῶν βαρβάρων τοῦ Ἰσλάμ καί ἀπό τάς στέπας τοῦ Τουρκεστάν ἔφθασαν ἕως τήν Μεσοποταμίαν (τέλος 10^ου αἰῶνος) καί ἀφ’ οὗ ἐδέχθησαν τόν μουσουλμανισμόν, ὑπηρέτουν ὡς μισθοφόροι εἰς διαφόρους μουσουλμάνους ἡγέτας. Τόν 11^ον αἰῶνα ἐξηπλώθησαν εἰς τό Ἰράν καί κατέστησαν κύριοι τοῦ Χαλιφάτου τῆς Βαγδάτης. Ἀπ’ ἐκεῖ οἱ βάρβαροι οὗτοι εἰσέβαλλον εἰς τάς ἐπαρχίας τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, τήν Μεσοποταμίαν, τήν Ἀρμενίαν καί τήν Καππαδοκίαν. Ὁ Αὐτοκράτωρ Ρωμανός Δ΄ ὁ Διογένης (1068-1071)[10] προσεπάθησε, ματαίως ὅμως, νά σταματήσῃ τάς ἐπιδρομάς τῶν Τούρκων. Τό 1071, εἰς τήν Μάχην τοῦ Ματζικέρτ, ὁ Βυζαντινός στρατός ἔπαθε σύγχυσιν καί ὑπέστη πανωλεθρίαν, ὁ δέ Ρωμανός συνελήφθη αἰχμάλωτος. Αἱ συνέπειαι τῆς καταστροφῆς ταύτης εἶχον καί ἔχουν φοβεράς ἱστορικάς ἐπιδράσεις εἰς τόν Ἑλληνισμόν καί ἅπαντα τόν Χριστιανικόν κόσμον. Δυστυχῶς, τό 1071 εἶναι ἡ ἀρχή τῶν δεινῶν τοῦ Βυζαντίου, τῆς Ρωμανίας, τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί συνεχίζονται ἕως σήμερον. Οἱ Κομνηνοί (1081-1185) ἐφρόντισαν νά ἀντιμετωπίσουν τούς βαρβάρους τούτους καί ἐπολέμησαν τούς Σελτζούκους μέ πολλάς ἐπιτυχίας. Τό 1176, ὁ Μανουήλ Α΄ Κομνηνός (1143-1180), εἰς τά βουνά τῆς Φρυγίας, εἰς τό Μυριοκέφαλο,[11] ὑπέστη μεγάλην συντριβήν καί οὕτως, οἱ Μογγόλοι καί νῦν μουσουλμάνοι Τοῦρκοι ἐγκατεστάθησαν εἰς τήν Μικράν Ἀσίαν.
.                      Αἱ ἑπτά Σταυροφορίαι, μέ πρόσχημα τούς μουσουλμάνους, εἶχον μεῖζον καί πολυσχιδές κόστος διά τό Βυζάντιον, ἀπό τό 1095 (Α΄ Σταυροφορία),[12] 1147 (Β΄ Σταυροφορία), 1189 (Γ΄ Σταυροφορία), 1204 (ἡ ἐπάρατος ἐρημωτική Δ΄ Σταυροφορία), 1217 (Ε΄ Σταυροφορία), 1248/9 (ΣΤ΄ Σταυροφορία) ἕως τό 1270 (Ζ΄ Σταυροφορία). Μέ τήν ἐθνοκτόνον Δ΄ Σταυροφορίαν (1204) ὑπέταξαν τήν Κωνσταντινούπολιν˙ κατέστρεψαν τό Βυζαντινόν κράτος καί τόν πολτισμόν του, κατελῂστευσαν τόν πλοῦτόν του, τούς ἱστορικούς καί θρησκευτικούς θησαυρούς του, χειρόγραφα, εἰκόνας, λείψανα ἁγίων. Ἦτο ἡ πρώτη πτῶσις τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί δή εἰς τούς βαρβάρους τῆς Δύσεως.[13] Ἡ ἀρπαγή καί ἡ καταστροφή ἔργων τέχνης, θρησκευτικῶν κειμηλίων καί χειρογράφων ἦτο ἀνυπολόγιστος. Ἡ ἅλωσις αὕτη τῆς Κωνσταντινουπόλεως τό 1204 ἔκλεισε μίαν λαμπράν σελίδα τῆς Μεσαιωνικῆς Ἱστορίας τοῦ Βυζαντίου καί ἀρχίζει μία νέα, ἀλλά πολύ διαφορετική, καθ’ ὅτι διαμεμελισμένη καί μέ μίαν ἐθνικήν συνείδησιν περί τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ. Ἡ ἑνιαία Βυζαντινή Αὐτοκρατορία διαμελίζεται τώρα ἀπό τούς «χριστιανούς» (αἱρετικούς) καί βαρβάρους τῆς Δύσεως καί σχηματίζονται Λατινικά καί Ἑλληνικά κράτη. Τό 1261, ἡ Αὐτοκρατορία τῆς Νικαίας, ἕν ἀπό τά Ἑλληνικά κράτη, ἀνακτᾷ τήν Κωνσταντινούπολιν.
.                    Τά Ἑλληνικά κράτη εἶναι πλέον τρία. Πρῶτον, ἡ Αὐτοκρατορία τῆς Τραπεζοῦντος μέ τά ἐγγόνια τοῦ Ἀνδρονίκου Κομνηνοῦ (1183-1185), τόν Ἀλέξιον καί τόν Δαβίδ Κομνηνόν. Ὠργάνωσαν οὗτοι τήν ἀκριτικήν ταύτην περιοχήν τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί συντόμως ἤκμασεν ἕως τό 1461, παρ’ ὅλον ὅτι κατελήφθη ἀπό τούς ἀπολιτίστους Ὀθωμανούς, παρέμεινεν δέ κέντρον Ἑλληνισμοῦ ἕως τό 1922. Δεὐτερον, ἦτο τό Δεσποτᾶτον τῆς Ἡπείρου μέ ἱδρυτήν τόν Μιχαήλ Ἄγγελον (Δούκας Κομνηνός) μέ βοηθούς τά ἀδέλφιά του, τόν Θεόδωρον καί τόν Μανουήλ. Ὁ Δεσπότης Θεόδωρος ἐπῆρε τήν Θεσσαλονίκην τό 1224. Τρίτον, ἡ Αὐτοκρατορία τῆς Νικαίας. Τό 1206, ὁ Θεόδωρος Α΄ Λάσκαρις (1204-1222) στέφεται ἀπό τόν Πατριάρχην εἰς τήν Νίκαιαν «Αὐτοκράτωρ Ρωμαίων». Ἔκαμνε δέ οὗτος τεραστίας προσπαθείας, ὡς ἱδρυτής του, ὥστε νά διασῲσῃ τό κράτος του ἀπό τάς ἐπιθέσεις τῶν ἀχρείων σταυροφόρων.

Δ΄. Ἡ Κατάληψις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ὑπό τοῦ Σουλτανάτου τῶν Μογγόλων-Μουσουλμάνων

.                   Τόν Αὔγουστον τοῦ 1261, ὁ Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος (1259-1282) ἐμβαίνει θριαμβευτής εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν καί ἔγινεν ἡ στέψις του ὡς Αὐτοκράτωρ τῶν Ρωμαίων εἰς τήν Ἁγίαν Σοφίαν. Αὕτη ἦτο ἡ τελευταία δυναστεία τοῦ Βυζαντίου, ἡ Δυναστεία τῶν Παλαιολόγων (1259-1453). Δυστυχῶς, τό Βυζάντιον ἀπό τόν 12^ον αἰῶνα ἀπώλεσεν ἐν μέρει τόν ἔλεγχον τῆς Μ. Ἀσίας (Μάχη τοῦ Ματζικέρτ). Μία ἐπιδρομή τῶν Μογγόλων τοῦ Τζέν-γκις Χάν ἔφθασεν εἰς τήν Μ. Ἀσίαν καί μέ ἄλλας τουρκικάς φυλάς ἐγκατεστάθησαν εἰς τάς Μικρασιατικάς ὀρεινάς περιοχάς, ὡς ἐποίησε καί ἡ τοιαύτη τῶν Ὀθωμανῶν. Μία πανσπερμία Μογγόλων, μουσουλμάνων, Τούρκων, Ὀθωμανῶν καί ἄλλων νομάδων ἐδημιούργησαν κράτος. (Sic).
.                     Τό 1326, οἱ ἀγροῖκοι οὗτοι κυριεύουν τήν Προῦσαν, τήν ὁποίαν κάμνουν ἕδραν τοῦ ἀνεξαρτήτου κράτους των, σουλτανάτου, τό ὁποῖον ὠνομάσθη Ὀθωμανικόν κράτος ἀπό τό ὄνομα τοῦ ἱδρυτοῦ του, τοῦ Ὀσμάν. Τόν 14ον αἰῶνα καθιέρωσαν τήν περιοδικήν στρατολογίαν καί τόν ἐξισλαμισμόν τῶν Χριστιανοπαίδων (παιδομάζωμα), ὥστε νά ἐπανδρώσουν τά ἐπίλεκτα σώματα τῶν γενιτσάρων,
.                    Τό 1391, ὁ Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγος (1391-1425) ἔγινεν αὐτοκράτωρ μιᾶς κατ’ ὄνομα αὐτοκρατορίας. Ἡ Κωνσταντινούπολις ἦτο πολιορκημένη ἀπό τούς Τούρκους. Ὁ Μανουήλ ἀπεφάσισε νά ταξιδεύσῃ εἰς τήν Δύσιν διά βοήθειαν.[14] Ἀφ’ οὗ περιώδευσεν εἰς ὅλας τάς μεγάλας πρωτευούσας ἔφθασεν καί εἰς τό Λονδῖνον. Ἅπαντες τόν ἐδέχθησαν μέ συμπάθειαν, ἀλλ’ αἱ συζητήσεις διά βοήθειαν ἦσαν ἀόριστοι ὑποσχέσεις, ἡ ὁποία οὐδέποτε ἦλθε, διότι ὅλα αὐτά τά ἔτη ἡ προπαγάνδα τῆς Ρώμης (τοῦ πάπα) ἦτο ὅτι, δέν ἀξίζει νά χαλᾷ κανείς τήν ἡσυχίαν του διά τούς «σχισματικούς αὐτούς Ἕλληνες».[15]
.                 Εἰς τό τέλος τοῦ 14^ου αἰῶνος, ἡ αὐτοκρατορία τοῦ Τζέν-γκις Χάν ἀνακάμπτει μέ τήν ἡγεσίαν τοῦ Ταμερλάνου (Τιμούρ-Λένκ). Οὗτος ἐξήπλωσε τήν κυριαρχίαν του ἀπό τήν Νότιον Ρωσίαν ἕως τάς Ἰνδίας, Μεσοποταμίαν, Συρίαν καί κατέστρεψε τά πάντα εἰς τήν πορείαν του. Κατόπιν τῆς Συρίας, αἱ ὀρδαί τῶν βανδάλων τούτων Μογγόλων εἰσέβαλον εἰς τήν Μ. Ἀσίαν. Τό 1430, ἡ Θεσσαλονίκη ἔπεσεν εἰς τούς βαρβάρους Τούρκους.
.                     Οἱ ἀπολίτιστοι Τοῦρκοι συνεχίζουν τήν ἐξάπλωσίν των καί ἡ Κωνσταντινούπολις ζῇ περιόδους ἀγωνίας καί διχασμοῦ μέ τήν ἕνωσιν τῶν ἐκκλησιῶν (ψευδο-σύνοδος Φερράρας-Φλωρεντίας, 1438/9). Εἰς τάς 29 Μαΐου 1453, ἡ Μεσαιωνική Ἱστορία τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἔφθασεν εἰς τό τέλος της.[16] Ὁ Νέος Ἑλληνισμός, μετά ἀπό 400 χρόνια δουλείας, ἔφθασεν εἰς τήν Ἐπανάστασιν τοῦ 1821[17] καί κατόπιν, πραγματικῆς μετανοίας, ἐπιστροφῆς εἰς τήν παραδοσιακήν Ὀρθοδοξίαν καί διά τῆς θείας Προνοίας θά πραγματοποιηθῇ καί τό ὄνειρον τοῦ Ἑλληνισμοῦ. «Πάλι μέ χρόνους μέ καιρούς, πάλι δικιά μας θἆναι.»[18] Ἡ Ὀρθοδοξία διεσώθη τό 1439 διά τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, Ἐπισκόπου τῆς Ἐφέσου, ὅς λέγει: «οὐχί ὑπογράφω, οὐ ποιήσω τοῦτό ποτε, κἄν εἴ τι καί γένηται»˙ «λοιπόν ἐποιήσαμεν οὐδέν» (ἀπαντᾷ ὁ πάπας Εὐγένιος Δ΄).[19]  Ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος παραμένει μόνος, ἄνευ βοηθείας ἀπό τήν αἱρετικήν Δύσιν, παρ’ ὅλην τήν ἕνωσιν. Ὁ Μωάμεθ Β΄ κατέλαβε τήν Κωνσταντινούπολιν, «ἡ Πόλις ἑάλω». Τήν Ἄνοιξιν τοῦ 1461, ἔχομεν καί τήν πτῶσιν τῆς Τραπεζοῦντος, τῆς Ποντιακῆς πρωτευούσης.

Ε΄. Ἐπίλογος: Ἡ Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων

.                   Ἡ δυτική πλευρά τῆς Ρωμανίας (δυτικῶς τοῦ Αἰγαίου) ἀπηλευθερώθη, ἐν μέρει, ἀπό τό 1821 ἕως τό 1920.[20]Δυστυχῶς, ἡ Ἀνατολική Θράκη, ἡ πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολις καί ἡ Μικρά Ἀσία παραμένουν ὑπό τουρκικήν κατοχήν. Τό 1908 ἔλαβε χώραν ἡ ἐπανάστασις τῶν ἀγροίκων ἐκ τῶν βαρβάρων τούτων, τῶν Νεοτούρκων, τοῦ ντονμές Μουσταφά Κεμάλ, οἱ ὁποῖοι εἶχον ὡς στόχον των τήν γενοκτονίαν,[21] τήν ἐξόντωσιν ἤ τήν ἐκδίωξιν τῶν Ἑλλήνων καί Ἀρμενίων ἀπό τάς πατρογονικάς των πατρίδας.[22] Οἱ τζιχαντισταί ἀπόγονοί του συνεχίζουν καί σήμερον τήν ἰδίαν «ὑψηλήν» πολιτικήν κατά τόν πέριξ λαῶν καί δή κατά τῆς Ἑλλάδος.[23]
.                 Ὁ δυσώνυμος Μουσταφά Κεμάλ εἶχεν ὡς σύνθημά του, «ἡ Τουρκία διά τούς Τούρκους», καί οὗτος, ὡς ἀντίχριστος ἐκ πάσης ἀπόψεως, εἶχε συλλάβει τό σατανικόν σχέδιον ἐξοντώσεως τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου καί τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.[24] Ἀρχίζει ἀπό τό 1914 μέ ἐπιστρατεύσεις τῶν μειονοτήτων, μέ τά τάγματα ἐργασίας, μέ ἐκτοπίσεις, μέ πορείας εἰς τά βάθη τῆς Ἀνατολῆς, μέ βιασμούς, μέ ἀπαγχονισμούς˙ μέ σφαγάς καί δολοφονίας τῶν Ἑλλήνων καί Ἀρμενίων. Ἐξοντώνει ὁ αἱμοδιψής οὗτος ἐγκληματίας 1.500.000 Ἀρμενίους καί 353.000 Ποντίους ἀπό τό 1916 ἕως τό 1923, μέ ἀποκορύφωμα τάς σφαγάς τῆς 19^ης Μαΐου 1919 εἰς τήν Σαμψοῦντα. Ἀκολούθως τῆς καταρρεύσεως τοῦ Μικρασιατικοῦ Μετώπου τῶν Ἑλλήνων, ἐπηκολούθησε τό ξερρίζωμα[25] ἀπό τάς πατρογονικάς ἑστίας,[26] κατόπιν 3.422 ἐτῶν, 1.500.000 Ἑλλήνων, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ 400.000 ἦσαν Πόντιοι. Ἐπίσης, 1.000.000 Ἑλληνοπόντιοι κατέφυγον εἰς τήν Σοβιετικήν Ἕνωσιν.
.                    Ἡ πυρπόλησις τῆς Σμύρνης (1922)[27] καί αἱ σφαγαί τῶν μειονοτήτων εἶναι τεράστιαι, ἀλλά καί ἡ εὐθύνη τῆς ἀνθελληνικῆς Δύσεως πολύ μεγάλη. Τά ἀπάνθρωπα ἐγκλήματα εἰς τόν Πόντον καί τήν Σμύρνην ἀπό τόν σφαγέα Μουσταφά Κεμάλ πρωτοφανῆ καί μοναδικά εἰς τήν Ἱστορίαν˙[28] διδάσκαλος δέ ἀνεδείχθη ὁ ἀγκληματίας οὗτος καί τοῦ Χίτλερ[29] καί λοιπῶν Ναζιστῶν. Αἱ σφαγαί αὗται τῶν Ἑλλήνων θά εἶχον ἀποτραπῆ ἐάν αἱ συμμαχικαί δυνάμεις, τῶν ὁποίων τά πλοῖα ἐστάθμευον εἰς τόν λιμένα τῆς Σμύρνης ἀπηγόρευαν εἰς τόν Κεμάλ νά πράξῃ τοιούτου εἴδους βιαιότητας καί γενοκτονίας.[30] Ἡ σιωπηρά αὕτη ἀποδοχή τῆς σφαγῆς καί τῶν ἐγκλημάτων τούτων ἐκ μέρους τῶν Μεγάλων Δυνάμεων τῆς Εὐρώπης ἐνεθάρρυνε τόν ἐγκληματίαν Κεμάλ νά συνεχίσῃ τό σατανικόν ἔργον του.[31]Τοιουτοτρόπως, ἀπωλέσθη ἡ Μ. Ἀσία, ἡ Ἀνατολική πλευρά (ὁ ἀριστερός πνεύμων) τῆς Ἑλλάδος.
.                     Τέλος, ἡ ἀπώλεια αὕτη εἶναι προσωρινή, διότι κατόπιν μετανοίας ἡμῶν τῶν Ἑλλήνων, ἐγκατάλειψιν τῶν αἱρέσεων καί τῆς «ἐντόνου ἐπιθυμίας διά ἑνότητα» μέ τούς παπικούς,[32] καί ἀνάληψιν τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας τῆς Ἑλλάδος ὑπό πατριωτῶν Ἑλληνορθοδόξων καί οὐχί ὑπό ξένων δουλοπρεπῶν Νεο-ἐποχιτῶν ψευδο-ἡγετίσκων, τά πάντα διορθώνονται διά τῆς θείας Χάριτος. Ὁ Θεός νά ἀναπαύσῃ τούς ἡρωϊκούς προγόνους μας, οἱ ὁποῖοι ἔχασαν τήν ζωήν των ἀπό τάς σφαγάς τῶν βαρβάρων τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς καί τήν ἀδιαφορίαν τῶν βαρβάρων τῆς Δύσεως,[33] οἱ ὁποῖοι ἐνεργοῦν μέ τόν αὐτόν τρόπον καί σήμερον.[34] Καλή λευτεριά εἰς τήν Μικράν Ἀσίαν, Πόντον, Ἀνατολικήν Θράκην, Κωνσταντινούπολιν καί Βόρειον Κύπρον. Οἱ βάρβαροι οὗτοι ἀπόγονοι τῶν Μογγόλων μουσουλμάνων τοῦ Τζέν-γκις Χάν καί Ταμερλάνου κατέχουν μόνον προσκαίρως τήν Ἀνατολικήν Ρωμανίαν, ὡς φιλόξενοι τῆς Ἱστορίας˙ ὁ καιρός δέ ἐγγύς[35] ἵνα ἐπιστραφῶσιν ἅπαντα τά κατεχόμενα ἐδάφη εἰς τούς Ἕλληνας, εἰς τούς ὁποίους ἀνοίκουν.

[1] Αὕτη εἶναι ἡ Κοινή Ἑλληνική γλῶσσα (ἡ Βιβλική γλῶσσα ἤ τῆς Καινῆς Διαθήκης ἤ Ἐκκλησιαστική ἤ ἡ τοιαύτη τῶν Πατέρων). Koine Greekdisplayed a wide spectrum of different styles, ranging from more conservative literary forms to the spoken vernaculars of the time. As the dominant language of the Byzantine Empire (Romania, Ρωμανία, Ρωμηοί), it developed further into Medieval Greek, the main ancestor of Modern Greek. Literary Koine was the medium of much of post-classical Greek literary and scholarly writing, such as the works of Plutarch and Polybius. Koine is also the language of the Christian New Testament, of the Septuagint (the 3rd-century B.C. Greek translation of the Hebrew Bible, “Old Testament”), and of most early Christian theological writing by the Church Fathers. (St. Basil the Great and St. Gregory the Theologian studied in Athens in the 4^th century A.D.). In this context, Koine Greek is also known as “Biblical”, “New Testament”, “Ecclesiastical” or “Patristic” Greek (and as a good American friend is saying, “this is the language that is spoken in Paradise”). It also continues to be used as the liturgical language of services in the Greek Orthodox Church. This holy language is under persecution the last forty years by the enemies of the Hellenic-Orthodox paideia, as it is also anything valuable and eternal in human civilization. . Ὅρα, John N. Kallianiotis, Political History and Economic Policy of the Greek Civilizer Alexander the Great, Hauppauge, N.Y.: Nova Science Publishers, July 2020, ISBN: 978-1-53618-072-5. novapublishers.com/shop/political-history-and-economic-policy-of-the-greek-civilizer-alexander-the-great/

[2] Μέ Βασιλεῖς: (α΄) ὁ Σωτήρ (269-197 π.Χ.), (β΄) Ὁ Φιλάδελφος (220-138 π.Χ.) καί (γ΄) ὁ Φιλομήτωρ (171-133).

[3] Ὅρα, “A Concise History Of The Greek Language”. http://www.italki.com/article/965/a-concise-history-of-the-greek-language  .

[4] Ὅρα, Ἄρχιμ. Βασιλείου Κ. Στεφανίδου, Ἐκκλησιαστική Ἱστορία, Ε΄ Ἔκδοσις, Ἐκδοτικός Οἶκος «ΑΣΤΗΡ». Ἀλ. & Ἐ. Παπαδημητρίου, Ἀθῆναι 1990.

[5] Ὅρα, Νικολάου Π. Βασιλειάδη, Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός καί ἡ Ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν, Ἔκδοσις Τετάρτη, Ἀδελφότης Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ», Ἀθῆναι 1993.

[6] Ὅρα, Dr. Fahd Mohammed Taleb Al-Olaqi & Dr. Naushad Umarsharif Shaikh, “The Sword in the Islamic World View”, International Journal of Philosophy and Theology, June 2016, Vol. 4, No. 1, pp. 42-54.

[7] Ὅρα, Καρλομάγνος, Κάρολος ὁ Μέγας, Charlemagne (c.742-814), also known as Karl and Charles the Great. http://www.history.com/topics/middle-ages/charlemagne

[8] Σ’ ένα βιβλίο με τίτλο «Σκυλάνθρωποι» (Δημ. Μοσχόπουλου) είναι καταγεγραμμένη η ενδιαφέρουσα αφήγηση μίας Ελβετίδας, η οποία επεξηγεί γιατί οι Ευρωπαίοι και γενικότερα οι ξένοι, συμπεριφέρονται με ελεεινό τρόπο κατά των Ελλήνων.  «Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει μ’ εμάς τους Ευρωπαίους καί τους Έλληνες! Αν υπάρχει μια φυλή στον κόσμο που κυριολεκτικά τη μισώ αφόρητα, αυτή η φυλή είναι οι Έλληνες»! http://www.hontos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=197%3Askilanthropi&catid=83%3Aperissotera&Itemid=138&lang=el

[9] Ὅρα, Νικολάου Π. Βασιλειάδη, Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός καί ἡ Ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν, Ἔκδοσις Τετάρτη, Ἀδελφότης Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ», Ἀθῆναι 1993.

[10] Ὅρα, Ἰωάννου Ν. Καλλιανιώτου, «ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ 11ου καὶ 21ου ΑΙΩΝΟΣ», Christian Vivliografia, 16 Σεπτεμβρίου 2020, σσ. 1-21 christianvivliografia.wordpress.com/2020/09/15/%e1%bd%81%ce%bc%ce%bf%ce%b9%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b5%cf%82-%cf%84%ce%bf%e1%bf%a6-%e1%bc%91%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%bf%e1%bf%a6/

[11] Ὅρα, Μαρίου Νοβακοπούλου, «Η μάχη του Μυριοκεφάλου (1176) και το τέλος του Μανουήλ Κομνηνού», cognoscoteam.gr/%CE%B7-%CE%BC%CE%AC%CF%87%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%BF%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CF%85-1176-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%84/

[12] Ὅρα, Οἱ Σταυροφορίες. ebooks.edu.gr/ebooks/v/html/8547/2698/Istoria_B-Lykeiou_html-empl/index3_7.html . Ἐπίσης, List of Crusades. en.wikipedia.org/wiki/List_of_Crusades

[13] Ὅρα, “Damned Greek, you found everything; philosophy, geometry, physics, astronomy… you left nothing for us”. (Καταραμένε Έλληνα ανακάλυψες τα πάντα, φιλοσοφία, γεωμετρία, φυσική, αστρονομία… δεν άφησες τίποτα για εμάς). Johann Christoph Friedrich von Schiller (1759-1805). [Γερμανός ποιητής, φιλόσοφος και Ιστορικός].

[14] Ὡς σκέπτεται νά κάνῃ καί ὁ ἄσχετος (ἀχαρακτήριστος) Μιτσοτάκης, σήμερα, ὁ ὁποῖος εἶπεν:  “Greeks must feel absolutely safe, because the country not only has a strong force of deterrence which we have taken care to strengthen during these three years, but at the same time it has very strong allies.” Ὁρα, “PM: Greeks are absolutely safe”. ekathimerini.com/news/1186737/pm-greeks-are-absolutely-safe/?eType=EmailBlastContent&eId=f509581a-6b0d-44d1-b3fe-b0c15d6f3b07

[15] Αὐτό τό ἤκουσα καί ἐγώ εἰς τήν Ἀμερικήν, «πότε οἱ αἱρετικοί Ὀρθόδοξοι θά ἐπιστρέψουν εἰς τήν Καθολικήν ἐκκλησίαν;» Τό αὐτό, δυστυχῶς, θά συμβῇ καί σήμερον, μέ τούς «συμμάχους» μας εἰς τό ἀνθελληνικόν ΝΑΤΟ καί τήν ζηλόφθονον ΕΕ..

[16] Ὅρα, «Νέα ηχηρή παρέμβαση του κ. Κ. Ζιαζιά για την μαύρη επέτειο της άλωσης της Πόλης».

orthodoxostypos.gr/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b7%cf%87%ce%b7%cf%81%ce%ae-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ad%ce%bc%ce%b2%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba-%ce%ba-%ce%b6%ce%b9%ce%b1%ce%b6%ce%b9%ce%ac-%ce%b3%ce%b9%ce%b1/

Ὅρα, ἐπίσης, “Hellenism of Asia Minor and Pontos”. . file:///C:/Users/JK/AppData/Local/Microsoft/Windows/Temporary%20Internet%20Files/Content.IE5/U5CSIOWY/TG-2-Hellenism-of-Asia-Minor.pdf.

[17] Ὅρα, Ἰωάννου Ν. Καλλιανιώτου, «Πολιτικαί Διαμάχαι, Ἐμφύλιοι Πόλεμοι καί Ἔλεγχος τούτων ὑπό τοῦ Ἰωάννου Μακρυγιάννη», ΑΒΕΡΩΦ, 7 Ἰανουαρίου 2022, σσ. 1-23.

averoph.wordpress.com/2022/01/07/%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%af-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%bc%ce%ac%cf%87%ce%b1%ce%b9-%e1%bc%90%ce%bc%cf%86%cf%8d%ce%bb%ce%b9%ce%bf%ce%b9-%cf%80%cf%8c%ce%bb%ce%b5%ce%bc%ce%bf%ce%b9/

[18] Ὅρα, «Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικιά μας θα΄ναι »! http://www.cretalive.gr/istoria/pali-me-hronia-me-kairoys-pali-dikia-mas-thanai

[19] Ὅρα, Νικολάου Π. Βασιλειάδη, Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός καί ἡ Ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν, Ἔκδοσις Τετάρτη, Ἀδελφότης Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ», Ἀθῆναι 1993.

[20] Ὅρα, «Ιστορία της νεότερης Ελλάδας». (Αὐτά δέν εἶναι Ἑλληνικά, εἶναι «ἀγραμμάτων κορακίστικα»).

el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%BD%CE%B5%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82 . Πολύ μεγάλη καί καταστροφική ἡ ἀπώλεια καί ἡ ζημία, τήν ὁποίαν προεξένησαν αἱ ἀνθελληνικαί κυβερνήσεις, κατόπιν τοῦ 1974, εἰς τήνἹστορικήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν τήν διαιωνίζουσαν τόν Ἑλληνισμόν, μέ τό νά υἱοθετήσουν τάς ἐντολάς τοῦ Ἑβραίου  μισέλληνος Henry Kissinger. Δέν θά πρέπει κάποτε νά ἀφυπνισθῇ ὁ ἀδιάφορος οὗτος Νεο-Ἕλληνας; Ἡ χώρα ὁδηγεῖται εἰς νέαν καθολικήν δουλείαν.

[21] Ὅρα, “11η Μαρτίου 2010 . Η απόφαση της ολομέλειας του Σουηδικού Κοινοβουλίου να αναγνωρίσει, με ψήφους 131 υπέρ και 130 κατά, την Γενοκτονία των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων με την καθοριστική ψήφο της κουρδικής καταγωγής βουλευτού Γκιουλάν Αβτζί (Gulan Αvci), αποτέλεσε μία μεγάλη επιτυχία, η οποία ήρθε σε μία δύσκολη περίοδο.” « Η Τουρκία ζητά από τη Σουηδία να παραδώσει τη βουλευτή του Κοινοβουλίου της Γκιουλάν Αβτζί.»averoph.wordpress.com/2022/05/23/%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ba%ce%af%ce%b1-%ce%b6%ce%b7%cf%84%ce%ac-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%bf%cf%85%ce%b7%ce%b4%ce%af%ce%b1-%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b4%cf%8e/

[22] Οὐσιαστικῶς, τῶν Χριστιανῶν τῆς Μ. Ἀσίας, καθ’ ὅτι δέν ἐξισλαμίσθησαν, δέν ἀφωμοιώθησαν μέ τούς άλλοθρήσκους ἀγνοοῦντες τήν Ἀλήθειαν μουσουλμάνους. Ὁ Μουσταφά Κεμάλ ἦτο Κρύπτο-Ἑβραῖος (The Donmes or Crypto–Jews of Turkey). Ὅρα, “Some Facts on the Origins of Mustafa Kemal Ataturk”.

hetq.am/en/article/50143

[23] Ὅρα, Δημήτρης Νατσιὸς. «Ὁ “Μπενίτο τῆς Ἄγκυρας” καὶ οἱ παλαβομάρες του».

christianvivliografia.wordpress.com/2022/06/11/%ce%bf-%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bd%ce%b9%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%b7%cf%83-a%ce%b3%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b1%cf%83-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%b2%ce%bf%ce%bc%ce%b1/

Ὅρα, ἐπίσης “Turkey breaks off high-level talks with Greece as rift grows”. apnews.com/article/politics-middle-east-greece-turkey-athens-e7242768854d2c7147916bcb7ce2b2fa?eType=EmailBlastContent&eId=c126d692-9777-41c6-8b48-1122098e2f3c

[24] Ὅρα, «Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΜΩΥΣΗΣ καὶ Η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ». christianvivliografia.wordpress.com/2022/06/06/%ce%bf-%ce%b1%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%81%ce%b5%ce%b9%cf%84%ce%b7%cf%83-%ce%bc%cf%89%cf%85%cf%83%ce%b7%cf%83-%ce%ba%ce%b1%e1%bd%b6-%ce%b7-%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%ce%b1-%ce%b1%cf%83%ce%b9%ce%b1/

[25] Ἡ βιαία αὕτη ἐκδίωξις τῶν Ἑλλήνων ἐκ τῶν πατρογονικῶν ἑστιῶν των ὠνομάσθη ψευδῶς ὡς «ἀνταλλαγή πληθυσμῶν» καί ἀπέκτησε νομικόνκῦρος μέ τήν Συνθήκην τῆς Λωζάννης τό 1923. Ὅρα, Η Συνθήκη της Λωζάνης (το πλήρες κείμενο). imbrosunion.com/174-2/

[26] Ἀπό τήν ἁγιοτόκον Μ. Ἀσίαν προέρχοναι πάρα πολλοί Ἅγιοι τῆς Ὀρθοδοξίας μας. «Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Ῥῶσος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ῥωσίαν. Αἰχμαλωτίστηκε τὸ 1730 ἀπὸ τοὺς Τατάρους, οἱ ὁποῖοι τὸν πούλησαν σὰν δοῦλο σ᾿ ἕνα Τοῦρκο στὸ Προκόπι τῆς Καισαρείας. Ὁ Τοῦρκος αὐτός, προσπάθησε ποικιλοτρόπως νὰ ἐξωμόσει τὸν Ἰωάννη, ὁ ὁποῖος ὅμως ἔμεινε ἀκλόνητος στὴ χριστιανική του πίστη. Μετὰ ἀπὸ πολλὲς θλίψεις καὶ ταλαιπωρίες, ποὺ ἀναγράφονται λεπτομερῶς στὴν ἐκτενέστερη βιογραφία του, κατόρθωσε νὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὸν ἀσεβὴ δεσπότη του καὶ ἀποσύρθηκε σὲ ἐρημικὸ μέρος ἀσκούμενος. Ἔτσι θεάρεστα καὶ μὲ αὐστηρὴ ἄσκηση ἀφοῦ ἔζησε, ἀπεβίωσε εἰρηνικά, προβλέποντας μάλιστα – μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ – καὶ τὸν θάνατό του (27 Μαΐου 1730). Ἀκολουθία του ἐκδόθηκε στὴν Ἀθήνα τὸ 1849 καὶ 1897, καὶ στὴν Κωνσταντινούπολη 1899. Σήμερα εἶναι γνωστὸ σ᾿ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, ὅτι στὸ Νέο Προκόπι Εὐβοίας, βρίσκεται ἀποθησαυρισμένο τὸ σκήνωμα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Ῥώσου (τοποθετήθηκε τὸ 1925) καὶ ἔγινε γνωστὸ ἀπὸ τὰ πολλὰ θαύματα ποὺ ἔγιναν ἐκεῖ. Ἔτσι πλῆθος κόσμου συῤῥέει κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς πανήγυρής του στὶς 27 Μαΐου, ἀλλὰ καὶ κάθε μέρα.»

[27] Εἶχον γνωρίσει εἰς τήν Ἀμερικήν μίαν εὐσεβεστάτην γυναῖκα, τήν κ. Σμαρώ ἀπό τήν Σμύρνην καί μοῦ ἐζήτησε νά γράψω τήν δραματικήν ἐμπειρίαν της ἀπό τήν καταστροφήν τῆς Σμύρνης, τήν ὁποίαν ἔζησεν ἡ ἰδία, ἀλλά δυστυχῶς, δέν ἠμπόρεσα, λόγῳ τῆς ἐργασίας μου νά πραγματοποιήσω τήν ἐπιθυμίαν της καί καθ’ ὅτι ἀπεβίωσεν εἰς σχετικόν μικρόν χρονικόν διάστημα. Ὁ Θεός νά τήν ἀναπαύσῃ κατόπιν τόσων ταλαιπωριῶν εἰς τήν ζωήν της.    Ὅρα, ἐπίσης, «Σκέψεις μὲ ἀφορμὴν τὴν γενοκτονίαν τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ».

orthodoxostypos.gr/%cf%83%ce%ba%ce%ad%cf%88%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%bc%e1%bd%b2-%e1%bc%80%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%bc%e1%bd%b4%ce%bd-%cf%84%e1%bd%b4%ce%bd-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%bf%ce%ba%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%af%ce%b1%ce%bd/ .

[28] Μία χρονολογική σειρά τῶν ἐγκλημάτων τοῦ Κεμάλ εἶναι ἡ ἑξῆς:

• Αρμενικό Ολοκαύτωμα

  Το 1915, το Αρμενικό Ολοκαύτωμα, που σχεδιάστηκε από τους Ντονμέδες (Κρυφοεβραίους) Νεότουρκους, αφήνει πίσω του 1,5 εκατ. Αρμενίων χριστιανών δολοφονήμένους.

• Ο Μουσταφά Κεμάλ, ανεβαίνει να κυβερνήσει την Τουρκία

  Το 1918 ο Ντονμές Μουσταφά Κεμάλ (“Ατατούρκ” = Πατέρας όλων των Τούρκων) ανεβαίνει στην ηγεσία.

• Οι Εβραιορώσσοι Μπολσεβίκοι εφοδιάζουν τους Νεότουρκους
• Το 1920 οι Εβραιορώσσοι Μπολσεβίκοι εφοδιάζουν τον Μουσταφά Κεμάλ με 10 εκατομμύρια χρυσά ρούβλια, 45.000 τουφέκια, 300 πολυβόλα.
• Το 1921, Ο Μουσταφά Κεμάλ καταλαμβάνει το λιμάνι του Μπακού και το παραχωρεί στους Εβραιορώσσους Μπολσεβίκους πέντε ημέρες αργότερα.

  Οι Ρόθτσάϊλντς είναι χαρούμενοι, δεδομένου ότι έχουν πλέον την Baku Oil Company τους, στην Εβραιορωσσική επικράτεια των Μπολσεβίκων.

• Η πυρπόληση της Σμύρνης

  Το 1922 οι Ντονμέδες Κεμαλιστές, ενορχηστρώνουν την πυρπόληση της Σμύρνης, με αποτέλεσμα 100.000 Χριστιανοί, να βασανιστούν, να πεινάσουν, να βιαστούν και να θανατωθούν. Ὅρα, peykwnas.wordpress.com/2015/08/11/%CE%B3-%CE%B3%CE%B1%CE%BA%CE%B7%CF%82%CE%BD%CE%B5%E1%BD%B9%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%BF%CE%B9-%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%BC%E1%BD%B3%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%E1%BD%B6/

[29] «Η έρευνα στο δυτικό κόσμο, στην Ελλάδα απουσιάζει η σχετική ανάλυση λόγω του «εξαγνισμού» του Μουσταφά Κεμάλ, δείχνει ότι υπήρξε εξάρτηση του Χίτλερ από τον Κεμάλ, έχει αποδειχθεί ότι σημειώθηκε αντιγραφή του Ναζισμού από τον Κεμαλισμό ως προτύπου κατάκτησης της εξουσίας με μέσο τα διαστροφικά εγκλήματα, βαρβαρότητες, βία που δεν χωρά ο ανθρώπινος νους. Είναι πλέον σαφές ότι ο Ναζισμός άντλησε τις οργανωμένους μεθόδους εξαφάνισης των λαών από καθεστώτα και πρόσωπα όπως ο Κεμαλισμός και ο Κεμάλ, όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Στέφαν Ίχριγκ στο έργο του “Ο Ατατούρκ στον κόσμο των Ναζί” από τις εκδόσεις του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.», Ὅρα, Θεοφάνη Μαλκίδη, «Δίστομο, 10 Ιουνίου 1944: Η ατιμώρητη βαρβαρότητα και η συνεχιζόμενη Ύβρις».

averoph.wordpress.com/2022/06/10/%ce%b4%ce%af%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bc%ce%bf-10-%ce%b9%ce%bf%cf%85%ce%bd%ce%af%ce%bf%cf%85-1944-%ce%b7-%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%bc%cf%8e%cf%81%ce%b7%cf%84%ce%b7-%ce%b2%ce%b1%cf%81%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%8c/#more-151146

[30] Ὅρα, Τζώρτζ Χόρτον πρός τό Στέητ Ντιπάρτμαν διά τήν πυρπόλησιν τῆς Σμύρνης, «Τό Ζήτημα τῆς Ἐγγύς Ἀνατολῆς», 26/9/1922. George Horton: An American Witness in Smyrna.

http://www.greeknewsonline.com/george-horton-an-american-witness-in-smyrna/ . Ἐπίσης, THE BLIGHT OF ASIA By GEORGE HORTON. http://www.hri.org/docs/Horton/HortonBook.htm . Ἀκόμη, «Ἡ δημιουργία του Μουσταφά Κεμάλ».

cognoscoteam.gr/%ce%b7-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%bf%cf%85%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%86%ce%ac-%ce%ba%ce%b5%ce%bc%ce%ac%ce%bb/

[31] Ἡ αἱρετική Δύσις ἀντιδρᾷ πάντοτε μέ τόν αὐτόν τρόπον. «Δέν θά χαιρόμουν τόσον πολύ ἐάν εἴχαμε δέκα νίκες κατά τῶν Τούρκων, ὅσον χαίρομαι σήμερα διά τήν ὑποδούλωσιν τῶν …σχισματικῶν.» Εἶπεν ὁ Πάπας Εύγένιος Ε΄, μετά τήν ἅλωσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τούς Τούρκους.

[32] Ὅρα, «ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ…Ἐπιστολή ἀπό τήν πρώτη Ταϊβανέζα Ἱεραπόστολο Πελαγία Yu».

christianvivliografia.wordpress.com/2011/05/07/%CE%B8%E1%BD%B0-%E1%BC%A4%CE%B8%CE%B5%CE%BB%CE%B1-%CE%BD%E1%BD%B0-%E1%BC%A4%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BD-%E1%BC%91%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B1/

[33] “Απαιτείται ΑΜΕΣΗ δράση από Ελληνικής πλευράς, διότι όπως σωστά έχει ειπωθεί και από τον Ναύαρχο Ευάγγελο Αποστολάκη, «είμαστε μόνοι μας». Σε περίπτωση κρίσης – σύγκρουσης με την Τουρκία, δεν θα υπάρχουν συμμαχίες και Διεθνές Δίκαιο, παρά μόνο το Δίκαιο του στρατιωτικά ισχυρού που θα επιβάλλει τις θέσεις του στο πεδίο της μάχης.”  Ὅρα, «Τι θα γίνει εάν η Τουρκία…;»

averoph.wordpress.com/2022/06/22/%cf%84%ce%b9-%ce%b8%ce%b1-%ce%b3%ce%af%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%ce%b5%ce%ac%ce%bd-%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ba%ce%af%ce%b1/#more-151238

[34] In response to Turkey’s clear aggression in the Aegean, the State Department has resorted to a policy of neutrality and equidistance. Instead of calling out Turkey’s revisionism and condemning its threats against Greece in a clear and unequivocal way, it has resorted to on the one hand supporting the principle of sovereignty and territorial integrity, and on the other calling on “both sides” to “avoid rhetoric that could further raise tensions.” Ὅρα, “The immorality of neutrality”,  http://www.ekathimerini.com/opinion/1187220/the-immortality-of-neutrality/?eType=EmailBlastContent&eId=89eb7406-5ca2-48fa-a2c1-a9440c027066

[35] Ὅρα, «Δεν μας πτοούν οι Αγαρηνοί, αλλά…»

averoph.wordpress.com/2022/06/13/%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%80%cf%84%ce%bf%ce%bf%cf%8d%ce%bd-%ce%bf%ce%b9-%ce%b1%ce%b3%ce%b1%cf%81%ce%b7%ce%bd%ce%bf%ce%af-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%ac/#more-151162