Aπό το 1924 και μετά, δηλαδή έπειτα από την αλλαγή του εορτολογίου της εκκλησίας, γνωρίζουμε όλοι ότι υπήρξε διάσπαση των Ορθοδόξων σε παλαιοημερολογίτες και νεοημερολογίτες. Αυτό έχει μείνει έως και σήμερον δυστυχώς. Πάμπολλα άρθρα του ενός εναντίον του άλλου! Επιχειρήματα ''ακαταμάχητα'' η μία πλευρά εναντίον της άλλης! Τόμοι βιβλίων ''διαφωτίσεως'' του λαού! Όλοι ισχυρίζονταν ότι κατέχουν την ''αλήθεια''! Και φτάνουμε γρήγορα γρήγορα στο σήμερα!
Τα άρθρα και τα βιβλία τα αντικατέστησαν τα βίντεο! 2ωρα και 3ωρα βίντεο που θέλουν να διαφωτίσουν τον κόσμο για την ''αλήθεια''! Ποιάν ''αλήθεια''; ότι τελικά η δική τους στάση εναντίον κάποιας αιρέσεως ή καινοτομίας είναι η ορθή. Πόσες άραγε φορές το έχουμε δει αυτό; Είναι αρκετές δυστυχώς! Το αυτό επαναλαμβάνουν οι σύγχρονοι πια νεοαποτειχισμένοι. Δημόσια βίντεο που αποδεικνύουν την ''αλήθεια'' που πρεσβεύουν αλλά και την τακτική πολεμικής εναντίον των Οικουμενιστών! Θα πούμε ότι είχαμε πει και παλαιότερα αλλά δεν ακουστήκαμε! Εμ βέβαια! Που να ακουστείς όταν οι άλλοι χρησιμοποιούν τα ''ακαταμάχητα'' αυτά επιχειρήματα; Πρώτη φορά είδαμε να παρουσιάζεται στρατηγική ''πολεμικής'' εναντίον του εχθρού δημοσίως! Αν έπρατταν το αυτό οι ανά τους καιρούς αξιωματικοί θα είχανε χάσει σίγουρα ολόκληρη την πατρίδα τους! Αυτό βλέπουμε και στους σύγχρονους αποτειχισμένους. Αντί να συναντηθούν εκ του σύνεγγυς (κατηγορήθηκαμε ως μασώνοι κάποτε όταν το αναφέραμε αυτό), να κάνουν συνάξεις, διαλόγους, να συζητηθούν οι διαφωνίες κ.α. ώστε να βρεθεί ένα κοινό μέτωπο του αγώνα, αρέσκονται εις το να βγάζουν βίντεο δημόσια και να παρουσιάζουν επιχειρήματα, αναιρέσεις άλλων επιχειρημάτων, και πόσα ακόμα, με σκοπό την διαφώτιση του κόσμου από τις δήθεν ''στάχτες'' που ρίχνουν οι αντίπαλοί, που όμως δεν είναι αντίπαλοι, αλλά δήθεν αδελφοί, που στο τέλος τους χαρακτηρίζουν κιόλας με κάποιο επίθετο!
Η κάθε ομάδα αποτειχισμένων πρεσβεύει την δική της ''αλήθεια'', η κάθε μία όμως από αυτές έχει την μοναδική ''αλήθεια''! Και τότε ως προ τι η διάσπαση μεταξύ τους; Σε τι ωφελεί η κάθε ομάδα να βγάζει τα δικά της βίντεο, κουραστικά σε χρόνο, όταν ο ένας δεν μπορεί να ενωθεί με τον άλλον; Ωραία διαφωτίστηκε ο κόσμος! Και; Να πάει τώρα ο καθένας στην δική του ομάδα αναπαυόμενος ότι εκεί που είναι έχει την αλήθεια; Το έκανε λοιπόν πολύ καλά, ποιός αναπαύτηκε, η ψυχή του ή ο εγωισμός του;
Αγαπητοί, το Άγιον Πνεύμα ενώνει και δεν διαιρεί. Από την στιγμή που υπάρχει διάσπαση, όπου και να είναι αυτή, σημαίνει ότι το Άγιον Πνεύμα δεν αναπαύεται εκεί. Σίγουρα ο Κύριος στέλνει την χάρη Του, αλλά μην καυχάστε ότι εσείς έχετε την μοναδική αλήθεια, διότι δεν είναι καθόλου έτσι. Αυτήν την στιγμή υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα στους Ορθοδόξους, και η Χάρις που στέλνει ο Κύριος δεν δίνεται ώστε με καύχηση ο καθείς να λέγει ότι κατέχει την ''αλήθεια'' του, αλλά διότι υπάρχουν απλοί άνθρωποι που αυτούς δεν θέλει να αφήσει ο Κύριος αχαρίτωτους. Χάριν αυτών των απλών ανθρώπων επισκιάζει και εσάς η Χάρις Του Θεού και όχι διότι κατέχετε την μοναδική αλήθεια. Πως αποδεικνύεται αυτό; Μα από την διάσπαση!
Τι χρειάζεται για αρχή κατά την ταπεινή μας άποψη; Θα επαναλάβουμε τα ίδια.
Συνάξεις αποτειχισμένων και άλλων αδελφών, κληρικών και λαϊκών που πονούν για την ενότητα της εκκλησίας, και φυσικά όχι βιντεοσκοπημένες. Nα προσκαλεσθούν όλοι οι αποτειχισμένοι εκ της παναιρέσεως του Οικουμενισμού. Οι διάλογοι να γίνονται μόνο σε αυτές τις συνάξεις ώστε να βρεθεί ο τρόπος συμπόρευσης, οι λύσεις των διαφωνιών κ.α.
Όποιος διαφωνεί με την πρόταση, για εμάς σημαίνει ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η δική του αυτοπροβολή ασχέτως αν την παρουσιάζει ως ''ταπεινή κίνηση''.
Οτιδήποτε άλλο δημιουργεί σύγχυση, διαμάχες, υπερηφάνεια, έριδα. Το έχουμε δει αρκετές φορές.
Κλείνοντας θα χρησιμοποιήσουμε άρθρο ενός αγαπητού θεολόγου που πονούσε για την ενότητα και δυστυχώς δεν τον τίμησε κανένας κατά την κοίμησή του. Θα χρησιμοποιήσουμε τα σημεία του άρθρου του που περιέχουν όλη την ουσία.
«Μέσα στην Εκκλησίαν να επιζητοῦμε πάντοτε θέσιν μαθητοῦ και όχι διδασκάλου «Μηδέ κληθῆτε καθηγηταί, εις εστίν καθηγητής υμῶν ο Χριστός».
Ως μαθητής οφείλω να ακούω πολλά και να λέγω λίγα. Οι Άγιοι Πατέρες μᾶς διδάσκουν ότι πρέπει να λέμε όχι αυτά που ξέρουμε, αλλά αυτά που οικοδομοῦν και μποροῦν οι άλλοι να εννοήσουν: «ου πάντες χωροῦσιν τον λόγον». Επειδή κατά την Αγίαν Γραφήν «εις πολλά πταίομεν άπαντες», είναι συνετό να διατηροῦμε πάντα χαμηλούς τόνους. Η πεῖρα μᾶς διδάσκει την επιφυλακτικότητα στην νηφαλιότητα, την ψυχραιμίαν και το «Σπεῦδε βραδέως.
Όταν η Εκκλησία είναι διηρημένη [διχαστικό φρόνημα], ούτε θεολογοῦμεν ούτε εκκλησιολογοῦμεν, ούτε δογματίζουμε, ούτε εσχατολογοῦμε». Τα σχίσματα και τις διαιρέσεις μας δεν τα βλέπουμε και είμαστε «νήπιοι ταις φρεσί και ουχί τη κακία. Διηρημένης τῆς Εκκλησίας (πυρετός απόψεων) είναι ποτέ δυνατόν να ευσταθήση οποιαδήποτε εκκλησιολογία; Διηρημένων τῶν πιστῶν (εγώ Κηφά, εγώ Απολλώ, εγώ Παύλου), κάθε περαιτέρω ερμηνεία οιουδήποτε θέματος αυτομάτως μεταβάλλεται σε πρόσχημα νέων σχισμάτων και μεγαλυτέρου διχασμοῦ»
«Ο διωγμός τῶν ορθοδόξων κληρικών μετά την επισημοποίηση από την ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης τοῦ επαράτου Οικουμενισμοῦ, μᾶς καλεῖ σε ενότητα πάντας και όχι πυρετό απόψεων και διασπάσεων τῶν ορθοδόξων, και εμφύλιο πόλεμο μεταξύ μας, με αφορμή διαφορετικές απόψεις του αντιαιρετικοῦ αγώνος».
Νικόλαος Γ. Σαββόπουλος
θεολόγος
Υ.Γ. Το πλήρες κείμενο του αγαπητού κ. Σαββόπουλου:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου