Metropolitan Philaret of New York of Blessed Memory, On Patriotism and War
Christian patriotism is, of course, alien to those extremes and errors into which "super-patriots" fall. A Christian patriot, while loving his nation, does not close his eyes to its inadequacies, but soberly looks at its properties and characteristics. He will never agree with those "patriots" who are inclined to elevate and justify everything native (even national vices and inadequacies). Such "patriots" do not realize that this is not patriotism at all, but puffed up national pride - that very sin against which C
hristianity struggles so strongly. No, a true patriot does not close his eyes to the sins and ills of his people; he sees them, grieves over them, struggles with them and repents before God and other peoples for himself and his nation. In addition, Christian patriotism is completely alien to hatred of other peoples. If I love my own people, then surely I must also love the Chinese, the Turks or any other people. Not to love them would be non-Christian. No, God grant them well-being and every success, for we are all people, children of one God.War in itself is absolutely evil, an extremely sad phenomenon and deeply contrary to the very essence of Christianity. Words cannot express how joyous it would be if people ceased to war with one another and peace reigned on earth. Sad reality speaks quite otherwise, however. Only some dreamers far removed from reality and some narrowly one-sided sectarians can pretend that war can be omitted from real life.
It is quite correct to point out that war is a violation of the commandment, "Thou shalt not kill" (Ex. 20:15). No one will argue against that. Still, we see from the Holy Scriptures that in that very same Old Testament time when this commandment was given, the Israelite people fought on command from God, and defeated its enemies with God's help. Consequently, the meaning of the commandment, "Thou shalt not kill," does not refer unconditionally to every act of removing a person's life. This commandment forbids killing for revenge, in anger, by personal decision or act of will. When our Saviour explained the deep meaning of this commandment, He pointed out that it forbids not only actual killing, but also unchristian, vain anger.
In a conversation with Mohammedans, about war, St. Cyril, the Enlightener of the Slavs, said, "We meekly endure personal offenses; but as a society, we defend each other, laying down our lives for our neighbors, so that you having taken them captive, do not force them to deny their faith or perform acts against God." Finally, what Russian does not know the example of St. Sergius of Radonezh, who blessed Prince Dimitry Donskoy to go to war, prayed for the success of the Russian army, and commemorated those soldiers who died on the field of battle?
One can, of course, sin and sin greatly while participating in war. This happens when one participates in war with a feeling of personal hatred, vengeance, or vainglory and with proud personal aims. On the contrary, the less he thinks about himself, and the more he is ready to lay down his life for others, the closer the Christian soldier approaches the martyr's crown.
Μετάφραση google
Μητροπολίτης Φιλάρετος Νέας Υόρκης της Ευλογημένης Μνήμης, Περί Πατριωτισμού και Πολέμου
Ο χριστιανικός πατριωτισμός είναι, φυσικά, ξένος σε εκείνα τα άκρα και τα λάθη στα οποία πέφτουν οι "υπερπατριώτες". Χριστιανός πατριώτης, ενώ αγαπά το έθνος του, δεν κλείνει τα μάτια στις ανεπάρκειες του, αλλά κοιτάει νηφάλια τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά του. Ποτέ δεν θα συμφωνήσει με εκείνους τους "πατριώτες" που τείνουν να εξυψώνουν και να δικαιολογούν κάθε τι ιθαγενή (ακόμα και εθνικά βίτσια και ανεπάρκειες). Τέτοιοι "πατριώτες" δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό δεν είναι καθόλου πατριωτισμός, αλλά φουσκώνει εθνική υπερηφάνεια - αυτή η ίδια η αμαρτία εναντίον της οποίας αγωνίζεται τόσο έντονα ο Χριστιανισμός. Όχι, ο αληθινός πατριώτης δεν κλείνει τα μάτια του στις αμαρτίες και τις κακές του λαού του· τις βλέπει, θρηνεί γι' αυτές, αγωνίζεται μαζί τους και μετανοεί ενώπιον του Θεού και άλλων λαών για τον εαυτό του και το έθνος του. Επιπλέον, ο χριστιανικός πατριωτισμός είναι εντελώς ξένος από το μίσος των άλλων λαών. Αν αγαπώ τους δικούς μου ανθρώπους, τότε σίγουρα πρέπει να αγαπώ και τους Κινέζους, τους Τούρκους ή οποιονδήποτε άλλο λαό. Το να μην τους αγαπάς θα ήταν μη χριστιανικό. Όχι, ο Θεός να τους δώσει ευημερία και κάθε επιτυχία, γιατί είμαστε όλοι άνθρωποι, παιδιά ενός Θεού.
Ο πόλεμος από μόνος του είναι απολύτως κακός, ένα εξαιρετικά θλιβερό φαινόμενο και βαθιά αντίθετο με την ίδια την ουσία του Χριστιανισμού. Οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν πόσο χαρά θα ήταν αν οι άνθρωποι σταματούσαν να πολεμούν μεταξύ τους και βασίλευε η ειρήνη στη γη. Η θλιβερή πραγματικότητα μιλάει εντελώς διαφορετικά, ωστόσο. Μόνο κάποιοι ονειροπόλοι μακριά από την πραγματικότητα και κάποιοι στενά μονόπλευροι σεχταριανοί μπορούν να προσποιηθούν ότι ο πόλεμος μπορεί να παραλειφθεί από την πραγματική ζωή.
Είναι απολύτως σωστό να επισημαίνουμε ότι ο πόλεμος είναι παραβίαση της εντολής, «Ου φονεύσεις» (Πρώην 20:15). Κανείς δεν θα διαφωνήσει εναντίον αυτού. Ακόμα, βλέπουμε από τις Αγίες Γραφές ότι την ίδια ακριβώς εποχή της Παλαιάς Διαθήκης όταν δόθηκε αυτή η εντολή, ο Ισραηλίτης πολέμησε κατόπιν εντολής του Θεού και νίκησε τους εχθρούς του με τη βοήθεια του Θεού. Κατά συνέπεια, το νόημα της εντολής, «Ου φονεύσεις», δεν αναφέρεται άνευ όρων σε κάθε πράξη αφαίρεσης της ζωής ενός ανθρώπου. Αυτή η εντολή απαγορεύει να σκοτώνεις για εκδίκηση, θυμό, με προσωπική απόφαση ή πράξη θέλησης. Όταν ο Σωτήρας μας εξήγησε το βαθύ νόημα αυτής της εντολής, επεσήμανε ότι απαγορεύει όχι μόνο την πραγματική δολοφονία, αλλά και τον αντιχριστιανικό, μάταιο θυμό.
Σε μια συνομιλία με τους Μωαμεθανούς, για τον πόλεμο, ο Άγιος Κύριλλος, ο Διαφωτιστής των Σλάβων, είπε: «Εμείς υπομένουμε τα προσωπικά αδικήματα· αλλά ως κοινωνία, υπερασπιζόμαστε ο ένας τον άλλον, δίνοντας τη ζωή μας για τους γείτονές μας, ώστε να τους έχετε αιχμαλωτίσει, μην τους αναγκάζεις να αρνηθούν την πίστη τους ή εκτελεί πράξεις εναντίον του Θεού." Τέλος, αυτό που Ρώσος δεν γνωρίζει το παράδειγμα του Αγίου Σέργιου του Ραντόνεζ, ο οποίος ευλόγησε τον πρίγκιπα Dimitry Donskoy να πάει στον πόλεμο, προσευχήθηκε για την επιτυχία του ρωσικού στρατού και μνημόνευσε εκείνους τους στρατιώτες που πέθαναν στο fie Ταυτότητα μάχης;
Μπορεί κανείς, φυσικά, να αμαρτήσει και να αμαρτήσει σε μεγάλο βαθμό ενώ συμμετέχει στον πόλεμο. Αυτό συμβαίνει όταν κάποιος συμμετέχει στον πόλεμο με αίσθημα προσωπικού μίσους, εκδίκηση ή ματαιοδοξία και με υπερήφανους προσωπικούς στόχους. Αντιθέτως, όσο λιγότερο σκέφτεται τον εαυτό του, και όσο περισσότερο είναι έτοιμος να δώσει τη ζωή του για τους άλλους, τόσο πιο κοντά πλησιάζει ο χριστιανός στρατιώτης το στέμμα του μαρτυρίου.
ΠΗΓΗ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Χριστιανισμός, εθνικισμός και ρατσισμός
