Για τα υπόλοιπα κλεμμένα αρχαία από την Ελλάδα που κατέχει το Βατικανό, ούτε λόγος…

 

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ ''ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ:

ΔΙΑΒΑZΟΥΜΕ: 

Αρχιεπίσκοπος: ''Η πρωτοβουλία του Πάπα Φραγκίσκου να βρει και άλλους μιμητές''

Για τα υπόλοιπα κλεμμένα τι έχει να πει το Βατικανό;

Την ευχή η πρωτοβουλία του Πάπα Φραγκίσκου να βρει και άλλους μιμητές εξέφρασε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος κατά την επίσημη τελετή επανένωσης των τριών θραυσμάτων από τα Μουσεία του Βατικανού στο Μουσείο της Ακρόπολης.

Με την τελετή αυτή -που πραγματοποιήθηκε σήμερα το απόγευμα στο Μουσείο της Ακρόπολης- ολοκληρώθηκε η πρωτοβουλία του Πάπα Φραγκίσκου να δωρίσει τα τρία αυτά θραύσματα από τον ναό του Παρθενώνα στον Μακαριώτατο και έρχεται σε συνέχεια της εφαρμογής της συμφωνίας που υπεγράφη στα Μουσεία του Βατικανού, στις 7 Μαρτίου 2023, μεταξύ των εκπροσώπων του Πάπα και του Αρχιεπισκόπου, για την παράδοση των γλυπτών στον εκπρόσωπο του Αρχιεπισκόπου και εν συνεχεία στον Διευθυντή του Μουσείου της Ακροπόλεως.

Παρέστησαν, επίσης, ο Μητροπολίτης Λαοδικείας κ. Θεοδώρητος, Διευθυντής του Γραφείου Εκπροσωπήσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Αθήνα, η αντιπροσωπεία του Βατικανού, ο Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, Επίσκοπος Ωρεών κ. Φιλόθεος, η Υπουργός Πολιτισμούς, κ. Λίνα Μενδώνη, ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ. Κωνσταντίνος Τασούλας, ο Διευθυντής του Μουσείου της Ακρόπολης κ. Νικόλαος Σταμπολίδης, ο Συνεργάτης της Συνοδικής Επιτροπής Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων π. Εμμανουήλ Παπαμικρούλης, και ο π. Θωμάς Συνοδινός, προϊστάμενος του Μητροπολιτικού Ναού Αθηνών. Τον Αρχιεπίσκοπο συνόδευαν ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος, Αρχιμανδρίτης Ιάκωβος Ανδριόπουλος και ο Αρχιδικάκονος π. Ιωάννης Μπούτσης.

Επικεφαλής της αντιπροσωπείας του Βατικανού ήταν ο Επίσκοπος Braian Farell, Γραμματέας της Επιτροπής του Βατικανού για την Προώθηση της Ενότητας των Χριστιανών και μέλη ο Υπογραμματεύς της Επιτροπής π. Andrea Palmieri, η καθηγήτρια Dr Barbara Jatta, διευθύντρια των Μουσείων του Βατικανού και ο Αρχιεπίσκοπος Jan Romeo Pawlowski, Νούντσιος του Βατικανού στην Ελλάδα.

Κατά τον χαιρετισμό του ο Αρχιεπίσκοπος εξέφρασε την συγκίνηση και την χαρά του που συμμετείχε στην επίσημη τελετή επανένωσης των τριών θραυσμάτων από τα Μουσεία του Βατικανού στα αρχιτεκτονικά γλυπτά του Παρθενώνα στο Μουσείο της Ακροπόλεως και τόνισε: «Η συγκίνησή μου οφείλεται στο γεγονός ότι σήμερα, ενώπιόν μας, ολοκληρώνεται, ενσαρκώνεται στην πράξη, η πρωτοβουλία του αγαπητού αδελφού και Σεβάσμιου Προκαθημένου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, Πάπα Φραγκίσκου, να δωρίσει στην Μετριότητά μου, τα τρία αυτά θραύσματα , και δι΄ εμού έπειτα, να επανεύρουν την θέση τους στον φυσικό τους χώρο, εδώ, στην Αίθουσα του Παρθενώνα του Μουσείου της Ακροπόλεως».

Επεσήμανε, επίσης, ότι «η πράξη αυτή του Πάπα Φραγκίσκου είναι ιστορικής σημασίας και έχει θετικότατες προεκτάσεις σε πολλαπλά επίπεδα. Πρώτον, αποτελεί απτή απόδειξη των καρπών που παράγονται από την καλλιέργεια των μεταξύ μας αδελφικών σχέσεων ως χριστιανών, με γνώμονα την αλήθεια, την αγάπη, τον αλληλοσεβασμό και την αλληλοκατανόηση. Δίδει δε μια μαρτυρία, ιδιαιτέρως σήμερα στον χειμαζόμενο από ταραχές και αδικία κόσμο, στους εγγύς και τους μακράν, ότι λύσεις στα όποια προβλήματα και διαφωνίες υπάρχουν, αρκεί να ενυπάρχει η καλή προαίρεση και η ειλικρινής επιθυμία συνεργασίας. Δεύτερον, δι’ αυτής της πράξης αποκαθίσταται η αλήθεια των πραγμάτων, επουλώνονται πληγές και τραύματα που ανάγονται στο παρελθόν, καθώς επανενώνονται, στο μοναδικό αυτό μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, αναπόσπαστα από αυτό μέρη του».

Υπογράμμισε, ακόμη, ότι προσωπική του ολοκάρδια ευχή είναι αυτή η πρωτοβουλία να βρει και άλλους μιμητές. «Ο Πάπας Φραγκίσκος απέδειξε ότι αυτό είναι και εφικτό και ουσιαστικό» τόνισε χαρακτηριστικά ο Αρχιεπίσκοπος και απηύθυνε τις θερμότατες προσωπικές του ευχαριστίες, μαζί με αυτές του κλήρου και του λαού, στον Πάπα κ. Φραγκίσκο, αλλά και σε όλους και όλες όσοι μόχθησαν και συνέβαλαν στην πραγματοποίηση αυτού του ιστορικού γεγονότος, καθώς και προς όλους τους παρευρισκόμενους.

Το θραύσματα που αποδόθηκαν στο μνημείο τους περιλαμβάνουν την κεφαλή ενός σκαφηφόρου (ιματιοφόρου) άνδρα που ανήκει στον λίθο V της βόρειας ζωφόρου του Παρθενώνα, την κεφαλή ενός γενειοφόρου άνδρα που αποδίδεται στη νότια μετόπη 16 της Κενταυρομαχίας και, τέλος, την κεφαλή ενός αλόγου που αποδίδεται σε αέτωμα του Παρθενώνα.

Όπως ανέφερε κατά τον χαιρετισμό της η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη, «η μοναδικής σημασίας και σπουδαιότητος πνευματική και φιλάδελφος χειρονομία της Αυτού Αγιότητος του Πάπα Φραγκίσκου προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο, δείχνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο πώς ο πολιτισμός μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά στο διάλογο, στην ειρήνη, στη συμφιλίωση των κοινοτήτων, στην αδελφοσύνη των λαών.

Οπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο Καρδινάλιος Fernando Vérgez Alzaga, πρόεδρος του Κυβερνείου του Κράτους της πόλης του Βατικανού, ο άνθρωπος που ανέλαβε να διεκπεραιώσει την επιθυμία του Ποντίφικα, πριν 15 μέρες στην τελετή υπογραφής του πρωτοκόλλου της δωρεάς «η πιο σημαντική αξία αυτής της πράξης είναι, να δούμε για άλλη μια φορά, πώς οι συλλογές τέχνης του Πάπα, γίνονται προνομιακό σημείο φιλίας μεταξύ λαών, θρησκειών, Εκκλησιών, ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια.

Γνωρίζοντας τα όσα προηγήθηκαν της ιστορικής απόφασης του Πάπα Φραγκίσκου, επιτρέψτε μου να επισημάνω πόσο καθοριστική ήταν η συμβολή του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου. Οι ευχαριστίες μας στο πρόσωπό του είναι ευγνώμονες και διαρκείς. Η χειρονομία του Ποντίφικα έρχεται αρωγός στο δίκαιο και ηθικό αίτημα σύμπαντος του ελληνικού λαού, αλλά και στην εργώδη προσπάθεια της Ελληνικής Κυβέρνησης και προσωπικά του Πρωθυπουργού, για οριστική επιστροφή και επανένωση του συνόλου των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Αθήνα».

Από την πλευρά του ο Διευθυντής του Μουσείου κ. Σταμπολίδης, μεταξύ άλλων, τόνισε: «Αυτήν την κλεμμένη και διηρημένη αρμονία του σώματος του Παρθενώνα που ενσωματώνει τις πανανθρώπινες αξίες και συμβολισμούς του ωραίου, του καλού και της ίδιας της αθηναϊκής, περίκλειας δημοκρατίας του 5ου αι. π.Χ. , ουσιαστικά της μητέρας των παγκόσμιων αξιών έως και σήμερα, ο Πάπας Φραγκίσκος θέλησε να την αποδώσει πίσω, συμβάλλοντας έτσι σημαντικά στην ολότητα του μνημείου. Του είμεθα ευγνώμονες διπλά που δεν θέλησε να το πράξει μόνον ως αρχηγός της πόλεως- κράτους του Βατικανού, εκπροσωπώντας έτσι τον πληθυσμό του, αλλά κυρίως ως αρχηγός της εκκλησίας ενός δισεκατομμυρίου Καθολικών ανά την Υφήλιο εκφράζοντας και διατρανώνοντας έτσι την Οικουμενική αλήθεια που πρέπει να ακολουθηθεί για την ενότητα του Παρθενώνα, του παγκόσμιου συμβόλου του πολιτισμού».

Απευθυνόμενος προς τον Αρχιεπίσκοπο υπογράμμισε: «Μακαριώτατε, Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος η αστραπιαία όμως, απόδοση των παρθενωνείων γλυπτών από το Βατικανό προς το Μουσείο της Ακρόπολης οφείλεται στη δική σας επιθυμία και βούληση, ως κεφαλή της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς εξαρχής δηλώσατε ότι τα τρία θραύσματα αμέσως μετά την υπογραφή της Συμφωνίας σας με το Βατικανό, περιέρχονται αυτομάτως στον φυσικό τους χώρο, το Μουσείο της Ακρόπολης για να επανενωθούν με τα εδώ ευρισκόμενα έργα του Φειδιακού εργαστηρίου. Για την σοφή απόφαση και πράξη σας αυτή σας ευχαριστούμε θερμά, εσάς και τους συνεργάτες σας, πράξη της οποίας το αποτέλεσμα γιορτάζουμε εδώ αυτήν την ώρα, αποκαθιστώντας έτσι όσα η Ιστορία και ο Χρόνος διατήρησαν έως τις μέρες μας».

ΠΗΓΗ: https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/55785-arxiepiskopos-i-protovoulia-tou-papa-fragkiskou-na-vrei-kai-allous-mimites?fbclid=IwAR3PWkxrxwOXSPxCFizZSGV1RodjSa-edvo5EllES1zS9nUsdoRzcD8PKmA

ΠΛΑΝΗ ΚΑΙ ΑΙΡΕΣΗ Η «ΑΝΑΛΑΜΠΗ» ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

 

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΕΔΩ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΑΜΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΗΘΕΝ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΙΩΑΝΝΟΥ, ΗΡΘΕ ΚΑΙ Η ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ!

«Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ» ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ........

Ο γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης για την διαφωνία μετά του γ. Παϊσίου για το μέλλον της Ελλάδος.

ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΓΙΑΤΙ ''ΚΑΘΥΣΤΕΡΟΥΝ'' ΤΑ ΔΗΘΕΝ ΠΡΟΦΗΤΕΥΟΜΕΝΑ......

ΤΟ ''ΞΑΝΘΟΝ ΓΕΝΟΣ''......

Ο Μαρμαρωμένος βασιλιάς, δεν υπάρχει - π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

Ο Αγαθάγγελος και οι … «προφητείες» του!

Τό σπαθί βγήκε ἀπό τό θηκάρι....

ΣΥΓΧΥΣΙΣ! (Β΄ ΜΕΡΟΣ)

ΟΙ ΔΗΘΕΝ ''ΧΡΗΣΜΟΙ-ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ'' ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΑΡΑΣΙΟΥ!

ΠΕΡΙ ΤΟΥ «ΒΑΣΙΛΕΑ» ΙΩΑΝΝΗ! (3)

Δήλωση Οικουμενικού Πατριάρχου κατά την ολοκλήρωση της επισκέψεώς του στη Λιθουανία

“Με ιδιαίτερη συγκίνηση αποχαιρετούμε σήμερα τη φιλόξενη Λιθουανία και τον λαό της, που διαχρονικά αγωνίστηκε σθεναρά για την ανεξαρτησία του και τη διαφύλαξη της ταυτότητός του, και ο οποίος μέχρι σήμερα υπερασπίζεται υψηλά ιδανικά, αρχές και αξίες, όπως τον σεβασμό του ανθρωπίνου προσώπου, τη θρησκευτική ελευθερία, την επικράτηση της ειρήνης στον κόσμο.

Θα θέλαμε ιδιαιτέρως να εκφράσουμε τις θερμές ευχαριστίες μας προς τον Εξοχ. κύριο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την Εξοχ. κυρία Πρωθυπουργό και την έντιμη Κυβέρνηση της Λιθουανίας, την Εξοχ. κυρία Πρόεδρο της Βουλής, για τις συναντήσεις που είχαμε, τα φιλόξενα αισθήματά τους, τη μεταξύ μας εποικοδομητική επικοινωνία και συνεργασία, και εν γένει για την τιμή που εκδήλωσαν, αυτές τις ημέρες, με κάθε τρόπο, προς το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, και ειδικότερα προς τη μετριότητά μου και προς τα μέλη της συνοδείας μου.

Ευχαριστίες εκφράζουμε και προς τους Εξοχ. Πρέσβεις της Τουρκίας, της Ελλάδος και των ΗΠΑ για τις συναντήσεις που είχαμε.

Ευχαριστούμε τον αδελφό ΡΚαθολικό Αρχιεπίσκοπο Βίλνιους, Πρόεδρο του Συμβουλίου των ΡΚ Επισκοπικών Συνελεύσεων Ευρώπης, για τον σεβασμό και τα αισθήματα αγάπης με τα οποία καλωσόρισε τον Οικουμενικό Πατριάρχη, για την ευγενική του πρόσκληση να επισκεφθώ το ιερό προσκύνημα της Παναγίας Οστρομπράμσκα, καθώς επίσης και για την υποδοχή στο Επισκοπικό του Μέγαρο.

Λυπάμαι που δεν εκδηλώθηκαν ανάλογα αισθήματα από την πλευρά του Μητροπολίτου του Πατριαρχείου Μόσχας στη Λιθουανία Ιερωτ. κ. Ιννοκεντίου. Άκουσα ότι μέσω ανακοινώσεως πρότεινε να επισκεφθώ και να προσκυνήσω στη Μονή του Αγίου Πνεύματος. Παραταύτα ουδέποτε έλαβα σχετική πρόσκληση, ούτε εμφανίστηκε αυτές τις ημέρες προκειμένου να καλωσορίσει τον Οικουμενικό Πατριάρχη.

Εμείς από την πλευρά μας είχαμε τη χαρά να καλωσορίσουμε στη δικαιοδοσία του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου τους πέντε προσφάτως αποκατασταθέντας Ορθοδόξους κληρικούς.

Τους συναντήσαμε, τους ευλογήσαμε πατρικώς, τους ενισχύσαμε πνευματικώς για να συνεχίσουν την πολύτιμη για την Εκκλησία διακονία των ορθοδόξων αδελφών μας στη Λιθουανία.

Και χαιρόμεθα γιατί κατά την εδώ παραμονή μας οι Ορθόδοξοι Λιθουανοί αδελφοί και αδελφές μας, αλλά και οι διαβιούντες εδώ Έλληνες, Ουκρανοί, Ρουμάνοι και Λευκορώσσοι μας υποδέχθηκαν και εκδήλωσαν τα αισθήματα αγάπης και σεβασμού προς την Πρωτόθρονη Εκκλησία της Ορθοδοξίας.”

ΠΗΓΗ

«Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐγείρονται τρόπαια· χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι»

 Δ΄ Στάσις Χαιρετισμῶν

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΟI EXΘΡΟΙ ΘΑ ΝΙΚΗΘΟΥΝ

«Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐγείρονται τρόπαια· χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι»(Ἀκάθ. ὕμν. Ψ 5)

ΧΑΙΡΩ ἀγαπητοί μου, ποὺ τρέχετε καὶ συγκεντρώνεσθε στὸ ναό. Θὰ σᾶς μιλήσω ἁπλᾶ, σὰν πατέρας μὲ τὰ παιδιά.
Ζοῦμε σὲ χρόνια ἄσχημα. Μερικοὶ λένε, ὅτι πλησιάζει ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου. Ἕνα σημάδι ὅτι ἔρχεται ἡ συντέλεια εἶνε, ὅτι στὶς ἡμέρες μας παρουσιάστηκε ἀθεΐα καὶ ἀπιστία μεγάλη. Σὲ πόλεις καὶ χωριὰ ξάπλωσαν οἱ ἰδέες αὐτές. Καὶ λέγονται συχνὰ ἀπὸ στόματα ἀνθρώπων ποὺ θεωροῦνται μορφωμένοι. Στὰ παλιὰ τὰ χρόνια στὴ Μικρὰ Ἀσία, στὸν Πόντο, στὰ ἁγιασμένα μέρη, δὲν ὑπῆρχε ἄπιστος καὶ ἄθεος. Τώρα ἡ ἀθεΐα ἔφτασε παντοῦ.

Ἂν συναντήσετε κάποιον ἄθεο, νὰ τοῦ πῆτε μόνο τὸ ἑξῆς. Ἐὰν μὲ πείσῃς ὅτι τὸ ῥολόϊ ποὺ ἔχεις στὸ χέρι σου φύτρωσε ἔτσι, ὅτι τὸ σπίτι ποὺ κάθεσαι ἔγινε μοναχό του, ὅτι τὸ αὐτοκίνητό σου ἔγινε μόνο του, κι ὅτι οἱ πύραυλοι ποὺ ταξιδεύουν στὸ διάστημα ἔγιναν μόνοι τους, τότε κ᾿ ἐγὼ θὰ πεισθῶ ὅτι τὸ σύμπαν αὐτὸ ἔγινε χωρὶς τὸ Θεό. Τὸ ῥολόϊ κάποιος τὸ φτειάχνει, τὸ σπίτι κάποιος τὸ χτίζει, τὸ αὐτοκίνητο κάποιος τὸ κατασκευάζει, τοὺς πυραύλους κάποιος τοὺς ἐξαπολύει· καὶ αὐτὸ τὸ σύμπαν ποιός τὸ ἔκανε; Μία ἡ ἀπάντησις· Ὁ Θεός.
―Μὰ τί εἶνε ὁ Θεός; Μᾶς τὸ λέει ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης· «ὁ Θεὸς εἶνε ἀγάπη» (βλ. Α΄ Ἰωάν. 4,8,16), τὸ κυριώτερο γνώρισμά του εἶνε ἀγάπη. Καὶ ἀπόδειξις ὅλα ὅσα ἀπολαμβάνουμε. Ἀλλ᾿ ἐὰν μὲ ρωτήσετε, ποιά εἶνε ἡ πιὸ μεγάλη ἀπόδειξις ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπάει, θὰ σᾶς πῶ· ἡ σάρκωσις τοῦ Λόγου. Τὸ ὅτι ὁ Θεὸς λυπήθηκε τὸν ἄνθρωπο, ποὺ εἶχε φύγει μακριά του· καὶ ἐνῷ μποροῦσε νὰ τὸν τιμωρήσῃ μὲ μυρίους τρόπους, ἐν τούτοις ἔστειλε τὸν Υἱό του τὸν μονογενῆ στὸν κόσμο, καὶ ἔλαβε σάρκα ἀπὸ τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο, γιὰ νὰ μᾶς σώσῃ. Εἶνε αὐτὸ ποὺ ἑορτάζουμε τὴν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ· τότε ἄρχισε ἡ σωτηρία μας. Τότε ὁ Γαβριήλ, ποὺ ἐστάλη στὴ Ναζαρέτ, εἶπε στὴν Παναγία· «Χαῖρε, κεχαριτωμένη» (Λουκ. 1,28).
Αὐτὸ τὸ «χαῖρε», ποὺ εἶπε ὁ ἀρχάγγελος, τ᾿ ἀκοῦμε στοὺς Χαιρετισμούς. Ἐπαναλαμβάνεται 144 φορές. Τὸ καθένα ἀπὸ αὐτὰ τὰ «χαῖρε» ἔχει μεγάλη σημασία. Νὰ τὰ ἑρμηνεύσουμε ὅλα δὲ᾿ μποροῦμε. Θὰ ἑρμηνεύσουμε ἕνα μόνο, αὐτὸ ποὺ λέει· «Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐγείρονται τρόπαια· χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι» (Ἀκάθ. ὕμν. Ψ5). Μὲ ἁπλᾶ λόγια λέει· Χαῖρε, Παναγία, ποὺ μὲ τὴ βοήθειά σου νικήσαμε τοὺς ἐχθροὺς καὶ ἔγινε ἡ ὡραία ἀντίθεσις· ἐκεῖ ποὺ οἱ ἐχθροὶ πέφτουν κάτω νικημένοι, ἐκεῖ ὑψώνονται μνημεῖα τῆς νίκης ποὺ μᾶς ἐχάρισες ἐσύ.
Ποιοί ὅμως εἶνε αὐτοὶ οἱ ἐχθροί; Κατ᾿ ἐξοχὴν ἐχθρὸς εἶνε ὁ διάβολος. Καὶ μὲ τὴν προστασία τῆς Θεοτόκου νικᾶται καὶ πέφτει. Σύμβολο δὲ τῆς νίκης κατὰ τοῦ διαβόλου εἶνε ὁ τίμιος σταυρός. Κάθε σταυρὸς εἶνε κ᾿ ἕνα τρόπαιο νίκης στὴν πνευματική μας ζωή. Ἀλλὰ ἐδῶ θὰ δοῦμε τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ χαιρετισμοῦ αὐτοῦ στὴν ἐθνική μας κυρίως ζωή.

* * *

Τὸ 626 μ.Χ. ἡ πόλις τῶν ὀνείρων μας, ἡ Κωνσταντινούπολις, πολιορκήθηκε ἀπὸ βαρβάρους, Πέρσας καὶ Ἀβάρους. Πολιορκήθηκε ἀπὸ παντοῦ, ἀπὸ ξηρὰ καὶ θάλασσα, μὲ στρατὸ καὶ στόλο. Τόσο στενὴ ἦταν ἡ πολιορκία, ὥστε ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα οἱ ἐχθροὶ καραδοκοῦσαν νὰ μποῦν μέσα, νὰ κάψουν, νὰ καταστρέψουν, νὰ σφάξουν, νὰ ἀτιμάσουν. Ἦταν τόσο βέβαιοι γι᾿ αὐτό, ὥστε μήνυσαν στοὺς κατοίκους· Μόνο ἂν γίνετε ἢ πουλιὰ νὰ πετάξετε ἢ ψάρια καὶ κολυμπήσετε, θὰ σωθῆτε.
Καὶ τί ἔγινε, ἔπεσε ἡ Πόλις; Ὄχι. Ἔγινε θαῦμα. Τὸ βεβαιώνει ἡ ἱστορία. Ποιό θαῦμα; Τὴ νύχτα φύσηξε ἄνεμος δυνατός, σήκωσε κύματα πελώρια καὶ ἔπνιξε τὰ καράβια τῶν ἐχθρῶν· σανίδες ἔγιναν. Φόβος καὶ τρόμος ἔπιασε τοὺς βαρβάρους, σηκώθηκαν κ᾿ ἔφυγαν. Ἔτσι ἡ Πόλις ἐλευθερώθηκε.
Τότε παιδιὰ γυναῖκες καὶ ἄντρες ἔτρεξαν ὅλοι στὴν ἐκκλησία τῶν Βλαχερνῶν ―σῴζεται μέχρι σήμερα― καὶ ἐκεῖ, ὄρθιοι, ἔψαλαν τοὺς Χαιρετισμοὺς τῆς Παναγίας, τὸν Ἀκάθιστο ὕμνο· «Χαῖρε», Παναγία, «δι᾿ ἧς ἐγείρονται τρόπαια· χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι». Τότε γιὰ πρώτη φορὰ ἐψάλη τὸ κοντάκιο «Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια…».
―Ἄ, θὰ πῇ κάποιος ἄπιστος, αὐτὰ ἔγιναν «τῷ καιρῷ ἐκείνῳ»· ἀπὸ τότε πέρασαν αἰῶνες.
Ὄχι, κύριοι! Ἡ Παναγιὰ δὲν πέθανε· ζῇ καὶ κάνει θαύματα. Νὰ μετρήσουμε τὰ θαύματά της; Εἶνε ἀμέτρητα ὅσα ἔκανε, κάνει καὶ θὰ κάνῃ μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων ἡ ἁγία μας πίστι, ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία καὶ οἱ ἅγιοι. Ἀπόδειξις, ὅτι καὶ στὴ δική μας γενεὰ ἔγινε παρόμοιο θαῦμα. Πότε ἔγινε; Ὅσοι εἶνε μικροί, δὲν ξέρουν τίποτα. Ὡραῖα περνοῦν· φαΐ, ὕπνος, παιχνίδια, διασκεδάσεις, γλέντια… Ἡ προηγουμένη γενεὰ εἶδε τὸ θαῦμα αὐτό, ποὺ ἔκανε ἀκόμα καὶ ἀπίστους νὰ πιστέψουν.
Ποιό τὸ θαῦμα; Τὸ 1940, στὶς 28 Ὀκτωβρίου, κάποιος χτύπησε τὰ μεσάνυχτα τὴν πόρτα μας καὶ εἶπε στὴν Ἑλλάδα· Νὰ παραδοθῇς!… Τῆς ἔταξε λίγες ὧρες ν᾿ ἀπαντήσῃ. Καὶ ἡ Ἑλλὰς ὅλη, μικροὶ-μεγάλοι, ἄντρες-γυναῖκες, βουνὰ-λαγκάδια, θάλασσες καὶ καράβια, ὅλοι ἀπήντησαν στὸν ἐχθρὸ «Ὄχι». Κι ὁ ἐχθρὸς ἦταν ἡ Ἰταλία, μιὰ πολὺ μεγάλη δύναμις τότε, μὲ τέσσερα ἑκατομμύρια στρατό, μὲ καράβια καὶ ἀεροπλάνα τόσο πολλά, ποὺ οἱ Ἰταλοὶ ἔλεγαν ὅτι μποροῦν νὰ σκιάσουν τὸν ἥλιο. Ὅλοι περίμεναν, ὅτι θὰ νικήσῃ ἡ Ἰταλία. Κανείς δὲν πίστευε ὅτι θὰ νικήσῃ ἡ μικρὰ Ἑλλάς. Καὶ ὅμως ἔγινε τὸ θαῦμα! Καὶ ὁ κόσμος ὅλος θαύμασε. Ὅλων τὰ μάτια ἐστράφησαν στὴ μικρά μας χώρα καὶ ὅλοι τῆς ἔψαλλαν ἐγκώμια. Ὅταν στὰ ρεστορὰν τῆς Νέας Ὑόρκης ἔβλεπαν ἕνα «Γκρέκο», Ἕλληνα, τὸν σήκωναν στὰ χέρια κ᾿ ἔκαναν διαδήλωσι. Ποτέ ἄλλοτε δὲ᾿ δοξάστηκε ἡ πατρίδα μας διεθνῶς ὅσο τότε.
Καὶ τὸ ἐρώτημα εἶνε· πῶς ἔγινε αὐτό; Μὴ ρωτᾶτε ἐμένα· ρωτῆστε κάτι γεροντάκια ―ἂν ζοῦν ἀκόμη―, ποὺ σὰν ἀετοὶ πέταξαν καὶ πολέμησαν τότε στὸ Μοράβα, μπῆκαν στὴν Κορυτσὰ καὶ τὰ ἄλλα ἁγιασμένα αὐτὰ μέρη ποὺ σήμερα τὰ κατέχει ἡ Ἀλβανία. Πῶς;… Δὲν εἶνε ψέμα, εἶνε ἀλήθεια· τὸ ἄκουσα ἀπὸ πολλὰ στόματα (φαντάρους, πυροβολητάς, στρατιῶτες, ἀξιωματικούς). Τὴ νύχτα πάνω στὰ ψηλὰ χιονισμένα βουνὰ – τί βλέπανε; Μιὰ μαυροφόρα νὰ ἐμφανίζεται καὶ νὰ τοὺς ἐμψυχώνῃ. Ἦταν ἡ Παναγιά μας! Μὲ τὴ βοήθειά της νικήσαμε. Καὶ οἱ φαντάροι μας, ὅταν κατελάμβαναν μιὰ κορυφή, ἔστηναν τὴν ἑλληνικὴ σημαία μὲ τὸν τίμιο σταυρὸ ψάλλοντας ὅλοι μαζὶ «Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια…». Γι᾿ αὐτὸ μποροῦμε κ᾿ ἐδῶ νὰ ποῦμε· «Χαῖρε», Παναγία, «δι᾿ ἧς ἐγείρονται τρόπαια· χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι».
Ποῦ εἶνε ὁ ἄθεος ποὺ λέει πὼς μόνο τὰ παλιὰ τὰ χρόνια γίνονταν θαύματα τῆς Παναγίας; Καὶ τώρα καὶ σήμερα καὶ αὔριο καὶ πάντα θὰ θαυματουργῇ ἡ Παναγία.

* * *

Τώρα βέβαια ἔχουμε ἡσυχία. Τὰ παιδιά μας κοιμοῦνται στὰ κρεβάτια τους, οἱ νέοι μας διασκεδάζουν στὰ κέντρα… Ἔχουμε εἰρήνη. Ἀλλὰ θὰ τὴν ἔχουμε πάντα;… Ἐμεῖς οἱ γέροντες, ποὺ ζήσαμε πολέμους καὶ περιπέτειες καὶ κινδύνους, παρακαλοῦμε τὴν Παναγία, πόλεμος νὰ μὴ ξαναγίνῃ. Ἀλλά… ―ὑπάρχει ἕνα «ἀλλά»― ἡ εἰρήνη δὲν ἐξαρτᾶται μόνο ἀπὸ μᾶς. Ἐμεῖς ἀγαποῦμε τὴν εἰρήνη ὅσο κανένα ἄλλο ἔθνος. Ἀλλ᾿ ἐὰν ἐχθροὶ μᾶς ἐπιτεθοῦν, τότε τί θὰ γίνῃ; Τότε καὶ πάλι ἡ Ἑλλὰς σύσσωμος θὰ πῇ ἕνα νέο «ὄχι». Καὶ πιστεύω στὸ Θεό, ὅτι θὰ μᾶς ἀκούσῃ ἡ Παναγιά.
Ἀλλὰ γιὰ νὰ μᾶς ἀκούσῃ καὶ νὰ γίνῃ τὸ τρίτο θαῦμα, νὰ σπρώξουμε τοὺς Τούρκους πέρα ἀπὸ τὸν Ἕβρο ―τὸ πιστεύω, θὰ ξαναμποῦμε στὴν Ἁγια-Σοφιὰ νὰ τελειώσουμε τὴν διακοπεῖσα λειτουργία―, πρέπει ὅλοι νὰ μετανοήσουμε· οὔτε μοιχεῖες, οὔτε διαζύγια, οὔτε βλασφημίες, οὔτε ἐκτρώσεις, οὔτε ἀδικίες, ἀλλὰ παντοῦ νὰ βασιλεύῃ Χριστός. Τότε ἐκεῖνος θὰ σκεπάσῃ καὶ θὰ εὐλογήσῃ τὸν τόπο μας, καὶ θὰ κάνῃ τὸ θαῦμα νὰ δοξασθῇ πάλι ἡ πατρίδα μας καὶ νὰ ξαναστηθῇ ὁ σταυρὸς στὸν τροῦλλο τῆς Ἁγια-Σοφιᾶς. Ἔτσι γιὰ ἄλλη μιὰ φορά, τρίτη φορά (πρώτη στὸ Βυζάντιο, δεύτερη στὰ βουνὰ τῆς Πίνδου, τρίτη στὸν Ἕβρο καὶ τὰ νησιά), θὰ σταθοῦμε ἐμπρὸς στὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας καὶ θὰ ξαναποῦμε· «Χαῖρε», Παναγιά, «δι᾿ ἧς ἐγείρονται τρόπαια· χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι».
Ὁ Κύριος νὰ εἶνε πάντα μαζί σας. Εἰρηνεύετε, προσεύχεσθε, ἐξομολογεῖσθε, ἐκκλησιάζεσθε, κοινωνεῖτε τὰ ἄχραντα μυστήρια, ἔχετε ὁμόνοια. Ὅλοι ἀγαπημένοι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ νὰ περάσουμε τὶς δύσκολες ἡμέρες ποὺ ἐπιφυλάσσει ὁ Θεὸς στὴν ἀνθρωπότητα καὶ ἰδιαιτέρως στὸ ἔθνος μας· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγίου Γεωργίου Ν. Καυκάσου – Φλωρίνης τὴν 26-3-1982 

ΠΗΓΗ

Το δώρο του Οικουμενικού Πατριάρχη σε έναν Ουνίτη Επίσκοπο

 

Γραφείο ρεπορτάζ: Romfea.gr

---

Δώρο ένα αρχιερατικό εγκόλπιο προσέφερε σε Ουνίτη Επίσκοπο της Ουκρανικής Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Λιθουανία.

Πρόκειται για τον Επίσκοπο Στεπάν Σους, Προϊστάμενο του Ποιμαντικού και Μεταναστευτικού Τμήματος της Ουνιτής Εκκλησίας, ο οποίος είχε ολιγόλεπτη συνάντηση με τον Πατριάρχη.

"Ήταν μεγάλη χαρά για εμένα να λάβω ένα δώρο προσωπικά από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, που έχει πάνω μια Παναγία και που προστατεύει όσους ταξιδεύουν πολύ" - έγραψε στην προσωπική του σελίδα στο Facebook ο Ουνιτής Επίσκοπος.

Σύμφωνα με τον Επίσκοπο, η συνάντηση με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο έγινε «στο πλαίσιο της ομάδας εργασίας Διαπολιτισμικού και Διαθρησκειακού Διαλόγου, που πραγματοποιήθηκε στο Κοινοβούλιο της Δημοκρατίας της Λιθουανίας στο Βίλνιους».

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, γιὰ νὰ ἀρθεῖ τὸ ἀδιέξοδο, ἀποφάσισε νὰ χρησιμοποιεῖ τὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο γιὰ τὶς θρησκευτικὲς γιορτὲς μὲ ἐξαίρεση τὴ γιορτὴ τοῦ Πάσχα (Ἀναθεωρημένο Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο, τὸ ὁποῖο ἡμερολόγιο στὴν πραγματικότητα εἶναι Γρηγοριανό.).

 

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ ''ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ'': Ο λόγος που αναδημοσιεύουμε το άρθρο - πέρα από τις ελλείψεις κ.α. που έχει - είναι ότι αναφέρει κάτι που δεν ομολογούν διάφοροι... εφευρίσκοντας σοφιστείες και δικαιολογίες!

''Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, γιὰ νὰ ἀρθεῖ τὸ ἀδιέξοδο, ἀποφάσισε νὰ χρησιμοποιεῖ τὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο γιὰ τὶς θρησκευτικὲς γιορτὲς μὲ ἐξαίρεση τὴ γιορτὴ τοῦ Πάσχα (Ἀναθεωρημένο Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο, τὸ ὁποῖο ἡμερολόγιο στὴν πραγματικότητα εἶναι Γρηγοριανό.)''. 

Το θέμα κατ΄ εμάς έχει πια εξαντληθεί με πάμπολλες αναρτήσεις από αυτήν την σελίδα αλλά και από το ιστολόγιο ''Κρυφό Σχολείο'' και δεν θα σχολιάσουμε τα λεχθέντα. Θα σημειώσουμε όμως με λίγα λόγια το εξής:
Λύση - σήμερα - σαν αυτήν που προτείνει υπονοώντας ο κ. Σταμάτης, δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Ο Οικουμενισμός πια είναι θρασύς, δημόσιος, θεσμικός και οι συμμετέχοντες σε αυτόν δηλ. οι Τοπικές Εκκλησίες και τα Πατριαρχεία έχουν κοινή γραμμή ξεκάθαρη και οι πάντες πια έχουν καταλάβει που οδηγεί.....

Ἀναζητοῦντες λύσιν 100 ἔτη ἀπὸ τὸ «Παλαιοημερολογιτικόν»

Γράφει ὁ κ. Διομήδης Χ. Σταμάτης, Ph.D.

Καθ. Παν/ου, Παγκόσμιος σύμβουλος ποιότητος

1ον

Ἡ τροποποίηση ἡμερολογίου κατέχοντος τὴν ἀπόλυτη ἀκρίβεια τοῦ χρόνου εἶναι τελείως ἀδύνατη, διότι τὸ μέσον μῆκος τοῦ τροπικοῦ ἔτους δὲν εἶναι ἐπακριβῶς καθορισμένο. Κατὰ συνέπεια οὔτε τὸ Ἰουλιανὸ (Πάτριο/Παλαιὸ) ἡμερολόγιο οὔτε τὸ Γρηγοριανὸ (Νέο) ἡμερολόγιο κατέχουν τὴν λεγόμενη ἀστρονομικὴ ἀκρίβεια. Τό Ἰουλιανὸ (Πάτριο/Παλαιὸ) ἡμερολόγιο καθιερώθηκε τὸ 46 π.Χ. ἀπὸ τὸν Ἰούλιο Καίσαρα, ὁ ὁποῖος, βρίσκοντας σὲ μεγάλη σύγχυση τὸ χρονομετρικὸ σύστημα τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, προσκάλεσε ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια, τὸν Ἕλληνα ἀστρονόμο Σωσιγένη, γιὰ τὴν μεταρρύθμιση τοῦ ἡμερολογίου.

Σήμερα ἡ ἀστροφυσικοὶ ἐπιστήμονες μᾶς εἰδοποιοῦν ὅτι ὑπάρχουν ἐν χρήσει περίπου 40 διαφορετικὰ ἡμερολόγια. Ὅλα ἔχουν λάθος, καὶ ὅλα ἔχουν ἀλλάξει κατὰ κάποιο τρόπο. Μερικὰ ἀπὸ τὰ ποιὸ φημισμένα ἡμερολόγια εἶναι: Ἡμερολόγιο τοῦ Excel, Unix, ISO 8601, Γαλλικὸ Δημοκρατικό, Ἰνδικό, Ἰσλαμικό, Ἑβραϊκό, Κινέζικο, Ἰρανικὸ/Περσικό, Βαχαΐα, Μάγιας, Γρηγοριανό, Ἰουλιανὸ καὶ ἄλλα. Ὅλα ἔχουν ὡς κύριο σκοπό τους τὴν σωστὴ λειτουργικὴ κουλτούρα τῶν ἰδιαιτέρων θρησκειῶν ποὺ πιστεύουν.

Μὲ τὶς Χριστουγεννιάτικες καὶ τὶς γιορτὲς τῶν Θεοφανείων ἤρθαμε γιὰ μία φόρα ἀκόμη στὸ πρόβλημα τοῦ ἡμερολογίου.

Ὅταν ξάπλωσε ἡ ὁμίχλη (1924-1953) τοῦ φανατισμοῦ, τῆς προπαγάνδας, τῆς μασονίας καὶ τῆς συκοφαντίας μεταξὺ ὀρθοδόξων χριστιανῶν τὸ τελευταῖο «σκαμπίλι» ἦλθε τελικὰ τὸ 1935 μὲ τὸ σχίσμα τῆς Ὀρθοδοξίας ὄχι γιὰ δογματικὲς οὔτε λατρευτικὲς διαφορές, ἀλλὰ μόνο γιὰ τὴν φιλοδοξία μερικῶν ἀρχηγῶν τῆς πολιτείας, ἀλλὰ καὶ τῆς ὀρθοδοξίας. Τὸ σπουδαῖο εἶναι ὅτι αὐτοὶ ποὺ φύγανε ἀπὸ τὸ πάτριο ἡμερολόγιο συκοφάντησαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ συκοφαντοῦν αὐτοὺς ποὺ ἔμειναν στὸ πάτριο ἡμερολόγιο καὶ μέχρι σήμερα ἀκολουθοῦν τὴν Ἱερὰ Παράδοση καὶ τοὺς Πατέρες τῆς Ὀρθοδοξίας, κάτι ποὺ οἱ Γρηγοριανοὶ (νεοημερολογίτες) δὲν  ἀκολουθοῦν.  [Γιὰ αὐτοὺς  ποὺ  πρα­γματικὰ ἐνδιαφέρονται γιὰ μία ἕνωση τῆς πίστεώς μας, τοὺς καλῶ νὰ κάνουν μόνοι τους μία ἔρευνα, γιὰ νὰ διαπιστώσουν τὴν ἀλήθεια. Γιὰ βοήθεια τοὺς προτείνω μερικὲς πηγὲς στὸ τέλος τοῦ ἄρθρου τούτου]. Εἶναι σωστὸ βέβαια ὅτι μερικοὶ ἀπὸ τοὺς Ἰουλιανοὺς ἀρχηγοὺς ἔγιναν ἀρχηγοὶ μόνοι τους, ἀλλὰ πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι ἀπὸ τὴν σειρὰ τῶν πρώτων ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι ἦταν χειροτονημένοι κανονικότατα: Αὐτοὶ ἦταν:

• Ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος.

• Ὁ Δημητριάδος Γερμανός.

• Ὁ Ζακύνθου Χρυσόστομος.

Τὴν Κυριακὴ 26 Μαΐου 1935 οἱ ἀνωτέρω Μητροπολίτες λειτούργησαν στὸν παλαιὸ Ἱ. Ναὸ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Κολοκυνθοῦς, ἐνώπιον τοῦ κοχλάζοντος λαοῦ καὶ διεκήρυξαν ὅτι: Ἀναλαμβάνουν τὴν ἀρχηγία τοῦ ἀγῶνος πρὸς ἐπαναφορὰ τοῦ παλαιοῦ Ἡμερολογίου. Συντόμως δὲ προέβησαν σὲ χειροτονίες τεσσάρων Ἐπισκόπων:

• Τὴν 5.6.1935, τὸν Γερμανό, Ἐπίσκοπο Κυκλάδων

• Τὴν 6.6.1935 τὸν Χριστόφορο, Ἐπίσκοπο Μεγαρίδος

• Τὴν 7.6.1935 τὸν Ματθαῖο, Ἐπίσκοπο Βρεσθένης

• Τὴν 7.6.1935 τὸν Πολύκαρπο, Ἐπίσκοπο Διαυλείας.

Καὶ ἔτσι ἔγινε τὸ «λεγόμενο» σχίσμα. Στὴν  πρα­γματικότητα ὅμως μέχρι αὐτῆς τῆς στιγμῆς δὲν ὑπῆρχε αἵρεσις οὔτε σχίσμα. Ἁπλῶς μία διαφωνία, ἡ ὁποία ἂν εἶχε συζητηθεῖ μὲ ὅλες τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες θὰ εἶχε τελειώσει μὲ ἄλλα ἀποτελέσματα. Ἀλλά, Ποτὲ δὲν εἶναι ἀργά! Μπορεῖ νὰ διορθωθεῖ τὸ πρόβλημα μὲ προσευχὴ καὶ θέληση. Ἡ παροιμία τοῦ λαοῦ (Καλύτερα νὰ σοῦ βγεῖ τὸ μάτι παρὰ κακὸ ὄνομα) ὅμως μᾶς ἐμποδίζει νὰ διαπραγματευθοῦμε τὸ θέμα τοῦ ἡμερολογίου διότι καὶ οἱ δύο πλευρὲς ἔχουν καταφέρει νὰ δημιουργήσουν καταρράκτες στὰ μάτια τους μὲ ἀποτέλεσμα νὰ λένε ὁ ἕνας στὸν ἄλλο ὅτι εἶναι σχισματικοὶ καὶ ἄλλοι αἱρετικοί. Δυστυχῶς ἔχουμε χάσει αὐτὸ ποὺ οἱ προπάτορές μας ἔλεγαν ὅτι ἀξίζει νὰ πεθάνουμε μὲ ἔπαινο, μὲ φιλότιμο καὶ ἀξιοπρέπεια γιὰ τὴν ἀλήθεια. Ὁ ποιητὴς/τραγουδιστὴς Καρκαβίτσας σὲ ἕνα του τραγούδι μᾶς τὸ λέει ποιὸ καθαρά: Ἐκεῖνα τὰ χρόνια «οἱ ἄνθρωποι ζοῦσαν γιὰ ἕνα ἔπαινο καὶ πέθαιναν γιὰ ἕνα τραγούδι». Ἦταν φιλότιμοι. Σήμερα ἐπειδὴ ἔχουμε γίνει ἰσχυρογνώμονες μὲ πεῖσμα καὶ φιλοδοξία δεχόμαστε νὰ λέμε συκοφαντίες ὁ ἕνας στὸν ἄλλο καὶ δὲν δεχόμαστε πραγματικὴ ταπείνωση νὰ λυθεῖ τὸ πρόβλημα. Προτιμοῦμε ἐπίθετα ἀντὶ ἔργα ποὺ δῆθεν θὰ μᾶς ἑνώσουνε. Ἐλπίζουμε ὅμως, πὼς ὅταν ἀνθίσουν καὶ πάλι τοῦ­τοι οἱ τόποι, καὶ ’ρθοῦνε καινούργιοι ἄνθρωποι ποὺ θὰ συνοδεύσουν τὴν περιρρέουσα βλακεία στὴν τελευταία της κατοικία, νὰ ξαναμποῦν αὐτὰ τὰ κείμενα στὴν τυμπανιαίας, σήμερα, ἀποφορᾶς ἐκπαίδευση, γιὰ νὰ ἀνασάνουμε κι ἐμεῖς καὶ οἱ μέλλοντες ὀρθόδοξοι.

Ἔτσι τώρα ἔχουμε ἐν χρήσει δύο ἡμερολόγια. Ἡ διαφορὰ ἀνάμεσα σ’ αὐτὰ εἶναι καθαρὰ πολιτικά, μασονικὰ καὶ ἀστρονομικά. Τὸ Ἰουλιανὸ χάνει μία ἡμέρα ἀνὰ 128 χρόνια, τὸ Γρηγοριανὸ μία ἡμέρα ἀνὰ 3.320 ἔτη. Ἀπὸ ἀστρονομικὴ ἄποψη καὶ τὰ δύο ἡμερολόγια εἶναι ἀτελῆ. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὅλα τὰ ἡμερολόγια ποὺ χρησιμοποιοῦνται σὲ ὅλο τὸ κόσμο εἶναι λανθασμένα. Λοιπὸν ἡ ἀφορμὴ τῶν δέκα τριῶν ἡμερῶν νὰ φτιαχτεῖ τὸ ἡμερολόγιο εἶναι μία μάσκα. Στὸ τέλος ὅποιο ἡμερολόγιο νὰ χρησιμοποιήσουμε θὰ εἶναι λάθος. Ἐπὶ πλέον, ἡ ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολογίου στὴ Ἐκκλησία εἶχε καὶ ἄλλα ἀποτελέσματα, τὰ ὁποῖα εἶναι πολὺ σοβαρὰ καὶ ἴσως οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ἀρχηγοὶ δὲν θέλουν νὰ τὰ ἀναγνωρίσουν καὶ νὰ πάρουν μία ἀπόφαση. Παραδείγματος χάρι: Ἡ ἁγία πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ὁρίζει πότε πρέπει νὰ γιορτάζεται τὸ Πάσχα:

1. Μετὰ τὴν ἐαρινὴ ἰσημερία.

2. Μετὰ τὴν πρώτη Πανσέληνο μετὰ τὴν ἐαρινὴ ἰσημερία.

3. Μετὰ τὸ Νομικὸ (Ἑβραϊκὸ) Πάσχα, διότι ἀνέστη ὁ Κύριος (7ο Κανόνα Ἁγ. Ἀποστόλων),

4. Τὴν πρώτη Κυριακὴ μετὰ ἀπ’ αὐτά.

Ὁ ἀρχικὸς σκοπὸς – ὅπως διαδόθηκε – γιὰ τὴν ἀλλαγή, ἦταν γιὰ νὰ ἑορτάζουμε ὅλοι οἱ χριστιανοὶ ἕνα ΠΑΣΧΑ. Τὸ πρόβλημα λύθηκε μὲ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο ποὺ εἶχε ὡς βάση τὴν ἐαρινὴ ἰσημερία.

Τὸ ζήτημα τοῦ ἡμερολογίου μὲ ἔχει ἀπασχολήσει γιὰ πολὺ καιρὸ καὶ νομίζω ὅτι δὲν εἶναι τόσο δύσ­κολο νὰ λυθεῖ, ἂν οἱ ἀρχηγοί μας ἔχουν θέληση γιὰ ἑνότητα. Ἂν καὶ ἔχουν γραφτεῖ παρὰ πολλὰ γιὰ τὸ πρόβλημα, ἐδῶ θέλω περιληπτικὰ νὰ δώσω μία περίληψη τῶν γεγονότων, ὅπως τὰ βλέπουμε σήμερα καὶ πῶς καταντήσαμε νὰ ἔρθουμε σὲ μία δύσ­κολη στιγμὴ ποὺ ἀλλάζουμε ἐπίθετα μεταξύ μας.

Ἡ Ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐπὶ αἰῶνες δὲν δεχόταν νὰ χρησιμοποιήσει τὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο μὲ τὸν φόβο μήπως αὐτὸ γίνει αἰτία παραπλάνησης τοῦ πληρώματος, δηλαδὴ τῶν πιστῶν. Ὅταν τὸ 1582 ὁ πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄ κάλεσε μέσῳ ἐπιστολῆς τὸν Πατριάρχη Ἰερεμία Β΄ τὸν Τρανὸ νὰ τὸ εἰσαγάγει καὶ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὁ Πατριάρχης δὲν τὸ δέχθηκε ὕστερα ἀπὸ συνοδικὴ ἀπόφαση, θεωρώντας ὅτι ἀποτελεῖ ἀπόπειρα προσηλυτισμοῦ. Ἡ ἐξέλιξη τοῦ πολιτισμοῦ, ὅμως, ἐπέβαλε νέες ἀνάγκες καὶ τὸ θέμα ἄρχισε νὰ ἀντιμετωπίζεται ἀπὸ ἄλλη σκοπιά. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Ἄνθιμος Ζ΄, τὸ 1895, ἐξέφρασε τὴν εὐχὴ νὰ ὑπάρξει ἑνιαῖο ἡμερολόγιο γιὰ ὅλους τοὺς χριστιανικοὺς λαούς. Καὶ ὁ Ἰωακεὶμ Γ΄ ἔστειλε τὸ 1902 ἐγκύκλιο σὲ ὅλες τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες νὰ μελετήσουν τὸ ζήτημα τοῦ ἡμερολογίου καὶ ζητοῦσε τὶς ἀπόψεις τους. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀπάντησε ὅτι δὲν ἀπορρίπτει καταρχὴν τὴν προοπτικὴ ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου. Συστήθηκε μάλιστα ἐπιτροπὴ μελέτης, ἡ ὁποία ἀποφάνθηκε τὸ 1919 ὅτι: «ἡ μεταβολή, μὴ προσκρούουσα εἰς δογματικοὺς καὶ κανονικοὺς λόγους, ἠδύνατο νὰ γίνη μετὰ συνεννόησιν πασῶν τῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, ἰδίᾳ δὲ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου». Περιμένοντας νὰ γίνει μία τέτοια συν­εννόηση, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος συνέχισε νὰ χρησιμοποιεῖ τὸ παλαιὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο, συμφώνησε δὲ νὰ εἰσαγάγει ἡ Πολιτεία τὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο μόνο γιὰ πολιτικὴ χρήση. Μὲ βασιλικὸ διάταγμα εἰσήχθη στὴν Ἑλλάδα τὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο τὴν 16 Φεβρουαρίου 1923, ἡ ὁποία ὁρίστηκε ὡς 1 Μαρτίου 1923. Ἀλλὰ λίγες μέρες ἀργότερα τὰ πράγματα ἔμπλεξαν, ὅταν ἦρθε ἡ 25η Μαρτίου καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ χωριστεῖ ἡ γιορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ἀπὸ τὴν γιορτὴ τῆς Ἐθνεγερσίας. Τότε ἔγινε σαφὲς ὅτι ἡ συνύπαρξη δύο ἡμερολογίων θὰ προκαλοῦσε προβλήματα. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, γιὰ νὰ ἀρθεῖ τὸ ἀδιέξοδο, ἀποφάσισε νὰ χρησιμοποιεῖ τὸ Γρηγοριανὸ ἡμερολόγιο γιὰ τὶς θρησκευτικὲς γιορτὲς μὲ ἐξαίρεση τὴ γιορτὴ τοῦ Πάσχα (Ἀναθεωρημένο Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο, τὸ ὁποῖο ἡμερολόγιο στὴν πραγματικότητα εἶναι Γρηγοριανό.). Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο συγκατατέθηκε στὴν ἀλλαγὴ μὲ τηλεγράφημα τοῦ Πατριάρχη Γρηγορίου Ζ΄ τῆς 23 Φεβρουαρίου 1924, τὸ ὁποῖο ἀνέφερε: «Συνοδικῇ ἀποφάσει ἐνεκρίθη ὁριστικῶς προσαρμογὴ ἑορτολογίου καὶ πολιτικοῦ ἡμερολογίου ἀπὸ 10ης προσεχοῦς Μαρτίου». Ἔτσι τὴν 10η Μαρτίου 1924 εἰσήχθη τὸ Ἀναθεωρημένο Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο στὴ χώρα μας καὶ γιὰ ἐκκλησιαστικὴ χρήση καὶ ἡ ἡμέρα αὐτὴ ὑπολογίσθηκε σὰν 23 Μαρτίου.

Τὸ Ἀναθεωρημένο Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο προτάθηκε τὸν Μάιο τοῦ 1923 ποὺ παρέλειψε 13 ἡμέρες τὸ 1923 καὶ χρησιμοποίησε διαφορετικὸ κανόνα γιὰ τὰ δίσεκτα ἔτη, τὸ ὁποῖο ἔχει τὸ ἴδιο πρακτικὸ ἀποτέλεσμα μὲ τὸ Γρηγοριανὸ μέχρι καὶ τὸ ἔτος 2800. Οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῆς Ἑλλάδας, Βουλγαρίας, τῆς Ρουμανίας, τῆς Ἀλβανίας, τῆς Πολωνίας καὶ μερικῶν ἀκόμη τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου (τῆς Κωνσταντινούπολης, τῆς Ἀλεξάνδρειας, τῆς Ἀντιόχειας καὶ τῆς Κύπρου), υἱοθέτησαν τὸ Ἀναθεωρημένο Ἰουλιανό, καὶ ἄρα οἱ Νεοημερολογίτες αὐτοὶ θὰ γιορτάζουν τὴν Γέννηση μαζὶ μὲ τὶς Δυτικὲς « ἐκκλησίες» τὴν 25η Δεκεμβρίου μέχρι καὶ τὸ 2800.

Οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῆς Ρωσίας, τῆς Σερβίας, τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ μερικοὶ ἐπίσκοποι ποὺ ἀποσχίσθηκαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δὲν ἀποδέχθηκαν τὸ Ἀναθεωρημένο Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο. Αὐτοὶ οἱ Παλαιοημερολογίτες θὰ γιορτάζουν τὴ Γέννηση τὴν 25η Δεκεμβρίου μὲ τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο, δηλαδὴ τὴν 7η Ἰανουαρίου τοῦ Γρηγοριανοῦ μέχρι τὸ 2100. Ὅλες οἱ ἄλλες Ἀνατολικὲς «ἐκκλησίες» ποὺ δὲν εἶναι Ὀρθόδοξες, ὅπως ἡ Κοπτική, ἡ Αἰθιοπική, ἡ Νεστοριανή, ἡ Ἰακωβιτικὴ καὶ ἡ Ἀρμένικη, συνεχίζουν νὰ χρησιμοποιοῦν τὰ δικά τους ἡμερολόγια, ποὺ συνήθως γιορτάζουν σὲ σταθερὲς ἡμερομηνίες σύμφωνα μὲ τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο. Ὅλες οἱ Ἀνατολικὲς «ἐκκλησίες» συνεχίζουν νὰ χρησιμοποιοῦν τὸ Ἰουλιανὸ Πάσχα μὲ μόνη ἐξαίρεση τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Φινλανδίας καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἐσθονίας, ποὺ ἔχουν υἱοθετήσει τὸ Γρηγοριανὸ Πάσχα.

Ἕνας ἀπὸ τοὺς καθορισμοὺς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἦταν καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ ἐξασκεῖ τὸ «κατ’ ‘οἰκονομία» στοιχεῖο. Τὸ κατ’ οἰκονομία στοιχεῖο ὅμως εἶναι προσωρινὸ καὶ πρέπει νὰ διορθωθεῖ μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου. Εἶναι πολλὰ στοιχεῖα ποὺ ἡ Ἐκκλησία ἔχει καθορίσει χωρὶς νὰ πάρει μία τελικὴ ἀπόφαση. Αὐτὸ τὸ κάνει γιατί εἶναι εὔκολο νὰ παρασύρουμε τὰ δύσκολα κάτω ἀπὸ «τάπητες», ὥστε νὰ μὴ λύσουμε τὸ πραγματικὸ πρόβλημα. Μία ἄλλη ἀφορμὴ εἶναι ὅτι οἱ ἀρχηγοί μας δὲν ἔχουν θάρρος γιὰ νὰ πάρουν δύσκολες ἀποφάσεις. Δηλαδὴ ἀναβάλλουν καὶ ἀργοποροῦν τὴν σωστὴ καὶ κανονικὴ ἀπόφαση. Μὲ ἀλλὰ λόγια, κτυπᾶμε τὴν μπάλα τοῦ προβλήματος, γιὰ νὰ τὴν βροῦνε ἀργότερα ἄλλοι. [Δυστυχῶς αὐτὸ γίνεται καὶ σήμερα μὲ τὸ Οὐκρανικὸ πρόβλημα]. Τὰ παραδείγματα εἶναι παρὰ πολλά. Ἐδῶ ὅμως θὰ ἀναφερθῶ σὲ ἕνα πλῆγμα ποὺ διαιρεῖ τὴν πίστη μας σὲ δύο τάγματα ὄχι ἀπὸ δογματικὲς ἀμφιβολίες οὔτε αἱρετικὲς ἰδέες, ἀλλὰ ἀπὸ φιλοδοξία τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀρχηγῶν μας. Μιλάω βέβαια γιὰ τὸ πρόβλημα τοῦ ἡμερολογίου, τὸ ὁποῖο ἄλλαξε τὴν λειτουργικὴ ἑνότητα καὶ προκάλεσε διαιρέσεις. Αὐτὸ ἔγινε τὸ 1924 χωρὶς ΚΑΜΙΑ πανορθόδοξη ἀπόφαση, ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ καὶ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΩΣ ἀπὸ τό Οἰκουμενικο Πατριαρχεῖο καὶ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Τὴν μεταρρύθμιση δέχθηκε καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, ἐνῷ ὅλες οἱ ἄλλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἀντέδρασαν καὶ τὴν ἀπέρριψαν, ὅπως τὰ τρία πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας, Ἱεροσολύμων, οἱ λοιπὲς Ἐκκλησίες καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος.

Εἶναι παρὰ πολὺ σημαντικο ὅτι μέχρι σήμερα ἡ μεγαλύτερη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ κόσμου εἶναι ἡ Ρωσικὴ καὶ οἱ ἄλλες σλαβικὲς Ἐκκλησίες. Ὅλες εἶναι ἀναγνωρισμένες ὡς ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἂν καὶ ἀκολουθοῦν τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο. Στὴν Ἑλλάδα ὅμως ἡ προπαγάνδα τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, τῶν Προτεσταντῶν, τῶν Μασόνων καὶ τοῦ Παγκοσμίου Συμβούλιου Ἐκκλησιῶν (ΠΣΕ) προσπαθοῦν γιὰ χρόνια τώρα νὰ ἑνώσουν ΟΛΕΣ τὶς θρησκεῖες σὲ μία, ἂν καὶ δὲν ἔχουν τὴν ἀλήθεια. Μάλιστα, πυρπολοῦν μὲ κάθε τρόπο αὐτοὺς ποὺ δὲν ἄλλαξαν.

Ἡ ἀντισυνοδική, ἀντικανονικὴ καὶ ἀναμφιβόλως λανθασμένη αὐτὴ ἐνέργεια, ποὺ δὲν ἀνταποκρινόταν σὲ καμία ποιμαντικὴ ἀναγκαιότητα, τραυμάτισε τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ἑορτολογικὰ καὶ λειτουργικά, ἡ ὁποία ἑνότητα ἐπὶ δεκαέξι αἰῶνες, ἀπὸ τὴν Α΄ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (325), ποὺ καθόρισε τὸν κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα, παρέμενε ἀδιατάρακτη.

Ἡ ἑνότητα τραυματίσθηκε σὲ δύο ἐπίπεδα. Τὸ πρῶτο εἶναι ὅτι πολλὲς ἀπὸ τὶς αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες δὲν δέχθηκαν τὴν μεταρρύθμιση καὶ ἐξακολουθοῦν μέχρι σήμερα νὰ ἑορτάζουν τὶς ἑορτὲς καὶ τὶς μνῆμες τῶν Ἁγίων κατὰ τὸ παραδεδομένο Πάτριο Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο.

ΠΗΓΗ

ΠΡΟΒΟΛΗ ΕΠΕΤΕΙΑΚΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ "Η ΑΠΑΡΧΗ ΤΟΥ 1821" (ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΡΤΙΟΥ, ΩΡΑ 11π.μ., ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ)

 

Το Πολεμικό Μουσείο και ο Πατριωτικός Όμιλος Απογόνων Αγωνιστών 1821 σας προσκαλούν στην επετειακή προβολή του επικού ντοκιμαντέρ “Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΒΟΣΤΙΤΣΑΣ ΩΣ ΑΠΑΡΧΗ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ” του Αιγιώτη κινηματογραφιστή Βασίλη Γεωργαντά για τα 200 χρόνια ( με θέμα τα καθοριστικά γεγονότα που πυροδότησαν την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης )

Συνολική διάρκεια 260 λεπτά (σε δύο επεισόδια)

Προλογίζουν – χαιρετισμοί :

ο πρόεδρος του Πολεμικού Μουσείου κος Αναστάσιος Λιάσκος

ο πρόεδρος του Πατριωτικού Ομίλου Απογόνων Αγωνιστών 1821 κος Κωνσταντίνος Πλαπούτας

η κα Βάνα Μπεντεβή, ιστορικός – ερευνήτρια – συγγραφέας

ο κος Ιωάννης Αναγνωστόπουλος ,πρόεδρος Ομίλου φορέων

Την εκδήλωση θα ανοίξει πανηγυρικά ο Πανελλήνιος Σύλλογος Φίλων του γνησίου δημοτικού τραγουδιού του χορού και της παράδοσης “ Η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ” με τραγούδια της κλεφτουριάς συνοδευόμενη από το συγκρότημα παραδοσιακής μουσικής “ΔΑΛΙΑΝΗ”

Υποστηρικτές είναι οι :

'Eνωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού – Αντιδημαρχία τουρισμού και προβολής Δήμου Αιγιάλειας –

 Όμιλος φορέων: Ιδρύματος προασπίσεως ηθικών και πνευματικών αξιών , του σωματείου “οι φίλοι του Τάματος του Έθνους”, του Διορθοδόξου συνδέσμου “ ο Απόστολος Παύλος

-Ελληνορωμηοί – Παγκαλαβρυτινή Ένωση- Ενωμένη Ρωμηοσύνη – Προναία Αθηνά

Xoρηγοί επικοινωνίας

Αρχείον Πολιτισμού του Γιώργου Λεκάκη – Εκδόσεις Πελασγός του Ιωάννου Γιαννάκενα -

Cognosco Team – εκπομπή Έρως Ελευθερίας

Κατά την διάρκεια της προβολής θα διατίθεται σε όσους το επιθυμούν το διπλό συλλεκτικό DVD

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ  επικοινωνία: vostitsa200@gmail.com

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΡΓΟΥ

Το έργο αφού συνδέει την Συνέλευση και την άμεση σχέση της με την Φιλική Εταιρεία , την άφιξη του Παπαφλέσσα , τις συγκρούσεις και διαφωνίες  αλλά και την προετοιμασία μετά τις αποφάσεις της, τη στρατολογία , την κήρυξη του αγώνα στην Μολδοβλαχία από τον Υψηλάντη, τις πρώτες τουφεκιές στην ορεινή Αιγιάλεια στην Νωνάκριδα , την ορκομωσία στην Αγία Λαύρα, τις πρώτες πολιορκίες και απελευθερώσεις πόλεων στον Μοριά, έτσι ώστε να γίνει ευρέως αντιληπτή η καθοριστική αξία των αποφάσεων της Βοστίτσας στην απαρχή του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα του Εικοσιένα, φτάνει έως την θυσία στο Καστράκι του Χελμού με τον Ιμπραήμ το 1827 και την μάχη στην Καυκαριά , από τις τελευταίες το 21 , καθώς και αναφορά στην προσωπικότητα του Ανδρέα Λόντου και την πρώτη επαναστατική σημαία του

Στην ορεινή Αιγιάλεια και στο Σόλο Νωνάκριδας ο ασυγκράτητος πρωτεπαναστάτης Νικόλαος Σολιώτης ρίχνει τις πρώτες τουφεκιές στις 14 Μαρτίου στις Πόρτες Αγριδίου φονεύοντας Τούρκους ,προκαλώντας την έκθεση και εμπλοκή και τον πιο διστακτικών προεστών , ενώ οι οπλαρχηγοί της Αχαϊας δεν πάνε στην Τρίπολη ,στασιάζοντας στην πρόσκληση - παγίδα του πασά που τα έχει μάθει όλα, να μεταβούν εκεί , εφαρμόζοντας το άρθρο 11 της Συνέλευσης "να το βαρέσουν εις το λεβέντικο" και έτσι μετά από συσκέψεις ημερών στις 17 Μαρτίου στην πανήγυρι του Αγίου Αλεξίου ορκίζονται ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ μπροστά στο Ιερό Λάβαρο της Αγίας Λαύρας καθιστώντας την Επανάσταση γεγονός με αποτέλεσμα τις πρώτες πολιορκίες ή και αμαχητί απελευθερώσεις Αιγίου , Καλαβρύτων , Πάτρας , Καλαμάτας .

Μέσα από εικόνες αρχαίων ελαιώνων της πεδινής Αιγιάλειας , αλλά και στα βράχια και τα λημέρια των κλεφτών της ορεινής Αιγιάλειας με τους αναβιωτές του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΝΑΒΙΩΣΗΣ ΒΟΣΤΙΤΣΑ 1821 που πρωταγωνιστούν , να αναπαριστούν με πειστική ζωντάνια τις συνθήκες εποχής  , καθώς και του ορεινού όγκου του Χελμού , περιδιαβαίνοντας στα ιστορικά μοναστήρια του Μεγάλου Σπηλαίου και της Αγίας Λαύρας , στον πύργο των Πετμεζαίων και στα ιστορικά Σουδενά , αλλά και σε Σόλο ,Αγρίδι , Βαρβάρα και Ζαρούχλα στους ιστορικούς πύργους των οπλαρχηγών και στην Πάτρα , ζούμε νοερά τις στιγμές μέσα από τις αφηγήσεις ντόπιων  δραστήριων ανθρώπων του πολιτισμού , της ανάπτυξης , αλλά και της καθημερινότητας .

Με πλήθος χαιρετισμών και μικρές συνεντεύξεις αφού ασχοληθούμε με την προσωπικότητα και την ιστορία του Ανδρέα Λόντου αλλά και τις μάχες ,στο Καστράκι της Νωνάκριδας , και τις καθοριστικές για το Τουρκοπροσκύνημα, στο Μέγα Σπήλαιο και τον Καυκαριά το 1827 που κλείνουν οριστικά τον Αγώνα υπέρ της Επανάστασης , θα περάσουμε στο σήμερα στα διακόσια χρόνια , στο 2021 , για να ακούσουμε τις εντυπώσεις των φιλοξενούμενων Συλλόγων στο λαμπρό αναβιωτικό συναπάντημα του 2020 στην επέτειο της Βοστίτσας ,

θα περιηγηθούμε στις εκθέσεις αρμάτων και φωτογραφίας και θα καταπιαστούμε με το φαινόμενο των αναβιωτών της Ιστορίας , κορυφώνοντας με επίκαιρα μυνήματα από εξέχουσες προσωπικότητες της πολιτειακής και Εκκλησιαστικής ζωής και του πνεύματος ,για το πατριωτικό μας χρέος και την ενότητα των Ελλήνων ακριβώς 200 χρόνια από το 1821.

Το επικό τραγούδι – ύμνος για την Βοστίτσα ” ΗΡΘΕ Η ΣΤΙΓΜΗ ” ,

σε στίχους του καταξιωμένου σκηνοθέτη ιστορικών ταινιών για το 1821 , Βασίλη Τσικάρα

https://youtu.be/tmJtd-rjoKU

Trailer (αποσπάσματα έργου

 https://youtu.be/jwTHC3jTGrk

Πολύτιμοι συνεργάτες , συντελεστές- αρχειακό υλικό

ΔΗΜΟΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ, Ι.ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ, ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΑΠΟΓΟΝΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ 1821, ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ , ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ, ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ , ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ , ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΙΜΗ ΣΤΟ 21 ,ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΩΡΑΪΤΕΣ ΕΝ ΧΟΡΩ , ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΦΕΛΛΟΗΣ ,ΠΡΟΝΑΙΑ ΑΘΗΝΑ , ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΟΓΓΟΥ, ΠΑΓΚΑΛΑΒΡΥΤΙΝΗ ΕΝΩΣΗ , ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΑΡΑΤΟΣ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ν.ΕΛΛΑΔΑΣ , ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΛΥΚΗΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ , ΘΕAΤΡΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΤΟΥ Κ. ΚΛΑΓΚΟΥ

Πηγές κειμένων αφήγησης – από την επίσημη έκδοση για την Μ.Συνέλευση του Δήμου Αιγιάλειας( 2016) ,

-Ιστοριοδίφης Άγγελος Τσάκωνας

– εκπαιδευτικό ιστολόγιο konmesazos.blogspot.com ( ΚΩΣΤΑΣ ΜΕΣΑΖΟΣ)

και Σοφίας Τσοκανά

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ DVD ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ

επικοινωνία : vostitsa200@gmail.com

ΠΗΓΗ