1. Την Πέμπτη, 5 Φεβρουαρίου 1998, Η Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας μας ἐξέδωκε τὴν ὑπ' ἀριθμ. 2641/1998 Εγκύκλιό της περί τῆς Συνθήκης Σένγκεν (δείτε την εδώ).
Σ' αὐτὴν πρῶτα μιλάει για την Συνθήκη Σένγκεν καὶ τὶς ηλεκτρονικές ταυτότητες. Τα θέματα αὐτὰ ἦσαν καὶ εἶναι ἔξω ἀπὸ τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ βιβλίου μου, ποὺ εἶναι αὐστηρὰ καὶ μόνο, ὅπως τὸ λέει καὶ ὁ τίτλος του, «Τὸ χάραγμα τοῦ ̓Αντιχρίστου στην Ορθόδοξη Παράδοση». Στα σημεία αὐτὰ ἡ ταπεινότητά μου, σαν μέλος τῆς Εἰδικῆς ̓Επιτροπής διεφώνησα καὶ ἐμειοψήφησα. Εχω τὴν γνώμη, ὅτι εἶναι θέματα πολιτικά ὄχι ἐκκλησιαστικά.
Στην συνέχεια ή "Ιερά Σύνοδος, ἀσχολήθηκε καὶ μὲ τὸ θέμα τοῦ χαράγματος τοῦ ἀντιχρίστου. Καὶ ὀρθοτόμησε τὸν λόγο τῆς ἀληθείας.
2. Καὶ ὅρισε ἐπὶ λέξει τὰ ἑξῆς:
«Τὸ ζήτημα ἐξ ἄλλου τοῦ “χαράγματος”, περὶ τοῦ ὁποίου λέγονται καὶ γράφονται ἐπ' ἐσχάτων πολλὰ καὶ ποικίλα, που ἔχουν διαταράξει τὴν ψυχικὴ ἠρεμία τῶν πιστῶν καὶ δημιουργήσει ταραχή, αγωνία καὶ σάλο μεταξὺ πολλῶν ὑπευθύνων καὶ ἀνευθύνων, δὲν εἶναι προφανῶς θέμα οὔτε δημοσίων συζητήσεων καὶ ἀντεγκλήσεων, οὔτε πολύ περισσότερο ἀτο μικῶν ἢ συλλογικῶν αὐθεντικών του ποθετήσεων. Οἱ ἅγιοι Πατέρες μετὰ δέους ἅπτονται τῶν ζητημάτων τῆς ̓Αποκαλύψεως καὶ μὲ περισσή προσοχή ἀποφαίνονται, συνιστῶντες σὲ ὅλους ἐπαγρύπνηση καὶ νηφαλιότητα πρὸς ἔγκαιρη, μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ ̔Αγίου Πνεύματος, διακρίβωση τῆς ταυτότητος τῶν βιουμένων ἱστορικῶν γεγονότων πρὸς τὰ προφητικῶς περιγραφόμενα στὴν ̓Αποκάλυψη.»
Το “χάραγμα”, εἴτε αὐτὸ θὰ εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ ̓Αντιχρίστου, εἴτε ὁ ἀριθμὸς τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ, ὅταν θά ἔλθη ὁ καιρὸς νὰ ἐπιβληθῆ στὸν ἄνθρωπο, τότε μόνο συνεπάγεται τὴν ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν σύνταξη μὲ τὸν ̓Αντίχριστο, ἐφ' ὅσον συντρέχει ἑκουσία ἀποδοχή του ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. Ἡ ἑκουσία δὲ ἀποδοχὴ τοῦ “χαράγματος”, ποὺ ἀποτελεῖ σαφῆ ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ, καθιστᾶ τὴν Θεία Χάρη ἀνενεργόν, ἐφ ̓ ὅσον ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν θέλησή του δεν γίνεται συνεργὸς αὐτῆς τῆς Χάριτος καὶ ἐπιμένει ἀμετανοήτως στὴν ἀπάρνηση αὐτῆς».
Μὲ τὰ λόγια της αὐτά ή Ιερά Σύνοδος:
• Αποδοκιμάζει την σύγχρονη άντιχριστολογία, που γεμίζει ταραχή, αγωνία καὶ σάλο ὑπευθύνους καὶ ἀνευθύνους.
• Αποδοκιμάζει τίς γύρω ἀπό τὸ θέμα αὐτὸ συζητήσεις καὶ ἀντεγκλήσεις (=τὶς ἀτομικὲς ἢ συλλογικές έξαλλες καὶ φανατικές διακηρύξεις, τα συλλαλητήρια, τις ὕβρεις, τίς ἀπειλές).
• Αποδοκιμάζει την προσπάθεια μερικῶν, να ταυτίσουν σύγχρονα γεγονότα μὲ «τά προφητικώς περιγραφόμενα στην ̓Αποκάλυψη». Δηλ. ἀποδοκιμάζει ἐμμέσως τοὺς θιασώτες τῶν ἀπόψεων της Μ. S. Relfe.
Καὶ διακηρύττει ὅτι:
• Ο αντίχριστος δὲν ἔχει ἀκόμη ἔλθει. • Χάραγμα τώρα δὲν ὑπάρχει.
• Τα σχετικά μὲ τὸ χάραγμα δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἀποδίδωνται καὶ σὲ ἄλλη ἐποχή, πρὶν ὁ ἀντίχριστος ἔλθει.
• Πρὶν ἔλθει ὁ ἀντίχριστος οὔτε χάραγμα ὑπάρχει, οὔτε χάραγμα πρὸ χαράγματος.
• Με την φράση «ὅταν θά ἔλθει ὁ καιρὸς νὰ ἐπιβληθῆ στὸν ἄνθρωπο», ἡ Ἱερά Σύν οδος λέγει, ὅτι ἐκεῖνοι, ποὺ λένε ὅτι καὶ τώρα υπάρχει χάραγμα, εὑρίσκονται ἔξω ἀπὸ τὴν ἀλήθεια.
• Χάραγμα τοῦ ἀντιχρίστου θὰ ἔχωμε τότε μόνο τότε δηλ. μόνο τήν ἐποχή πού ὁ ἀντίχριστος θὰ φανερωθῆ.
• Μὲ τὴν φράση «εἴτε αὐτὸ θὰ εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ ̓Αντιχρίστου, εἴτε ὁ ἀριθμὸς τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ», ή Ιερά Σύνοδος μᾶς λέγει ὅτι δὲν εἶναι σίγουρη, ἂν ὁ ἀριθμὸς τοῦ ὀνόματος τοῦ ̓Αντιχρίστου» θὰ εἶναι καὶ αὐτὸς χάραγμα. Τότε. Όχι τώρα. Καὶ μὲ τὰ λόγια της αὐτὰ ἀφήνει να νοηθῆ, ὅτι τὸ θέμα αὐτὸ πρέπει να λυθῆ μὲ βάση τὴν πατερική παράδοση.
• Τὸ χάραγμα τοῦ ἀντιχρίστου, ὅσοι τὸ δεχθοῦν, θὰ τὸ δεχθοῦν ἑκούσια.
• Το χάραγμα τοῦ ἀντιχρίστου θὰ ἔχει συνέπειες καὶ θὰ ἰσχύει σαν άρνηση του Χριστοῦ, μόνον «ἐφ' ὅσον συντρέχει ἑκούσια αποδοχή του ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο».
• Τὸ χάραγμα τοῦ ἀντιχρίστου θὰ ἐπιφέρει, σαν συνέπεια, τήν ἀπώλεια, μόνο ἐκείνων ποὺ θὰ ἐμμείνουν σ' αὐτὸ ἀμετανοήτως. Συμπέρασμα:
• Μὲ τὴν Ἐγκύκλιο 2641/9.2.98 ή Ιερά Σύνοδος τῆς ̓Εκκλησίας μας κατ' οὐσίαν ἐπεκύρωσε τις θέσεις μου. Εὐχαριστῶ. Είναι ή καλύτερη απάντηση στούς ἐπικριτές μου.
(Ἀπὸ τὸ βιβλίον τοῦ συγγραφέως «Τὸ Χάραγμα του Αντιχρίστου στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση», Πρέβεζα 1998, Ἔκδοσις Β ́ σελ. 235 - 238)
