Ο διάβολος ψιθυρίζει “είναι αργά”, ο Θεός απαντά “είναι η ώρα σου” - Ἅγιος Εφραίμ ο Σύρος

 

Ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος έλεγε ότι ο πονηρός δεν χρειάζεται πολύ θόρυβο για να καταστρέψει την ψυχή, αρκεί ένας ψίθυρος, ένας μικρός, σκοτεινός λόγος που μπαίνει στο νου, είναι πια αργά. Έτσι αρχίζει ο πνευματικός πόλεμος μέσα μας. Ο διάβολος δεν χρειάζεται να μας κάνει να αρνηθούμε τον Θεό, αλλά να μας πείσει ότι ο Θεός μας έχει ήδη απορρίψει. Η απελπισία είναι η πιο υποδουλωτική φωνή του πονηρού. Μας λέει πως η αμαρτία μας είναι πιο δυνατή από την αγάπη του Θεού, πως η πτώση μας είναι ανεπανόρθωτη, αλλά ο Άγιος Εφραίμ, με όλη την φλογερή του μετάνοια, απαντά: «μην πιστεύεις τον εχθρό»! Η απελπισία είναι άρνηση της ελπίδας, η ελπίδα είναι η πνοή της ψυχής. Η φωνή του διαβόλου θέλει να σε σταματήσει, η φωνή του Θεού σε καλεί να ξεκινήσεις, και αν ο πονηρός σου λέει τελείωσες, ο Θεός σου λέει άρχισε.
Ο Άγιος Εφραίμ μας θυμίζει πως ο Θεός είναι όπως ο ήλιος, πάντα λάμπει. Όταν δεν βλέπουμε φως, είναι επειδή η ψυχή μας έβαλε εμπόδια, σύννεφα αμαρτίας, αδιαφορίας ή λύπης, αλλά ο ήλιος δεν έσβησε, εμείς κλειστήκαμε στο σκοτάδι. Όταν λοιπόν νιώθεις ότι ο Θεός σε εγκατέλειψε, θυμίσου, δεν έφυγε εκείνος, εμείς κάναμε μερικά βήματα προς την αντίθετη πλευρά, ο Θεός όμως δεν απομακρύνεται. Στέκεται στην άκρη του δρόμου, όπως στην παραβολή του άσωτου, περιμένοντας την επιστροφή και η επιστροφή δεν χρειάζεται μακρό ταξίδι. Μια μετάνοια της καρδιάς, ένα συγχώρεσέ με, αρκεί για να ανοίξει ο ουρανός, ένα δάκρυ μετανοίας αρκεί να σβήσει ωκεανό αμαρτιών. Ο Άγιος Εφραίμ θεωρεί την απελπισία ως τον δεύτερο θάνατο της ψυχής. Όπως η αμαρτία σκοτίζει, έτσι η απελπισία παγώνει. Όταν ο άνθρωπος πιστέψει ότι δεν υπάρχει πια ελπίδα, σταματά να αναπνέει πνευματικά και τότε ο πονηρός θριαμβεύει όχι επειδή αμάρτησες, αλλά επειδή πίστεψες ότι ο Θεός δεν μπορεί να σε σώσει. Αλλά ο Άγιος μας φωνάζει, μην απελπίζεσαι, έστω και αν έπεσες χιλιάδες φορές, γιατί ο Κύριος δεν εξετάζει πόσες φορές έπεσες, αλλά αν θέλεις να σηκωθείς. Η απελπισία έχει μέσα της υπερηφάνεια, θέλει να πει ότι το λάθος μας είναι μεγαλύτερο από το έλεος του Θεού, αλλά ο Θεός είναι άπειρος, ανέκφραστος στην αγάπη Του και όποιος πιστεύει ότι είναι αργά, δεν γνωρίζει ποιος είναι ο Θεός.
Στον Λόγο του Περί μετανοίας, ο Άγιος Εφραίμ περιγράφει την μετάνοια ως δεύτερο βάπτισμα, ως δρόμο αναστάσεως. Δεν είναι μία στιγμιαία συγκίνηση, αλλά μία διαρκής πορεία επιστροφής. Η μετάνοια είναι η συνάντηση της ψυχής με την αλήθεια. Η στιγμή που ο άνθρωπος δεν απολογείται, αλλά αναστενάζει, όπως ο τελώνης: «ιλάσθητί μοι», ο Θεός. Η αληθινή μετάνοια δεν κοιτά προς τα πίσω, αλλά προς τον Θεό. Ο Άγιος λέει, μην εξετάζεις πόσο βαριές είναι οι πτώσεις σου, κοίτα πόσο πλατύ είναι το έλεος του Κυρίου. Κάθε φορά που ο άνθρωπος μετανοεί, ο Θεός τον ανασταίνει όπως στην παραβολή του Ασώτου, ο πατέρας δεν έκανε ερωτήσεις, δεν έψαξε αιτίες, έτρεξε, έπεσε στον λαιμό του παιδιού του και το έσφιξε, έτσι, απαντά ο Θεός στη μετάνοια, όχι με λόγια, αλλά με αγκαλιά.
Ο διάβολος θέλει να σε κρατεί φυλακισμένο στο χθες, θέλει να θυμάσαι μόνο τις πτώσεις σου, να λες έκανα λάθη, άρα τελείωσα, αλλά ο Θεός ζει στο παρόν, στην κάθε στιγμή. Όταν ο πονηρός ψιθυρίζει, ήταν η ευκαιρία σου, ο Θεός απαντά, έρχεται η ώρα σου. Ο Άγιος δίδασκε ότι ο Θεός είναι ο Θεός των ζώντων, όχι των αμαρτημένων νεκρών, η χάρη του λειτουργεί εδώ και τώρα, δεν χρειάζεται τέλεια προετοιμασία, αλλά  ανοιχτή καρδιά. Ακόμη κι αν έζησες χρόνια στο σκοτάδι, μία στιγμή φωτός μπορεί να μεταμορφώσει όλη την αιωνιότητά σου γι΄ αυτό ο Άγιος έγραφε τα εγκώμια της μετανοίας. Μην αναβάλεις ο Θεός επισκέφθηκε σήμερον την καρδίαν σου, είναι η ώρα σου. Η ελπίδα του Θεού είναι ισχυρότερη από κάθε σκότος. Ο Άγιος στις δακρυσμένες προσευχές του, παρακαλούσε για όλους τους αμαρτωλούς, λέγοντας «Ο Θεός δεν θέλει τον θάνατο του αμαρτωλού, αλλά την ζωή του» και έτσι εξήγησε την απεριόριστη ελπίδα. Όσο υπάρχει πνοή, υπάρχει επιστροφή, η ελπίδα δεν είναι άρνηση της αλήθειας, αλλά η αποδοχή της αγάπης. Όποιος πιστεύει στο έλεος, βλέπει ήδη φως εκεί που ήταν σκοτάδι, όπως ο ληστής στον Σταυρό, μέσα στην έσχατη ώρα, είδε τον Χριστό και έγινε πρώτος πολίτης του παραδείσου, έτσι και κάθε ψυχή που ανοίγει στο φως της μετανοίας, γίνεται νέα δημιουργία. Ο Θεός δεν κρατά λογαριασμό παλαιών αμαρτιών, ανασταίνει εκεί που ο άνθρωπος βλέπει μόνο συντρίμμια.
Η ζωή μας είναι μια διαρκής πρόσκληση. Όσο ζεις, ο Θεός σε καλεί, όσο αναπνέεις, υπάρχει ελπίδα, όταν νομίζεις πως τελείωσες, εκεί αρχίζει ο Θεός. Ο Άγιος το λέει με συγκλονιστική σαφήνεια, όταν ο άνθρωπος αποκάμει, εκεί αρχίζει η δύναμη του Θεού. Η μετάνοια, λοιπόν, δεν είναι ένα έργο αναβολής, αλλά η απόφαση του παρόντος. Η στιγμή που αποφασίζεις να αγαπήσεις ξανά, να συγχωρήσεις, να αναζητήσεις το φως, είναι η στιγμή που ο Θεός γράφει νέα αρχή στην ψυχή σου.
Ο Άγιος Εφραίμ, γεμάτος δάκρυα, έκλεινε κάθε προσευχή του με ευχαριστία. «Δόξα σοι Κύριε», η ευχαριστία είναι η νίκη επί του πειρασμού. Όταν λες «Δόξα σοι» μέσα στο σκοτάδι, ο διάβολος χάνει κάθε δύναμη γιατί ο Θεός δεν ζητά από σένα να είσαι τέλειος, ζητά να μην παραιτηθείς. Όπως ο στρατιώτης που πέφτει, αλλά σηκώνεται πάλι, έτσι και η ψυχή που συνεχίζει να ελπίζει, γίνεται ήρωας στα μάτια του Θεού.
Όταν ο διάβολος σε επισκέπτεται με τον ψίθυρο «Είναι πια αργά», να θυμάσαι πως αυτός ο ψίθυρος είναι η μεγαλύτερη πλάνη. Ο Θεός δεν μετρά χρόνους, αλλά καρδιές. Όπου υπάρχει δάκρυ, υπάρχει ανάσταση, όπου υπάρχει στεναγμός επιστροφής, ο ουρανός ανοίγει. Ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος, ο άνθρωπος των δακρύων, μας δίδαξε πως ο Θεός δεν κουράζεται να περιμένει, όσες φορές κι αν έπεσες, ο Κύριος σε καλεί ακόμη, όχι αύριο, αλλά τώρα, γιατί όπως λέει ο λόγος του «Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος». Ας μην ακούσουμε λοιπόν τον ψίθυρο της απελπισίας, ας ακούσουμε τη φωνή του Θεού, που μέσα στην καρδιά ψίθυρίζει ήσυχος, αλλά δυνατά: «δεν είναι αργά, είναι η ώρα σου».

ΠΗΓΗ

 

 

ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΗ ΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΗΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

''ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ''