+8.jpg)
Προσπαθεῖ, τέλος, νά συγκαλέσει μίαν
"μεγάλην σύνοδον", γιά νά ἐπιλύσει δῆθεν ὑπάρχοντα προβλήματα τῆς
παγκόσμιας ὀρθοδοξίας. Ἀληθινός σκοπός ὅμως τῆς Συνόδου αὐτῆς θά εἶναι ἡ ἀμνήστευση
ὅλων τῶν αἱρετικῶν παραφυάδων τῆς Δύσεως μέ τίς ὁποῖες θά συναποτελέσει ἡ ὀρθόδοξη
ἐκκλησία, κατά τό οἰκουμενιστικό κήρυγμά του, τήν ἑνιαία παγκόσμια ἐκκλησία,
πού ὅμως δέν θά εἶναι ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀλλά ἐκκλησία τοῦ ἀναμενομένου ἀντιχρίστου!
Πρέπει, ὡστόσο, νά γνωρίζουμε ὅλοι ὅτι ἔχουμε Προτεσταντικὸ Οἰκουμενισμό, ἔχουμε Παπικὸ Οἰκουμενισμό, ἔχουμε Πανθρησκειακὸ Οἰκουμενισμό, ἔχουμε Οἰ-κονομικὸ Οἰκουμενισμό, ἔχουμε Πολιτισμικὸ Οἰκουμενισμό, ἔχουμε Ἰατρικὸ, ἀκόμη, Οἰκουμενισμό.
Ὁ Οἰκουμενισμὸς, ὅπως ἔλεγαν παλαιότερα οἱ γέροντες τῆς Ὀρθοδοξίας μας, κυλάει σήμερα στὶς φλέβες ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας καὶ μολύνει τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Προτεσταντικὸς Οἰκουμενισμὸς πού κηρύσσει καί ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἀνατρέπει τὸ οἰκοδόμημα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἀρνεῖται τὴν ὕπαρξη τῆς Μιᾶς Ἁγίας Ἐκκλησίας, ποὺ ὁμολογοῦμε οἱ Ὀρθόδοξοι στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ὅταν λέμε, μὲ ὅλη μας τὴν ψυχὴ καί μὲ ὅλη μας τὴν δύναμη, ὅτι πιστεύουμε εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία εἶναι ὁ Χριστὸς παρατεινόμενος εἰς τοὺς αἰῶνας.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ διωκο-μένη Ἐκκλησία, ἔχει τὴν αὐτοσυνειδησία ὅτι εἶναι ἡ Μία, ἡ Μόνη, Ἁγία Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἡ Μόνη ἀσφαλὴς ὁδὸς τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ εἶναι τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ μας, κατὰ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Δαμασκηνό, τὸν θεοφόρο αὐτὸ διδά-σκαλο τῆς Οἰκουμένης, τὴν θεωροῦν ὡς ἀποκλειστικὴν ὁδὸν τῆς σωτηρίας !
Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος λέγει ὅτι «οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν Πατέρα εἰ μή δι’ ἐμοῦ».
Καὶ πάλιν λέγει ὁ Κύριος: «Ἐγὼ εἰμί ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή», δὲν λέγει πώς εἶναι μία ὁδὸς, μία ἀλήθεια ἤ ὅτι ἔχει ζωή, ἀλλὰ ὅτι εἶναι ἡ μόνη Ὁδός, ἡ μόνη Ἀλήθεια, ἡ ὄντως Ζωή. Αὐτὸ ὁμολογοῦμε, αὐτὸ πιστεύουμε, καὶ αὐτὸ θὰ κηρύσσουμε μέχρι τέλους τῆς ζωῆς μας οἱ Ὀρθόδοξοι.
Ὅσοι ἀποσχίσθηκαν ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ Ἐκκλησία, αὐτοὶ εἶναι οἱ αἱρετικοί. Ἡ αἵρεση καὶ τὸ σχίσμα ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπο στὴν αἰώνια ἀπώλεια.
Ὁ μόνος τρόπος γιὰ τὴν ἕνωση ὅλων τῶν χριστιανῶν εἶναι ἡ ἐπάνοδός τους στὴν μόναδική ἀληθινὴ Ἐκκλησία, στὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καί Ἀποστολική, Ὀρθό-δοξη Ἐκκλησία.
Ἡ διείσδυση, κυρίως, πρώτα τοῦ Προτεσταντικοῦ Οἰκουμενισμοῦ στὸ χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως γνωρίζουμε, ἄρχισε μὲ τὴν ἐγκύκλιο τοῦ 1902 τοῦ Πατριάρχη Κων/πόλεως Ἰωακεὶμ τοῦ Γ΄. Σ’ αὐτὴν ἀναγνωρίζεται γιὰ πρώτη φορὰ ὅτι οἱ κοινότητες τῆς Δύσεως, οἱ ἀναδενδράδες τοῦ Χριστιανισμοῦ, εἶναι καί ἀνα-γνωρίζονται ὡς ἀληθινὲς Ἐκκλησίες, μὲ τὶς ὁποῖες ζητοῦσε ὁ Ἰωακείμ ὁ Γ΄ προσέγγιση καὶ προλείανση τοῦ ἐδάφους, γιὰ νὰ καταστοῦν ὅλοι οἱ χριστιανοὶ μία ποίμνη ὑπὸ ἕνα ποιμένα.
Ὁ Ἰωακεὶμ ὁ Γ΄ θεωρεῖται ἕνας ἀπὸ τοὺς πρωτεργάτες τοῦ Προτεσταντικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Μετὰ, βεβαίως, ἔρχεται ἡ περιβόητη ἐγκύκλιος τοῦ 1920, ὅπου ἐξισώνεται ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μὲ τὶς πολλὲς καὶ πλανεμένες παρασυναγωγὲς τῶν αἱρετικῶν.
Τὸ Πατριαρχεῖο τὶς ἀναγνωρίζει καὶ τὶς ὀνομάζει «Ἐκκλησίες τοῦ Χριστοῦ», «οἰκείας ἐν Χριστῷ, συσσώμους καὶ συγκληρονόμους τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ»!
Βλάσφημες φράσεις, βλάσφημα κη-ρύγματα !
Εἶναι αὐτὸ τὸ διάγγελμα, ποὺ ἀπετέλεσε, ὅπως οἱ ἴδιοι οἱ Οἰκουμενιστὲς τὸ ὀνομάζουν, τὸν «Καταστατικὸ Χάρτη» τῆς συμμετοχῆς τῶν Ὀρθοδόξων στὴν Οἰκου-μενικὴ κίνηση.
Τὸ 1948 τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο γίνεται, δυστυχῶς, ἱδρυτικὸ μέλος τοῦ λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν» ἤ μᾶλλον τῶν κακοδοξιῶν.
Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρ-χεῖο, σταδιακὰ, ὅλα τὰ λοιπὰ Πατριαρχεῖα καὶ οἱ λοιπὲς Αὐτοκέφαλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ζήτησαν καὶ ἔγιναν μέλη τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν.
Ὕστερα φθάνουμε στὸν διαβόητο Ἀθηναγόρα, τὸν μεγάλο αὐτὸ ἀποστάτη, ὁ ὁποῖος, κατὰ μαρτυρίες αὐτοπτῶν καὶ ἀδιαβλήτων μαρτύρων, τυμπανίσθηκε, ὅταν πέθανε.
Κατέρριψε κάθε φραγμὸ τῆς Ὀρθο-δοξίας πρὸς τὴν αἵρεση.
Ὁ Ἀθηναγόρας, μέχρι τὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1950, ἀκολούθησε πιστὰ τὸν Προτεσταντικὸ Οἰκουμενισμό. Ἔφθασε στὸ σημεῖο νὰ ἀναγνωρίζει τοὺς πάστορες τοῦ Προτεσταντισμοῦ ὡς πραγματικοὺς ἱερεῖς, ποὺ τελοῦν τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας!
Ἀπευθυνόμενος σ’ ἕναν τέτοιο πάστορα, τὸν Ρότζερ Σούλτς, ἡγούμενο τῆς Προτεσταντικῆς Μονῆς τοῦ Τεζὲ στὴ Γαλλία, τοῦ εἶπε:
«Εἶσθε ἱερεύς! Θὰ μποροῦσα νὰ λάβω τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὰ χέρια σας, θὰ μποροῦσα νὰ ἐξομολογηθῶ σ’ ἐσᾶς!».
Ἐξάλου σὲ Πατριαρχικὸ μήνυμα, τὸ 1968, τόνισε ὅτι, ὅταν ἑνωθοῦν ὅλες οἱ ὑπάρχουσες σήμερα Ἐκκλησίες, θὰ «ἐπανιδρύσουν» τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, βλασφημῶντας κατ' εὐθεῖαν τό Πανάγιο Πνεῦμα καί τό ἔργο Του, τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία!
Τὸ περίεργο εἶναι τὸ πῶς δὲν ξεσηκώθηκαν τότε οἱ Ὀρθόδοξοι, καὶ πολὺ περισσότερο οἱ δῆθεν ἀγρυπνοῦντες ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας, παρὰ μόνον τὸ λῆμμα τῆς εὐσεβείας, οἱ λίγοι, ὅπως πάντοτε λίγοι ἦσαν αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι ἐκαλοῦντο «νὰ κρατήσουν Θερμοπῦλες» καὶ νὰ ὑπερασπιστοῦν τὴν Ἀλήθεια τῆς Πίστεως.
Ἀκολούθως, ὁ ἑπόμενος Πατριάρχης Δημήτριος, ποὺ ὅταν ἐξελέγη Πατριάρχης, ὑποσχέθηκε, γιὰ νὰ εἶναι ἀρεστὸς στὰ ἀφεντικά του, ὅτι θὰ ἀκολουθήσει πιστὰ τὴν γραμμὴ τοῦ προκατόχου του Ἀθηνα-γόρα, στὸ Πασχαλινὸ μήνυμά του, τὸ 1974, ἔγραφε:
«Ὅθεν καὶ ἡμεῖς ἀπὸ τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς μετὰ πάντων ἐπὶ γῆς τῶν εἰς Χριστὸν βαπτισθέντων καὶ Αὐτόν ἐνδυσαμένων ἑορτάζομεν τὸ Πάσχα, καὶ ὡς ἀδιαίρετον σῶμα βιοῦμεν Αὐτοῦ τὴν Ἀνάστασιν, καθὼς ὤν εἷς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν, ἕν εἶναι καί τὸ σῶμα αὐτοῦ ἡ Ἐκκλησία καὶ τὸ Πάσχα τῶν Χριστιανῶν».
Ἐννοῶντας, βεβαίως, καὶ ὅλους τοὺς κακοδόξους, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν βάπτισμα ἀλλά ἔχουν ψευδὲς βάπτισμα, κατὰ τοὺς ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.
Στὸ δεύτερο διάγγελμά του γιὰ τὰ 25 χρόνια ἀπὸ τὴν ἵδρυση τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν εἶπε, ὅτι θεωρεῖ τὴν ἵδρυση καὶ τὴν λειτουργία τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν ὡς «μίαν τῶν ὁδῶν, τὴν ὁποίαν ἐξέλεξεν ὁ Κύριος -(μᾶλλον ὁ διάβολος)- τὴν ἐξέλεξε διὰ νὰ καταστήση περισσότερον ἀκουστὴν στοὺς ἀνθρώπους τὴν καινὴν ἐντολὴν τῆς ἀγάπης καὶ περισσότερον σεβαστὸν εἰς τὰς ἐκκλησίας Αὐτοῦ τὸ παράγγελμα πρὸς κατ-αλλαγήν, εἰρήνην καὶ ὁμόνοιαν».
Ἐπίσης κατὰ τὴν ἐπίσημον ἐπίσκεψίν του στὴν Ἀγγλία, στοὺς φιλτάτους του Ἀγγλικανούς, οἱ ὁποῖοι χειροτόνησαν καὶ ἱερίνες-παστορίνες ἀλλά καὶ ἐπισκοπίνες εἶπε: «Θὰ ἦτο ἀδιανόητον νὰ ὀπισθο-χωρήσουν αἱ ἐκκλησίαι καὶ νὰ διακόψουν τοὺς θεολογικοὺς ἑνωτικοὺς διαλόγους των -(λόγω τῆς χειροτονίας ἐκείνης τῆς ἐποχῆς τῶν γυναικῶν)-τόσον τοὺς διμερεῖς, ὅσον καὶ τοὺς πολυμερεῖς, διότι ἀναμφιβόλως σήμερον οἱ χριστιανοὶ δὲν δυνάμεθα νὰ ζήσωμεν ὡς ἄλλοτε ἐν ἀπομονώσει ἀλλήλων, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἔχομεν ἀμοιβαίαν εὐθύνην καὶ ἀλληλεξάρτησιν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. " (ὑπονοῶντας ὅλους τοὺς αἱρετικούς).
Ὁ πατριάρχης δὲ Βαρθολομαῖος, ὁ νῦν πατριάρχης, ὅπως ἐπισημάνθηκε στή εἰσαγωγή τοῦ κειμένου μας, δὲν ὑστέρησε σὲ ἀπόψεις ὑπὲρ τοῦ Προτεσταντικοῦ Οἰκου-μενισμοῦ τήν τελευταία εἰκοσαετία τῆς πατριαρχείας του. Ἐξ ἄλλου διαβεβαίωσε ὅτι θά ἀκολουθοῦσε τήν γραμμή τῶν προκατόχων του, Δημητρίου καί Ἀθηνα-γόρα!
Ὁ Γάλλος Νέοορθόδοξος Θεολόγος Ὀλιβιὲ Κλεμὰν, πρώην Παπικὸς ποὺ μεταστράφηκε στὴν Νεοημερολογίτικη ὀρθό-δοξη Ἐκκλησία, ἀναφέρει σὲ βιβλία του ποὺ ἔγραψε γιὰ τὸν Βαρθολομαῖο, ὅτι ὁ τελευ-ταῖος πρεσβεύει ὅτι, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν πιστεύει ὅτι εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθο-λικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, ἀλλὰ ἁπλῶς μία ἀπὸ τὶς μείζονες ἐκφράσεις τοῦ Χριστιανισμοῦ, ποὺ ἔχει συνείδηση ὅτι μέσα της ὑπάρχει ἀκόμα ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία - γιατὶ βεβαίως ὡς Ἐκκλησία θεωροῦσε καὶ τὴν Λατινικὴ ἐκκλησία καὶ τοὺς Προτεστάντες.
Γιαὐτό πρωτοστατεῖ σέ συμπροσ-ευχές μέ τούς Λατίνους καί τούς Προτε-στάντες, μέ τόν ἴδιο τόν Πάπα συλ-λειτουργεῖ τακτικά οὐνιτικά στή Ρώμη καί στήν Κωνσταντινούπολη, τόν ὁποῖον μάλιστα ἀποκαλεῖ ἀδελφό καί συλ-λειτουργό.
Ἀπό τόν διαχριστιανικό Οἰκουμε-νισμό πέρασε πρό πολλοῦ ἤδη στόν διαθρησκειακό, γιαὐτό δέν διστάζει νά συμπροσεύχεται καί μέ ἐκπροσώπους τῶν διαφόρων δαιμονοθρησκειῶν, Μωαμε-θανῶν, Βουδδιστῶν, ἰνδουιστῶν, εἰδωλο-λατρῶν καί ἑβραίων, στόν Ἀμαζώνιο, στούς πάγους τῆς Γροιλανδίας, στή Νέα Ὑόρκη τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς, στό Βανκοῦβερ τοῦ Καναδᾶ, στό Νέο Δελχί καί σέ ὅλο τόν κόσμο.
Ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἀπειλεῖ συχνά, διαγράφει ἤ κηρύσσει ἐκπτώτους, καί διώκει σκληρά, ὅταν μπορεῖ, ἀντι-οικουμενιστές ἱερεῖς καί θεολόγους ὅπως τόν π. Θεόδωρο Ζήση, ὁμότιμο καθηγητή τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης, τόν καθηγούμενο τῶν Μετεώρων ἀρχιμανδρίτη π. Ἀθανασίου καί τόν καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ξηροποτάμου π. Ἰωσήφ.
Ὑποκινεῖ συνεχῶς τήν Ἱερά Ἐπι-στασία τοῦ Ἁγίου Ὄρους νά λαμβάνει σκληρά μέτρα ἀποκλεισμοῦ κατά τῆς ἀγωνιζομένης ὑπέρ τῆς φιλτάτης Ὀρθο-δοξίας Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου, ἐπειδή τοῦ εἶναι ἐμπόδιο στά σχέδιά του, γιά τήν πλήρη ὑποταγή τῆς Ὀρθοδοξίας στόν ἀντίχριστο Πάπα, τόν πρόδρομο τοῦ ἀντιχρίστου.
Ὁ Πάπας, ὡς ὄργανο τοῦ διεθνοῦς Σιωνισμοῦ πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες κάλεσε τήν ἀνθρωπότητα νά παραδώσει τήν δια-κυβέρνησή της στήν παγκόσμια κυβέρνηση γιά νά ἐπιλυθεῖ τάχα ἡ τεχνητή οἰκονομική κρίση. Ἡ παγκόσμια κυβέρνηση ἑτοιμάζεται νά περάσει ἐπισήμως πλέον στό προσκήνιο ἀπό τήν ἀφάνεια, ἀπό τήν ὁποία παρασκηνιακά διακανόνιζε μέχρι τώρα τίς τύχες τῶν ἐθνῶν.
Ὁ κ. Βαρθολομαῖος συνετέλεσε τήν τελευταία εἰκοσαετία τά μέγιστα στόν ἀστυνομικό καί λιμενικό ἀποκλεισμό τῆς νόμιμης καί πολυπληθοῦς ἀδελφότητος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου, μέ συνέπεια νά κινδυνεύουν οἱ ἀδελφοί νά πεθάνουν ἀπό τήν πεῖνα καί οἱ γέροντες Μοναχοί νά μήν ἔχουν ἰατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Θεμελίωσε ἄλλο κονάκι στίς Καρυές, ὅπου ἐγκατέστησε παρανόμως καί κατά παράβαση τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἄλλη ἀδελφότητα, ἀπό μή ἁγιορεῖτες μοναχούς, πού σφετερίζεται τό ὄνομα τῆς Παραδοσιακῆς Μονῆς.
Ταυτόχρονα ἐπιδιώκει τήν κατάλυση τοῦ ἀπό αἰῶνες αὐτοδιοικήτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τοῦ ὁποίου θέλει νά εἶναι καί πραγματικός διοικητής καί ὄχι νά ἔχει μόνον τήν πνευματική διοίκηση, ἀφοῦ ἐξαρτᾶ τίς ἐνέργειες τῶν ἡγουμένων ἀπό τήν προηγούμενη ἄδειά του!
Μέ τήν συμπαράσταση καί τήν ὑπόδειξη τοῦ κ. Βαρθολομαίου διώκονται οἱ Πατέρες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου καί δικαστικά. Σύρονται στά δικαστήρια ὡς ἐγκληματίες, ἐπειδή ἐπιμένουν νά μήν ἐγκαταλείψουν τήν Μονήν τῆς μετανοίας τους καί ἐπειδή ἔχουν διακόψει τό μνημόσυνόν του κατά τούς Ἱερούς Κανόνες!
Προσπαθεῖ, τέλος, νά συγκαλέσει μίαν "μεγάλην σύνοδον", γιά νά ἐπιλύσει δῆθεν ὑπάρχοντα προβλήματα τῆς παγκόσμιας ὀρθοδοξίας. Ἀληθινός σκοπός ὅμως τῆς Συνόδου αὐτῆς θά εἶναι ἡ ἀμνήστευση ὅλων τῶν αἱρετικῶν παραφυάδων τῆς Δύσεως μέ τίς ὁποῖες θά συναποτελέσει ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία, κατά τό οἰκουμενιστικό κήρυγμά του, τήν ἑνιαία παγκόσμια ἐκκλησία, πού ὅμως δέν θά εἶναι ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀλλά ἐκκλησία τοῦ ἀναμενομένου ἀντιχρίστου!
Ταυτόχρονα, σ' αὐτήν τήν ἑτοιμαζόμενη ληστρική "μεγάλη σύνοδο", θά προσπαθήσει νά λάβει ἀποφάσεις γιά καταδίκη τῶν Ὀρθοδόξων, πού δέν τόν μνημονεύουν καί ἀποκαλύπτουν τά αἱρε-τικά του φρονήματα! Στά θέματα τῆς ληστρικῆς ψευδοσυνόδου περιλαμβάνονται ἀπό παλαιότερα ἡ συντόμευση τῆς νηστείας τῶν τεσσαρακοστῶν καί τῆς Τετάρτης καί Παρασκευῆς, ἡ ἀναθεώρηση τοῦ ἡμερο-λογίου τῆς ἐκκλησίας καί στίς περιοχές πού ἀκολουθεῖται ἀκόμη τό παλαιό ἡμερολόγιο, καί ὁ καθορισμός ἑνιαίου ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα παγκοσμίως γιά ὅλους τούς χριστιανούς, ὀρθοδόξους, παπικούς, Προ-τεστάντες καί Μονοφυσίτες!
Ὁ ἀντίδικος ἑτοιμάζεται νά κάνει τήν τελευταία λυσσαλέα ἐπίθεσή του κατά τῆς ἀμωμήτου νύμφης τοῦ Χριστοῦ, τῆς φιλτάτης Ὀρθοδοξίας καί νά συμπαρασύρει μέ τά ὄργανά του, ὅπως ὁ κ. Βαρθολομαῖος καί ὅσοι συντάσσονται μαζί του, στήν ἀπώλεια ὅσον τό δυνατόν περισσοτέρους, ἐμεῖς ὅμως θά μείνουμε πιστοί εἰς ἅ ἐπιστώθημεν καί ἐδιδάχθημεν, πιστοί στό κέλευσμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου "στήκετε καί κρατεῖτε τάς παραδόσεις".
Ἄς δράμουμε, λοιπόν, εὐλογημένοι, ἀδελφοί, καί πάλι ἐπί τά πηγάς τῶν ὑδάτων. Ἄς πιοῦμε τό ὕδωρ τό ζῶν ἀπό τήν μόνη καθαρή πηγή τῆς 'Ορθοδοξίας καί ἄς ἱπτάμεθα ἀσφαλεῖς μετά τῶν ἀετῶν τῆς Θεολογίας στό πνευματικό στερέωμα τῶν Θεοφόρων Πατέρων καί τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων.
Κοινωνήσατε, ὅσοι θέλετε νά συγκαταλεχθῆτε μέ τούς φίλους τῆς Παρθένου καί τοῦ Χριστοῦ μας, μέ τούς ἀγωνιζομένους καί χλευαζομένους (ὡς παλαιοημερολογίτας) ἀδελφούς Σας, πού κρατοῦν μέ μύριες θυσίες τόν πολύτιμον μαργαρίτην τῆς Πίστεως. Κοινωνήσατε τοῦ φωτός καί τῆς Χάριτος τῆς ἀδιαίρετης Ἐκκλησίας τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τῶν θεοκηρύκων Ἀποστόλων, καί τότε, τά μάτια πού πίστευαν ὅτι βλέπουν θά δοῦν τό φῶς τό ἀληθινόν.
Ὁ Κύριος στούς ἔσχατους καιρούς πού ζοῦμε, ὅπου τελειώνουν οἱ καροί τῶν ἐθνῶν καί ἀρχίζουν οἱ χρόνοι τῆς βασιλείας Του, καλεῖ ἀπό τά πέρατα τῆς οἰκουμένης καί συνάζει τούς δούλους του, γιά νά ἑτοιμαστοῦν νά πολεμήσουν τόν ὠρυόμενο λέοντα, ἀντίδικόν μας, πού γνωρίζει ὅτι ὀλίγον χρόνον ἔχει καί πού ζητεῖ ἀπ-εγνωσμένα ποιόν νά καταπιεῖ.
Ὁ Κύριος τῆς Δόξης Ἰησοῦς Χριστός ἐξῆλθεν νικῶν καί ἵνα νικήσει!
Αὐτῷ, τῷ Χριστῷ, τῷ μόνῳ ἀληθινῷ Θεῷ, σύν τῷ ἀνάρχῳ Αὐτοῦ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι εἴη ἡ δόξα καί τό κράτος, ἡ τιμή καί προσκύνησις, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ΠΗΓΗ ''ΑΓΙΟΙ ΚΟΛΛΥΒΑΔΕΣ''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου