22 ΕΤΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ (22/10/1991-22/10/2013). Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ.

«....σ' αὐτήν τήν ἑτοιμαζόμενη ληστρική "μεγάλη σύνοδο", θά προσπαθήσει νά λάβει ἀποφάσεις γιά καταδίκη τῶν Ὀρθοδόξων, πού δέν τόν μνημονεύουν καί ἀποκαλύπτουν τά αἱρετικά του φρονήματα!  Στά θέματα τῆς ληστρικῆς ψευδοσυνόδου περιλαμβάνονται ἀπό παλαιότερα ἡ συντόμευση τῆς νηστείας τῶν τεσσαρακοστῶν καί τῆς Τετάρτης καί Παρασκευῆς, ἡ ἀναθεώρηση τοῦ ἡμερολογίου τῆς ἐκκλησίας καί στίς περιοχές πού ἀκολουθεῖται ἀκόμη τό παλαιό ἡμερολόγιο, καί ὁ καθορισμός ἑνιαίου ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα παγκοσμίως γιά ὅλους τούς χριστιανούς, ὀρθοδόξους, παπικούς, Προτεστάντες καί Μονοφυσίτες!».

Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὁ Κύριος Σαβαὼθ ἀποκαλύπτεται ὅτι μόνον Αὐτός εἶναι ὁ Ἕνας καί Μοναδικός Θεός, στόν Ὁποῖο ὀφείλει νά πιστεύει καί Αὐτόν νά προσκυνεῖ ὁ Ἰσραηλιτικός λαός:

            «Ἄκουε Ἰσραήλ, Κύριος ὁ Θεός σου Εἷς ἐστίν. Αὐτῷ μόνῳ προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις. Οὐκ ἔσονταί σοι θεοί ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ».

Στὴν δέ Καινὴ Διαθήκη ὁ μαθητὴς τῆς ἀγάπης καί υἱὸς τῆς Βροντῆς,  Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος δικηρύσσει:

            « Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν Θεόν. Πάντα δι᾿ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν, ὃ γέγονεν». «Ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. Καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν.».

            Γνωρίζουμε ἀπὸ τὴν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου, τούς Ἁγίους Πατέρες μας καί τήν πνευματική μας ἐμπειρία ὅτι μόνον ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ φῶς, ἡ ἀνάσταση, ἡ ὁδός, ἀλήθεια καί ἡ ζωή!

            "Ἐγώ", λέγει ὁ Κύριος, «εἰμὶ τὸ φῶς τοῦ κόσμου, ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσει ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾿ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.» "Ἦν τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον. Ἐν τῷ κόσμῳ ἦν καὶ ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω".

            "Εἰς τὰ ἴδια ἦλθε" ὁ Κύριος τῆς δόξης, ἔγινε ἄνθρωπος δι’ ἡμᾶς καί διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν, "καὶ οἱ ἴδιοι Αὐτὸν οὐ παρέλαβον", ἐκτός ὀλίγων καί ἐκλεκτῶν. Οὔτε τότε Τόν δέχθηκαν κατά τήν ἐνανθρώπησή Του καί τήν παρουσία Του ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, οὔτε κατά τήν διάρκεια τοῦ ῥοῦ τοῦ χρόνου τῆς ἀνθρώπινης Ἱστορίας. Πολύ περισσότερο σήμερα δέν Τόν δέχονται οἱ πολλοί, στὴν ἐποχὴ τῆς ἀπο­στασίας τῶν προδρόμων τοῦ ἀντιχρίστου.

             "... Ὅσοι ὅμως ἔλαβον Αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ Ὄνομα Αὐτοῦ, οἳ οὐκ ἐξ αἱμά­των, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκὸς, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρός, ἀλλ’ ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν.

            "Ὅσοι δέν εἶναι γεννημένοι ἐξ αἵματος οὔτε ἀπό τό θέλημα τῆς σάρκας, οἱ υἱοί τῆς βασιλείας, οἵτινες οὐ μή γεύσονται θανάτου ἕως ἄν ἴδωσιν τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐρχομένην καί ἐλθοῦσα ἐν δυνάμει, πιστεύουν καί κηρύσσουν ὅτι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός, εἶναι ἡ ὁδός πού ὁδηγεῖ πρός τόν Πατέρα, πού "σὰρξ ἐγέντο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν Αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ Πατρὸς, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας".

             Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος μαρτυρεῖ διά μέσου τῶν αἰώνων περὶ Αὐτοῦ, καὶ κέκραγεν λέγων, "οὗτος ἦν ὃν εἶπον, ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος, ἔμ­προ­σθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν…".

            «Καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος Αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος, ὅτι ὁ Νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδό­θη», «ἡ Χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια", στὴν ὁποία ζῆ ἡ Ἐκκλησία μετὰ τὴν Ἁγίαν Πεντη­κοστὴν, "διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο.»

            Ἐντελῶς ἀντίθετο πρός τό ἀνωτέρω κήρυγμα τοῦ υἱοῦ τῆς Βροντῆς, τῶν Προ-φητῶν, ὅλου του Εὐαγγελίου, τῶν θεοφόρων Πατέρων μας Μεγάλων Διδα-σκάλων καί Ἱεραρχῶν καί τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶναι τό κήρυγμα τῶν Οἰκου-μενιστῶν καί κατ' ἐξοχήν τοῦ πρωτοστάτου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου.

            - Τί εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός πού κηρύσσει εἴκοσι χρόνια τώρα ὁ κ. Βαρθολομαῖος;

            Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι ἄρνηση της Πίστεως στόν Χριστόν. Ἀκυρώνει τό ἔργο τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας Του, ἀφοῦ κηρύσσει ὅτι ὅλοι πρός τόν Θεόν πηγαίνουμε ὁ καθένας ἀπό τόν δικό του δρόμο. Ὁ δρόμος αὐτός δέν εἶναι γιά τόν κ. Βαρθολομαῖο μόνον ὁ Χριστός! Τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι γιά τόν κ. Βαρθολομαῖο μόνον ἡ ἁγιωτάτη Ὀρθο-δοξία. Ὑπάρχουν γιά τόν κ. Βαρθολομαῖο καί ἄλλοι δρόμοι, κηρύσσει ἔμπρακτα ὁ κ. Βαρθολομαῖος, γιατί συμπροσεύχεται ἀκόμη καί μέ Μωαμεθανούς, Βουδιστές, Ἰνδουιστές, Εἰδωλολάτρες καί Ἑβραίους. Τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἐκκλησία εἶναι διασπασμένη σέ πολλά τμήματα τῶν Παπικῶν, τῶν Προτεσταντῶν καί τῶν Μονοφυσιτῶν γιά τόν κ. Βαρθολομαῖο καί μόνον ὅταν αὐτά τά κομμάτια θά ἐπανενωθοῦν θά συν-αποτελέσουν τήν μία, ἁγία, καθολική καί ἀποστολική ἐκκλησία.

Ἀνατρέπει, ἑπομένως, ὁ κ. Βαρθο-λομαῖος τό ἕνα καί μοναδικό θεμέλιό της σωτηρίας, ἀφοῦ θεμέλιο ἄλλο δέν εἶναι δυνατόν νά θέσει κανείς ἐκτός ἀπό τόν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἰουδαίοις μέν σκάνδαλο, Ἔλλησι δέ μωρία, ἀλλά ἡμῖν τοῖς πιστοῖς τεῖχος καί κραταίωμα καί καταφυγή καί σωτηρία.

            Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι αἵρεση ἐκκλησιομάχος.  Ἀνατρέπει τό θεμέλιο τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος, τήν πίστη στόν Χριστόν μας, τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν, τήν ἐλπίδα καί τήν ζωή τοῦ κόσμου.

            Ἡ προσδοκία τῶν ἐθνῶν, ὁ πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, ὁ θαυμαστός σύμβουλος, ὁ ἄρχων τῆς εἰρήνης ὁ Θεός ὁ ἰσχυρός εἶναι μόνον ὁ Χριστός μας. 

             Μόλις ἀποδεχθεῖ κανείς ἤ πεῖ ὅτι σώζονται καί οἱ αἱρετικοί ἤ οἱ ἀλλόθρησκοι, πού δέν εἶναι μέλη τοῦ Σώματος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἀναχωρεῖ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ψυχή του.

             Ὅλοι οἱ ἀνησυχοῦντες γιά τήν σω-τηρία τους σήμερα ἔχουν ἀντιληφθεῖ τί συμβαίνει στόν χῶρο τῆς ἐκκλησίας. Πολλοί, ὡστόσο, πιστεύουν ὅτι τότε θά πρέπει νά ἀποκηρύξουν τούς ποιμένες ποῦ ἀκο-λουθοῦν μέχρι σήμερα, ὅταν ἔλθει μέ ἐπίσημες ἑνώσεις τό κοινό ποτήριο μέ τούς Λατίνους.

            Ἡ ἄποψη αὐτή εἶναι πέρα γιά πέρα ἐσφαλμένη.

            Οἱ συμπροσευχές τῶν Νεοημερο-λογιτῶν ἐπισκόπων, ἱερέων, διακόνων καί πιστῶν μέ τούς Λατίνους καί τούς Προτεστάντες, τούς Μωαμεθανούς, τούς Ἑβραίους καί τούς Βουδιστές, ἤ  οὐνιτική συνιερουργία μέ τόν Πάπα καί ἡ δια-κοινωνία τοῦ κ. Βαρθολομαίου μέ τούς Λατίνους, ἡ ἕνωση μέ τούς Μονοφυσίτες  στό Σαμπεζύ, καί  στό Μπαλαμάντ μέ τούς Λατίνους, καί τά κοινά διαγγέλματα μέ τόν Πάπα, ὅλα αὐτά συνθέτουν τήν τραγική εἰκόνα τοῦ πάλαι ποτέ διαλάμψαντος ἐνδόξου πατριαρχείου τῆς Πόλεως.

            Ἤδη ὅμως ψυχορραγοῦν πνευματικά καί οἱ πιστοί ποῦ ἀκολουθοῦν τέτοιους ποιμένες.

            Ἡ ἀποσύνθεση ἄρχισε.

            Ὁ δεύτερος θάνατος ἐπί θύραις.

            Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, θεολογῶντας περί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί συνοψίζοντας τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη, ὅταν τόν κατηγόρησαν καί τοῦ εἶπαν:

 «πόθεν ἡμῖν ἐπεισάγεις ξένον Θεόν καί ἄγραφον;» ἤτοι τό Ἅγιον Πνεῦμα, ἀπά-ντησε τά ἑξῆς :

            -Στήν Παλαιά Διαθήκην ἐδηλώθη ὁ Θεός Πατήρ, εἰς δέ τήν Καινήν ὁ Υἱός, καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἐμπολιτεύεται τό Πνεῦμα τό Ἅγιον.

            Στήν Χάριν τῆς Πεντηκοστῆς, στήν Χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος ζοῦμε κι ἐμεῖς οἱ ἔσχατοι καί περιλειπόμενοι Ὀρθό-δοξοι σήμερα καί ὡς θησαυρόν πολύτιμον διακρατοῦμε καί ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ τήν ἁγιωτάτην Ὀρθόδοξον Πίστιν καθαρή ἀπό κάθε αἱρετική ἐπιμειξία!

Θά ρωτήσουν πολλοί, ἄραγε, ὁ ἀγώνας τόν ὁποῖο κάνουν οἱ Ὀρθόδοξοι γιά τήν διατήρηση ἀπαραχάρακτης τῆς Ὀρθο-δόξου ἀληθείας καί τοῦ δόγματος, μήπως εἶναι ἕνας ἀγώνας θεωρητικός;

            Θά θέσουμε καί ἐμεῖς ὅμως τό ἐρώτημα:

            -Γιατί οἱ Πατέρες μας ἀγωνίσθηκαν μέχρις αἵματος γιά τήν διαφύλαξη τῆς ἀληθείας καί τῆς καθαρότητος τοῦ δόγματος, μέσα κατ' ἐξοχήν ἀπό τίς Οἰκουμενικές καί Πανορθόδοξες Συνόδους;

            -Γιατί κατεδίκασαν τούς αἱρετικούς καί τούς ὑπέβαλαν σέ φρικτά ἀναθέματα καί φρικτές ἀρές;

            -Γιατί ἔγιναν οἱ ἑπτά Οἰκουμενικές Σύνοδοι;

            -Γιατί ἔγιναν οἱ Πανορθόδοξες Σύνοδοι;

            - Γιατί ὑπῆρξαν μυριάδες μυριάδων ὁμολογητές ὑπέρ τῆς Πίστεως; 

            -Ποιά εἶναι ἡ σημασία, ἐν κατακλείδι, τοῦ δόγματος στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας;  

            Τήν ἀπάντηση γιά τή σημασία τοῦ δόγματος τήν δίνει ὁ μεγάλος Σέρβος θεολόγος, πατήρ Ἰουστίνος Πόποβιτς.

            Στούς Ἁγίους, λέγει, στούς βίους τῶν ἁγίων! Στή θριαμβεύουσα Ἐκκλησία!  Σ’ αὐτήν τήν Ἐκκλησία πού εἶναι εἰς τόν Οὐρανόν. Ἐκείνων τῶν Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι κατεγράφησαν εἰς τό Βιβλίον τῆς ζωῆς. Στούς βίους τῶν Ἁγίων καταδεικνύεται κατά τόν πλέον ὀφθαλμοφανῆ τρόπον, ὅτι τά δόγματα δέν εἶναι μόνον ὀντολογικές Ἀλήθειες, καθ' ἐαυτές, καί δι’ ἑαυτές. Ἀλλά ὅτι τό κάθε δόγμα εἶναι πηγή ζωῆς αἰωνίου, πηγή ζωῆς ἀληθινῆς, καί τῆς γνησίας πνευματικότητος, σύμφωνα μέ τό παναληθές Εὐαγγέλιον τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Μοναδικοῦ καί ἀναντικαταστάτου Σωτῆρος καί Κυρίου, ὁ Ὁποῖος λέγει: «Τά ρήματα ἅ ἐγώ λαλῶ πνεῦμά ἐστι καί ζωή».

            Διότι κάθε ρῆμα Κυρίου, κάθε λόγος τοῦ Θεοῦ, προχέει μίαν δύναμιν σωστικήν, ἁγιαστικήν, ἡ ὁποία χαριτώνει, ζωοποιεῖ καί μεταμορφώνει θαυματουργικά.

            Ἄνευ τῆς Ἁγίας δογματικῆς ἀληθείας περί τῆς Ἁγίας Τριάδος,  δέν θά εἴχαμε τίς θεῖες ἐνέργειες ἀπό τήν Ἁγίαν Τριάδα, τίς ὁποῖες ἀντλοῦμε ἐκ τῆς ὀρθῆς Πίστεως καί οἱ ὁποῖες μᾶς ζωοποιοῦν, μᾶς ἁγιάζουν, μᾶς σώζουν καί μᾶς θεώνουν.

             Ἄνευ τῆς Ἁγίας Ἀληθείας περί τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ δέν ὑπάρχει σωτηρία γιά τόν ἄνθρωπο, διότι ἀπό τήν Ἀλήθειαν αὐτήν, ὅταν τήν ζεῖ ὁ ἄνθρωπος, πηγάζει ἡ Θεία δύναμις, πού σώζει ἀπό τήν ἁμαρτία, ἀπό τόν θάνατο καί ἀπό τόν διάβολο. Καί αὐτή ἡ δογματική Ἀλήθεια περί τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ, μήπως δέν ἔχει μαρτυρηθεῖ σαφέστατα στούς βίους τῶν ἀναριθμήτων Ἁγίων;

             Ἐπειδή δι’ αὐτό ἀκριβῶς οἱ Ἅγιοι εἶναι ὄντως ἅγιοι, διότι ζοῦν ὅλον τόν Θεάνθρωπον Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ὡς τήν ψυχήν τῆς ψυχῆς τους, ὡς τήν συνείδησιν τῆς συνειδήσεώς τους, ὡς τόν νοῦν τοῦ νοός τους, ὡς τήν ὕπαρξιν τῆς ὑπάρξεώς τους. 

            Αὐτό τό διετύπωσε ὁ μέγας Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ Κήρυκας τῶν Ἐθνῶν, ὅταν λέγει: «ζῶ δέ οὐκέτι, ζεῖ δέ ἐν ἐμοί Χριστός».  Οἱ Ἅγιοι εἶχαν ἐνχριστωθεῖ, εἶχαν ἐγκολπωθεῖ τόν Χριστόν, καί ζοῦσαν διά τόν Χριστόν, ἀνέπνεαν διά τόν Χριστόν, τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν!

            Ἐμβαθύνατε κι ἐσεῖς ἀδελφοί, μᾶς προτρέπουν οἱ Ἅγιοι, ἐμβαθύνατε εἰς τούς βίους τῶν Ἁγίων. Εἰς τήν ζωήν Ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν τήν Θριαμβεύουσαν Ἐκκλησίαν καί ἀγωνίσθηκαν μέχρις αἵμα-τος γιά τήν ἁγιωτάτην Ὀρθόδοξον πίστιν καί τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ποῦ ἀποτελεῖ Αὐτή μόνη τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ μας. Δι' Αὐτῆς παρατείνεται ὁ Χριστός εἰς τούς  αἰῶνας, καί Αὐτή ἀποτελεῖ τήν ἐγγύηση τῆς μονιμότητος τῆς θεώσεως διά τῆς παροχῆς στούς πιστούς Της τῆς Σάρκας καί τοῦ Αἵματός Του, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον!

            Ἰδού ἀπό ὅλους αὐτούς τούς μετόχοους τῆς ἀθανασίας καί τῆς αἰώνιας ζωῆς, τούς Ἁγίους, ἀκτινοβολεῖ ἡ χαρισμα-τική, ἡ ζωοποιός καί σωστική δύναμις τῆς Ὑπεραγίας μας Θεοτόκου, ἡ ὁποία τούς ὁδήγησεν ἀπό ἄσκηση σέ ἄσκηση, ἀπό ἀρετή εἰς ἀρετήν, ἀπό τήν νίκη κατά τῆς ἁμαρτίας  στήν νίκη κατά τοῦ θανάτου, ἀπό τήν νίκη κατά τοῦ θανάτου  στήν νίκη κατά τοῦ διαβόλου. Αὐτή τούς εἰσάγει εἰς τήν πνευματικήν χαράν, ὅπου δέν ὑπάρχει ὀδύνη, λύπη καί στεναγμός, ἀλλά εἰρήνη καί χαρά ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. Χαρά καί εἰρήνη ἀπό τήν κερδισμένη νίκη ἐναντίον κάθε ἁμαρτίας, κάθε πάθους, κάθε θανάτου καί κάθε πονηροῦ πνεύματος διά τῆς Ὀρθο-δόξου Πίστεως πού εἶναι ἡ νίκη ἡ νικήσασα τόν κόσμον!   

            Στή συνέχεια θά δοῦμε πιό ἀναλυτικά, πῶς ἀνατρέπεται τὸ Ὀρθό­δοξο Ἐκκλησιαστικὸ δόγμα ἀπό τήν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἀπό τούς πρωτοστάτες του, ὅπως αὐτό γίνεται κατ' ἐξοχήν ἀπό τόν οἰκουμενιστή πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο;

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ