Ως Πατριάρχης ο Σεβήρος εις το Πατριαρχείον Αντιοχείας εδίωξε απηνώς τους Ορθοδόξους. Οι αντιτιθέμενοι προς αυτόν δια λόγους πίστεως Ορθόδοξοι Επίσκοποι εκηρύσσοντο σχισματικοί και εξεδιώκοντο. Επισκόπους και άλλους εδίωκεν ο Σεβήρος προς επιβολήν της αιρέσεώς του.
Κατά την επίθεσιν των πεμφθέντων υπό του Σεβήρου εναντίον των μοναχών:
(Πρακτικών Συνόδου Κωνσταντινουπόλεως του 536, Μansi, 8, 1130)
«Θέαμα γὰρ ἦσαν κείμενοι δεινόν» γράφουσι οι κληρικοί και μοναχοί της Αντιοχείας πρός τον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννην Β΄ (518-520):
(«ἄνδρες ἀσκητικοῖς ἀγῶσι μέχρι πολιᾶς ἐναθλήσαντες, γυμνοὶ καὶ ἄταφοι ἐριμμένοι, κυσὶ σπαράγματα καὶ οἰωνοῖς (σαρκοφάγοις ὀρνέοις) προκείμενοι». Πρακτικών Συνόδου Κωνσταντινουπόλεως του 536, Μansi, 8, 998-999)
Και άλλα δεινά εγκλήματα κατά της Ορθοδοξίας καταγγέλουσιν οι δίκαιοι κατήγοροι και μάρτυρες Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Ο Σεβήρος απεκηρύχθη υπό της Εκκλησίας, υπό των Ορθόδοξων Συνόδων ταύτης, και υπό των Αγίων, και απεδείχθη «αποσχίστης», «αναθεματισμένος», «δυσσεβής»:
(Πρακτικών Συνόδου Κωνσταντινουπόλεως του 536, Μansi, 8, 1087)
Eπίσης ως:
(Πρακτικών Συνόδου Κωνσταντινουπόλεως του 536, Μansi, 8, 1075)
ως «αποστάτη»:
(Πρακτικών Συνόδου Κωνσταντινουπόλεως του 536, Μansi, 8, 1138)
ως «ασεβή πολέμιο»:
(Πρακτικών Συνόδου Κωνσταντινουπόλεως του 536, Μansi, 8, 1130)
ως «εχθρό πάσης της οικουμένης»:
(Πρακτικών Συνόδου Κωνσταντινουπόλεως του 536, Μansi, 8, 1131)
ως «νέο Ιούδα»:
(Πρακτικών Συνόδου Κωνσταντινουπόλεως του 536, Μansi, 8, 1058)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου