ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. 8, 28-34 · 9, 1)

Η ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ.

«εξήλθε νικών και ίνα νικήση.» (Αποκ. 6, 2).

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Αν θέλαμε να βρούμε την κεντρική στόχευση του Ευαγγελιστή στο απόσπασμα που ανέγνωσε η Αγία μας Εκκλησία, αυτό δεν είναι άλλο παρά η ανάδειξη και προβολή της μεσσιανικής δυνάμεως του Ιησού. Και η δύναμη αυτή ασφαλώς και δεν είναι πολιτική, οικονομική, κοινωνική, είναι η δύναμή Του (και κατ’ επέκταση της Εκκλησίας Του) να καταλύει την εξουσία του «άρχοντος» του κόσμου ετούτου. «Εις τούτο εφανερώθη ο Υιός του Θεού, ίνα λύση τα έργα του Διαβόλου» (Α΄ Ιω. 3, 8). Έτσι σήμερα βλέπουμε τον Χριστό να «αναμετρείται» με τους δύο δαιμονισμένους και να τους χαρίζει την θεραπεία...

ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ

Α) Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

* Από μακριά κιόλας ο διάβολος «διακρίνει» ότι ο άνθρωπος που πλησιάζει με την συνοδεία του δεν είναι ένας κοινός θνητός, αλλά ο «φέρων εν κρυπτώ την θεότητα», ενώ συγχρόνως καταφεύγει σε μία αναγκαστική ομολογία: «τί ημίν και σοί Ιησού υιέ του Θεού; Ήλθες ώδε προ καιρού βασανίσαι ημάς;» (Ματθ. 8, 29). Μία ανώφελη παραδοχή (όσον αφορά τον διάβολο) της θεότητος και υιότητος του Ιησού από τον αντίδικο διάβολο. Μία «γνώση» που δεν ωφελεί, που δεν προσφέρει τίποτα στα ακάθαρτα πνεύματα.

* Στο σημερινό θαύμα του Ιησού φαίνεται καθαρά ότι ο διάβολος είναι υπαρκτό πρόσωπο. Είναι οντότης και έργο του να καταστρέφει τη δημιουργία του Θεού. Τα δαιμόνια που κατέλαβαν το σώμα εκείνων των ανθρώπων «άνοιξαν» διάλογο ως πρόσωπο προς Πρόσωπο με τον Χριστό. Να λοιπόν τι είναι ο σατανάς: καταστροφή και τρόμος («χαλεποί λίαν»), βλάβη, ασχήμια, που οδηγεί στον κοινωνικό αποκλεισμό («εκ των μνημείων»). Ουσιαστικά καταστρέφει τόσο την εξωτερική όσο και την εσωτερική εικόνα του ανθρώπου.

* Τα δαιμόνια λοιπόν, γνωρίζουν το έργο και τη δύναμη του Ιησού, την ουράνια προέλευσή Του, αλλά δεν έχουν ωφέλεια καθώς δεν πιστεύουν σε Αυτόν. Θυμηθείτε τον Πέτρο όταν είδε την «θαυμαστή αλιεία» (Λουκ. 5, 1-11), ο οποίος διέκρινε τα σημάδια θεότητος του Ναζωραίου, πίστεψε σε Αυτόν («έξελθε απ’ εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός είμι, Κύριε», Λουκ. 5, 8) και αμέσως αντιπαράβαλε την αμαρτωλότητά του. Έκαναν μήπως κάτι ανάλογο οι δαίμονες; Έφυγαν μεν (βιαζόμενοι από την θεϊκή δύναμη), αλλά η γνώση του Προσώπου (του Ιησού) δεν επέφερε κάποια αλλαγή, καθώς δεν πίστεψαν και έμειναν μόνο στην παραδοχή...

Β) Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

* Αυτό το οποίο έκανε ο διάβολος (να αναγνωρίσει την θεότητα του Ιησού) έστω και θεωρητικά – γνωστικά, δεν κάνει ο άνθρωπος ο οποίος έλαβε το Άγ. Βάπτισμα και την χάρη του Αγ. Πνεύματος. Μία γνώση (αντίθετα με την δαιμονική) την οποία αν ενστερνιστεί, ο κάτοικος αυτής της γης, λαμβάνει την σπουδαία ευκαιρία να γεμίσει με ουράνια δώρα την ζωή του. Στην κυριαρχία του μίσους και της αλαζονείας ο χώρος της Εκκλησίας μας προσκαλεί σε μία λαμπαδηδρομία αγάπης· «αγαπητέ, μή μιμού το κακόν, αλλά το αγαθόν. Ο αγαθοποιών εκ του Θεού εστίν· ο κακοποιών ουχ εώρακεν τον Θεόν» (Γ΄ Ιω. 1, 11).

* Έτσι μακριά από την γνώση και την ωφέλεια που παρέχουν τα μυστήρια του Θεού ο άνθρωπος «ερημώνει» εσωτερικά από την χάρη Του. Θέση κυρίαρχη και εξουσιαστική λαμβάνουν εκεί οι δυνάμεις του Σκότους. Η ψυχή «νοσεί» και μεταφέρει την νοσηρή της εικόνα και στο σώμα. Οι υπάρξεις μας εμφανίζουν αποκρουστική εικόνα, «χαλεποί λίαν» (Ματθ. 8, 28), τρομοκρατούμε τους συνανθρώπους αλλά και τον εαυτό μας (!) με την συμπεριφορά που εκδηλώνουμε.

* Ο Άγ. Ιγνάτιος ο Θεοφόρος υπογραμμίζει πως όταν οι Χριστιανοί συγκεντρώνονται στην Εκκλησία για να πάρουν μέρος στην Θεία Ευχαριστία, τότε συντρίβονται οι δαιμονικές δυνάμεις, γεγονός που φανερώνει τη δύναμη της χάριτος του Χριστού να αποδιώκει τον διάβολο και τις ποικίλες ενέργειές του από την ζωή μας, χορηγώντας παράλληλα τον καθαρό και ζωογόνο αέρα του Αγ. Πνεύματος που ελευθερώνει και χαροποιεί.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Οι άνθρωποι σήμερα αφ’ ενός αμφισβητούν την ύπαρξη του Θεού, αφ’ ετέρου το ίδιο κάνουν και για το διάβολο. Γράφει κάπου ο Γάλλος ποιητής Σαρλ Πιέρ Μπωντλαίρ (1821 – 1867)1: «η πιό ωραία πονηριά του διαβόλου είναι να μας πείσει ότι δεν υπάρχει». Φανταστείτε λοιπόν ένας εχθρός αόρατος (αφού δεν υπάρχει) πόσο μπορεί να μας αιφνιδιάσει! Επίσης τι κρίμα να έχουμε ένα Σύμμαχο (που δεν Τον γνωρίζουμε) και να μην μπορούμε να κάνουμε χρήση της δύναμης και βοήθειάς Του...

1 Ανήκει στην κατηγορία των λεγομένων «καταραμένων ποιητών». Είναι εκείνοι οι ποιητές που διάγουν ζωή έξω από κοινωνικά πλαίσια και ενάντια σε αυτά. Η κατάχρηση αλκοόλ, ναρκωτικών, περιγραφές εγκλημάτων, βίας, τρέλας, ανηθικότητας και τέλος πρόωρος θάνατος ήταν κυρίαρχα στοιχεία στην επίγεια φιλοσοφική τους θεώρηση και πρακτική. Κυριότεροι εκπρόσωποι: Πόε Άλλαν, Ρεμπώ, Βερλαίν...

ΠΗΓΗ: https://ec-goc.gr/home/arthra-dimosiefseis/kyriakodromion/kyriaki-e-matthaiou-2

Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 (15o MEΡΟΣ)

Οι συμπροσευχές, τα ημισυλλείτουργα και εν γένει η κοινωνία των Ορθοδόξων1 μετά των ακοινωνήτων αιρετικών ήταν γνωστή και πάγια τακτική από τα τέλη του 19ου αιώνα, ειδικότερα όμως με την ''συνδεσμοποίηση'' των λεγόμενων διαχριστιανικών ''Εκκλησιών'' στην ''WORLD CONFERENCE OF CHURCHES''. Η κοινωνία μετά των αιρετικών εκδηλώνεται -όχι μόνο μέσω του Οικουμενικού Θρόνου- αλλά και μέσω όλων των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών2, ως αναφέρεται παρακάτω με τα λόγια των ίδιων των συμμετασχόντων. Είναι δε ο ζήλος τους τόσο εμφανής, επίμονος3 και ''καρποφόρος'', ώστε στις ανταλλαγές επιστολών και στα δημόσια κηρύγματά τους να εμπλέκει ο ένας το εγκώμιο του άλλου, όχι από μια προσεγμένη και διακριτική διπλωματία, αλλά από μια τέτοια ''μελιστάλαχτη'' και ''σιροπιαστή'' αγαπολογία, ώστε να αναρωτιέται κανείς, ποιοι είναι οι πραγματικοί εν Χριστώ αδελφοί και ποιοι δεν είναι... Η απάντηση όμως που δίδεται από τους ίδιους είναι αναντίρρητα και κάθετα καταφανής: όλες οι διαχριστιανικές αιρέσεις της Υφηλίου αποτελούν τους κλάδους4του ίδιου δένδρου, που είναι η Μία Εκκλησία, οπότε προ τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;... 

Αυτή η εωσφορική και εν γένει πτωτική διαστροφή της ορθόδοξης διδασκαλίας συμπαρασύρει -σχεδόν- πάντες. Ακόμη και κάποιοι, που -ενδεχομένως- κινούνται από αγαθά και απονήρευτα κριτήρια πέφτουν στα ''δίχτυα'' της οικουμενικής κίνησης, που τότε ονομαζόταν κίνηση για την Ένωση των Εκκλησιών''. Ένα απτό τέτοιο παράδειγμα είναι και η περίπτωση του Αγίου Νικολάι Βελιμίροβιτς, ως αναφέρεται το όνομά του παρακάτω. Στις αρχές -των δύο πρώτων σχεδόν- δεκαετιών του νέου αιώνα (20ού) συμμετέσχει εξ αγαθών παρορμήσεων στην ενωτική κίνηση, αργότερα όμως αντιλαμβανόμενος το είδος, το ύφος, αλλά και τους απώτερους σκοπούς αυτής της Ψευδοένωσης που ακυρώνει άπαξ και δια παντός το Ορθόδοξο Φρόνημα εγκαταλείπει τους ακοινωνήτους και: το 1930 λαμβάνοντας μέρος στην Πανορθόδοξη Προσυνοδική Διάσκεψη της Μονής Βατοπαιδίου, εξέφρασε την Ορθόδοξη Διδασκαλία, αντιτιθέμενος στην τάση προσαρμογής των παραδόσεων της Εκκλησίας στο πνεύμα του αιώνα. Ο Ιουστίνος Πόποβιτς άλλωστε δεν δίστασε να γράψει γι΄αυτόν: ''Ας με συγχωρέσει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, αλλά ο Νικόλαος τον ξεπέρασε'', ενώ βιογράφος του υπήρξε ο επίσης μαθητής του και αποτειχισμένος από την κοινωνία της αίρεσης -επίσκοπος Ράσκας και Πιζρένης- Αρτέμιος Ραντοσάβλιεβιτς. 

Στην παρούσα ανάρτησή μας καταγράφουμε μία -εκ πολλών- επιστολών προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, του Μητροπολίτη -τότε- Τραπεζούντας και αργότερα Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρύσανθου Φιλιππίδη5 (1881-1949), που περιγράφει τις ενωτικές κινήσεις του, αλλά και τις ένθερμες εντυπώσεις του από ταξίδι του στο Λονδίνο, προκειμένου να έλθει σε κοινωνία με την Αγγλικανική ''Εκκλησία''. Όχι μόνο παρίστανται, συμπροσεύχεται ή και διαβάζει το Ευαγγέλιο σε δεκάδες ''ναούς'' και ''μονές'' των Αγγλικανών, αλλά διαβάζει και... συγχωρητικές ευχές σε αγγλικανές ''μοναχές''! Εντυπωσιαζόμενος από το ''ανώτερο βιοτικό, θρησκευτικό και πολιτιστικό επίπεδο'' των Αγγλικανών, δεν διαστάζει να υπαγορεύσει προς πάντας, αυτό που πολλοί σύγχρονοι, νεοορθόδοξοι και -φιλολογούντες- εκσυγχρονιστές προτάσσουν: τον εκσυγχρονισμό δηλαδή της Εκκλησίας στα σημερινά, κοινωνικά ειωθότα! Απευθυνόμενος δε προς τον Αρχιεπίσκοπο της Αγγλικανικής Εκκλησίας, λόρδο Randall, τόνισε με παρρησία τα εξής: ''...Φρονώ ευλαβώς ότι πρέπει η επικοινωνία αύτη να συνεχισθή δι΄ανταλλαγής γραμμάτων, επισκέψεων και να στερεωθή δια της παραμονής εν Λονδίνω μονίμου κληρικού αντιπροσώπου, ει δυνατόν επισκόπου, όστις και δια της μορφώσεως και του ήθους και της εξωτερικής παραστάσεως να κρατή υψηλά το γόητρον της Εκκλησίας Κων/πόλεως, προς την οποίαν η Αγγλικανική Εκκλησία πολύν αισθάνεται σεβασμόν και ευλάβειαν. Επίσης φρονώ, ότι πρέπει να γίνηται αυστηροτέρα διαλογή, περί την εκλογήν των αποστελλομένων εις το Πανεπιστήμιον της Οξφόρδης ελλήνων σπουδαστών, να υποχρεούνται δε ούτοι να συμμορφώνονται προς τον κολλεγιακόν βίον και να φοιτώσιν προς πρακτικήν άσκησιν εις τα θαυμάσια μορφωτικά και ηθοπλαστικά καθιδρύματα της αγγλικανικής Εκκλησίας, εκ των οποίων πολλά έχει να ωφεληθή η ημετέρα Εκκλησία, αφομοιούσα προς εαυτήν όσα είναι δυνατόν και εκφράζουσα υφ΄οίαν έκφρασιν απαιτεί η ελληνική κοινωνική ζωή...'' Εύχεσθε!

ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

...Κατόπιν προσπαθειών, αίτινες διήρκεσαν επί εννέα περίπου έτη, υπάρχει μεγάλη πιθανότης εφέτος, ή εις πολύ προσεχές μέλλον, να συνέλθη η παγκόσμιος διάσκεψις των Εκκλησιών, ήτις θέλει προσπαθήση να συνενώση τας Εκκλησίας όλου του κόσμου...

Ως γνωστόν, επιτροπή της Αμερικανικής Επισκοπελιανής Εκκλησίας, ανεχώρησεν εις Ευρώπην, ίνα προσκαλέση τας Εκκλησίας της Ευρώπης και της εγγύς Ανατολής. Το διάβημα τούτο της Επισκοπελιανής Εκκλησίας υπεστηρίζετο υπό των Εκκλησιών ολοκλήρου της Αγγλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, ως και της Εκκλησίας της Ρωσσίας, των ελληνικών ορθοδόξων Εκκλησιών, επίσης πολλών καθολικών και προτεσταντικών Εκκλησιών ευρισκομένων εις ολόκληρον την Ευρωπαικήν ήπειρον. Η αναχωρήσασα επιτροπή εγένετο δεκτή μετ΄εγκαρδιότητος πανταχού. Εις το Λονδίνον συνήντησαν τον αρχιεπίσκοπον της Κύπρου και εις τους Παρισίους, τον τοποτηρητήν του πατριαρχικού θρόνου Κων/πόλεως. Αμφότεροι υπέσχοντο να καλέσωσι τας συνόδους, ων προεδρεύουσιν, όπως συζητήσωσι την επίσημον πρόσκλησιν, και έδωκαν διαβεβαιώσεις , ότι αύτη είναι δυνατόν να γίνη δεκτή. Εις Παρισίους η επιτροπή συνήντησεν ωσαύτως τον πάτερ Νικολάι Βελιμίροβιτς, μεταβαίνοντα εις Σερβίαν, ου η εγκάρδιος βοήθεια εξησφαλίσθη επί έτη.

Εις τας Αθήνας η επιτροπή εγένετο τιμιτικότατα δεκτή υπό του μητροπολίτου (Μελέτιου Μεταξάκη), όστις παρέλαβε ταύτην επί του Αρείου Πάγου, όπου ανέγνωσεν ελληνιστί προς τα μέλη αυτής την επιστολήν του αποστόλου Παύλου. Την δε επομένην η Σύνοδος παρεδέξατο επισήμως την πρόσκλησιν. Η επιτροπή ανεχώρησεν κατόπιν εξ΄Αθηνών εις Κων/πολιν, όπου η πρόσκλησις εγένετο δεκτή κατόπιν ιδιαιτέρας συνεδρίας της Οικουμενικής Συνόδου. Η επιτροπή έλαβεν εκεί μέρος  εις  τ η ν  τ ε λ ε τ ή ν  τ ο υ  Π ά σ χ α,  ήτις εγένετο εις τον πατριαρχικόν ναόν καθ΄ην ανεγνώσθη το Ευαγγέλιον εις εννέα γλώσσας,  τ ο υ   ε π ι σ κ ό π ο υ  τ ο υ  Φ ο ν  Ν τ ε  Λ α κ.  και μέλους της επιτροπής  α ν α γ ν ώ σ α ν τ ο ς  τ ο ύ τ ο   α γ γ λ ι σ τ ί. Εις την Κων/πολιν η επιτροπή συνηντήθη και  μ ε τ ά   τ ο υ   π α τ ρ ι ά ρ χ ο υ  τ ω ν  α ρ μ ε ν ί ω ν,  όστις υπέσχετο να διαβιβάση την πρόσκλησιν εις τον καθολικόν του Εσμιατζίν. 

Κατόπιν η επιτροπή μετέβη εις Σόφιαν, όπου επέδωκε την πρόσκλησιν εις τον έξαρχον, υποσχόμενον ότι η πρόσκλησις ήθελε γίνη δεκτή  αμέσως μετά την σύγκλησιν της συνόδου αυτού, την αυτήν δε διαβεβαίωσιν έδωκε και ο μητροπολίτης Βουκουρεστίου. Εις το Βελιγκράδιον, όπου μετέβη κατόπιν η επιτροπή, έτυχε λαμπράς υποδοχής. Ο  μ η τ ρ ο π ο λ ι τ ι κ ό ς  ν α ό ς  τ ο υ  Β ε λ ι γ κ ρ α δ ί ο υ  ε τ έ θ η  ε ι ς  τ η ν  δ ι ά θ ε σ ι ν  τ η ς  ε π ι τ ρ ο π ή ς  κατά την Τετάρτην, όπου αύτη ελειτούργησε  κ α ι  ε κ ο ι ν ώ ν η σ ε  α μ ε ρ ι κ α ν ί δ α  κ υ ρ ί α ν.(!)  Σ έ ρ β ο ι  κ λ η ρ ι κ ο ί  έ λ α β ο ν  μ έ ρ ο ς  ε ι ς  τ η ν  τ ε λ ε τ ή ν.  Η σερβική Σύνοδος εδέξατο κατόπιν τούτου αμέσως την πρόσκλησιν   ε ι ς  τ η ν  π α γ κ ό σ μ ι ο ν  σ υ ν δ ι ά σ κ ε ψ ι ν  τ ω ν  Ε κ κ λ η σ ι ώ ν.  

{...} Παραδόξως τις συμφυρμός χριστιανών επίσης έλαβε χώραν τη 12 Μαίου μηνός, εις τον ναόν του αγίου Βαρνάβα, εν Νιούαρκ της αρκτώας Αμερικής,  α ν ή κ ο ν τ α   ε ι ς   τ ο  ε π ι σ κ ο π ι α ν ό ν  δ ό γ μ α.  Εν τω ναώ, ου την ωραίαν Πύλην εκόσμουν η αμερικανική και η ελληνική σημαία,  π α ρ ή σ α ν  κ α ι  δ ύ ο  έ λ λ η ν ε ς  ι ε ρ ε ί ς,  π ε ρ ι β ε β λ η μ έ ν ο ι  τ α  ά μ φ ι α  α υ τ ώ ν,  κ ρ α τ ο ύ ν τ ε ς  σ τ α υ ρ ό ν,   ι σ τ ά μ ε ν ο ι  π α ρ ά   τ ο   θ υ σ ι α σ τ ή ρ ι ο ν.  Τ ο  Ε υ α γ γ έ λ ι ο ν  α ν έ γ ν ω  π ρ ώ τ ο ν  ο  ι ε ρ ε ύ ς  τ η ς  ε λ λ η ν ι κ ή ς  κ ο ι ν ό τ η τ ο ς   α ι δ ε σ.  κ. Σ π υ ρ ι δ ά κ η ς  ελληνιστί, μετ΄αυτόν  ο  α ι δ ε σ.  κ.  Δ ά ρ λ ι γ κ τ ω ν,  υιός του πανιερ. επισκόπου αγγλιστί, αφού προ του ελληνιστί αναγνωσθέντος Ευαγγελίου ωμίλησε ''περί της αγνότητος της ανατολικής ελληνικής Εκκλησίας, δια μέσου των αιώνων πιστώς ακολουθούσης τοις ίχνεσι των αποστόλων  τ ο υ  Μ ε γ ά λ ο υ  Δ ι δ α σ κ ά λ ο υ'' (?)  Μετ΄αυτόν  ο  α ρ χ ι μ.  κ.  Ι ω α κ ε ί μ  Α λ ε ξ ό π ο υ λ ο ς  ελληνιστί και αγγλιστί  ω μ ί λ η σ ε ν  ε π΄ ά μ β ω ν ο ς   π ε ρ ί  τ η ς  μ ε λ λ ο ύ σ η ς  ε ν ώ σ ε ω ς  τ ω ν  δ ύ ο Ε κ κ λ η σ ι ώ ν...

 (Εκκλησιαστικό περιοδικό του Πατριαρχείου Κων/λεως ''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ'', 

έτος λθ', αρ. τεύχους 21, σελ. 154-156 της 20ής Ιουλίου 1919)

ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ 

ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Δημοσιεύομεν κατωτέρω την Έκθεσιν του Σεβασμ. Μητροπολίτου Τραπεζούντος κ. Χρυσάνθου, εν' η καταφανής είναι η ανανέωσις και ανίσχυσις των σχέσεων των δύο Εκκλησιών και η ειλικρινής εκατέρωθεν αγάπη και στοργή. 

Η αυτή έκθεσις υποδεικνύει και την ανάγκην της εναρμονίσεως των πολυτίμων παραδόσεων της Εκκλησίας ημών προς την σύγχρονον ζωήν και την εκ της αρμονικής ταύτης δημιουργίαν ενεργού εκκλησιαστικής και θρησκευτικής και κοινωνικής ζωής.

...εχοροστάτησα εις τον ναόν του Αγίου Αυγουστίνου Κίλπορτ του Φωτιστού της Αγγλικανικής Εκκλησίας και ορίσθη ιδιαίτερος θρόνος εις τον άγιον Βήμα δια την χοροστασία μου...

Σεβασμιώτατε,

Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Καντερβουρίας λόρδος Randall, απαντών εις έκκλησιν την οποίαν κατά τον παρελθόντα Ιούνιον ο εν Παρισίοις τότε διατρίβων Σεβασμιώτατος Τοποτηρητής του Οικουμενικού Θρόνου έκαμεν εις τον Αρχιεπίσκοπον της Αγγλικανικής Εκκλησίας έγραψε θερμοτάτην επιστολήν, δι΄ης ενεθάρρυνε και ενίσχυε την χειμαζομένην Εκκλησίαν Κωνσταντινουπόλεως. Ο Σεβασμιώτατος Τοποτηρητής είχεν ήδη απέλθη εκ Παρισίων, ενεκρίθη δε ίνα αυτός μεταβώ εκ Παρισίων εις Λονδίνον και αυτοπροσώπως εκφράσω εις την Α. Σ. τον Αρχιεπίσκοπον Καντερβουρίας τας ευχαριστίας της Εκκλησίας δια την ωραίαν επιστολήν και την παρεχομένην ενίσχυσιν, παρακαλέσω δε ίνα αμέριστον εξακολουθήση το υπέρ των αλυτρώτων χριστιανών ενδιαφέρον της Αγγλικανικής Εκκλησίας και του κραταιού βρεττανικού Κράτους.

Κατά ταύτα την 10/23 παρελθόντος Ιουλίου (1919) ανεχώρησα εις Λονδίνον. Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Καντερβουρίας πληροφορηθείς εκ γράμματός μου την εις Λονδίνον άφιξιν απέστειλεν αμέσως προς χαιρετισμόν μου τον αξιόλογον κ. Rily, λαικόν μέλος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου της Αρχιεπισκοπής και προσωπικόν φίλον του Αρχιεπισκόπου και τον αγγλικανόν ιερέα Klinton. Αμφότεροι αισθάνονται ευλαβή θαυμασμόν εις την πρεσβυγενή Εκκλησίαν του Βυζαντίου. Κατά την επίσκεψιν ταύτην ώρισαν την ημέραν της εκ της εξοχής καθόδου του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Καντερβουρίας εις το Lambeth Palace προς δεξίωσίν μου, ωρίσθη δε και πρόγραμμα των διαφόρων επισκέψεών μου  κ α ι  χ ο ρ ο σ τ α σ ι ώ ν   ε ι ς  δ ι α φ ό ρ ο υ ς  ν α ο ύ ς   τ η ς  Α γ γ λ ι κ α ν ι κ ή ς  Ε κ κ λ η σ ί α ς, τεθέντος επί τούτω εις την διαθεσίν μου ιδιαιτέρου αυτοκινήτου του κ. Rily.

Και δη την 14/27 Ιουλίου ημέραν Κυριακήν πρωί  ε χ ο ρ ο σ τ ά τ η σ α   ε ι ς   τ ο ν  ν α ό ν   τ ο υ  Α γ ί ο υ  Α υ γ ο υ σ τ ί ν ο υ  Κ ί λ π ο ρ τ  τ ο υ  Φ ω τ ι σ τ ο ύ   τ η ς  Α γ γ λ ί α ς.   Ελειτούργει εκεί ο επίσκοπος Νασάου των Ινδικών Νήσων.  Ι δ ι α ί τ ε ρ ο ς  Θ ρ ό ν ο ς   ε ι ς   τ ο   ά γ ι ο ν   Β ή μ α  ω ρ ί σ θ η  δ ι α  τ η ν   χ ο ρ ο σ τ α σ ί α μ ο υ.  Η λειτουργία διεξήχθη εν απαραμίλλω τάξει. Η ευλάβεια του αγγλικανικού λαού, υποκλινομένου κατά την έξοδόν μου και αναμένοντος την ευλογίαν του αντιπροσώπου της Εκκλησίας του Βυζαντίου με συνεκίνησε.

...ανέγνων κατ΄αίτησιν της Ηγουμένης συγχωρητικήν ευχήν εις τας αδελφάς συνελθούσας εις το Ναύδριον της Αγγλικανικής Μονής...

Μετά την λειτουργίαν μετέβην εν συνοδεία του κ. Rily και του πατρός Klinton  ε ι ς  τ η ν  γ υ ν α ι κ ε ί α ν   Μ ο ν ή ν  τ ω ν  Α δ ε λ φ ώ ν  τ η ς  Ε κ κ λ η σ ί α ς.   Η Ηγουμένη και η Υφηγουμένη με υπεδέχθησαν και με ωδήγησαν εις τα διάφορα τμήματα της Μονής.

Η Μονή αύτη εναρμονίζουσα την θεωρίαν του μοναχικού βίου προς την ενεργόν ζωήν ασχολείται περί την ανάπτυξιν και μόρφωσιν των ορφανών του λαού. Ούτω δεν καλλιεργείται ο μοναχικός εκβιασμός αναπτυσσόμενος μοιραίως, όταν ο μοναχικός βίος είναι μόνον θεωρητικός, αλλ΄αναπτύσσεται και το αίσθημα της αγάπης προς τον πλησίον και ιδία της στοργής, ήτις οφείλει να είναι ο ανεξάλειπτος χαρακτήρ της γυναικείας ψυχής.

Κατά την μεσημβρίαν μοι παρετέθη εν τη Μονή απλούν γεύμα και μετά το γεύμα  α ν έ γ ν ων  κ α τ'  α ί τ η σ ι ν  τ η ς  Η γ ο υ μ έ ν η ς  ε υ χ ή ν  σ υ γ χ ω ρ η τ ι κ ή ν   ε ι ς  τ α ς  α δ ε λ φ ά ς, συνελθούσας εις το Ναύδριον της Μονής.

...εύρον το έδαφος έτοιμον προς ένωσιν των δύο Εκκλησιών και οι Αγγλικανοί φρονούν, πως αν γίνει επίσημος πρότασις θα επιτευχθή αύτη...

{...} Την εσπέραν της αυτής ημέρας κατά τον εσπερινόν  ε χ ο ρ ο σ τ ά τ η σ α  εις τον ωραίον και μεγαλοπρεπή και φωτεινό  ν α ό ν τ ο υ  Α γ ί ο υ  Π α ύ λ ο υ, όπου θερμότατα με υπεδέχθη ο προιστάμενος του καθεδρικού ναού αιδεσιμώτατος Simpson, όστις την προτεραίαν είχε κάμει ωραίαν ομιλίαν περί του Ναού της Αγίας Σοφίας. Την επομένην Τρίτην 16/29 Ιουλίου εν συνοδεία του πατρός Κλίντων επεσκέφθην το παλάτιον της Βουλής των Λόρδων και εις την Βιβλιοθήκην της Βουλής λίαν ευγενώς με ωδήγησεν εις των εκεί ευρεθέντων  λ ό ρ δω ν  ε π ι σ κ ό π ω ν. Μετά μεσημβρίαν της αυτής ημέρας επεσκέφθην εν συνοδεία του καλού κ. Rily και του αξιοσεβάστου κ. Γεναδίου επιτίμου πρεσβευτού της Ελλάδος εν Λονδίνω τον σεβασμιώτατον αρχιεπίσκοπον Καντερβουρίας και εις καθηγητής της θεολογίας, οίτινες με ωδήγησαν εις το γραφείον του αρχιεπισκόπου. {..} Εδήλωσα αυτώ ότι η ωραία του επιστολή ενίσχυε την Εκκλησίαν Κωνσταντινουπόλεως, εξακολουθούσαν και μετά την ανακωχήν να αγωνίζηται αγώνα σκληρόν ε υ χ ή θ η ν δ΄όπως  η  κ ο ι ν ω ν ί α α ύ τ η ιδεών και αισθημάτων των δύο Εκκλησιών συνεχισθή  κ α ι κ α τ α λ ή ξ η  ε ι ς  τ η ν  ε υ τ υ χ ή  έ ν ω σ ι ν  α υ τ ώ ν  ε ν  τ ω  ν α ώ  τ η ς  α γ ί α ς  Σ ο φ ί α ς...

{...} Περί την 8ην ώραν της αυτής εσπέρας μετέβην κατά πρόσκλησιν του ευγενεστάτου κ. Rily εις την οικίαν του, όπου προσήλθον διάφοροι σοφοί καθηγηταί και κληρικοί και ο αντιπρόσωπος του σεβασμιωτάτου αρχιεπισκόπου Καντερβουρίας, ο επίτιμος πρεσβευτής της Ελλάδος κ. Γενάδιος, ο επιτετραμμένος της σερβικής πρεσβείας μετά του σέρβου διακόνου και έλληνες και ξένοι αντιπρόσωποι του Τύπου προς ανεπίσημον συζήτησιν. Ο κ. Rily λαβών τον λόγον, εξέφρασε την χαράν πάντων δια την εν μέσω αυτών παρουσίαν ιεράρχου της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως.  Ε δ ή λ ω σ ε ν  ό τ ι  η  π ρ ω τ ο β ο υ λ ί α  π ρ ο ς   έ ν ω σ ι ν  τ ω ν  Ε κ κ λ η σ ι ώ ν  π ρ ο ή λ θ ε ν  α π ό   τ η ς Α γ γ λ ι κ α ν ι κ ή ς  Ε κ κ λ η σ ί α ς,   η οποία αισθάνεται την ανάγκη να ενισχύση τας καθολικάς και αποστολικάς της παραδόσεις προσεγγίζουσα προς την Ορθόδοξον Εκκλησίαν και   ε π ι τ υ γ χ ά ν ο υ σ α,  ει δυνατόν,  τ η ν   ε π ί σ η μ ο ν   α ν α γ ν ώ ρ ι σ ι ν   τ ο υ  κ ύ ρ ο υ ς  τ ω ν  α γ γ λ ι κ α ν ι κ ώ ν   χ ε ι ρ ο τ ο ν ι ώ ν,  η οποία διαμφισβητείται υπό της Καθολικής Εκκλησίας.{..} 

Ο αντιπρόσωπος του σεβασμιωτάτου αρχιεπισκόπου Καντερβουρίας είπεν ότι οι επίσκοποι της εν Αμερική Αγγλικανικής Εκκλησίας επισκεφθέντες εσχάτως την Ανατολήν και επανελθόντες  ε δ ή λ ω σ α ν,   ό τ ι  ε ύ ρ ο ν  τ ο  έ δ α φ ο ς   έ τ ο ι μ ο ν   π ρ ο ς  έ ν ω σ ι ν   τ ω ν  δ ύ ο  Ε κ κ λ η σ ι ώ ν  και φρονούν ότι αν γίνη επίσημος πρότασις  ε κ  μ έ ρ ο υ ς  τ η ς  Α γ γ λ ι κ α ν ι κ ή ς  Ε κ κ λ η σ ί α ς   π ρ ο ς   έ ν ω σ ι ν   θ α   ε π ι τ ε υ χ θ ή  α ύ τ η.  Ηρώτησεν ο αντιπρόσωπος του Σεβασμ. αρχιεπισκόπου Καντερβουρίας  τ ί φ ρ ο ν ώ  π ε ρ ί   τ ο ύ τ ο υ; Απήντησα ότι προ τούτου καλόν θα ήτο να παρασκευασθή ακόμη το έδαφος, ίνα μη εκατέρα των Εκκλησιών περιέλθη εις την οδυνηράν ανάγκην, όπως πριν απαντήση εις την επίσημον πρότασιν ζητήση εξηγήσεις εις όσα σημεία χωρίζουν τας δύο Εκκλησίας και ούτω εκ των δισταγμών επέλθη ψυχρότης μεταξύ των δύο Εκκλησιών. Θα παρασκευασθή δε καλύτερον το έδαφος, εάν  ε ξ α κ ο λ ο υ θ ή σ η  α μ ο ι β α ί α  ε π ί σ κ ε ψ ι ς αντιπροσώπων αμφοτέρων των Εκκλησιών και η ανταλλαγή σκέψεων. Επειδή δε κατά την εν Λονδίνω διατριβήν του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αθηνών είχε γίνη επίσημος συνεδρίασις και μακρά συζήτησις  π ε ρ ί  ε ν ώ σ ε ω ς   Ε κ κ λ η σ ι ώ ν,   είπον ότι καλό θα ήτον να εδημοσιεύοντο τα πρακτικά της συνεδριάσεως εκείνης, ίνα έχη και ταύτα υπ΄όψιν η εν τοις Πατριαρχίοις   π ε ρ ί  τ ο  ζ ή τ η μ α   τ η ς  π ρ ο σ ε γ γ ί σ ε ω ς   τ ω ν   δ ύ ο  Ε κ κ λ η σ ι ώ ν   ασχολουμένη επιτροπή.

...κατέλιπον το Λονδίνον πλήρους θαυμασμού προς την Αγγλικανικήν Εκκλησίαν, της οποίας είσθε το χάρμα και η δόξα...

{...} Επανελθών εις Παρισίους έγραψα προς τον Σεβασμιώτατον Αρχιεπίσκοπον Καντερβουρίας Γαλλιστί την ακόλουθον επιστολήν υπό ημερομ. 26/3 Αυγούστου 1919.

Σεβασμιώτατε και αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ,

Βαθύτατα συγκινημένος δια την φιλόφρονα υποδοχήν εκφράζω έτι άπαξ τας θερμάς μου ευχαριστίας. Κατέλιπον το Λονδίνον   π λ ή ρ η ς  θ α υ μ α σ μ ο ύ  π ρ ο ς  τ η ν Α γ γ λ ι κ α ν ι κ ή ν   Ε κ κ λ η σ ί α ν, της οποίας  ε ί σ θ ε   τ ο  χ ά ρ μ α  κ α ι  η  δ ό ξ α. Γινώσκετε να εμπνέητε το χριστιανικόν ιδεώδες εις τον αγγλικόν λαόν, ο οποίος οδηγούμενος υπό της Εκκλησίας κάμνει τα ιδεώδη πραγματικότητα  κ α ι    ζ η   τ η ν  α λ η θ ι ν ή ν  χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ή ν   ζ ω ή ν. (!) {...} Ούτω, Σεβασμιώτατε, και αγία και ιερά Σύνοδος, επαναληφθείσης της κοινωνίας μετά της αδελφής Αγγλικανικής Εκκλησίας, φρονώ ευλαβώς ότι πρέπει η επικοινωνία αύτη να συνεχισθή δι΄ανταλλαγής γραμμάτων, επισκέψεων και να στερεωθή δια της παραμονής εν Λονδίνω μονίμου κληρικού αντιπροσώπου, ει δυνατόν επισκόπου, όστις και δια της μορφώσεως και του ήθους και της εξωτερικής παραστάσεως να κρατή υψηλά το γόητρον της Εκκλησίας Κων/πόλεως, προς την οποίαν η Αγγλικανική Εκκλησία πολύν αισθάνεται σεβασμόν και ευλάβειαν. Επίσης φρονώ, ότι πρέπει να γίνηται αυστηροτέρα διαλογή, περί την εκλογήν των αποστελλομένων εις το Πανεπιστήμιον της Οξφόρδης ελλήνων σπουδαστών, να υποχρεούνται δε ούτοι να συμμορφώνονται προς τον κολλεγιακόν βίον και να φοιτώσιν προς πρακτικήν άσκησιν εις τα θαυμάσια μορφωτικά και ηθοπλαστικά καθιδρύματα της αγγλικανικής Εκκλησίας, εκ των οποίων πολλά έχει να ωφεληθή η ημετέρα Εκκλησία, αφομοιούσα προς εαυτήν όσα είναι δυνατόν και εκφράζουσα υφ΄οίαν έκφρασιν απαιτεί η ελληνική κοινωνική ζωή.

Επί τούτοις διατελώ με αγάπη,

ελάχιστος εν Χριστώ αδελφός

+ ο Τραπεζούντος Χρύσανθος

Εν Φαναρίω τη 16/8 Σεπτεμβρίου 1919

(Εκκλησιαστικό περιοδικό Πατριαρχείου Κων/πόλεως ''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ'', 

έτος μ', αρ. τεύχους 31, σελ. 244-248, της 26 Οκτωβρίου 1919.) 

Παραπομπές:

1. Όπως αναφέρεται στην ''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ'', έτος λθ', αρ. τεύχους 21, σελ. 154-156 της 20ής Ιουλίου του 1919: ''Ο  μητροπολιτικός ναός του Βελιγκραδίου  ε τ έ θ η  ε ι ς  τ η ν  δ ι ά θ ε σ ι ν  τ η ς  ε π ι τ ρ ο π ή ς  κατά την Τετάρτην, όπου αύτη ελειτούργησε  κ α ι  ε κ ο ι ν ώ ν η σ ε  α μ ε ρ ι κ α ν ί δ α  κ υ ρ ί α ν.(!)  Σ έ ρ β ο ι  κ λ η ρ ι κ ο ί  έ λ α β ο ν  μ έ ρ ο ς  ε ι ς  τ η ν  τ ε λ ε τ ή ν.  Η σερβική Σύνοδος εδέξατο κατόπιν τούτου αμέσως την πρόσκλησιν   ε ι ς  τ η ν  π α γ κ ό σ μ ι ο ν  σ υ ν δ ι ά σ κ ε ψ ι ν  τ ω ν  Ε κ κ λ η σ ι ώ ν.'' 

2. Ως γράφεται  στο Εκκλησιαστικό περιοδικό του Πατριαρχείου Κων/λεως ''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ'', έτος λθ', αρ. τεύχους 21, σελ. 155 της 20ής Ιουλίου 1919: ''Ως γνωστόν, επιτροπή της Αμερικανικής Επισκοπελιανής Εκκλησίας, ανεχώρησεν εις Ευρώπην, ίνα προσκαλέση τας Εκκλησίας της Ευρώπης και της εγγύς Ανατολής. Το διάβημα τούτο της Επισκοπελιανής Εκκλησίας υπεστηρίζετο υπό των Εκκλησιών ολοκλήρου της Αγγλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, ως και της Εκκλησίας της Ρωσσίας,  τ ω ν  ε λ λ η ν ι κ ώ ν  ο ρ θ ο δ ό ξ ω ν  Ε κ κ λ η σ ι ώ ν,  επίσης πολλών καθολικών και προτεσταντικών Εκκλησιών ευρισκομένων εις ολόκληρον την Ευρωπαικήν ήπειρον.'' 

3. Στην παρούσα επιστολή παρουσιάζεται εκ μέρους των Αγγλικανών, τέτοια ''ζηλωτική'' επιθυμία προς άρδην ''Ένωση των δύο Εκκλησιών'', ώστε να παραθεωρούνται όλες οι δογματικές διαφορές που τους χωρίζουν από την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Προτάσσουν βεβαίως και την αναγνώριση των αγλικανικών χειροτονιών εκ μέρους των Ορθοδόξων, γιατι αυτό θα τους προσέδιδε μεγαλύτερη δυναμική, αυτοτέλεια, αλλά και ''υστεροφημία''. Το αίτημά τους ''φυσικά'' δεν άργησε να υλοποιηθεί τάχιστα! Ο Μελέτιος Μεταξάκης, ως Επιβάτης δικής του χειριστικής πατριαρχικής Συνόδου, μέσα στον ίδιο χρόνο (1919) θα αναγνωρίσει τις Αγγλικανικές Χειροτονίες!...

4. Η ''νεοδογματική'' της Κλαδικής αιρεσιολογίας δεν είναι καινούρια και δεν συναντιέται στους χρόνους μας. Όπως έχουμε καταγράψει σε προηγούμενες ενότητές μας, περί.. ''κλάδων και δέντρων'' μίλησαν ο Μελέτιος, ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος και σχεδόν όλα στο σύνολό τους εκκλησιαστικά περιοδικά της εποχής των δύο πρώτων  δεκαετιών του 20ού αιώνα.


5. Οι εσωτερικές πολιτικές αντιξοότητες του ''ελληνκού διχασμού'' συμπαρέσυρε και την πλειονότητα των εκκλησιαστικών ανδρών. Ο Μητροπολίτης Τραπεζούντα Χρύσανθος έγραψε δυο άρθρα στον ''ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑΣ'' υπό τον τίτλο ''ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΙ'' ενδεικτικό του κλίματος του επικρατούσε: ''Τον Ευρωπαικόν πολιτισμόν (ο Βενιζέλος) θεωρεί ως κατά βαθμίδας απλώς ανώτερον του Ανατολικού, τας οποίας αρκεί να ανέλθωμεν δια να ομοιάσωμεν τους Ευρωπαίους και ότι φθάνει να εισα- γάγωμεν και ημείς εις την Ελλάδα τον Ευρωπαικόν πολιτισμόν, δια να γίνωμεν και ημείς όπως και οι Φράγκοι. Δεν εννόησεν ο κ. Βενιζέλος ό,τι βαθύτατα ησθάνθη η ψυχή του Κωνσταντίνου, ότι η διαφορά φραγκικού και ελληνικού πολιτισμού δεν είναι διαφορά ποσότητος αλλ' είναι κυρίως διαφορά ποιότητος και ότι όλα τα άνθη του φραγκικού πολιτισμού, ούτε πρέπει, ούτε είναι δυνατόν να μεταφυτευθούν εις την Ελληνικήν γήν, αλλ' ότι η αγνή Ελληνική ψυχή δύναται και πρέπει να παράγη δροσερά άνθη γνησίου Ελληνικού πολιτισμού. Εάν ησθάνετο ταύτα ο κ. Βενιζέλος, ως το ησθάνθη ο Κωνσταντίνος δεν θα έστρεφε βλέμμα αποκλειστικού θαυμασμού προς τους Φράγκους και δεν θα καθίστα ειδωλόν του την ξενολατρείαν, θα είχε δε την εθνικήν εκείνην υπερηφάνειαν και τον αδρόν εθνικόν χαρακτήρα, ο οποίος χαρακτηρίζει την ψυχήν του Κωνσταντίνου.''


6. Στη φωτογραφία της ανάρτησης ο Μητροπολίτης Χρύσανθος Φιλιππίδης (1881-1949).


7. Συνεχίζεται.

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

ΠΗΓΗ: ''ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ''

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924

Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 (2o MEΡΟΣ)

Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 (3o MEΡΟΣ)

Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 (4o MEΡΟΣ)

Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 (5o MEΡΟΣ)

Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 (6o MEΡΟΣ)

 Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 (7o MEΡΟΣ)

Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 (8o MEΡΟΣ)

Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 (9o MEΡΟΣ)

Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 (10o MEΡΟΣ)

 Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 (11o MEΡΟΣ)

 Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 (12o MEΡΟΣ)

Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 (13o MEΡΟΣ)

 Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 (14o MEΡΟΣ)

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΟΙ ''ΠΡΩΤΟΙ'' ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΤΑ ΕΝΩΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΩΝ; (8)

Ὁ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος γιὰ τὴν σχέση τοῦ ἡμερολογιακοῦ ζητήματος μὲ τὸνΟἰκουμενισμὸ (ἀποσπάσματα ἀπὸ τὰ ἔργα του)

 Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙ(ΣΤΙ)ΚΗ ΚΙΝΗΣΗ, ΑΙΡΕΣΙΣ Η΄ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ (7ο ΜΕΡΟΣ)

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ Π.Σ.Ε. (14)

Η ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΘΡΟΝΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ (ΦΩΤΟ)

Στην θρονική εορτή της Εκκλησίας της Ρώμης (Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου) σήμερα, Παρασκευή 29 Ιουνίου 2018, η Αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, με επικεφαλής τον Αρχιεπίσκοπο Τελμησσού κ. Ιώβ, συμπρόεδρο του Θεολογικού Διαλόγου με την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, συμμετείχε στις λατρευτικές εκδηλώσεις που έλαβαν χώρα στην περίφημη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, προεξάρχοντος του Πάπα Φραγκίσκου.

Ο Πάπας και ο Αρχιεπίσκοπος Ιώβ κατέβηκαν και προσκύνησαν στην κρύπτη του Αγίου Πέτρου, όπως συμβαίνει - κατά παράδοσιν - τις τελευταίες δεκαετίες. 

Στην Αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Θρόνου συμμετέχουν, επίσης, ο Επίσκοπος Ναζιανζού κ. Θεοδώρητος και ο διάκονος της Πατριαρχικής Αυλής Αλέξανδρος Κούτσης.

ΠΗΓΗ: http://fanarion.blogspot.com/2018/06/blog-post_77.html

Χρήστος Λιβανός, Οικουμενισμός: «Ο Ρουβίκωνας» της Εκκλησίας

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ: «Ο ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ» ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Του κ. Χρήστου Κ. Λιβανού, Αρθρογράφου – Συγγραφέως

Τα τελευταία έτη, ως γνωστόν, εκτός των μυρίων άλλων κακών, μόνιμη θέση στην κοινωνική ζωή της Ελλάδος και στην καθημερινότητα της εγχώριας ειδησεογραφίας έχει καταλάβει μία αναρχική ομάδα, αυτοαποκαλουμένη «Ρουβίκωνας». Η ιδεολογία των μελών της απηχεί σε γενικές γραμμές αυτή του λεγομένου αντιεξουσιαστικού χώρου. Και τι δεν κάνει η αναρχική αυτή ομάδα! Εισβάλλει σε δημόσιες υπηρεσίες, ιδιωτικές εταιρείες, συμβολαιογραφικά γραφεία, πρεσβείες ξένων χωρών στην Αθήνα, ενώ προσέτι διαπράττει και άλλες εγκληματικές ενέργειες, όπως την επίθεση κατά του Συμβουλίου της Επικρατείας!

Αλλ’ εμείς, αγαπητοί αναγνώστες, δεν πρόκειται να σας απασχολήσουμε με τα γνωστά, άλλωστε, από τα Δελτία Ειδήσεων κατορθώματα της συγκεκριμένης αυτής αναρχικής ομάδος. Πρόθεσή μας, σήμερα, είναι ν’ ασχοληθούμε με μία άλλη εξ ίσου αναρχική και επικίνδυνη ομάδα, αυτή των οικουμενιστών, οι οποίοι δρουν μέσα στον εκκλησιαστικό μας χώρο. Ναι! Η παναίρεση του Οικουμενισμού είναι ο «Ρουβίκωνας» εν δράσει κατά της Ορθοδοξίας. Θελετε αποδείξεις;

Τα μέλη του Ρουβίκωνα, όπου εισβάλλουν, κρατούν σφυριά, ρόπαλα και βαριοπούλες, σπάνε τζάμια και πόρτες, πετούν υπολογιστές στο πάτωμα, ποδοπατούν όσα έγγραφα βρίσκουν, πετούν μπογιές στους τοίχους των κτηρίων, πετούν φέιγ βολάν έξω από τις οικίες ξένων πρεσβευτών, εκτοξεύουν απειλές και δίδουν εξηγήσεις για τα κίνητρα των επιθέσεών τους σε ιστοσελίδες του αντιεξουσιαστικού χώρου.

Ας επιστρέψωμε, όμως, στους οικουμενιστές και ας ίδωμεν πόσο αυτοί ομοιάζουν με τα μέλη του Ρουβίκωνα.

Και αυτοί είναι αναρχικοί. Οι αιρετικοί λόγοι και τα έργα τους αποδεικνύουν ότι αρέσκονται στην αναρχία, την αταξία, την παρανομία και την επικράτηση του χάους μέσα στην Εκκλησία! Συκοφαντούν, τρομοκρατούν, απειλούν, διώκουν και τιμωρούν αντιφρονούντες κληρικούς, μοναχούς και απλούς πιστούς. Συνεργάζονται με εχθρούς της Πιστεως για την κατάργηση του κράτους του Θεού και την κατάλυση του Πολιτεύματός του, της Ορθοδοξίας. Αντιτίθενται στις διαχρονικές και αιώνιες πνευματικές αξίες και εξουσίες, τις οποίες ώρισε ο Θεός. Καταφρονούν την Αγία Γραφή, τις θεόπνευστες αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, τους θείους και ιερούς Κανόνες, τους θεοφόρους Πατέρες της Εκκλησίας, την αλάνθαστη συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας. Μια μόνο εξουσία αναγνωρίζουν και υπερτονίζουν, την αρχιερατική, και καλούν τους πάντες να υποτάσσωνται σ’ αυτή. Ορμητήριο των κουκουλοφόρων αναρχικών (ίσως και του Ρουβίκωνα) είναι πολλές φορές τα ΑΕΙ, όπως το Πολυτεχνείο. Ορμητήριο των οικουμενιστών, με αναμφισβήτητο «πρωτείο», είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Ο Ρουβίκωνας, όπου εισβάλλει, προκαλεί μεγάλες υλικές ζημίες και φθορές. Ο Οικουμενισμός, όμως, κάνει κάτι απείρως χειρότερο: φθείρει, ζημιώνει και σκανδαλίζει αθάνατες ψυχές, υπέρ των οποίων σταυρώθηκε ο Χριστός. Και μόνον αυτό; Κλείνει, επίσης, την θύρα του παραδείσου έμπροσθεν πολλών καλοπροαιρέτων αλλοδόξων, λέγοντας σ’ αυτούς ότι όλες οι πίστεις και θρησκείες αποτελούν ασφαλείς οδούς σωτηρίας! Ακυρώνουν, δηλαδή, το κοσμοσωτήριο έργο του Χριστού και αρνούνται την μοναδικότητα της Ορθοδοξίας.

Ως μαινόμενοι ταύροι εν υαλοπωλείω συμπεριφέρονται τα μέλη του Ρουβίκωνα, όπου εισβάλλουν. Κοιτάξετε πως άφησαν και οι Οικουμενιστές την Εκκλησία μετά την ψευδοσύνοδο της Κρήτης και κλαύσετε και θρηνήσετε το βομβαρδισμένο πνευματικώς τοπίο. Η εύθραυστη και πολύτιμη κρυστάλλινη Ορθόδοξη Αλήθεια, ως αυθεντικό πνευματικό κρύσταλλο Swarovski, που σεβάσθηκαν και μας παρέδωσαν ακεραία και ανόθευτη οι αιώνες, έγινε τώρα ως made in China συνθετικό κρύσταλλο μαϊμού! Την λάμψη, που είχε άλλοτε, αντικατέστησε μία αντιαισθητική θαμπάδα, που προδίδει τη νοθεία, την οποία υπέστη στα χέρια των οικουμενιστών. Το πολύ­τιμο εκκλησιολογικό βάζο, που στόλιζε το σαλόνι της Ορθοδοξίας, έχασε την ακεραιότητά του, ενώ οι βάνδαλοι αρχιερείς, που το έρριψαν και έσπασαν, προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτό ήταν πάντοτε πολλά κομμάτια, όσα είναι και τώρα στο πάτωμα μετά το πρόσφατο σπάσιμό του! Τα δε μυρίπνοα άνθη (Δογματα, Κανόνες και αγιοπνευματικά χαρίσματα), που περιείχε το κρυστάλλινο βάζο, ποδοπατημένα και τσακισμένα, μαρτυρούν και αυτά τις καταστροφικές διαθέσεις των ιεροσύλων και αναμένουν την μελλοντική αποκατάστασή τους από κάποια άλλα άγια αρχιερατικά χέρια, που θα τα περισυλλέξουν από το πάτωμα και θα τα τοποθετήσουν πάλι στο πνευματικό ανθοδοχείο της Ορθοδοξίας.

Δυστυχώς, μετά το Κολυμπάρι, η Ορθοδοξία δεν είναι αυτή που γνωρίζαμε και πιστεύαμε, η Εκκλησία δεν είναι αυτή, που ίδρυσε με το αίμα του ο Χριστός, αλλά ένα εμπνευσμένο από τον Διάβολο και κατασκευασμένο από επίγεια όργανά του τερατώδες εκκλησιαστικό μόρφωμα, αποκύημα της προ της εμφανίσεως του «ανόμου» (Αντιχρίστου) προφητευμένης μεγάλης αποστασίας των εσχάτων καιρών. Η μετακολυμπάρια ορθοδοξία είναι ορθοδοξία μαϊμού. Και εμείς ορθοδοξία μαϊμού δεν χρειαζόμεθα, διότι αυτή δεν προσφέρει λύτρωση και σωτηρία. Τουναντίον, αυτή έχει ανάγκη μετανοίας, διορθώσεων και σωτηρίας. Την χαρίζουμε, επομένως, στους οικουμενιστές. Να την χαίρονται! Είναι όλη δική τους, με κατωχυρωμένα και τα πνευματικά δικαιώματά τους και αναγνωρισμένο πανορθοδόξως δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Αντ’ αυτής εμείς θα κρατήσουμε την αυθεντική και επώνυμη Ορθοδοξία, την πατροπαράδοτη, την Ορθοδοξία της Ι. Παραδόσεως, την μία, μοναδική Εκκλησία και παρθένο νύμφη του Χριστού, όχι την μοιχαλίδα των αναριθμήτων εραστών, που προσπαθούν οι οικουμενιστές επιμόνως να δώσουν στον Χριστό.

Ο ήλοις προσηλωθείς Νυμφίος της Εκκλησίας Κυριος Ιησούς Χριστός είναι η κεφαλή του σώματος της Εκκλησίας. Για τους Ορθοδόξους επί 20 αιώνες η μία και αγία Εκκλησία είχε μία και παν­αγία κεφαλή, τον Χριστό. Τωρα, όμως, που οι οικουμενιστές ανεκάλυψαν ότι και όλες οι αιρετικές ομάδες αποτελούν εκκλησίες του Χριστού, γεννάται η απορία: μετά την αποκοπή των μονοφυσιτών από το σώμα της Εκκλησίας το 451, των παπικών με το σχίσμα του 1054 και τον κατακερματισμό των διαμαρτυρομένων σε εκατοντάδες (κατ’ άλλους χιλιάδες) ομολογίες, ο Χριστός παρέμεινε να είναι κεφαλή, εκτός της μιας (Ορθοδόξου) Εκκλησίας, και όλων των αιρετικών κοινοτήτων που προέκυψαν ανά τους αιώνες; Η Γραφή ομιλεί για μία κεφαλή (Εφ. 5:23) και ένα σώμα (Εφ. 4:4), κατά την κοινή δε λογική σε κάθε σώμα αντιστοιχεί μία μόνο κεφαλή και σε κάθε κεφαλή ένα μόνο σώμα. Ο Χριστός, όμως, των οικουμενιστών, που είναι διαφορετικός από τον Χριστό της Ορθοδοξίας, είναι κεφαλή συνδεδεμένη με πολλά σώματα – «εκκλησίες»! Ιδού, γιατί ωμιλήσαμε για «τερατώδες εκκλησιαστικό μόρφωμα» προηγουμένως.

Σε παλαιότερο άρθρο μας είχαμε επισημάνει μία άλλη βλασφημία, στην οποία οδηγεί η σχιζοφρενική συλλογιστική του Οικουμενισμού, στην ένωση του ενός Νυμφίου μετά πολλών νυμφών (πολυγαμία του Χριστού!).

Όσο μελετά κανείς τα παραληρήματα των οικουμενιστών τόσο περισσότερο πείθεται ότι δεν πρόκειται περί μιας παναιρέσεως μόνο, αλλά περί παμβλασφημίας κατά του παμβασιλέως Κυρίου Ιησού Χριστού.

«Μη δώτε το άγιον τοις κυσίν, μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς εν τοις ποσίν αυτών», προειδοποίησε ο Χριστός (Ματθ. 7:6).Οι οικουμενιστές, όμως, τα έλαβαν κάποτε στις Θεολογικές Σχολές και στην Εκκλησία και εμείς τώρα κοιτάζουμε με πολύ πόνο και συνοχή καρδίας τα άγια και τους πολύτιμους μαργαρίτες καταπατημένους από τον εκκλησιαστικό Ρουβίκωνα. Μετά δε την καταστροφική εισβολή τους στο Κολυμπάρι, αντί μπογιές, οι ρασοφορούντες αυτοί αναρχικοί έρριψαν στάχτη στα μάτια των ακατηχήτων και αφελών, ονομάζοντας το σφυρί «καταλλαγή», την βαριοπούλα «αγάπη», την ποδοπάτηση των Ι. Κανόνων και την εκπαραθύρωση του Ευαγγελίου και των Πατέρων «βήματα προς την πορεία προς την ενότητα, προς την οποίαν μόνον το Άγιο Πνεύμα δύναται να μας οδηγήση, εκείνην της κοινωνίας εν νομίμω ποικιλία», την προδοσία δε και αρχιερατική αποστασία «αυθεντικήν μαρτυρίαν της πίστεως εις τον Θεάνθρωπον Χριστόν»!!!

Ορθόδοξος Τύπος

http://aktines.blogspot.com/2018/06/blog-post_844.html

ΑΡΧΕΙΟΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΑΓΩΝΟΣ - ΤΕΥΧΟΣ 7

ΑΡΧΕΙΟΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΑΓΩΝΟΣ by john-criket-4887 on Scribd

ΠΗΓΗ: http://www.ecclesiagoc.gr/images/stories/agies/Biblia/Arxeion7-S_compressed.pdf

Συνοδικὴ Ἀνακοίνωσις: τὸ 14ο «Φεστιβὰλ Ὑπερηφάνειας Ἀθήνας» - 2018. Μεγίστη Ἐθνικὴ Ταπείνωσις

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας μας, τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος, ὑπὸ τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπό μας κ. Καλλίνικο, αἰσθάνεται ὑποχρεωμένη νὰ μὴν τηρήσει σιωπὴ ἔναντι τοῦ ἀντι-ευαγγελικοῦ καὶ ἀνθελληνικοῦ φαινομένου, τοῦ καλουμένου «Φεστιβὰλ Ὑπερηφάνειας Ἀθήνας – Athens Pride», ἀλλὰ καὶ τῶν ἀντιστοίχων στὴν Θεσσαλονίκη καὶ σὲ ἄλλες πόλεις τῆς ἀγαπητῆς μας Πατρίδας, τῆς Ἑλλάδας μας.

Τὸ εἶδος αὐτὸ τῶν «Φεστιβάλ», ὅπως καὶ τόσα ἄλλα ἐκθεμελιωτικὰ τοῦ Πατροπαραδότου Ἤθους τῶν Ἑλλήνων, ἔχει εἰσαχθεῖ ἀπὸ τὴν Δύση (1969 καὶ ἑξῆς) καὶ στὴν Ἑλλάδα μας πρωτοξεκίνησε τὸ 1980.

Ἀπὸ τὸ 2005 ὅλες οἱ ἑνώσεις καὶ σύλλογοι τῶν ποικιλόμορφων ὁμοφυλοφίλων («Λ.Ο.Α.Τ.») στὴν Ἑλλάδα ὀργανώνουν τὰ λεγόμενα «gay pride», μὲ τὴν ἀνεπιφύλακτη ὑποστήριξη τῶν πολιτικῶν Κομμάτων καὶ τῶν Τοπικῶν Ἀρχῶν (ἐκτὸς ἴσως ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων), ἀλλὰ καὶ τῶν Διπλωματῶν ξένων Χωρῶν.

Ἐφέτος, τὸ «Athens Pride 2018» ὑπεστήριξαν Διπλωμάτες 32 Κρατῶν, ὡς καὶ τὸ Γραφεῖο τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου στὴν Ἑλλάδα, συμμετέχοντας μάλιστα στὶς ἐκδηλώσεις τῆς ἡμέρας (Σάββατο, 9-6-2018, Πλατεῖα Συντάγματος – πρὸ τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, Πλατεῖα Κλαυθμῶνος), ἐνῶ τὸ κτήριο τῆς Βουλῆς φωταγωγήθηκε στὰ χρώματα τοῦ Οὐρανίου Τόξου, ὡς συμβόλου δῆθεν τοῦ «δικαιώματος στὴν διαφορετικότητα καὶ τὸν σεβασμὸ τοῦ ἀτόμου», «πρὸς τιμὴν τὴς κοινότητας LGBTQI», «μὲ στόχο τὴν ἐξάλειψη κάθε μορφῆς ὁμοφοβίας, σεξισμοῦ καὶ τρανσφοβίας».

Τὶς παραμονὲς τοῦ ἐπαίσχυντου «Φεστιβάλ», ὁ Τομέας Δικαιωμάτων τοῦ κυβερνῶντος κόμματος διεκήρυξε, μὲ ἐξαιρετικὴ μάλιστα ἔμφαση, ὅτι «εἴμαστε στὴν ἀρχὴ τῆς μεγάλης ἀνατροπῆς» καὶ ὅτι εἶναι «ἐπιβεβλημένο ἕνα σχολικὸ μάθημα γιὰ τὴν σεξουαλικὴ ἀγωγή, τὶς διάφορες σεξουαλικότητες, καὶ τὴν ταυτότητα φύλου» καὶ ὅτι «πρέπει νὰ ἐξασφαλίζεται ἡ διαρκὴς ἐπιμόρφωση» τῶν Ἐκπαιδευτικῶν «ἀπὸ φορεῖς τῆς “Λ.Ο.Α.Τ.Κ.Ι.” κοινότητας...».

Εἶναι πλέον σαφέστατο, ὅτι ἡ Ἀποστασία κορυφώνεται, ἐφ’ ὅσον ἡ αὐθάδης καὶ δημόσια ἀνατροπὴ κάθε θείου καὶ ἀνθρώπινου νόμου λαμβάνει καθολικὴ ἰσχύ, μεταβάλλει τὶς ἠθικὲς καὶ φυσικὲς ἀρχές, ἀποδομεῖ τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο καὶ καταστρέφει τὴν θεοείδειά του.

Τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἀποτελοῦν τὸ «Λεῖμμα τῆς Χάριτος», καλοῦνται ὅπως πάντοτε συνέβαινε, νὰ σηκώσουν τὸ βάρος τῆς ἱστορίας: μὲ μετάνοια καὶ αὐτομεμψία, μὲ συμμετοχὴ στὰ Ἄχραντα Μυστήρια, μὲ προσευχὴ καὶ ἀγάπη πρὸς τοὺς συνανθρώπους μας, οἱ ὁποῖοι ἔχουν χάσει τὸ νόημα τῆς ζωῆς, ἄς βοηθήσουμε αὐτοὺς νὰ συνειδητοποιήσουν τὸ ἄφθαρτο κάλλος τοῦ κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν καὶ ἄς τοὺς δείξουμε διακριτικὰ τὸν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς ἐν μετανοίᾳ στὸν Πατρικὸ Οἶκο.
Ἐπίσης, ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἄς φροντίσουμε μὲ περισσότερη προσοχὴ καὶ ἐγρήγορση γιὰ τὰ παιδιά μας, τὰ ὁποῖα μεγαλώνουν σὲ ἕνα τόσο ἀρνητικὸ κοινωνικὸ περιβάλλον καὶ δέχονται βλαβεροὺς ἐπηρεασμοὺς ἄμεσα καὶ ἔμμεσα.

Καὶ τέλος, ἄς συμμετέχουμε σὲ ὁποιεσδήποτε δραστηριότητες ποικίλων φορέων, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται τὸν καλὸν ἀγῶνα ὑπὲρ τοῦ θεσμοῦ τῆς παραδοσιακῆς οἰκογενείας καὶ ἐναντίον τῶν ὁποιωνδήποτε ἀνατρεπτικῶν, ἀντι-ευαγγελικῶν καὶ ἀνθελληνικῶν ἰδεῶν καὶ κινημάτων, μὲ τὴν Ἐλπίδα μας πάντοτε στὸν Σωτῆρα μας Χριστόν, τὸν Νικητὴ τῆς ἁμαρτίας, τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ θανάτου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
9/22-6-2018 
† Νηστεία Ἁγίων Ἀποστόλων

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΙΔΩΣ ΚΑΙ ΝΕΜΕΣΙΣ!

Η ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ ΑΣΕΛΓΕΙΑ!

Η ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ ΑΣΕΛΓΕΙΑ! (2ο ΜΕΡΟΣ)

Η ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ ΑΣΕΛΓΕΙΑ! (3ο ΜΕΡΟΣ)

ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΙΕΡΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ - ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑ ΑΡΣΕΝΟΚΟΙΤΩΝ

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΤΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ ''ΠΑΡΟΥΣΑ''!

ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΝΑΜΕΝΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΛΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΗ!!!