Πρόλογος
Το ''Ημερολόγιον Της Μεγάλης Ελλάδος'' ήταν μια σοβαρή, εμπνευσμένη έκδοση του γνωστού λογοτέχνη και δημοσιογράφου Γεωργίου Δροσίνη (1859-1951) που πρωτοεκδόθηκε στα 1922.
Ουσιαστικά ήταν ένα ετήσιος, πολυπεριοδικός τόμος, που φιλοξενούσε άρθρα, δοκίμια, χρονογραφήματα και γενικότερα μελέτες των πιο σημαντικών επιστημόνων της χώρας την περίοδο εκείνη του Μεσοπολέμου.
Στις 470-560 σελίδες κάθε τόμου έγραφαν σχεδόν όλοι οι αξιόλογοι συγγραφείς της Ελλάδας, με θέματα ιστορικά, λαογραφικά, φιλολογικά, μελέτες αρχαιολογικές, γλωσσολογικές, γεωγραφικές, εκπαιδευτικές, θρησκευτικές, εκκλησιαστικές, οικονομικές και κείμενα πεζά και ποιητικά της νεότερης λογοτεχνίας.
Ουσιαστικά επρόκειτο για μια ετήσια λογοτεχνική, καλλιτεχνική και επιστημονική επιθεώρηση υπό την διεύθυνση του Γεωργίου Δροσίνη και τις γνωστές Εκδόσεις ''Ι. Σιδέρης''.
Εκδόθηκαν συνολικά 15 τόμοι, από το 1922 μέχρι το 1936. Στον πρώτο τόμο του ''Ημερολογίου Της Μεγάλης Ελλάδος'' (έτει 1922) δημοσιεύθηκε μια μελέτη του γνωστού ήδη φιλενωτικού θεολόγου της οικουμενικής κίνησης Αμίλκα Αλεβιζάτου υπό τον τίτλο ''Η Ένωσις των Εκκκλησιών, Ορθόδοξοι και Αγγλικανοί'' απόσπασμα του οποίου αντιγράφουμε.
Το κείμενο είναι λίαν κατατοπιστικό και περιεκτικό για όλες τις παγκόσμιες, οικουμενικές κινήσεις, που είχαν αρχίσει ήδη από το 1865 για την προώθηση της ιδέας της ''Ένωσης των Εκκλησιών.''
Αποτελεί ένα ακόμη πειστήριο -από όσα έχουμε δημοσιεύσει ως τώρα- που καθιστά αναντίρρητα φανερό, πως οι δεκάδες χιλιάδες αποτειχισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί του 1924 γνώριζαν απόλυτα για όλα τα εκκλησιαστικά τεκταινόμενα του σημερινού εδραιωμένου, δαιμονικού Οικουμενισμού στην Καινοτόμο Εκκλησία.
Η ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ
ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ΑΓΓΛΙΚΑΝΟΙ
{...} Εν έτει 1865 ιδρύθηκε εν Αγγλία, η Eastern Church Assosiation, ης αποκλειστικός σκοπός ήτο η μελέτη του ζητήματος της ενώσεως των Εκκλησιών και η επιδίωξις της επιτυχίας του σκοπού τούτου. Ήδη από των αρχών του ΙΘ΄αιώνος αι δύο Εκκλησίαι εκινήθησαν συμπαθώς προς αλλήλας και δη εξ αφορμής των εκδόσεων και μεταφράσεων της Αγίας Γραφής. Οι Πατριάρχαι Κύριλλος Ζ' και ο Εθνομάρτυς Γρηγόριος Ε' ηυνόησαν και ενέκριναν τας εκδόσεις της Λονδινείου Εταιρείας. Ο Γρηγόριος Ζ' επέτρεψε την υπό ορθοδόξων κληρικών κορυφήν των εν Ανατολή θνησκόντων Αγγλικανών, τουθ΄όπερ έδωκεν αφορμήν θερμών εκδηλώσεων υπέρ της Ορθοδόξου Εκκλησίας εν Αγγλία. Εξ όλων των εις Ελλάδα ελθόντων ιεραποστόλων εξ Αμερικής ο μόνος επιτυχώς εις τας ενεργείας του διά την ίδρυσιν σχολείων, και ιδία, του αρχαιοτάτου και αρίστου παρ΄ημίν εν Αθήναις παρθεναγωγείου, ήτο ο αγγλικανός ιερεύς Χίλλ, όσις ως και οι διάδοχοι αυτού εν τω σχολείω απεριορίστως εσεβάσθησαν την ορθόδοξον Εκκλησίαν, εις χείρας αυτής αφήνοντες την θρησκευτικήν μόρφωσιν των τροφίμων του.
Η επίσκεψις του αρχιεπισκόπου Σύρου Αλεξάνδρου Λυκούργου εις Αγγλίαν κατά το 1870 έδωκεν αφορμήν σοβαράς ανακινήσεως του ζητήματος της ε ν ώ σ ε ω ς.
Εκ παραλλήλου κατά το 1874 συγκροτηθέν συνέδριον διά το ζήτημα των Παλαιοκαθολικών, εις ο παρέστησαν Αγγλικανοί και Ορθόδοξοι έδωκε νέαν αφορμήν εξετάσεως του ζητήματος.
Αι μετά του Μητροπολίτου Αθηνών Θεοφίλου (1872), του Οικ. Πατριάρχου Διονυσίου Ε' (1887) και της Ρωσσικής Διοικούσης Συνόδου (1888) ανταλλαγείσαι φιλοφρονήσεις μετά των αρχών της Αγγλικανικής Εκκλησίας προήγαγον σημαντικώς
το ζήτημα της ε ν ώ σ ε ω ς.
Ουχ ήττον συνετέλεσεν εις την προαγωγήν ταύτην και η παρουσία του αρχιεπισκόπου Ζακύνθου Διονυσίου Λάτα εις το εν Σικάγω παγχριστιανικόν Συνέδριον (1893).
Εκείνο όμως το οποίον καταπληκτικώς προήγαγεν επ΄εσχάτων την οικουμενκήν κίνησιν, ήτο η παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχου Μελετίου Δ,' ως Μητροπολίτου Αθηνών εν Ευρώπη και Αμερική, επί κεφαλής
επισήμου αποστολής.
Τόσον εν Αμερική, όσον και εν Ευρώπη, η παρουσία του Μητροπολίτου Αθηνών έδωκεν αφορμήν εις θερμοτάτας εκδηλώσεις τιμής προς αυτόν και προς την Ορθόδοξον Εκκλησίαν εκ μέρους των Αγγλικανών.
Αι τρεις ιδίως θελογικαί συζητήσεις, αι λαβούσαι χώραν εν Ν. Υόρκη, εν Λονδίνω και εν Οξφόρδη μεταξύ ημών (Μητροπολίτου, Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου και του γράφοντος) και των επιφανεστάτων Αγγλικανών κληρικών και θεολόγων, συνετέλεσαν εις την άρσιν πλείστων παρεξηγήσεων, εις την διάλυσιν όλων των αμφιβολιών και εις την στερέωσιν της πεποιθήσεως και της ελπίδος, ότι η απομάκρυνσις της επιτεύξεως τ η ς ε ν ώ σ ε ω ς τ ω ν δ ύ ο Ε κ κ λ η σι ώ ν μόνον εκ κακής θελήσεως δύναται να προέρχεται. Κατά τας συζητήσεις εκείνας διεπιστώθη ότι η Αγγλικανική Εκκλησία ουδαμώς διίσταται της ορθοδόξου αντιλήψεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας και ως προς την διδασκαλίαν και ως προς την λατρείαν. Η τοιαύτη συμφωνία αντιλήψεων και πεποιθήσεων υπό της διδασκαλίας της δογματικής, μέχρι της διαμορφώσεως της εξωτερικής λατρείας, η διαπιστωθείσα εις τας θελογικάς ταύτας συζητήσεις, καθιστά όχι πλέον επιθυμητήν την έ ν ω σ ι ν, αλλά επιτακτικήν την ανάγκην προς ταύτην. Οι κατά το 1920 εν τω παγκοσμίω Χριστιανικώ Συνεδρίω της Γενεύης λαβόντες μέρος Ορθόδοξοι αντιπρόσωποι και Αγγλικανοί, συνελθόντες ιδιαιτέρως, διεπιστώσαμεν την υπάρχουσαν συμφωνίαν και την υφισταμένην πραγματικήν έ ν ω σ ι ν, ης μόνη η τυπική σχεδόν ανακήρυξις υπελείπετο. Εκ παραλλήλου, η εν Lambeth Παναγγλική Σύνοδος διετράνωσε τα προς την Ορθοδοξίαν αισθήματα σεβασμού και αφοσιώσεως διά της παρακλήσεως εν αυτή αντιπροσώπων του Οικουμενικού Πατριαρχείου (παρέστησαν ο Διδυμοτείχου Φιλάρετος και ο καθηγητής Κομνηνός) εις ους επιδαψίλευσαν μεγάλας τιμάς και ους διαβεβαίωσαν περί της θερμής και ειλικρινούς διαθέσεως προς ένωσιν. Η ελληνικής Κυβέρνησις κατά το 1919 ίδρυσεν ειδικήν έδραν της Αγγλικανικής Εκκλησίας εν τω πανεπιστημίω Αθηνών προς προαγωγήν των περί της Εκκλησίας ταύτης γνώσεων. Αλλ΄η διάδοχος εκείνης αφήκε την έδραν έρημον καθηγητού και ουσιαστικώς την κατήργησε. Η εν Ελλάδι επακολουθήσασα έκτοτε κατάστασις, από πολιτικής και εκκλησιαστικής απόψεως, συνετέλεν εξ αντιθέτου εις νέας εκδηλώσεις των Αγγλικανών υπέρ της Εκκλησίας μας.
Ο από του Μητροπολιτικού θρόνου Αθηνών, βιαίως απομακρυνθείς Μελέτιος, μεταβάς εις Αγγλίαν και Αμερικήν, έτυχε θερμοτάτης υποδοχής και απεριορίστων τιμών.
Ο κατά τον αυτόν χρόνον εις Αγγλίαν αποδημήσας Τοποτηρητής του Οικουμενικού θρόνου Προκόπιος Δωρόθεος, έδωκεν αφορμήν πρωτοφανών εκδηλώσεων τιμών προς τον πρωτόθρονον της Ορθοδοξίας εκ μέρους των Αγγλικανών, ενώ εις τον νεκρόν του εις Κύριον αποδημήσαντος εν Λονδίνω μεγαλουργού τούτου Ιεράρχου αποδοθείσαι τιμαί εκ μέρους των Αγγλικανών, συνετέλεσαν εις πραγματικήν σύσφιγξιν των δεσμών των συνενόντων στενώς ήδη τας δύο Εκκλησίας.
Η εκλογή τέλος του Μελετίου, ως Οικουμενικού Πατριάρχου, ενώ ευρίσκετο ούτος εισέτι εις Αμερικήν, έδωκεν αφορμήν εις νέας εκδηλώσεις των Αγγλικανών υπέρ της Ορθοδοξίας.
Εν εισέτι υπολείπεται νυν:
η διαφώτησις του λαού εκατέρωθεν.
Ευθύς ως εις την συνείδησιν του λαού το πράγμα ωριμάση, ως ωρίμασεν ήδη εις την συνείδησιν των θεολόγων, η ένωσις είναι γεγονός τετελεσμένον.
Η Ένωσις είναι δυνατή, διότι δεν υφίσταται ουσιώδης μεταξύ των δύο Εκκλησιών διαφορά. Είναι δυνατή, διότι ουδετέρα των Εκκλησιών θ΄απολέση τι των ιδιαιτέρων αυτής χαρακτηριστικών, άτινα θα εκακολουθήσωσι να είναι σεβαστά, ως ήσαν και προ του σχίσματος κατά τον ίδιον τρόπον και εις ιδίαν έκτασιν
και μεγαλυτέραν υπάρχοντα.
Διά δε τα αποτελέσματα της ε ν ώ σ ε ω ς περιττεύει πάσα
ανάπτυξις.
Η δύναμις της ούτω ε ν ω θ η σ ο μ έ ν η ς Ε κ κ λ η σ ί α ς θα είναι απεριόριστος. Υπό τον τοιούτον δε ορθόδοξον όγκον θα υποκύψη αναγκαίως ο Παπισμός, όστις θα αναγκασθή να αναγνωρίση τέλος την αλήθειαν εξ ης παρεξέκλινε.
Ούτω δε θα συντελεσθή η κατά τους λόγους του Κυρίου έ ν ω σ ι ς σύμπαντος του Χριστιανικού κόσμου, ουχί υπό τον Πάπαν, αλλά υπό τον Χριστόν.
Ιούνιος 1922
Αμίλκας Σ. Αλεβιζάτος
Συνεχίζεται...
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
