ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΨΕΙ Η ΛΗΘΗ, την από καρδίας εξομολόγηση ενός Αρχιεπισκόπου, την αμέσως αναφερομένη σε έναν πολυγαπημένο σύγχρονο Άγιο της Πίστεως μας, αλλά, κυρίως, για να μην κλέψει ο μετέπειτα καιρός την προσωπική, καταλυτική συμβολή του νέου
πρόσφατη επίσκεψη του στην Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ Ευβοίας (πριν την αναχώρηση του για την επίσημη Ενθρόνιση του στις ΗΠΑ), την οποία και απομαγνητοφωνεί, τη διασώζει πλέον γραπτώς και ταξινομημένη, οπότε και την παραδίδει με χαρά προς σύντομη ανάγνωση διαδικτυακώς προς το ευσεβές χριστεπώνυμο πλήρωμα.
ΠΡΟΣΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ του διαρκούς γεγονότος ότι η Εκκλησία μας, εν έτει 2019, συνεχίζει να εκλέγει, να προβάλλει και να αποστέλλει προς την παγκόσμια διακονία της, ιεράρχες ιδιαιτέρας πνευματικής εμβελείας, οι οποίοι βιώνουν, εξομολογούνται, διατρανώνουν την απόλυτη ζωντάνια της Ορθοδόξου Πίστεως μας, γενόμενοι, εξάλλου, με δάκρυα, καθώς μάς διηγούνται τα προσωπικά θαύματα, τάματα και υπερθαυμαστά βιώματά τους, σας ευχόμεθα, καλή και ευλογημένη ανάγνωση – καλή παρακολούθηση!
«ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ, Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ»
«Δεν τον γνώριζα προσωπικά, ούτε είχα διαβάσει τίποτε περί αυτού ποτέ. Ούτε είχα δει κάποια φωτογραφία του, ούτε είχα ακούσει κάποια ομιλία για τον Βίο, μέχρι ότου τη νύχτα της 31ης Αυγούστου προς 1ην Σεπτεμβρίου του έτους 2017, δηλαδή, την ημέρα που άρχιζε η Συνοδική μου θητεία στο Φανάρι – είχε έρθει η σειρά μου να γίνω Συνοδικός – εκείνη τη νύχτα που άρχιζε η Συνοδική μου θητεία, εμφανίστηκε στον ύπνο μου η μορφή του.
Επιτρέψτε μου να είμαι εξομολογητικός και πολύ προσωπικός, διότι, είναι ένα προσωπικό μου προσκύνημα αυτό και αισθάνομαι αρκετά συγκινημένος.
Δεν το ήξερα. Δεν κατάλαβα ποιος είναι. Δε μου είπε τίποτα. Κι εγώ δεν έδωσα σημασία. Απλά, συγκράτησα τη μορφή του, κάτι που δεν το συνηθίζω. Ποτέ δε θυμάμαι τα όνειρα που βλέπω. Συνήθως, τα ξεχνώ την άλλη μέρα. Έμεινε αυτή η μορφή αποτυπωμένη και δεν κατάλαβα γιατί εμφανίστηκε αυτή η μορφή, που δε γνώριζα ποια είναι».
«ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ; Α, ΜΟΥ ΛΕΕΙ, ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΈΡΕΙΣ;»
«Τυχαίως, τις επόμενες ημέρες, κάποιος κληρικός στο Φανάρι, βγάζοντας κάποια πράγματα από την τσέπη του, έβγαλε και μία φωτογραφία του Αγίου Ιακώβου, αυτή που είναι με Φώτο κάποια δένδρα, με ένα πράσινο φόντο που είναι ασκητής ο Άγιος και αμέσως ασφαλώς σκάλωσε το βλέμμα μου, και λέω:
Ποιος είναι αυτός; Α, μου λέει, δεν τον ξέρεις; Δεν το ξέρω. Λέει, αυτός είναι ο τάδε, ο Ιάκωβος ο Τσαλίκης, ο οποίος είναι Άγιος και όλος ο κόσμος τον δέχεται ως Άγιον. Και, που είναι, λέω αυτός; Αυτός, λέει, εκοιμήθη τώρα, ήταν σε ένα μοναστήρι στη Βόρεια Εύβοια.
Αμέσως, όπως κάνουμε συνήθως στην εποχή αυτή, έκαμα αναζήτηση στο ιντερνέτ, βρήκα τις ομιλίες του αειμνήστου Μητροπολίτου Σιατίστης Παύλου, βρήκα τις ομιλίες του Νεοφύτου του Μόρφου. Βρήκα και άλλες ομιλίες και μαρτυρίες και άρχισα να ακούω γι’ αυτόν».
«ΠΑΩ ΣΤΟΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ – ΑΝΕΒΗΚΑ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟ – Παναγιώτατε, μήπως ήρθε η ώρα να γίνει η αγιοκατάταξη;»
«Μου είπαν, επίσης, ότι εκκρεμεί το αίτημα της αγιοκατάταξεως και πάω στον Αρχιγραμματέα της Συνόδου και λέω: Άγιε Αρχιγραμματεύ, υπάρχει τέτοιο αίτημα για αγιοκατάταξη και εκκρεμεί; Μου είπε, μάλιστα, είναι χρόνια, δε θυμάμαι πόσα χρόνια, μου είπε. Αλλά, η Σύνοδος, είπε, ας το αφήσουμε για αργότερα, να μη βιαστούμε. Και είχαν περάσει χρόνια και είχε ξεχαστεί.
Αμέσως, ανέβηκα στον Παναγιώτατο και του εξομολογήθηκα αυτήν την εμπειρία μου και του είπα: Παναγιώτατε, μήπως ήρθε η ώρα να γίνει η αγιοκατάταξη, διότι, είχα μάθει, μεταξύ άλλων, ότι ο Άγιος Ιάκωβος είχε προφητέψει και την εκλογή του Πατριάρχου Βαρθολομαίου στον Πατριαρχικό Θρόνο, και, μάλιστα, από το υστέρημα του είχε στείλει τότε, και εκατό χιλιάδες δραχμές για να κεράσει ο Πατριάρχης μόλις εκλεγεί. Σκεφτείτε πόσο πρακτικός άνθρωπος και προνοητικός ήταν ο Άγιος. Σου λέει, εκλέγεται Πατριάρχης, να μην έχει κάτι να κεράσει; Είχε στείλει εκατό χιλιάδες δραχμές.
Λέω: Παναγιώτατε, αυτός ο Άγιος έχει συνδεθεί με την Πατριαρχία σας. Μήπως ήρθε η ώρα να το κάνουμε; Ο Πατριάρχης, μου λέει, ασφαλώς κι εγώ τον θεωρώ Άγιον και είναι Άγιος. Είχε ξεχασθεί και ξεκίνησε έτσι η διαδικασία και η Αγία και Ιερά Σύνοδος – τις ημέρες που είχα κι εγώ τη μεγάλη ευλογία να είμαι μέλος της Συνόδου – έκανε την αγιοκατάταξη και την πράξη».
«ΜΟΥ ΧΡΩΣΤΑΤΕ ΚΑΤΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ. ΤΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ;» – Ο ΑΓΙΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΒΟΥΡΚΩΜΕΝΟΣ, ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΔΑΚΡΥΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΩΣ
«Δεν τελειώνει εδώ, όμως, η προσωπική μου εξομολόγηση. Όταν το Σάββατο 11 Μαΐου παίρνω την είδηση ότι εξελέγην Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, παίρνω κατευθείαν το αυτοκίνητο και πηγαίνω στο Πατριαρχείο για να κάνουμε αυτό που λέγεται Μικρό και Μεγάλο Μήνυμα. Δηλαδή, να γίνει η επίσημη αναγγελία της εκλογής μου κι εγώ να κάνω επισήμως και δημοσίως αποδεκτή την εκλογή μου.
Είμαι έξω από το Συνοδικό Γραφείο, η Σύνοδος συνεδριάζει μέσα και περιμένω να με καλέσουν να μπω μέσα για να κάνω το Μικρό Μήνυμα. Κι εκεί που ήμουν απέξω, έρχεται ο κωδικογράφος της Συνόδου με έναν μεγάλο Κώδικα και μου λέει: Άγιε Αμερικής, πριν μπείτε στη Σύνοδο, μου χρωστάτε κάτι υπογραφές. Λέω: Τι υπογραφές; Υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να τα υπογράψετε ως Μητροπολίτης Προύσης, είναι η τελευταία σας υπογραφή. Άνοιξε, λέω, τον Κώδικα, να δώ τι χρωστώ να το υπογράψουμε.
Τι νομίζετε ότι ήταν; Η πράξη της αγιοκατατάξεως του Αγίου Ιακώβου του Τσαλίκη».
[ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ, Ο ΑΓΙΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΒΟΥΡΚΩΜΕΝΟΣ]:
«Ήταν η τελευταία μου υπογραφή ως Μητροπολίτου Προύσης και το θεώρησα ευλογία του Αγίου, ότι με ακολουθεί σε όλη μου τη ζωή και είπα ότι πριν πάω στην Αμερική να περάσω να πάρω την ευχή του (σημ. να επισκεφθεί την Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ στην Εύβοια, όπου και έλαβε χώρα η παρούσα διήγησις), να προσκυνήσω τον τάφο του, και, σας ευχαριστώ πάρα πολύ – με συγχωρείτε για τη συγκίνηση – σας ευχαριστώ πολύ που είχατε την ευγένεια και την καλοσύνη να δεχθείτε την παράκληση μου, Άγιε Χαλκίδος (σημ. παρίσταται ο Σεβ. Μητροπολίτης Χαλκίδος), και να μου δώσετε την άδεια σας, και να γνωρίσω και από κοντά τους χώρους εις τους οποίους αγίασε αυτός ο Άγιος».
«ΕΧΩ ΡΑΜΜΕΝΟ ΠΑΝΤΑ ΕΠΑΝΩ ΜΟΥ ΤΟ ΡΑΣΟ ΤΟΥ»
«Μετά, είχα τη μεγάλη ευλογία, κάποιος αγιορείτης μοναχός, ο οποίος συνδέεται με τον Άγιο Ιάκωβο – θα το πω και αυτό δημόσια, εφόσον εξομολογούμαι δημοσίως – ο πατήρ Νικόλαος ο Διονυσιάτης, είχε ένα κομμάτι από το ράσο του Αγίου και μου το έδωσε, και, το έχω ραμμένο πάντα επάνω μου για να με συνοδεύει».
«ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΑ ΤΑ ΙΕΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ»
«Αγαπητοί μου, αδελφοί και χριστιανοί, να ξέρετε, ότι οι Άγιοι είναι η ζωντανή μας ελπίδα, είναι η μεγάλη δύναμη μας, είναι η προσευχή μας, είναι η μεσιτεία μας προς τον Θεόν και πολύ καλά κάνει η Εκκλησία και προσκυνεί τα ιερά λείψανα των Αγίων και κρατάει ως φυλαχτά οτιδήποτε ήταν στη ζωή ενός Αγίου χρήσιμο και ήταν επάνω του».
ΠΗΓΗ – VIDEO: Παύλος Τριποδάκης / ΠΡΟΒΟΛΗ: Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Κορυδαλλού
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ – ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΗ: Κώστας Παναγόπουλος – ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου