Ο ''Προτεσταντισμός'' των εν λόγω προσώπων είναι φανερά αισθητός. Ας δούμε κάποια στοιχεία ώστε να διαπιστώσουμε τις ομοιότητες.
Η αλήθεια και η σωτηρία είναι δοσμένα από
την αγάπη, δηλ. από την Εκκλησία. Τέτοια είναι η εκκλησιαστική συνείδηση. Ο
Λατινισμός, αφού εξέπεσε από την Εκκλησία, άλλαξε αυτή τη συνείδηση και
διεκήρυξε: Η αλήθεια δίδεται από το ξεχωριστό πρόσωπο τού Πάπα, από ένα
ιδιαίτερο πρόσωπο χωρίς την Εκκλησία, και ο Πάπας έχει την ευθύνη της σωτηρίας
όλων. Ο Προτεσταντισμός εξέφρασε: Γιατί
η αλήθεια να δίδεται μόνο από έναν Πάπα; Και πρόσθεσε: η αλήθεια και η σωτηρία
αποκαλύπτονται σε κάθε ξεχωριστό πρόσωπο ανεξάρτητα από την Εκκλησία. Έτσι
κάθε ένας άνθρωπος προβιβάστηκε σε αλάθητο πάπα.
Υποκατέστησε την πίστη με τη λογική του
ατόμου και τη σωτηρία εν τη Εκκλησία με την ονειροπόλο βεβαιότητα για τη
σωτηρία μέσω τού Χριστού χωρίς την Εκκλησία, σε μια φίλαυτη
απομόνωση από όλους. Για τον προτεστάντη αλήθεια είναι μόνο ό,τι του αρέσει,
ό,τι νομίζει αυτός ως αλήθεια.
Όντας ουσιαστικά εκκλησιαστικός
αναρχισμός, ο καθαρός Προτεσταντισμός!
Ο Προτεσταντισμός ταίριαξε στο γούστο με
την ανθρώπινη φιλαυτία και την αυθαιρεσία κάθε είδους. Η φιλαυτία και η
αυθαιρεσία μέσα στον Προτεσταντισμό, όπως ειπώθηκε, κατά κάποιον τρόπο
«εξαγιάσθηκαν» και «ευλογήθηκαν» και τώρα αυτό φανερώνεται στην
ατέλειωτη διαίρεση και τον θρυμματισμό πρώτα απ’ όλα του ίδιου τού
Προτεσταντισμού.
Συγκεκριμένα, ο Προτεσταντισμός διεκήρυξε
ανοιχτά αυτό το μέγιστο ψεύδος: Μπορείς να είσαι χριστιανός χωρίς να
αναγνωρίζεις καμία Εκκλησία. Ο ίδιος απελευθέρωσε το κάθε πρόσωπο
από την Εκκλησία και ο ίδιος θέτει κάποια όρια αυτής της ελευθερίας.
Τι κατάφεραν οι προτεστάντες ατιμάζοντας
με τις σοφιστείες τους την ιδέα της Εκκλησίας; Κατάφεραν μόνο τον
διαμελισμό και μάλιστα ένα διαμελισμό χωρίς καμιά ελπίδα. Ο Προτεσταντισμός
συνεχώς θραύεται σε σέκτες. Εκκλησιαστική προτεσταντική ζωή
δεν υπάρχει. Υπάρχει κάποια «μισο-ζωή» χωρισμένων
σεκτών και κοινοτήτων. Την
κοινή εκκλησιαστική ζωή, για την οποία προσευχήθηκε ο Κύριος Ιησούς Χριστός
στην Αρχιερατική προσευχή, ο Προτεσταντισμός τη φόνευσε.
Αυτά που λέμε δεν είναι δικά μας. Σε στιγμές ειλικρίνειας αυτά τα
ίδια και με ακόμα μεγαλύτερη οξύτητα τα λέγουν και οι ίδιοι οι προτεστάντες:
«Η
ζωτική δύναμη του Προτεσταντισμού εξαντλείται στη σύγχυση των δογματικών
σχολών, των θεολογικών ερίδων, των εκκλησιαστικών διενέξεων...».
Συνεχίζοντας, με την βοήθεια του Θεού, την σειρά άρθρων ενάντια στην αίρεση του Νεοπαπισμού, όπως εκφράζεται από τους καταληψίες του Φαναρίου[1], θα αναφερθούμε στην περί της «Μητέρας Εκκλησίας» δοξασία τους. Σύμφωνα με αυτήν, το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, δεν είναι απλά η πρώτη τη τάξει Τοπική Εκκλησία, αλλά η «Μητέρα Εκκλησία» η οποία άρχει πάνω στις υπόλοιπες Τοπικές Εκκλησίες που είναι είτε (μικρότερες βεβαίως!) «αδελφές», είτε «θυγατέρες» της! Και η θεωρία αυτή, όπως επίσης και η περί Πρωτείου (εξουσίας) θεωρία, είναι αντιγραφή των αντιστοίχων παπικών αντιλήψεων[2].
Οι θιασώτες αυτής της πλάνης φθάνουν στο σημείο ακόμη και να αγιομαχούν, όταν διαπιστώνουν ότι υπήρξαν στην εποχή μας Άγιοι που πολέμησαν την αίρεση του Νεοπαπισμού Κωνσταντινουπόλεως[3]!
Εύστοχα και προφητικά γράφτηκε (και μάλιστα προ εικοσαετίας περίπου!) σε άρθρο του αγωνιστικού περιοδικού «Ὀρθόδοξος Παράδοσις», που εκδίδουν Πατέρες της Έτνα (Η.Π.Α.), πως η Ορθόδοξη Εκκλησία «απορρίπτει τον Παπισμό και τις αρχές του, είτε όπως διατυπώθηκε στην Ρώμη, με την φαντασιόπληκτη αντίληψη της «Πέτρειας» κυριαρχίας, είτε όπως προπαρασκευάζεται στην Κωνσταντινούπολη με τη νέα, αντορθόδοξη και βλάσφημη θεωρία της «Μητέρας Εκκλησίας», η οποία βασίζεται στην λατινική κατανόηση αυτού του όρου και του, κατ᾿ ουσίαν, «Ανατολικού Πάπα» με διοικητική και πνευματική εξουσία σε όλη την Ορθοδοξία· ακόμη και στο σημείο, προφανώς, να διεκδικεί δικαιοδοσία πάνω στις αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες και τα Πατριαρχεία!»[4].
Ποια είναι όμως η «Μητέρα Εκκλησία» κατά την ορθόδοξη αντίληψη; Σύμφωνα με όσα θα δούμε ο όρος αυτός δεν αναφέρεται αποκλειστικά σε κάποια συγκεκριμένη Τοπική Εκκλησία, ούτε βεβαίως αυτή έχει την έννοια «υπερεκκλησίας»!
Ο όρος «Μητέρα Εκκλησία», όσον αφορά την Τοπική Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, μπορεί να εκληφθεί μόνο ως τιμητικός, και μόνο από τις λεγόμενες νεώτερες Εκκλησίες των Βαλκανίων, που έχουν λάβει (παρατύπως βεβαίως – και αυτή η παρατυπία αναμένεται να διορθωθεί από Πανορθόδοξο Σύνοδο) Αυτοκεφαλία από Αυτήν. Αυτές λοιπόν οφείλουν να σέβονται την «Μητέρα Εκκλησία», όχι όμως και να την υπακούν τυφλά ή να την ακολουθούν στην πτώση της σε αιρέσεις, όπως ο Οικουμενισμός και ο Νεοπαπισμός!
Το ότι όμως δεν αποδίδεται ο χαρακτηρισμός αυτός αποκλειστικά στην Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ως «Μητέρα Εκκλησία» είχαν χαρακτηρισθεί και άλλες Εκκλησίες. Την Τοπική Εκκλησία της Καισαρείας, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, στον Επιτάφιό του στον Μέγα Βασίλειο, την αποκαλεί «ἄσειστον καὶ ἀνεπηρέαστον τῶν Ἐκκλησιῶν μητέρα»[5], διότι ήταν η μόνη Εκκλησία που είχε απομείνει τότε (επί ποιμαντορίας του Μεγάλου Βασιλείου) αμόλυντη από την αρειανική λύμη.
[1] Οι Η.Π.Α. κατέλαβαν το Φανάρι στις 18 Οκτωβρίου 1948 όταν εξανάγκασαν, δια των οργάνων τους, σε παραίτηση τον κανονικό Πατριάρχη Μάξιμο τον Ε΄ και κατάλαβαν τον πατριαρχικό θρόνο διά του αλήστου μνήμης μασώνο Αθηναγόρα Σπύρου. Έκτοτε οι διάδοχοι ορίζονται από εκείνες και αυτοί με την σειρά τους φροντίζουν να τιμούν την αληθινή πατρίδα τους (βλ. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης τίμησε την ημέρα Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ: https://www.romfea.gr). Μια ιστορία που μας θυμίζει την κατάληψη της πάλαι ποτέ Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρώμης από τους Φράγκους και την σταδιακή απορθοδοξοποίησή της…
[2] «Ὁ Πάπας συγκατένευσεν, ἵνα ἡ σύνοδος (σ. ημ. που έγινε αργότερα στην Φλωρεντία) συγκροτηθῇ ἐν Κωνσταντινουπόλει· ἀλλὰ παλινῳδήσας εἶπε τοῖς ὑπὸ τοῦ αὐτοκράτορος Ἰωάννου ἐν ἔτει 1426 πρὸς αὐτὸν ἀποσταλεῖσι πρεσβευταῖς, ,ὅτι «ἡ Ῥωμαϊκὴ ἐκκλησία μήτηρ ἐστί, ἡ δὲ Ἀνατολικὴ θυγάτηρ καὶ ὁφείλει ἡ θυγάτηρ παραγενέσθαι πρὸς τὴν μητέρα» (Ανδρονίκου Δημητρακοπούλου, Ιστορία του Σχίσματος της Λατινικής Εκκλησίας από της Ορθοδόξου Ελληνικής, Λειψία, 1867, σ. 103). «Ὅρος τῆς ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς ἐν Φλωρεντίᾳ γενομένης. Εὐγένιος δοῦλος τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ… Εὐφραινέσθω ἡ μήτηρ Ἐκκλησία τὰ ἑαυτῆς τέκνα μέχρι τοῦδε πρὸς ἄλληλα στασιάζοντα εἰς ἑνότητά τε καὶ εἰρήνην ἤδη ἐπανιόντα ὁρῶσα» (Καλλίστου Βλαστού, Δοκίμιον Ιστορικόν περί του Σχίσματος της Δυτικής Εκκλησίας από της Ορθοδόξου Ανατολικής, Αθήνα, 1896, σ. 203).
[3] Απονομή αυτοκεφαλιών ή αρπαγή εδαφών; Η αναφορά του Αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς για το Οικουμενικό Πατριαρχείο (https://tasthyras.wordpress.com)
Ναι, θυμόμαστε αυτούς τους μοναχούς που έκοβαν τα barcode με το μαχαίρι και έτσι ο σατανάς εξαφανίστηκε!!!
Θυμόμαστε επίσης το τι σάλο είχαν κάνει για τα κινητά τηλέφωνα... Σήμερα; Έχουν όλοι αλλά στο Αγ. Όρος τα κλείνουν και φεύγει ο διάβολος και πάλι....
Κύριοι, αν δεν αντιλαμβάνεστε ούτε τα αυτονόητα - που δεν χρειάζονται και πολύ μυαλό - τότε δεν χρειάζεται καν συνομιλία και για τα υπόλοιπα!
Ντροπή και σε όσους συμφωνούν με αυτό το έκτρωμα, βλάσφημο,και προσβλητικό βίντεο και για την ανθρώπινη φύση! Πολύ σωστά μας υπενθύμισαν και οι αδελφοί:
