1) Οδηγούνται από κάποιον Γέροντα ο οποίος είναι φυσικά γι΄ αυτούς αλάνθαστος.
Είναι γεγονός ότι σε μια εποχή όπου διαδραματίζονταν συγκλονιστικά γεγονότα
και πολλοί δημιουργούσαν όχι μόνο ιδεολογική, αλλά και θρησκευτική σύγχυση,
υπήρχαν ορισμένοι οι οποίοι εμφανίζονταν ως Μεσσίες ή προφήτες για τις όποιες
σκοπιμότητες ήθελαν να υπηρετήσουν. Αυτοί
ως σύγχρονοι προφήτες, προφητεύουν σχεδόν τα πάντα, ό,τι μπορείτε να σκεφτείτε.
Προφητεύουν για παράδειγμα για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, αν και ήδη
συμβαίνει. Προφητεύουν για την πολιτική κρίση ή ότι το ευλογημένο Γένος των
Ελλήνων θα πάρει πίσω την Βασιλεύουσα Πόλη της
Κωνσταντινούπολης. Ακολούθως οι προφητείες διάφορων γερόντων και μοναχών
βρίσκουν το δρόμο τους στην καρδιά πολλών αναζητητών ελπίδας. Είναι ακόμη
πρόθυμοι να ασκήσουν ακραία φανατική θρησκευτικότητα που απολυτοποιεί τον ‘προφητικό
μελλοντισμό’ των γερόντων. Άπαξ και το πει ο γέροντας, αυτό
είναι. Δεν τίθενται ερωτήσεις. Έχει δημιουργηθεί ένας
αρρωστημένος ‘Ορθόδοξος γκουρουισμός’ εις το όνομα της
πνευματικότητας και του γεροντισμού. Πολλοί γέροντες σήμερα τείνουν να αντικαταστήσουν
ακόμα και τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Έχουμε φθάσει στο σημείο μιας
απόλυτης σεκταριστικής κουλτούρας, να ‘λατρεύουμε’ ανθρώπους ελαχίστης ή
μηδενικής Θεολογικής Εκπαίδευσης μόνο και μόνο επειδή φορούν ράσα και έχουν
μακριά γένια και μαλλιά. Τούτο έχει εξελιχθεί σε μια ‘πνευματικότητα της
τρίχας’. Μιλούν και κηρύττουν στο απλοϊκό επίπεδο του Κατηχητικού αλλά
φαίνονται στους οπαδούς τους να μιλούν με εξουσία και αλάθητο. Ο
γέροντας παίρνει όλες τις αποφάσεις τους. Έχει τον απόλυτο έλεγχο πάνω στις
ζωές τους επειδή ‘αυτός γνωρίζει καλύτερα’ ό,τι έχει σχέση με την πνευματική
τους καλυτέρευση. Τα πνευματικά παιδιά δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για την
διδασκαλία της Εκκλησίας ή τα κείμενα της Καινής Διαθήκης. Νοιάζονται μόνο για
το τί σκέφτεται και λέει ο γέροντας. Ας
αφήσουμε πια τη σχέση εξάρτησης που συνάπτεται ανάμεσα στον γέροντα-γκουρού και
στον πιστό και την ολοσχερή στέρηση της ελευθερίας του πιστού αφού για όλα μα
όλα τα θέματα του βίου ακόμα και τα πιο προσωπικά αποφασίζει ο γέροντας. Ο
πιστός δεν σκέπτεται πια, δεν έχει δική του γνώμη, απλά είναι ένα αγόμενο και
συρόμενο άβουλο ον, το οποίο υπακούει τυφλά στις υποδείξεις και τις προφητείες
του γέροντα.
Ανάξιοι Πνευματικοί (λίγοι, ευτυχώς) υποδύονται τους
σοφούς Γέροντες, οδηγώντας ορισμένες φορές τα Πνευματικοπαίδια τους στο ...
ψυχιατρείο. Εννοούμε, όλους εκείνους , όσους υποδύονται πως
έχουν φτάσει τα μέτρα των Πνευματικών Γερόντων, και απαιτούν μάλιστα τυφλή
υπακοή, ενώ δεν έχουν το δικαίωμα. Αυτού του είδους ο «Γεροντισμός», έχει καταντήσει
στις μέρες μας μάστιγα. Τέτοιου είδους «γέροντες» χρησιμοποιούν στρεβλά την
περί υπακοής διδασκαλία των Πατέρων για να υποδουλώσουν τα πνευματικοπαίδια
τους.
Οι «γέροντες», εκείνοι που παίζουν
τον ρόλο (χρησιμοποιούμε αυτή την δυσάρεστη λέξη, που ανήκει στη γλώσσα
τού κόσμου, για να δείξομε σαφέστερα ότι το έργο τέτοιων «γερόντων» στην ουσία
του, δεν είναι καθόλου λιγότερο ψυχοφθόρο από μία αξιοθρήνητη
κωμωδία), των αρχαίων αγίων Γερόντων, χωρίς να έχουν
τα πνευματικά χαρίσματα εκείνων — να το ξέρουν, ότι τόσο η καλή τους
διάθεση, όσο και οι καλές τους σκέψεις και ιδέες είναι λανθασμένες, και ότι
ακόμη και ό τρόπος, με τον οποίον σκέπτονται, και αντιλαμβάνονται τα
πράγματα, είναι μία αυταπάτη, μία διαβολική πλάνη, που δεν μπορεί να μη
γεννήσει ανάλογο καρπό και σ’ εκείνον, που ευρίσκεται στην πνευματική τους
καθοδήγηση.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου