ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΕΠΡΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΜΤΣΑΤΚΑΣ

<p></p><p style="text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbyBP1y8_ciZTaG4yVksTOYxJPxmbHYd8rs54SGQRNlDH7D-_X3S83_nP_RepfwQkTbpQPWjVUp7oQ2nfynAVhsoD79AOGFnVh0rHVw9IRpfjtd7wCpa9kdD7A55L98pQ05RsCE9DZ7xa3/s16000/%CE%9B%CE%95%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%99+%CE%A4%CE%97%CE%A3+%CE%9A%CE%91%CE%9C%CE%A4%CE%A3%CE%91%CE%A4%CE%9A%CE%91%CE%A3.jpg" style="font-size: xx-large;" /></p><p></p><blockquote style="font-family: "EB Garamond";"><div style="font-size: 16px; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><span style="background-color: white; color: #121111;"></span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><b><span style="color: #121111; font-size: large;">ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΕΠΡΟΥΣ</span></b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><b><span style="color: #121111; font-size: large;">ΤΗΣ ΚΑΜΤΣΑΤΚΑΣ</span></b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας, το Πάσχα, που έκανα ανάμεσα στους λεπρούς, το 1908. </span></span></div></blockquote><blockquote style="font-family: "EB Garamond";"><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Η μικρή παροικία των λεπρών που οργάνωσα στις αρχές του 20ου αιώνα στην Καμτσάτκα, ήταν το πιο αγαπητό μου δημιούργημα. Ο Θεός με αξίωσε να το ολοκληρώσω πολύ σύντομα και με λίγο κόπο. Τα χρόνια εκείνα η λέπρα αποτελούσε μια τρομερή μάστιγα της ανθρωπότητας, γιατί δεν είχε ακόμα τεθεί κάτω από τον έλεγχο της ιατρικής επιστήμης. Για το λόγο αυτό οι λεπροί, αποδιωγμένοι από τις οικογένειες, τα χωριά και τις πατρίδες τους, ζούσαν απομονωμένοι σε μέρη έρημα και ακατοίκητα.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Η παροικία οργανώθηκε στα βόρεια παράλια της χερσονήσου, σ’ ένα ερημικό μέρος, ανάμεσα στα βουνά. Απαρτιζόταν από τρία οικήματα. Στο ένα έμεναν οι λεπρές γυναίκες και τα παιδιά. Στο άλλο οι άντρες. Και στο τρίτο, μικρότερο και κάπως απομονωμένο, η αδελφή νοσοκόμα Α. Μ. Ουρούσοβα. Αυτή η αγία ψυχή είχε ανταποκριθεί σε σχετική έκκλησή μου και ήρθε σ’ εκείνη την ερημιά, θυσιάζοντας κυριολεκτικά τη ζωή της, για να υπηρετήσει τους δυστυχισμένους ασθενείς. Η θεάρεστη εργασία της ήταν εθελοντική. Καμιά αμοιβή δεν έπαιρνε. Είχε μόνο την ελπίδα της ουράνιας αμοιβής στη βασιλεία του Θεού.</span></span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Διακονούσε με συγκινητική αυτοθυσία τους λεπρούς. Δεν ήξερε τι θα πει ωράριο εργασίας, ανάπαυση, ύπνος, ψυχαγωγία. Είχε εκμηδενίσει τις προσωπικές της ανάγκες. </span></span></div></blockquote><blockquote style="font-family: "EB Garamond";"><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Να βλέπατε, με τι εγκαρδιότητα συνομιλούσε με «τα παιδιά της», όπως αποκαλούσε τους ασθενείς· με τι τρυφερότητα τους παρηγορούσε· με τι υπομονή έπλενε και καθάριζε τις πληγές τους· με τι γλυκύτητα τους έκανε να ηρεμούν, όταν πάθαιναν υστερικές κρίσεις απελπισίας· και με τι ικανότητα κατόρθωνε να εμψυχώνει όσους, σε στιγμές απογνώσεως, έφταναν στα πρόθυρα της αυτοκτονίας! Ήταν γι’ αυτούς όχι νοσοκόμα, αλλά μητέρα και αδελφή και φύλακας άγγελος. Την αποκαλούσαν τρυφερά «αδελφή της ευσπλαχνίας».</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Στην παροικία πήγαινα κατά διαστήματα, με τα έλκηθρα φορτωμένα τρόφιμα και δώρα. Στον καθένα έφερνα και κάτι, ανάλογα με την ηλικία και το φύλο του: υλικά και εργαλεία για χειροτεχνία, βιβλία, περιοδικά, γλυκά και παιγνίδια για τα παιδιά. Όλ’ αυτά τους έκαναν να ξεχνούν για λίγο τα βάσανα και την κατάθλιψή τους. Γι’ αυτό με περίμεναν κάθε φορά με ανυπομονησία. </span></span></div></blockquote><blockquote style="font-family: "EB Garamond";"><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Ένα δωμάτιο του οικήματος των ανδρών το είχα διαμορφώσει σε παρεκκλήσι. Ήταν μικρό και ταπεινό, αφιερωμένο στον άγιο πολύαθλο Ιώβ. Όσο καιρό έμενα στην παροικία, τελούσα εκεί καθημερινά τις ακολουθίες. Και τον υπόλοιπο χρόνο τον αφιέρωνα στην επικοινωνία με τους ασθενείς. Μοιραζόμουν μαζί τους όλα τα θέματα που τους απασχολούσαν. Από τα πιο απλά και καθημερινά, μέχρι τα πιο σοβαρά πνευματικά. Δημιουργήθηκαν έτσι μεταξύ μας αμοιβαίες σχέσεις βαθιάς αγάπης και κατανοήσεως.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Εκείνο το Πάσχα, που έκανα κοντά τους, δεν έχω λόγια να το περιγράψω, όπως πιο πάνω είπα. Μισόν και πλέον αιώνα υπηρετώ την Ορθόδοξη Εκκλησία σαν κληρικός. Κι όλ’ αυτά τα χρόνια γιόρτασα την Ανάσταση του Κυρίου μας κάτω από τις πιο απροσδόκητες και ποικιλόμορφες συνθήκες. Τέλεσα την αναστάσιμη ακολουθία στη χιονισμένη τραχιά έρημο της Καμτσάτκας· σε άθλιες υπόγειες τρώγλες· πάνω σε πλοίο στην ανοικτή θάλασσα· σε μια απόκρημνη παραλία του Ειρηνικού Ωκεανού· στην πρώτη γραμμή του μετώπου στα 1914-15, σε εκστρατευτικό νοσοκομείο· σε φυλακές και σε μοναστήρια· στο Κρεμλίνο της Μόσχας, στην Κωνσταντινούπολη, στην Αλεξάνδρεια, στην Κίνα, στην Ιαπωνία… Όμως τα συναισθήματα που πλημμύρισαν την ψυχή μου, όταν έκανα την Ανάσταση με τους λεπρούς αδελφούς μου, δεν τα ξανάνιωσα. Κι αυτά τα συναισθήματα με οδήγησαν να γράψω εκείνη την αξέχαστη εμπειρία μου στους παρακάτω στίχους:</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><b><span style="color: #121111; font-size: large;">-ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΕΠΡΟΥΣ-</span></b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Στην Καμτσάτκα,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">στης οικουμένης το τέρμα,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">σ’ αυτής της ξεχασμένης γης</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">το νεκρικό σκοτάδι,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">μακριά απ’ τον κόσμο, μέσα στη σιωπή,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">κάτω απ’ το θόλο τ’ ουρανού, τον αστροστολισμένο,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">βαθιά μέσα στα χιόνια,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">ανάμεσα σε θάλασσα και σε βουνά,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">ζούσαν λίγοι άνθρωποι μιαν άθλια ζωή.</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Μαζί με τούτα τα παιδιά μου τα πνευματικά,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">που από καιρό δεν γνώρισαν χαρά μήτε και χάδι,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">βασανισμένα καθώς είναι</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">από την άσπλαχνη λέπρα,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">ο Κύριος θέλησε να γιορτάσω το Πάσχα.</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Χωρίς ναό, χωρίς καμπάνες,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">χωρίς χλιδή και πλούσιες φορεσιές,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">χωρίς μεγάλες χορωδίες</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">και πλήθη κι επισήμους.</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Μέσα στο κάτασπρο και καθαρό σπιτάκι,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">στολισμένοι με τη φτώχια και τη στέρηση,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">στέκονταν οι λεπροί με τα κεριά τους αναμμένα.</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Ο οίκος του Θεού</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">γεμάτος προσευχές και άνθη,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">μηνούσανε τον ερχομό της αναστάσιμης χαράς.</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Με άμφια ταπεινά πίσω απ’ το βήλο του ιερού,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">με τη λαμπάδα και με το σταυρό,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">με τη ψυχή όλο χαρά,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">μπροστά στο θυσιαστήριο</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">τον ύμνο έψαλλα εκείνο,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">που πρώτα οι άγγελοι έψαλαν στον ουρανό.</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Οι προσευχές τους φτάσανε ως τις καρδιές μας.</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Φούσκωσε ο ύμνος</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">τα πληγωμένα στήθη των λεπρών,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">που με φωνή αδύναμη, βραχνή κι αρρωστημένη,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">μα με ψυχή κατανυγμένη,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">τον αναστάσιμο ψάλανε Κανόνα.</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Ξεχασμένοι απ’ τον κόσμο, στερημένοι το φως,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">οι αδελφοί μας τον Κύριο ικέτευαν</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">για των αμαρτιών τους την άφεση</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">και του σύμπαντος κόσμου την ειρήνη.</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Για πρώτη φορά από τη γέννησή τους,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">σήμερα τη μέρα τη μεγάλη της σωτηρίας,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">αξιωθήκαν να βρεθούν σε πασχαλιάτικη ακολουθία,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">κινημένοι απ’ την αγάπη του Χριστού</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">εξομολογήθηκαν και πήραν το Σώμα και το Αίμα Του.</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">«Χριστός Ανέστη! – Χριστός Βοσκρέσε!»,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">πλημμυρισμένοι από χαρά αναφωνούσαν.</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">«Αληθώς Ανέστη! – Βοΐστινου Βοσκρέσε!»,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">τους αποκρίνονταν τα όρη και η θάλασσα…</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Μα πέρασε κείνη η μέρα</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">κι ήρθε του χωρισμού η ώρα.</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Λυπητερός ο χωρισμός,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">παντοτινές οι αναμνήσεις.</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Ήτανε τόσο σύντομη η επαφή των καρδιών μας.</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Σαν έφευγα, γονάτισαν σε προσευχή.</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Ικέτεψαν τον Κύριο</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">να στείλει θύελλες κι αστροπελέκια,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">για να κλειστούν οι δρόμοι</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">που θα μ’ έπαιρναν μακριά.</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Με δάκρυα στα μάτια με θερμοπαρακαλούσαν:</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">«Αγαπημένε μας πατέρα, μια μέρα ακόμα!</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Έστω μια μέρα μόνο ακόμα μείνε μαζί μας!».</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Και η καρδιά, που δεν είναι από πέτρα</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">–ακόμα κι η δική μου–</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">ζεστάθηκε και πάλι απ’ τα καυτά τους δάκρυα.</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Έμεινα εκεί,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">με τους λεπρούς μου αδελφούς,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">την προσευχή και την αδελφική συζήτηση</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">να συνεχίσουμε αντάμα…</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><b><span style="color: #121111; font-size: large;">– Ε Π Ι Μ Υ Θ Ι Ο –</span></b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><b><span style="color: #121111; font-size: large;"><br /></span></b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><b><span style="color: #121111; font-size: large;">«Η ΖΩΗ ΜΑΣ,</span></b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><b><span style="color: #121111; font-size: large;">ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!»</span></b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Μη έχοντας οι κάτοικοι άλλο τρόπο να προφυλαχθούν από τη φρικτή ασθένεια της λέπρας, μόλις αντιλαμβάνονταν ότι κάποιος είχε προσβληθεί από αυτήν, τον έδιωχναν να κατοικήσει μόνος του σε μακρινό ερημικό μέρος. Εκεί πέθαινε εγκαταλελειμμένος και αβοήθητος, χωρίς κανείς να ενδιαφερθεί ούτε και γι’ αυτή την ταφή του λειψάνου του. Όμως καμιά φορά ο Θεός οικονομεί διαφορετικά τα πράγματα. Να, τι συνέβη σε μια περιοδεία μου:</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Ήταν χειμώνας βαρύς και ταξίδευα με τα έλκηθρα στις βόρειες περιοχές, κάπου στην περιοχή του Κλιουτσέφσκ. Περνούσα από έναν τραχύ και εντελώς έρημο τόπο, όταν ξαφνικά τα σκυλιά ξέφυγαν από το δρόμο και όρμησαν σε μια πυκνή συστάδα θάμνων. Μάταια προσπάθησε ο αμαξάς να τα συγκρατήσει. Ούτε τα λουριά ούτε το μαστίγιο ούτε οι φωνές του μπόρεσαν να γυρίσουν στη σωστή πορεία. Σαν από μια αόρατη δύναμη οδηγημένα, πέρασαν μέσ’ από τους θάμνους και στάθηκαν σ’ ένα μικρό ξέφωτο.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Τότε είδα ένα μοναχικό, ξύλινο καλυβάκι, αόρατο από το δρόμο. Μόλις τα σκυλιά στάθηκαν μπροστά του, έβγαλαν ένα διαπεραστικό ουρλιαχτό. Κι αμέσως βγήκε στην πόρτα ένας νεαρός καμτσαντάλος. Πίσω του, φάνηκε το κεφάλι μιας νέας γυναίκας με ερωτηματικό βλέμμα. </span></span></div></blockquote><blockquote style="font-family: "EB Garamond";"><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Πλησίασα. Πρόσεξα πως ο άντρας ήταν λεπρός. Ολόκληρη η δεξιά πλευρά του, το πρόσωπο και το σώμα, ήταν μια φρικτή πληγή, σάπια και πυώδης, που μύριζε απαίσια. </span></span></div></blockquote><blockquote style="font-family: "EB Garamond";"><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Τους χαιρέτησα. Μου ανταπέδωσαν το χαιρετισμό με σεβασμό, κάνοντας βαθειά υπόκλιση. Βιάστηκαν όμως να με πληροφορήσουν πως είχα μπει σε απαγορευμένη περιοχή. Λόγω της λέπρας του νέου άντρα, μια έκταση γύρω από την καλύβα ακτίνας μερικών εκατοντάδων μέτρων, ήταν σε καραντίνα. Οι γύρω κάτοικοι το γνώριζαν και ποτέ δεν πλησίαζαν.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Είδα ένα καλωσυνάτο φόβο ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους. Ανησυχούσαν για την υγεία τη δική μου και των συνοδών μου. </span></span></div></blockquote><blockquote style="font-family: "EB Garamond";"><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">–Μην ανησυχείτε, τους καθησύχασα. Η πρόνοια του Θεού μάς έφερε ως εδώ. Δεν υπάρχει επομένως φόβος για μας. Ο Θεός θα μας φυλάξει. Πες μου όμως – στράφηκα στον λεπρό – ποια είναι αυτή η γυναίκα; </span></span></div></blockquote><blockquote style="font-family: "EB Garamond";"><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">–Η συζύγός μου. Και είναι τελείως υγιής. Αλλά, μπάτουσκα (=παππούλη), σας παρακαλούμε πολύ, ελάτε μέσα στο φτωχικό μας. Έχουμε κι ένα νεογέννητο παιδάκι.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Μπήκα μέσα στο ξύλινο καλυβάκι. Μ’ έπνιξε η δυσοσμία. Ένα δωμάτιο ήταν όλο κι όλο, μ’ ελάχιστα φτωχικά έπιπλα. Τ’ απαραίτητα μόνο: ένα τραπέζι, μερικές καρέκλες, ένα διπλό κρεβάτι, μερικά ράφια. Τα είχε φτιάξει μόνος του ο λεπρός, καθώς είπε, με ξύλα από το δάσος. Απ’ το χαμηλό ταβάνι κρεμόταν μια κούνια. Εκεί μέσα κοιμόταν αμέριμνο το νεογέννητο αγοράκι. Σε μια γωνιά, πάνω σ’ ένα μικρό ραφάκι, πήρε το μάτι μου μια εικόνα του Κυρίου κι ένα κερί μισοκαμμένο.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">–Μπάτουσκα, μια χάρη να σας ζητήσουμε. Εφόσον ο Θεός σάς έφερε ως εδώ, θα μπείτε στον κόπο να βαπτίσετε το παιδί μας; Χρόνια έχουμε να δούμε παπά. Και ίσως να μη ξαναδούμε ποτέ πια…</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Τα μάτια της γυναίκας βούρκωσαν. </span></span></div></blockquote><blockquote style="font-family: "EB Garamond";"><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">–Ναι, παιδιά μου, είπα συγκινημένος. Ας ετοιμάσουμε ό,τι χρειάζεται για τη βάπτιση</span></span></div></blockquote><p style="font-family: "EB Garamond";"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;"> </span></span></p><blockquote style="font-family: "EB Garamond";"><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Η γυναίκα έβγαλε χαρούμενη από ένα ντουλάπι μια ευρύχωρη ξύλινη λεκάνη. Ήταν μεγάλο κούτσουρο, προσεκτικά και επιτήδεια σκαμμένο. </span></span></div></blockquote><blockquote style="font-family: "EB Garamond";"><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">–Είναι η κολυμβήθρα, είπε. Τη σκάλισα μόνη μου, σιγά-σιγά, μόλις διαπίστωσα ότι περίμενα παιδί. Είχα σκοπό να πάω κρυφά, κάποια νύχτα, στο Κλιουτσέφσκ και να παρακαλέσω τον εφημέριο να έρθει για τη βάπτιση του βρέφους. Φοβόμουν όμως πως δεν θα δεχτεί. Αδιάκοπα έκανα προσευχή στην Παναγία Μητέρα του Κυρίου μας, να οικονομήσει έναν τρόπο, ώστε να μη μείνει το παιδί αβάπτιστο. Και, να! Που, τόσο απροσδόκητα, ήρθατε εσείς! Ας είναι δοξασμένο το όνομα του Θεού! </span></span></div></blockquote><blockquote style="font-family: "EB Garamond";"><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Έφερα από το έλκηθρό μου τα απαραίτητα για το μυστήριο, και βάπτισα το μικρό μέσα σε ατμόσφαιρα βαθειάς κατανύξεως. Έμεινα μαζί τους όλη την ημέρα. Οι αγωγιάτες δεν τόλμησαν να πλησιάσουν. Κατασκήνωσαν πέρα από τους θάμνους, όπου άναψαν φωτιά και μαγείρεψαν.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Συζητώντας με τους δυο ερημίτες–συζύγους, έμαθα πως μερικά χρόνια πριν, ο άντρας είχε αρρωστήσει ξαφνικά από λέπρα. Αμέσως, τον έδιωξαν από το χωριό. Η γυναίκα του τον ακολούθησε, παρ’ όλο που ήταν υγιής. Πιστή και αφοσιωμένη, δεν θέλησε ν’ αφήσει μόνο του το σύντροφό της στην εξορία. Έφτιαξαν σ’ εκείνη την ερημιά το ξύλινο καλύβι τους, το επίπλωσαν και αποφάσισαν να πεθάνουν εκεί μαζί. Ζούσαν με ποταμίσια ψάρια, καρπούς και ρίζες.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Τόλμησα να τη ρωτήσω πώς αποφάσισε, υγιής όπως ήταν εκείνη, ν’ ακολουθήσει το λεπρό σύζυγό της σ’ ένα τόσο σκληρό δρόμο. </span></span></div></blockquote><blockquote style="font-family: "EB Garamond";"><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">–Μα, είναι ο άνδρας που μου έδωσε ο Θεός! απάντησε με απλότητα. Πώς να τον αφήσω; Τώρα μάλιστα έχουμε και γιο! Βαπτισμένο κιόλας! Είμαι πολύ ευχαριστημένη. Ποτέ δεν θα χωριστώ από τους αγαπημένους μου… Η ζωή μας και η ζωή του παιδιού μας, είναι στα χέρια του Θεού. </span></span></div></blockquote><blockquote style="font-family: "EB Garamond";"><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Ετοιμάστηκα να φύγω. Με δάκρυα στα μάτια με χαιρέτησαν. Τα τελευταία τους λόγια, ήταν: </span></span></div></blockquote><blockquote style="font-family: "EB Garamond";"><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">–Μη μας ξεχνάτε, σας παρακαλούμε, στις προσευχές σας!... Μη μας ξεχνάτε!...</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Όχι, δεν τους ξέχασα ποτέ εκείνους τους υπέροχους ανθρώπους. Μέχρι σήμερα είναι στην καρδιά μου, στη σκέψη μου και στην προσευχή μου. Τι ν’ απέγιναν; Δεν ξέρω· ο Κύριος ξέρει. Πάντως, ποτέ δεν τους ξαναείδα. Είμαι όμως ήσυχος. Θυμάμαι εκείνα τα λόγια τους: «Η ζωή μας και η ζωή του παιδιού μας, είναι στα χέρια του Θεού»…</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">ΚΥΡΟΒΟΓΚΡΑΝΤ & ΝΙΚΟΛΑΕΦ</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">ΝΕΣΤΩΡ ΑΝΙΣΙΜΩΦ</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">(1885–1962)<span style="text-align: left;"> </span></span></span></div></blockquote><blockquote style="font-family: "EB Garamond";"><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9UdTTId4quMJ1t45oHKZrZV0DBwvPJg4ioO5hO3HVEwr6erJRf2U5wpnNgURKUG_cFluMZw-Ru9uBgNdAfed257rQ2dHbsr0iRxpQxf-lc5-8xv8-3AP13BGX3YFdgPY3xKRyFtFyDwZ7_4sp7TGbT2WDQ2XITJKIX15XCS50mlfUwxg5UKNooqZZiA/s463/Q4.jpg" style="background-color: white; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><span style="color: #121111; font-size: large;"><img border="0" data-original-height="133" data-original-width="463" height="92" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9UdTTId4quMJ1t45oHKZrZV0DBwvPJg4ioO5hO3HVEwr6erJRf2U5wpnNgURKUG_cFluMZw-Ru9uBgNdAfed257rQ2dHbsr0iRxpQxf-lc5-8xv8-3AP13BGX3YFdgPY3xKRyFtFyDwZ7_4sp7TGbT2WDQ2XITJKIX15XCS50mlfUwxg5UKNooqZZiA/s320/Q4.jpg" style="border: none; position: relative;" width="320" /></span></a></div></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;"><br /></span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">※</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Μητροπολίτου</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Κυροβογκράντ & Νικολάεφ</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">Νέστορος (Ανίσιμωφ):</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">«Αναμνήσεις από την Καμτσάτκα»,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">i. κεφ. 9ο, σελ. 178–182,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">ii. κεφ. 8ο, 164–167,</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #121111; font-size: large;">έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου,</span></span></div></blockquote><p><br /></p><p style="text-align: right;"><a href="https://wra9.blogspot.com/2022/05/blog-post_04.html" target="_blank"><b><span style="color: #2b00fe;">ΠΗΓΗ </span></b></a></p>

ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΕΠΡΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΜΤΣΑΤΚΑΣ

ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΕΠΡΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΜΤΣΑΤΚΑΣ Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας, το Πάσχα, που έκανα ανάμεσα στους λεπρούς, το 1908....

Διαβάστε περισσότερα »