ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ ☦

Η Θεολογική διάσταση και το ήθος των Ολυμπιακών αγώνων

<img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για Ηρακλής Ρεράκης AKTINES" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqlVMVbPO_fCjFNJoH4Z2xmqshL-nUPIWRBc8bPIXmnLTg2l8mjGU6ukM3hkwh4wIxBQBv-LjQKxgTByVVcHpNQZ7LFEZrRS7u8OMhXkbIFbYFfi57Ip3jNz5DetGBz7tLj-o7p0eqf4g/w320-h168/rerakis.jpg" style="text-align: center;" width="320" /> 
Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ<o:p></o:p>

Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων<o:p></o:p>

<a href="http://aktines.blogspot.com/">Η Θεολογική διάσταση και το ήθος των Ολυμπιακών αγώνων</a><o:p></o:p>

<a name="more"></a>   Οι αρχαίοι Έλληνες στην
ιστορική τους πορεία βρίσκονται πάντοτε αγωνιζόμενοι για την επίτευξη ενός
άθλου, μιας ανδραγαθίας, μιας νίκης, αναπτύσσοντας τη μέγιστη σωματική και
πνευματική τους δύναμη.<o:p></o:p>

Με βάση τα παραπάνω, είναι σαφές ότι ο Ολυμπισμός
μετέδιδε και ενέπνεε σπουδαίες αρετές στους αθλητές καθώς συνέδεε του αγώνες
τους με τον σεβασμό τους στο Θείο,  με την παγκοσμιότητα, τη χωρίς
διακρίσεις καλλιέργεια του πνεύματος της ομαδικότητας, την αμοιβαία
κατανόηση,  τη φιλία, τη συνεργασία, τις διαπροσωπικές σχέσεις, την
ειρηνική συνύπαρξη και συμβίωση καθώς και με την αποδοχή των κοινών ηθικών και
αγωνιστικών κανόνων, τον σεβασμό του διαφορετικού και την αναγνώριση της
ανωτερότητας του καλύτερου.<o:p></o:p>

Το ερώτημα είναι, αν οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί
αγώνες διατηρούν το πνεύμα, το ήθος και τον σκοπό που είχαν, όταν συστήθηκαν!<o:p></o:p> ΠΗΓΗ:<a href="http://aktines.blogspot.com/2024/08/blog-post_14.html" target="_blank"> </a><a href="http://aktines.blogspot.com/2024/08/blog-post_14.html" target="_blank">http://aktines.blogspot.com/2024/08/blog-post_14.html</a>

<o:p> </o:p>

Η Θεολογική διάσταση και το ήθος των Ολυμπιακών αγώνων

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων Η Θεολογική διάσταση και το ήθος των Ολυμπιακών αγώνων ...

Αποσπάσματα εκ του Σεραφείμ Ρόουζ: ''Το Βιβλίο της Γένεσης και ο Πρώιμος Άνθρωπος'' (Γ΄ ΜΕΡΟΣ)

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ένας διάλογος
που έλαβε χώρα αργότερα μεταξύ του ιερέα και του εχθρικού πνεύματος.
Διαβάζοντας τον, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας την προηγούμενη συζήτησή μας για
τον πανθεϊσμό και την έννοια της βιολογικής εξέλιξης που συμβαίνει μέσω της
συνείδησης της "Ψυχής του Κόσμου". Εδώ, μέσω των παραδοχών του
δαιμονικού πνεύματος, παίρνουμε μια γεύση τόσο της θρησκείας όσο και της
επιστήμης του μέλλοντος:<o:p></o:p>

«Πού οδηγούσες τον Carl;»<o:p></o:p>

«Στη γνώση του σύμπαντος».<o:p></o:p>

Οι λέξεις βγαίνουν από τα σφιγμένα δόντια
του Carl.<o:p></o:p>

«Ποια γνώση;»<o:p></o:p>

Δεν υπάρχει απάντηση αρχικά. Έπειτα, αργά
και απρόθυμα, οι λέξεις έρχονται:<o:p></o:p>

«Η γνώση ότι οι άνθρωποι είναι απλά ένα
μέρος του σύμπαντος».<o:p></o:p>

«Τι εννοείς ''ένα μέρος'' μόνο;»<o:p></o:p>

«Είναι μέρη ενός μεγαλύτερου φυσικού
όντος».<o:p></o:p>

«Ποιο είναι αυτό το ον;»<o:p></o:p>

«Το σύμπαν».<o:p></o:p>

«Το σύμπαν της ύλης;»<o:p></o:p>

«Ναι».<o:p></o:p>

«Και των ψυχικών δυνάμεων;»<o:p></o:p>

«Ναι».<o:p></o:p>

«Και ότι αυτός ήταν ο δημιουργός των
ανθρώπων;»<o:p></o:p>

«Ναι».<o:p></o:p>

«Προσωπικός δημιουργός;»<o:p></o:p>

«Όχι».<o:p></o:p>

«Φυσικός δημιουργός;»<o:p></o:p>

«Ναι, επίσης».<o:p></o:p>

«Ψυχοφυσικός δημιουργός;»<o:p></o:p>

«Ναι. Πράγματι, ναι».<o:p></o:p>

«Γιατί οδήγησες τον Carl με αυτόν τον
τρόπο;»<o:p></o:p>

«Γιατί αυτός θα οδηγούσε άλλους».<o:p></o:p>

«Γιατί να οδηγήσει άλλους με αυτόν τον
τρόπο;»<o:p></o:p>

«Για να ανήκουν στο Βασίλειο».<o:p></o:p>

«Γιατί να ανήκουν στο Βασίλειο;». . .<o:p></o:p>

«Γιατί, ιερέα; Γιατί;... ΓΙΑΤΙ; Γιατί
μισούμε τον Τελευταίο. Μισούμε. Μισούμε. Μισούμε αυτούς που έχουν μαγαριστεί με
το αίμα του. Μισούμε και περιφρονούμε αυτούς που τον ακολουθούν. Θέλουμε να
αποστρέψουμε όλους από αυτόν και θέλουμε όλους στο Βασίλειο όπου δεν μπορεί να
τους φτάσει. Όπου δεν μπορούν να πάνε μαζί του. ... »<o:p></o:p>

Τώρα μας μένει να ρωτήσουμε: Έλαβε ο
κύριος "προφήτης" της Νέας Θρησκείας στη σύγχρονη Δύση, ο Τιεγιάρ ντε
Σαρντέν, τις ιδέες του μέσω άμεσης επαφής με τις εχθρικές δυνάμεις, όπως οι άνθρωποι
στις παραπάνω αφηγήσεις; Έχουμε ήδη δει πώς ο Τιεγιάρ έγινε εμπειρικό μέλος της
"συνειδητής περιφέρειας" που περιβάλλει τη γη, ακριβώς στη σφαίρα της
υποουράνιας περιοχής όπου, σύμφωνα με την Ορθόδοξη ασκητική θεολογία, κατοικούν
οι δαίμονες. Αλλά ένα πιο αποκαλυπτικό απόσπασμα βρίσκεται σε ένα από τα πρώιμα
έργα του Τιεγιάρ με τίτλο "Η Πνευματική Δύναμη της Ύλης" (ημερομηνίας
8 Αυγούστου 1919), το οποίο φαίνεται να είναι μια δραματοποιημένη αφήγηση μιας
μυστικιστικής εμπειρίας που ο Τιεγιάρ είχε περάσει πρόσφατα. Ο Τιεγιάρ
προσάρτησε αυτό το κείμενο σε ένα από τα τελευταία του βιβλία, ''Η Καρδιά της
Ύλης'' (οι "Εξομολογήσεις" του), για να: ''εκφράσω επιτυχώς
από ό,τι μπορούσα τότε τη μέθη της συγκίνησης που ένιωσα εκείνη την εποχή από
την επαφή μου με την Ύλη. Η αφήγηση αρχίζει:<o:p></o:p>

"Ο άνδρας περπατούσε στην έρημο,
ακολουθούμενος από τον σύντροφό του, όταν το ''Πράγμα'' εφόρμησε πάνω του...
Ξαφνικά, μια ανάσα καυτού αέρα πέρασε από το μέτωπό του, διέσχισε το φράγμα των
κλειστών βλεφάρων του και διείσδυσε στην ψυχή του. Ο άνδρας ένιωσε ότι
σταματούσε να είναι απλώς ο εαυτός του. Μια ακαταμάχητη έκσταση τον κατέλαβε,
σαν να εισροή όλος ο χυμός όλων των ζωντανών πραγμάτων, ταυτόχρονα, στα πολύ
στενά όρια της καρδιάς του, αναδιαμορφώνοντας δυνατά την αδυναμία της ύπαρξής
του...<o:p></o:p>

Και ταυτόχρονα η αγωνία ενός
υπερανθρώπινου πόνου τον πίεζε, μια συγκεχυμένη αίσθηση ότι η δύναμη που είχε
εφορμήσει πάνω του ήταν αμφίσημη, ταραχώδης, συνδυασμένη ουσία κακού και
καλοσύνης...<o:p></o:p>

''Με κάλεσες: ιδού, εδώ είμαι'' [λέει το
''Πράγμα'']. 'Κουρασμένος από τις αφαιρέσεις, τις μειώσεις, τις λεκτικές
περιττολογίες της κοινωνικής ζωής, ήθελες να δοκιμάσεις τον εαυτό σου απέναντι
στην πραγματικότητα, ολότελα και αδάμαστα... Σε περίμενα για να γίνω άγιος. Και
τώρα είμαι εγκατεστημένος πάνω σου για ζωή ή για θάνατο... Όποιος με έχει δει
μια φορά δεν μπορεί ποτέ να με ξεχάσει: πρέπει είτε να καταδικάσει τον εαυτό
του μαζί μου είτε να με σώσει μαζί του.<o:p></o:p>

Ο βλέπων απαντά: ''Εσύ που είσαι
θεϊκός και ισχυρός, ποιο είναι το όνομά σου; Μίλa''.<o:p></o:p>

Αφού παρέθεσε αυτήν την αφήγηση στο βιβλίο
του για τον Τιεγιάρντ, ο Dr. Wolfgang Smith παρατηρεί: "Είναι
πράγματι παράξενο που ο Τιεγιάρντ  απευθυνόταν, ονομάζοντάς το ''θεϊκό'', σε ένα
πνεύμα που δεν είναι άγιο και είναι ευάλωτο στην καταδίκη.... Τέτοια είναι τα
''σημάδια'' που άφησε πίσω του ο μυστικιστής Τιεγιάρ ντε Σαρντέν - ίσως λίγα,
αλλά όχι ασήμαντα." <div style="color: black; font-family: "Segoe UI", "sans-serif"; font-size: 12pt; font-style: italic; text-align: center;"> </div><div style="color: black; font-family: "Segoe UI", "sans-serif"; font-size: 12pt; font-style: italic; text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;">ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ</div><div style="color: black; font-style: italic; text-align: center;"> </div><div style="color: black; font-style: italic; text-align: center;"><a href="https://entoytwnika1.blogspot.com/2024/07/blog-post_65.html" itemprop="url">Αποσπάσματα εκ του Σεραφείμ Ρόουζ: ''Το Βιβλίο της Γένεσης και ο Πρώιμος Άνθρωπος''</a></div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"><a href="https://entoytwnika1.blogspot.com/2024/07/b.html" itemprop="url">Αποσπάσματα εκ του Σεραφείμ Ρόουζ: ''Το Βιβλίο της Γένεσης και ο Πρώιμος Άνθρωπος'' (B΄ ΜΕΡΟΣ)</a></div><o:p></o:p>

<o:p></o:p>

<o:p> </o:p>