Περιπτώσεις διορατικότητας του γέροντος Ιωάννη (Κρεστιάνκιν). Μέρος Α.

<p> </p><p><br /></p><article style="background-color: white; border: 0px; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: 18px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><p class="os" data-enum="p1" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Πριν από έναν χρόνο ανακοινώθηκε η συλλογή δεδομένων για τη θαυμαστή βοήθεια του γέροντα Ιωάννη (Κρεστιάνκιν). Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου λάβαμε εκατοντάδες ιστορίες, πολλές από τις οποίες μας εντυπωσιάζουν με την αυθεντική τους αλήθεια. Παρακάτω δημοσιεύουμε επιλεγμένες ιστορίες για τη διορατικότητα του πατρός Ιωάννη.</em></p><p class="os" data-enum="p2" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Εξακολουθούμε να παρακαλούμε όλους όσοι μπορούν να μοιραστούν σημαντικές μαρτυρίες, έγγραφα ή αναμνήσεις για τον πατέρα Ιωάννη, να τα στείλουν στο e-mail της Μονής των Σπηλαίων του Πσκοβ: <a href="mailto:otets_ioann@mail.ru" style="border: 0px; color: #007c5b; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">otets_ioann@mail.ru</a> ή στο e-mail της συντακτικής επιτροπής της πύλης pravoslavie.ru: <a href="mailto:editor@pravoslavie.ru" style="border: 0px; color: #007c5b; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">editor@pravoslavie.ru</a>.</em></p><p class="os" data-enum="p3" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><span class="content_image center link zoom" data-href="https://pravoslavie.ru/sas/image/103829/382927.b.jpg?mtime=1652685666" data-id="0" style="border: 0px; color: #555555; cursor: pointer; display: block; font-family: inherit; font-size: 14px; font-stretch: inherit; font-style: italic; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px auto; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 550px;" title="Αρχιμανδρίτης Ιωάννης (Κρεστιάνκιν)"><img alt="Αρχιμανδρίτης Ιωάννης (Κρεστιάνκιν)" src="https://pravoslavie.ru/sas/image/103829/382927.p.jpg?mtime=1652685666" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" /><span class="content_image_text" style="border: 0px; display: block; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: 1.4; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Αρχιμανδρίτης Ιωάννης (Κρεστιάνκιν)</span></span></p><p class="os" data-enum="p4" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><strong style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">«</strong><strong style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Γκαλίνα</strong> <strong style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">στο τετράγωνο</strong><strong style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">»</strong></p><p class="os" data-enum="p5" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Γκαλίνα, Βλαντικαβκάζ-Μπέλγκοροντ:</em></p><p class="os" data-enum="p6" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; vertical-align: baseline;">— Τον χειμώνα του 1985 πήγαμε εγώ και η μητέρα μου από το Βλαντικαβκάζ στη Μονή των Σπηλαίων του Πσκοβ. Φτάσαμε εκεί νωρίς το πρωί και ήταν σκοτάδι ακόμα. Ήμουν 15 χρονών και η μητέρα μου 45. Πλησιάζοντας τα μεγαλειώδη τείχη της μονής, είχαμε τη σκέψη ότι σε λίγο θα βρεθούμε σ’ ένα μέρος, όπου όλα είναι άγια. Μέχρι τότε δεν είχαμε καμία ιδέα για τη μοναχική ζωή. Έπρεπε να βρούμε την αδελφή Μαργαρίτα (που έμενε κοντά στο μοναστήρι), για να φιλοξενηθούμε στο σπίτι της. Όταν χτυπήσαμε την αυλόπορτα, κάποιος μας έβαλε τις φωνές. Περιμέναμε να βρούμε κάποιους άγιους ανθρώπους εκεί πίσω από την πόρτα και αντ’αυτού μας έτυχε κάτι τέτοιο. Η συνέχεια ήταν ακόμη χειρότερη. Κάποιος μοναχός, μπορεί κι ένας απλός δόκιμος, μας συμπεριφέρθηκε αγενώς και μας έστειλε στην εκκλησία για την ακολουθία. Στον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου πραγματοποιείτο η πρώτη λειτουργία. Ήμασταν εντελώς χαμένες και κουρασμένες. Μετανιώσαμε που ταξιδέψαμε πάνω από χίλια χιλιόμετρα, για να συναντήσουμε την ίδια συμπεριφορά που θα μπορούσαμε να είχαμε συναντήσει οπουδήποτε στον κόσμο.</p><blockquote style="background: url("/media/pics/doc_citation.png") left 20px no-repeat; border-bottom-color: rgb(218, 221, 224); border-bottom-style: solid; border-image: initial; border-left-color: initial; border-left-style: initial; border-right-color: initial; border-right-style: initial; border-top-color: rgb(218, 221, 224); border-top-style: solid; border-width: 1px 0px; float: right; font-family: inherit; font-size: 1em; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: bold; line-height: 1.5em; margin: 2em 0px 2em 2em; padding: 1.5em 0px 1.5em 2em; quotes: none; text-align: left; vertical-align: baseline; width: 310px;"><p class="os" data-enum="p7" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ξαφνικά ο παππούς παραμέρισε το πλήθος και προχώρησε κατ’ ευθείαν προς το μέρος μας</p></blockquote><p class="os" data-enum="p8" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Η ακολουθία τελείωσε και βγήκαμε έξω για να πάμε στον σταθμό. Όμως από τον ναό βγήκε ένας παππούς, που ήταν περικυκλωμένος από ανθρώπους. Εγώ και η μητέρα μου σταθήκαμε πλάι στον τοίχο και κοιτούσαμε σιωπηλά αυτό το φαινόμενο. Ο παππούς δεν περπατούσε, άλλα σαν να πετούσε, ενώ όλοι τον εμπόδιζαν, έτσι μας φάνηκε. Ξαφνικά παραμέρισε το πλήθος και προχώρησε κατ’ ευθείαν προς το μέρος μας. Κοκκαλωμένες, δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Δεν γνωρίζαμε ούτε πώς να ζητήσουμε την ευλογία. Ο παππούς μας πλησίασε, έβαλε το χέρι του πάνω στο κεφάλι της μαμάς πρώτα και μετά στο δικό μου και είπε με τρυφερότητα: «Έλα, Γκαλίνα στο τεράγωνο, όλα θα πάνε καλά!» (Είμαστε και οι δύο Γκαλίνες!). Το είπε κι έφυγε. Αυτό μας έδωσε τις κατευθυντήριες γραμμές για τη ζωή μας. Χαρούμενες κι ευτυχισμένες, πήγαμε προς το σπίτι της αδελφής Μαργαρίτας. Στη συνέχεια μάθαμε από αυτήν ότι ο παππούς ήταν ο αγαπημένος πατήρ Ιωάννης.</p><p class="os" data-enum="p9" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Από τότε και μετά, κάθε χρόνο επισκεπτόμασταν το μοναστήρι και λαμβάναμε επιστολές και νουθεσίες από τον πατέρα Ιωάννη. Αλλά ακόμη και μετά τη μετάβασή του στον άλλο κόσμο, δεν παύει να μας βοηθά.</p><p class="os" data-enum="p10" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><strong style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ήταν νόστιμο το αυγουλάκι;</strong></p><p class="os" data-enum="p11" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ρίμα Βλαντίμιροβνα Λαβίτσκαγια:</em></p><p class="os" data-enum="p12" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; vertical-align: baseline;">— Η μητέρα μου γνώρισε τον πατέρα Ιωάννη όταν ήμουν 6 χρονών (δηλαδή πριν από 43 χρόνια) και σχεδόν μέχρι το τέλος της ζωής του η πνευματική σχέση μαζί του δεν διακόπηκε. Μέναμε τότε στην Αγία Πετρούπολη κι επισκεπτόμασταν την εκκλησία της Αγίας Τριάδος. Κάθε φορά μετά τη λειτουργία μέναμε στην εκκλησία, για να την καθαρίσουμε. Εγώ, 7χρονο παιδί, αρεσκόμουν πολύ στο να καθαρίζω τα κηροπήγια. Το Πάσχα μια γιαγιά, η οποία επίσης καθάριζε τα κηροπήγια, μου χάρισε ένα πολύ όμορφο αυγό, το οποίο ήθελα να φάω αμέσως. Σκεφτόμουν: Αφού είναι τόσο όμορφο, πρέπει να είναι πολύ νόστιμο. Η μητέρα μου είπε τότε: «Θέλεις να το βάλουμε δίπλα στις εικόνες στο σπίτι μας;» Εγώ συμφώνησα, ενώ μέσα μου ανυπομονούσα να το φάω. Και όταν η μητέρα μου πήγε στη δουλειά, το έφαγα κρυφά. Όταν επέστρεψε στο σπίτι, δεν το πρόσεξε. Μετά από μερικές μέρες πήγαμε μαζί στη Μονή των Σπηλαίων του Πσκοβ.</p><blockquote style="background: url("/media/pics/doc_citation.png") left 20px no-repeat; border-bottom-color: rgb(218, 221, 224); border-bottom-style: solid; border-image: initial; border-left-color: initial; border-left-style: initial; border-right-color: initial; border-right-style: initial; border-top-color: rgb(218, 221, 224); border-top-style: solid; border-width: 1px 0px; float: right; font-family: inherit; font-size: 1em; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: bold; line-height: 1.5em; margin: 2em 0px 2em 2em; padding: 1.5em 0px 1.5em 2em; quotes: none; text-align: left; vertical-align: baseline; width: 310px;"><p class="os" data-enum="p13" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ο πατήρ Ιωάννης μού ψιθύρισε με στοργή: «Ήταν νόστιμο το αυγουλάκι;»</p></blockquote><p class="os" data-enum="p14" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μετά τη λειτουργία είδαμε τον πατέρα Ιωάννη να περπατά περιτριγυρισμένος από πλήθος κόσμου. Όταν καταφέραμε να τον πλησιάσουμε, ο πατήρ Ιωάννης με ευλόγησε, με αγκάλιασε και μού ψιθύρισε με στοργή: «Ήταν νόστιμο το αυγουλάκι;» Δεν θυμάμαι τι του απάντησα τότε, αλλά σκέφτηκα: Γιατί η μητέρα μου τα είπε όλα στον παπά; Ύστερα ρώτησα τη μαμά γιατί το έκανε, ενώ εκείνη εξεπλάγη, επειδή δεν είχε παρατηρήσει την απουσία του αυγού. Ως παιδί δεν μπορούσα να καταλάβω τι γινόταν. Μόνο αργότερα συνειδητοποίησα ότι αυτός ο άγιος άνθρωπος έβλεπε τα πάντα μέσα από το Άγιο Πνεύμα και ήταν προικισμένος με το χάρισμα της διορατικότητας από τον Θεό. Έτσι, δεν ξέχασα τον δρόμο προς τον πατέρα Ιωάννη μέχρι το τέλος της ζωής του. Και την αμαρτία μου, που πήρα το αυγό χωρίς να ζητήσω άδεια, την είπα αργότερα στην εξομολόγηση. Είμαι ήδη 49 χρονών, αλλά εκείνο το ψιθύρισμα το θυμάμαι και σήμερα.</p><p class="os" data-enum="p15" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><strong style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Θηρίο</strong></p><p class="os" data-enum="p16" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><em style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Τατιάνα Σεργκέεβνα Σμιρνόβα, γραμματέας του πατρός Ιωάννη για πολλά χρόνια:</em></p><p class="os" data-enum="p17" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; vertical-align: baseline;">— Νωρίς το πρωί στις 6 Μαΐου (ήταν Τρίτη της πρώτης εβδομάδας μετά ο Πάσχα και η γιορτή του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου του Τροπαιοφόρου), όταν για πρώτη φορά μετά τον χειμώνα έβγαζαν τις αγελάδες για βοσκή, πήγα στον πατέρα Ιωάννη. Στον χαρούμενο πασχαλινό μου χαιρετισμό αποκρίθηκε απότομα και με αγωνία: «Τι έγινε εκεί στο μοναστήρι; Πώς είναι ο προεστώς;» Στον δρόμο μου προς το κελλί του δεν παρατήρησα καμία αναστάτωση, καθώς και δεν ήθελα καθόλου να συναντήσω τον προεστώτα. Γι’ αυτό του απάντησα με αγαλλίαση ότι ο ήλιος χαίρεται με το Πάσχα, το ίδιο κι εμείς όλοι είμαστε χαρούμενοι. Όταν του ξαναείπα «Χριστός Ανέστη!», ο πατήρ Ιωάννης αποκρίθηκε πιο εύθυμα. Αντί, όμως, να μιλήσει για τις δουλειές, κάθισε στον καναπέ και άρχισε να διηγείται για ένα όραμα, που είχε μερικά λεπτά πριν την εμφάνισή μου.</p><blockquote style="background: url("/media/pics/doc_citation.png") left 20px no-repeat; border-bottom-color: rgb(218, 221, 224); border-bottom-style: solid; border-image: initial; border-left-color: initial; border-left-style: initial; border-right-color: initial; border-right-style: initial; border-top-color: rgb(218, 221, 224); border-top-style: solid; border-width: 1px 0px; float: right; font-family: inherit; font-size: 1em; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: bold; line-height: 1.5em; margin: 2em 0px 2em 2em; padding: 1.5em 0px 1.5em 2em; quotes: none; text-align: left; vertical-align: baseline; width: 310px;"><p class="os" data-enum="p18" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ο πατήρ Ιωάννης κάθισε στον καναπέ και άρχισε να διηγείται για ένα όραμα, που είχε μερικά λεπτά πριν την εμφάνισή μου</p></blockquote><p class="os" data-enum="p19" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Του παρουσιάστηκε το μοναστήρι ολόλαμπρο και ο Ιερός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου σαν να ήταν από χρυσάφι. Σε αυτό το πανηγυρικό φόντο, ο προεστώς της μονής, ο αρχιμανδρίτης Γαβριήλ, παρήλαυνε μεγαλοπρεπώς προς την πύλη του οικονομίου. Μια στιγμή αργότερα, πίσω απ’ αυτόν εμφανίστηκε ένα μαύρο κουβάρι, το οποίο στη συνέχεια πήρε τη μορφή ενός τρομερού θηρίου, άγνωστης ράτσας, και ακολούθησε γρήγορα τον προεστώτα. Ο πατήρ Ιωάννης όρμησε στις εικόνες κι εκείνην τη στιγμή το χτύπημα στην πόρτα διέκοψε το όραμα. Ο πατήρ Ιωάννης βγήκε έξω, ώστε ο ίδιος να βεβαιωθεί ότι στο μοναστήρι δεν συνέβη πραγματικά τίποτα το τρομερό. Επέστρεψε αρκετά γρήγορα, αλλά το άγχος δεν τον άφηνε. Κάνοντας τον σταυρό του μερικές φορές, ο πατήρ Ιωάννης με παρακάλεσε να φύγω.</p><p class="os" data-enum="p20" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Όταν έφερα τα γράμματατα το απόγευμα, ο πατήρ Ιωάννης ξαναθυμήθηκε το πρωινό όραμα με ευγνωμοσύνη προς τον Θεό και είπε ότι αυτός ήταν εκφοβισμός από τον Διάβολο και ότι δεν μας χάλασε τη διακαινήσιμη εβδομάδα. Στη συνέχεια δεν ξανασυζητήσαμε αυτό το γεγονός ποτέ.</p><p class="os" data-enum="p21" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><span class="content_image center link zoom" data-href="https://pravoslavie.ru/sas/image/103829/382928.b.jpg?mtime=1652685669" data-id="1" style="border: 0px; color: #555555; cursor: pointer; display: block; font-family: inherit; font-size: 14px; font-stretch: inherit; font-style: italic; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px auto; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 700px;" title="Ο Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ (Στεμπλιούτσενκο) και ο αρχιμανδρίτης Ιωάννη (Κρεστιάνκιν) στην εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στη Μονή των Σπηλαίων του Πσκοβ"><img alt="Ο Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ (Στεμπλιούτσενκο) και ο αρχιμανδρίτης Ιωάννη (Κρεστιάνκιν) στην εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στη Μονή των Σπηλαίων του Πσκοβ" src="https://pravoslavie.ru/sas/image/103829/382928.p.jpg?mtime=1652685669" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" /><span class="content_image_text" style="border: 0px; display: block; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: 1.4; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ο Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ (Στεμπλιούτσενκο) και ο αρχιμανδρίτης Ιωάννη (Κρεστιάνκιν) στην εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στη Μονή των Σπηλαίων του Πσκοβ</span></span></p><p class="os" data-enum="p22" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ύστερα από μερικά χρόνια, μια φορά ξαφνικά άκουσα αυτήν την ιστορία από τον ιερομόναχο Ιωάσαφ (Σβετσόβ). Δεν θυμάμαι με ποια αφορμή θυμηθήκαμε τον προεστώτα, ο οποίος δεν ήταν πια στο μοναστήρι ήδη για πολλά χρόνια τότε. Το 1988 έγινε αρχιερέας και υπηρετούσε στην Άπω Ανατολή, αλλά εμείς συχνά τον αναθυμόμασταν, επειδή μάθαμε πολλά υπό την καθοδήγησή του. Για κάποιον λόγο, ο πατήρ Ιωασάφ άρχισε να διηγείται μια ιστορία, που είχε λάβει χώρα πριν από πολλά χρόνια, η οποία σχετιζόταν με τον προεστώτα, ακριβώς αυτήν που άκουσα κάποτε από τον πατέρα Ιωάννη. Εγώ ενθουσιάστηκα: «Εσύ από πού ξέρεις γι’ αυτό το όραμα του γέροντα;». «Ποιο όραμα», είπε ο πατήρ Ιωάσαφ, «το είδα με τα δικά μου μάτια».</p><p class="os" data-enum="p23" data-field=" paragraph" style="border: 0px; font: inherit; margin: 0px 0px 1em; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Θ’ αναφέρω αυτά που είπε. Ο πατήρ Ιωάσαφ ήταν τότε ο δόκιμος Αλέξανδρος και από νωρίς το πρωί είχε βάρδια στην πύλη του οικονομίου. Η μέρα ήταν γιορτινή, καθώς έβγαζαν τις αγελάδες για βοσκή. Τέλεσαν την παράκληση. Οι αγελάδες ακολούθησαν πρόσχαρα τον βοσκό τους, αλλά προέκυψε ένα πρόβλημα με τον ταύρο, καθώς προσπαθούσαν για πολλή ώρα να τον απελευθερώσουν από το λουρί του και ο ταύρος ήταν έξαλλος. Μόλις αισθάνθηκε ελεύθερος, έσπευσε έξω από το βουστάσιο με ορμή. Όλοι οι παρευρισκόμενοι εκεί έφυγαν αμέσως μακριά από τον ταύρο και μόνο ο προεστώς της μονής, μη υποπτευόμενος τίποτα, περπατούσε ήσυχα προς την πύλη. Φοβισμένος ο Αλέξανδρος έκλεισε τα μάτια με τα χέρια του, περιμένοντας ότι θα είναι αναπόφευκτα πιτσιλισμένος με αίμα. Άκουσε το ποδοβολητό του ταύρου και άνοιξε τα μάτια. Ο προεστώς, ακουμπισμένος στον τοίχο, κοιτούσε σαστισμένος τον ταύρο, που πέρασε ορμητικά από δίπλα του. Την τελευταία στιγμή, κάποια δύναμη πέταξε τον προεστώτα, κυριολεκτικά σαν ένα φτερό, προς τον τοίχο κι έτσι έμεινε ζωντανός. Έμαθε άραγε αργότερα σε ποιον όφειλε τη σωτηρία του;</p></article><div class="block-doc__under" style="background-color: white; border: 0px; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: 18px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px 0px 26px; padding: 0px; text-align: right; vertical-align: baseline;"><p class="block-doc__author" style="border: 0px; clear: both; font-family: inherit; font-size: 1em; font-stretch: inherit; font-style: italic; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.4; margin: 0px 0px 26px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Το άρθρο προετοιμάστηκε από τον <a href="https://gr.pravoslavie.ru/125508.html" style="border: 0px; color: #007c5b; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline;">Αντόν Ποσπέλοβ</a><br />Μετέφρασε από τα Ρωσικά στα Ελληνικά η <a href="https://gr.pravoslavie.ru/123829.html" style="border: 0px; color: #007c5b; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline;">Κατερίνα Πολονέιτσικ</a></p><p class="block-doc__source" style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: 1em; font-stretch: inherit; font-style: italic; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.4; margin: 0px 0px 26px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="https://pravoslavie.ru/144344.html" style="border: 0px; color: #007c5b; font: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline;" target="_blank">Pravoslavie.ru</a></p><p class="block-doc__date" style="border: 0px; clear: both; font-family: inherit; font-size: 1em; font-stretch: inherit; font-style: italic; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.4; margin: 0px 0px 26px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">5/16/2022</p><p class="block-doc__date" style="border: 0px; clear: both; font-family: inherit; font-size: 1em; font-stretch: inherit; font-style: italic; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.4; margin: 0px 0px 26px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></p><p class="block-doc__date" style="border: 0px; clear: both; font-family: inherit; font-size: 1em; font-stretch: inherit; font-style: italic; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.4; margin: 0px 0px 26px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></p><p class="block-doc__date" style="border: 0px; clear: both; font-family: inherit; font-size: 1em; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; line-height: 1.4; margin: 0px 0px 26px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><u><b><span style="color: red;">ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ</span></b></u></p><p class="block-doc__date" style="border: 0px; clear: both; font-family: inherit; font-size: 1em; font-stretch: inherit; font-variant: inherit; line-height: 1.4; margin: 0px 0px 26px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><a href="https://entoytwnika1.blogspot.com/2022/05/blog-post_97.html" itemprop="url"><b><span style="color: #2b00fe;">«Γιαγιά, να πάμε στα σπήλαια, στον πατέρα Ιωάννη»</span></b></a></p></div>

Περιπτώσεις διορατικότητας του γέροντος Ιωάννη (Κρεστιάνκιν). Μέρος Α.

  Πριν από έναν χρόνο ανακοινώθηκε η συλλογή δεδομένων για τη θαυμαστή βοήθεια του γέροντα Ιωάννη (Κρεστιάνκιν). Κατά τη διάρκεια αυτής της ...

Διαβάστε περισσότερα »