ΠΑΤΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΥ: «Ἂς τολμήσουν τὴν ἀποτείχισιν καὶ τότε μόνον θὰ διαπιστώσουν πόσον δύσκολον εἶναι ἡ ἑνότης σὲ τέτοιους ἀγῶνες».

<p><span style="background-color: white;"><i></i></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijONLeuue7bp7BsmqOCNhsAWUa_eNw0co8gfnLBva2UJiDSdnod5yq23ddnznXpzPsTfkLWTqAaEP5LRaROxtPU4Lb5cReOD0Z5p4ACf3SEfIwqvo1qwpKHhUXBEJpZEFtqEekwWdfg0o0Ti6tbgKS7E74gYpKotxj3DUHPuPnXTiQNDw0u-U64Q/s584/33.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="584" data-original-width="420" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijONLeuue7bp7BsmqOCNhsAWUa_eNw0co8gfnLBva2UJiDSdnod5yq23ddnznXpzPsTfkLWTqAaEP5LRaROxtPU4Lb5cReOD0Z5p4ACf3SEfIwqvo1qwpKHhUXBEJpZEFtqEekwWdfg0o0Ti6tbgKS7E74gYpKotxj3DUHPuPnXTiQNDw0u-U64Q/s320/33.png" width="230" /></a></i></div><i><br /><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: transparent; font-family: times;"><span style="font-size: large;">«μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν διάφοροι Σύνοδοι παλαιοῦ ἡμερολογίου, ἀλλ᾽αὐτὸ δὲν ἅπτεται τῆς οὐσίας τοῦ κατὰ πάντα παραδοσιακοῦ ἀγῶνος των, οὔτε δημιουργεῖ δικαιολογίαν στοὺς νεοημερολογίτας νὰ παραμένουν ἐν τῇ κακοδοξίᾳ. <b>Ἂς τολμήσουν τὴν ἀποτείχισιν καὶ ἂς μὴν ἑνωθοῦν μετ᾽αὐτῶν. Τότε καὶ μόνον τότε θὰ διαπιστώσουν πόσον δύσκολον εἶναι ἡ ἑνότης σὲ τέτοιους ἀγῶνες.</b> Τώρα αἱ κρίσεις των ὁμοιάζουν μὲ νουθεσίες καλοντυμένου φιλάθλου ἀπὸ κερκίδες σταδίου πρὸς ἱδρωμένον πλὴν νικηφόρον ἀγωνιστὴν στίβου...»</span></span></div></i><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><i><span style="font-family: Times, "serif"; font-size: 20px; text-align: justify; text-indent: 48px;"><br /></span></i></span></p><p style="text-align: justify; text-indent: 48px;"><span style="font-family: Times, serif;"><span style="background-color: white; font-size: 20px;"><i><b>(Κείμενο του π. Θεοδώρητου (2002). Ολόκληρο <a href="https://krufo-sxoleio.blogspot.com/2015/03/blog-post_9.html?fbclid=IwAR0mQWtYmJBZNDGJl1M6yCetDGZHrCA36JNZ4PhpWwTEIuPjrSLcfRfzTTs" target="_blank">εδώ</a>)</b></i></span></span></p>

ΠΑΤΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΥ: «Ἂς τολμήσουν τὴν ἀποτείχισιν καὶ τότε μόνον θὰ διαπιστώσουν πόσον δύσκολον εἶναι ἡ ἑνότης σὲ τέτοιους ἀγῶνες».

«μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν διάφοροι Σύνοδοι παλαιοῦ ἡμερολογίου, ἀλλ᾽αὐτὸ δὲν ἅπτεται τῆς οὐσίας τοῦ κατὰ πάντα παραδοσιακοῦ ἀγῶνος των, οὔτε δημιουργεῖ δικαιολογίαν στοὺς νεοημερολογίτας νὰ παραμένουν ἐν τῇ…

Διαβάστε περισσότερα »

Γιατί ο Υιός του Θεού γίνεται άνθρωπος;

<p style="text-align: center;"><span style="font-family: times; font-size: large;">  <img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για Ηρακλής Ρεράκης AKTINES" height="167" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheWQKtGh8ot0zAmQ6HWkdtoojBO77r9SxUIzn1orxkQ3eWjc31UbHxL6Gnli5bvY1XoyqhrR-TuY8nCXDIvBwrGkNGBKoTx7fvN33FkoPisRcIguaHed_5V-5GDyPwxnH1vOV2CKHEz0k/w1200-h630-p-k-no-nu/rerakis.jpg" style="border: 1px solid rgb(82, 139, 197); color: #333333; padding: 4px; text-align: center;" width="320" /></span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: center;"><b><span style="font-family: times; font-size: large;">Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ,<o:p></o:p></span></b></p><p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: center;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Πρόεδρος της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων<o:p></o:p></span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: center;"><b><span style="color: red;"><span style="font-family: times; font-size: large;"><a href="http://aktines.blogspot.com/"><span style="color: red;">Γιατί ο Υιός του Θεού γίνεται άνθρωπος</span></a>;<o:p></o:p></span></span></b></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">     O Άγιος Αθανάσιος σημειώνει ότι οι άνθρωποι, μετά την πτώση, απομακρύνονταν διαρκώς από τον Θεό, λόγω της αδυναμίας, της αμέλειας και της ασυνέπειάς τους, έναντι των χαρισμάτων, που είχαν λάβει με την «κατ’ εικόνα Θεού» δημιουργία τους, που, στην άσκησή τους, τους συνέδεαν με τον Θεό Πατέρα τους. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Το κάλλος και η αρμονία της κτίσεως δεν τους συγκινούσε, έτσι ώστε να μπορούν να ατενίζουν τον Θεό, μέσα από τα δημιουργήματά Του, να τον δοξάζουν και να τον ευχαριστούν. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Αγνοούσαν, ακόμη, τον Νόμο και τους Προφήτες, που τους απέστειλε ο Θεός, προκειμένου να ακούν τον Λόγο του και να ζουν «τον κατ΄ αρετήν βίον».</span></p><span style="font-family: times; font-size: large;"><a name="more"></a> <o:p></o:p></span><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Διερωτάται λοιπόν, ο Άγιος, «Τι έδει ποιείν τον Θεόν», τι έπρεπε να κάνει ο Θεός, όταν οι άνθρωποι απώλεσαν το λογικό τους, καθώς η δαιμονική πλάνη επεσκίαζε τα πάντα και απέκρυπτε τον σκοπό της υπάρξεώς τους, που ήταν η διαρκής κοινωνία τους με τον αληθινό Θεό; <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Να μην τους λυπηθεί, όταν μάλιστα αυτή η πλάνη γινόταν, όλο και πιο πολύ, αιτία απώλειας και αφανισμού τους; <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Η υπέρ λόγον και έννοιαν αγάπη του Θεού,  δεν μπορούσε να αφήσει να χαθούν τα πλάσματά του, άπαξ και έγιναν μέτοχα της θείας εικόνας Του. Ως Πατέρας και Δημιουργός, που «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄ Τιμ. 2,4), θέτει σε εφαρμογή το προ των αιώνων σχέδιο της Θείας Οικονομίας Του και στέλνει τον Υιόν Αυτού, να θεραπεύσει και να ανανεώσει τα χαρίσματα του «κατ΄ εικόνα», με τα οποία είχε προικίσει τους ανθρώπους, για να μπορούν, εξ’ αρχής πάλι, να χρησιμοποιούν ορθά την ελευθερία τους και να πορεύονται προς τον Θεό και τη γνώση της αλήθειας και όχι προς τον διάβολο, την πλάνη και τον θάνατο. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Εξάλλου, μόνον ο Δημιουργός του ανθρώπου -και κανείς άλλος, ούτε οι ευσεβείς συνάνθρωποι ούτε οι Άγγελοι- μπορούσε να πραγματοποιήσει τη θεραπεία και την ανάπλαση της «εικόνας του Θεού» στον άνθρωπο. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Η θεία ενανθρώπιση του Υιού του Θεού στον κόσμο έγινε, για να αναδημιουργηθεί ο «κατ’ εικόνα Θεού» άνθρωπος. Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς, για να εξαφανιστεί ο θάνατος και η φθορά. Ο ίδιος ο Χριστός στη διδασκαλία Του έλεγε ότι ήλθε «ζητήσαι και σώσαι το απολωλός» (Λουκ. 19,10) και ότι η σωτηρία του απολωλότος δεν μπορεί να γίνει, «εάν μη τις γεννηθεί εξ ύδατος και Πνεύματος» (Ιω. 3,5). <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Η έλευση του ίδιου του Θεού στον κόσμο αποτελεί την απαραίτητη και μοναδική αποτελεσματική επέμβαση, προκειμένου να δοθούν νέα πνευματικά προσόντα στον άνθρωπο, για να μπορεί να νικά τα πάθη και τις οντολογικές συνέπειές τους, δηλαδή τη φθορά και τον θάνατο. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Ο Θεός, συνεπώς, αφενός, από αγάπη προς τον άνθρωπο, έγινε άνθρωπος, και, ως Θεάνθρωπος, νίκησε τον θάνατο διά της Αναστάσεώς Του, αφετέρου, φανέρωσε τα έργα Του, γνωστοποιώντας τον αόρατο εαυτό Του,  για να βοηθήσει τους ανθρώπους να κάνουν μια νέα αρχή, για να μπορέσουν να γνωρίσουν, μέσω του Υιού του Θεού, τον Πατέρα και Δημιουργό τους και να πορευθούν προς τη Βασιλεία Του. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Το γεγονός ότι ο Θεός «εφανερώθη εν σαρκί», αποτελεί το «μέγα της ευσεβείας μυστήριον» (Τιμ. 3,16). Και τούτο, διότι τόσο η φανέρωση του ίδιου του Υιού του Θεού στον κόσμο, «εν μορφή Θεού», δηλαδή, χωρίς να υποβιβαστεί ούτε στο ελάχιστον η Θεότητά Του όσο και η δι’ Αυτού πρόσληψη της αληθινής ανθρώπινης φύσεως, συνιστά, κατά την ορθόδοξη Θεολογία, ένα «μυστήριον ξένον», το μυστήριο της κενώσεως. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Έτσι, ο σαρκωθείς Θεός, αποκαλύπτεται, ως αληθινός Θεός και αληθινός άνθρωπος, δηλαδή, ομοούσιος με τον Πατέρα, κατά τη Θεότητα  και ομοούσιος με όλους τους ανθρώπους, κατά την ανθρωπότητά του. Αυτή η θεανθρωπινότητα του Ιησού Χριστού, αποτελεί την εγγύηση της σωτηρίας του ανθρώπου. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Ο Σωτήρας Χριστός, ως Υιός του Θεού είναι αληθινός Θεός και αποκαλύπτει στους ανθρώπους, μέσα από όλη τη ζωή, τη δράση και τη διδασκαλία του, τη θεία Του Φύση. Από την άλλη πλευρά, φανερώνεται και ως τέλειος άνθρωπος, ως Υιός του ανθρώπου, γεννηθείς εκ Παρθένου Μαρίας «δι’ ημάς και διά την ημετέραν σωτηρίαν».<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;"> Έτσι, αφενός, ως  Θεός, εκφράζει το κίνητρο της ενανθρωπήσεώς Του, αφού κατέρχεται και παρεμβαίνει στον κόσμο, από αγάπη, ως Σωτήρας και Λυτρωτής και, αφετέρου, ως άνθρωπος, προσλαμβάνει ολόκληρη την ανθρώπινη φύση, ανοίγοντας τον δρόμο για τη σωτηρία της. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Πολύ σημαντικό, ωστόσο, για την προοπτική που δίνεται διά της Θείας Ενσαρκώσεως στο ανθρώπινο γένος, είναι αυτό που σημειώνει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ότι «ο προαιώνιος του Θεού Λόγος, επί την ιδίαν εικόνα χωρεί, και σάρκα φορεί διά την σάρκα και ψυχή νοερά διά την εμήν ψυχήν μίγνυται, το ομοίω το όμοιον ανακαθαίρων. Και πάντα γίνεται, πλην αμαρτίας, άνθρωπος». (Λόγος 38. Εις τα Θεοφάνεια). <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Και οι άλλοι θεόπνευστοι Πατέρες, επίσης, τονίζουν ότι ο Ιησούς Χριστός, προσέλαβε την αυθεντική και αρχέγονη ανθρώπινη φύση. Με άλλα λόγια, ο προ πάντων των αιώνων γεννηθείς στους κόλπους του Πατρός κατήλθε στον κόσμο, γεννήθηκε εντός του χρόνου, προσέλαβε τέλεια ανθρώπινη φύση και έζησε ως τέλειος άνθρωπος. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Ο Μ. Βασίλειος σημειώνει ότι η εισβολή της αμαρτίας, κατά την πτώση των Πρωτοπλάστων και η εξ’  αυτής αλλοτρίωση από τον Θεό της ανθρώπινης φύσεως δεν μπορούσε να συνεχιστεί για πάντα. Η θεία φιλανθρωπία μερίμνησε, έτσι, ώστε να υπάρξει μια νέα «γενέθλιος της ανθρωπότητας ημέρα» (Μ. Βασιλείου, Εις την Αγίαν του Χριστού γέννησιν). <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Στο ερώτημα, γιατί ο Υιός του Θεού προσέλαβε το ανθρώπινο σώμα, ο Μ. Βασίλειος απαντά ότι το προσληφθέν σώμα, κατά την ενανθρώπηση του Κυρίου και Θεού, δεν είναι κάποιο «ουράνιο σώμα», αλλά το «βασιλευόμενον υπό του θανάτου» γήινο και πραγματικό ανθρώπινο σώμα. Αν ήταν  άλλης φύσεως το σώμα, που ο κάθε άνθρωπος φέρει και άλλο αυτό που προσέλαβε ο Υιός του Θεού, δεν θα μπορούσε να καταργηθεί η ενέργεια του θανάτου και δεν θα είχαν οι άνθρωποι κάποιο πνευματικό κέρδος από τα πάθη του Χριστού. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Η εν Χριστώ ζωοποίηση, η ανάπλαση του ανθρώπινου γένους και η προς τον Θεό οικείωσή του, προϋποθέτουν το γεγονός ότι το σώμα του Χριστού είναι πραγματικό ανθρώπινο σώμα. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Βέβαια, ο Μ. Βασίλειος, κάνει διάκριση ανάμεσα στα φυσικά και αναγκαία πάθη της κάθε βιολογικής υπάρξεως, που είχε με την ενσάρκωσή Του το σαρκικό σώμα του Χριστού και στα εκ της προαιρέσεως πάθη, που δεν υπήρχαν καν στον Χριστό, καθώς Αυτός «σάρκα μεν την ημετέραν ανέλαβε, μετά των φυσικών αυτής παθών, αμαρτίαν δε ουκ εποίησεν».<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;"> Στο Άγιο  πρόσωπο του Χριστού, δηλαδή, καταργήθηκε η αμαρτία, έτσι ώστε οι άνθρωποι, κατά την τελική Ανάσταση, να αναλάβουν τη σάρκα τους καθαρή και όχι «υπόδικον θανάτου, μήτε υπεύθυνον αμαρτίας» (Μ. Βασιλείου, Τοις εν Σωζοπόλει, επιστολή 261). <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Κατά τον Άγιο Γρηγόριο, τον Θεολόγο, η ένσαρκη οικονομία του Υιού του Θεού αποτελεί μια αποστολή Του στον κόσμο, από τον Πατέρα, για να αποκαταστήσει τον άνθρωπο στην αρχική, προπτωτική, αυθεντική του ζωή. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Έτσι, ο Άκτιστος Θεός, κατέρχεται, προσλαμβάνει την κτιστή ανθρώπινη φύση και την καθιστά υπόθεση της δικής του θεανθρώπινης υπάρξεως. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Με την ένωση των δύο φύσεων, στο πρόσωπο του Θεανθρώπου, οι δύο φύσεις ενώνονται αχωρίστως και λόγω αυτής της ενώσεως του ανθρώπου με τον Θεό αγιάζεται και αναπλάθεται ο άνθρωπος. <o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Θαυμάσια συνοπτική απάντηση στο ερώτημα, γιατί έγινε άνθρωπος ο Υιός του Θεού, δίνει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Επτώχευσεν, ίνα ημείς τη εκείνου πτωχεία πλουτίσωμεν, δούλου μορφήν έλαβεν ίνα την ελευθερίαν ημείς απολάβωμεν, κατήλθεν, ίνα υψωθώμεν, απέθανεν ίνα σώση» (Αγίου Γρηγορίου, του Θεολόγου, Εις το Πάσχα). </span><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></p>

Γιατί ο Υιός του Θεού γίνεται άνθρωπος;

  Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ,Πρόεδρος της Πανελληνίου Ενώσεως ΘεολόγωνΓιατί ο Υιός του Θεού γίνεται άνθρωπος;     O Άγιος Αθανάσιος σημειώνει ότι οι άνθρωποι, μετά την πτώση, απομακρύνονταν διαρκώ…

Διαβάστε περισσότερα »