ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ ☦

Περὶ τῆς ἐξουσίας στὴν ἐκκλησία: Συνέντευξη μὲ τὸν π. Ἰωάννη Δρoγγίτη - (Απομαγνητοφώνηση ομιλίας - Ολόκληρο το Β΄ μέρος του βίντεο)

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHLVk1vM4BSv3VpeM-JV7ixRpxJGXJtoaGxiQrbrz1GTSGGRlXrOBG0LCI4_4B_BXGe-C3WZD-6pKy0egvjZwbCgySbdoJ2BGupH-_ZKfR1YYoHhqY-f3kYC1Roj6D_2jQrejiyrw4YiuTzTW6F-KrZkB8ho16_IV_VxT4xF2SjNhPlDjhXU72_GHj/s722/311.png" style="color: #007abe; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center; text-decoration-line: none;"><img border="0" data-original-height="407" data-original-width="722" height="361" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHLVk1vM4BSv3VpeM-JV7ixRpxJGXJtoaGxiQrbrz1GTSGGRlXrOBG0LCI4_4B_BXGe-C3WZD-6pKy0egvjZwbCgySbdoJ2BGupH-_ZKfR1YYoHhqY-f3kYC1Roj6D_2jQrejiyrw4YiuTzTW6F-KrZkB8ho16_IV_VxT4xF2SjNhPlDjhXU72_GHj/w640-h361/311.png" style="border: 1px solid rgb(192, 192, 192); height: auto; max-width: 95%; padding: 4px; transition: all 0.4s ease-in-out 0s;" width="640" /></a> π. Πέτρος Heers - Πάτερ είχαμε πει για τον λαϊκό, νομίζω το καλύψαμε αυτό, λίγο πολύ, η μεθοδολογία είναι πολύ σημαντική, πως θα το κάνει, εάν φτάσουμε στο απροχώρητο, πρέπει να υποχωρεί και να φύγει ας πούμε αν δεν γίνεται αλλιώς. Αλλά όχι βέβαια από την Εκκλησία, αλλά από την περιοχή, από τον ίδιο τον κληρικό που δεν ορθοτομεί και θα πρέπει να βρει άλλον που ορθοτομεί στην Εκκλησία. Αλλά για τον κληρικό υπάρχει διόρθωση και πως διορθώνεται, πως θα αλλάξει αυτήν την αρρωστημένη κοσμική εξουσία. Πως θα διορθωθεί αν έχει ''πλύνει'' το ποτήρι της εξουσίας και του αρέσει πολύ.π. Ιωάννης Δρογγίτης - Να σου πω. Αυτό, κατ΄ αρχάς πρέπει να.., αυτή είναι η ευεργεσία που θα κάνει το Σώμα της Εκκλησίας για τον κληρικό όταν θα του υποδείξει ότι έχει ξεφύγει. Τον ευεργετεί, δεν τον στήνει στον τοίχο να τον εκτελέσει. Δεν είναι φρόνημα αυτό, έτσι; Τον ευεργετεί, και αυτό πρέπει να το πούμε, έτσι θεραπεύεται η Εκκλησία, μέσω αυτού του ελέγχου, ας το πούμε έτσι. Και βέβαια αν δεν μπορεί να δεχτεί τους ελέγχους και είναι ακόμα, ας πούμε, έχει αυτόν τον εγωισμό κανείς, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι θα λειτουργήσουν οι πνευματικοί νόμοι, γι΄ αυτό και δεν βιάζεται ποτέ η Εκκλησία, και ούτε το Σώμα βιάζεται ποτέ έτσι; Υπάρχουν οι πνευματικοί νόμοι. Είναι ζωντανοί οι πνευματικοί νόμοι. Ο υψών εαυτώ ταπεινωθήσεται και είναι ραγδαία η πτώση ολωνών μας όταν έχουμε τέτοιες επάρσεις, και αν δεν είναι άμεσες, έρχονται τον χρόνο που πρέπει. Ελπίζουμε λοιπόν στην συντριβή όλων μας. Πρέπει να συντριβεί κανείς. Και νομίζω όπως διορθώνεται ένας λαϊκός στην Εκκλησία διορθώνεται και ένας κληρικός όλων των βαθμών και η διόρθωση προϋποθέτει μία συντριβή. Μία πτώση, εννοώ, εσωτερική ελπίζουμε, αλλοίμονο, καμία φορά δεν ξέρεις μπορεί να είναι και άλλη.., αλλά αυτό να οδηγήσει μία συντριβή, πρέπει να οδηγήσει, και αν δεν μπορεί, δηλαδή αν δεν έχει αυτός Γέροντα, αν πραγματικά δηλαδή έτσι, πρέπει να ενδιαφέρεται για εκείνον, να εργάζεται την εσωτερική του συντριβή, να τον ευεργετεί δηλαδή. Αν δεν έχει είναι σε δυσχερή θέση, πρέπει να ψάξει να βρει όμως και πρέπει να βρει έναν άνθρωπο που θα τον ''καλοπιάσει'', ας το πούμε έτσι, που θα τον βοηθήσει να βρει την συντριβή του, και να βρει τους λόγους που κρύβονται, τους αυθεντικούς, μέσα ακριβὠς εκεί στα ''χαλάσματα'', εκεί θα ξεπηδήσει μετά το πράγμα. Εξαρτάται πόσο σκληροί είμαστε, θα είναι και η συντριβή που θα έχουμε. Όσο περήφανοι είμασταν, τέτοια θα είναι και η ποιότητα της συντριβής μας, να το πούμε έτσι από την αντίθετη πλευρά.π. Πέτρος Heers - Η δοσολογία θα είναι πιο υψηλή, τα φάρμακα που θα πρέπει να παίρνει κανείς.π. Ιωάννης Δρογγίτης - Την δοσολογία την βάζει ο Θεός. Είναι ευλογία δηλαδή, πρέπει να πονέσουμε, όλοι έτσι διορθωνόμαστε. Όταν δεν μας διορθώνει ο Θεός, όταν δεν ακούμε τους Λόγους που υπάρχουνε στην Εκκλησία, όταν κάνουμε ότι δεν ακούμε τους βίους των Αγίων, τα Συναξάρια, τους Ομολογητές, τους Μάρτυρες, όλων των ειδών και των βαθμίδων της Ιερωσύνης, όταν δεχόμαστε να συνθηκολογήσουμε με τον κόσμο, με το φρόνημά του, με τους ισχυρούς της γης, με ότι φαίνεται δυνατό κατά κόσμον, αλλά δεν είναι, γιατί ο Κύριος το είπε: «οι δοκούντες», αυτοί νομίζουν ότι είναι εξουσιαστές, είναι αυτοί που έχουν αποκόψει την εξουσία τους από τον Θεό, οι «δοκούντες άρχειν των εθνών», και νομίζουν κάτι τέτοιο, αλλά εμείς είμαστε με αυτούς που νομίζουνε, δεν είμαστε με αυτόν που έχει όντως την εξουσία, ας πούμε, να το πω έτσι. Πρέπει λοιπόν όταν είναι έτσι τα πράγματα, χρειάζεται μεγάλη συντριβή, και ελπίζουμε σε αυτήν.<div><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;">π. Πέτρος Heers <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;">- Νοείται ένας κληρικός να θεωρεί ότι δεν έχει ανάγκη να τρέξει στους εν ζωή αγίους; Δεν έχουμε δηλαδή ανάγκη τους ασκητές και τους Γεροντάδες. Γιατί μου φαίνεται ότι αρκετοί κληρικοί δεν νιώθουν, σαν να είναι κάτι για τους λίγους, είναι λίγο ακραία πράγματα. Η εξουσία βρίσκεται εδώ, στην Αρχιερωσύνη, εμείς έχουμε τον τελευταίο λόγο.<o:p></o:p><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;">π. Ιωάννης Δρογγίτης<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;"> - Ένας άνθρωπος που φρονεί έτσι και χειρότερα, λέει τέτοια πράγματα, είναι ήδη έξω από το φρόνημα της Εκκλησίας. Μα όλοι ενωμένοι είμαστε! Ο ένας ευεργετεί τον άλλον, δεν κάνει κανείς τον έξυπνο σε κανέναν. Ο Χριστός να άδεται, η αλήθεια να λαμπρύνεται, να φαίνεται η Εκκλησία, το μεγαλείο της, να σώζεται ο κόσμος μέσα στην αλήθεια, ειδάλλως δεν..... απλώς φαίνεται ότι είναι μία πονηρή εποχή, δεν ξέρουμε ποιος είναι τι στην Εκκλησία. Αυτά τα λέω, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω προσωπική κακή πείρα ως πρόσωπο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μετέχω στην πείρα της Εκκλησίας σε κάποιο βαθμό. Δεν χρειάζεται να έχω εγώ το πρόβλημα, το έχουν άλλοι και μάλιστα πολύ κοντινοί μου πολλές φορές, άνθρωποι που τους αγαπώ, που σχετίζομαι, που μαθαίνω, ή που συμβαίνει κάπου αλλού, η Εκκλησία είναι ένα. Μία είναι. Δεν έχει όρια τέτοια, έχει μόνο δογματικά όρια, δεν έχει εθνικά.<o:p></o:p><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;">π. Πέτρος Heers <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;">- Αν ζούμε στο Σώμα του Χριστού και εμείς πάσχουμε, συμπάσχουμε.<o:p></o:p><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;">π. Ιωάννης Δρογγίτης<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;"> - Έτσι ακριβώς. Αλλά νομίζω ίσως ξέχασα κάτι που μου είπες;<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;">π. Πέτρος Heers -<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;"> Όχι, απλώς αυτό που παρατηρείται σήμερα είναι ότι θεωρούν ότι οι άγιοι.... εγώ τους λέω ότι δεν μπορείς να είσαι μαθητής του Χριστού, των Αποστόλων, των Αγίων Πατέρων στην πραγματικότητα, αν δεν εκτελείς.. στους σημερινούς αγίους, και στους προηγουμένους, και ακολουθείς αυτούς, και δια μέσω αυτής της διαδρομής να φτάσεις στην υπακοή, στους αγίους των παλαιών εποχών. Γιατί υπάρχει αυτό· να πάμε πίσω, να δούμε την αρχαία εκκλησία, τι έκανε στον 4ο αιώνα, αλλά και μέσα σε αυτό, να λέει εγώ μπορεί να πάρω τα συγγράμματα του Αγίου Μαξίμου και να είμαι μαθητής, και πάρα πολλοί διανοούμενοι και ψευτοδιανοούμενοι να λένε εγώ θα πάρω τα κείμενα των Πατέρων και είμαι αυθεντία μετά. Δεν είναι δυνατόν να είσαι Ορθόδοξος σήμερα, πραγματικά να ακολουθείς τους Αγίους Πατέρες, αν δεν ακολουθείς τους σημερινούς που ο Θεός έδωσε για μας. Όλους τους αγίους που έζησαν τα τελευταία εκατό χρόνια. Πρέπει να είμαστε στη συνέχεια αυτών των ανθρώπων και μετά θα είμαστε και μαθητές των άλλων. Δεν είναι έτσι;<o:p></o:p><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;">π. Ιωάννης Δρογγίτης<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;"> - Δεν μπορείς να είσαι στην Εκκλησία χωρίς αυτό το φρόνημα. Εμείς το διδαχθήκαμε ως Ρωμιοί, στην Βυζαντινή, ας το πούμε με αυτήν την λέξη. Αυτοκράτορες πηγαίνανε στους αγίους ασκητές, σε απλούς μοναχούς, υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα.<o:p></o:p><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;">π. Πέτρος Heers <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;">- Ο Συμεών ο στυλίτης· ο αυτοκράτορας πήγε από κάτω και του ζήτησε την υποταγή, υποταγή όλων στον άγιο της εποχής. Δεν είναι έτσι;<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;">π. Ιωάννης Δρογγίτης - <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;">Αυτή είναι η Ορθοδοξία. Και ο άγιος δεν ήταν ποτέ ''εξουσιαστής''. Κανένας άγιος δεν ήταν εξουσιαστής. Ακόμα και όταν οι άγιοι μπορεί να εκφράσουν μία αυστηρότητα, αυτή είναι μόνο θεραπευτική, και με πάρα πολύ πόνο. Πρώτα οι ίδιοι πονάνε που το κάνουνε, και οι ίδιοι πάσχουν κρυφά που το κάνανε. Και μετά όταν εμείς δεν τους βλέπουμε, χτυπιούνται γι΄ αυτό το αυστηρό που μας είπανε. ''Μήπως'', ''αν'', εκτός αν το ήξεραν από πριν, από την προσευχή τους, ότι έτσι πρέπει να κινηθούν, και ακόμα και όταν το ξέρει κάποιος, πάλι τον πονάει, και γι΄ αυτό λέμε ότι κάτι... κάτι καλά μάλλον είναι τα πράγματα εκεί πέρα, σε αυτήν την αυστηρότητα. <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"><o:p></o:p><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;">π. Πέτρος Heers <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;">- Έτσι χαιρόμαστε την αυστηρότητα.<o:p></o:p><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;">π. Ιωάννης Δρογγίτης<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;"> - Καμία τέτοια λοιπόν αυστηρότητα δεν έχει εξουσία κοσμική.<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;">π. Πέτρος Heers <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b; text-align: justify;">- Νομίζω το ''κλειδί'' που είπατε είναι η ''θεραπεία''. Το κριτήριο των κινήσεών μας, σαν λαϊκοί σαν κληρικοί, όταν βλέπουμε εκτροπή, μέχρι και την αίρεση, είναι πως θεραπεύεται το πράγμα, όχι εγώ να σωθώ από αυτό, όχι εγώ να καταδικάζω, γιατί και αυτή η ''εκ δεξιά'' είναι αρρωστημένη δεν διορθώνει ούτε τον εαυτό του ούτε θεραπεύει και τίποτα, και αυτό είναι πολύ μεγάλο κακό...<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b; text-align: justify;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;">π. Ιωάννης Δρογγίτης<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"> - Θέλει πολύ προσοχή....<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b; text-align: justify;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">Νομίζω η λέξη ''ανάπαυση'' φωτογραφίζει αυτό που θέλω να πω. Δηλαδή όταν κουράζεται το πνεύμα μου, η ψυχή μου, ο λογισμός μου, ανατρέχω στον Παπαδιαμάντη. Όχι για να βρω κάτι που δεν υπάρχει, αυτό μπορεί να έχει βρεθεί, αλλά αυτός διασώζει με έναν πάρα πολύ ωραίο τρόπο, όπως διέσωσε ο Μέγας Ιεροεξεταστής ας πούμε, την Παράδοση. Έχει ένα καταπληκτικό εκεί διήγημα, σε τρεις σελίδες, σε τρεις σελίδες μπόρεσε και τα είπε όλα, που λέγεται ''Η επίσκεψη του Αγίου Δεσπότου''. Θα μπορούσε να είναι ''η επίσκεψη του πνευματικού'', θα μπορούσε να είναι ''η επίσκεψη του πρεσβυτέρου'', δεν μας νοιάζει αυτό, όμως είναι χαρακτηριστικό. Αυτός πηγαίνει λοιπόν να κάνει μία περιοδεία. Μόλις έχει εκλεγεί, είναι νέος. Και νέος, και στην ηλικία, και γενικά νέος Επίσκοπος. Και πηγαίνει να κάνει την περιοδεία του, περνάει από ένα νησί με την βάρκα, δεν κατεβαίνει καν, κάνει τα καταπληκτικά σχόλιά του εκεί ο Παπαδιαμάντης....., λέει: «δεν τον βόλευε εκεί να το κάνει και προτίμησε να πάει κάπου αλλού», τέλος πάντων, όλα έχουν σημασία αλλά δεν θέλω να εστιάσω εκεί, τέλος πάντων, όμως το ποίμνιο, κοιτάξτε πως η εκκλησία, πως το χει βρε παιδί μου, πως αγαπάει τους θεσμούς, πως αγαπάει τους κληρικούς, πως διασωζόταν αυτό σε κοινωνίες που δεν είχαν ας πούμε «εκσυγχρονιστεί» σε εισαγωγικά, και είχαν το απλό και το άδολο της εκκλησίας. Αυτοί λοιπόν, έρχεται ο Επίσκοπος και δεν τους αρκεί αυτό, μπαίνουν σε μία βάρκα οι επτά κληρικοί του νησιού και πάνε - αφού θα ερχόταν στο νησί - δεν τους αρκεί αυτό, πάνε να τον συναντήσουν καθώς περνάει, να του βάλουν μετάνοια, να τον χαιρετίσουν - ενώ θα ερχόταν -  προσέξτε τι ωραία κίνηση και τι σημαίνουν όλα αυτά έτσι, να μην τα εξηγώ, νομίζω μπορεί να καταλάβει ο καθένας.....  Ανεβαίνουν λοιπόν στο πλοίο οι κληρικοί αυτοί και πηγαίνει ο μεγαλύτερος στην ηλικία 80 χρονών, κουφός λίγο, παππούλης, και καθώς πηγαίνει να βάλει την μετάνοια στον Επίσκοπο, προπορεύεται ο διάκονος, ένα νέο παιδί του Επισκόπου, και σχεδόν τον ''μαλώνει'', αυτόν τον κληρικό των 80 χρόνων, γιατί δεν χτύπησαν οι καμπάνες στο νησί καθώς περνούσε με το πλοίο ο Επίσκοπος.... Νομίζω ότι αυτό συγκεφαλαιώνει όσα έχουμε πει. Δηλαδή το πως αυτός, ένα νέο παιδί διάκονος, έχει μπει στο ''φυτώριο'' που λέγαμε....., και έχει εκτραπεί τόσο πολύ που νιώθει ότι μπορεί να επιπλήξει έναν κληρικό 80 χρονών, που έχει κάνει μία τόσο ωραία κίνηση, έχει ήδη υπερβεί τα πάντα, έχει μπει στην θάλασσα να πάει να συναντήσει τον Επίσκοπο, και επειδή περνάει δεν χτύπησαν οι καμπάνες, ενώ περνάει... Προσέξτε τώρα αυτός ταπεινός, καλεί έναν και λέει δώσε σήμα να χτυπήσουνε οι καμπάνες. Τέλος πάντων χτυπάνε οι καμπάνες, όντως, φερθήκαν ταπεινά οι άνθρωποι, παρ΄ όλα αυτά, και περιγράφει ο Παπαδιαμάντης πως την άλλη μέρα αφού λειτούργησε, σε ένα σπίτι που κατά λογοτεχνικό εύρημα, είναι πάλι κουφός αυτός που το έχει, που κάτι σημαίνει αυτό έτσι; αυτός μιλά, τον επιπλήττει λέει και τον ειρωνεύεται, αλλά αυτός δεν καταλαβαίνει, είναι κουφός... δηλαδή στην εκτροπή η εκκλησία είναι κωφή... αυτού του επιπέδου..... που δεν είναι δογματική.... Δεν ακούει καν δηλαδή, θέλει να την απορροφήσει η αγάπη των μελών που έχει μία ανοχή, ενώ την βλέπει, είναι ξεκάθαρη. Είναι εκεί λέει, και μάλιστα λέει και κάποια λόγια, ότι αυτή ήταν το πρώτο δείγμα της ποιμαντικής του ας πούμε ενέργειας, στα παιδιά του..... Πήγε εκεί και τους επίπληττε, στο τέλος... για πράγματα ασήμαντα. Αυτοί που του φέρθηκαν έτσι, που τον περίμεναν με αυτόν τον τρόπο.. και έφυγε θεωρώντας ότι έκανε και το καθήκον του αυτός. Δεν μοιάζει λίγο με τον Ιεροεξεταστή στην δική μας παράδοση αυτό; Δηλαδή έχει μία τέλεια απόσταση από τον ρόλο του τον ίδιο μέσα στην εκκλησία. Έχει πάρει ο ίδιος εσωτερική απόσταση από αυτό. Για να αισθάνεται ότι κάτι κάνει, πρέπει να είναι έτσι. Λοιπόν νομίζω ο καθένας μας ''ουχ ούτως''.... <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"> <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;">π. Πέτρος Heers <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">- Είναι η απόσταση που λες. Έχει απόσταση από το ποίμνιο και φυσικά και πνευματικά.<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b; text-align: justify;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;">π. Ιωάννης Δρογγίτης<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"> - Τώρα υπάρχει και η φυσική απόσταση, έχεις δίκιο, αλλά και πνευματικά. Νομίζω λοιπόν, αν μου επιτρέπει, ότι η έγνοια όλων είναι να ζήσουμε δια της μετανοίας, είναι αλήθεια, την ζωή του Χριστού απόλυτα. Να τον  ποθήσουμε, είναι αποστολική η διδασκαλία αυτή, αυτή είναι η αποστολική διδασκαλία. Αυτό είναι το τρομερό εύρος που έχει να ζήσει κανείς, να φανερωθεί η ζωή του Χριστού εν ημίν. Αν το συλλάβει αυτό κανείς Δηλαδή μπορεί να φανερωθεί η ζωή του Χριστού μέσα μου και επομένως στην ύπαρξή μου ολόκληρη; Πόσο βάθος έχει αυτό για έναν άνθρωπο; Πως να φτάσει αυτό; Αυτό φτάνει στην θέωση παππούλη νομίζω με το μυαλό.....εκεί φτάνει αυτό.<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b; text-align: justify;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b;">π. Πέτρος Heers <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">- Ευχαριστούμε πάρα πολύ και να μας φωτίσει ο Θεός το πως θα πορευόμαστε σε αυτά τα δύσκολα χρόνια, και εμείς στην εκκλησία, και στην υπακοή στον Χριστό, και όχι να ξεφύγουμε αλλά να βιώνουμε εκείνη την σχέση δια μέσω την κληρικών και των πνευματικών χωρίς εκτροπή και να είμαστε εξουσιαστές του κόσμου τούτου. Ευχαριστούμε, ευλογείτε!<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; text-align: justify;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"> <div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; text-align: center;">ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ:</div> <div style="background-color: white; color: #202122; float: right; font-family: sans-serif; font-size: 12px; margin-right: 0em; text-align: inherit; width: auto;"><div class="poem" style="font-style: italic; line-height: 1.6em; margin-bottom: 0em; margin-top: 0em; text-indent: 0em;">«Μὴ οἱ ποιμένες βόσκουσιν ἑαυτούς; οὐχὶ τὰ πρόβατα βόσκουσιν οἱ ποιμένες;»</div></div><div style="background-color: white; clear: right; color: #202122; font-family: sans-serif; font-size: 12px;"></div><div style="background-color: white; color: #202122; font-family: sans-serif; font-size: 12px; margin-right: 2em; padding-top: 0em; text-align: right;">(Ἰεζεκιήλ)</div><div style="background-color: white; color: #202122; font-family: sans-serif; font-size: 12px; margin-top: 4em;"></div>Ἀφοῦ τὸ βαποράκι ἐστάθη ὣς μισὴν ὥραν εἰς τὸν μικρὸν ὅρμον, κατέναντι τῆς ἀγορᾶς, ἥτις ἐφαίνετο σχεδὸν γεμάτη ἀπὸ κόσμον, ἔστρεψε τὴν πρῷραν πρὸς ἀνατολὰς καὶ ἀπέπλευσε. Συγχρόνως οἱ καμπάνες τῶν δύο ἐκκλησιῶν, αἵτινες διέπρεπον μὲ τοὺς ὑψηλοὺς πύργους καὶ τοὺς θόλους των, ἡ μία εἰς τὸ ὕψος τῆς παραθαλασσίας ὁδοῦ καὶ τῆς πλατείας, ἡ ἄλλη εἰς τὸ κέντρον τῆς ἐπάνω συνοικίας, ἐκινήθησαν γοργῶς, ἐκχέουσαι μεγάλην καὶ παρατεταμένην κωδωνοκρουσίαν.Διατί αὐτό; Οἱ παπάδες ἤξευραν, ὅτι ὁ Δεσπότης ὁ νεοχειροτόνητος τῆς ἐπαρχίας ἦτο μέσα στὸ βαπόρι, ἀλλ’ ὁ πρῶτος μεταξὺ αὐτῶν, ὁ ἐπισκοπικὸς ἐπίτροπος, εἶχε πληροφορηθῆ ὅτι ἡ Σεβασμιότης του δὲν ἐπροτίθετο πρὸς τὸ παρὸν νὰ ἐξέλθῃ εἰς τὴν πολίχνην, ἀλλὰ θὰ μετέβαινε πρῶτον, χάριν τῆς ἰδίας εὐκολίας του, εἰς τὴν ἄλλην νῆσον, τὴν ἀνατολικήν, τὴν ἀπωτέραν εἰς τὸν δρόμον του, καὶ εἶτα θὰ ἐπέστρεφε νὰ ἐπισκεφθῇ καὶ τὸ ἐδῶ ποίμνιόν του. Οὐχ ἧττον ἐπῆραν μίαν βάρκαν καὶ ἀνῆλθον ὅλοι ὁμοῦ, οἱ ἑπτὰ παπάδες, εἰς τὸ βαπόρι, διὰ νὰ χαιρετίσουν ἁπλῶς τὸν ἐπίσκοπον εἰς τὴν διέλευσίν του.Μόλις ἡ μαύρη τῶν ρασοφόρων πλειὰς ἀνῆλθεν εἰς τὸ πρυμναῖον «κάσαρο» τοῦ ἀτμοπλοίου, ὅπου ἵστατο ἀγναντεύων τὴν μικρὰν πόλιν ὁ περιοδεύων ἱεράρχης, καὶ ὁ διάκος, ἀποτεινόμενος πρὸς τὸν πρῶτον βαίνοντα ἐκ τῶν ἱερέων, τὸν ὁποῖον ἐκατάλαβεν ὡς ἐπίτροπον τοῦ Δεσπότη, ἂν καὶ πρώτην φορὰν τὸν ἔβλεπε, τοῦ λέγει μὲ τόνον δεσποτικόν:― Γιατί δὲν ἐσημάνατε τὶς καμπάνες;Ὁ παπα-Γιαννάκης, 83 ἐτῶν ἄνθρωπος, ἂν καὶ κωφὸς ἦτο, ἐκατάλαβε τί ἔλεγεν ὁ διάκος. Ἐπειδὴ ὁ Δεσπότης δὲν ἐπρόκειτο νὰ ἐξέλθῃ, δὲν εἶχαν προβλέψει, ἢ τὸ ἐνόμισαν περιττόν, νὰ κρούσουν τὶς καμπάνες. Τώρα ὅμως, εἰς τὸ κέλευσμα τοῦ διάκου, ἐστράφη πρὸς τὴν λέμβον, ἐφώναξεν ἕνα νέον κρατοῦντα τὰς κώπας, καὶ τοῦ λέγει:― Σταμάτη! τρέχα, γρήγορα, ἔξω! Τὶς καμπάνες! Βαρᾶτε τὶς καμπάνες!Ὁ Σταμάτης, ἔφηβος ὣς 16 ἐτῶν, κυρίως βαρκάρης δὲν ἦτο, ἀλλ’ ὀρφανὸς μάγκας, τρέχων παιδιόθεν κατόπιν εἰς τὰ ράσα τῶν παπάδων. Ὅπως ὑπάρχουν ἐκκλησιαστικὰ δαιμόνια, οὕτω ὑπάρχουν καὶ ἀγυιόπαιδα ἐκκλησιαστικά. Πάραυτα ἐσιάρισεν, ἐκωπηλάτησε, καὶ μετὰ ἓν λεπτὸν ἔφθασεν εἰς τὴν προκυμαίαν. Θὰ ἠμποροῦσε νὰ φωνάξῃ ἀπὸ τὴν βάρκαν πρὸς τοὺς ἔξω, διὰ νὰ τρέξουν νὰ σημάνουν τὶς καμπάνες, ἀλλὰ δὲν τὸ ἔκαμεν. Ἐπήδησεν ἔξω, κ’ ἔτρεξε διὰ ν’ ἀπολαύσῃ αὐτὸς πρῶτος τὴν ὑπερτάτην ἡδονὴν τῆς κωδωνοκρουσίας.Καθὼς ἔτρεχεν, ἔκραξε τὸν ἄλλον ἀδελφόν του, τὸν Φώτην, καὶ τὸν ἔστειλεν εἰς τὴν ἐπάνω ἐνορίαν, πρὸς τὸν αὐτὸν σκοπόν. Εἶτα ἀνῆλθεν ὑψηλὰ εἰς τὸ καμπαναριό, ἐκόλλησεν ὡς τελώνιον εἰς τὴν μεγάλην καμπάναν, ἥρπασε τὸ γλωσσίδι της, μὲ τὴν ἄλλην χεῖρα τὴν λαβὴν τοῦ ἐπικράνου τῆς ἄλλης, κ’ ἔρριψε τὸ σχοινίον τῆς τρίτης εἰς ἓν ἄλλο παιδίον παρὰ τὴν βάσιν τοῦ κωδωνοστασίου, τὸ ὁποῖον εἶχε κλειδώσει πεισμόνως ἔξω ἀπὸ τὸ πορτέλο τοῦ καμπαναριοῦ.Μετὰ μίαν στιγμὴν μανιώδης κωδωνοκρουσία ἤρχισε καὶ ἄλλοι ἐναέριοι ἦχοι ἀπήντησαν ἀπὸ τὴν ἄλλην ἐκκλησίαν. Καὶ ὑπὸ τοὺς ἤχους αὐτοὺς τὸ ἀτμόπλοιον ἀπέπλεε, καὶ οἱ παπάδες ἐπέστρεψαν εἰς τὴν ξηράν.<div class="tiInherit" style="background-color: white; color: #202122; font-family: sans-serif; font-size: 12px; text-align: center;">⁂</div>Μετὰ δύο ἑβδομάδας, ὅταν ἐπέστρεψεν ἀπὸ τὴν γείτονα νῆσον, ὁ Σεβασμιώτατος, ἐν μεγάλῃ κλαγγῇ κωδώνων, ὡς πρώτην φορὰν ἐρχόμενος, ἐπῆγε κατ’ εὐθεῖαν εἰς τὸν ναόν. Ἐκεῖ, εἰς τὸ τέλος τῆς δοξολογίας –καὶ αὐτὸ ὑπῆρξε μετὰ τὴν περὶ κωδωνοκρουσίας διαταγήν, τὴν διὰ τοῦ διάκου δοθεῖσαν, ἡ πρώτη χαρακτηριστικὴ πρᾶξις τῆς ποιμαντικῆς του– ἐπετίμησεν ἕνα τῶν ἱερέων, διότι ὡς ἐπαρχιώτης καὶ ἀσυνήθιστος ἀπὸ ἀρχιερατικὰς ἱεροπραξίας, εἶπε τὸ σύνηθες «Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν», καὶ δὲν εἶπε: «Δι’ εὐχῶν τοῦ ἁγίου Δεσπότου ἡμῶν».Ὁ δυστυχὴς ἱερεὺς πῶς νὰ τὸ ξεύρῃ, ἀφοῦ πουθενὰ δὲν τὸ εἶχεν εὕρει γραμμένον.Τὴν Κυριακήν, ὅταν ἐλειτούργησεν ὁ Ἐπίσκοπος, εἰς τὸ τέλος τῆς λειτουργίας, ἔδωκε νέον δεῖγμα τῆς ποιμαντικῆς του. Εἰς τὸ «Πάντοτε, νῦν καὶ ἀεί», τὸν γεροντότερον, τὸν πλέον πεπειραμένον ἀλλὰ καὶ ἐγγράμματον ἱερέα, τὸν ἔπιασεν ἀποτόμως ἀπὸ τὸν βραχίονα, βαστάζοντα τὸ Ἅγιον Ποτήριον, καὶ τὸν ἐβίασε νὰ σταθῇ ἐπὶ ἓν λεπτὸν εἰς τὰ βημόθυρα, διὰ νὰ εἴπῃ τὸ «Πάντοτε» – ὡς νὰ ἐπρόκειτο, κατόπιν τοῦ «Μετὰ φόβου Θεοῦ», νὰ γίνῃ καὶ δευτέρα Μετάληψις. Καὶ ὅμως τὸ Εὐχολόγιον γράφει μόνον ὅτι «βλέπει ὁ ἱερεὺς πρὸς τὸν λαὸν» καὶ ὄχι, ἵσταται εἰς τὴν Ἁγίαν Πύλην. Ὅ,τι δὲ περιττὸν γίνεται, μαρτυρεῖ μόνον τάσιν πρὸς τὸ πομπῶδες καὶ θεατρικὸν – ὅπως συνηθίζουν μάλιστα οἱ Ρῶσοι.<div class="tiInherit" style="background-color: white; color: #202122; font-family: sans-serif; font-size: 12px; text-align: center;">⁂</div>Μέγα εὐτύχημα ὑπῆρξε διὰ τὸν ἄλλον γέροντα, τὸν ἐπίτροπόν του, εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ὁποίου κατέλυσεν ὁ ἱεράρχης, τὸ ὅτι ἦτο πολὺ κωφός. Ὁ δεσπότης ἠδύνατο νὰ τὸν ἐπιτιμᾷ καὶ νὰ τὸν ὀνειδίζῃ μάλιστα, χωρὶς αὐτὸς ν’ ἀντιλαμβάνεται μηδὲ νὰ πικραίνεται τίποτε. Ὅταν δὲν ἦτο παρὼν ὁ διάκος διὰ νὰ τοῦ ἐξηγήσῃ, αὐτὸς δὲν ἠδύνατο νὰ ἐννοῇ τίποτε ἀπὸ τοὺς θυμοὺς καὶ τὰς ἐξάψεις τοῦ Σεβασμιωτάτου.Τέλος κατώρθωσε νὰ δώσῃ λογαριασμὸν ὁ γέρων ἐπίτροπος, εἰς μετρητά, δι’ ὅλας τὰς ἀδείας γάμου καὶ τὰ λοιπὰ «δικαιώματα» τῆς Ἐπισκοπῆς. Ἀλλὰ διὰ τὰ γαλόπουλα, τοὺς ἀστακοὺς καὶ τ’ αὐγοτάραχα, κανεὶς δὲν τοῦ ἐζήτησε λογαριασμὸν πόσα εἶχεν ἐξοδεύσει. Εἶναι ἀληθές, ὅτι ὁ Δεσπότης ἦτο ἐγκρατέστατος. Ἔπασχεν ἀπὸ στομαχικὰ καὶ καρδιακὰ συμπτώματα – ἴσως ἀπὸ ψαμμίασιν ἢ καὶ διαβήτην. Ἀλλ’ ὁ διάκος εἶχε τὰ νιᾶτά του, τὴν ξανθὴν γενειάδα καὶ τὴν κόμην του. Θὰ ἦτο ὑπερβολὴ βεβαίως ἂν ἐλέγαμεν, ὅτι ὡμοίαζε μὲ τὸν Ἀρχιποιητὴν ἐκεῖνον τῆς Παπικῆς αὐλῆς, τοῦ Λέοντος τοῦ Ιʹ, ὅστις εἶχε παραπονεθῆ ποτε, ὅτι ἔκαμνε στίχους διὰ χιλίους ποιητάς, καὶ εἰς τὸν ὁποῖον ὁ περιώνυμος Ποντίφιξ ἔδωκε τὴν ἀπάντησιν: Et pro mille aliis archipoëta bibit.Ὅπως καὶ ἂν ἔχῃ, εἶναι βέβαιον, ὅτι ἠγάπα πολὺ τὸ ἐντόπιον μοσχᾶτον, εἰς δαμιτζάνες προσφερόμενον.<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0b0b0b; text-align: justify;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">Τέλος ὁ Σεβασμιώτατος, ἀφοῦ ἔδωκε τὸ τελευταῖον καὶ κυριώτερον μάθημα ποιμαντορικῆς εἰς τοὺς ἱερεῖς του –τοὺς ἐνουθέτησε νὰ εἶναι καθάριοι, νὰ μὴ καπνίζουν ναργιλὲ δημοσίᾳ καὶ νὰ μὴ κρατοῦν ποτὲ ράβδον– ἐν ἤχῳ κωδώνων καὶ πάλιν, προεπέμφθη, ἐπεβιβάσθη στὸ βαποράκι, κ’ ἐπῆγε νὰ ποιμάνῃ καὶ ἄλλα πρόβατα.</div><div> </div><div> </div><div> </div><div> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;">ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ</div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"><a href="https://entoytwnika1.blogspot.com/2023/06/o_14.html" itemprop="url">  Περὶ τῆς ἐξουσίας στὴν ἐκκλησία: Συνέντευξη μὲ τὸν π. Ἰωάννη Δρoγγίτη (Απομαγνητοφώνηση ομιλίας - Ολόκληρο το Ά μέρος του βίντεο)</a></div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"><a href="https://entoytwnika1.blogspot.com/2025/08/blog-post_25.html" itemprop="url">Άγ. Νικόδημος: Η υπακοή δεν είναι άφεση κρίσεως! Η φωνή της διάκρισης ενάντια στην υποταγή του νου.</a></div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"><a href="https://entoytwnika1.blogspot.com/2025/12/blog-post_21.html" itemprop="url">Άγιος Σιλουανός: Υπακοή με διάκριση όχι με θρησκευτική τύφλωση! </a></div>

Περὶ τῆς ἐξουσίας στὴν ἐκκλησία: Συνέντευξη μὲ τὸν π. Ἰωάννη Δρoγγίτη - (Απομαγνητοφώνηση ομιλίας - Ολόκληρο το Β΄ μέρος του βίντεο)

π. Πέτρος Heers - Πάτερ είχαμε πει για τον λαϊκό, νομίζω το καλύψαμε αυτό, λίγο πολύ, η μεθοδολογία είναι πολύ σημαντική, πως θα το κάνει...

Αν κουράστηκες να προσπαθείς να είσαι “καλός” για όλους — Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Υπάρχει μια κούραση που δεν φαίνεται
στο σώμα, αλλά βαραίνει την ψυχή. Είναι η κόπωση εκείνου που προσπαθεί διαρκώς να
είναι καλός για όλους. Να μην δυσαρεστήσει, να μην ενοχλήσει, να μην φανεί αυστηρός
ή ατελής. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, βαθύς γνώστης  της ανθρώπινης  καρδιάς, θα 
έλεγε ότι  αυτή η  κόπωση δεν γεννιέται από την αγάπη, αλλά από τον
φόβο. Ο άνθρωπος που ζει για την αποδοχή των άλλων μετατρέπει την αρετή σε βάρος.
Η καλοσύνη παύει να είναι ελεύθερη προσφορά και γίνεται υποχρέωση και τότε η ψυχή
κουράζεται, όχι επειδή αγαπά, αλλά επειδή προσποιείται. Ο Άγιος Ιωάννης ξεχωρίζει καθαρά την
αρετή από την αρεσκότητα. Η αρετή γεννιέται από την αγάπη προς τον Θεό και τον
άνθρωπο, η αρεσκότητα γεννιέται από την ανάγκη να αρέσουμε. Η πρώτη ελευθερώνει,
η δεύτερη δεσμεύει. Όταν ο άνθρωπος επιδιώκει να είναι καλός για όλους, συχνά θυσιάζει
την αλήθεια, λέει αυτό που θα ακούσουν ευχάριστα οι άλλοι, όχι αυτό που είναι ωφέλιμο,
έτσι, η καλοσύνη χάνει το φως της και γίνεται σκιά. Ο Χρυσόστομος δεν φοβάται να αποκαλύψει
τις κρυφές αιτίες της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Πίσω από την υπερβολική προσπάθεια
να είμαστε αποδεκτοί, συχνά κρύβεται ο φόβος της απόρριψης. Ο άνθρωπος φοβάται μήπως
μείνει μόνος, μήπως χάσει την αγάπη, μήπως θεωρηθεί ανεπαρκής. Αυτός ο φόβος
τον κάνει να προσαρμόζεται διαρκώς, αλλά η συνεχής προσαρμογή διαλύει την εσωτερική
ενότητα. Ο άνθρωπος παύει να ξέρει ποιος είναι πραγματικά και αρχίζει να ζει μέσα
από τις προσδοκίες των άλλων. Ο Άγιος Ιωάννης, ο Χρυσόστομος, ήτανε
ποιμένας που δεν χάιδευε αυτιά. Γνώριζε ότι η αλήθεια κάποιες φορές πληγώνει, αλλά  μόνο αυτή θεραπεύει. Η ψεύτικη καλοσύνη ανακουφίζει
πρόσκαιρα, αλλά αφήνει την ψυχή άδεια. Ο Χριστός μιλά με λόγο που άλλοτε παρηγορεί
και άλλοτε ελέγχει. Ο Χρυσόστομος βλέπει σε αυτό το πρότυπο της αληθινής αγάπης.
Η αγάπη δεν είναι πάντα ευχάριστη, αλλά είναι πάντα σωτήρια. Όταν η καλοσύνη δεν συνοδεύεται από
διάκριση, γίνεται επικίνδυνη. Ο άνθρωπος δίνει χωρίς μέτρο, συγχωρεί χωρίς αλήθεια,
υποχωρεί χωρίς λόγο και κάποια στιγμή εξαντλείται και τότε έρχεται η πικρία και
η απογοήτευση. Ο Άγιος Ιωάννης θα έλεγε ότι αυτή η εξάντληση δεν προέρχεται από
την αγάπη, αλλά από την απουσία ορίων. Η αληθινή καλοσύνη γνωρίζει πότε να πει ναι
και πότε όχι, δεν φοβάται τη δυσαρέσκεια, όταν αυτή υπηρετεί το καλό. Ο Χρυσόστομος μιλά συχνά για την ελευθερία
του χριστιανού. Εκείνος που εξαρτάται από τη γνώμη των άλλων δεν είναι ελεύθερος,
είναι δούλος της αποδοχής. Κάθε βλέμμα, κάθε σχόλιο, κάθε σιωπή γίνεται κριτήριο
αξίας. Αυτή η δουλεία κουράζει βαθιά. Ο άνθρωπος ζει σε διαρκή εγρήγορση, προσπαθώντας
να μαντέψει τι περιμένουν οι άλλοι από αυτόν και όσο περισσότερο προσπαθεί, τόσο
περισσότερο χάνει την ειρήνη του. Για τον Άγιο Ιωάννη, η ταπείνωση δεν
είναι αυτο-υποτίμηση, αλλά ελευθερία. Ο ταπεινός άνθρωπος δεν προσπαθεί να φανεί
καλός, γιατί δεν έχει ανάγκη να αποδείξει τίποτα, γνωρίζει ότι η αξία του δεν εξαρτάται
από τα χειροκροτήματα. Όταν ο άνθρωπος ταπεινωθεί ενώπιον του Θεού, παύει να αγωνιά
για την εικόνα του στους ανθρώπους, τότε μπορεί να αγαπήσει αληθινά, χωρίς φόβο
και χωρίς υπολογισμό. Ο Άγιος Ιωάννης τονίζει ότι ο χριστιανός
καλείται να ακούει πρώτα τη συνείδησή του και όχι τον θόρυβο των ανθρώπων. Η συνείδηση,
φωτισμένη από το Θεό, είναι ασφαλέστερος οδηγός από τη γνώμη του πλήθους. Όταν ο
άνθρωπος ζει σύμφωνα με τη συνείδησή του, μπορεί να δυσαρεστήσει, αλλά δεν διαλύεται
εσωτερικά. Η ειρήνη της καρδιάς αξίζει περισσότερο από την πρόσκαιρη αποδοχή. Η ψεύτικη καλοσύνη συχνά κρύβει χειραγώγηση.
Ο άνθρωπος γίνεται καλός για να πάρει αγάπη, αναγνώριση, ασφάλεια. Ο Χρυσόστομος
αποκαλύπτει αυτή την παγίδα και καλεί σε αγάπη καθαρή. Η αληθινή αγάπη δεν ζητά
ανταλλάγματα, δεν φοβάται να χάσει, και γι' αυτό είναι δυνατή. Όταν η αγάπη απελευθερωθεί από τη σκοπιμότητα,
τότε παύει να κουράζει. Ο Άγιος Ιωάννης στρέφει πάντοτε το βλέμμα
στο Χριστό. Ο Χριστός αγάπησε όλους, αλλά δεν προσπάθησε να αρέσει σε όλους, είπε
την αλήθεια ακόμη και όταν Τον εγκατέλειψαν και αυτή η στάση φανερώνει την τέλεια
αγάπη. Ο Χριστός δείχνει ότι η αλήθεια έχει κόστος, αλλά οδηγεί στη ζωή. Ο χριστιανός
που Τον ακολουθεί δεν καλείται να είναι ευχάριστος, αλλά αληθινός. Όταν ο άνθρωπος σταματήσει να προσποιείται
την καλοσύνη και αρχίσει να ζει την αλήθεια με αγάπη, το κάτι αλλάζει βαθιά μέσα
του, η κόπωση υποχωρεί, η καρδιά αναπνέει. Ο Άγιος Ιωάννης θα έλεγε ότι η ειρήνη
αυτή είναι καρπός συμφιλίωσης με τον εαυτό και τον Θεό. Δεν χρειάζεται πια να αποδεικνύεις
ότι είσαι καλός αρκεί να είσαι αληθινός. Η αληθινή καλοσύνη κατά τον Χρυσόστομο
δεν είναι αποτέλεσμα σκληρής προσπάθειας, αλλά καρπός της χάρης του Θεού. Όσο περισσότερο
ο άνθρωπος ενώνεται με τον Θεό, τόσο πιο φυσικά γίνεται καλός. Τότε η καλοσύνη δεν
κουράζει γιατί δεν είναι δική του κατάκτηση, αλλά θεϊκό δώρο. Ρέει χωρίς πίεση,
χωρίς άγχος, χωρίς φόβο. Αν κουράστηκες να προσπαθείς να είσαι
καλός για όλους, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος σου υπενθυμίζει ότι δεν κλήθηκες
να αρέσεις, αλλά να αγαπήσεις. Όχι με φόβο, αλλά με αλήθεια, όχι με προσποίηση,
αλλά με ελευθερία. Όταν πάψεις να ζεις για την αποδοχή των άλλων και αρχίσεις να
ζεις ενώπιον του Θεού, τότε η καλοσύνη σου θα γίνει φως και όχι βάρος, και η ψυχή
σου θα βρει την ανάπαυση που τόσο καιρό αναζητούσε. <div style="text-align: right;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=0JP4dT3ZKC8" target="_blank">ΠΗΓΗ</a></div></div>

<o:p> </o:p>

<o:p> </o:p>ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΗ ΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΗΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; text-align: right;"><o:p></o:p><p class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; text-align: center;">''ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ''</div>