Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

<p></p><div class="separator" style="clear: both; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXmUiEVwXMSAJxdkBUf9kdR25xEGrwB-ozc_6r1FpQZuR0LyYer4T0sXESUnwflL0KCDAE6DwPcFQ4zZoVilT71bVVwZn9X2HIBArDuC9mHd6Zi_UHnBRqjVddTmK5_YXDFsKlr8gIZ9y6CqvPKt3du-igMljLEjl6YenZL-FdAtPKSKh0OGCNT9Zz/s631/78-63theotokos.jpg" style="background-color: white; color: #af0040; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="631" height="337" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXmUiEVwXMSAJxdkBUf9kdR25xEGrwB-ozc_6r1FpQZuR0LyYer4T0sXESUnwflL0KCDAE6DwPcFQ4zZoVilT71bVVwZn9X2HIBArDuC9mHd6Zi_UHnBRqjVddTmK5_YXDFsKlr8gIZ9y6CqvPKt3du-igMljLEjl6YenZL-FdAtPKSKh0OGCNT9Zz/w533-h337/78-63theotokos.jpg" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: none; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.5) 1px 1px 5px; padding: 8px; position: relative;" width="533" /></a></div><span style="background-color: white;"> </span><p></p><p style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px;"></p><p class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; line-height: 20.286px; margin: 0cm 0cm 0cm 2.85pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span face="Arial, sans-serif" style="background-color: white; font-size: 13pt; line-height: 26px;">Η Κοίμησις της Υπεραγίας Θεοτόκου συνιστά τη μεγαλύτερη από όλες τις Θεομητορικές εορτές της Εκκλησίας μας - το τέλος της φανέρωσε ότι επρόκειτο πράγματι περί της «<i>Κεχαριτωμένης</i>» και της «<i>ευλογημένης εν πάσαις ταις γυναιξί</i>». Το τέλος της αυτό δεν απετέλεσε το  τέλος ενός κοινού ανθρώπου. Ναι μεν φεύγει από τη ζωή αυτή, αλλά με θαυμαστό τρόπο παρευρίσκονται όλοι οι Απόστολοι, «<i>μετάρσιοι γενόμενοι», «συναθροισθέντες εν Γεθσημανή τω χωρίω</i>», αλλά πολύ περισσότερο: παρευρίσκονται όλοι οι άγιοι άγγελοι, και πάνω από όλα: ο ίδιος ο Υιός και Θεός της, ο Οποίος και παραλαμβάνει τη με μορφή παιδούλας παναγία ψυχή της. Έτσι στο γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται με έντονο τρόπο ό,τι συμβαίνει πάντοτε στην Εκκλησία μας στις διάφορες εορτές της: «<i>επίγειον το φαινόμενον, ουράνιον το νοούμενον</i>». Στην Εκκλησία ζούμε όλη την πραγματικότητα του κόσμου: την επιφάνεια, αλλά και το βάθος του.  Ας δούμε πιο συγκεκριμένα ορισμένα από τα παραπάνω σημεία.</span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; line-height: 20.286px; margin: 0cm 0cm 0cm 2.85pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span face="Arial, sans-serif" style="background-color: white; font-size: 13pt; line-height: 26px;">1. Η Εκκλησία μας επιμένει καταρχάς στη φυσική τάξη των πραγμάτων. Η Παναγία υπακούει και αυτή στους νόμους της φύσεως: πεθαίνει, όπως όλοι οι άνθρωποι, και κηδεύεται από τους Αποστόλους και όλους τους οικείους της.  Και δεν ήταν δυνατόν να μη συμβεί τούτο, όταν ο ίδιος ο Κύριος, ο Υιός και Θεός της, πέρασε από τη διαδικασία του φυσικού θανάτου. Κατά τον υμνογράφο «μιμήθηκες τον Δημιουργό σου και Υιό, γι’ αυτό και υποκύπτεις υπερφυσικά στους νόμους της φύσεως». Απλώς εκείνη δέχεται από άγγελο την πληροφορία περί της εξόδου της από τον κόσμο και ετοιμάζει με θαυμαστό πράγματι τρόπο, πνευματικά και υλικά, τα της κηδείας της, ενώ προτρέπει με στοργή τους πενθούντες αποστόλους, που είχαν συναθροιστεί εκ περάτων της γης: «<i>το εμόν σώμα, καθώς εγώ σχηματίσω τη κλίνη, κηδεύσατε</i>» - κηδεύσατε το σώμα μου, όπως εγώ θα το σχηματίσω στην κλίνη.</span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; line-height: 20.286px; margin: 0cm 0cm 0cm 2.85pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span face="Arial, sans-serif" style="background-color: white; font-size: 13pt; line-height: 26px;">2. Η φυσική αυτή τάξη όμως συνιστά την επιφάνεια. Η Κοίμηση της Θεοτόκου  αποκαλύπτει και το βάθος. Καταρχάς, οι απόστολοι γνωρίζουν το γεγονός και συναθροίζονται στη Γεθσημανή υπέρ φύσιν: ο Κύριος επί νεφελών τους φέρνει εκεί που είναι η Παναγία Μητέρα Του, για να πενθήσουν, κυρίως όμως να δοξολογήσουν το γεγονός της κοιμήσεως και της μεταστάσεώς της. Κατά την παρατήρηση μάλιστα που τους κάνει η ίδια η Θεοτόκος, όταν τους βλέπει να θρηνούν για τον επικείμενο θάνατό της: «<i>Μη φίλοι μαθηταί, του εμού Υιού και Θεού, μή πένθος εργάσησθε την εμήν χαράν</i>». Μη κάνετε πένθος τη χαρά μου! Και είναι ευνόητο: η Παναγία μας μετατίθεται πλήρως στην αγκαλιά του Χριστού, ο Οποίος της προανήγγειλε διά του αγγέλου: «μη ταραχτείς για τον θάνατό σου, αλλά μετ᾽ ευφροσύνης δέξαι τον λόγον. Γιατί έρχεσαι προς την αθάνατη ζωή». Έπειτα, παρευρίσκονται στην κοίμησή της όλοι οι άγιοι άγγελοι, οι οποίοι με πολύ σεβασμό και σεμνότητα «ανοίγουν τις πύλες του παραδείσου» για να περάσει η πλατυτέρα των ουρανών, προπέμποντάς την με υπέροχους ύμνους και δοξολογίες. «<i>Αξίως ως έμψυχον, σε ουρανόν υπεδέξαντο, ουράνια Πάναγνε, θεία σκηνώματα». «Επήρθησαν πύλαι ουράνιαι, και Άγγελοι ανύμνησαν...Χερουβίμ υπείξε σοι, εν αγαλλιάσει, Σεραφίμ δε δοξάζει σε χαίροντα</i>». Και πάνω από όλα: έρχεται ο ίδιος ο Κύριος και Θεός, προκειμένου να παραλάβει την στα χέρια Του παραθεμένη  ψυχή της Παναγίας Μητέρας Του. «<i>Και Συ, Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα</i>».</span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; line-height: 20.286px; margin: 0cm 0cm 0cm 2.85pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span face="Arial, sans-serif" style="background-color: white; font-size: 13pt; line-height: 26px;">3. Έτσι στην Κοίμηση της Θεοτόκου, πέραν των άλλων συγκλονιστικών, φωτίζεται το μυστηριώδες όριο της ζωής και του θανάτου. Αυτό το μεταίχμιο, που πάντοτε κέντριζε και κεντρίζει τις ανθρώπινες συνειδήσεις και πολλοί πολλά μαρτυρούν βγαλμένα τις περισσότερες φορές όμως από το χωρίς φωτισμό Θεού μυαλό τους. Εδώ έχουμε τη συγκεκριμένη αποκάλυψη: όταν πρόκειται περί αγίου ανθρώπου, άγγελοι κι ακόμη κι ο ίδιος ο Κύριος, έρχονται να παραλάβουν την ψυχή του ανθρώπου. Κι έχουμε στην ιστορία της Εκκλησίας μας, εκτός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου εννοείται,  πολλές τέτοιες καταγραφές που φανερώνουν το τι διαδραματίζεται στην κρίσιμη  αυτή και απρόσιτη στις σωματικές αισθήσεις ώρα. Σαν το τέλος, μεταξύ άλλων, του οσίου Παμβώ, που λέει το Γεροντικό, στο οποίο παραβρέθηκαν άγγελοι, αλλά και η Παναγία, όπως εν τέλει και ο ίδιος ο Κύριος, με την παρουσία του Οποίου άρρητη ευωδία χύθηκε παντού. Κι από την άλλη βεβαίως έχουν καταγραφεί περιπτώσεις αθέων και αρνητών και χλευαστών της πίστεως, που το τέλος τους ήταν τόσο τραγικό και ῾βρομερό᾽ στην όσφρηση, που οι μετέχοντες ομολόγησαν ότι ποτέ δεν θα ήθελαν να ξαναβρεθούν σε παρόμοιο γεγονός, που φανέρωνε τη δαιμονική παρουσία.</span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; line-height: 20.286px; margin: 0cm 0cm 0cm 2.85pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span face="Arial, sans-serif" style="background-color: white; font-size: 13pt; line-height: 26px;">4. Το όλο αυτό ῾σκηνικό᾽ του ενδόξου τέλους της Παναγίας μας, η συμπλοκή της επιφάνειας και του βάθους, η ύπαρξη του φυσικού και του υπερφυσικού, οδηγεί τον υμνογράφο της εορτής που λειτουργεί ως η συνείδηση της Εκκλησίας, να μιλά για την Κοίμηση ως γεγονός μυστηρίου, το οποίο με φωτισμένη από τον Θεό πίστη προσπαθεί να το κατανοήσει, έστω και εκ μέρους, και να το δει στις αληθινές του διαστάσεις. «<i>Ω, του παραδόξου θαύματος» κραυγάζει</i>. «<i>Βαβαί των σων μυστηρίων αγνή</i>!» Και δικαιολογημένα: «<i>η πηγή της ζωής εν μνημείω τίθεται και κλίμαξ προς ουρανόν ο τάφος γίνεται</i>». Ό,τι μυστήριο περικλείει τον θάνατο του Χριστού και την ταφή Του, το ίδιο μυστήριο, κατά τον υμνογράφο που κινείται δοξολογικά σε επίπεδο υπερβολής, περικλείει και την κοίμηση της Παναγίας Μητέρας Του, κάτι που δικαιολογεί και το γιατί οι Χριστιανοί κατ᾽ αντανάκλαση του θανάτου του Κυρίου, ψέλνουν τα εγκώμια και κάνουν περιφορά επιταφίου και στην Θεοτόκο.</span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; line-height: 20.286px; margin: 0cm 0cm 0cm 2.85pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span face="Arial, sans-serif" style="background-color: white; font-size: 13pt; line-height: 26px;">Και βεβαίως έτσι συνυπάρχει και η ανάσταση που ακολουθεί. Θέλουμε να πούμε ότι όπως μετά την ταφή του Κυρίου έρχεται η ανάσταση, με την οποία νικήθηκε ο Άδης και «<i>ζωής ηξιώθημεν</i>», έτσι και μετά την κοίμηση της Θεοτόκου έρχεται και η δική της ανάσταση. Διότι, κατά την παράδοσή μας, η Παναγία ναι μεν πέθανε και ετάφη, την τρίτη όμως ημέρα, όταν ανοίχτηκε ο τάφος της προς χάρη ενός από τους μαθητές του Κυρίου που δεν παραβρέθηκε στην κοίμησή της, διαπιστώθηκε η εν σώματι μετάστασή της, συνεπώς η Παναγία βίωσε από τότε αυτό που θα βιώσουμε όλοι μετά τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας, την ανάσταση των σωμάτων. Δεν είναι τυχαίο ότι στους Χαιρετισμούς της αδιάκοπα διαλαλείται ότι «<i>αναστάσεως τύπον εκλάμπει</i>», όπως εξίσου δεν είναι τυχαίο ότι ο πιστός λαός μας με το αισθητήριο που διαθέτει, χαρακτηρίζει την Κοίμησή της ως το «Πάσχα του καλοκαιριού».</span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; line-height: 20.286px; margin: 0cm 0cm 0cm 2.85pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span face="Arial, sans-serif" style="background-color: white; font-size: 13pt; line-height: 26px;">Ο υμνογράφος βεβαίως δεν βλέπει το μυστήριο της Κοιμήσεως μεμονωμένα. Θεωρεί ότι η Παναγία μας με όλη τη ζωή της ζει το μυστήριο της παρουσίας του Θεού κατά μοναδικό τρόπο, οπότε και η Κοίμησή της προεκτείνει φυσιολογικά το όλο μυστήριο. «<i>Έπρεπε τοις αυτόπταις του Λόγου και υπηρέταις, και της κατά σάρκα Μητρός αυτού, την Κοίμησιν εποπτεύσαι, τελευταίον ούσαν επ᾽ αυτή μυστήριον</i>». Δηλαδή: Έπρεπε οι μαθητές του Χριστού να εποπτεύσουν και την Κοίμηση της κατά σάρκα Μητέρας Του, η οποία αποτελεί το τελευταίο σ᾽ αυτήν μυστήριο. Διότι ασφαλώς και η δική της η Γέννηση ως καρπός έντονης και πολυχρόνιας προσευχής είναι μυστήριο, αλλά πολλαπλασίως περισσότερο ο Ευαγγελισμός της και η Γέννηση δι᾽ αυτής του Θεού στον κόσμο ως ανθρώπου.</span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; line-height: 20.286px; margin: 0cm 0cm 0cm 2.85pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span face="Arial, sans-serif" style="background-color: white; font-size: 13pt; line-height: 26px;">Παρ᾽ όλα αυτά! Υπάρχει και συνέχεια του μυστηρίου για την Παναγία, έστω και μετά την Κοίμησή της! Το μυστήριο της συνεχιζόμενης αδιάκοπα στον κόσμο παρουσίας της, γεγονός που συνιστά την παρηγοριά και την ελπίδα μας. Όπως το ψάλλει η Εκκλησία μας με το απολυτίκιο ιδίως της εορτής: «<i>Εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε</i>». Η έξοδός της από τον κόσμο δεν συνιστά μία φυγή, μία λησμονιά από πλευράς της για εμάς. Η Παναγία φεύγει και ταυτοχρόνως παραμένει πιο κοντά μας. Διότι ζώντας καθ᾽ ολοκληρίαν πια μέσα στον Κύριο και Θεό της μετέχει κατά κάποιον τρόπο της πανταχού παρουσίας Εκείνου. Εκείνος της ανοίγει τα μάτια για να μας βλέπει, να μας ακούει, να συμπάσχει και να συγχαίρει μαζί μας, και κυρίως να έχει τη δύναμη να μας βοηθά. Κι αυτό είναι πια εμπειρία όλης της Εκκλησίας, που σημαίνει ότι μπορεί να γίνει εμπειρία και του καθενός μας, όπως συνέβη και με τον Άγιο Σιλουανό του Άθω, ο οποίος γράφει (στα κείμενα που μας διέσωσε ο μαθητής και υποτακτικός του όσιος κι αυτός Σωφρόνιος του Έσσεξ) ότι μετανόησε για τις αποκλίσεις της ζωής του, όταν η ίδια η Παναγία τού είπε με πόνο ότι θλίβεται για την αμαρτωλή ζωή του. Ποιος άραγε λόγος αιτιολογεί την αγάπη του πιστού λαού προς Εκείνην παρά η αίσθηση της εγγύτητάς της στη ζωή μας; Και η Παναγία το είχε διαβεβαιώσει, λίγο πριν τον θάνατό της, σκορπώντας την παρηγοριά ήδη από τότε στους πιστούς, με πρώτους τους αποστόλους: «Μη θρηνείτε, γιατί με τη μετάστασή μου σας διαβεβαιώνω ότι όχι μόνον εσάς, αλλά και όλον τον κόσμο θα περισκέπω και θα εφορώ». Αν κάτι παρόμοιο έλεγε και ο όσιος Πορφύριος στην εποχή μας, ότι δηλαδή μετά τον θάνατό του θα βρίσκεται πιο κοντά στους ανθρώπους, πόσο περισσότερο, ας φανταστούμε, ισχύει τούτο για την Παναγία;</span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; line-height: 20.286px; margin: 0cm 0cm 0cm 2.85pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span face="Arial, sans-serif" style="background-color: white; font-size: 13pt; line-height: 26px;">5. Μέσα στο θάμβος της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, μπροστά σε όλα τα θαυμαστά που εξαγγέλλει η χαρά της από τη μετάστασή της στους ουρανούς, προβάλλει επιτακτικά το ερώτημα: τι ήταν αυτό που έκανε την Παναγία να φτάσει σ᾽ αυτό το ύψος; Και τι πρέπει να κάνουμε κι εμείς αντιστοίχως,  ώστε έστω και ελάχιστα, μια που η προοπτική μας είναι να γίνουμε κι εμείς ῾Παναγίες᾽, να σαρκώνουμε δηλαδή στη ζωή μας τον Χριστό, να γευόμαστε λίγο από τη χάρη της, χάρη στην πραγματικότητα του Κυρίου μας; Η απάντηση είναι γνωστή κι αυτήν διαλαλεί διαρκώς η Εκκλησία μας: Αν η Παναγία έγινε ό,τι έγινε, τούτο οφείλεται στην ετοιμότητά της να υπακούει στο θέλημα του Θεού. Το «<i>ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου</i>» είναι το ῾μυστικό᾽  της εξυψώσεώς της στα υπερουράνια. Αυτό το ῾μυστικό᾽, ας γίνεται καθημερινά φανερό και στις δικές μας καρδιές.</span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; line-height: 20.286px; margin: 0cm 0cm 0cm 2.85pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span face="Arial, sans-serif" style="background-color: white; font-size: 13pt; line-height: 26px;"><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; line-height: 20.286px; margin: 0cm 0cm 0cm 2.85pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span face="Arial, sans-serif" style="background-color: white; font-size: 13pt; line-height: 26px;"><br /></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; line-height: 20.286px; margin: 0cm 0cm 0cm 2.85pt; text-align: right; text-indent: 36pt;"><span face="Arial, sans-serif" style="font-size: 13pt; line-height: 26px;"><a href="http://pgdorbas.blogspot.com/2022/08/blog-post_14.html" target="_blank"><b><span style="background-color: white; color: #2b00fe;">ΠΗΓΗ</span></b></a></span></p>

Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

  Η Κοίμησις της Υπεραγίας Θεοτόκου συνιστά τη μεγαλύτερη από όλες τις Θεομητορικές εορτές της Εκκλησίας μας - το τέλος της φανέρωσε ότι επρ...

Διαβάστε περισσότερα »

ΣΕ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΘΕΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΔΟΥΛΩΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΗΔΟΝΕΣ

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjKsoB7O3WyhF8lc5MdIEcWf1okom01cmP519UIHqWM-6eJRPOejBzr1bgtDor1FT25Xb92glxp95gdBk2ZDabbIZ2bxOxy3q1LpJQpQSynsHjWM5lKzggFLTPha2XePUnDJgkDoPtzWj16CC276Af1fiOuJk9rd22KnMVosnVPOWj7AM7MHepow/s1140/811309809.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="780" data-original-width="1140" height="274" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjKsoB7O3WyhF8lc5MdIEcWf1okom01cmP519UIHqWM-6eJRPOejBzr1bgtDor1FT25Xb92glxp95gdBk2ZDabbIZ2bxOxy3q1LpJQpQSynsHjWM5lKzggFLTPha2XePUnDJgkDoPtzWj16CC276Af1fiOuJk9rd22KnMVosnVPOWj7AM7MHepow/w400-h274/811309809.jpg" width="400" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Σε διάλογο που είχαμε προ καιρού, κάποιος ομίλησε υποτιμητικά για τους διαμονισμένους λόγω της ''άσχημης'' κατάστασης στην οποία βρίσκονται.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Παλαιότερα είχαμε δημοσιεύσει λόγους του ιερού Χρυσοστόμου ο οποίος και ανέφερε προειδοποιώντας ότι σε χειρότερη κατάσταση από τους δαιμονισμένους  βρίσκονται όσοι είναι υποδουλωμένοι στα πάθη και τις ηδονές.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;">Τα ίδια μας λέγει και ο αββάς Κασσιανὀς στο εξαιρετικό κείμενό του:</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: times; font-size: large;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: times; font-size: large;">«Ἕνα πνεῦμα, ὅπως εἶναι ὁ διάβολος, μπορεῖ νά ἑνωθεῖ μέ μιά πυκνή καί συμπαγή ὕλη, ὅπως εἶναι τό σῶμα μας. Δέν μπορεῖ, ὅμως, κατά τόν ἴδιο τρόπο νά ἑνωθεῖ καί μέ τήν ψυχή μας -πού κι αὐτή εἶναι πνεῦμα-, καί μάλιστα νά τήν κάνει ὑποχείριό του. Αὐτό τό βλέπουμε στούς δαιμονισμένους: Τά πονηρά πνεύματα δέν διεισδύουν στήν οὐσία τῆς ψυχῆς τους. Ὄχι! Κυριεύουν μόνο τά μέλη τοῦ σώματος, ὅπου ἑδράζεται ἡ δύναμη τῆς ψυχῆς τους, καί, πιέζοντάς τα ἀφόρητα, πνίγουν στά σκοτάδια τή νοητική τους δύναμη. Παρόμοια συμπτώματα παραφροσύνης προκαλοῦν, γιά παράδειγμα, ἡ ὑπερβολικἡ κατανάλωση κρασιοῦ, ὁ ὑψηλός πυρετός, τό δριμύ ψύχος καί ἄλλοι ἐξωτερικοί παράγοντες, πού ἐξουθενώνουν τό σῶμα μας.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: times; font-size: large;">Γιά αὐτούς τούς ἀνθρώπους ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει ὅτι παραδίνονται γιά λίγο στόν σατανά, «γιά νά τιμωρηθεῖ σκληρά τό σῶμα τους, ὥστε νά σωθεῖ ἔτσι ἡ ψυχή τους κατά τήν ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ» <b>(πρβλ. Α' Κορ. 5:5)</b>.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: times; font-size: large;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: times; font-size: large;"><b>Πολύ πιό σοβαρή καί φοβερή, ὅμως, εἶναι ἡ κατάληψη αὐτῶν πού, ἐνῶ εἶναι ἐλεύθεροι σωματικά, ὑφίστανται μιά κατοχή πιό ὀλέθρια: Εἶναι ψυχικά ὑποδουλωμένοι στόν διάβολο, αἰχμάλωτοι τῶν παθῶν καί τῶν δαιμονικῶν ἡδονῶν. </b>Ἡ συμφορά αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων εἶναι πολύ ἀπελπιστική, ἐπειδή, ὅντας ὑποχείριοι τῶν δαιμόνων, <b>δέν ἀντιλαμβάνονται τήν τυραννία πού ὑφίστανται,</b> ἀλλά καί δέν ἀφήνουν νά φανεῖ κανένα σημάδι πού θά ἀποκάλυπτε τήν κατοχή τους ἀπό τόν διάβολο. Πολλοί, μάλιστα, δέν ὑποβάλλονται σέ καμιά δοκιμασία ἄξια τῶν ἁμαρτωλῶν τους πράξεων. Αὐτό συμβαίνει γιατί εἶναι ἀνάξιοι νά δεχθοῦν τό ἀποτελεσματικό φάρμακο τῶν θλίψεων, πού προσφέρεται σ' αὐτή τή ζωή. Ἔτσι, ἀνάλογα μέ «τή σκληρότητα καί τήν ἀμετανοησία τῆς καρδιᾶς τους», οἱ ὁποῖες δέν καθαρίζονται μέ τίς δοκιμασίες τῆς ἐπίγειας ζωῆς, «μαζεύουν κατά τοῦ ἑαυτοῦ τους τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως» <b>(Ρωμ. 2:5)</b>. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί θά τιμωρηθοῦν στήν αἰωνιότητα μαζί μέ τούς δαίμονες». </span></i></div><div style="font-family: times; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><br /></i></div><div style="font-family: times; font-size: x-large; text-align: justify;"><i><br /></i></div><div style="font-size: x-large; text-align: center;"><b><u><span style="color: red; font-family: helvetica;"><br /></span></u></b></div><div style="font-size: x-large; text-align: center;"><b><u><span style="color: red; font-family: helvetica;"><br /></span></u></b></div><div style="text-align: center;"><b><u><span style="color: red; font-family: helvetica; font-size: medium;">ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ</span></u></b></div><div style="text-align: center;"><div style="color: #333333;"><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="color: #333333;"><a href="https://entoytwnika1.blogspot.com/2020/10/blog-post_75.html" style="color: #222222;" target="_blank"><b><span style="color: #2b00fe;"><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><span style="text-align: left;"> </span><span style="text-align: left;">«οὔκ ἔστιν οὕτω μέγα δαίμονος ἀπαλλάξαι, ὡς ἁμαρτίας ἐξελέσθαι... Δαίμονος χαλεπώτερον ἁμαρτία»</span></span></span></b></a></div><div style="color: #333333;"><b><span style="color: #2b00fe;"><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;"><br /></span></span></b></div><div style="color: #333333;"><a href="https://entoytwnika1.blogspot.com/2020/06/blog-post.html" itemprop="url" style="color: #007abe; text-decoration-line: none;"><b><span style="color: #2b00fe;"><span style="font-family: helvetica; font-size: medium;">ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΩΝ</span></span></b></a></div></div>

ΣΕ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΘΕΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΔΟΥΛΩΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΗΔΟΝΕΣ

Σε διάλογο που είχαμε προ καιρού, κάποιος ομίλησε υποτιμητικά για τους διαμονισμένους λόγω της ''άσχημης'' κατάστασης στην ο...

Διαβάστε περισσότερα »