Κυριακή 25 Αυγούστου 2019

BBC: Συγκλονίζει ο Ινδιάνος που κλαίει για τις φωτιές στον Αμαζόνιο (βίντεο)

«Θα δώσω την τελευταία σταγόνα του αίματός μου για το δάσος», λέει βουρκωμένος ο αρχηγός φυλής αυτοχθόνων του Αμαζονίου, την ώρα που καίγεται το δάσος

Ο Αμαζόνιος φλέγεται με τις πυρκαγιές να έχουν προκαλέσει μια μεγάλη σε μέγεθος καταστροφή, σύμφωνα με τις αναφορές. Καθώς ηγέτες της Ευρώπης και εκατομμύρια άνθρωποι προσπαθούν να αναδείξουν την κρισιμότητα, που ο πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαΐχ Μπολοσνάρου προσπαθεί να υποβαθμίσει, οι άνθρωποι που ζουν στο δάσος και το αγαπούν ως ένα κομμάτι του εαυτού τους, είναι συντετριμμένοι, αλλά δηλώνουν πως είναι εκεί για να το υπερασπιστούν.
Ο Raimundo Mura, αρχηγός της φυλής Mura που κατοικεί στα βάθη της ζούγκλας του Αμαζονίου, μιλά με δάκρυα στα μάτια στην κάμερα του BBC για τον εφιάλτη που έζησε ο ίδιος και οι άνθρωποι της φυλής του, όταν είδαν το μέρος που λάτρεψαν να τυλίγεται στις φλόγες. «Θα δώσω το αίμα μου αν χρειαστεί», λέει. «Όλα αυτά τα χρόνια αντισταθήκαμε εδώ. Όταν δεν υπήρχε δρόμος, όταν έφτασε το ηλεκτρικό ρεύμα, όταν άρχισε η εισβολή στη γη. Κάθε μέρα που περνούσε ερχόταν η αποψίλωση και η υλοτόμηση», λέει άλλο μέλος της φυλής.  
«Μας συγκλονίζει πως το δάσος πεθαίνει συνεχώς. Αισθανόμαστε πως το κλίμα αλλάζει. Ο πλανήτης έχει ανάγκη το δάσος. Το χρειαζόμαστε εμείς και το χρειάζονται τα παιδιά μας», συμπληρώνει. 
Ο ηγέτης της φυλής δεν μπορεί να κρύψει τη θλίψη του καθώς κοιτά την καταστροφή και λέει πως όλα αυτά τα δέντρα είχαν κάποτε ζωή.«Οι άνθρωποι θέλουν να τα καταστρέψουν κι άλλο. Εμείς κάνουμε προσπάθεια να τα σώσουμε, να προστατεύσουμε την περιοχή, τη φύση, τα δέντρα και τα άγρια ζώα. 
Οι ηγέτες των επτά πιο ανεπτυγμένων βιομηχανικά χωρών του κόσμου, της Ομάδας των 7 (G7), συναντώνται από σήμερα το βράδυ στη Μπιαρίτς υπό το βλέμμα της διεθνούς κοινής γνώμης, που αναμένει από αυτούς συγκεκριμένες λύσεις στις κρίσεις που ταλανίζουν τον πλανήτη.
Στην ατζέντα βρίσκονται και οι πυρκαγιές στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου, μια οικολογική καταστροφή που θα βρεθεί στο επίκεντρο των συζητήσεων των: Εμανουέλ Μακρόν,  Ντόναλντ Τραμπ,  Άνγκελα Μέρκελ, Μπόρις Τζόνσον, Τζουζέπε Κόντε, Σίνζο Άμπε και Τζάστιν Τριντό.
Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε χθες ότι προσέφερε στον Βραζιλιάνο ομόλογό του Ζαΐχ Μπολσονάρου τη βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στην καταστολή των πυρκαγιών που κατακαίνε το τροπικό δάσος του Αμαζονίου. «Μόλις μίλησα με τον πρόεδρο Ζαΐχ Μπολσονάρου», είπε με ανάρτησή του στο twitter ο Τραμπ, επισημαίνοντας τις καλές σχέσεις των δύο χωρών. «Του δήλωσα ότι αν οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να βοηθήσουν στην κατάσβεση των πυρκαγιών στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου, είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε!», πρόσθεσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ


at Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΜΕΤΩΠΟ Η ΒΛΕΦΑΡΟ;


Στον ''Θησαυρό'' υπό Δαμασκηνού του Στουδίτου, παρατηρήσαμε κάτι που μας προξένησε εντύπωση. Απλώς το παρουσιάζουμε δίχως ερμηνείες κ.λπ.....

Σημαντικό είναι ότι οι άνθρωποι θα το λάβουν στο ''βλέφαρο'', όπως και ότι το ''Χάραγμα'' θα δοθεί στους ανθρώπους όταν ήδη θα έχει παρουσιαστεί επίσημα ο ''άνομος''.




at Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΩΝ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

  Του Dmytro Horyevoy Απόδοση στα ελληνικά: Αλέξανδρος Ρωμηόπουλος
  Μετά την παραχώρηση του Τόμου της Αυτοκεφαλίας, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας (ΟΕΟ) αναμένει την αναγνώριση και την εγκαθίδρυση ευχαριστιακής κοινωνίας με όλες τις άλλες Αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Μερικές Εκκλησίες, όπως π.χ. οι Εκκλησίες Κύπρου και Αλβανίας, εξέφρασαν μια σειρά από αμφιβολίες σχετικά με τις χειροτονίες των εκπροσώπων της ΟΕΟ, καθώς και αναφορικά με την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της 11ης Οκτωβρίου 2018, να αποδεχθεί στους οικείους ιερατικούς τους βαθμούς και χωρίς αναχειροτονία, τους κληρικούς του πρώην «Πατριαρχείου Κιέβου» (ΠΚ) και της πρώην «Ουκρανικής Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας» (ΟΑΟΕ). Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, απαντώντας, απέστειλε στους Προκαθημένους των Εκκλησιών αυτών μια ιστορικοκανονική μελέτη, η οποία αποδεικνύει την εγκυρότητα των χειροτονιών που γίνονται μέσα σε σχίσμα (σ.σ. δηλαδή, ότι μετά την αποκατάσταση του σχίσματος και την επιστροφή των σχισματικών στην κοινωνία με την κανονική Εκκλησία δεν απαιτείται αναχειροτονία), με την προϋπόθεση όμως ότι υπάρχει αποστολική διαδοχή. (σ.σ. Πρόκειται για την «ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΥΡΟΥΣ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΥΠΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΑΘΗΡΗΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΘΕΝΤΩΝ, ΣΥΝΤΑΧΘΕΙΣΑ ΥΠΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΓΧΙΑΛΟΥ» το έτος 1887). 
 Το πλήρες κείμενο της μελέτης στα Ρωσικά,καθώς και μία συνοπτική έκδοση με τις βασικές αρχές, έχει δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα Cerkvarium, ενώ το πρωτότυπο ελληνικό κείμενο υπάρχει στην επίσημη ιστοσελίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Η ουσία αυτής τις ιστορικοκανονικής μελέτης συνίσταται στο ότι οι χειροτονίες -ακόμη και αν έχουν τελεσθεί στο σχίσμα, αλλά από έναν επίσκοπο ο οποίος έχει αποστολική διαδοχή- είναι έγκυρες. Γι’ αυτό και οι κληρικοί που χειροτονούνται υπό αυτές τις συνθήκες πρέπει (σ.σ. μετά την επιστροφή τους από το σχίσμα στην κανονική Εκκλησία) να γίνονται αποδεκτοί στην εκκλησιαστική κοινωνία στον οικείο ιερατικό τους βαθμό. Αυτό που είναι σημαντικό είναι οι κληρικοί αυτοί να έχουν αποστολική διαδοχή. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι επίσκοποι του πρώην ΠΚ έχουν αποστολική διαδοχή, επειδή οι περισσότεροι από αυτούς χειροτονήθηκαν από τον πρώην Πατριάρχη Φιλάρετο, ο οποίος εγκατέλειψε τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία μαζί με τον κανονικό επίσκοπο του Ποτσάεφ Ιάκωβο (Παντσιούκ). Επιπλέον, σύμφωνα με τον 1ο κανόνα των Αγίων Αποστόλων, η χειροτονία του επισκόπου θεωρείται έγκυρη εάν έχει τελεσθεί από τουλάχιστον δύο επισκόπους. Δηλαδή, οι δύο αυτοί, ο πρώην Πατριάρχης Φιλάρετος και ο επίσκοπος Ιάκωβος, ήταν αρκετοί για να χειροτονούν επισκόπους, κατά την δεκαετία του 1990, και να μεταδίδουν την αποστολική διαδοχή. Ωστόσο, συχνά ακούγονται αμφισβητήσεις για τις χειροτονίες των εκπροσώπων της ΟΑΟΕ και ιδιαίτερα του τελευταίου Προκαθημένου της, του Μητροπολίτη Μακάριου (Μαλέτιτς). Ιχνηλατήσαμε όλες τις αλυσίδες των χειροτονιών επισκόπων οι οποίες καταλήγουν στο Μητροπολίτη Μακάριο. Υποθετικά μπορούν να διακριθούν σε τρεις ομάδες: η μία γραμμή από το Μητροπολίτη Ιωάννη (Μπονταρτσούκ), μία δεύτερη γραμμή από τον Πατριάρχη Μστισλάβ (Σκρίπνικ) και μία τρίτη από τον πρώην Πατριάρχη Φιλάρετο (Ντενισένκο). Υποθετικά, επειδή η κύρια γραμμή είναι η πρώτη και οι άλλες δύο είναι συμπληρωματικές της πρώτης γραμμής. Θα το εξετάσουμε λεπτομερώς. 
 Ο Μακάριος (Μαλέτιτς) χειροτονήθηκε επίσκοπος την 3η Νοεμβρίου 1996 από τους επισκόπους Δημήτριο (Γιαρέμα), Ιγκόρ (Ισιτσένκο) και Μεθόδιο (Κουντριακόφ). Ο Πατριάρχης Δημήτριος (Γιαρέμα) χειροτονήθηκε επίσκοπος την 5η Σεπτεμβρίου 1993 από τους επισκόπους Ιγκόρ (Ισιτσένκο), Θεόκτιστο (Περεσάδα), Μιχαήλ (Ντουτκέβιτς) και Πέτρο (Πετρούς). Ο επίσκοπος Πέτρος (Πετρούς) χειροτονήθηκε επίσκοπος την 7η Απριλίου 1992 από τους επισκόπους Αντώνιο (Μασέντιτς) και Ρωμανό (Μπαλασούκ). Ο Μητροπολίτης Αντώνιος (Μασέντιτς) χειροτονήθηκε επίσκοπος την 16η Σεπτεμβρίου 1990 από τους επισκόπους Ιωάννη (Μπονταρτσούκ), Δανιήλ (Κοβαλτσούκ) και Βλαδίμηρο (Ρωμανιούκ). Ο Πατριάρχης Βλαδίμηρος (Ρωμανιούκ) χειροτονήθηκε επίσκοπος την 29η Απριλίου 1990 από τους επισκόπους Δανιήλ (Κοβαλτσούκ), Ανδρέα (Αβραμτσούκ), Βασίλειο (Μπονταρτσούκ) και Ιωάννη (Μπονταρτσούκ). Και τώρα ερχόμαστε στο πιο ενδιαφέρον σημείο: τη χειροτονία του Βασίλειου (Μπονταρτσούκ). Στην πραγματικότητα, αυτός ήταν ο πρώτος επίσκοπος που χειροτονήθηκε στην ΟΑΟΕ. Από αυτόν προέρχονται οι χειροτονίες πολλών επισκόπων, όπως των Ανδρέα (Αβραμτσούκ), Δανιήλ (Κοβαλτσούκ) και Βλαδίμηρου (Ρωμανιούκ), και ούτω καθεξής μέχρι και τους δύο τελευταίους Προκαθημένους της ΟΑΟΕ, το Μεθόδιο (Κουντριακόφ) και το Μακάριο (Μαλέτιτς). Σχετικά με τη χειροτονία του Βασίλειου (Μπονταρτσούκ) υπάρχουν τα περισσότερα ερωτήματα αλλά και οι περισσότερες εικασίες (σ.σ. και προβοκάτσιες). Σύμφωνα με την γνωστή εκδοχή, ο Βασίλειος (Μπονταρτσούκ) χειροτονήθηκε επίσκοπος την 31η Μαρτίου 1990 από τους επισκόπους Ιωάννη (Μπονταρτσούκ) και Βικέντιο (Τσεκάλιν). Ο Ιωάννης (Μπονταρτσούκ) εκείνη την εποχή ήταν επίσκοπος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (ΡΟΕ), επομένως δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την εγκυρότητα της χειροτονίας του. Το αμφίβολο σημείο είναι ο Βικέντος (Τσεκάλιν). Εκείνο τον καιρό ο Τσεκάλιν παρουσιαζόταν ως επίσκοπος της «Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας των Κατακομβών». Σύμφωνα με την Ανοικτή Ορθόδοξη Εγκυκλοπαίδια “Drevo”, ο Τσεκάλιν χειροτονήθηκε επίσκοπος τον Αύγουστο του 1986 από το Μητροπολίτη Καλίνιν και Κασίν της ΡΟΕ Αλέξιο, από τον επίσης επίσκοπο τότε της ΡΟΕ Ιωάννη (Μπονταρτσούκ) και από τον επίσκοπο της «Εκκλησίας των Κατακομβών» Βλαδίμηρο (Αμπράμοφ). Ακόμη και αν ο Αμπράμοφ δεν θεωρηθεί κανονικός επίσκοπος, τότε δύο επίσκοποι της ΡΟΕ, οι οποίοι είχαν αποστολική διαδοχή, έλαβαν μέρος στη χειροτονία του Βικέντιου Τσεκάλιν. Αυτό είναι αρκετό, ώστε ο Τσεκάλιν να κληρονομήσει την αποστολική διαδοχή. Υπάρχουν διάφορες φήμες και εκδοχές για το τι έγινε μεταγενέστερα ο Τσεκάλιν (από Προτεστάνης μέχρι και Βουδιστής), αλλά αυτό δεν μας ενδιαφέρει εν προκειμένω. Διότι, πραγματικά, το 1990 (σ.σ. δηλαδή όταν συμμετείχε στη χειροτονία του Βασιλείου Μπονταρτσούκ), ο Τσεκάλιν ήταν ένας Ορθόδοξος επίσκοπος με αποστολική διαδοχή. Παρεμπιπτόντως, το γεγονός ότι ο Ιωάννης (Μπονταρτσούκ) χειροτόνησε ως επίσκοπο τον κατά σάρκα αδελφό του Βασίλειο μαζί με τον Βικέντιο (Τσεκάλιν), μαρτυρεί ότι ο Ιωάννης ήταν βέβαιος για την εγκυρότητα της εις επίσκοπον χειροτονίας του Τσεκάλιν, διαφορετικά δεν θα εξέθετε τόσο τον εαυτό του όσο και τον αδελφό του. Κατά πάσα πιθανότητα, αυτή η βεβαιότητα του Ιωάννη βασιζόταν στο ότι και ο ίδιος είχε συμμετάσχει στη χειροτονία του Τσεκάλιν. Ωστόσο, ο Τσεκάλιν, ήταν μόνο ο τρίτος επίσκοπος στη χειροτονία του Βασιλείου (Μπονταρτσούκ). Ένας ακόμη επίσκοπος, εκτός από τον αναφερθέντα ήδη Ιωάννη (Μπονταρτσούκ), ήταν ο επίσκοπος Βαρλαάμ (Ιλιουσένκο), ο οποίος εκείνη την εποχή διαποίμαινε τη Μητρόπολη Συμφερουπόλεως και Κριμαίας της ΡΟΕ. Ο Βαρλαάμ φοβόταν ότι θα τιμωρηθεί από τη ΡΟΕ και γι’ αυτό κατά τη διάρκεια της ζωής του έλαβε υπόσχεση από όσους συμμετείχαν και ήταν αυτόπτες μάρτυρες στη χειροτονία του Βασιλείου ότι δεν θα αποκαλυφθεί το όνομά του όσο βρίσκεται εν ζωή. Όμως, μετά το θάνατο του Βαρλαάμ, δημοσιεύθηκε το χειροτονητήριο γράμμα του επισκόπου Βασιλείου (Μπονταρτσούκ), στο οποίο υπάρχει και η υπογραφή του επισκόπου της ΡΟΕ Βαρλαάμ
 
(Εικόνα 1). Επίσης υπάρχει μια μαρτυρία του Ιγκόρ Σας-Ζουρακόφσκι, ενός αυτόπτη μάρτυρα στην χειροτονία του Βασιλείου, πιστοποιημένη με την προσωπική υπογραφή του (Εικόνα 2). Σύμφωνα με τον Αρχιεπίσκοπο Ιγκόρ (Ισιτσένκο), η κατάθεση αυτή του αυτόπτη μάρτυρα είχε αποσταλεί στο Οικουμενικό Πατριαρχείο το έτος 2000 (I. Isichenko, Archbishop. History of the Christian Church of Ukraine. Kharkov: Act, 2008, p. 367. - cited by Tsap M. First Hierarch of UAOC Metropolitan John (Bondarchuk) and the proclamation of the patriarchy in Ukraine // Ukrainian Orthodoxy in the context of history and social transformations. Ternopol, 2014, p. 213.).
 
 Εικόνα 2 
 Επομένως, στις χειροτονίες των επισκόπων της Ουκρανικής Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας έλαβαν μέρος επίσκοποι που χειροτονήθηκαν στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, καθώς και μια πρόσθετη γραμμή από τον Πατριάρχη Μστισλάβ (Σκρίπνικ). Άρα, εάν κάποιος δεν αναγνωρίζει την αποστολική διαδοχή των επισκόπων της πρώην Ουκρανικής Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας, τότε θα πρέπει να μην αναγνωρίζει την ύπαρξη αποστολικής διαδοχής και στην ίδια τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία! Για καλύτερη κατανόηση, δημοσιεύουμε ένα ειδικό γράφημα με τις γραμμές των χειροτονιών στην Ουκρανική Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία
 
 (Εικόνα 3). 
 
Εικόνα 3 Dear readers! If you like our content and you want to support our activities, you can do it here https://cerkvarium.org/en/help
https://cerkvarium.org/en/publications/analytics/2019-08-25-11-00-00




at Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ (8)


«Καί ποῦ λοιπόν ἄλλην εὑρήσω ἀντίληψιν; Ποῦ προσφύγω; Ποῦ δέ καί σωθήσομαι; Τίνα θερμήν ἕξω βοηθόν, θλίψεσι τοῦ βίου καί ζάλαις οἴμοι! κλονούμενος; Εἰς σέ μόνην ἐλπίζω καί θαρρῶ καί καυχῶμαι καί προστρέχω τῇ σκέπη σου, σῶσόν με» (ὠδή δ΄ Μεγ. Παρακλ. Κανόνος).
(Καί ποῦ λοιπόν θά βρῶ ἄλλη βοήθεια; Ποῦ νά προσφύγω; Ποῦ νά σωθῶ; Ποιά θά ’χω θερμή βοηθό, καθώς κλονίζομαι - ἀλλοίμονο! - ἀπό τίς θλίψεις καί τίς ζάλες τοῦ βίου; Σέ σένα μόνη ἐλπίζω κι ἔχω θάρρος καί καυχῶμαι καί προστρέχω στή σκέπη σου, σῶσε με».

Δέν νιώθει στέρεα τήν περπατησιά του στόν κόσμο ὁ αὐτοκράτωρ ποιητής. Ἡ κοσμική ἐξουσία πού ἔχει δέν τόν καθιστᾶ ἄτρωτο: οἱ θλίψεις ἀπό τήν ἀρρώστια του καί τούς κινδύνους ἀπό τούς ἐχθρούς του τοῦ προκαλοῦν ζάλη πού τόν κλονίζουν∙ ἡ ἀνασφάλεια ἔχει γίνει τό χαρακτηριστικό τῆς ζωῆς του. Ἀλλά αὐτό συμβαίνει τίς περισσότερες φορές σέ ὅλους μας – κάποια ἀρρώστια, κάποιο ἀτύχημα, κάποια ἀναποδιά ὅπως λέμε τῆς ζωῆς δημιουργοῦν ἀνατροπές πού μᾶς κάνουν νά νιώθουμε ἐπισφαλεῖς καί ἀνασφαλεῖς∙ δέν εἶναι λίγες οἱ φορές πού ὁ κλονισμός τῶν «σταθερῶν» μας κτυπάει καί τή δική μας πόρτα.

Ὁ ποιητής εἶναι βέβαιος γιά τήν πίστη του καί ξέρει ποιά εἶναι ἡ ἀναφορά του. Ξέρει δηλαδή ὅτι ὁπουδήποτε στόν κόσμο κι ἄν στραφεῖ δέν πρόκειται νά βρεῖ ἐκεῖνο πού θά ἀποτελέσει τήν ἀσφάλεια καί τή σωτηρία του – τί πράγμα στόν κόσμο μπορεῖ νά προσφέρει πράγματι τή σωτηρία; Κάθε ἀνθρώπινο καί ἐπίγειο εἶναι φθαρτό καί περιορισμένο, συνεπῶς καί ἀδύναμο. Κατά πῶς τό λέει διαρκῶς καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ: «μή πεποίθατε ἐπ’ ἄρχοντας, ἐπί υἱούς ἀνθρώπων, οἶς οὐκ ἔστι σωτηρία». Ἡ μόνη σταθερή ἀναφορά του, ἡ μόνη ἐλπίδα του πού τοῦ δίνει θάρρος στή ζωή του, ἡ μόνη τελικά καύχησή του εἶναι ὁ Κύριος καί ἡ Παναγία Μητέρα Του – κινεῖται μέ ἀπόλυτη ὑπακοή στόν λόγο τοῦ Κυρίου: «πιστεύετε εἰς τόν Θεόν καί εἰς ἐμέ πιστεύετε». 


 Καί ἡ πίστη του αὐτή τόν καθιστᾶ ὄντως πρότυπο καί γιά ἐμᾶς. Ἄν ὁ Χριστός καί οἱ ἅγιοί Του, μέ πρώτη τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, δέν εἶναι τό στήριγμά μας, ποιά ἄλλη καταφυγή ἀνθρώπινη μπορεῖ νά γίνει ἡ σωτηρία μας; Πολύ περισσότερο βεβαίως πού ἡ πίστη αὐτή βρίσκει ἄμεση ἀνταπόκριση∙ γιατί ἀναφερόμαστε σέ Ἐκεῖνον, κατ’ ἐπέκταση δέ καί σ’ Ἐκείνην, πού ἀποτελεῖ τήν ὑπόθεση σύμπαντος κόσμου, Αὐτόν πού μᾶς κρατάει στή ζωή καί «ἐργάζεται» νυχθημερόν γιά τή σωτηρία μας. Ἡ ἐμπειρία ἀπό τίς ἐπεμβάσεις τοῦ Θεοῦ μας καί τῶν ἁγίων Του σέ κάθε πιστή ψυχή καθιστᾶ βέβαιη τήν πίστη μας αὐτή.



 ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ








at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ο «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ» ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΣΥΜΒΑΔΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ» ΣΟΔΟΜΙΣΜΟ


Ο «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ» ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΣΥΜΒΑΔΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ» ΣΟΔΟΜΙΣΜΟ


Του Παναγιώτη Νούνη
(Οι υπογραμμίσεις με την μεγαλογράμματη γραφή έγιναν σκόπιμα, υπό τού γράφοντος)

Αντιγράφω έκπληκτος από το αγγλικό κείμενο-ανακοινωθέν (με μετάφραση, εντός εισαγωγικών στα ελληνικά, από το Google με λεξιλογικές διορθώσεις δικές μας) τα αμέσως επόμενα εμετικά γραφθέντα που θα ενθουσιάσουν ιδιαίτερα τους ανά την οικουμένη ομοφυλόφιλους και λεσβίες, είτε αθέους είτε και θρησκευόμενους:
«Μια διεθνής ομάδα «μελετητών, ΠΟΙΜΕΝΩΝ, κλινικών και άλλων εμπειρογνωμόνων» συγκεντρώθηκαν στην Οξφόρδη από τις 16 έως τις 19 Αυγούστου για να συζητήσουν τις ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥΣ σχετικά με τα σύγχρονα ΘΕΜΑΤΑ ΦΥΛΟΥ, φύλου και σεξουαλικότητας ΣΕ ΣΧΕΣΗ με την ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
Το συνέδριο διοργανώθηκε από μελετητές του Πανεπιστημίου του Exeter και του Κέντρου ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ Χριστιανικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Fordham και ΥΠΟΣΤΗΡΙΧΘΗΚΕ από το ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ στο πλαίσιο του έργου Bridging Voices, σύμφωνα με το δελτίο τύπου που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου Fordham.
Η Fordham και η Exeter ΕΛΑΒΑΝ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΗ από το ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ πέρυσι για να ξεκινήσουν μια μελέτη για τα "ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ των LGBTQ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ με την Ανατολική ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ".
Το συνέδριο συγκέντρωσε περίπου 50 μελετητές από διάφορους ακαδημαϊκούς κλάδους, συμπεριλαμβανομένης της Θεολογίας, της φιλοσοφίας, της ιστορίας της Εκκλησίας, του κανόνα δικαίου και των φυσικών και κοινωνικών επιστημών, με τους ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΠΟΛΛΩΝ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΩΝ, τους LGBTQ ακτιβιστές και τους κλινικούς που παρακολουθούν, επιπρόσθετα με ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ από την ΠΑΠΙΚΗ και ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΚΗ εκκλησία.
Όπως και με την αμφιλεγόμενη ιστοσελίδα του Ορθόδοξου Κέντρου Fordham, ο στόχος του συνεδρίου ήταν να «διεγείρει τον διάλογο» για ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ να μάθει πώς να ανταποκριθεί στις ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ του 21ου αιώνα.
Τα θέματα περιελάμβαναν ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ θέματα στη Γραφή και την Παράδοση, τη Θεολογική ανθρωπολογία, την Ηθική, τις ποιμαντικές προκλήσεις, τις ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ και τον κοσμικό χαρακτήρα και τη δημόσια πολιτική. Όπως δηλώνει το δελτίο τύπου, ακούστηκαν απόψεις από ΔΙΑΦΟΡΕΣ οπτικές γωνίες - τόσο ΕΚΕΙΝΟΙ που ΣΕΒΟΝΤΑΙ τις διδασκαλίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όσο και ΕΚΕΙΝΟΥΣ που ΑΝΤΙΤΙΘΕΝΤΑΙ σε αυτές, βρίσκοντάς τις ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΕΣ.
"Η συγκέντρωση μπορεί να χρησιμεύσει ως πρότυπο για το πώς μπορούν να προσεγγιστούν τα ζητήματα του φύλου, της σεξουαλικότητας και του φύλου ΧΩΡΙΣ ΤΙΣ ΕΠΙΚΡΙΣΕΙΣ και την πόλωση που πολύ συχνά χαρακτηρίζουν αυτή τη συζήτηση", υποστηρίζει το δελτίο τύπου.
Συμμετείχαν επίσης ΑΡΚΕΤΕΣ προσωπικότητες που προκάλεσαν ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ, όπως η Μοναχή Βάσα Λάριν, που συμβούλευσε μια μητέρα να επιτρέψει στον γιο της ΝΑ ΔΙΑΠΡΑΞΕΙ ο-μο-φυ-λο-φι-λι-κές ΠΡΑΞΕΙΣ στο σπίτι υπό την εποπτεία της και ο Μητροπολίτης ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ Γουέαρ, ο οποίος έθεσε τις διδασκαλίες της Εκκλησίας σε θέματα σεξουαλικότητας ΥΠΟ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ σε ένα πρόλογο που έγραψε για ένα θέμα του ΦΙΛΟ-ομοφυλοφιλικού περιοδικού The Wheel».

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΝ ΛΟΓΩ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:
Τί ακριβώς καταλαβαίνει κανείς διαβάζοντας τα προηγούμενα;
Το εκκλησιαστικό οικουμενιστικό λόμπι, προωθεί, με τριάκοντα αργύρια εκ της Μεγάλης Βρεττανίας, ώστε να θεμελιώσουν και συμβιβάσουν τα δικαιώματα των «εναντιόφυλων» κιναίδων με το Ιερό Ευαγγέλιον.
Εδώ σ΄αυτό το σημείο θα έπρεπε να διαμαρτυρηθούν οι άθεοι που μαραζώνουν για τα παιδάκια της Αφρικής. Θα μπορούσαν κάλλιστα τα χρήματα αυτά να δωθούν ώστε να σώσουν αρκετά πεινασμένα παιδάκια. Αλλά οι άθεοι συμπορεύονται με την εν λόγω ανωμαλία αιώνες τώρα, σιγά μη διαμαρτυρηθούν για τέτοιου είδους χρηματοδοτούμενα Συνέδρια.
Να σημειώσω συνοπτικά τις σκέψεις, τις αντιρρήσεις και τις προσωπικές κριτικές θέσεις ή και απόψεις μου:
1. Δεν μας ενδιαφέρουν οι προσωπικές απόψεις του κάθε κιναίδου και της κάθε λεσβίας στα θεολογικά πράγματα. Και εννοώ τόσον τους αθέους όσον και τους θεϊστές που παρευρέθησαν στο εν λόγω Συνέδριο της ανομίας.
2. Είναι «λογικό», από ομοφυλοφιλικής απόψεως, ότι το ιερό Ευαγγέλιο (άπαγε της βλασφημίας! για το επόμενο που θα γράψω) θα πρέπει να καταστεί κυρίως ως το χρήσιμο μανιφέστο των πάσης (παρά) φύσεως διεστραμμένων και ανωμάλων.
3. Η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία και το Ιερόν Ευαγγέλιον έχει διαχρονική σταθερή και ακλόνητη ΘΕΟ-ΛΟΓΙΚΗ διδασκαλία για την αρσενοκοιτία ή ομοφυλοφιλία.
4. Δεν πρόκειται να (μετα)αλλάξει ή και να συμβιβάσει η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία την απλανή ποιμαντική διδασκαλία της, με την αντζέντα των προσωπικών απόψεων των ΛΟΑΤΙ ατόμων ή της εκκλησιάζουσας ομοφυλοφιλικής κοινότητας. Μερικοί «ορθόδοξοι» ταγοί και θεολογίσκοι προσπαθούν με νύχια και με δόντια να την μεταλλάξουν.
5. Άνομα και ανώμαλα Βρετανικά Συμβούλια, χρηματοδοτούν, τα εν λόγω οικουμενιστικά και ακαδημαϊκά Συνέδρια, ώστε να προωθήσουν στην οικουμένη και να θεμελιώσουν απρόσκοπτα τον κληρικολαϊκό Συγκρητισμό και τον κληρικολαϊκό Σοδομισμό.
6. Κλήρος και Λαός, επιβάλλεται να λατρέψουν, πάσι θυσία τόσον την Οικουμενική Κίνηση όσον και την παρά φύσιν συνουσία.
7. Η ανατολική Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία θα πρέπει να αποδεχτεί πάση θυσία τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΙ. Δηλαδή, οι ορθόδοξοι Χριστιανοί, για να γεφυρώσει άριστα η Μεγάλη Βρετανία τις φωνές των όπου γής ανωμάλων, θα πρέπει όλοι οι υπόλοιποι αντιρρησίες να μάθουν να μελετούν και να πράττουν το ιερό Ευάγγελιο από την ανάποδη, όπως ακριβώς το αντιλαμβάνεται η προτεσταντική Θεολογία της Απελευθέρωσης, όπως το ερμηνεύει η κιναιδόφιλη Αγγλικανική εκκλησία, όπως το επιθυμεί η νεοεποχίτικη Οικουμενική Κίνηση προς τον Σοδομισμό, όπως τους το εμπνέει ο Διάβολος.
8. Όλοι αυτοί, οι «καλοπροαίρετοι» άνθρωποι, οι άνθρωποι που χρηματοδοτούνται για να παντρέψουν τον Σοδομισμό με την διαστροφή και αλλοίωση της Πατερικής Θεολογίας, δηλ. τον Συγκρητισμό, διεγείρουν τον εν λόγω διάλογο του ψεύδους ώστε «να βοηθήσουν την Εκκλησία»... ή αν θέλετε με πιό εύστοχες λέξεις, οι αθεόφοβοι και θεομπαίκτες να διορθώσουν και να σώσουν την Εκκλησία... από την Ιερά Παράδοση των Αγίων Αποστόλων και των Θεοφόρων Πατέρων.
9. Αλήθεια, ποιός θα βοηθήσει άραγε όλους εμάς, που είμαστε απλοί παρατηρητές και διαμαρτυρώμεθα στο εν λόγω θέατρο του παραλόγου;
10. Η Πατερική Θεολογία και η διδασκαλία της ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, περί της ομοφυλοφιλίας, ισχυρίζονται, ότι είναι βαθιά προβληματική και πρέπει να διορθωθεί, σύμφωνα με εκείνους που δεν σέβονται την διδασκαλία της Εκκλησίας, δηλ. σύμφωνα με τους ασεβείς ανώμαλους.
Η Ανωμαλία ως γνωστόν, είναι αντρόγυνο με την Ασέβεια.
Να την διορθώσουμε λοιπόν!... Όχι την ανωμαλία και την ασέβειά μας... αλλά την Εκκλησία Του!...

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΡΙΣΕΩΣ ΓΙΑ ΑΡΧΑΡΙΟΥΣ:
Α΄. Είναι δυνατόν το παγκόσμιο εκκλησιαστικό ή χριστιανικό λόμπι των ομοφυλοφίλων, να συνεργάζονται και να διαλέγονται, με τον δικηγόρο του Διαβόλου την ΛΟΑΤΙ Κοινότητα;
Β΄. Είναι δυνατό το παγκόσμιο και οικουμενιστικό λόμπι των ομοφυλοφίλων, να προωθείται, κυρίως από εκκλησιαστικά (ετερόδοξα και ορθόδοξα) πρόσωπα και να διαστρέφουν την Θεολογία και το Ιερό Ευαγγέλιο;
Γ΄. Τα ομοφυλοφιλικά και οικουμενιστικά συνέδρια, χρηματοδοτούμενα από την Μεγάλη Βρετάνια, θα βοηθήσουν την Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία ώστε να ανταποκριθεί στις ποιμαντικές ανάγκες Της, να μεταλλάξει την ορθόδοξη ταυτότητά Της, για τις μετα-νεωτεριστικές ανάγκες του νεοεποχήτικου 21ου αιώνα;
Να σημειωθεί εν κατακλείδι, ότι στο εν λόγω Συνέδριο ακούστηκαν στον εν λόγω διάλογο του ψεύδους, όλες οι απόψεις. Ακούστηκαν οι απόψεις της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας από εκείνους που σέβονται (ευσεβείς) την διδασκαλία της Πατερικής Θεολογίας. Αλλά μάλλιστα ακούστηκαν και αντίθετες απόψεις, από εκείνους (απο κληρικούς και θεολόγους) που δεν σέβονται (ασεβείς) την Πατερική Θεολογία.
Δηλαδή, επισημαίνω (διότι αυτό επισημαίνουν και οι ίδιοι) με έμφαση, ότι, το εν λόγω Συνέδριο έγινε μεταξύ ευσεβών και ασεβών... Χριστιανών!... Οι οποίοι ευσεβείς και ασεβείς Χριστιανοί κατάφεραν μάλιστα να διατυπώσουν και να διακηρύξουν κοινό ανακοινωθέν. Υπάρχει μεγαλύτερο κατάντημα από αυτό; Ανακοινωθέν μεταξύ ευσεβών και ασεβών Χριστιανών, που προσπαθούν τραγελαφικά να συμβιβάσουν την ομοφυλοφιλία (δηλ. την ασέβεια) με την ευσέβεια, δηλ. με την Αγία Γραφή.
Τα «λιοντάρια της Ορθοδοξίας» οι νεοΒαλτοπεδινοί αγιορείτες πατέρες μας, άραγε, τί άποψη έχουν για όλο αυτό το ανώμαλο θέατρο του παραλόγου; Νομίζετε ότι έχουν ομαλή άποψη;
Με αυτό το πλευρό να κοιμάστε.
Συντάσσονται τω Χριστώ ή, μήπως με τω Σατανά και τοις έργοις αυτού;

Του Παναγιώτη Νούνη
Θεο-Λογικός και Θρησκευτικός Στοχαστής
 panagiotisnounis@gmail.com

Υγ.: Κάπου στο εν λόγω κείμενο τους στο οποίο και παραπέμπω με ακρίβεια, αναφέρεται, ότι συμμετείχαν «Κληρικοί πολλών δικαιοδοσιών», πράγμα που σημαίνει καθαρά για κληρικούς από τις «Ετερόδοξες Εκκλησίες», το πενταπόσταγμα της ψευδοΣυνόδου της Κρήτης ή πιό καλά, ορθόδοξα και παραδοσιακά τις λεγομένες διάφορες χριστιανικές Ομολογίες. Σ΄αυτό το σημείο, αποδεικνύεται, ότι ο Διαχριστιανικός Συγκρητισμός, συνοδοιπορεί, χεράκι-χεράκι με τον «Διαχριστιανικό» και «Εκκλησιαστικό» Σοδομισμό.

ΠΗΓΗ: Ιστολόγιον «ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ»


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ








at Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Η. ΣΤΑΦΥΛΗ: ''ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΛΑΝΗ - Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΔΡΟΜΩΝ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ'' (12)





 ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ















at Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΙΔΕΥΣΙΑ! (7ο ΜΕΡΟΣ)

at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ 1920

at Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΣΧΙΣΜΑ




                                                                                           υπό π. Νικολάου Δημαρά


Ὅταν ἀναφέρεται ὁ Μέγας Ἅγιος Νικόδημος στήν διάρρηξη τῆς συντροφίας καί "τό νά χωρίζει τινάς τόν ἑαυτόν του ἀπό τήν κοινήν σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας, τοῦτο εἶναι ἁμάρτημα ἀσυγχώρητον, καί κατηγορίας ἄξιον, καί πολλήν ἔχει τήν κόλασιν καί τιμωρίαν " δέν ἐννοεῖ σέ καμμία περίπτωση αὐτά τά ὁποῖα παρερμηνεύουν διαστρεβλώνοντας τούς λόγους τοῦ Ἁγίου οι Νεοημερολογίτες!
Ἡ κοινή σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι ἡ σύνοδος τῶν καινοτόμων σχισματοαιρετικῶν Νεοημερολογιτῶν, πού ἔλαβε παράνομες καί ἀντικανονικές ἀποφάσεις, ἀντίθετες στό γράμμα καί στό πνεῦμα τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί ἄλλαξε τό ἑορτολόγιο τῆς Ἐκκλησίας!
Ἡ διάρρηξη τῆς συντροφίας καί ὁ χωρισμός ἀπό τήν κοινήν σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας συνίσταται, κατά τόν Ἅγιον, στήν ἀθέτηση καί στήν περιφρόνηση τῶν ἀποφάσεων τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου!
Τοῦτο εἶναι ξεκάθαρο στήν αὐτήν ὑποσημείωση στόν Ζ΄ Ἀποστολικόν τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου: "ἀλλ' ἐπειδή εἰς τήν πρώτην σύνοδον ἐσυνάχθησαν οἱ Πατέρες καί ἐδιώρισαν πότε νά γίνεται τό Πάσχα, τιμῶσα ἡ Ἐκκλησία πανταχοῦ τήν συμφωνίαν καί ἕνωσιν, ἐδέχθη τόν διορισμόν ὁποῦ ἐκεῖνοι ἔκαμαν. Λοιπόν, ἔπρεπε, κατά τόν Χρυσόστομον, νά προτιμήσουν οἱ Λατῖνοι τήν συμφωνίαν καί ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας, περισσότερον ἀπό τήν παρατήρησιν τῶν χρόνων, (τῆς ἰσημερίας δηλ. ὁποῦ ἐκατέβη τώρα εἰς τάς 11. Μαρτίου, οὖσα ἐπί τῆς πρώτης συνόδου εἰς τάς κα΄ Μαρτίου), καί νά ἑορτάζουν τό Πάσχα μέ ἡμᾶς τούς Γραικούς, καί ὄχι νά ἀτιμάζουν τούς τριακοσίους ἐκείνους θεοφόρους καί πνευματοφόρους Πατέρας, ὅπου ἐνομοθέτησαν τοῦτο κατά θεῖον φωτισμόν"!
Ἡ παρατήρηση τῶν χρόνων καί ἡ δῆθεν ἀστρονομική ἀκρίβεια ἦταν ἡ πρόφαση τῶν Καινοτόμων Νεοημερολογιτῶν, γιά τήν ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου, γιά νά συνεορτάζουν μετά τῶν προσφιλῶν τους αἱρετικῶν τῆς Δύσεως, ὅπως ὁριζόταν στήν πρώτη διάταξη τῆς αἱρετικῆς ἐγκυκλίου τοῦ 1920. Αὐτοί διέρρηξαν, λοιπόν, τήν συντροφίαν καί χώρισαν τούς ἑαυτούς τους ἀπό τήν κοινήν σύνοδον, (τήν Α΄ Οἰκουμενικήν), τῆς Ἐκκλησίας!
Καί πάλιν σημειώνει ὁ Ἅγιος Νικόδημος στήν ὑποσ. 1 τῆς ἑρμηνείας του στόν Ζ΄ Ἀποστολικόν: "Ὁ γάρ ἰσαπόστολος μέγας Κωνσταντῖνος, κοντά εἰς τά ἄλλα καλά ὁποῦ ἔκαμε, καί τοῦτο προσέθηκε, τό νά παρακαλέσῃ τήν οἰκουμενικήν α΄ σύνοδον, νά διορίσουν νά ἑορτάζηται τό ἅγιον Πάσχα εἰς ὅλην τήν οἰκουμένην ἐν μιᾷ καί τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ. Δέν ὑπέφερε γάρ ὁ μακάριος νά βλέπῃ διά τήν ἑορτήν ταύτην τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ διηρημένην".
Ἑπομενως σχισματικός δέν εἶναι ὅποιος χωρίζεται ἀπό τήν σύνοδον τῶν ψευδοποιμένων-ψευδεπισκόπων καί καινοτόμων Νεοημερολογιτῶν, ἀλλά ὅποιος ἀντινομοθετεῖ στούς 318 Θεοφόρους Πατέρας τῆς Α΄ Οικουμενικής Συνόδου τῆς Νικαίας καί στήν κοινή παράδοση καί τῶν ἄλλων Οἰκουμενικῶν καί Πανορθοδόξων Συνόδων.
Ὅποιος, λοιπόν, διαστρέφει τό νόημα τῶν λόγων τοῦ Μεγάλου θεολόγου, τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἀγιορείτου, ἱκανοποιεῖ τήν ψευδαίσθησή του, ὅτι τάχα κάνει ἀγῶνα ὑπέρ τῶν παραδόσεων καί τῆς Ὀρθοδοξίας, ἔστω καί ἄν ἀποτειχίζεται, ἀλλά ἀκολουθεῖ τό Νέον Καλενδάριον, πού εἶναι ἰσοδύνομον μέ τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπό θεολογικῆς ἀπόψεως. Βλασφημεῖ στό Πνεῦμα τό Ἅγιον, προσβάλλοντας τό 9ο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, ἀφοῦ σχίζει τήν Ἐκκλησία.




at 1 σχόλιο: