Ο Γρηγόριος Ευστρατιάδης (1864-1950) υπήρξε νομικός, εκδότης και βουλευτής. Επί σειρά ετών υπήρξε εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας ''ΣΚΡΙΠ'' της Αθήνας. Το ''ΣΚΡΙΠ'' αμέσως μετά την ημερολογιακή καινοτομία του 1924 τάχθηκε κατά του συνόλου των νεωτερισμών, που εισήγαγαν στο σώμα της Εκκλησίας ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης. Φιλοξενούσε στις σελίδες του το σύνολο σχεδόν των ανακοινώσεων της ''Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινότητας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών'', δημοσίευε -με εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ- όλες τις ειδήσεις για τις διώξεις των χιλιάδων αποτειχισμένων ''Παλαιοημερολογιτών'' και παρουσίαζε άρθρα αντινεωτεριστικά και κατά της κίνησης για την ''Ένωση των Εκκλησιών'', όπως ονομαζόταν τότε η οικουμενική κίνηση. Το βιβλίο του ''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'' δημοσιεύθηκε υπό την μορφή συνεχιζόμενων άρθρων τον Μάρτιο του 1928 και αποτέλεσε μια εμπεριστατωμένη δημοσιογραφική και θεολογική εργασία για το ημερολογιακό σχίσμα. Το περισσότερο -ίσως- ενδιαφέρον στο βιβλίο αυτό παρουσιάζει το γεγονός, ότι επιχειρήθηκε η προσέγγιση των δρώμενων της ημερολογιακής καινοτομίας και μέσα από το πληροφοριακό φάσμα της δημοσιογραφίας και εύλογα η επικαιρότητα ζωντανεύει ιδεατά στα ''πέτρινα'' αυτά χρόνια του Μεσοπολέμου, προσφέροντας στον αναγνώστη διαδραστικά τον επίκαιρο και ζωντανό παλμό των γεγονότων!
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
ΝΓ' Μέρος
( Τ ε λ ε υ τ α ί ο ν)
Η Εκκλησία της Ελλάδος μετά την απογύμνωσιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της προτέρας μεγάλης αυτού Εθνικής δυνάμεως και την σχεδόν δούλωσιν αυτού εις την Τουρκικήν Δημοκρατίαν του Κεμάλ, είχε μέγαν προορισμόν εν τη όλη Ορθοδοξία και ηδύνατο και ώφειλε να είναι ο στύλος αυτής, το καύχημα και η ελπίς του πληρώματος των πιστών.
Η Εκκλησία της Ελλάδος ηδύνατο και ώφειλε να εδραιώσει το υπό πολλών και παντοίων κινδύνων εσωτερικών και εξωτερικών απειλούμενον και κλονιζόμενον κράτος αυτής, ερειδομένη εις το αρραγές των Κανόνων της καθόλου Ανατολικής Εκκλησίας και των παραδόσεων αυτής θεμέλιον.
Αντί τούτου είχε την αφροσύνην να ανοίξη διάπλατα την θύραν του ιερού αυτής αδύτου εις την Επανάστασιν και να παραδώση εις ανιέρους και αιματωμένας εκ του εγκλήματος χείρας, τα όσια και τα ιερά αυτής προς εμπορίαν, προς απόκτησιν προσωπικών αξιωμάτων και ωφελημάτων, αντί των οποίων διά βεβήλων συμβάσεων εδούλωσεν εαυτήν κατασπιλώσασα την θείαν ιστορίαν αυτής, ιστορίαν δύο χιλιάδων ετών, ιστορίαν αίγλης και δόξης, ιστορίαν καθηγιασμένην διά του αίματος του Ιδρυτού αυτής.
Η ανατροπή του Εκκλησιαστικού ημερολογίου, υπήρξεν το πρώτο ρήγμα του απροσμαχήτου τείχους αυτής των παραδόσεών της- ρήγμα διανοιγέν διά των ιδίων χειρών του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, εις τας οποίας η επανάστασις εδάνεισε την καταστρεπτικήν της σκαπάνην. Διά της μεταβολής του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου η Εκκλησία της Ελλάδος αποσχισθείσα από του σώματος των λοιπών ορθοδόξων Εκκλησιών ηυτομόλησε προς της Παπικής Εκκλησίας τας προφυλακάς, χωριζομένη από του όλου στρατοπέδου, της διά του τύπου του δόγματος αυτής.
Αλλ' όταν χιλιετηρίδων παραδόσεις και ιστορία ιερών μυστηρίων και θυσιών διεσκελίσθησαν και φρούρια ισχυρά θείων κανόνων και Συνοδικών αποφάσεων εκρημνίσθησαν διά να συντομευθή η απόστασις, η χωρίζουσα την Εκκλησίαν της Δύσεως από την Ορθοδοξίαν, ο τύπος της δογματικής διαφοράς θα σχισθή αύριον υπό του αυτού Αρχιεπισκόπου Αθηνών ή υπό άλλου νεωτεριστού συναδέλφου του, μετά της αυτής ελαφρότητος και ευκολίας, μεθ' ης κατερρίφθησαν τα υπερήφανα τείχη των παραδόσεων και των κανόνων της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, διά της μιαιφόνου σκαπάνης της Επαναστάσεως, οδηγουμένης υπό της ιεροσύλου χειρός ενός Ιεράρχου.
Προς εξαπάτησιν λαού και κλήρου διεμαρτυρήθησαν κατά της αδίκου δήθεν μομφής, της επιρριφθείσης εις αυτούς, ως Διοικούντας την Εκκλησίαν της Ελλάδος, ότι απεμπόλισαν τα συμφέροντα της Εκκλησίας, αθετήσαντες το δίκαιον αυτής. Και εκραύγασαν Ιησουιτικώς: ''Όχι δεν προσεκρούσαμεν εις τα δόγματα, ούτε εις τους κανόνας της Εκκλησίας!
Αλλά και αθετούντες τα δόγματα, ποιαν θα επέφερον μεγαλειτέραν βλάβην εις την Εκκλησίαν από την επενεχθείσαν διά της αθετήσεως των Ιερών παραδόσεων;
Αθετούντες τας παραδόσεις τι διέσωσαν κρατούντες το δόγμα;
Εκρήμνησαν το όλον οικοδόμημα και κρατούσι τους ακρογωνιαίους λίθους αυτής, ίνα τους επιδεικνύουν εις τους απλουστέρους, ενώ διά της ισοπεδώσεως του πεδίου εφ' ου υψούτο το οικοδόμημα ήνοιξαν την δίοδον προς την Παπικήν Εκκλησίαν και τείνουν προς αυτήν την χείρα, έτοιμοι να τεθώσιν υπό το κράτος και την ευλογίαν αυτής.
Αι παραδόσεις είναι η ιστορία της Εκκλησίας ημών. Αι παραδόσεις είναι το κραταίωμα της πίστεως ημών. Αι παραδόσεις είναι η ιερά ημών κιβωτός. Διατί τας ηρνήθησαν;
-Μη επιχειρήσωμεν- αναφωνεί ο μέγας ιστορικός Παπαρρηγόπουλος- να ανατρέψωμεν διά της μικράς ημών σοφίας τους μεγάλους της φύσεως νόμους΄ μη επιβάλωμεν χείρα ιερόσυλον επί τας πατρίους παραδόσεις οι νήπιοι ημείς, οι χθες και πρώην ψηφίσαντες ποικίλας τελετάς και δοξολογίας, αίτινες ήνθησαν και απήνθησαν, ως ο χόρτος του αγρού, ο σήμερον ων και αύριον εις κλίβαννον βαλλόμενος, ενώ τα ιδρύματα των αοιδήμων ημών βασιλέων κατίσχυσαν τοσούτων αιώνων και τοσούτων πολιτικών μεταβολών!
Διά της αθετήσεως και αρνήσεως των Εκκλησιαστικών ημών παραδόσεων παραδίδομεν εις την Δυτικήν Εκκλησίαν το μοναδικόν όπλον μας.
Ιεράρχαι της Εκκλησίας της Ελλάδος: Σεις οι ενσαρκούντες την Ιδέαν της Πίστεως και της Θρησκείας, μη εγκαταλείψητε την ιεράν σημαίαν της Εκκλησίας εις τα βλήματα των εχθρών αυτής. Αναλογίσθητε, ότι Εκείνοι τους οποίους διεδέχθητε και ους εκπροσωπείτε, ''διά της πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, ειργάσαντο δικαιοσύνην, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, εγεννήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκλινον αλλοτρίων...''
Εις Υμάς ενεπιστεύθη η Εκκλησία και το πλήρωμα πάντων των πιστών την εκπροσώπησίν της, την ιερότητά της, το αλώβητον αυτής, την αίγλην της, την ισχύν και το κύρος της. Η δε αίγλη αυτής και η ισχύς της είναι αίγλη και ισχύς του Έθνους. Διά της μεταβολής του Εκκλησιαστικού ημερολογίου εξησθενήσατε την δύναμιν αυτής και εμειώσατε το κύρος της διασπάσαντες την Εκκλησιαστική Ενότητα, τον αδαμάντινον τούτον δεσμόν της Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Έχετε καθήκον απέναντι των ιερών σκιών των Πατέρων ημών, απέναντι της Ιστορίας της Εκκλησίας, απέναντι των παραδόσεων αυτής, απέναντι αυτού του Έθνους να επαναφέρετε την Ενότητα της πίστεως, επί της οποίας εδράζεται η Εκκλησία ημών. Μόνον διά του όπλου τούτου θα ανταπεξέλθητε κατά του κινδύνου της εντελούς πτώσεως της Εκκλησίας και της εκμηδενίσεως αυτής.
Η ευθύνη της αρξαμένης αποσυνθέσεως του σώματος της Εκκλησίας, της νεκρώσεως αυτής και της τελείας δουλώσεώς της εις την Δύσιν, δουλώσεως συνεπαγομένης αναγκαίως την δήλωσιν του Έθνους θα βαρύνη αποκλειστικώς υμάς. Υψώθητε εις τα αναστήματα των Βασιλείων, των Χρυσοστόμων, των Γρηγορίων, των Γερμανών, των Φωτίων και των άλλων υπερμάχων της Ορθοδοξίας και του Έθνους, Πατέρων της Εκκλησίας.
Ο ορθόδοξος λαός της Ελλάδος δεν θα παύση να παρακολουθή την δράσιν σας κλονισθείς εις τας περί Υμών πεποιθήσεις του. Και ο λαός γνωρίζει να αγωνίζεται υπέρ της Εκκλησίας και της πίστεως αυτού, ως ηγωνίσθη αδιαλείπτως διά μέσου των αιώνων και θα αναφωνή πάντοτε μετά του σοφού Βρυεννίου:
''Ουκ αρνησόμεθά σε, φίλη Ορθοδοξία· ου ψευσόμεθά σοι, πατροπαράδοτον σέβας΄ ουκ αφιστάμεθά σοι, μήτερ ευσέβεια. Εν σοι εγεννήθημεν, εν σοι ζώμεν, και εν σοι κοιμηθησόμεθα· ει δε καλέσοι καιρός, και μυριάκις υπέρ σού τεθνηξόμεθα''.
ΝΓ' Μέρος
( Τ ε λ ε υ τ α ί ο ν)
Η Εκκλησία της Ελλάδος μετά την απογύμνωσιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της προτέρας μεγάλης αυτού Εθνικής δυνάμεως και την σχεδόν δούλωσιν αυτού εις την Τουρκικήν Δημοκρατίαν του Κεμάλ, είχε μέγαν προορισμόν εν τη όλη Ορθοδοξία και ηδύνατο και ώφειλε να είναι ο στύλος αυτής, το καύχημα και η ελπίς του πληρώματος των πιστών.
Η Εκκλησία της Ελλάδος ηδύνατο και ώφειλε να εδραιώσει το υπό πολλών και παντοίων κινδύνων εσωτερικών και εξωτερικών απειλούμενον και κλονιζόμενον κράτος αυτής, ερειδομένη εις το αρραγές των Κανόνων της καθόλου Ανατολικής Εκκλησίας και των παραδόσεων αυτής θεμέλιον.
Αντί τούτου είχε την αφροσύνην να ανοίξη διάπλατα την θύραν του ιερού αυτής αδύτου εις την Επανάστασιν και να παραδώση εις ανιέρους και αιματωμένας εκ του εγκλήματος χείρας, τα όσια και τα ιερά αυτής προς εμπορίαν, προς απόκτησιν προσωπικών αξιωμάτων και ωφελημάτων, αντί των οποίων διά βεβήλων συμβάσεων εδούλωσεν εαυτήν κατασπιλώσασα την θείαν ιστορίαν αυτής, ιστορίαν δύο χιλιάδων ετών, ιστορίαν αίγλης και δόξης, ιστορίαν καθηγιασμένην διά του αίματος του Ιδρυτού αυτής.
Η ανατροπή του Εκκλησιαστικού ημερολογίου, υπήρξεν το πρώτο ρήγμα του απροσμαχήτου τείχους αυτής των παραδόσεών της- ρήγμα διανοιγέν διά των ιδίων χειρών του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, εις τας οποίας η επανάστασις εδάνεισε την καταστρεπτικήν της σκαπάνην. Διά της μεταβολής του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου η Εκκλησία της Ελλάδος αποσχισθείσα από του σώματος των λοιπών ορθοδόξων Εκκλησιών ηυτομόλησε προς της Παπικής Εκκλησίας τας προφυλακάς, χωριζομένη από του όλου στρατοπέδου, της διά του τύπου του δόγματος αυτής.
Αλλ' όταν χιλιετηρίδων παραδόσεις και ιστορία ιερών μυστηρίων και θυσιών διεσκελίσθησαν και φρούρια ισχυρά θείων κανόνων και Συνοδικών αποφάσεων εκρημνίσθησαν διά να συντομευθή η απόστασις, η χωρίζουσα την Εκκλησίαν της Δύσεως από την Ορθοδοξίαν, ο τύπος της δογματικής διαφοράς θα σχισθή αύριον υπό του αυτού Αρχιεπισκόπου Αθηνών ή υπό άλλου νεωτεριστού συναδέλφου του, μετά της αυτής ελαφρότητος και ευκολίας, μεθ' ης κατερρίφθησαν τα υπερήφανα τείχη των παραδόσεων και των κανόνων της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, διά της μιαιφόνου σκαπάνης της Επαναστάσεως, οδηγουμένης υπό της ιεροσύλου χειρός ενός Ιεράρχου.
Προς εξαπάτησιν λαού και κλήρου διεμαρτυρήθησαν κατά της αδίκου δήθεν μομφής, της επιρριφθείσης εις αυτούς, ως Διοικούντας την Εκκλησίαν της Ελλάδος, ότι απεμπόλισαν τα συμφέροντα της Εκκλησίας, αθετήσαντες το δίκαιον αυτής. Και εκραύγασαν Ιησουιτικώς: ''Όχι δεν προσεκρούσαμεν εις τα δόγματα, ούτε εις τους κανόνας της Εκκλησίας!
Αλλά και αθετούντες τα δόγματα, ποιαν θα επέφερον μεγαλειτέραν βλάβην εις την Εκκλησίαν από την επενεχθείσαν διά της αθετήσεως των Ιερών παραδόσεων;
Αθετούντες τας παραδόσεις τι διέσωσαν κρατούντες το δόγμα;
Εκρήμνησαν το όλον οικοδόμημα και κρατούσι τους ακρογωνιαίους λίθους αυτής, ίνα τους επιδεικνύουν εις τους απλουστέρους, ενώ διά της ισοπεδώσεως του πεδίου εφ' ου υψούτο το οικοδόμημα ήνοιξαν την δίοδον προς την Παπικήν Εκκλησίαν και τείνουν προς αυτήν την χείρα, έτοιμοι να τεθώσιν υπό το κράτος και την ευλογίαν αυτής.
Αι παραδόσεις είναι η ιστορία της Εκκλησίας ημών. Αι παραδόσεις είναι το κραταίωμα της πίστεως ημών. Αι παραδόσεις είναι η ιερά ημών κιβωτός. Διατί τας ηρνήθησαν;
-Μη επιχειρήσωμεν- αναφωνεί ο μέγας ιστορικός Παπαρρηγόπουλος- να ανατρέψωμεν διά της μικράς ημών σοφίας τους μεγάλους της φύσεως νόμους΄ μη επιβάλωμεν χείρα ιερόσυλον επί τας πατρίους παραδόσεις οι νήπιοι ημείς, οι χθες και πρώην ψηφίσαντες ποικίλας τελετάς και δοξολογίας, αίτινες ήνθησαν και απήνθησαν, ως ο χόρτος του αγρού, ο σήμερον ων και αύριον εις κλίβαννον βαλλόμενος, ενώ τα ιδρύματα των αοιδήμων ημών βασιλέων κατίσχυσαν τοσούτων αιώνων και τοσούτων πολιτικών μεταβολών!
Διά της αθετήσεως και αρνήσεως των Εκκλησιαστικών ημών παραδόσεων παραδίδομεν εις την Δυτικήν Εκκλησίαν το μοναδικόν όπλον μας.
Ιεράρχαι της Εκκλησίας της Ελλάδος: Σεις οι ενσαρκούντες την Ιδέαν της Πίστεως και της Θρησκείας, μη εγκαταλείψητε την ιεράν σημαίαν της Εκκλησίας εις τα βλήματα των εχθρών αυτής. Αναλογίσθητε, ότι Εκείνοι τους οποίους διεδέχθητε και ους εκπροσωπείτε, ''διά της πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, ειργάσαντο δικαιοσύνην, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας, εγεννήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκλινον αλλοτρίων...''
Εις Υμάς ενεπιστεύθη η Εκκλησία και το πλήρωμα πάντων των πιστών την εκπροσώπησίν της, την ιερότητά της, το αλώβητον αυτής, την αίγλην της, την ισχύν και το κύρος της. Η δε αίγλη αυτής και η ισχύς της είναι αίγλη και ισχύς του Έθνους. Διά της μεταβολής του Εκκλησιαστικού ημερολογίου εξησθενήσατε την δύναμιν αυτής και εμειώσατε το κύρος της διασπάσαντες την Εκκλησιαστική Ενότητα, τον αδαμάντινον τούτον δεσμόν της Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Έχετε καθήκον απέναντι των ιερών σκιών των Πατέρων ημών, απέναντι της Ιστορίας της Εκκλησίας, απέναντι των παραδόσεων αυτής, απέναντι αυτού του Έθνους να επαναφέρετε την Ενότητα της πίστεως, επί της οποίας εδράζεται η Εκκλησία ημών. Μόνον διά του όπλου τούτου θα ανταπεξέλθητε κατά του κινδύνου της εντελούς πτώσεως της Εκκλησίας και της εκμηδενίσεως αυτής.
Η ευθύνη της αρξαμένης αποσυνθέσεως του σώματος της Εκκλησίας, της νεκρώσεως αυτής και της τελείας δουλώσεώς της εις την Δύσιν, δουλώσεως συνεπαγομένης αναγκαίως την δήλωσιν του Έθνους θα βαρύνη αποκλειστικώς υμάς. Υψώθητε εις τα αναστήματα των Βασιλείων, των Χρυσοστόμων, των Γρηγορίων, των Γερμανών, των Φωτίων και των άλλων υπερμάχων της Ορθοδοξίας και του Έθνους, Πατέρων της Εκκλησίας.
Ο ορθόδοξος λαός της Ελλάδος δεν θα παύση να παρακολουθή την δράσιν σας κλονισθείς εις τας περί Υμών πεποιθήσεις του. Και ο λαός γνωρίζει να αγωνίζεται υπέρ της Εκκλησίας και της πίστεως αυτού, ως ηγωνίσθη αδιαλείπτως διά μέσου των αιώνων και θα αναφωνή πάντοτε μετά του σοφού Βρυεννίου:
''Ουκ αρνησόμεθά σε, φίλη Ορθοδοξία· ου ψευσόμεθά σοι, πατροπαράδοτον σέβας΄ ουκ αφιστάμεθά σοι, μήτερ ευσέβεια. Εν σοι εγεννήθημεν, εν σοι ζώμεν, και εν σοι κοιμηθησόμεθα· ει δε καλέσοι καιρός, και μυριάκις υπέρ σού τεθνηξόμεθα''.
ΓΡΗΓ. ΕΥΣΤΡΑΤΙΑΔΗΣ
Τ Ε Λ Ο Σ
Εκ του βιβλίου του Γρηγορίου Ευστρατιάδη
''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'',
που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'',
την Κυριακή 13 Μαίου 1928,
έτος 32ον, αρ. φύλλου 8.981, σελ. 1.
Μεταφορά στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής με την επέμβαση μόνο σε κάποια αναγκαία σημεία στίξης.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου