ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΣΕΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Πέμπτη 7 Μαΐου 2020
Ο Καποδίστριας ήταν ο Άριστος, ήταν Ιδέα
Ο Καποδίστριας ήταν ο Άριστος,
ήταν Ιδέα
Όποιος επιχειρεί να φονεύσει μία Ιδέα,
υβρίζει και την Ελευθερία
και την Ανθρωπότητα!
νομικού
καὶ ἐπιστήμονος οἰκονομικῆς καὶ κοινωνικῆς διοικήσεως
Ἡ γλῶσσα πολλοὺς εἰς ὄλεθρον ἤγαγεν
ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ
Ἑκούσια ἢ μή, ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς κατὰ καιροὺς ἐκτίθεται σὲ μηνύματα τὰ ὁποῖα, ἂν μὴ τὶ ἄλλο, προκαλοῦν προβληματισμό. Πόσο μᾶλλον ὅταν τὰ μηνύματα αὐτὰ ἐκπορεύονται ἀπὸ τὸν πρωθυπουργὸ, δια μέσῳ ἐπιτροπῆς τὴν ὁποία ἐκεῖνος διόρισε μὲ στόχο τὴν ἐπανασύσταση τῆς Ἑλλάδος, ὅπως ὁρίζει ὁ σκοπὸς τῆς ἱδρύσεώς της.
Ἂς ἑστιάσουμε στὴν εἰκόνα ἑνὸς ἡγετικοῦ στελέχους τῆς ἐπιτροπῆς, τὸ ὁποῖο ἀνθολογεῖ φράσεις προσωπικοτήτων διαμετρήματος τοῦ Κυβερνήτου Ἰωάννου Α. Καποδίστρια. Καὶ ὄχι μόνον. Προσπαθῶντας μὲ τρόπο ἄκομψο νὰ ἀξιοποιήσει τὶς δυνατότητες τῆς τεχνολογίας, τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ τῆς ἐλευθερίας τοῦ Τύπου ἀπευθύνεται ἀπὸ τοῦ βήματος τοῦ διαδικτύου σὲ ἀλαλάζοντα καὶ μὴ πλήθη, ἀπομονώνοντας φράσεις, μὲ ἐμφανῆ ἀδυναμία ἐπιχειρηματολογίας ἐπὶ Ἐθνικῶν ζητημάτων, ποὺ ἅπτονται τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, τοῦ Ἐπαναστατικοῦ Πολιτικοῦ Συντάγματος, τοῦ Πατριωτισμοῦ, τοῦ ὁρισμοῦ τοῦ Ἔθνους καὶ τῆς Ἀληθείας.
Ἀποκρύπτοντας τεχνηέντως μέν, χονδροειδῶς δέ, τὸ κείμενο ποὺ προηγεῖται καὶ ἕπεται τοῦ ἐπιμάχου ἀποσπάσματος ἀπὸ διάλογο τοῦ Κυβερνήτου μὲ τὸν πλοίαρχο Σπένσερ πρὸ τῆς ἀνακαταλήψεως τοῦ Μεσολογγίου. Περιττὸ δὲ νὰ ἀναφέρω ὅτι παραλείπεται ὅλο τὸ ἱστορικὸ πλαίσιο καθώς καὶ ἡ θέση τοῦ Ναυάρχου Σπένσερ, τοῦ ἐκπροσώπου καὶ ἐκφραστοῦ τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῆς Ἀγγλίας, ὁ ὁποῖος ὑπηρετοῦσε ἀποκλειστικῶς τὰ οἰκονομικά καὶ γεωπολιτικά της συμφέροντα. Λέει λοιπὸν στὸ διαδίκτυο ἡ ἐπιτροπὴ εὐθαρσῶς:
{-Γιὰ τὸν Ἰωάννη Καποδίστρια, τὰ πρῶτα δημοκρατικά καὶ φιλελεύθερα συντάγματα ἀποτελοῦν "ξυράφι στὰ χέρια μικροῦ παιδιοῦ."}
Προσέξτε τώρα καὶ τὴν ἑπόμενη πρόταση, τὸ συμπέρασμα πού ἐξάγει αὐθαίρετα:
{-Ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας θεωρεῖ ἰδιαίτερα ἐπικίνδυνο ξυράφι τὸ Σύνταγμα τῆς Τροιζήνας, τὸ ἀναστέλλει και κηρύσσει οὐσιαστικὰ δικτατορία. Αὐτὸ εἶναι τὸ τέλος τῆς Πρώτης Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Ὅμως οἱ δημοκρατικοὶ καὶ φιλελεύθεροι Ἕλληνες δὲν τὸ ἔβαλαν κάτω.}
Ἐὰν αὐτὴ ἡ δήλωση τῆς ἐπιτροπῆς, τῆς διορισμένης ἀπὸ τὸν πρωθυπουργὸ ἐπιτροπῆς 2021, γιά ἀνασύσταση τῆς Ἑλλάδος, ὅτι ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας εἶναι δικτάτωρ καὶ καταστρατηγητὴς τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας δὲν εἶναι γιὰ γέλια, τότε τὶ εἶναι; Προφανῶς, οἱ ὑπασπιστὲς τῆς συγκεκριμένης θεώρησης τῶν πραγμάτων, ἀντλοῦν νόημα ἀπὸ τὴν πρόταση βίου ποὺ κομίζει γιὰ ἄλλη μία φορὰ ὁ πρωτογονισμὸς της.
Ξεχνοῦν ὅτι τὸ Ψήφισμα τῆς Τροιζήνας εἶναι ἐκεῖνο διὰ τοῦ ὁποίου ἐκλήθη ὁμοφώνως ὁ Κυβερνήτης στὴν Ἑλλάδα.
Ὅτι στὴν ἐθνικὴ ἐκείνη Συνέλευση τὰ ἄγρια πάθη πῆγαν νὰ καταστρέψουν ὅ,τι ἡ μανία τῶν Τούρκων δὲν εἶχε μπορέσει νὰ ἐξαφανίσει. Καὶ ὅτι, κατὰ τὴν ἀρχαία παράδοση, ὁ ἐμφύλιος λίγο ἔλειψε νὰ δώσει τὴν χαριστικὴ βολὴ στὴν Ἑλλάδα.
Ὅμως κανείς δὲν μπορεῖ νὰ λησμονήσει ὅτι τὸ ὄνομα τοῦ Καποδίστρια ἦταν ἐκεῖνο ποὺ ἕνωσε τοὺς Ἕλληνες καὶ ἐνέπνευσε τὴν Ἐλπίδα.
Ὁ Κυβερνήτης ἦταν ἐκεῖνος ποὺ ἐπεχείρησε νὰ διακόψει τὴν διχόνοια. Νὰ διαλύσει τὶς φατρίες. Νὰ ἰσχύσουν οἱ Νόμοι. Ἦταν ἐκεῖνος πού ἐπεχείρησε νὰ συγκροτήσει μία ἀληθινὰ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση. Πρώτη του προτεραιότητα ἦταν ἡ Ἀναγέννηση, ἡ ἀνάπλαση Ἀληθινῶν Ἑλλήνων.
Τὸ Ὅραμά του ἦταν ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία. Μία Πατρίδα Ἀληθῶς Ἀναστημένη. Ἐλεύθερη, Αὐτόνομη καὶ Ἀνεξάρτητη.
Γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ ὁ Σκοπὸς πρέπει νὰ παταχθεῖ ἡ χαμέρπεια, ἡ ἰδιοτέλεια καὶ τὸ πνεῦμα φατρίας. Τὸ Πολιτικὸ Ἐπαναστατικό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος ἦταν ἡ ἔκφραση αὐτοῦ τοῦ Πνεύματος. Τοῦ Ἑλληνικοῦ. Καὶ ἦταν Δίκαιο. Καὶ Κυβερνήτης αὐτοῦ τοῦ Πνεύματος ἦταν ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας.
Μπορεῖ φαῦλοι νὰ καπηλεύονται τὴν ἐλευθερία τῆς ἔκφρασης καὶ νὰ μεταβάλλουν τὸν Τύπο σὲ κηρύκειο ἀσυδοσίας διότι θεωροῦν ὅτι ὁ Τύπος μορφώνει τὰ ἤθη. Πλανῶνται πλάνην οἰκτράν. Ὁ Τύπος ἀκολουθεῖ τὰ ἤθη. Εἶναι τὸ κάτοπτρο τῆς κοινωνίας. Ἐὰν τὰ ἤθη εἶναι φαῦλα, φαῦλος θὰ εἶναι καὶ ὁ Τύπος. Ἐὰν ἡ κοινωνία ἔχει τὰ ἤθη καὶ τὰς φρένας σώας, τότε καὶ ὁ δημόσιος λόγος θὰ εἶναι σῶφρον. Ἐξ Ἀνάγκης.
Ἐὰν οἱ κυρίες καὶ οἱ κύριοι τῆς Ἐπιτροπῆς, τῆς ἐφημερίδος, τοῦ καναλιοῦ, τοῦ κόμματος καὶ τοῦ κάθε ἀποκόμματος, μελετοῦσαν ἐμβριθέστερα τὴν Ἱστορία δὲν θὰ τὴν νόθευαν ἀλλὰ θὰ τὴν ἀξιοποιοῦσαν ὡς ἀδαμαντωρυχείο γιὰ τὸ καλὸ τῆς Πατρίδος. Ἀλλά μόνον ἂν μορφωθοῦν οἱ Ἕλληνες,τότε ἀφ' ἑαυτοῦ θὰ διορθωθεῖ καὶ ὁ Τύπος - ΔΙΑΒΑΣΤΕ επ' αυτού την θέση του Καποδίστρια - ΕΔΩ.
Φίλτατε Ἀναγνώστη,
Ἡ Γλῶσσα, ἡ Ἑλληνική Γλῶσσα, τοῦ Πλάτωνος καὶ τοῦ Ἀριστοτέλους, ἔχει τέτοια δύναμη, ποὺ μπορεῖ νὰ ἐκφράσει τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα. Ἐνίοτε, παίρνει καὶ τὴν μορφὴ κεραυνοῦ πού χτυπᾶ καὶ καίει τοὺς προδότες καὶ ἐχθροὺς τῆς Πατρίδος.
Ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας ἦταν ὁ Ἄριστος. Ἐκεῖνος ποὺ περιέθαλψε τὰ ὀρφανά, φώτισε τὴν νεολαία, ἵδρυσε ναοὺς καὶ δικαστήρια, ἐξημέρωσε βάρβαρα ἤθη. Ἦταν ὁ ἄοκνος ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος ἐργάτης στὴν Εὐρώπη καὶ προσπάθησε νὰ ἀπαλλάξει τὸν Ἑλληνικὸ Λαὸ ἀπὸ τοὺς ὀλίγιστους. Οἱ ὁποῖοι καὶ τὸν μίσησαν γι' αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο. Θανάσιμα.
Ὅταν φονεύει κάποιος ἕναν ἄνθρωπο, ἀφαιρεῖ μία πολύτιμη ζωή. Ἐκεῖνος ὅμως ποὺ ἐπιχειρεῖ νὰ φονεύσει μία Ἰδέα, ὑβρίζει καὶ τὴν Ἐλευθερία καὶ τὴν Ἀνθρωπότητα. Διότι ἐπιχειρεῖ νὰ φονεύσει τὸν Νοῦ τοῦ Ἀνθρωπίνου Γένους.
Σὲ αὐτὴ τὴν Μυθικὴ Χώρα ποὺ ὀνομάζεται Ἑλλάδα τὸ αἷμα τῶν Δικαίων εἶναι σπόρος Ἀρετῆς. Ὅσο ὁ τόπος αὐτὸς γεννᾶ Ἕλληνες τῆς ὑφῆς τοῦ Καποδίστρια, ὁ διακαὴς πόθος τῶν Πατέρων μας γιὰ Ἀνάσταση τῆς Πατρίδος δὲν ματαιώνεται. Καὶ αὐτὴ ἡ πεποίθηση εἶναι ἡ Ἀλήθεια ποὺ τροφοδοτεῖ ἀδιαλείπτως τὸ Μέλλον τοῦ Ἑλληνισμοῦ, δηλαδὴ τοῦ Πολιτισμοῦ. Ἡ ἀνεπάρκεια τῶν ἀθέσμων ἀργὰ ἢ γρήγορα ἀποκαλύπτεται.
Πᾶς γὰρ ὃ,τ΄ ἐπὶ γῆς καὶ ὑπὸ γῆς χρυσὸς, ἀρετῆς οὐκ ἀντάξιος.
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 5.5.2020.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για τον ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ, ΕΔΩ.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ
Κοινῶς, ὁ Καποδίστριας δὲν ἦταν δημοκράτης. Ἀφῆστε τὸ τί ἔκανε στὴν Ἑλβετία. Δὲν εἶστε Ἑλβετοί. Ὅπως φαίνεται, ὁ Καποδίστριας θεωροῦσε ὅτι καθένας λαὸς ἔχει διαφορετικὸ ἐπίπεδο πολιτικῆς ὡριμότητας. Τοὺς Ἕλληνες τῆς ἐποχῆς του δὲν τοὺς ἔκρινε ἄξιους γιὰ δημοκρατία. Καὶ εἶχε δίκαιο, βέβαια, ἂν κρίνουμε ἀπὸ τοὺς δύο ἐμφύλιους (πάντα «φταῖν οἱ ξένοι, βέβαια» κι ὄχι οἱ Ἕλληνες ποὺ δὲν καταπνίγουν τὰ ἀτομικιστικὰ μπαϊράκια τοῦ καθενός) οἱ ὁποῖοι ὁδήγησαν στὸ νὰ ζητήσουν οἱ Ἕλληνες ἕναν «κυβερνήτη». Οὔτε τὸ νεογέννητο βρέφος τρώει μπριζόλα οὔτε ἡ δυτικὴ ἀστικὴ κοινοβουλευτικὴ δημοκρατία ἦταν προϊὸν μιᾶς κτηνοτροφικῆς καὶ γεωργικῆς κοινωνίας.
Δὲν θέλετε νὰ χαρακτηρίσετε τὸ καθεστὼς Καποδίστρια «δικτατορία»; Μὴν τὸ λέτε, ἐπειδὴ φοβᾶστε τὴ σύγκριση μὲ τὶς ἄθλιες χοῦντες τοῦ 20οῦ αἰώνα. Ἂς ἔχετε ὑπόψη ὅτι ὁ ὅρος δικτάτωρ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀρχαία Ρώμη, καὶ δὲν εἶχε τὴν ἀπαξιωτικὴ σημασία ποὺ ἔχει. Δὲν ἔκανε πραξικόπημα ὁ Καποδίστριας, τοῦ ἔκαναν οἱ Ἕλληνες.
Ὁ Καποδίστριας δὲν ἦταν μόνο αὐταρχικὸς στὶς πολιτειακές του ἀντιλήψεις, δὲν ἦταν ἁπλῶς ἐνάντιος στὴν ἐπανάσταση τοῦ ’21, δὲν ἄφησε μόνο ἐκτὸς ἑλληνικῶν διεκδικήσεων τὴ Μακεδονία ὡς κυριευθεῖσα «από τους Σλάβους και από πολλάς άλλας φυλάς», δὲν ἦταν μόνο μασῶνος, ἀλλὰ ἦταν καὶ μοναχοφάης μασῶνος, ἀφοῦ διέλυσε τὶς στοὲς «τῶν ἄλλων«. Μποροῦσε νὰ κάνει κάτι διαφορετικὸ χωρὶς νὰ παραιτηθεῖ, ναὶ ἢ ὄχι; Ἐὰν θέλετε νὰ βάλετε τὰ δυὸ πόδια τῆς τότε Πραγματικότητας στὸ ἕνα παπούτσι τῆς σημερινῆς Ἰδεολογίας (τὸ ὁποῖο εἶναι καλὸ μόνο γιὰ τὴν ἐποχή μας, καὶ τὸ συμμερίζομαι, ἀλλὰ ὄχι γιὰ τότε) θὰ ἀκροβατεῖτε μπερδεύντας τὸ τωρινὸ μὲ τὸ τοτινὸ «Ὀρθόν», τὸ τωρινὸ μὲ τὸ τοτινὸ «πρέπει», καὶ μοιραῖα θὰ πέσετε στὸ κενό. Ἡ ζωὴ δὲν εἶναι τῶν πολιτικάντηδων καὶ τῶν ἰδεολόγων, νὰ κάνουν πίσω-μπρὸς καὶ νὰ ὑψώνουν λάβαρα πεντακάθαρα. Ὁ Καποδίστριας ἦταν ἀντιφατικός, κι ἔτσι εἶναι ἡ ζωή: Ἀντιφατική. Οὔτε μπορεῖ νὰ παρουσιαστεῖ ὡς πολιτικὸ πρότυπο στοὺς Ὀρθόδοξους Χριστιανούς (κι ὄχι στοὺς ἄσχετους «πολιτισμικὰ Χριστιανούς»), προκειμένου νὰ ἀποδεχτοῦμε τὸ φετεινὸ σφράγισμα τῶν ἐκκλησιῶν ὡς θεμιτὴ κι ἐπιτρεπτὴ ἐκκλησιαστικὰ ἐνέργεια.
Ἀφοῦ οἱ Ἕλληνες δὲν μποροῦσαν νὰ ἔχουν δημοκρατία (δὲν γεννᾶν οἱ ἀγρότες καὶ οἱ κοτζαμπάσηδες ἀστικοδημοκρατικὰ καθεστῶτα, ἀλλὰ ἡ δυτικὴ βιομηχανικὴ κοινωνία -βλ. πρόλογο), θὰ εἶχαν τὸν Καποδίστρια. Κι ἀφοῦ δὲν μποροῦσαν νὰ ἔχουν Καποδίστρια, θὰ εἶχαν τὸν Ὄθωνα. Δὲν εἶναι ζήτημα καλοῦ ἢ κακοῦ, εἶναι ἀναπόφευκτο. Ἡ εἰρωνεία τῆς Ἱστορίας εἶναι ἀμείλικτη μὲ κάτι τοπάρχες-κοτζαμπάσηδες ποὺ τοὺς καθόταν βαρὺς στὸ στομάχι ὁ Καποδίστριας, καὶ μετὰ τὸν ξεπαστρεμό του ἄρχισαν (πραγματικὸ) πόλεμο μὲ τὰ βασιλικὰ στρατεύματα τοῦ Ὄθωνα γιατὶ κι αὐτὸς τοὺς καθόταν βαρὺς στὸ στομάχι. Εἶναι ἀμείλικτη ἡ εἰρωνεία τῆς Ἱστορίας μὲ τὸν φινετσάτο φιλελεύθερο (σὰν τῆς ἐπιτροπῆς Ἑλλάδα 2021) Παριζιάνο Κοραῆ, ποὺ ἤθελε νὰ φύγει ὁ Καποδίστριας «γιὰ νὰ ἔρθει ἡ δημοκρατία» καὶ ἔτσι συνετέλεσε κι ὁ ἴδιος στὴν ἐγκαθίδρυση ἑνὸς ἀκόμη πιὸ αὐταρχικοῦ καθεστῶτος. Ἔτσι εἶναι οἱ Παριζιάνοι, εἴπαμε. Ἔτσι καὶ γιουβέτσι. Τοὺς ἔχει δασκαλέψει ἡ γαλλικὴ κουλτούρα, νὰ λένε καὶ νὰ ξελένε. Βασιζόμενοι στὴν μνήμη σας, χρυσόψαρα. Πρέπει μὲ τὸ στανιὸ νὰ ἀποδειχτεῖ ἀπὸ τοὺς σύγχρονους Ἀγγελοπουλικοὺς-Μητσοτακικοὺς-Ἀριστεροὺς ὅτι οἱ Ἕλληνες ἦταν ἀπὸ πάντα δημοκράτες, δημοκράτες στὸ DNA τους, καὶ δυσανασχετοῦσαν ἀκόμη καὶ μὲ τὸν «καλύτερο τῶν δικτατόρων Καποδίστρια».
Σιγὰ τώρα, ποὺ σᾶς ἔθιξαν καὶ τὸν ἐθνικὸ ἥρωα. Σᾶς πείραξε ἡ μνεία ἀπὸ τοὺς «ἀπάτριδες» γιὰ «ἐκσυγχρονιστικὴ δικτατορία» τοῦ Καποδίστρια, κι ὄχι ποὺ δύο μῆνες σᾶς ἄλλαζαν τὸν ἀδόξαστο, ἐκσυγχρονιστικὰ καὶ φιλελεύθερα-δημοκρατικά.
ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Εν όψει αναζητήσεως και ορισμού, από τις τρεις Εγγυήτριες Μεγάλες Δυνάμεις το 1828, συνόρου της Ελλάδος με την Τουρκία, ο νεοαφιχθείς στην Ελλάδα Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας επρότεινε ως σύνορο, με σκοπό να εξασφαλισθούν φύσει οχυρά όρια και αποτελεσματικός διαχωρισμός των δύο «λαών», τη γραμμή που διαγράφουν το όρος Όλυμπος και η ακρώρεια της Πίνδου στον Ζυγό του Μετσόβου.
Πηγή Ιωάννης Κολιόπουλος, Η διαμόρφωση της νέας Μακεδονίας (1798-1870), Ίδρυμα Μουσείου Μακεδονικοῦ Ἀγώνα.
Αννίτα Ν. Πρασσά, Οι θέσεις του Καποδίστρια για την ενσωμάτωση της περιοχής του Ολύμπου στο ελεύθερο Ελληνικό κράτος, Μακεδονικά 29 (1993-1994):
τον Οκτώβριο του 1827, στο Παρίσι, στο γνωστό ερώτημα που του υποβλήθηκε από τον εκπρόσωπο του υπουργείου Εξωτερικών της Αγγλίας Willmot Horton σχετικά με τη χωρογραφική έκταση και τα όρια της Ελλάδας, ο Καποδίστριας απάντησε μεταξύ άλλων: «Τὰ ὅρια τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τεσσάρων μὲν αἰώνων διεγράφησαν ὑπὸ δικαιωμάτων, τὰ ὁποῖα οὔτε ὁ χρόνος, οὔτε αἱ πολύμορφοι συμφοραί, οὔτε ἡ δορυκτησία, οὐδέποτε ἴσχυσαν νὰ παραγράψωσι, διεγράφησαν δὲ ἀπὸ τοῦ 1821 διὰ τοῦ αἵματος τοῦ χυθέντος εἰς τὰς σφαγὰς τῆς Κύπρου, τῆς Χίου, τῆς Κρήτης, τῶν Κυδωνιῶν, τῶν Ψαρῶν, τοῦ Μεσολογγίου, καὶ εἰς τὰς πολυαρίθμους ναυμαχίας τὲ καὶ πεζομαχίας ἐν οἷς ἐδοξάσθη τὸ γενναῖον τοῦτο ἔθνος.
Ἡ Κύπρος, μὲ τουρκικὴ μειονότητα, ἔπρεπε νὰ γίνει τμῆμα τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, κατὰ τὸν Καποδίστρια, ἐπειδὴ εἶχε συμμετάσχει στὸ 1821. Ἡ Κρήτη, μὲ μεγάλη τουρκικὴ μειονότητα -ἐπίσης ἔπρεπε νὰ εἶναι τμῆμα τῆς Ἑλλάδας. Ἡ Μακεδονία ὅμως, ποὺ εἶχε σλαβικὴ καὶ τουρκικὴ πλειονοτικὴ παρουσία, κατὰ τὸν Καποδίστρια, καὶ ποὺ πλήρωσε μὲ ποτάμια αἷμα τὴν ἐξέγερσή της (αὐτὸ τὸ παραδέχεται ὁ Καποδίστριας), δὲν ἔπρεπε νὰ εἶναι τμῆμα τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους. Γιατί; Κριτήριο τοῦ Καποδίστρια γιὰ τὴν ἑλληνικότητα ἦταν νὰ μιλᾶνε ἑλληνικὰ καὶ νὰ εἶναι ὀρθόδοξοι οἱ κάτοικοι ἑνὸς τόπου. Γιατί δὲν συμπεριέλαβε τὴ Μακεδονία;
Ἡ ἐπιστολή (τ. 4΄, σ. 380) τοῦ Καποδίστρια γιὰ τὴν διαχρονικὴ μὴ ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας εἶναι διαφωτιστική.
Ῥηματικὴ δήλωσις τοῦ Ἐξοχ. Κυβερνήτου τῆς Ἑλλάδος πρὸς τοὺς ἐξοχ. ἀντιπροσώπους τῶν συμμάχων Αὐλῶν, Πόρῳ, 18/30 Ὀκτωβρίου 1828:
Ἔστι δὲ ἡ ὁροθεσία, ἢ μᾶλλον ἡ διαχώρισις ἡ φυσική, ἡ τοῦ ὅρους Ὀλύμπου, ἀπὸ Κατούνας μέχρι τῶν κορυφῶν Πίνδου, καὶ ἐπὶ τοῦ Ζυγοῦ καὶ Μεσσόβου, γραμμὴ ἀπαντῶσα, ὄχι μακρὰν τοῦ Κατρίνου, τὸν ποταμὸν Ἁλιάκμονα, καὶ παρακολουθοῦσα αὐτὸν διὰ Σερβίων καὶ Γρεβενῶν.Τοῦτον τὸ σύνορον ἐχώριζε καὶ τὸ πάλαι τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τῶν βορειοτέρων τόπων.Ἡ Θεσσαλία δὲ καὶ κατὰ τὸν μέσον αἰῶνα καὶ εἰς τοὺς νεωτέρους καιροὺς πάντοτε διεφυλάχθη ἑλληνική, ἐνῶ ἡ Μακεδονία καὶ ὑπὸ τῶν Σλάβων καὶ ὑπὸ πολλῶν ἄλλων ἐθνῶν κατελήφθη. Αἴτιον δὲ τοῦ νὰ μείνῃ ἡ Θεσσαλία ἐλεύθερα ἐπιδρομῶν καὶ συμμίξεως μετὰ ξένων ἐθνῶν, ὑπάρχει ἡ γεωγραφικὴ αὐτῆς θέσις.
Προσοχὴ νὰ δοθεῖ στὸ ὅτι ὁ Καποδίστριας ἔκανε λόγο γιὰ τὴν μὴ ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας καὶ κατὰ τὴν Ἀρχαία ἐποχή («τὸ πάλαι»). Καὶ ὄχι μόνο γιὰ τὴν «μὴ ἑλληνικότητά» της κατὰ τὸ Μεσαίωνα καὶ κατὰ τὸν 19ο αἰ. Ὄχι ὅτι δεχόμαστε τὴν θέση γιὰ μὴ ἑλληνικότητα κατὰ τὸ Μεσαίωνα καὶ τὴν Τουρκοκρατία τῆς Μακεδονίας. Ἀλλὰ ἡ Ἑλλάδα σταματοῦσε, στὴν Ἀρχαιότητα, νότια τῆς Μακεδονίας. Ποιὸς Μέγας Ἀλέξανδρος καὶ ποιὸς Βασίλειος Βουλγαροκτόνος; Χαρακτηριστικά (σ. 381), ὁ Καποδίστριας δέχεται ὅτι κάποια μέρη τῆς Μακεδονίας (Νάουσα, Κασσάνδρεια κ.λπ.) ἐξεγέρθηκαν τὸ ’21. Ἀλλὰ μποροῦν νὰ «ἀνταλλαχθοῦν» (νὰ μὴν περιληφθοῦν στὸ ἑλληνικὸ κράτος) ἐπειδη -λέει ὁ Καποδίστριας- ἡ πρότασή του γιὰ τὰ Ἑλληνικὰ σύνορα «περιλαμβάνει μέρη τινὰ ἑλληνικὰ τῶν ὁποίων οἱ κάτοικοι δὲν συνέπραξαν εἰς τὸν πόλεμον» (τὸ ’21). Τὸ πράγμα -ἡ μὴ περίληψη τῆς Μακεδονίας στὶς ἑλληνικὲς διεκδικήσεις ὡς χώρας ἀνέκαθεν ἑλληνικῆς- εἶναι «πλατέως ἀποθεραπευόμενον», μικροπράγμα, κατὰ τὸν Καποδίστρια. Ἡ Μακεδονία ἦταν σλαβικὴ κατὰ τὸ Μεσαίωνα -Ἰωάννης Καποδίστριας. Ἁπλά, οἱ ἕλληνες κάτοικοί της ἐπαναστάτησαν τὸ ’21, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν τὴν καθιστᾶ ἑλληνική. Δηλαδή, οἱ Ἕλληνες ποὺ ἔλεγαν τὸ 1920 ὅτι ἡ Σμύρνη δὲν εἶναι ἑλληνικὴ ἐπειδὴ «οἱ Ἕλληνες εἶναι μειονότητα στὴ Μικρασία» τί διαφορετικὸ λένε;
Ἐπιπλέον, ἡ Μακεδονία κατὰ τὸν Καποδίστρια δὲν κατοικοῦνταν μόνο ἀπὸ Σλάβους ἀλλὰ καὶ ἀπὸ πολλὰ ἄλλα ἔθνη. Ποιοὺς ἄλλους ἐννοοῦσε ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς Τούρκους; Αὐτὸ δὲν ἦταν ἕνα λαθάκι οὔτε ψύλλοι στ’ ἄχυρα. Γιατὶ τὸ ἔκανε κάποιος ποὺ ἐκπροσωπεῖ τὴν Ἑλλάδα:
Ἡ ἐπιστολὴ αὐτὴ εἶχε σταλεῖ στὶς μεγάλες εὐρωπαϊκὲς δυνάμεις, καὶ φυσικὰ βρισκόταν στὰ ἀρχεῖα τους τὸ 1913. Φαντάζεστε τί θὰ γινόταν ἐὰν τὸ 1913 οἱ Εὐρωπαῖοι τὴν ἔδειχναν στοὺς Βαλκάνιους πρωθυπουργούς, καὶ στὸν Ἕλληνα Πρωθυπουργό, ὁ ὁποῖος ζητοῦσε νὰ γίνει ἡ ἀπελευθερωμένη Μακεδονία τμῆμα τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους;
Καλός, σχετικά, κυβερνήτης, ἔπειτα ἀπὸ τὸν ἀπίστευτο κανιβαλισμὸ μεταξὺ τῶν δημοκρατικῶν, φιλελεύθερων ἐπαναστατημένων Ἑλλήνων καὶ Κοραήδων: Ναί. Τοτὲμ ποὺ πρέπει νὰ ὑπερασπιστοῦμε ἐπειδὴ τὸν βρίζουν ὅσοι δὲν νοιάζονται γιὰ ἔθνη καὶ ἐθνικὴ ταυτότητα: Ὄχι.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ἀπάντηση στήν «Ἐπιτροπή 2021» καί στόν κ.Χατζή
Μετά ἀπό πάρα πολλά χρόνια ἐπανέρχεται στό προσκήνιο ἡ προπαγάνδα τοῦ γερμανοῦ πράκτορα Φρειδερίκου Θείρσιου ὁ ὁποῖος εἶχε χαρακτηρίσει ὡς δικτάτορα τόν Καποδίστρια. Ἡ προπαγάνδα του τότε εἶχε νόημα, διότι ὁ συγκεκριμένος ἤθελε νά προλειάνει τό ἔδαφος γιά τήν θετική ὑποδοχή τοῦ Ὄθωνα στήν Ἑλλάδα. Γιά νά τό πετύχει αὐτό ἔπρεπε συκοφαντῶντας τήν προσωπικότητα τοῦ Καποδίστρια νά ἀποδομήσει τό ἔργο του.
Ἐνῶ ὁ Φρειδερίκος Θείρσιος εἶχε αὐτή τή δικαιολογία, δέν μποροῦμε νά καταλάβουμε σύγχρονοι «πνευματικοί» ἄνθρωποι ποιά δικαιολογία ἔχουν ὥστε νά ἀναμασοῦν ἐπιχειρήματα πού ἡ ἱστορική ἐπιστήμη ἐδῶ καί χρόνια ἔχει καταρρίψει. Διερωτώμεθα τί θέλει ὁ κύριος Χατζῆς καί ἡ κυρία Ἀγγελοπούλου νά πετύχουν μέσω τῆς ἐπιτροπῆς 2021 υἱοθετῶντας ἀστήριχτες ἐπιστημονικά ἀπόψεις;
Ἀπαντῶντας στήν θέση τῆς «Ἐπιτροπῆς 2021» ὅτι ὁ Καποδίστριας ἦταν δικτάτορας, μή δημοκράτης καί ὅτι ἀντιπαθοῦσε τά συντάγματα, θά θέλαμε χρησιμοποιῶντας ἱστορικά ντοκουμέντα καί ὄχι ἀνεύθυνες προσωπικές ἀπόψεις, νά παραθέσουμε τά παρακάτω.
Στή θητεία του ὡς Γενικός Γραμματέας τῆς Ἑπτανήσου Πολιτείας συνέταξε τό Σύνταγμα τῆς Ἑπτανήσου Πολιτείας. Ἕνα πρῶτο Σύνταγμα φιλελεύθερο καί προοδευτικό γιά τήν ἐποχή του στό ὁποῖο προβλεπόταν ἡ κατοχύρωση τῶν ἀτομικῶν δικαιωμάτων καί ἡ διάκριση τῶν ἐξουσιῶν.
Ὁ Καποδίστριας ὡς ἀπεσταλμένος τοῦ Τσάρου, θεμελίωσε τό Σύνταγμα τῆς Ἑλβετίας καί κατοχύρωσε τήν οὐδετερότητα καί ἀνεξαρτησία της. Τό γεγονός τοῦ καθεστώτος τῆς οὐδετερότητας τῆς Ἑλβετίας, διατηρεῖται ἀκόμα στίς μέρες μας.
Ἐπίσης τάχθηκε μέ εἰδικό ὑπόμνημα ὑπέρ τῆς κατάργησης τοῦ δουλεμπορίου τῶν μαύρων τῆς Ἀφρικῆς ὑποστηρίζοντας τήν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια.
Πῶς ὅμως ἕνας δικτάτορας θά κυβερνοῦσε χωρίς στρατιωτική ἰσχύ; Ὁ Καποδίστριας ἦταν ἀντίθετος ἀκόμα καί στήν ἰδέα ὅτι γιά νά κυβερνήσει ἔπρεπε νά στηριχθεῖ στά ὅπλα. «....Δέν φρονῶ ὅτι ἡ νέα ἑλληνική κυβέρνησις πρέπει νά ἔλθη εἰς τήν Ἑλλάδα ἐπί κεφαλής λόχων καί πυροβόλων. Τοῦτο εἶναι ἔξω τῶν δυνάμεών μου, ἀλλά καί ἄν ἠδυνάμην, δέν θά ἠρχόμην τοιουτοτρόπως».
Ὀφείλουμε νά ξεκαθαρίσουμε ὅτι ἀπό ἱστορικές πηγές ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ Καποδίστριας δέν εἶχε πρόθεση νά ἐγκατασταθεῖ στήν Ἑλλάδα μετά τήν παραίτησή του ἀπό Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσίας, πόσο μᾶλλον νά τήν κυβερνήσει.
Ὁ Καποδίστριας δέχθηκε τήν ἐκλογή του ὡς Κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος κατόπιν πολλαπλῶν προσκλήσεων καί πολλῶν πιέσεων. Ὁ ἴδιος δήλωνε πρός κάθε κατεύθυνση ὅτι ἄν εἶναι νά ἔρθει στήν Ἑλλάδα πρέπει νά εἶναι πρός ὄφελός της καί τήν κατάλληλη πολιτική στιγμή. Πρωτοφανές γιά «δικτάτορα» νά μήν βιάζεται νά κυβερνήσει.
Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε αὐτό πού γράφει πρός τόν φίλο του
Μητροπολίτη Οὐγγροβλαχίας Ἰγνάτιο: « Περὶ τοῦ ἐρχομοῦ μου εἰς τὴν Ἑλλάδα χρειάζεται σκέψις...... Μ΄ ὅλα ταῦτα (πού λέγουν οἱ ἀντίπαλοί του) θεωροῦμαι ὡς Ρῶσσος, καὶ ἄν ἔλθω αὐτοῦ, θέλει στοχασθῆ ὅτι εἶναι σκοπὸς νὰ κάμωμεν τὴν Ἑλλάδα ἐπαρχίαν ῥωσσικὴν, καὶ πιθανόν περισσότερον νὰ βλάψω, παρὰ νὰ ὠφελήσω, καὶ μάλιστα τώρα ἐν ᾧ τὸ νέον Μινιστέρον τῆς Ἀγγλίας δὲν μᾶς ἔδωσεν ἀκόμη σημεῖα νὰ γνωρίσωμεν τὶ φρονεῖ περὶ Ἑλλάδος, καὶ ὁποῖα μέτρα θέλει λάβει εἰς ὅσα ἀποβλέπουν τὸ Γένος μας. Ὑποτάττω εἰς τὴν σοφίαν σας τοὺς στοχασμούς μου, καὶ ἐπειδὴ ἔχετε δοθέντα νὰ γνωρίζετε καλήτερα τὰ πράγματα, λάβετε μέτρα νὰ γενῇ ὁ ερχομός μου ἐν καιρῷ καὶ νὰ μὴ προξενηθῇ πολιτικῶς βλάβη.»
Γιά τό διάστημα πού μεσολαβεῖ μέχρι νά φθάσει ὁ Καποδίστριας στήν Ἑλλάδα διορίστηκε Ἀντικυβερνητική Ἐπιτροπή ἡ ὁποία ἀνέλαβε τήν διακυβέρνηση.
Οἱ ἀναφορές τῆς Ἐπιτροπῆς πού γίνονται γιά τό πρόσωπό του δηλώνουν τήν ἀναγνώριση, ἐκ μέρους τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἦθους καί τῆς προσωπικότητός του.
«Ἡ πεῖρα ἀπέδειξεν ὅτι διά νά διοικηθῶμεν καλῶς, ἔπρεπε νά ἔμβῃ ἐπί κεφαλῆς τῶν πραγμάτων ἄνθρωπος ἔμπειρος τῆς τέχνης τοῦ διοικεῖν. Τοῦτο ἐκπληροῦται σήμερον.
Ὁ Κόμης Κ. Ἰωάννης Καποδίστριας, διωρισμένος διά τοῦ ὑπ’ἀριθ. ΣΤ’ ψηφίσματος Κυβερνήτης, ἔφθασεν εὐτυχῶς εἰς τήν Πατρίδα μας.
Σπεύδομεν λοιπόν ν’ἀναγγείλωμεν τοῦτο πρός τό Πανελλήνιον, καί νά συγχαρῶμεν τό Ἔθνος, διότι ἀπολαμβάνει εἰς τούς κόλπους του ἄνδρα, τοῦ ὁποίου τά φῶτα, ὁ πατριωτισμός καί ἡ εἰς τά πράγματα ἐμπειρία, ὑπόσχονται βεβαίως ὅτι δέν θέλομεν ψευσθῆ εἰς τάς ἐλπίδας μας. Χαρῆτε λοιπόν, Ἕλληνες χαρῆτε, καί ἀποδώσατε εὐχαριστίας πρός τόν Ὕψιστον, ὅτι ἐπεσκέψατο ἡμᾶς καί ἀπέστειλε τῶν ἐπιθυμιῶν ἡμῶν τήν ἐκπλήρωσιν.
Ἐν Αἰγίνῃ τῇ 10 Ἰανουαρίου 1828
Ἡ Ἀντικυβερνητική Ἐπιτροπή
«Χαῖρομεν ὅτι παραδίδομεν τάς ἡνίας τῆς Κυβερνήσεως εἰς χεῖρας ἀνδρός, Σεβαστοῦ διά τήν ἀρετήν καί τά προτερήματά του, ἐμπείρου εἰς τά πράγματα, καί ἐν ἐνί λόγῳ τοιούτου, ὁποῖος μόνον ἐμπορεῖ νά φέρῃ τό Ἔθνος εἰς τήν ἀπόλαυσιν τῶν ἀγαθῶν τῆς διά τοσούτων αἱμάτων ἀποκτηθείσης ἐλευθερίας του.»
Ἐν Αἰγίνῃ τῇ 12 Ἰανουαρίου 1828
Ἡ Ἀντικυβερνητική Ἐπιτροπή
Ἀνταποκρινόμενος ὁ Καποδίστριας στήν πρόσκληση αὐτή ἔθεσε στήν Ἀντικυβερνητική Ἐπιτροπή καί στή Βουλή τῶν Ἑλλήνων τό σχέδιό του γιά τήν Προσωρινή κυβέρνηση, ζητῶντας ἄν συμφωνοῦν τήν ἐπικύρωση τοῦ σχεδίου του. Ἀναφέρει μάλιστα ὅτι: «Τοιαῦτα συλλογιζόμενος αἰσθάνομαι ζωηρὰν θλίψιν, ὅτι ἡ ἐν Τροιζῆνι Ἐθνικὴ Συνέλευσις δὲν ἐφωδίασε τὴν Βουλὴν μὲ ἀποχρώσας δυνάμεις, διὰ νὰ ἔχη τὴν ἐξουσίαν νὰ κυρώσῃ τὰ μέτρα, ἅτινα ἡ κοινὴ σωτηρία ἀποκαθιστᾷ εἰς τὸ ἑξῆς ἀνάγκης κατεπειγούσης ἀπαραίτητα.»
Τούς παρακαλεῖ δέ νά σκεφθοῦν αὐτά πού τούς λέει διότι: «οἱ ὑποθέσεις ἐπισωρεύονται, αἱ στιγμαί εἶναι πολύτιμοι σᾶς παρακαλῶ διά τοῦτο νά σκεφθῆτε περί τῆς παρούσης ἐπιστολῆς χωρίς καμία ἀναβολή καί νά μέ γνωστοποιήσετε τήν γνώμη σας ὅσο τάχος»»
Ἡ Ἀντικυβερνητική ἐπιτροπή ἀπαντᾶ:
«...Ἡ ἐπιθυμία, τήν ὁποίαν πάντοτε εἴχομεν, νά ἴδωμέν εἰς τήν πάσχουσαν πατρίδα τήν ποθητήν εὐνομίαν καί εὐταξίαν, καί ὁ ἐγνωσμένος διακαής ὑπέρ τῆς σωτηρίας τῆς Ἑλλάδος ζῆλος καί τά λαμπρά φῶτα τῆς Ἐξοχότητός Σας, μᾶς πείθουσι ν’ ἀποδεχθῶμεν ἀσμένως τήν σωτήριον ἀπόφασίν Σας, καί νά προσφέρωμεν ἑαυτούς, καθ’ οἷον δήποτε ἐγκρίνετε τρόπον, συμμετόχους τῶν ἔργων Σας καί συνυπευθύνους καθ’ ὅλην τήν ἔκτασιν...»
Ἐν Αἰγίνῃ τῇ 17 Ἰανουαρίου 1828
Τό ἴδιο καί ἡ Ἑλληνική Βουλή:
«Ἐπειδή ὁ παρά τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους ἐμπεπιστευμένος τάς ἡνίας τῆς Κυβερνήσεως Κύριος Ἰωάννης Α. Καποδίστριας ἔφθασεν εἰς τήν Ἑλλάδα·
Ἐπειδή αἱ δειναί τῆς πατρίδος περιστάσεις, καί ἡ διάρκεια τοῦ πολέμου δέν ἐσυγχώρησαν, οὔτε συγχωροῦσι τήν ἐνέργειαν τοῦ ἐν Τροιζῆνι ἐπικυρωθέντος, καί ἐκδοθέντος Πολιτικοῦ Συντάγματος καθ’ ὅλην αὐτοῦ τήν ἔκτασιν·
Ἐπειδή ἡ σωτηρία τοῦ ἔθνους εἶναι ὁ ὑπέρτατος πάντων τῶν νόμων, καί ἐπειδή ἡ Βουλή ἀνεδέχθη παρά τῶν λαῶν τήν πρόνοιαν τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας·
Ἡ Βουλή μόνον σκοπόν ἔχουσα τό νά σωθῇ ἡ Ἑλλάς, καί ὡς ἱερώτερόν της χρέος θεωροῦσα τοῦτο, καί τήν εὐδαιμονίαν τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους, τοῦ ὁποίου ἐνεπιστεύθη τήν φροντίδα·
Καί ἐπειδή ὁ Κυβερνήτης ἐπρόβαλε σχέδιον μεταβολῆς Διοικήσεως προσωρινῶς·
Ψηφίζει
Α. Ὁ Κυβερνήτης μετά τῆς Βουλῆς συγκαλοῦσι τόν Ἑλληνικόν λαόν εἰς Ἐθνικήν Συνέλευσιν κατά τήν παραγρ. Δ τῆς Κ συνεδριάσεως τῆς ἐν Τροιζῆνι τρίτης Ἐθνικῆς Συνελεύσεως.
Β. Ἡ Προσωρινή Διοίκησις τῆς ἐπικρατείας κανονίζεται κατά τά ἐφεξῆς ἄρθρα. (Ἐνταῦθα ἀκολοθεῖ τό ψήφισμα Α’ – τό ὁποῖο ὁρίζει τόν τρόπο συγκρότησης Προσωρινῆς Κυβέρνησης)
Γ. Ἀποτίθεται ἡ Βουλή τό ὁποῖον ἀνέλαβε χρέος τῆς Νομοδοτικῆς ἐξουσίας
Ἐν Αἰγίνῃ τῇ 18 Ἰανουαρίου 1828
Ἡ ἴδια ἡ Ἑλληνική Βουλή ἀνέστειλε τό Σύνταγμα τῆς Τροιζήνας, παρέδωσε τήν νομοθετική ἐξουσία στήν προσωρινή κυβέρνηση ἐπικυρώνοντας τήν πρόταση τοῦ Καποδίστρια.
Ποιός δικτάτορας παρακαλεῖ τήν Βουλή ὄχι μόνο νά συμφωνήσει ἀλλά καί νά ἐγκρίνει τή διάλυσή της; Εἶναι σαφές ὅτι ἄν ὁ Καποδίστριας δέν ἔπαιρνε τήν ἔγκριση τῆς Βουλῆς θά ἀποχωροῦσε ἀπό τήν Ἑλλάδα.
Ὁ κ. Χατζῆς θαυμάζει σέ ἄρθρο του τόν Ἀλέξανδρο Μαυροκορδάτο, ὡς τόν σημαντικότερο φορέα τῶν φιλελεύθερων ἰδεῶν κατά τή διάρκεια τῆς ἑλληνικῆς ἐπανάστασης ....
Ὁ Ἀλέξανδρος Μαυροκορδάτος ἦταν ἕνας ἀπό τούς βασικούς ἀντιπολιτευομένους τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια καί κατήγορος τοῦ Κυβερνήτη γιά τή μή ἐφαρμογή τοῦ Συντάγματος. Στήν ἀλληλογραφία τοῦ Σπ. Τρικούπη μέ τόν Ἀλ. Μαυροκορδάτο τό 1837, ὁ Σπ. Τρικούπης ἐλέγχει τόν Ἀλέξανδρο Μαυροκορδάτο γιά τήν ἄρνησή του νά ὑποστηρίξει τήν ἐφαρμογή τοῦ Συντάγματος θέτοντας ἕνα σωρό ὅρους καί προϋποθέσεις ὑποστηρίζοντας ὅτι ἡ πραγματοποίηση τοῦ Συντάγματος μπορεῖ νά ἀναβληθεῖ γιά τά ἑπόμενα ἔτη: «Ἄν εἰς τά 1831 ἐνόμιζες τούς Ἕλληνας ἀξίους εἰς ἄμεσον ἐνέργειαν συντάγματος καί ἔλαβες περί αὐτοῦ τούτου καί τά ὅπλα εἰς χεῖρας σου (ἐγώ δέν τά ἔλαβα), πῶς γίνεται μετά ἕξ χρόνους νά νομίζῃς ὅτι δέν εἶναι πλέον ἱκανόν;»
Εἶναι πολύ ὀφέλιμη αὐτή ἡ ἀλληλογραφία διότι ἀκριβῶς δείχνει τό ἦθος τοῦ Μαυροκορδάτου τόν ὁποῖο θαυμάζει ὁ κ. Χατζῆς.
Εἶναι κατανοητό ὅτι ὁ κ. Χατζῆς καί ἡ κα Ἀγγελοπούλου δέν μποροῦν νά καταλάβουν τήν προσωπικότητα τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια καί γι’ αὐτό συνεχῶς τήν διαστρέφουν. Δέν μποροῦν νά τήν καταλάβουν γιατί τό πιστεύω καί τό ἦθος του εἶναι ἄγνωστα σ’ αὐτούς. Ὅσο λοιπόν ἀσχολοῦνται μέ τό πρόσωπο τοῦ Μαρτυρικοῦ Κυβερνήτη, τό μόνο πού καταφέρνουν εἶναι νά ἀποδεικνύουν πόσο ἀποκομμένοι εἶναι ἀπό τήν Ἑλληνική καί Ὀρθόδοξη παράδοση, τῆς ὁποίας γνήσιος ἐκφραστής ἦταν ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας.
Καρζῆς Νικόλαος
Ἠλ/γος Μηχ/κος ΕΜΠ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΤΑΤΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΟΥΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΤΟΡΟΝΤΟ
Ἀγαπητοί συµποιµένες τῆς ποίµνης τοῦ Χριστοῦ,
Αγαπητά τέκνα, λογικά πρόβατα τῆς λογικῆς ποίµνης,
Σᾶς χαιρετῶ µέ τήν πνευµατική χαρά τῆς ἀκατάβλητης ἐλπίδας τῆς Ἀναστάσεως.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Ἐν µέσῳ τῆς συνεχιζοµένης κρίσεως τῆς ἀσθενείας τοῦ Κορωνοϊού, θέλω νά σᾶς ἀπευθυνθῶ ὡς πατέρας σας ἐν Χριστῷ νά σᾶς δώσω κουράγιο µέ τήν δύναµη τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καί τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας µας, και να σᾶς προσφέρω νηφάλια νουθεσία ἐν µέσῳ τῆς συγχύσεως πού µᾶς περιβάλλει.
Κατά τήν διάρκεια αὐτῆς τῆς κρίσεως, ἡ Ἱερά Σύνοδός µας καθώς καί Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας µας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος ξεχωριστά, ἔδωσαν ἔγκαιρες καί πλούσιες προτροπές σέ ὅλους µας, νά ἐντείνωµε τήν πνευµατική µας ζωή, τίς νηστείες µας, τό θυσιαστικό µας φρόνηµα, καί τίς ἀγαπητικές µας πράξεις πρός τόν πλησίον. Χωρίς τήν τελειοποίησι τῆς πνευµατικῆς µας ὁράσεως ἡ ὁποία ἀποκτᾶται διὰ τῆς καθάρσεως ἀπό τά πάθη, πώς θά µπορέσωµε ἀπλανῶς νά διακρίνωµε «τά σηµεῖα τῶν καιρῶν», ὅπως ἀπαιτεῖ ὁ Κύριός µας (Ματθ. 16,3); Πράγµατι, εἴµαστε ὑποχρεωµένοι καί νά τελειοποιήσωµε τήν πνευµατική µας ὅρασι καί νά διακρίνωµε τά σηµεῖα τῶν καιρῶν. Θέλω τῶρα νά ἐπικεντρώσω τόν λόγο µου στήν τελευταία ὑποχρέωσι, στήν διάκρισι τῶν σηµείων τῶν καιρῶν.
Πολλοί γνωρίζετε ὅτι µοῦ ἀρέσει νά ἀναφέρωµαι στήν Ὀρθοδοξία ὡς «ἡγιασµένη κοινή λογική». Εἶστε λογικά πρόβατα τοῦ ποιµνίου τοῦ Χριστοῦ, ἐντεταλµένοι νά εἶστε «φρόνιµοι ὡς οἱ ὄφεις καί ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί» (Ματθ. 10,16). Δέν εἶστε ὑποχρεωµένοι να κάνετε τυφλή ὑπακοή στούς ταγούς τῆς Ἐκκλησίας. Πολλοί ἤµασταν στό παρελθόν µέλη ἐκκλησιαστικῶν παρατάξεων πού διεφθάρησαν καί πού ἔπεσαν σέ αἵρεσι. Ἡ διάκρισις εἶναι ἀρετή. Ἄν στό παρελθόν δέν ἀναζητούσαµε τήν ἀλήθεια τόν κατάλληλο καιρό, δέν θά βρίσκαµε τήν Ἐκκλησία τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος, ἡ ὁποία κηρύττει την ὀρθή πίστι.
Εἶναι κατάδηλο ἰδίως σήµερα ὅτι δέν πρέπει νά συνηθίζεστε στήν τυφλή ὑπακοή στούς κυβερνῶντες, εἰδικά ὅταν τό πνεῦµα τοῦ Ἀντίχριστου δρᾷ τόσο ἐµφανῶς στόν κόσµο. Πολλές κοσµικές ἀρχές ἐπανειληµµένως ἔχουν δείξει ἔχθρα πρός τούς θεσµούς τῆς Εκκλησίας, πρός τούς θεσµούς τῶν ἱστορικά Χριστιανικῶν κοινωνιῶν, καί πρός τόν θεσµό τῆς παραδοσιακῆς οἰκογενείας, και δηλώνουν ἀνοιχτά τήν πρόθεσί τους νά τά καταργήσουν ὅλα. Ἐπιβάλλεται νά ὑπακούωµε στήν πολιτική ἐξουσία σέ ὅ,τι εἶναι νόµιµο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, δίνοντας τῷ Καίσαρι τά τοῦ Καίσαρος. Ὡστόσο, ὅταν ὁ Καίσαρ διεκδικῇ ἰδιότητα θεού, πρέπει νά ἀντισταθῶµε, ἀκόµα καί ἄν αὐτό σηµαίνει γιά ἐµᾶς µαρτυρικό θάνατο.
Προτρέπω εὐθέως τό ποίµνιο τῶν λογικῶν προβάτων πού µοῦ ἔχει ἐµπιστευθεῖ νά σέβεστε τούς κυβερνῶντες καί νά φέρεστε πρός αὐτούς µέ τήν πρός τόν πλησίον ἀγάπη. Ὅµως, ὁ ἀληθινός 4 σεβασµός καθώς καί ἡ ὄντως φιλανθρωπία––ἡ χριστιανική ἀγάπη––ἐκδηλώνονται ὅταν «ἀληθεύωµεν ἐν ἀγάπῃ». (Εφ. 4,15)
Ἡ ἱστορική µας πραγµατικότητα καί ἡ κοινή λογική ἀπαιτοῦν νά κάνωµε διάκρισι µεταξύ τῶν εὐσεβῶν Ὀρθόδοξων ἡγετῶν τοῦ παρελθόντος καί τῶν σηµερινῶν ἀντιχριστιανικῶν κοσµικῶν καθεστώτων, τά ὁποῖα ἐδῶ καί πολύ καιρό ἔχουν δηλώσει ἀνοιχτά τήν πρόθεσή τους ὄχι µόνο νά ἀποµακρύνουν τήν Ἐκκλησία ἀπό τό δηµόσιο διάλογο, ἀλλά καί νά εἰσβάλλουν στούς ναούς µας, στά σπίτια µας, ἀκόµα καί νά διεισδύσουν στήν διάνοιά µας, γιά νά δηµιουργήσουν ἐκκοσµικευµένο, ἀντιχριστιανικό «παράδεισο ἐπί τῆς γῆς».
Οἱ ἡγέτες τῆς ἀθέας ἐκκοσµικεύσεως ἔχουν γράψει ἀνοιχτά γιά τούς προαναφερθέντες στόχους τους ἐδῶ καί ἑκατό χρόνια. Χρειάζεται κανείς µόνο νά προσέξῃ τό τί γράφεται στά βιβλία τους καί στίς δηµοσιεύσεις τους καί νά παρακολουθήσῃ τίς πράξεις τους. Δέν πρόκειται ἐδῶ γιά κάποια µυστική συνωµοσία, αλλά γιά πρόγραµµα συχνά δηµοσιοποιηµένο καί ἐπίσηµα ἐγκεκριµένο µεταδόσεως τοῦ πνεύµατος τοῦ Ἀντιχρίστου καί θεσπίσεως πολιτικῶν οἱ ὁποῖες διέπονται ἀπό αὐτό τό πνεῦµα. Δέν χρειάζεται νά ἐµβαθύνωµε σέ λεπτοµερεῖς καί ἐπισφαλεῖς ἑρµηνείες τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἀγίου Ἰωάννου γιά νά βγάλωµε αὐτά τά συµπεράσµατα. Δέν χρειάζεται νά εἰκαστῶµε τήν ὥρα τῆς πραγµατικῆς ἀφίξεως τοῦ Ἀντιχρίστου ἐπί τῆς γῆς γιά νά διακρίνωµε τό ἀντίχριστο πνεῦµα, τό ὁποῖο ἐξ ἀρχῆς πολεµεῖ τήν Ἐκκλησία. Χρειάζεται µόνο νά εἴµαστε νηφάλιοι καί προσεκτικοί, νά εἴµαστε σταθερά πιστοί στήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καί στήν Χριστιανική µας συνείδησι.
Ἑποµένως, στήν παροῦσα κατάστασι ὁποιοσδήποτε Ὀρθόδοξος Χριστιανός ὑπό τό ὠµοφόριόν µου ἐπιθυµεῖ νά ἀµφισβητήσῃ ἀνοιχτά τήν ἐκδοχή τῶν τεκταινοµένων πού προβάλλεται κυρίαρχα ἀπό τά µέσα µαζικῆς ἐνηµερώσεως ή τίς πολιτικές τῶν κυβερνώντων ἔχει τήν εὐλογία µου νά τό πράξῃ, ἀρκεῖ νά εἶναι πληροφορηµένος ἀπό ἀξιόπιστες πηγές, νά διατείνεται µέ λογικά ἐπιχειρήµατα, καί νά διέπεται ἀπό φιλανθρωπικό καί πραγµατικά Ὀρθόδοξο πνεῦµα, µέ κατάρτισι προσευχητική καί ὑγιῆ πνευµατική ζωή. Ὑπάρχει χῶρος στήν Ἐκκλησία γιά εὔλογη διαφωνία σέ αὐτά τά θέµατα. Κοινός µας στόχος πρέπει νά εἶναι ἡ προσευχή στόν Θεό νά ἀποκαλυφθῇ ἡ ἀλήθεια καί ἡ ἐνεργή ἀναζήτησι τῆς ἀληθείας. Κανείς δέν πρέπει νά ἐκφοβίζεται, νά γελοιοποιῆται, ἤ νά εὐτελίζεται ἀπό κανέναν γιά τήν ἀναζήτησι τῆς ἀληθείας καί τήν ἔκφρασι τῆς γνώµης του.
Ἡ ὁσιακή ἀγάπη καί ἡ πραότητα δέν ἀποκλείουν τό θαῤῥος καί τήν µαχητικότητα ἐνώπιον τοῦ κακοῦ. Ὑπάρχει κατάλληλος καιρός νά ζητήσωµε εὐθύνες ἀπό τούς πολιτικούς µας ἡγέτες χάριν τῶν οἰκογενειῶν µας. Ἀς ἀληθεύωµε ἐν ἀγάπῃ.
Διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης,
+ ὁ Τορόντο Μωυσής