ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Κυριακή 30 Μαΐου 2021
Σάββατο 29 Μαΐου 2021
Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ! ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ;
Γιατί άραγε;
29η Μαῒου: επέτειος της τραγικής ημέρας για τον Οικουμενικό Ελληνισμό, της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους το 1453. Η χιλιόχρονη αυτοκρατορία έπεσε και παραδόθηκε βορά στα βάρβαρα στίφη των Οθωμανών, που γέμισαν με τα πτώματα των Χριστιανών τα περισσότερα σημεία της μεγάλης Πόλεως. «Και η γη σε μερικά μέρη δεν φαινόταν από τους πολλούς νεκρούς» σημειώνει στο «Χρονικόν» του ο γνωστός ιστορικός της αλώσεως Γεώργιος Φραντζής. Για να συνεχίσει: «Ήταν φοβερό θέαμα και άκουγες θρήνους πολλούς, ποικίλους και έβλεπες αμέτρητους εξανδραποδισμούς ευγενών, αρχοντισσών και παρθένων και μοναχών, που τις έσερναν αλύπητα οι Τούρκοι από τα ρούχα και τα μαλλιά και τις κοτσίδες έξω από τις εκκλησίες, ενώ έκλαιαν και οδύρονταν... Έβλεπες το θείο αίμα και σώμα του Χριστού να χύνεται στη γη και να πετιέται...».
Το ίδιο και περισσότερο τραγικός στην περιγραφή του είναι και ο πρώτος μετά την άλωση Πατριάρχης Κων/λεως Γεννάδιος Σχολάριος. Σε θρηνητική του αναφορά για την ημέρα εκείνη γράφει: «Θυμηθείτε πόσο μεγάλο και εκλεκτό υπήρξε το Γένος μας. Γιατί ήταν σοφό, ένδοξο, γενναίο, φρόνιμο, ηρωικό... Αλλά τώρα, αλλοίμονο για τα κακά! Χάθηκε το παν, αφού έπεσε στα χέρια των εχθρών η Κωνσταντινούπολη, που η ανάμνησή της και μόνο μπορεί να μας κάνει να ξεσπάσουμε σε κραυγές πόνου και γοερά κλάματα και να ψυχορραγήσουμε. Πράγματι, όταν κυριεύτηκε η Πόλη, βεβηλώθηκαν τα θυσιαστήρια, καταπατήθηκαν τα ιερά σκεύη και αντικείμενα, χύθηκε πολύ αίμα, ατιμάσθηκαν μοναχές, βιάσθηκαν παρθένες, αποκεφαλίστηκαν βρέφη, φονεύτηκαν με τα μαχαίρια των ασεβών άρχοντες, ιερείς, άντρες, γυναίκες, άνθρωποι κάθε ηλικίας. Αλλοίμονο σ’ εμένα τον ταλαίπωρο και άθλιο!.. Ο Μωάμεθ εξαφάνισε τα πάντα. Και τα κακά δεν υπάρχουν μόνο στη Βασιλεύουσα, αλλά και στις μικρότερες πόλεις».
Πέρα όμως από τις τραγικές περιγραφές, εκείνο που ιδιαιτέρως προξενεί εντύπωση στα κείμενα της εποχής είναι η ερμηνεία των γεγονότων από τους συγγραφείς. Ούτε λίγο ούτε πολύ ως αίτιο της πτώσης της Βασιλεύουσας θεωρούνται οι αμαρτίες των Χριστιανών. «Και ταύτα πάντα διά τας αμαρτίας ημών!» Λέει πάλι ο Γεννάδιος Κων/λεως στον θρήνο που αναφέραμε παραπάνω: «Και όλα τούτα έγιναν εξαιτίας των αμαρτίας μας. Όταν δε στρέψω την προσοχή μου σ’ αυτά, γίνομαι έξαλλος, η ψυχή μου ταράζεται και το πνεύμα μου ιλιγγιά». Και ο προαναφερθείς Γεώργιος Φραντζής περιγράφοντας τις τελευταίες στιγμές της Πόλης πριν την τελική πτώση, μαρτυρεί: «Διέταξε λοιπόν ο βασιλεύς, μαζί με τις άγιες και σεπτές εικόνες και τα άγια λείψανα, ιερείς, αρχιερείς και μοναχοί, γυναίκες και παιδιά, να περιφέρονται με δάκρυα στα τείχη της πόλεως και να ψάλλουν το «Κύριε ελέησον» και να ικετεύουν τον Θεό να μη μας παραδώσει για τις αμαρτίες μας στα χέρια εχθρών ανόμων και αποστατών και πονηροτάτων σε όλη την οικουμένη, αλλά να μας λυπηθεί σαν κληρονόμους του αληθινού Θεού».
Η Πόλη λοιπόν έπεσε, κατά παραχώρηση Θεού, λόγω των αμαρτιών των Χριστιανών – η εκτίμηση των Βυζαντινών ιστορικών. Η θαυμαστή χιλιόχρονη αυτοκρατορία με τη μεγαλειώδη πορεία πάνω στη γη – και με τις μελανές σελίδες της οπωσδήποτε – όταν παρέκλινε από το θέλημα του Θεού, βίωσε το αποτέλεσμα: την υποταγή στον εχθρό. Με σκοπό βεβαίως τη δημιουργία συνθηκών μετανοίας και επανόδου στον ορθό δρόμο.
Να ειρωνευτούμε μήπως τη σκέψη και την αίσθηση των προγόνων μας αυτών, επειδή οι νεώτεροι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την ιστορία οριζόντια και άσχετα προς την ενέργεια του Θεού; Αλλά αυτό θα ήταν η επιβεβαίωση της δικής μας ολιγοπιστίας και απιστίας απέναντι στον Θεό που όχι μόνον είναι ο Δημιουργός μας, αλλά και ο Προνοητής μας και ο τελικός Διακυβερνήτης μας. Ο Χριστός, ο αληθινός Θεός μας, μάς απεκάλυψε πως ενδιαφέρεται όχι μόνο για τους λαούς και ευρύτερα για τον κόσμο, αλλά και για τον καθένα μας μεμονωμένα, σε βαθμό που και «οι τρίχες της κεφαλής μας είναι αριθμημένες από Εκείνον!» Απλώς, να Τον θέλουμε στη ζωή μας. Όταν Τον διαγράφουμε και δείχνουμε ότι μας... ενοχλεί η παρουσία Του, Εκείνος αποσύρεται διακριτικά και μας αφήνει στο αρρωστημένο θέλημά μας. Κι αυτό το θέλημα, το αποκομμένο από το δικό Του πανάγαθο και παντοδύναμο και ευεργετικό θέλημα, γίνεται η καταστροφή κι η κόλασή μας.
Οπότε, η εκτίμηση των Βυζαντινών ότι η Πόλη έπεσε εξαιτίας των αμαρτιών τους ηχεί πολύ χριστιανικά. Κι ηχεί μάλιστα με τη δύναμη της φωνής των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, οι οποίοι παρομοίως εκτιμούσαν τα πράγματα: η απομάκρυνση από τον Θεό φέρνει πάντοτε την καταστροφή. Όχι εξαιτίας του Θεού, αλλ’ εξαιτίας των ανθρωπίνων εγωιστικών επιλογών – χωρίς Θεό ο άνθρωπος κατασπαράσσει τον συνάνθρωπό του!
Η τραγική επέτειος της 29ης Μαῒου δεν πρέπει να είναι μόνον αφορμή για όξυνση της ιστορικής μας μνήμης, αλλά και για παραδειγματισμό και διδαχή. Αν κι εμείς παρουσιάζουμε στη ζωή μας, την προσωπική και οικογενειακή και εθνική, φαινόμενα απομάκρυνσης από το θέλημα του Θεού – και δυστυχώς δεν τα παρουσιάζουμε σε πολλά επίπεδα; - το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο με τις προγενέστερες εποχές: ο Θεός θα μας εγκαταλείψει στα αποτελέσματα της ανορθόδοξης ζωής μας. Κι ίσως γι’ αυτό θα πρέπει να δούμε και την κρίση που περνάμε οι άνθρωποι, εθνική και παγκόσμια, κάτω από την παραπάνω οπτική. Που θα πει ότι η διέξοδος είναι μονόδρομος: η γνήσια μετάνοια και επιστροφή μας στον Θεό.
Παρασκευή 28 Μαΐου 2021
ΠΡΑΣΙΝΟ ΨΗΦΙΑΚΟ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ COVID
Μία νέα εποχή ξεκινάει με το ευρωπαϊκό ψηφιακό πιστοποιητικό για τον Covid.
Το ψηφιακό πιστοποιητικό λειτουργεί ως μία λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας για τη διευκόλυνση των ταξιδιών, που είναι ιδιαίτερα σημαντικό και για τη χώρα μας εν μέσω τουριστικής περιόδου.
«Ενσωματώνει τις πληροφορίες κάθε χώρας σε μία πανευρωπαϊκή πλατφόρμα, με ασφάλεια και προστασία, το είδαμε στην επίδειξη, είναι απλό και ουσιαστικά έχει όλες τις πληροφορίες που ένα κράτος μέλος χρειάζεται για να καλωσορίσει έναν ταξιδιώτη χωρίς να του επιβάλει περιορισμούς», είπε ο πρωθυπουργός.
Εύκολη η έκδοσή του
Ο πολίτης μπορεί να παίρνει το ψηφιακό πιστοποιητικό χρησιμοποιώντας είτε τους προσωπικούς τους κωδικούς πρόσβασης στο Taxisnet, είτε τον ΑΜΚΑ.
Το Ευρωπαϊκό Ψηφιακό Πιστοποιητικό Covid της ΕΕ θα εκδίδεται από τις εθνικές Αρχές και θα είναι διαθέσιμο σε ψηφιακή ή έντυπη μορφή για εκείνους που έχουν εμβολιαστεί πλήρως, διαθέτουν αρνητικό PCR test, ή έχουν βεβαίωση ανάρρωσης από τον κορωνοϊό.
Η απόδειξη προγενέστερης νόσησης, και συνεπώς ύπαρξης αντισωμάτων, είναι έγκυρη για έως 180 ημέρες, ένας πολίτης θα θεωρείται ότι έχει ανοσία αν διαθέτει θετικό τεστ PCR που να αποδεικνύει προγενέστερη μόλυνση ενώ τεστ αντισωμάτων δε θα γίνονται δεκτά.
Στη συμφωνία δεν αποσαφηνίζεται για πόσο καιρό ένα αρνητικό τεστ PCR είναι έγκυρο για να ταξιδέψουμε.
H χώρα μας πήρε συγχαρητήρια για την υιοθέτηση του ψηφιακού πιστοποιητικού, ενώ οι εικόνες από την παρουσίαση ταξίδεψαν μέσω Reuters σε όλο τον κόσμο, με τον Σαρλ Μισέλ να λέει πως μετά από τις διαπραγματεύσεις θα μπορέσει η ΕΕ να το εφαρμόσει τις επόμενες εβδομάδες.
Από πού προήλθε ο κορωνοϊός: Ποιος άνοιξε το κουτί της Πανδώρας; Η Φύση ή κάποιο εργαστήριο; (Μέρος 1ο)
Συγγραφέας: Nicholas Wade, 5η Μαΐου, 2021
Ο Nicholas Wade είναι συντάκτης και συγγραφέας επιστημονικών άρθρων και έχει αρθρογραφήσει στα γνωστά έντυπα Nature, Science, New York Times…
Η επιδημία του κορωνοϊού έχει μέχρι στιγμής στοιχίσει τη ζωή σε πάνω από τρία εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Η προέλευση του ιού όμως παραμένει ένα μυστήριο παρόλο που χάθηκαν άδικα τόσες ζωές και καταστράφηκαν τόσες οικονομίες χωρών. Οι πολιτικές σκοπιμότητες των κυβερνήσεων με τη βοήθεια αρκετών επιστημόνων έχουν απλώσει ένα παχύ σκοτάδι πάνω στην εύλογη ερώτηση: «ποια είναι η προέλευση του κορωνοϊού και πώς θα αποφύγουμε μια παρόμοια καταστροφή στο μέλλον?» Στο μεταξύ, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης δεν κάνουν τίποτα για να βοηθήσουν στη διαλεύκανση της αλήθειας.
Για να οδηγηθούμε στην αλήθεια θα παραθέσουμε πολλά επιστημονικά στοιχεία περί του κορωνοϊού έτσι ώστε ο κάθε αναγνώστης να εξάγει τα δικά του συμπεράσματα. Στη συνέχεια θα προσεγγίσουμε το πολύπλοκο θέμα του «ποιος φταίει» για αυτήν την ιστορία, η οποία αρχίζει από την κυβέρνηση της Κίνας και δυστυχώς επεκτείνεται πολύ πέρα από αυτήν.
Ο ιός που προκάλεσε την πανδημία είναι επιστημονικά γνωστός ως SARS-CoV-2, για συντομία θα τον αναφέρουμε ως SARS2. Οι δύο θεωρίες προέλευσης είναι ότι ο ιός αυτός είτε προήλθε από τις νυχτερίδες είτε δημιουργήθηκε σε κάποιο εργαστήριο από ερευνητές. Είναι σημαντικό να τονιστεί εδώ ότι δεν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία υπέρ της μιας ή της άλλης θεωρίας μια και τα αρχεία του Ινστιτούτου Ιολογίας της Wuhan είναι σφραγισμένα από τις Κινεζικές αρχές.
Πώς άρχισε η ιστορία: το Δεκέμβριο του 2019 οι Κινεζικές αρχές ανέφεραν ότι υπήρχαν πολλά κρούσματα κορωνοϊού τα οποία εντοπίζονταν στην «υγρή αγορά» της Wuhan. Σ’αυτήν την αγορά πωλούνται άγρια ζώα για το κρέας τους ως τροφή. Στην ίδια αγορά, το 2002, είχε αρχίσει η επιδημία του SARS1 στην οποία ένας ιός από τις νυχτερίδες πέρασε πρώτα σε μοσχογαλές και μετά στον άνθρωπο. Το 2012 ένας παρόμοιος ιός, με το όνομα MERS, δημιούργησε μια δεύτερη επιδημία κι αυτή τη φορά ο ενδιάμεσος ξενιστής δεν ήταν μοσχογαλές, αλλά καμήλες.
Η αποκωδικοποίηση του γονιδιώματος του νέου ιού έδειξε ότι ανήκει στην υπεροικογένεια των Βήτα-κορωνοϊών, όπου ανήκουν και οι προηγούμενοι ιοί SARS1 και MERS. Το γεγονός ότι η έναρξη της επιδημίας και των τριών ιών έγινε στην ίδια «υγρή αγορά» έδωσε στους ειδικούς την αφορμή να ισχυριστούν ότι ο νέος ιός προήλθε κι αυτός από τις νυχτερίδες με κάποιο ενδιάμεσο ξενιστή. Όταν όμως Κινέζοι ερευνητές βρήκαν ότι υπήρχαν κι άλλα κρούσματα μακριά από την «υγρή αγορά», η θεωρία ότι ο ιός προήλθε από τις νυχτερίδες άρχισε να χάνει το κύρος της.
Ο κύριος λόγος για την αμφισβήτηση αυτής της θεωρίας είναι ότι στη Wuhan βρίσκεται το διάσημο Ινστιτούτο Ιολογίας, στο οποίο γίνονται εκτεταμένες έρευνες πάνω στους κορωνοϊούς. Οπότε είναι εύλογο να θεωρήσει κάποιος ότι έγινε ένα ατύχημα κι ο ιός που βρισκόταν κάτω από κάποιο μικροσκόπιο βρέθηκε ξαφνικά να προκαλεί το θάνατο σε ανυποψίαστους πολίτες.
Εκείνη τη χρονική περίοδο, το Φεβρουάριο του 2020, όπου κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς είχε συμβεί, μια ομάδα ιολόγων δημοσίευσε στο διάσημο Ιατρικό περιοδικό Lancet μια επιστολή όπου ουσιαστικά προλάβαινε την Κοινή γνώμη λέγοντας ότι «στεκόμαστε ενωμένοι εναντίον κάθε θεωρίας συνομωσίας που θεωρεί ότι ο ιός αυτός δεν προήλθε από το ζωικό βασίλειο». Σε ποια θεωρία συνομωσίας αναφέρονταν οι ειδικοί αυτοί? Δεν υπήρχε καμιά θεωρία εκείνη την περίοδο. Πώς οι συντάκτες του Lancet επέτρεψαν μια τέτοια δημοσίευση χωρίς να έχουν απολύτως κανένα στοιχείο στα χέρια τους?
Πολύ γρήγορα αποδείχτηκε ότι την επιστολή αυτή την είχε γράψει και οργανώσει ένας κάποιος Peter Daszak, ο οποίος τότε ήταν ο πρόεδρος του οργανισμού EcoHealth Alliance of New York, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού «για την πρόληψη πανδημιών». Αυτός ο οργανισμός ήταν που έστελνε τα κονδύλια για την έρευνα στους κορωνοϊούς στο Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan. Αν λοιπόν ο ιός είχε όντως ξεφύγει από τα εργαστήρια που χρηματοδοτούσε ο Daszak, τότε η πιθανή Νομική εμπλοκή του ανθρώπου αυτού θα ήταν αναπόφευκτη. Η σχέση του Daszak με την έρευνα στους κορωνοϊούς στη Wuhan σκοπίμως παραλείφθηκε από το έγκριτο περιοδικό Lancet, το οποίο δήλωνε στο τέλος της επιστολής ότι «ουδεμία σχέση υπάρχει μεταξύ Daszak και Wuhan».
Να σημειωθεί εδώ ότι ο Daszak είναι ιολόγος και μέλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ). Είναι επίσης μέλος της ομάδας όπου διερευνά την …προέλευση του ιού! Είναι φανερό ότι ο Daszak και η παρέα του είχαν πολλά να χάσουν αν ο ιός είχε ξεφύγει από τα εργαστήριά τους.
Και πώς βρέθηκε -αν βρέθηκε- ο ιός αυτός στα εργαστήριά τους εξ αρχής? Για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό, πρέπει να ανατρέξουμε σε μια νέα «κατηγορία έρευνας» που είχε δημιουργηθεί τα τελευταία είκοσι χρόνια. Αυτή η νέα έρευνα είχε τον τίτλο “Gain of Function Research” θα την μεταφράζαμε ελεύθερα ως «έρευνα Λειτουργικού Κέρδους». Ο σκοπός της έρευνας αυτής είναι να μελετάει την πιθανότητα διαπίδυσης γονιδιακού υλικού από είδος σε είδος. «Αν ξέρουμε ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό, τότε μπορούμε να προστατευθούμε από μια τέτοια διαπίδυση». Αυτό ήταν το βασικό επιχείρημα για την ύπαρξη της νέας αυτής κατηγορίας έρευνας.
Κάτι τέτοιο όμως δεν γινόταν στα εργαστήρια ιολόγων όπως ο Daszak. Αντί να μελετάνε πώς θα προστατεύσουν το Κοινό από μια πιθανή «διαρροή γενετικού υλικού» στον άνθρωπο, οι ιολόγοι αυτοί κατασκεύαζαν οι ίδιοι νέους ιούς και μάλιστα πολύ πιο επικίνδυνους από αυτούς που υπάρχουν στη Φύση. Θεωρούσαν μάλιστα ότι η έρευνα αυτή είναι απολύτως ασφαλής, παρότι κάθε χρόνο συμβαίνουν ατυχήματα διαρροής τέτοιων ιών από τα εργαστήρια στους ανθρώπους.
Αν ήξερε το Κοινό για τις έρευνες αυτές τότε οι επιπτώσεις που θα είχε το κύμα αγανάκτησης του κόσμου θα ήταν τεράστιες. «Μπορεί να καταρριφθεί όλο το επιστημονικό οικοδόμημα από πάνω μέχρι κάτω» έγραφε ο Antonio Regalado στο MIT Technology Review το Μάρτιο του 2020.
Ας δούμε όμως τη συνέχεια της ιστορίας και πώς η Κοινή γνώμη «κατευθύνθηκε» προς τη θεωρία ότι ο ιός προήλθε από τη Φύση κι όχι από κάποιο εργαστήριο, όπως αυτά στο Ινστιτούτο της Wuhan.
Μετά την πρώτη επιστολή του Daszak στο Lancet, ακολούθησε και μια δεύτερη επιστολή, αυτή τη φορά από μια άλλη ομάδα ιολόγων με επί κεφαλής τον Kristian G. Andersen από το Scripps Research Institute. Η επιστολή αυτή δημοσιεύθηκε στο Nature, ένα επίσης πολύ έγκριτο Ιατρικό έντυπο, στις 17 Μαρτίου του 2020. Αυτή η επιστολή ήταν απλά μια επιστολή, δεν ήταν δηλαδή επιστημονικό άρθρο, απλά εξέφραζε τη γνώμη των επιστημόνων αυτών.
«Οι αναλύσεις μας δείχνουν ότι ο ιός αυτός δεν είναι κατασκεύασμα εργαστηριακό ή πειραγμένος ιός» έγραφαν οι πέντε ιολόγοι της επιστολής. Δυστυχώς, η επιστημονική εγκυρότητα της επιστολής αυτής ήταν πολύ χαμηλή. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Για να βασίσουν το επιχείρημά τους ότι «ο ιός δεν είναι κατασκευασμένος» χρησιμοποίησαν μεθόδους πολύ ξεπερασμένες. Συγκεκριμένα, προσπάθησαν να δουν αν όντως υπήρχαν στοιχεία «αντιγραφής και επικόλλησης» στο γονιδίωμα του ιού, από άλλους ιούς, πράγμα που θα έδειχνε ανθρώπινη παρέμβαση. Κάτι τέτοιο δεν βρήκανε.
Υπάρχουν όμως νεότερες μέθοδοι ανίχνευσης γενετικών «πειραγμάτων» όπου δεν αφήνουν ίχνη πίσω τους. Δύο τέτοιες μέθοδοι είναι οι ακόλουθοι: Seamless και Serial passage, ελεύθερα θα τους μεταφράζαμε ως «ελεύθερα περάσματα» γονιδιωμάτων από είδος σε είδος. Αυτό είναι υπόθεση ρουτίνας σε εργαστήρια Ιολογίας παντού όπου γίνονται αυτές οι «μεταφορές» γονιδιωμάτων από καλλιέργεια σε καλλιέργεια. Αν κάποιος ιός έχει «πειραχτεί» με μία από τις παραπάνω μεθόδους είναι αδύνατο να ιχνηλατηθεί στη συνέχεια, απλά δεν φαίνεται πουθενά. Ο Andersen και οι συνεργάτες του λοιπόν διαβεβαίωναν το Κοινό για κάτι το οποίο δεν μπορούσαν να αποδείξουν.
Στο τέλος του άρθρου τους αναφέρουν ότι «είναι απίθανο να έχει κατασκευαστεί ο ιός αυτός σε εργαστήριο» ενώ στην αρχή διαβεβαίωναν ότι «ασφαλώς» και δεν έχει κατασκευαστεί. Η σιγουριά τους για την προέλευση του ιού έπεφτε καθώς προχωρούσε το άρθρο τους. Οι λόγοι γι’αυτό το ατόπημα γίνονται φανεροί μόλις εξετάσουμε τα επιστημονικά δεδομένα πιο προσεκτικά.
Το σκεπτικό του Andersen και των συνεργατών του εστίαζε κυρίως στον τρόπο σύνδεσης της πρωτεΐνης του ήλου (καρφί) με τον ανθρώπινο υποδοχέα της, αυτόν της Αγγειοτενσίνης ΙΙ. Θεώρησαν λοιπόν ότι αν κάποιος άνθρωπος ήθελε να φτιάξει έναν τέτοιο ιό στο εργαστήριο, θα έπρεπε να τον φτιάξει έτσι ώστε να υπάρχει η καλύτερη δυνατή στερεοταξική σύνδεση μεταξύ του καρφιού του ιού με τον υποδοχέα του. Κι ο τρόπος που έβλεπαν ότι γινόταν η σύνδεση δεν ήταν ο καλύτερος δυνατός. Εκεί στήριξαν το επιχείρημά τους ότι ο ιός δεν είναι εργαστηριακό προϊόν.
Για κάποιον άγνωστο λόγο όμως αγνόησαν το γεγονός ότι η σύνδεση ενός ήλου (καρφί) με έναν υποδοχέα δεν έχει να κάνει τόσο με τους στερεοταξικούς υπολογισμούς, αλλά με την τροποποίηση αυτού του ίδιου του καρφιού. Ιολόγοι παντού στον κόσμο χρησιμοποιούν άλλους τρόπους για να συνδέσουν «καρφιά με υποδοχείς». Ένας τρόπος είναι να σπάνε το καρφί σε δύο μέρη και να επικολλούν μέρη καρφιών από άλλους ιούς που γνωρίζουν ότι έχουν καλή σύνδεση με τον υποδοχέα. Ένας άλλος τρόπος είναι με «ελεύθερο πέρασμα». Τι είναι το «ελεύθερο πέρασμα»? (serial passage) Είναι μια τεχνική κατά την οποία οι επιστήμονες καλλιεργούν έναν ιό στο εργαστήριο. Στη συνέχεια κόβουν το μέρος που τους ενδιαφέρει (ας πούμε το καρφί) και το ενοφθαλμίζουν σε κύτταρα ή σε ζώα που εκφράζουν τον υποδοχέα που θα συνδεθεί με το καρφί. Με τους συνεχόμενους πολλαπλασιασμούς των κυττάρων αυτών, στο τέλος βρίσκουν ποιο καρφί συνδέεται με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο με τον υποδοχέα κι έτσι επιλέγουν τον πιο κατάλληλο ιό για την αντίστοιχο υποδοχέα. Η Φυσική Επιλογή δηλαδή κάνει τη δουλειά των επιστημόνων πολύ πιο εύκολη.
Παρ’ότι οι παραπάνω δύο τρόποι παραγωγής αποτελεσματικής σύνδεσης καρφιού-υποδοχέα (είτε μέσω «επικόλληση μέρους καρφιού από άλλο ιό είτε με «ελεύθερο πέρασμα) είναι υπόθεση ρουτίνας σε Ιολογικά εργαστήρια σ’όλον τον κόσμο, ο Andersen κι οι συνεργάτες του δεν τους γνωρίζανε και έφθασαν στο συμπέρασμα ότι ο ιός αυτός -σίγουρα- δεν είναι προϊόν εργαστηρίου.
Το δεύτερο επιχείρημα που χρησιμοποίησε η ομάδα του Andersen για να αποκλείσει την εργαστηριακή προέλευση του ιού είναι καθαρό αποκύημα της φαντασίας τους. Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί χρησιμοποιούν DNA ως το γενετικό τους υλικό. Ένας μεγάλος αριθμός ιών -μεταξύ των οποίων και όλοι οι κωρονοϊοί- χρησιμοποιεί μόνο RNA, το «χημικό ξαδελφάκι» του DNA, θα λέγαμε. Δυστυχώς το RNA δεν είναι εύκολο σε χειρισμούς, γι’αυτό και οι επιστήμονες το μετατρέπουν σε DNA πρώτα. Μ’αυτόν τον τρόπο μπορούν να κάνουν τις απαραίτητες «αλλαγές» είτε προσθέτοντας είτε αλλάζοντας γονίδια στο υπάρχον DNA το οποίο στη συνέχεια το μετατρέπουν ξανά σε RNA. Εννοείται βέβαια ότι το νέο RNA θα έχει όλα τα χαρακτηριστικά του «πειραγμένου» DNA από το οποίο προήλθε.
Πώς γίνεται αυτή η μετατροπή του RNA σε DNA? Για να το καταλάβουμε αυτό πρέπει να δούμε από τι αποτελείται ένα μόριο DNA. Η έλικα του DNA αποτελείται από δύο στοιχεία: τη ραχοκοκαλιά του και τις βάσεις του (αδενίνη-θυμίνη-γουανίνη-κυτοσίνη). Η ραχοκοκαλιά αποτελείται από φωσφορικές ομάδες και σάκχαρα κι έχει διάφορες παραλλαγές. Στη βιβλιογραφία αναφέρονται αρκετές από τις παραλλαγές της ραχοκοκαλιάς του DNA.
Το δεύτερο επιχείρημα της ομάδας του Andersen έχει να κάνει με αυτήν τη ραχοκοκαλιά DNA. «Αφού η ραχοκοκαλιά DNA που χρησιμοποιήθηκε δεν αναφέρεται στη Βιβλιογραφία, τότε δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα», λέει ο Andersen κι η ομάδα του. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι αληθινό μια και το να παραχθεί στο εργαστήριο μια ραχοκοκαλιά DNA δεν είναι δύσκολη υπόθεση και ήδη υπάρχουν πολλές τέτοιες ραχοκοκαλιές που είναι αδημοσίευτες στη Βιβλιογραφία. Γίνεται δηλαδή φανερό ότι οι επιστήμονες που «πείραξαν» τον ιό θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν μια τέτοια αδημοσίευτη ραχοκοκαλιά.
Κι εδώ τελειώνει η ιστορία της επιστολής του Andersen και της ομάδας του, πάνω στην οποία στηρίχτηκαν όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης παντού στον κόσμο για να καταρρίψουν το επιχείρημα ότι αυτός ο ιός είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα. Η ομάδα αυτή βασίστηκε σε δύο επιχειρήματα τα οποία είναι εύκολο να καταρριφθούν από κάποιον με βασικές γνώσεις εργαστηρίου. Συνοψίζοντας τα δύο αυτά επιχειρήματα, το πρώτο είναι ότι η σύνδεση καρφιού-υποδοχέα γίνεται μόνο με έναν τρόπο και το δεύτερο είναι ότι η ραχοκοκαλιά του DNA του ιού δεν ήταν γνωστή στη Βιβλιογραφία.
Η Επιστήμη θα έπρεπε να αποτελείται από ειδικούς που συνεχώς διορθώνουν τα λάθη τα δικά τους και των συναδέλφων τους. Γιατί λοιπόν κανείς δεν τόλμησε να βγει και να πει ότι η επιστολή του Andersen και της ομάδας του ήταν απολύτως ανερμάτιστη? Μήπως τελικά δεν υπάρχει Ελευθερία του Λόγου στα σημερινά πανεπιστήμια? Καριέρες και ζωές καταστρέφονται όταν κάποιος τολμήσει να αμφισβητήσει το κατεστημένο της επιστήμης. Αν κάποιος κάνει κάτι τέτοιο, δεν πρόκειται να δει ξανά καμία χρηματοδότηση στο επιστημονικό του έργο. Πολύ απλά, η καριέρα του έχει τελειώσει.
Οι επιστολές των Daszak και Andersen ήταν πολιτικές δηλώσεις στην ουσία τους, δεν είχαν απολύτως καμία σχέση με Επιστήμη. Παρόλα αυτά είχαν τεράστια επιρροή σ’όλον τον κόσμο και κατηύθυναν την Κοινή Γνώμη μακριά από τη «ανθρώπινη κατασκευή» του ιού. Όλα τα δημοσιεύματα στον Τύπο βασίστηκαν στις δύο αυτές επιστολές τις οποίες τις χρησιμοποίησαν αδιάκριτα. Τα έγκυρα έντυπα σε όλον τον κόσμο υποτίθεται ότι έχουν επιστημονικούς συνεργάτες οι οποίοι ελέγχουν τα επιστημονικά δεδομένα πριν τα δημοσιεύσουν. Τίποτε τέτοιο δεν έγινε στην περίπτωση αυτή, οι δύο αυτές επιστολές έτυχαν πλήρους αποδοχής χωρίς καμία απολύτως αμφισβήτηση.
Πότε άρχισε να αμφισβητείται η «φυσική» προέλευση του ιού?
Το Φεβρουάριο το 2021 ένα κλιμάκιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας επισκέφθηκε την Κίνα και από τότε άρχισαν να «μαζεύονται σύννεφα» στη θεωρία ότι ο ιός προήλθε από τη Φύση. Μέχρι τότε υπήρχε ασφυκτική πίεση από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας ότι είναι φυσική. Η σύνθεση του κλιμάκιου αυτού ήταν βέβαια καθαρώς προσανατολισμένη προς τις Κινεζικές αρχές. Ο πανταχού παρών Daszak, μέλος κι αυτός του κλιμακίου, δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να διαβεβαιώνει πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την επίσκεψη στην Κίνα ότι ο ιός αυτός είχε φυσική προέλευση. Παρόλα αυτά, η επίσκεψη αυτή δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα για τις Κινεζικές αρχές. Ο λόγος ήταν πολύ απλός: δεν υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία για να στηρίξουν τη θεωρία ότι ο ιός προήλθε από τη Φύση.
Ένα στοιχείο που θα έπειθε αμέσως τους υπευθύνους του κλιμακίου θα ήταν να βρουν τα ίχνη του ιού αυτού στο περιβάλλον και τους ξενιστές από τους οποίους είχε περάσει. Κάτι παρόμοιο είχε γίνει στο παρελθόν με τους ιούς SARS1 και MERS. Για τον πρώτο ιό, τον SARS1, ο ενδιάμεσος ξενιστής είχε ταυτοποιηθεί μέσα σε μόλις τέσσερις μήνες. Όσο για τον δεύτερο ιό, τον MERS, ο ξενιστής του είχε βρεθεί σε εννέα μήνες. Το εκπληκτικό στην υπόθεση αυτή ήταν ότι μετά από δεκαπέντε ολόκληρους μήνες και μια εξονυχιστική έρευνα προς αυτή την κατεύθυνση, οι Κινεζικές αρχές δεν μπορούσαν να βρουν τίποτα. Ο ενδιάμεσος ξενιστής του ιού παρέμενε άγνωστος όπως άγνωστο παρέμενε και το αρχικό δείγμα των νυχτερίδων από τις οποίες θεωρητικά «προήλθε». Οι Κινέζοι είχαν ψάξει παντού, ακόμα και στον ευαίσθητο πληθυσμό της Wuhan για να βρουν από πού πέρασε ο ιός. Τίποτε απολύτως δεν μπόρεσαν να βρουν. Από τότε η θεωρία ότι ο ιός είχε φυσική προέλευση πέρασε στη σφαίρα της εικασίας, μια και κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν μπόρεσε να τη στηρίξει.
Ξαφνικά η θεώρηση ότι ο ιός SARS2 μπορεί να προήλθε από κάποιο εργαστήριο, δεν ήταν και τόσο απίθανη πλέον. Σε μια τέτοια εκδοχή όμως, οι ερωτήσεις έρχονται καταιγιστικά. Καταρχήν ποιος είναι ο λόγος να θέλει να φτιάξει κάποιος στο εργαστήριο έναν τέτοιο ιό? Έναν ιό μάλιστα αυτής της επικινδυνότητας που θα μπορούσε να προκαλέσει παγκόσμια πανδημία.
Το γεγονός ότι οι ιολόγοι απέκτησαν τα εργαλεία να μεταβάλουν το γενετικό υλικό των ιών, τους έδωσε τη δυνατότητα να μπορούν να βρουν κατά πόσο είναι εφικτή μια διαπίδυση ενός ιού από κάποιο ζώο στον άνθρωπο. Αυτό -επιχειρηματολογούσαν- θα τους έδινε την ευκαιρία να προλάβουν πανδημίες. Πώς θα γινόταν αυτό? Με το να αυξάνουν στο εργαστήριο -τεχνητά- την επικινδυνότητα γνωστών ιών και να μελετάνε κατά πόσο θα μπορούσαν να επιμολύνουν τον άνθρωπο. Φαντάζει λίγο ανατριχιαστικό? Μερικά παραδείγματα αντίστοιχης δουλειάς, είναι όταν οι επιστήμονες αναδημιούργησαν τον ιό της γρίπης του 1918, επίσης όταν έδειξαν πώς ο σχεδόν εξαφανισμένος ιός της πολιομυελίτιδας μπορεί να συντεθεί από τη δημοσιευμένη αλληλουχία DNA του και τέλος όταν εισήγαγαν ένα γονίδιο ευλογιάς σε έναν σχετικό ιό για να τον μελετήσουν.
Αυτές οι «βελτιώσεις» ιών αναφέρονται ως «gain of function» πειράματα. Ελεύθερα αυτού του είδους την έρευνα θα τη μεταφράζαμε ως «λειτουργικό κέρδος» με την έννοια ότι κερδίζουμε σε λειτουργία αν γνωρίζουμε πώς μπορεί ένας ιός να επιμολύνει τον άνθρωπο. Ειδικά με τους κορωνοϊούς, η έρευνα αυτή εστιάστηκε στην πρωτεΐνη του ήλου, το περιβόητο καρφί, το οποίο λέγεται έτσι γιατί πραγματικά προεξέχει σαν καρφί από την επιφάνεια του ιού. Ένα τέτοιο παράδειγμα τροποποίησης έγινε το 2000, όταν Δανοί ερευνητές τροποποίησαν γενετικά το καρφί ενός κορωνοϊού που απαντάται στα ποντίκια, έτσι ώστε να επιμολύνει μόνο τις γάτες! Το καρφί του εκάστοτε κορωνοϊού είναι το καθοριστικό στοιχείο που δείχνει ποιος ζωντανός οργανισμός θα επιμολυνθεί. Τροποποιώντας αυτό, μπορεί κάποιος ερευνητής να επιμολύνει όποιο είδος ζωντανού οργανισμού επιθυμεί.
Οι ιολόγοι άρχισαν να ασχολούνται με την οικογένεια των κορωνοϊών μετά τις επιδημίες των SARS1 και MERS οι οποίες οφείλονταν σε τέτοιους κορωνοϊούς. Συγκεκριμένα, αυτό που τους ενδιέφερε κυρίως ήταν να βρουν ποιες αλλαγές πρέπει να γίνουν στο καρφί του ιού για να μπορέσει ο ιός να μολύνει έναν άνθρωπο. Γι’αυτόν τον λόγο, ερευνητές από το Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan επισκέπτονταν συχνά διάφορες σπηλιές στην περιοχή Yunnan στην Νότια Κίνα όπου ξέρανε ότι θα βρουν μεγάλους πληθυσμούς νυχτερίδων. Επικεφαλής των ερευνητών αυτών ήταν η Shi Zheng-li, με το παρατσούκλι «η κυρία με τις νυχτερίδες» η οποία και μάζευε εκατοντάδες είδη νυχτερίδων από τις σπηλιές αυτές.
Η Shi συνεργάστηκε τότε με τον διαπρεπή ιολόγο-ερευνητή από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας των ΗΠΑ, το Δρ. Ralph S. Baric. Η έρευνά τους εστιαζόταν στο «πώς θα τροποποιήσουν το καρφί του κορωνοϊού των νυχτερίδων CoV, έτσι ώστε να επιμολύνει ανθρώπους». Προϊόν αυτής της έρευνας ήταν η δημιουργία ενός καινούργιου ιού, τον οποίον τον έφτιαξαν παίρνοντας τη ραχοκοκαλιά του SARS1 και βάζοντας στη θέση του καρφιού του ένα καρφί από άλλον ιό, γνωστό ως SHC014-CoV. Αυτό έγινε το Νοέμβριο του 2015, όπου είδαν ότι όντως, ο καινούργιος αυτός ιός μπορούσε να επιμολύνει τα κύτταρα του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος ανθρώπου. Τα πειράματα πραγματοποιήθηκαν σε συνθήκες εργαστηρίου και σε καλλιέργεια ανθρώπινων κυττάρων.
Ο καινούργιος αυτός ιός που δημιούργησαν ονομαζόταν SHC014-CoV/SARS1 και επιστημονικά ήταν γνωστός ως «χίμαιρα». Όπως η Χίμαιρα της Ελληνικής Μυθολογίας που είχε κεφάλι λιονταριού, σώμα κατσίκας και ουρά φιδιού, έτσι κι ο νέος αυτός ιός είχε σώμα SARS1 και καρφί SHC014-CoV. Το γονιδίωμά του περιείχε γενετικό υλικό από δύο ιούς. Αν λοιπόν ο ιός που δημιούργησε την παγκόσμια πανδημία -ο γνωστός και ως SARS2- ήταν όντως εργαστηριακό κατασκεύασμα, θα έπρεπε να είχε κατασκευαστεί από το πρωτότυπο της χίμαιρας αυτής -τον SHC014-CoV/SARS1 chimera- τον ιό που είχαν ήδη κατασκευάσει οι Shi και ο Baric από το 2015. Μια τέτοια πιθανή εξέλιξη φάνηκε να ανησυχεί τους ερευνητές παγκοσμίως πολύ πριν ξεσπάσει η πανδημία.
«Αν ποτέ ο ιός αυτός ξεφύγει από το εργαστήριο, κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τις συνέπειες» έλεγε ο Simon Wain-Hobson, ένας διάσημος ιολόγος στο Ινστιτούτο Παστέρ στο Παρίσι.
Οι Shi και ο Baric όμως δεν φάνηκαν να πτοούνται. Για να στηρίξουν την έρευνά τους έφεραν το γνωστό αμφιλεγόμενο επιστημονικό επιχείρημα ότι «τα καλά της έρευνας αυτής είναι βαρύτερα από τα κακά» και εννοούσαν ότι θα μπορούσαν να μελετήσουν πιθανές διαπιδύσεις ιών από ζώα σε ανθρώπους. Την ίδια στιγμή, επιτροπή ειδικών ιολόγων παγκοσμίως ανέφερε στο πόρισμά της ότι η έρευνα στην «κατασκευή χιμαιρικών ιών από υπάρχοντα είδη» είναι πολύ ριψοκίνδυνη και πρέπει να καταργηθεί.
«Βρισκόμαστε σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο στην έρευνα του «λειτουργικού κέρδους» (Gain of Function Research, GOF). Η δυνατότητα να φτιάξουμε νέους χιμαιρικούς ιούς πρέπει να αξιολογηθεί πολύ προσεκτικά μια και είναι πολύ επικίνδυνη. Αν είναι να φτιάξουμε μια καινούργια Πολιτική γύρω από αυτό το θέμα, θα ήταν πολύ σημαντικό να αντιπαραβάλουμε τον κίνδυνο από αυτούς τους ιούς σε περίπτωση διαφυγής τους από τα εργαστήρια με το κέρδος που έχουμε από τη μελέτη τους» συνέχιζε η επιτροπή αυτή στο πόρισμά της. Αυτό το πόρισμα δημοσιεύτηκε το 2015, αμέσως μετά τη δημοσίευση των Shi και Baric για το «επίτευγμά» τους. Η ειρωνεία είναι ότι χρειάστηκαν λίγα χρόνια για να επιβεβαιωθούν οι φόβοι των ειδικών ιολόγων. Τώρα, το 2021, βλέποντας πίσω στο 2015, γίνεται φανερό ότι το «κέρδος» από την έρευνα αυτή που τόσο σθεναρά υπερασπίζονταν οι Shi και Baric ήταν απολύτως μηδενικό. Αντιθέτως, οι συνέπειες μιας υποτιθέμενης διαφυγής ενός ιού όπως ο SARS2 από το εργαστήριο θα ήταν καταστροφικές.
Το Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan
Η ιστορία των δύο επιστημόνων Shi και Baric πάει αρκετά χρόνια πίσω. Ο Baric είχε στο παρελθόν διδάξει τη Shi τη γενική μεθοδολογία τροποποίησης κορωνοϊών έτσι ώστε να επιτίθενται σε άλλα είδη ζωντανών οργανισμών, να κάνουν δηλαδή τη διαπίδυση από είδος σε είδος. Αυτό που τους ενδιέφερε ήταν κυρίως τα ανθρώπινα κύτταρα και γι’αυτό το σκοπό δούλευαν είτε με ανθρώπινες κυτταρικές σειρές είτε με «ανθρωποποιημένα» ποντίκια. Τα ποντίκια αυτά προσφέρουν ένα εύκολο αντικατάστατο των ανθρώπινων ιστών κι έχουν βοηθήσει τους επιστήμονες σε όλα τα πεδία έρευνας. Ένα παράδειγμα τέτοιων ποντικιών ήταν κι αυτό που χρησιμοποίησαν οι Shi και Baric και μάλιστα αυτό που τους ενδιέφερε ήταν να εκφράζουν τα ποντίκια αυτά την πρωτεΐνη του υποδοχέα της αγγειοτενσίνης ΙΙ στην επιφάνεια των κυττάρων που επενδύουν τους βλεννογόνους των ανωτέρων αναπνευστικών οδών του ανθρώπου (ACE2).
H Shi μετά τις σπουδές της με τον Baric στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, γύρισε πίσω στην Κίνα όπου και συνέχισε τις έρευνές της πάνω στη γενετική τροποποίηση των κορωνοϊών και συγκεκριμένα στην όσο πιο δυνατή επιμόλυνση ανθρώπινων κυττάρων. Πώς γίνεται αυτό γνωστό? Κατά μια διαβολική σύμπτωση, η δουλειά της Shi είχε ευθεία χρηματοδότηση από το NIAID, National Institute of Allergy and Infectious Diseases, το Ινστιτούτο Αλλεργίας και Λοιμογόνων Νόσων των ΗΠΑ. Τα κονδύλια αυτά είναι δημόσια έγγραφα στα οποία πρέπει να αναγράφονται λεπτομερώς πού πάνε τα χρήματα αυτά, πώς ακριβώς θα διατεθούν και τι έρευνα θα γίνει με αυτά.
Ας ακολουθήσουμε την πορεία των κονδυλίων αυτών. Καταρχήν τα χρήματα πηγαίνανε στον Daszak, ο οποίος έπαιζε το ρόλο του διαμεσολαβητή. Ο Daszak ήταν τον καιρό εκείνο πρόεδρος του οργανισμού EccoHealth Alliance (…του οργανισμού για την πρόληψη των πανδημιών). Με την μεσολάβηση του Daszak τα χρήματα κατέληγαν στην Shi και την ομάδα της. Τα έγγραφα των κονδυλίων για τα έτη 2018 και 2019 στα οποία υπήρχαν τα αρχικά CoV (κορωνοϊός) και S protein (η πρωτεΐνη του καρφιού) αναφέρουν συγκεκριμένα πώς θα γίνουν οι έρευνες:
«Οι προβλέψεις μας για την μετάδοση του CoV μεταξύ των ειδών: θα εξετασθούν πειραματικά μοντέλα πρόβλεψης για ισχυρή επιμόλυνση του ξενιστή χρησιμοποιώντας γενετικές τεχνικές, ψευδοϊούς και κυρίως δοκιμασίες πρόσδεσης στον υποδοχέα του καρφιού. Τα πειράματα θα γίνουν σε κυτταρικές σειρές πολλών ειδών όπως επίσης και σε «ανθρωποποιημένα» ποντίκια.
Το κονδύλι που χρηματοδότησε την έρευνα της Shi μέσω του Daszak:
Understanding the Risk of Bat Coronavirus Emergence
Project Number 2R01AI110964-06
Contact PI/Project Leader DASZAK, PETER
Awardee Organization ECOHEALTH ALLIANCE, INC.
Και συνεχίζει η αναφορά στην εν λόγω έρευνα: «θα χρησιμοποιηθεί η γενετική αλληλουχία της πρωτεΐνης του καρφιού, επίσης τεχνολογία κλωνοποιημένης επιμόλυνσης και τέλος επιμόλυνση σε κυτταρικές σειρές καθώς και σε ανθρωποποιημένα ποντίκια έτσι ώστε να βρεθούν τα όρια απόκλισης στις αλληλουχίες της πρωτεΐνης του καρφιού (S) που μπορεί να προβλέπουν πιθανότητα διαπίδυσης σε άλλα είδη».
Με άλλα λόγια αυτό σημαίνει ότι η έρευνα της Shi είχε στόχο να κατασκευαστεί στο εργαστήριο ένας καινούργιος κορωνοϊός με την όσο το δυνατό μεγαλύτερη δυνατότητα επιμόλυνσης στον άνθρωπο. Πιο συγκεκριμένα, το πραγματικό σχέδιο της Shi ήταν να βρει τα γονίδια που κωδικοποιούν το καρφί που δίνει την πιο ισχυρή σύνδεση με τον υποδοχέα της Αγγειοτενσίνης ΙΙ. Στη συνέχεια θα χαρτογραφούσε κάθε καρφί που συνδέεται με τον υποδοχέα και με πόση έλξη γίνεται αυτή η σύνδεση. Αφού είχε βρει ποιο καρφί συνδέεται με πόση έλξη στον υποδοχέα, έπαιρνε τη συγκεκριμένη αλληλουχία του καρφιού και την εισήγαγε στη ραχοκοκαλιά γονιδιωμάτων άλλων ιών (τεχνολογία κλωνοποιημένης επιμόλυνσης) φτιάχνοντας έτσι τις χιμαιρικές σειρές των κορωνοϊών. Αυτές οι σειρές στη συνέχεια θα εξετάζονταν σε κύτταρα (in vitro) είτε σε ανθρωποποιημένα ποντίκια (in vivo) για να καθορισθεί η αποτελεσματικότητά τους. Αυτή ήταν η έρευνα η οποία -υποτίθεται- θα μας βοηθούσε να προβλέψουμε την πιθανότητα διαπίδυσης των κορωνοϊών από νυχτερίδες σε ανθρώπους!
Η μεθοδική προσέγγιση της έρευνας αυτής, σκοπό είχε να βρεθεί ο καλύτερος δυνατός συνδυασμός ραχοκοκαλιάς και καρφιού έτσι ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματική η επιμόλυνση στον άνθρωπο. Μια τέτοιου είδους έρευνα θα ήταν αυτή που θα μπορούσε να δημιουργήσει και τον ιό της πανδημίας, τον SARS2, αν αυτός όντως κατασκευάστηκε στο εργαστήριο.
Κανείς όμως δεν μπορεί να αποδείξει κάτι τέτοιο μια και το εργαστήριο της Shi παραμένει ερμητικά κλειστό και τα αρχεία του σφραγισμένα. Αν κάποιος όμως θα μπορούσε να τον παράγει τεχνητά, αυτός θα ήταν κάποιος ερευνητής σαν την Shi, η οποία έκανε ακριβώς αυτή την έρευνα. «Είναι φανερό ότι στο Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan κατασκευάζονται συστηματικά καινούργιοι χιμαιρικοί κορωνοϊοί και ελέγχεται η ικανότητά τους να προσβάλλουν ανθρώπινα κύτταρα στον υποδοχέα της Αγγειοτενσίνης ΙΙ, ύστερα από έρευνες σε ανθρωποποιημένα ποντίκια» έλεγε ο Richard H. Ebright, ένας μοριακός βιολόγος από το Rutgers University και ειδικός σε θέματα βιοασφάλειας.
«Είναι επίσης φανερό», συνεχίζει ο Ebright, ότι «ανάλογα με το γονιδιακό υλικό που έχει επιλεχθεί για ανάλυση, αυτή η ερευνητική δουλειά θα μπορούσε να είχε παράγει αυτόν τον ίδιο τον SARS-CoV-2 ή ένα πολύ συγγενικό πρόγονό του». Γονιδιακό υλικό ο Ebright θεωρεί την κατάλληλη ραχοκοκαλιά η οποία θα μπορούσε να φιλοξενήσει τον πιο μολυσματικό τύπο καρφιού.
Από τα προαναφερθέντα, γίνεται φανερό ότι η θεωρία της εργαστηριακής προέλευσης του ιού SARS2 δεν δείχνει απλά προς την κατεύθυνση του Ινστιτούτου στη Wuhan. Η εργαστηριακή προέλευση μπορεί να αποδειχθεί αν κάποιος κάνει μια λεπτομερή έρευνα πάνω στη δουλειά που γινόταν εκεί από επιστήμονες όπως η Shi, με τη αδρή χρηματοδότηση του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αλλεργίας και Λοιμωδών Νόσων (NIAID). Τα αρχεία των εργαστηρίων παραμένουν ερμητικά κλειστά, παρόλα αυτά.
Ακόμα και στην περίπτωση που το κονδύλι έλεγε να γίνει η έρευνα όπως περιεγράφηκε παραπάνω, πώς μπορεί κανείς να γνωρίζει αν όντως η Shi κι η ομάδα της κάνανε αυτά που έγραφαν ότι θα κάνουν? Κάτι τέτοιο μπορεί να το επιβεβαιώσει μόνο ο Daszak, οποίος, το μόνο που έκανε από την αρχή της πανδημίας ήταν να βαφτίζει ως «θεωρία συνομωσίας» κάθε προσπάθεια προσέγγισης της αλήθειας για την προέλευση του ιού.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στις 9 Δεκεμβρίου του 2019, λίγο πριν από το ξέσπασμα της πανδημίας, ο Daszak δίνει μια απίστευτη συνέντευξη. Με μεγάλη περηφάνεια ανακοίνωνε στον κόσμο ότι οι ερευνητές του Ινστιτούτου Ιολογίας της Wuhan κατάφεραν να επαναπρογραμματίσουν την πρωτεΐνη του καρφιού του ιού και να δημιουργήσουν χιμαιρικές σειρές κορωνοϊών, ικανών να επιμολύνουν ανθρωποποιημένα ποντίκια!
«Κι επιτέλους, μετά από 6 με 7 χρόνια σκληρής δουλειάς καταφέραμε να βρούμε πάνω από 100 νέους κορωνοϊούς οι οποίοι είναι πολύ κοντά στον SARS» έλεγε στο 28ο λεπτό της συνέντευξής του. «Μερικοί από τους ιούς αυτούς μπορούν να εισέλθουν σε ανθρώπινα κύτταρα και μερικοί από αυτούς μπορούν να προκαλέσουν τη νόσο με τα συμπτώματα του SARS σε ανθρωποποιημένα ποντίκια. Μάλιστα, η νόσος αυτή δεν έχει γνωστή θεραπεία κι ούτε υπάρχει εμβόλιο εναντίον της. Καταλαβαίνετε ότι υπάρχει πραγματικός κίνδυνος εδώ…» συνέχιζε ο Daszak.
Δημοσιογράφος: «Εννοείτε ότι δεν έχει βρεθεί θεραπεία για τους κορωνοϊούς αυτούς κι ούτε υπάρχει γνωστό εμβόλιο εναντίον τους, αυτό λέτε? Τότε πώς μπορούμε να προστατευθούμε?»
Daszak: «Κοιτάξτε, μπορεί κανείς εύκολα να τροποποιήσει κορωνοϊούς στο εργαστήριο. Η πρωτεΐνη του καρφιού είναι αυτή που φέρει την ευθύνη για τη διαπίδυση από είδος σε είδος. Έτσι λοιπόν, μπορείς να πάρεις την αλληλουχία της πρωτεΐνης αυτής κι εμείς ξέρετε συνεργαστήκαμε με τον Ralph Baric του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας για να το φτιάξουμε αυτό. Στη συνέχεια, βάζεις την αλληλουχία της πρωτεΐνης του καρφιού σε μια γνωστή ραχοκοκαλιά ενός άλλου ιού και συνεχίζεις στο εργαστήριο. Μπορείς έτσι να δεις περίπου πόσο αποτελεσματικός θα είναι ο νέος χιμαιρικός ιός επειδή υπάρχει αυτή η πολύ μεγάλη ποικιλομορφία στους ιούς αυτούς. Τώρα, κανονικά, για να φτιάξεις ένα εμβόλιο εναντίον του SARS πρέπει να ξέρεις προκαταβολικά με ποιο στέλεχος του ιού θα ασχοληθείς, να υπάρχει ένα στέλεχος που θα μπορούσε να προκαλέσει πανδημία. Αυτό που είπαμε εμείς να κάνουμε ήταν να «πειράξουμε» παραπάνω το συγκεκριμένο στέλεχος του SARS για να φτιάξουμε ένα καλύτερο εμβόλιο».
Τι εννοούσε ο Daszak όταν έλεγε ότι είχαν σκοπό να κάνουν μια περεταίρω τροποποίηση του ιού SARS? Μήπως εννοούσε το σημείο κατάτμησης της φουρίνης στο στέλεχος της αλληλουχίας του καρφιού? Αν αναφερόταν σε κάτι τέτοιο, τότε γίνεται γνωστό ότι είχε στο νου του μια πολύ δυνατή έλξη του καρφιού με τον υποδοχέα του (ACE 2) οπότε μιλάμε για πολύ μολυσματική μορφή του ιού. Θα μιλήσουμε παρακάτω για τη φουρίνη και το τι ακριβώς κάνει στο καρφί του ιού. Στην ουσία δηλαδή ο Daszak αναφερόταν στο μέλλον κι εννοούσε ότι αν φτιάξεις ένα μολυσματικό κορωνοϊό τότε μπορείς να φτιάξεις και το εμβόλιό του από την πρωτεΐνη του καρφιού του.
Μόνο να φανταστεί μπορεί κανείς την έκπληξη του Daszak όταν εξερράγη η επιδημία στη Wuhan λίγες μέρες αργότερα… Ήταν ο μόνος που ήξερε σε όλη την έκτασή της τη δουλειά που γινόταν στο Ινστιτούτο Ιολογίας της Wuhan, ότι δηλαδή κατασκεύαζαν τεχνητά στο εργαστήριο κορωνοϊούς ικανούς να επιμολύνουν ανθρώπους. Επίσης ήταν γνώστης των ελλιπών μέτρων προστασίας που είχε το Ινστιτούτο προς τους ερευνητές του, οι οποίοι εύκολα θα μπορούσαν να μολυνθούν από τον ιό αυτόν.
Όταν λοιπόν ξέσπασε η επιδημία, αντί να παραδώσει στις Αρχές όλα τα στοιχεία που θα τους βοηθούσαν να κάνουν πιο αποτελεσματική τη δουλειά τους, ο Daszak προσπάθησε με νύχια και με δόντια να πείσει το κοινό ότι η επιδημία ήταν απίθανο να προήλθε από το Ινστιτούτο που παρήγε αυτούς τους σούπερ-ιούς. «Η ιδέα ότι ο ιός διέρρευσε από το εργαστήριο είναι μια απλή ανοησία, απλά δεν είναι αλήθεια», δήλωνε ευθαρσώς σε μια συνέντευξη τον Απρίλιο του 2020!
Η συνέχεια στο δεύτερο (και τρίτο μέρος)….
Τετάρτη 26 Μαΐου 2021
ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
«Τῇ Τετάρτῃ τοῦ Παραλύτου τήν τῆς Μεσοπεντηκοστῆς ἑορτάζομεν ἑορτήν».
Στίχοι ἰαμβικοί: «Ἑστώς διδάσκει τῆς ἑορτῆς ἐν μέσῳ, Χριστός Μεσσίας τῶν διδασκάλων μέσον» (Στέκεται και διδάσκει στο μέσον της εορτής ο Μεσσίας Χριστός, ανάμεσα στους διδασκάλους).
«Ἑορτάζουμε τήν ἑορτή αὐτή λόγω τῆς τιμῆς τῶν μεγάλων δύο ἑορτῶν, δηλαδή τοῦ Πάσχα καί τῆς Πεντηκοστῆς, ἐπειδή ἡ Μεσοπεντηκοστή ἑνώνει καί συνδέει καί τίς δύο. Ὡς ἑξῆς ἔχουν τά πράγματα: Μετά τό ὑπερφυές θαῦμα πού ἐνήργησε ὁ Χριστός στόν παράλυτο, οἱ Ἰουδαῖοι σκανδαλιζόμενοι δῆθεν χάριν τοῦ Σαββάτου (διότι Σάββατο έγινε τό θαῦμα), ζητοῦσαν νά τόν σκοτώσουν. Καταφεύγει λοιπόν στή Γαλιλαία καί ζώντας στά ἐκεῖ ὄρη πραγματοποιεῖ τό μεγάλο θαῦμα, κατά τό ὁποῖο μέ πέντε ἄρτους καί δύο ἰχθύες τρέφει πέντε χιλιάδες ἄνδρες, χωρίς νά ληφθοῦν ὑπόψη οἱ γυναῖκες καί τά παιδιά. Μετέπειτα, ὅταν ἔφτασε ἡ Σκηνοπηγία (μεγάλη κι αὐτή ἑορτή γιά τούς Ἰουδαίους), ἀνεβαίνει στά Ἱεροσόλυμα, ὅπου κινεῖτο κρυφά. Περί τό μέσο τῆς ἑορτῆς, ἀνέβηκε στό ἱερό καί δίδασκε, μέ ἀποτέλεσμα οἱ πάντες νά ἐκπλήττονται ἀπό τή διδασκαλία Του. Μέ φθόνο δέ ἔλεγαν γι’ Αὐτόν: Πῶς αὐτός γνωρίζει γράμματα ἐνῶ δέν τά ἔχει μάθει; Ὁ Χριστός βεβαίως ὡς ὁ νέος (δεύτερος) Ἀδάμ γνωρίζει (τά πάντα), ὅπως ἄλλωστε καί ὁ πρῶτος ἐκεῖνος (Ἀδάμ) πού ἦταν γεμᾶτος ἀπό κάθε σοφία, ἀλλά κι ἐπειδή ὁ Χριστός εἶναι Θεός. Γόγγυζαν λοιπόν ὅλοι καί ἡ διάθεσή τους ἦταν φονική γι’ Αὐτόν. Ὁ Χριστός ἀπό τήν ἄλλη ἐλέγχοντάς τους ὅτι δῆθεν μάχονται ὑπέρ τοῦ Σαββάτου τούς ἔλεγε: «Γιατί ζητᾶτε νά μέ σκοτώσετε;» Καί συνέχιζε σχετικά: «Ἄν ἀγωνίζεσθε γιά τόν Νόμο, γιατί τότε ὀργίζεσθε μέ ἐμένα; Ἐπειδή ἔκανα ὑγιῆ ὁλόκληρο ἄνθρωπο κατά τό Σάββατο, ὅταν ὁ ἴδιος ὁ Μωυσῆς νομοθετοῦσε νά καταλύετε αὐτό, στήν περίπτωση πού πρόκειται γιά περιτομή;» Ἀφοῦ τούς μίλησε λοιπόν ἀρκετά γιά τό θέμα αὐτό καί τούς φανέρωσε ὅτι ὁ Ἴδιος εἶναι ὁ Δοτήρας τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου καί Ἴσος μέ τόν Θεό Πατέρα, δέχεται λιθοβολισμό ἀπό αὐτούς, ἰδιαιτέρως τήν τελευταία ἡμέρα, τήν πιό σημαντική, τῆς ἑορτῆς.Ἐννοεῖται ὅτι κανένας ἀπολύτως λίθος δέν Τόν ἄγγιξε, ὁπότε καί φεύγοντας ἀπό ἐκεῖ βρίσκει τόν ἐκ γενετῆς τυφλό, τόν ὁποῖο θεραπεύει δημιουργώντας του ὀφθαλμούς.
Πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι τρεῖς ἦσαν στούς Ἰουδαίους οἱ μεγαλύτερες ἑορτές. Πρώτη ἡ ἑορτή τοῦ Πάσχα, (ἡ ὁποία τελοῦνταν κατά τήν πρώτη τοῦ μήνα εἰς ἀνάμνηση τῆς διάβασης στήν Ἐρυθρά θάλασσα)∙ δεύτερη ἡ Πεντηκοστή, πού θύμιζε τή ζωή τους στήν ἔρημο μετά τή διάβαση τῆς Ἐρυθρᾶς (γιατί ἔζησαν στήν ἔρημο πενήντα ἡμέρες μέχρι νά λάβουν τόν Νόμο τοῦ Μωυσῆ). Κι ἀκόμη γιά νά τιμήσουν τόν ἀριθμό ἑπτά πού εἶχε μία ξεχωριστή σημασία γι’ αὐτούς∙ καί τρίτη ἑορτή, ἡ ἑορτή τῆς Σκηνοπηγίας, γιά νά τούς θυμίζει τή σκηνή πού εἶδε ὁ Μωυσῆς μέσα στή νεφέλη τοῦ Ὄρους Σινᾶ καί τήν ἔφτιαξε διά τοῦ ἀρχιτέκτονος Βεσελεήλ. Ἡ Σκηνοπηγία κρατοῦσε ἑπτά ἡμέρες καί τούς ὑπενθύμιζε ἐπίσης τή συγκομιδή τῶν καρπῶν καί τήν κατάπαυσή τους στήν ἔρημο. Τότε λοιπόν, ὅταν ἦταν σέ ἐξέλιξη ἡ συγκεκριμένη ἑορτή, στάθηκε ὁ Ἰησοῦς καί μέ μεγάλη φωνή φώναξε: «Ὅποιος διψάει, ἄς ἔρχεται κοντά μου καί νά πίνει».
Ἐπειδή λοιπόν μέ τή διδασκαλία αὐτή ὁ Χριστός ἀπέδειξε τόν ἑαυτό Του Μεσσία κι ὅτι Αὐτός ἔγινε μεσίτης καί συμφωνητής ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων μέ τόν αἰώνιο Πατέρα Του, γιά τόν λόγο αὐτόν ἑορτάζουμε τήν ἑορτή τή σημερινή καί τήν ὀνομάζουμε Μεσοπεντηκοστή. Δηλαδή δοξολογοῦμε κατ’ αὐτήν τόν Μεσσία Χριστό καί προβάλλουμε τήν ἀξία καί σημασία ξεχωριστά τῶν δύο μεγάλων δικῶν μας ἑορτῶν, τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Πεντηκοστῆς (ὡς ἐλεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος).
Χάριν τούτου μάλιστα νομίζουμε ὅτι ἑορτάζεται μετά τήν Πεντηκοστή καί ἡ ἑορτή τῆς Σαμαρείτιδος: κι ἐκείνη ἐξηγεῖ πολλά γιά τόν Μεσσία Χριστό καί ἀναφέρεται στό νερό καί στή δίψα, ὅπως καί ἐδῶ. Διότι στήν πραγματικότητα κατά τόν Εὐαγγελιστή Ἰωάννη προτάσσεται τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ Τυφλοῦ ἀπό τό γεγονός τῆς συνάντησης τοῦ Χριστοῦ μέ τή Σαμαρείτιδα»[1].
Ἡ λίγο ξεχασμένη καί ὑποτιμημένη ἀπό τούς Χριστιανούς τῆς ἐποχῆς μας ἑορτή τῆς Μεσοπεντηκοστῆς (ἐν ἀντιθέσει πρός τήν ἐποχή τοῦ Βυζαντίου, ὅπου προβαλλόταν μέ ἐξαίσιο τρόπο, τόσο πού θεωρεῖτο ἡ ἑορτή τῆς αὐτοκρατορίας: μέ πομπή μεγάλη πήγαινε ὁ αὐτοκράτορας ἐνδεδυμένος τά «βασιλικά» του στόν Ναό τοῦ ἀγίου Μωκίου, ὅπου τόν περίμενε ὁ Πατριάρχης, προκειμένου νά συμμετάσχουν στήν πανηγυρική θεία Λειτουργία)[2] ἔρχεται νά μᾶς προβάλει καίρια στοιχεῖα τῆς πίστεώς μας, τά ὁποῖα χωρίς αὐτά δέν μποροῦμε νά χαρακτηριστοῦμε ὄντως χριστιανοί. Πέραν τοῦ τονισμοῦ τῆς σημασίας τῶν δύο μεγάλων ἑορτῶν πού συνδέει, τήν Ἀνάσταση καί τήν Πεντηκοστή, ἐξαγγέλλει μέ ἔντονο τρόπο τή θεότητα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ὅμως κατανοεῖται στόν βαθμό πού ὁ ἄνθρωπος τήν ἔχει ἀποδεχθεῖ ὄχι θεωρητικά καί μακρόθεν, ἀλλά ὑπαρξιακά καί προσωπικά: δηλαδή ὅτι ὁ Κύριος ἀκριβῶς ἐπειδή εἶναι ὁ Θεός πού ἔγινε ἄνθρωπος λειτουργεῖ πιά ὡς κέντρο τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, πού σημαίνει ὅτι μετά Χριστόν ὁ ἄνθρωπος, ὁ πιστός ἐννοεῖται, δέν μπορεῖ νά ζήσει, νά κινηθεῖ, νά μιλήσει, νά σκεφτεῖ χωρίς νά λάβει Ἐκεῖνον ὑπόψη Του. Μέ ἄλλα λόγια, ὁ χριστιανός εἶναι (πρέπει νά εἶναι) ἕνας Χριστός μέσα στόν κόσμο καί τόν Χριστό (πρέπει νά) βλέπει στήν ὕπαρξή του κάθε ἄλλος ἄνθρωπος ἐπί τῆς γῆς. Πρόκειται γιά τήν ἀλήθεια γιά τήν ὁποία μαρτυρεῖ καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν ὄχι μόνο ὁμολογεῖ ὅτι «ζεῖ ὁ Χριστός μέσα του»[3] ὡς κέντρο τῆς ζωῆς του, ἀλλά καί ὅτι κάθε χριστιανός συνιστᾶ «μία ἐπιστολή τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο, πού διαβάζεται ἔτσι ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους»[4].
Οἱ ὑμνογράφοι τῆς ἐορτῆς, καί ὁ ἅγιος Θεοφάνης ἀλλά καί ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης, διαρκῶς ἀναφέρονται σ’ αὐτήν τή διάσταση τῆς Μεσοπεντηκοστῆς, διότι τονίζουν ὅ,τι τονίζει καί τό ἅγιο Εὐαγγέλιο κατά τό συναξάρι: ὁ Κύριος φανερώνει τή μεσσιανικότητά Του, ἐλέγχει τούς Ἰουδαίους, καλεῖ ὅλον τόν κόσμο πού διψάει γιά ἀλήθεια νά ἔλθει κοντά Του, γιατί Ἐκεῖνος εἶναι ἡ πηγή τῆς ζωῆς καί τοῦ ζωντανοῦ νεροῦ πού ξεδιψάει τήν καρδιά καί σύνολη τήν ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου. Ἐπιλέγουμε σχεδόν τυχαῖα: «Καθώς βρισκόσουν στό μέσο τοῦ ἱεροῦ, ὅταν πλησίαζε κατά ἔνθεο τρόπο τό μέσο τῆς ἑορτῆς, φώναζες δυνατά: Ὅποιος διψάει, ἄς ἔρχεται κοντά Μου καί ἄς πίνει. Διότι αὐτός πού πίνει ἀπό τά θεῖα μου νάματα, θά δεῖ ὅτι θά ἀναβλύσουν ἀπό τήν καρδιά του ποταμοί τῶν δογμάτων μου. Κι ὅποιος πιστεύει σέ μένα πού στάλθηκα ἀπό τόν Θεό Πατέρα μου, θά δοξαστεῖ μαζί μέ μένα. Γι’ αὐτό σοῦ φωνάζουμε: Δόξα Σοι, Χριστέ ὁ Θεός, γιατί πρόσφερες τά νάματα τῆς φιλανθρωπίας Σου στούς δούλους Σου πλούσια»[5] (κάθισμα ὄρθρου). Εἶναι τά ἴδια λόγια – τό σημειώνει τό συναξάρι – πού ἀπηύθυνε ὁ Κύριος καί στή Σαμαρείτιδα γυναίκα, ἡ ὁποία ἐπειδή ἦταν καλοπροαίρετη καί πίστεψε στόν Χριστό, μεταστράφηκε καί ἔγινε ὄχι ἁπλῶς μία καλή χριστιανή, ἀλλά ἡ ἰσαπόστολος μεγαλομάρτυς ἁγία Φωτεινή – τά λόγια τοῦ Κυρίου λειτούργησαν μέσα της καταλυτικά, ἀνατρέποντας ὁλόκληρη τήν προγενέστερη ζωή της.
Τό μόνο πού ἀπαιτεῖται βεβαίως εἶναι ἡ καλή διάθεση τοῦ ἀνθρώπου: νά πιστέψει δηλαδή στόν Χριστό, ἀφήνοντας κατά μέρος «τό δικό του θέλημα», τόν δικό του ἐγωισμό. Γιατί ἀσφαλῶς αὐτό σημαίνει πίστη στόν Χριστό: Τόν παίρνω σοβαρά στή ζωή μου καί Τόν καθιστῶ μέ τή χάρη Του κέντρο τῆς ζωῆς μου. Ὁπότε τί Τοῦ προσφέρω; Τή βρωμιά τῶν ἁμαρτιῶν μου, τό χέρσο τῆς καρδιᾶς μου, προκειμένου νά τήν πλημμυρίσει μέ τήν πηγή τῶν ὑδάτων τῆς διδασκαλίας Του καί μέ τά νάματα τῶν αἱμάτων Του, ὥστε νά καταστεῖ «καταγώγιον» δικό Του καί τοῦ ἁγίου Του Πνεύματος. Ὁ οἶκος τοῦ συναξαρίου τῆς ἡμέρας εἶναι πολύ ἀποκαλυπτικός. «Τήν ψυχή μου πού ἔγινε χέρσα ἀπό τίς ἀνομίες τῶν πταισμάτων μου, κατάρδευσέ την μέ τίς ροές τῶν αἱμάτων Σου καί κάνε την καρποφόρο ἀπό ἀρετές. Γιατί ἐσύ εἶπες σέ ὅλους, πανάγιε Λόγε τοῦ Θεοῦ, νά προσέρχονται κοντά Σου καί νά ἀρύονται ὕδωρ ἀφθαρσίας, πού εἶναι τό ζωντανό νερό πού καθαρίζει τίς ἁμαρτίες ὅλων ὅσοι ὑμνοῦν τήν ἔνδοξη καί θεία Σου ἀνάσταση. Σ’ αὐτούς πού Σέ ἀναγνωρίζουν Θεό, ἀγαθέ Κύριε, παρέχεις τήν οὐράνια δύναμη τοῦ Πνεύματος πού ἦλθε ἀληθινά πάνω στούς μαθητές Σου. Διότι Ἐσύ εἶσαι ἡ πηγή τῆς ζωῆς μας»[6].
[1] Συναξάρι Μηναίου.
[2] «Δεν έχει κανείς παρά να ανοίξει την Έκθεση της Βασιλείου Τάξεως (Κεφ. 26) του Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου για να δει το επίσημο τυπικό του εορτασμού, όπως ετελείτο μέχρι την Μεσοπεντηκοστή του έτους 903 μ.Χ. στον ναό του Αγίου Μωκίου στην Κωνσταντινούπολη, μέχρι δηλαδή την ημέρα που έγινε η απόπειρα κατά της ζωής του αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ’ του Σοφού (11 Μαΐου 903 μ.Χ.). Εκεί υπάρχει μία λεπτομερής περιγραφή του λαμπρού πανηγυρισμού, που καταλαμβάνει ολόκληρες σελίδες και καθορίζει με την γνωστή παράξενη βυζαντινή ορολογία, πώς ο αυτοκράτωρ το πρωί της εορτής με τα επίσημα βασιλικά του ενδύματα και την συνοδεία του ξεκινούσε από το ιερό παλάτι για να μεταβεί στον ναό του αγίου Μωκίου, όπου θα ετελείτο η θεία λειτουργία. Σε λίγο έφθανε η λιτανεία με επί κεφαλής τον πατριάρχη, και βασιλεύς και πατριάρχης εισήρχοντο επισήμως στον ναό. Η θεία λειτουργία ετελείτο με την συνήθη στις μεγάλες εορτές βυζαντινή μεγαλοπρέπεια. Μετά από αυτήν ο αυτοκράτωρ παρέθετε πρόγευμα, στο οποίο έπαιρνε μέρος και ο πατριάρχης. Και πάλι ο βασιλεύς υπό τις επευφημίες του πλήθους «Εἰς πολλούς καί ἀγαθούς χρόνους ὁ Θεός ἀγάγει τήν βασιλείαν ὑμῶν» και με πολλούς ενδιαμέσους σταθμούς επέστρεφε στο ιερό παλάτι» (Ἀπό τό ἱστολόγιο «Ὀρθόδοξος Συναξαριστής»).
[3] Γαλ. 2, 20: «Χριστῶ συνεσταύρωμαι˙ ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός».
[4] Πρβλ. Β΄Κορ. 3, 2-3: «Ἡ ἐπιστολή ἡμῶν ὑμεῖς ἐστε, ἐγγεγραμμένη ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, γινωσκομένη καί ἀναγινωσκομένη ὑπό πάντων ἀνθρώπων, φανερούμενοι ὅτι ἐστέ ἐπιστολή Χριστοῦ διακονηθεῖσα ὑφ’ ἡμῶν, ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλά Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος, οὐκ ἐν πλαξί λιθίναις, ἀλλά ἐν πλαξί καρδίαις σαρκίναις».
[5] «Ἑστηκώς ἐν τῶ μέσῳ τοῦ ἱεροῦ, μεσαζούσης ἐνθέως τῆς ἑορτῆς˙ ὁ διψῶν, ἀνέκραζες, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω˙ ὁ γάρ πίνων ἐκ τούτου τοῦ θείου μου νάματος, ποταμούς ἐκ κοιλίας ἐκρεύσει δογμάτων μου˙ ὅστις δέ πιστεύει εἰς ἐμέ τόν σταλέντα, ἐκ θείου Γεννήτορος μετ’ ἐμοῦ δοξασθήσεται. Διά τοῦτο βοῶμέν Σοι˙ Δόξα σοι, Χριστέ ὁ Θεός, ὅτι πλουσίως ἐξέχεας τά νάματα τῆς σῆς φιλανθρωπίας τοῖς δούλοις σου».
[6] «Τήν χερσωθεῖσάν μου ψυχήν, πταισμάτων ἀνομίαις, ροαῖς τῶν σῶν αἱμάτων κατάρδευσον, καί δεῖξον καρποφόρον ἀρεταῖς˙ σύ γάρ ἔφης πᾶσι, τοῦ προσέρχεσθαι πρός σέ, Λόγε Θεοῦ πανάγιε, καί ὕδωρ ἀφθαρσίας ἀρύεσθαι, ζῶν τε καί καθαῖρον ἁμαρτίας τῶν ὑμνούντων τήν ἔνδοξον καί θείαν σου Ἔγερσιν˙ παρέχων ἀγαθέ, τήν ἀπό τοῦ ὕψους ἐνεχθεῖσαν ἀληθῶς τοῖς Μαθηταῖς σου Πνεύματος ἰσχύν, τοῖς σέ Θεόν γινώσκουσι˙ σύ γάρ
ὑπάρχεις πηγή τῆς ζωῆς ἡμῶν».
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973) ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΤΟΜΟΣ Β' (7)
<< Ώδε επεφάνοι η ευδοκία του Θεού περί της Μονής ταύτης>>
Η εικόνα του Χριστού μας, στο σημείο που ο αείμνηστος Πνευματικός πατήρ μας
Μητροπολίτης Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανός Α'
επληροφορήθη την ευδοκία της Θ. Χάριτος για την ίδρυση της
Ιεράς Μονής των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης στην Φυλή Αττικής.
Μετά την παρουσίαση αποσπασματικών κειμένων από τον Α' Τόμο του βιβλίου <<Επίσκοπος Μαγνησίας Χρυσόστομος Νασλίμης (1910-1973) Ακατάβλητος αγωνιστής Πίστεως και Υπομονής>> από τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Γαρδικίου κ. Κλήμη, προβαίνουμε στην μερική παρουσίαση και του δευτέρου εκδοθέντος Τόμου, του μνημειώδους αυτού έργου. Και αυτό, γιατι αγγίζει -όχι μόνο τον χώρο του ακαινοτομήτου πληρώματος της Εκκλησίας μας- αλλά και ευρύτερα, ακριβώς γιατι περιγράφει σχολαστικά -κατά το δυνατόν- και την περιρρέουσα εκκλησιαστική κατάσταση της πρώτης εικοσιπενταετίας του δευτέρου μισού του 20ού αιώνα και δη των ετών (1950-1975). Κι εδώ ισχύει ό,τι και κατά την παρουσίαση του πρώτου Τόμου. Αναρτούμε μια σειρά από αποσπασματικά κείμενα μαζί με τις παραπομπές τους, προσπαθώντας να μην αλλοιωθεί η συνάφεια, η συνοχή και φυσικά το νόημα των γραφομένων. Με την ελπίδα, ότι η ολοκληρωμένη και επιτυχής αυτή πνευματική προσπάθεια της έκδοσης και του δευτέρου Τόμου του εν λόγω βιβλίου θα βρει απήχηση έτι περισσότερο στο φιλαναγνωστικό μας κοινό, ευχόμαστε καλή ανάγνωση και εντρύφηση σε μια ιδιαίτερα δύσκολη εποχή, τα γνωστά <<πέτρινα χρόνια>> των διώξεων, του παποκαισαρισμού και της διοικούσης, εκκλησιαστικής αποδόμησης.
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Μετά την έκδοση του Τόμου Α' του παρόντος έργου προ έτους και την ευμενή υποδοχή του στον χώρο μας και ευρύτερα, βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να ολοκληρώσουμε το μνημειώδες έργο μας, με τον παρόντα Τόμο Β'. Εκφράζουμε για την δωρεά αυτή την ευχαριστία μας στον Θεό των όλων, διότι ένα κυριολεκτικό όραμα ζωής εκπληρώνεται. Η βιογράφηση του σχεδόν πλήρως αγνώστου μέχρι τώρα Μακαριστού Αρχιερέως Μαγνησίας Χρυσοστόμου Νασλίμη (+1973) ήταν έργο μακροχρόνιο και δύσκολο. Και δεν θα επιτελείτο, αν δεν συνέτρεχαν αρκετοί παράγοντες, οι οποίοι με την βοήθεια του Θεού μας έδωσαν τα απαραίτητα εναύσματα, το αναγκαίο δυσεύρετο υλικό, την φιλάδελφη βοήθεια, την φιλάνθρωπη κατανόηση και συμπαράσταση και την συγκινητική ενίσχυση και κάλυψη. Εκτός της προσωπικής επισταμένης ερεύνης για εξεύρεση υλικού, μας χαρίσθηκε σχεδόν μέχρι τελευταίας στιγμής σπουδαίο και ανεκτιμήτου αξίας αρχειακό υλικό, βάσει του οποίου ήμασταν σε θέση να σχηματίσουμε την όσο το δυνατόν καλύτερη, πληρέστερη και αντικειμενικότερη γνώση του Βιογραφουμένου μας, αλλά και του όλου πλαισίου της εποχής και ιδίως των πραγμάτων της Εκκλησίας μας, που έζησε και έδρασε. Τα όσα γράψαμε στην Εισαγωγή του Τόμου Α' ως προς την αιτία για την ενασχόλησή μας αυτή και τον τρόπο εργασίας μας στην εκπόνηση του όλου εγχειρήματος, όπως και τα σχετικά με τις προτροπές μας στον αγαπητό αναγνώστη για τον τρόπο μελέτης και αντιμετωπίσεως των γραφομένων, ισχύουν και για τον παρόντα Τόμο Β' και δεν θα επαναλάβουμε κάτι επ' αυτών. Μόνον, κάνουμε ταπεινά έκκληση για προσεκτική και πλήρη μελέτη, στην σειρά εκθέσεως του υλικού, και όχι πρόχειρη, βεβιασμένη και αποσπασματική, η οποία να περιλαμβάνει οπωσδήποτε και τις υποσημειώσεις, και μάλιστα τις εκτενείς. Και τούτο, διότι σε αυτές δεν παρέχεται μόνον η γνωστοποίηση των πηγών, για το αξιόπιστο των γραφομένων, αλλά συνήθως περιέχονται σημαντικά στοιχεία πληροφοριακά, συμπληρωματικά, επεξηγηματικά, όπως και αξιολογικά, τα οποία φωτίζουν πολύπλευρα το κύριο μέρος του κειμένου, η δε αγνόησή τους στερεί τον αναγνώστη από ουσιώδες μέρος του υλικού του όλου έργου.
Από την Εισαγωγή του βιβλίου
Κ.5. Τελευταίες δραστηριότητες
Η είσοδος στο νέο έτος 1966, κατόπιν όσων ευχαρίστων είχον συντελεσθεί έως και την εκπνοή του προηγουμένου έτους, έδιναν οπωσδήποτε σε όλους τους πονούντας για την πρόοδο του ιερού Αγώνος της Εκκλησίας μας ελπίδες αγαθές.
Όμως, όπως προαναφέραμε, ο Βιογραφούμενός μας Αρχιερέας επεδείκνυε μία σπουδή και φροντίδα, που επεδείκνυε πως διατελούσε υπό την αίσθηση ότι του απέμενε ελάχιστος ακόμη χρόνος ανεμποδίστου δράσεως.
Ανέμενε κάποια δοκιμασία και προετοιμαζόταν προσευχητικώς, χωρίς να χάνει την πραγματικότητα. Επέτεινε μάλιστα τις προσπάθειές του για απόδοση προσφοράς υπέρ του κοινού καλού.
Σαν στρατιώτης Χριστού βρισκόταν σε διαρκή ετοιμότητα για ό,τι είδους αποστολή ή και δοκιμασία τον ανέμενε' σαν καλός Οικονόμος εξαγόραζε τον καιρόν του ακατάπαυστα εργαζόμενος επί των επάλξεων'
και σαν ευγνώμων δούλος δεν έπαυε να ευχαριστεί τον Θεόν <<εν παντί>>, για όλα όσα έστελνε η Χάρις Του και για τα ευχάριστα και για τα δυσάρεστα. Η μεγάλη εορτή των αγίων Θεοφανείων
κινητοποίησε και πάλι όλους τους φορείς της Εκκλησίας μας σε κοινή συστράτευση, για τον καθορισμό του προγράμματος και την επίτευξη του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος.
Η Ιερά Σύνοδος απεφάσισε η Θ. Λειτουργία να τελεσθεί από τον Σεβ. Σαλαμίνος Γερόντιο με δύο ιερείς και δύο Διακόνους, ο δε πανηγυρικός να ανατεθεί στον γλαφυρό ρήτορα,
τολμούμε να πούμε τον καλύτερο Ιεροκήρυκα της Ιστορίας της Εκκλησίας μας και το πιο λαμπρό ανάστημα στην πορεία της, άγιο Μαγνησίας Χρυσόστομο.
Η εορτή τελέσθηκε πράγματι με κάθε μεγαλοπρέπεια, η συμμετοχή των πιστών ανήρχετο σε πολλές χιλιάδες, παρέστησαν 60 Ιερείς και εικοσάδα Μοναχών, ο δε Αρχ/πος Αυξέντιος πλαισιωμένος από τους Σεβ/τους Μαγνησίας Χρυσόστομο και Σαλαμίνος Γερόντιο.
Ο Σεβ. Διαυλείας Ακάκιος είχε σταλεί στην συμπρωτεύουσα κατά παράκληση των εκεί αδελφών, ώστε να παρίσταται Αρχιερέας στην τελετή αυτή για πρώτη φορά στην Θεσσαλονίκη από της ενάρξεως του ιερού Αγώνος μας.
Μετά τον Αγιασμό των Υδάτων, ο Σεβ. Μαγνησίας εξέφρασε, ως εκπρόσωπος της Ιεράς Συνόδου, την ευαρέσκειά της στους συντελέσαντας στον εορτασμό Κληρικούς και λαϊκούς, καθώς και στις αρχές και υπηρεσίες, για την συμπαράσταση, βοήθεια και παρουσία τους 49.
Δύο εβδομάδες αργότερα, ο Σεβ. Μαγνησίας Χρυσόστομος σε επιστολή του της 23.1.1966 από την Αθήνα προς την Ηγουμένη Φεβρωνία της Ιεράς Μονής Υπαπαντής, ενημερώνει ότι έλαβε την πρόσκλησή τους να παρίσταται στην Πανήγυρη της Ιεράς Μονής τους.
Πληροφορεί δε ότι σύμφωνα με απόφαση της Ιεράς Συνόδου θα ανέλθει στην Θεσσαλονίκη για την Πανήγυρη του Ναού των Αγίων Τριών Ιεραρχών, όπου και θα παραμείνει <<μέχρι και της Κυριακής των Απόκρεω>> 50.
<<Συν Θεώ δε την επαύριον Δευτέραν 1 Φεβρουαρίου, με το πρώτον λεωφορείον θα αναχωρήσω προς Υμάς. Σκέπτομαι αντί της Ελευθερουπόλεως να σταθμεύσω εις το Μαυροβούνιον, διότι και πλησιέστερα προς την Μονήν τούτο είναι, και ολιγώτερος θόρυβος γίνεται 51.
Κάμετε λοιπόν αγάπην και στείλετε μίαν κατάλληλον αδελφήν εις Μαυροβούνιον κατά τις 9 το πρωί της Δευτέρας με δύο ζώα. Ίσως έλθη και η Μαρία με την Δέσποιναν. Μερ' ευχών και ευλογιών εγκαρδίων>> 52.
Η Πανήγυρη της Μονής ήταν πράγματι ιδιαιτέρως ευλογημένη. Εγράφη από την Μονήν: <<Οι περισσότεροι από τους παρευρεθέντας εις τα Εγκαίνια [του παρελθόντος Σεπτεμβρίου]
ηυτύχησαν ν' ακούσουν ακόμη μίαν φοράν, τον χειμώνα κατά την πανήγυριν της Ιεράς Μονής, τον Χρυσορρόα της Ορθοδόξου Εκκλησίας Επίσκοπον Μαγνησίας κ. κ. Χρυσόστονον>> 53.
Ήταν προφανώς η τελευταία φορά που είδαν και άκουσαν τον άνθρωπο του Θεού υγιή, διότι πλέον θα τον ξανάβλεπαν καθηλωμένο στον σταυρό της ασθενείας, διδάσκοντα όχι με την γλώσσα, αλλά με την όλη εσταυρωμένη ύπαρξή του.
Η τελευταία του επιστολή προς την Μονή της Υπαπαντής πρέπει να είναι η της 23.2.1966 από τον Βόλο, όπου πληροφορεί ότι ο π. Αντώνιος [δεν διευκρινίζεται ποιός] <<κατόπιν συνεννοήσεως μετ' εμού, θέλει έλθει εις την Ιεράν Μονήν την προσεχή Δευτέραν της Δ' Εβδομάδος Νηστειών, ήτοι 1 Μαρτίου, διά να κείρη την δόκιμον Μοναχήν.
Θα΄έλθη εις Ελευθερούπολιν και φροντίσατε την Δευτέραν να τον συναντήσετε. Μετ' ευχών διαπύρων>> 54. Λίγο νωρίτερα, κατά την μεγάλη και λαμπρά ημέρα της Κυριακής της Ορθοδοξίας του έτους εκείνου, ο Σεβ. Μαγνησίας Χρυσόστομος είχε ορισθεί
ως ο κεντρικός Ομιλητής του Συνοδικού Εορτασμού, που έλαβε χώρα στην αίθουσα του ιδρύματος των Τριών Ιεραρχών στην Αθήνα, <<παρουσία των μελών της Ιεράς Συνόδου, πολλών κληρικών, επισήμων, πολιτικών και πλήθους ευσεβών χριστιανών.
Τα της ευταξίας ανέλαβε το Διοικ. Συμβούλιον της ΠΘΕΟΚ>> 55. Μετά την ευλόγηση από τον Αρχ/πο Αυξέντιο, καλλίφωνοι Ιεροψάλτες απέδωσαν ύμνους της περιόδου.
<<Κατόπιν εδόθη ο λόγος εις τον Σεβ. Επίσκοπον Μαγνησίας κ. Χρυσόστομον, όστις ανέπτυξε καταλλήλως το υψηλόν νόημα της Ορθοδοξίας εν συσχετισμώ με την ηθικήν χριστιανικήν πληρότητα>> 55.
Επίσης, μίλησε και ο νομικός Νικήτας Αναγνωστόπουλος περί του παλαιοημερολογιτικού ζητήματος από νομοκανονικής και συνταγματικής απόψεως. Τέλος, ο Σεβ. Μαγνησίας επεσφράγισε
την Εκδήλωση με ευχαριστίες στον Πρόεδρο του ιδρύματος κ. Βαρυμπομπιώτη για την παραχώρηση της αιθούσης, όπως και ευχές εις όλους τους προσελθόντες>> 55.
Το κείμενο της τελευταίας αυτής δημόσιας Ομιλίας του Βιογραφούμενού μας Αρχιερέως δεν έχουμε, διότι όπως διευκρινίζεται και από το φωτογραφικό στιγμιότυπο που δημοσιεύουμε είχε ενώπιόν του μόνον κάποιες σημειώσεις και το πιθανότερον είναι ότι μίλησε από στήθους.
Μόνον ένας δεινός Ομιλητής και άριστος χειριστής του λόγου δύναται σε μία τέτοιας σημασίας επίσημη Εκδήλωση να μιλήσει χωρίς κείμενο ενώπιον του ακροατηρίου του.
Την Β' Κυριακή των Νηστειών του έτους εκείνου, ο Σεβ. Μαγνησίας Χρυσόστομος προχείρισε σε Αναγνώστη και Υποδιάκονο και χειροτόνησε Διάκονο τον εκ Καλλιφωνίου Καρδίτσης Σεραφείμ Παπαϊωάννου στον Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου Βόλου 56.
Την δε 30.3.1966, Τρίτη της Διακαινησίμου, ο Σεβ. Μαγνησίας Χρυσόστομος τέλεσε τα Εγκαίνια του Ιερού Ναού Πέτρου και Παύλου στα Φάρσαλα 57, οπότε και προήγαγε σε Πρεσβύτερο τον Διάκονο π. Σεραφείμ Παπαϊωάννου.
Αυτή πρέπει να ήταν η πρώτη και μόνη ιερατική χειροτονία που επιτέλεσε ο Ιεράρχης της Μαγνησίας, ο πολύ απαιτητικός και προσεκτικός και στο θέμα αυτό.
Τα δε Εγκαίνια του Ναού των Φαρσάλων ήταν τα τελευταία εκ των αρκετών που είχε τελέσει, όπως προαναφέραμε σε διάφορα σημεία εν τοις έμπροσθεν.
Τον π. Σεραφείμ, έγγαμο και σε κανονική ηλικία, ευλαβή και καλλίφωνο, ο Σεβ. Μαγνησίας είχε καθοδηγήσει και του ενέπνευσε τον ιερό πόθο να υπηρετήσει την Εκκλησία, όπως και έγινε 58.
Ομοίως συνέβη και με τον π. Γεώργιο Κεπάπογλου, τον οποίον από έφηβο διέκρινε για τον ζήλο του και τον εκτιμούσε για την σύνεση, τις γνώσεις και την θυσιαστικότητά του, σκοπεύοντας να τον χειροτονήσει 58.
Όμως τον πρόλαβε η ασθένεια και έτσι ο π. Γεώργιος χειροτονήθηκε τελικά περί τα τέλη του έτους εκείνου, όπως θα δούμε, από έτερον Αρχιερέα.
Είχαμε αφήσει και το θέμα του Αστορίας Πέτρου, το οποίο συνέχισε να εκκρεμεί. Ο Αστορίας, όπως πηροφορούμεθα από επιστολή του της 17.3.1966 προς τον Μαγνησίας Χρυσόστομο,
έστειλε αρχάς του έτους εκείνου επιστολή προς την Ιερά Σύνοδο στην Ελλάδα και αναρωτιόταν γιατί μέχρι της στιγμής εκείνης δεν αξιωνόταν κάποιας απαντήσεως.
Εν πρώτοις, ευχαριστεί τον αποδέκτη του για την αποστολή ευχών και για την προτεινόμενη μελλοντική συνεργασία. Υποθέτει όμως ότι δεν έλαβε απάντηση από την Ιερά Σύνοδο,
διότι μετά την συμφωνία με την ΠΘΕΟΚ και τον αποκλεισμό χειροτονίας Επισκόπου, κάποιοι ενδιαφερόμενοι ίσως να στρέφονται εναντίον του για την ματαίωση των ελπίδων τους.
Ζητεί δε από τον Μαγνησίας Χρυσόστομο να προβή σε υπόμνηση να του απαντήσουν, δηλώνοντας ότι θα παραμείνει πάντοτε στην πρώτη γραμμή του Αγώνος, προς λύπην των ψευδαδέλφων, και θα δίδει το παρόν όπου τον καλεί το καθήκον 59.
Εν τούτοις σε επιστολή του Αρχ/που Λεοντίου προς τον Αστορίας Πέτρο του Αγίου Πάσχα του έτους εκείνου (28.3.1966), ο Ρώσος Αρχιερέας παρακαλεί τον αποδέκτη του να μην του ζητεί να υπεισέρχεται στα πράγματα των Ελλήνων του Πατρίου,
διότι αυτό που προηγείται δεν είναι η αναμενόμενη συμφωνηθείσα χειροτονία του π. Χρυσοστόμου Κιούση (περί της προαγωγής του οποίου όπως φαίνεται ενδιαφερόταν ο Αστορίας και ήθελε την παρέμβαση του Αρχ/που Λεοντίου προς τούτο),
αλλά η ειρηνική και σοβαρή πορεία των πραγμάτων από τους υπάρχοντες Επισκόπους στην Ελλάδα, προτρέποντάς τον να συνδράμει και ο ίδιος σε αυτό και να φροντίσει για την συμφιλίωση όλων συνιστώντας υπομονή.
Λυπείται που οι φιλοδοξίες, όπως φαίνεται, συσκιάζουν την πραγματικότητα και παραπονείται επίσης ότι το ενδιαφέρον του παρεξηγείται από πολλούς στην Ελλάδα
και ότι επίσης δεν έχει λάβει απάντηση σε επιστολή του προς την Ιερά Σύνοδο, πράγμα οφειλόμενον ίσως στην μη καλή κατάσταση των πραγμάτων εν Ελλάδι 60.
49. Βλ. ΦΟ, αρ. φ. 484-485/15.1.1966, σελ. 1, 9-11.
50. Το Άγιον Πάσχα το έτος εκείνο ήταν πρώϊμο, ήτοι την 28η Μαρτίου π. η.
51. Οι θεοφοβούμενοι Κληρικοί είναι πάντοτε προσεκτικοί και διακριτικοί και αποφεύγοντες ει δυνατόν και τον θόρυβο, όπως και κυρίως την αφορμή για αρνητικά σχόλια εις βάρος της αποστολής τους, από τους προθύμους στις επικρίσεις των ρασοφόρων απροσέκτους ανθρώπους.
52. Αρχείον Ιεράς Μονής Υπαπαντής του Χριστού Χορτοκοπίου.
53. Ιστορικόν της Ιεράς Μονής Υπαπαντής του Χριστού, ένθ' ανωτ. σελ. 66.
54. Αρχείον Ιεράς Μονής Υπαπαντής του Χριστού Χορτοκοπίου.
55. Βλ. ΦΟ, αρ. φ. 488/1.3.1966, σελ. 7. Φωτογραφίες από την Εκδήλωση παρατίθενται στο επόμενο τεύχος της <<Φωνής>> (αρ. φ. 489/15.3.1966, σελ. 4-5), ενώ αυτή που εμείς δημοσιεύουμε είναι από το Αρχείον της Ιεράς Μονής Υπαπαντής του Χριστού Χορτοκοπίου.
56. Βλ. ΦΟ, αρ. φ. 489/15.3.1966, σελ. 5.
57. Βλ. ΦΟ, αρ. φ. 492/1.5.1966, σελ. 4.
58. Σύντομη Βιογραφία του Μαγνησίας κυρού Χρυσοστόμου Νασλίμη, κείμενο δακτυλογραφημένο, Ιεράς Γυναικείας Μονής <<Υπαπαντής του Χριστού>> Ελευθερουπόλεως, α. χ., σελ. 8-9. Ο Σεβ. Μαγνησίας έτρεφε συμπάθεια και προς τον Αθανάσιο Ποστάλα εκ Λαρίσης από την νεότητά του, τον νυν γηραιό Μητροπολίτη Λαρίσης και Πλαταμώνος της Εκκλησίας μας (μαρτυρία Αιδ. Πρωτ. Π. Γεωργίου Κεπάπογλου).
59. Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη.
60. Αρχείον Αστορίας Πέτρου (η επιστολή του Αρχ/που Λεοντίου σε αγγλική μετάφραση εκ του ρωσικού πρωτοτύπου μας εστάλη από τον Σεβ. Μητροπολίτη Αμερικής κ. Δημήτριο της Εκκλησίας μας τον οποίον και ευχαριστούμε).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Αποσπασματικές αναρτήσεις από τον Β' Τόμο του βιβλίου
<<ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910 - 1973)
ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ Πίστεως>>,
που συνέγραψε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Γαρδικίου κ. Κλήμης
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.
Έκδοση ''Γενικού Ταμείου Εκκλησίας Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλάδος>>,
σελ. 439-445, Αθήνα 2020.