Πέμπτη 13 Μαΐου 2021
ΠΕΜΠΤΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
«Κατήφεια παθῶν καί λογισμῶν ἡ ζάλη, μακράν ἐξοριζέσθω καί οὕτως ἐξανθήσει τό ἔαρ τό τῆς πίστεως» (απόστ. Αίνων).
(Ας εξορισθεί μακριά από εμάς η κατήφεια και η στενοχώρια των παθών, όπως και η ζάλη των λογισμών, και έτσι θα ανθήσει η άνοιξη της πίστης).
Ο άγιος υμνογράφος εξαγγέλλει αυτό που διαλαλεί η Εκκλησία μας με την Ανάσταση του Κυρίου: τα πάντα τώρα είναι πλημμυρισμένα από το φως και τη χαρά της Αναστάσεως. «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός». «Ὦ Πάσχα, λύτρον λύπης». Ό,τι ο Κύριος και οι άγιοι άγγελοί Του προέτρεπαν τους αποστόλους και τις μυροφόρες γυναίκες: «Χαίρετε», ό,τι ο απόστολος Παύλος θεωρούσε ως δεδομένο της πίστεως: «Χαίρετε, καί πάλιν ἐρῶ Χαίρετε», αλλά και καρπό της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος που προεκτείνει την αναστημένη παρουσία του Κυρίου: «ὁ καρπός τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά», ό,τι ο ίδιος πάλι προέτρεπε ως συστατικό της ζωής αλλά και διαρκές αγώνισμα των πιστών: «Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντί εὐχαριστεῖτε», αυτό λοιπόν προβάλλει και ο άγιος ποιητής. Γιατί; Διότι ανέτειλε ήδη το έαρ, η άνοιξη της πίστεως. Και η άνοιξη αυτή αποτελεί τον ύμνο της χαράς. Οπότε, «οὐδείς δύναται δυσίν κυρίοις δουλεύειν» - χαρά και κατήφεια δεν μπορούν να συνυπάρξουν! Όταν με άλλα λόγια ο πιστός έχει ενσυνείδητα αποδεχτεί τον Χριστό στη ζωή του, τότε είναι αδιάκοπα στραμμένος προς Αυτόν και Αυτόν αναζητεί προκειμένου να Τον έχει Κύριο και Αρχηγό της ζωής του. Και Τον αναζητεί βεβαίως με τον μόνο τρόπο που ο Κύριος καθόρισε: μέσα από τις άγιες εντολές Του, οι οποίες οδηγούν στην εγκατοίκησή Του μέσα στον άνθρωπο, καθιστώντας τον κυριολεκτικά ένα με Εκείνον. «Τηρήστε τις εντολές Μου και θα Με δείτε μέσα σας». Κι έρχεται έτσι η χαρά και η ειρήνη του Χριστού μέσα στον άνθρωπο, χαρά και ειρήνη εσωτερική και βαθειά που κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να τα διαγράψει και να πάρει.
Από την άποψη αυτή ο άγιος υμνογράφος τονίζει το αυτονόητο: αν ζει ο πιστός τη χαρά της Ανάστασης, δεν μπορεί να είναι εγκλωβισμένος στην κατήφεια που φέρνουν με μαθηματική ακρίβεια τα πάθη του ανθρώπου˙ δεν μπορεί να άγεται και να φέρεται από τους λογισμούς που δημιουργούν ζάλη στον άνθρωπο, δηλαδή από τους λογισμούς της απιστίας και της διψυχίας, τους λογισμούς που θέτουν σε κρίση τον άνθρωπο, γιατί δεν μπορεί να πάρει τη σταθερή απόφαση να είναι πάντοτε με το μέρος του Χριστού, δηλαδή εκεί που τον καλούν οι εντολές και το θέλημα Εκείνου. Κι είναι η εμπειρία του καθενός μας: τι είναι εκείνο που δημιουργεί την εσωτερική θλίψη και στενοχώρια και δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε; Μόνον το άφημά μας στα ψεκτά πάθη μας: η ικανοποίηση της σαρκολατρείας μας και του αλαζονικού υπερήφανου φρονήματός μας. Δυστυχώς, έστω και θεωρούμενοι χριστιανοί, ζούμε ακόμη μέσα στον χειμώνα της αμαρτίας μας, όταν έξω, στον αληθινό κόσμο του Θεού – κι είναι αληθινός γιατί είναι ο αιώνιος κόσμος – ήδη έχει ανατείλει το έαρ και η καλοκαιρία της ζεστασιάς της αγκαλιάς του Θεού μας. Ήδη από την πρώτο ύμνο του κανόνα του αγίου Θωμά (α΄ ωδή) ο υμνογράφος επισημαίνει: «Σήμερον ἔαρ ψυχῶν˙ ὅτι Χριστός ἐκ τάφου, ὥσπερ ἥλιος ἐκλάμψας τριήμερος, τόν ζοφερόν χειμῶνα ἀπήλασε τῆς ἁμαρτίας ἡμῶν» (Σήμερα είναι η άνοιξη των ψυχών. Γιατί ο Χριστός την τρίτη ημέρα μετά τη σταύρωσή Του βγήκε από τον τάφο, όπως ακριβώς ο ήλιος που έλαμψε μετά τη νύκτα, και έκανε πέρα τον χειμώνα της αμαρτίας μας).
Ο αληθής χριστιανός, δηλαδή ο άγιος, είναι ο χαρούμενος άνθρωπος. Χαρούμενος με την έννοια την πραγματική: χαίρεται η καρδιά του, γι’ αυτό και τη χαρά αυτή σκορπίζει παντού και πάντα. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί άγιοι της Εκκλησίας μας θεωρούσαν ότι ο πασχαλινός χαιρετισμός «Χριστός Ἀνέστη» πρέπει να συνιστά τον διαρκή χαιρετισμό μας όλου του χρόνου. Αρκεί βεβαίως να μη ξεχνάμε ότι η εσωτερική αυτή χαρμόσυνη πραγματικότητα δεν προκύπτει «μαγικά» και γρήγορα. Απαιτεί καθημερινό αγώνα συσταύρωσης με τον Χριστό, οδύνη και «μάτωμα» πάνω στον αγώνα κατά των παθών, που θα πει ότι τελικώς η χαρά αυτή λειτουργεί για τον «μέσο» χριστιανό, αν υπάρχει τέτοιος όρος, ως όραμα που πρέπει να καθορίζει την πορεία του – μερικές φορές σε βάθος δεκαετιών! Και βεβαίως να τονίσουμε και πάλι το του αποστόλου: η χαρά έρχεται ως καρπός του πνεύματος αγάπης. Όπου αγάπη εκεί και χαρά, εκεί και Ανάσταση, εκεί και Χριστός!
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973) ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΤΟΜΟΣ Β' (4)
Το Παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου
στην Ιερά Γυναικεία Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Θρακομακεδόνων Αττικής
Μετά την παρουσίαση αποσπασματικών κειμένων από τον Α' Τόμο του βιβλίου <<Επίσκοπος Μαγνησίας Χρυσόστομος Νασλίμης (1910-1973) Ακατάβλητος αγωνιστής Πίστεως και Υπομονής>> από τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Γαρδικίου κ. Κλήμη, προβαίνουμε στην μερική παρουσίαση και του δευτέρου εκδοθέντος Τόμου, του μνημειώδους αυτού έργου. Και αυτό, γιατι αγγίζει -όχι μόνο τον χώρο του ακαινοτομήτου πληρώματος της Εκκλησίας μας- αλλά και ευρύτερα, ακριβώς γιατι περιγράφει σχολαστικά -κατά το δυνατόν- και την περιρρέουσα εκκλησιαστική κατάσταση της πρώτης εικοσιπενταετίας του δευτέρου μισού του 20ού αιώνα και δη των ετών (1950-1975). Κι εδώ ισχύει ό,τι και κατά την παρουσίαση του πρώτου Τόμου. Αναρτούμε μια σειρά από αποσπασματικά κείμενα μαζί με τις παραπομπές τους, προσπαθώντας να μην αλλοιωθεί η συνάφεια, η συνοχή και φυσικά το νόημα των γραφομένων. Με την ελπίδα, ότι η ολοκληρωμένη και επιτυχής αυτή πνευματική προσπάθεια της έκδοσης και του δευτέρου Τόμου του εν λόγω βιβλίου θα βρει απήχηση έτι περισσότερο στο φιλαναγνωστικό μας κοινό, ευχόμαστε καλή ανάγνωση και εντρύφηση σε μια ιδιαίτερα δύσκολη εποχή, τα γνωστά <<πέτρινα χρόνια>> των διώξεων, του παποκαισαρισμού και της διοικούσης, εκκλησιαστικής αποδόμησης.
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Μετά την έκδοση του Τόμου Α' του παρόντος έργου προ έτους και την ευμενή υποδοχή του στον χώρο μας και ευρύτερα, βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να ολοκληρώσουμε το μνημειώδες έργο μας, με τον παρόντα Τόμο Β'. Εκφράζουμε για την δωρεά αυτή την ευχαριστία μας στον Θεό των όλων, διότι ένα κυριολεκτικό όραμα ζωής εκπληρώνεται. Η βιογράφηση του σχεδόν πλήρως αγνώστου μέχρι τώρα Μακαριστού Αρχιερέως Μαγνησίας Χρυσοστόμου Νασλίμη (+1973) ήταν έργο μακροχρόνιο και δύσκολο. Και δεν θα επιτελείτο, αν δεν συνέτρεχαν αρκετοί παράγοντες, οι οποίοι με την βοήθεια του Θεού μας έδωσαν τα απαραίτητα εναύσματα, το αναγκαίο δυσεύρετο υλικό, την φιλάδελφη βοήθεια, την φιλάνθρωπη κατανόηση και συμπαράσταση και την συγκινητική ενίσχυση και κάλυψη. Εκτός της προσωπικής επισταμένης ερεύνης για εξεύρεση υλικού, μας χαρίσθηκε σχεδόν μέχρι τελευταίας στιγμής σπουδαίο και ανεκτιμήτου αξίας αρχειακό υλικό, βάσει του οποίου ήμασταν σε θέση να σχηματίσουμε την όσο το δυνατόν καλύτερη, πληρέστερη και αντικειμενικότερη γνώση του Βιογραφουμένου μας, αλλά και του όλου πλαισίου της εποχής και ιδίως των πραγμάτων της Εκκλησίας μας, που έζησε και έδρασε. Τα όσα γράψαμε στην Εισαγωγή του Τόμου Α' ως προς την αιτία για την ενασχόλησή μας αυτή και τον τρόπο εργασίας μας στην εκπόνηση του όλου εγχειρήματος, όπως και τα σχετικά με τις προτροπές μας στον αγαπητό αναγνώστη για τον τρόπο μελέτης και αντιμετωπίσεως των γραφομένων, ισχύουν και για τον παρόντα Τόμο Β' και δεν θα επαναλάβουμε κάτι επ' αυτών. Μόνον, κάνουμε ταπεινά έκκληση για προσεκτική και πλήρη μελέτη, στην σειρά εκθέσεως του υλικού, και όχι πρόχειρη, βεβιασμένη και αποσπασματική, η οποία να περιλαμβάνει οπωσδήποτε και τις υποσημειώσεις, και μάλιστα τις εκτενείς. Και τούτο, διότι σε αυτές δεν παρέχεται μόνον η γνωστοποίηση των πηγών, για το αξιόπιστο των γραφομένων, αλλά συνήθως περιέχονται σημαντικά στοιχεία πληροφοριακά, συμπληρωματικά, επεξηγηματικά, όπως και αξιολογικά, τα οποία φωτίζουν πολύπλευρα το κύριο μέρος του κειμένου, η δε αγνόησή τους στερεί τον αναγνώστη από ουσιώδες μέρος του υλικού του όλου έργου.
Από την Εισαγωγή του βιβλίου
ΙΖ. 7. Χειροτονίες το 1962 και ανάδειξη του Μαγνησίας Χρυσοστόμου
Ως προς την συνέχεια της διακονίας του Σεβ. Ταλαντίου Ακακίου, είδαμε ότι μόλις τον Ιούλιο του 1961 μπόρεσε να εμφανισθεί δημοσίως για την ενάσκηση των καθηκόντων του, αλλά γενικώς υπήρχε ανησυχία για το μέλλον.
Υφίστατο ένας μόνον Επίσκοπος, ηλικιωμένος και ασθενής, σε εποχή επιβουλών και διωγμού, και θα έπρεπε να εξασφαλισθεί η συνέχεια.
Υπήρχε βέβαια κάποια σχετική ανακούφισις, ιδίως όσον αφορά την χειροτονία νέων Κληρικών, για την κάλυψη ενοριακών κενών και την ελάττωση των διαμαρτυριών από την Επαρχία εξ αιτίας στερήσεως μέχρι τότε Ιερέων 56.
Η αγωνία όμως για το αβέβαιο μέλλον διεζωγραφείτο έντονα, γι' αυτό και η αλληλογραφία με το εξωτερικό και πρωτίστως με τον Σεβ. Σικάγου και Ντηρόϊτ Σεραφείμ της ΡΟΕΔ συνεχίσθηκε.
Σε σύντομη απαντητική αποστολή του της 13/31.8.1961 προς τον Σεβ. Ταλαντίου Ακάκιο, ο Σεβ. Σικάγου Σεραφείμ βεβαιώνει ότι έλαβε την επιστολή που του εστάλη, αλλά επί του παρόντος δεν δύναται να παράσχει βοήθεια΄
<<όμως η κατάστασις ίσως αλλάξη εντός των ολίγων προσεχών μηνών οπότε θα μοι είναι ευχερέστερον να βοηθήσω Υμάς>> 57, επιλέγει.
Τα άγια Θεοφάνεια του 1962 εορτάσθηκαν με μεγάλη λαμπρότητα στον Πειραιά, με επί κεφαλής τον Σεβ. Ταλαντίου Ακάκιο και συμμετοχή 15.000 πιστών της Εκκλησίας μας 58.
Ο Σεβ. Σικάγου Σεραφείμ στην υπ. αριθ. 207/2-15.3.1962 επιστολή του προς τον Σεβ. Ταλαντίου Ακάκιο γράφει:
<<είδον τας φωτογραφίας εκ των Θεοφανείων εν Ελλάδι τας οποίας εορτάς καθοδηγήσατε ως Επίσκοπος και μετά χαράς διέκρινα το πλήθος του λαού, το οποίον συμμετέσχε εις τον εορτασμόν αυτόν, καθώς και το πλήθος των Κληρικών, μέγα μέρος των οποίων υμείς -ως ήκουσα- εχειροτονήσατε.
Κατ' αυτόν τον τρόπον ο αριθμός των καλών Ποιμένων ζηλωτών της γνησιότητος της αγίας Ορθοδοξίας επολλαπλασιάσθη>> 59.
Εύχεται δε στον Σεβ. Ακάκιο ενίσχυση παρά Κυρίου για περαιτέρω διαποίμανση, όπως επίσης υγεία, διότι έμαθε ότι πάσχει από σοβαρή ασθένεια, προκειμένου να εργασθεί επί πολλά έτη για την Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου Ελλάδος ως νόμιμος Αρχιερεύς αυτής 59.
Όμως, ο Σεβ. Σικάγου Σεραφείμ διεμήνυσε ότι επειδή ο ίδιος είναι αδύνατον να επαναλάβει το τόλμημά του, γνωρίζει κάποιον θαρραλέο Επίσκοπό τους της Ρωσικής Διασποράς στην Νότιο Αμερική, ονόματι Λεόντιο,
ο οποίος είναι πιθανόν να βοηθήσει στο πρόβλημα των χειροτονιών και ότι θα γράψει προς αυτόν προτρεπτικά, ζητώντας να του γράψουν σχετικά και από την Ελλάδα 60.
Η είδηση αυτή έγινε δεκτή με μεγάλη χαρά και άρχισε πράγματι αλληλογραφία μαζί του. Από την Ελλάδα εκ μέρους της Εκκλησίας μας έγραφε προς τον Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Χιλής και Περού Λεόντιο, επίλεκτο μέλος της Ιεραρχίας της ΡΟΕΔ 61, ο Πρωτοσύγκελλος Αρχιμ. Χρυσόστομος Κιούσης, προς επίτευξιν του σκοπού.
Ο Σεβ. Χιλής Λεόντιος έστειλε απαντητικό σημείωμα προς τον Σεβ. Ταλαντίου Ακάκιο την 24.3.1962, με την ένδειξη <<αυστηρώς εμπιστευτικόν>>, γράφοντας τα εξής:
<<Θεοφιλέστατε, Αγαπητέ Δέσποτα Ακάκιε, ευλογείτε! Ταυτοχρόνως με την επιστολήν σας, έλαβα επιστολήν από τον Δέσποτα Σεραφείμ του Σικάγου με την αίτησιν να πράξω σύμφωνα προς την ιδικήν σας αίτησιν.
Αυτό είναι πολύ καλόν, ότι εις την Αρχιερατικήν Σύνοδον [της ΡΟΕΔ] υπάρχουν και έτεροι επίσης Αρχιερείς, οι οποίοι συμπαθούν εσάς και την κοινήν μας υπόθεσιν.
Είμαι πολύ χαρούμενος, όμως μη δείξετε την επιστολήν μου εις οιονδήποτε από τους ανθρώπους μας, παρά μόνο εις τα πλέον έμπιστα εκ των ιδικών σας προσώπων. Είθε ο Θεός να σας βοηθήση.
Είναι κρίμα που υπάρχει τόσον ολίγος χρόνος πριν από το Πάσχα, διότι διαφορετικώς θα επράττομεν άνευ καθυστερήσεως. Τούτο είναι έργον Θεού. Να είσθε υγιής και ο Θεός να σας προστατεύη. Με αγάπην εν Χριστώ, Αδελφός Υμέτερος, Αρχιεπίσκοπος (Λεόντιος)>> 62.
Ο Σεβ. Σικάγου Σεραφείμ στην υπ' αριθ. 254/20.2.-2.4.1962 επιστολή του προς τον Ταλαντίου Ακάκιο πληροφορεί αυτόν ότι έγραψε στον Σεβ. Χιλής Λεόντιο με προτροπή να έλθει στην Ελλάδα αεροπορικώς για να βοηθήσει΄
του διευκρίνησε μάλιστα, ότι ο Σεβ. Ταλαντίου χειροτονήθηκε από νομίμους και κανονικούς Αρχιερείς, χωρίς να του αναφέρει τα ονόματά τους, και του προτείνει (του Ακακίου) να κάνει το ίδιο΄
πιστεύει δε ότι ο Σεβ. Χιλής Λεόντιος θα κατορθώσει να έλθει στην Ελλάδα μετά το Πάσχα, ευχόμενος υγεία και ενίσχυση υπέρ της εν Ελλάδι Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων, υπογράφοντας ως <<εν Χριστώ αφοσιωμένος Αδελφός>> 63.
Βέβαια αρχικώς, ο Σεβ. Λεόντιος ζήτησε να μεταβούν οι ενδιαφερόμενοι για χειροτονία στην Χιλή, αλλά του εξηγήθηκε το αδύνατο της εξόδου αυτών από την Ελλάδα, λόγω περιοριστικών μέτρων.
Κατόπιν τούτου, ζήτησε να του στείλουν το εισιτήριο για να έλθει στην Ελλάδα, πράγμα που προξένησε θάμβος και έκπληξη στους ενταύθα αναμένοντας εναγωνίως την έκβασιν, οι οποίοι προσέφυγαν ένδακρεις σε προσευχές ευχαριστίας 64.
Χωρίς αναβολή χρόνου άρχισε αμέσως η προσπάθεια για συγκέντρωση χρημάτων, αθόρυβα, για τα εισιτήρια και τα λοιπά αναγκαία έξοδα σχετικά με την επίσκεψη.
Το εισιτήριο εστάλη εν τέλει στον Σεβ. Λεόντιο, με το εξής συνοδευτικό γράμμα:
<<Απαιτείται μεγάλη προσοχή, διότι οι εχθροί καιροφυλακτούν. Τα μέτρα ασφαλείας έχουν ενταθή και πρέπει να έλθετε με μεγάλην προφύλαξιν. Θα εμφανισθήτε κατά την κάθοδον εκ του αεροπλάνου ως απλούς Μοναχός χωρίς κανέναν διακριτικόν Αρχιερέως και χωρίς ράβδον.
Μετά την αποβίβασιν θα προσπαθήσετε να διακρίνετε τον άνθρωπον, του οποίου σας εσωκλείομεν την φωτογραφίαν (ήτο ο Μενεγάτος, ταξιτζής δικός μας και της απολύτου εμπιστοσύνης μας), ο οποίος θα σας μεταφέρη εις την Μονήν του Επισκόπου Ακακίου>> 65.
Εν τω μεταξύ, ο Σεβ. Σικάγου Σεραφείμ διά της υπ. αριθ. 361/17-30.4.1962 επιστολής προς τον Σεβ. Ταλαντίου Ακάκιο ευχαριστεί για τον Πασχάλιο χαιρετισμό και ανταποδίδει μέσω αυτού προς τον Κλήρο και ολόκληρο το χριστεπώνυμο πλήρωμα.
Εκφράζει την χαρά του διότι ο Σεβ. Λεόντιος από την Χιλή εξέφρασε την προθυμία του να βοηθήσει και πληροφορεί ότι, επειδή η Επαρχία του στην Νότιο Αμερική είναι πολύ πτωχή, αποτελεί χρέος να του παράσχουν κάποια υλική βοήθεια.
Μάλιστα εκφράζει και την δική του ελπίδα μήπως θα μπορούσε να βοηθηθεί το έργο με την νεολαία στην Επαρχία του στο Σικάγο, αλλά οι ελπίδες παρέμειναν, χωρίς βεβαίως αυτό να πειράζει, με την ευχή να γίνεται το θέλημα του Θεού 66.
Οι εμπειρίστατοι Ρώσοι από την Αμερική ίσως λόγω του πλήθους των πιστών στην Ελλάδα που έβλεπαν στις φωτογραφίες, σχημάτισαν προφανώς την εντύπωση ότι υπάρχει οικονομική άνεση που θα επαρκούσε ακόμη και για πιθανή βοήθεια σε επείγουσες ποιμαντικές ανάγκες τους,
χωρίς να μπορούν να φαντασθούν τις στερήσεις και την ανέχειά μας, αφού ακόμη και για την αγορά του εισιτηρίου προς έλευσιν του Σεβ. Χιλής Λεοντίου χρειαζόταν να γίνει έρανος!
Ως προς την εξέλιξη των πραγμάτων, γράφει καλός γνώστης αυτών, ως αυτόπτης μάρτυς, τα εξής:
<<Ύστερα από γραπτό αίτημά του, προ της ελεύσεώς του στην Αθήνα, ο Αρχ/πος κυρός Λεόντιος έλαβε γραπτώς τα ονόματα των δύο εψηφισμένων Πατέρων προς χειροτονίαν, από τον εν ισχύϊ οικείο κατάλογο της 10ης και 11ης Οκτωβρίου 1957,
δηλαδή του Αρχιμ. Χρυσοστόμου Κιούση και του Αρχιμ. Χρυσοστόμου Νασλίμη, εφόσον ο πρώτος του Ιερού Καταλόγου ήδη είχε γίνει Αρχιερεύς [ο Ταλαντίου Ακάκιος].
<<Το σπουδαιότερο θέμα τόσο της ελεύσεως του Αρχ/που κυρού Λεοντίου στην Αθήνα, όσον και της διεξαγωγής των δύο συγκεκριμένων χειροτονιών των νέων Επισκόπων είχε αναλάβει η προς τούτο ιδιότυπη,
κυρίως όμως μυστική πενταμελής Επιτροπή, η οποία αποτελείτο εκ των κάτωθι προσώπων, όπως προκύπτει από έγγραφα της ΠΘΕΟΚ (συνεσκιασμένα):
1. Αρχιεπισκόπου Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος κυρού Ακακίου Παππά, Προέδρου, 2. Αρχιμ. Χρυσοστόμου Κιούση, Πρωτοσυγγέλλου, 3. Αρχιμ. Χρυσοστόμου Νασλίμη, 4. Αρχιμ. Ακακίου Παππά,
5. Κων/νου Κόμνιου, Αντιπροέδρου Π.Θ.Ε.Ο.Κ. και υπευθύνου Οικονομικού και Διοικητικού υπαλλήλου των κεντρικών Γραφείων της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος.
<<Με κάθε μυστικότητα, λόγω των σφοδρών διωγμών, υποδέχθηκαν τον Υψηλό επισκέπτη, στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, δύο λαϊκά μέλη της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. (Π.Θ.Ε.Ο.Κ.) οι Κων/νος Κόμνιος και Κων/νος Σιδέρης, με οδηγό τον αδελφό Νικόλαο Μενεγάτο,
αργότερα Μοναχόν Αντώνιον, και κατευθύνθηκαν στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Παιανίας Αττικής, του Αρχ/που Ακακίου, με την συμμετοχή του οποίου ο Αρχ/πος Χιλής και Περού Λεόντιος
θα προέβαινε στην πρώτη χειροτονία ενός εκ των δύο εψηφισμένων συγκεκριμένων Πατέρων, εκείνη την ίδια ημέρα σε θεία Αγρυπνία που θα ετελείτο ακολούθως>> 67.
Μέχρι του σημείου αυτού, όσοι συμμετείχαν και είχαν αγωνισθεί υπέρμετρα, ο κάθε ένας με τον τρόπο του, για όσα συνέβαιναν και περιγράφουμε, ομιλούν για βίωση ενός θαύματος.
Τα γεγονότα, παρά το επικίνδυνον των περιστάσεων, εκτυλίχθηκαν κατά τέτοιον ευλογημένο τρόπο, ώστε να διαλαλούν την θεία νεύση και επισκίαση.
Το όραμα αποκαταστάσεως και εκπληρώσεως όσων αποφασίσθηκαν και ανεμένοντο από μακρού με αγωνία και δέος, ήταν πλέον έτοιμο για την πραγμάτωσή του.
Η επίγνωση τούτου, προσέδιδε μία αίσθηση Πεντηκοστής 68, ή καλύτερα μία Πασχάλια χαρά, εφ' όσον άλλωστε εκκλησιαστικά διανυόταν η χαρμόσυνη περίοδος του Πεντηκοσταρίου.
Τότε όμως συνέβησαν ιδιαίτερα λυπηρά απρόσμενα γεγονότα, τα οποία προξένησαν μεγάλη απογοήτευση, διότι οι τότε χειρισμοί θα είχαν μόνιμο αντίκτυπο στην διαμόρφωση της πορείας των πραγμάτων στην Εκκλησία μας.
Ένα μοιραίο πρόσωπο, Κληρικός, εκ των προαναφερθέντων της μυστικής πενταμελούς Επιτροπής, ο οποίος είχε προφανώς επιρροή επί του Γέροντος Σεβ. Ταλαντίου Ακακίου, ως συγγενής του, <<κατόρθωσε>> να προετοιμάσει και διαμορφώσει κατά τέτοιον τρόπο τα πράγματα, ώστε ως υποψήφιοι προς χειροτονίαν να εμφανισθούν έτεροι, οι οποίοι και να προβληθούν και υποδειχθούν στον αφιχθέντα Σεβ. Χιλής Λεόντιο, οι δε όντως υποψήφιοι να παρακαμφθούν!
Εν τούτοις, οι πραγματικοί υποψήφιοι π. Χρυσόστομος Νασλίμης και π. Χρυσόστομος Κιούσης, ως μέλη της Επιτροπής και γνώστες της καταστάσεως, αφίχθησαν επίσης προς υποδοχήν του προσελθόντος Ρώσου Αρχιερέως, εν αναμονή όσων επρόκειτο να συμβούν!
Τότε, αυτόπτες μάρτυρες εκ των λαϊκών βρέθηκαν ενώπιον θλιβερών συζητήσεων και σκηνών, που δημιουργήθηκαν από τον κυρίως υπαίτιο της ανατροπής, ώστε να αισθανθούν απερίγραπτη οδύνη' και μάλιστα, ενώπιον αυτού τούτου του Σεβ. Χιλής Λεοντίου, ο οποίος έφθασε από τα πέρατα της οικουμένης για να βοηθήσει την Μαρτυρική Εκκλησία μας!
Από την ένταση που δημιουργήθηκε κάποιοι αναγκάσθηκαν να εξέλθουν της αιθούσης, όπως και ο Βιογραφούμενός μας π. Χρυσόστομος Νασλίμης, ο οποίος με μεγάλη θλίψη και κυριολεκτικώς αιματηρή αγωνία στο πρόσωπό του και στα πάντοτε εκφραστικά μάτια του, είπε:
<<Αφού έχουν αποφασίσει να χειροτονηθούν άλλοι, τότε γιατί μας κάλεσαν;>> 69... Έναντι δε του κάπως καθυστερημένα προσελθόντος π. Χρυσοστόμου Κιούση, ο π. Χρυσόστομος Νασλίμης έκανε λόγο για <<προδοσία>>, διότι <<άλλους επρότεινε το Ιερατείον διά της ψήφου του και άλλους ετοιμάζουν προς χειροτονίαν>> 70 !
Ο π. Χρυσόστομος Κιούσης κατανοήσας το νόημα της πλεκτάνης, ότι <<άλλοι κουράστηκαν να στρώσουν το τραπέζι και άλλοι θα φάνε>> 70, θεώρησε καλύτερο να φύγουν, αλλά παραδόξως εκλήθησαν να εισέλθουν εντός της αιθούσης των συνομιλιών.
Ο Σεβ. Χιλής Λεόντιος, τον οποίον προσεφώνησε ο αφιχθείς π. Χρυσόστομος Κιούσης, αφού είχε προηγηθεί αλληλογραφία μεταξύ τους, έδειξε ενδιαφέρον και προσπαθούσε να καταλάβει τί συμβαίνει και υπάρχει αναταραχή, τονίζοντας ότι: <<εδώ ήλθα για κάποιον σκοπόν!>> 70.
Όμως, εφ' όσον έβλεπε ότι άλλοι υποδεικνύονταν ως υποψήφιοι, και όχι τα ονόματα αυτών που είχε λάβει πριν να έλθει, περιέστρεφε τους οφθαλμούς του για να σχηματίσει ιδιαιτέραν αντίληψιν περί της καταστάσεως 70...
Κατανοήσας δε το αδιέξοδον, εξήλθε της αιθούσης και ζήτησε να επιστρέψει στην πατρίδα του, χωρίς να προβεί σε χειροτονίες! Αλλά τότε οι του Μοναστηρίου έπεσαν κυριολεκτικώς στα πόδια του και τον παρακαλούσαν να μην αναχωρήσει πριν να χειροτονηθούν νέοι Επίσκοποι.
Ο δε Σεβ. Χιλής Λεόντιος εκείνο το βράδυ μετέβη στην οικία του Αντιπροέδρου της ΠΘΕΟΚ Κων. Κόμνιου στο Ηράκλειο Αττικής, προς συζήτησιν των διαδραματισθέντων και περί των χειροτονιών 71.
Κατόπιν τούτων, σε Αγρυπνία της 11/24.5.1962, ο Σεβ. Χιλής Λεόντιος μετά του Ταλαντίου Ακακίου, προέβησαν στην χειροτονία του ασθενούντος Γέροντος Αρχιμ. Παρθενίου Σκουρλή, της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Πάρνηθος, σε Επίσκοπο Κυκλάδων 72, ώστε να εξασφαλισθεί διαδοχή σε περίπτωση απελάσεώς του.
Η χειροτονία, όπως και όσες επακολούθησαν, τελέσθηκε μυστικά στον Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Παιανίας Αττικής.
56. Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χρυσοστόμου (Κιούση), Τα Απομνημονεύματά μου, ένθ' ανωτ., σελ. 18.
57. Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη.
58. Βλ. ΦΟ, αρ. φ. 383-384/15.1.1962, σελ. 8-9.
59. Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη.
60. Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χρυσοστόμου (Κιούση), Τα Απομνημονεύματά μου, ένθ' ανωτ., σελ. 18-19. Σημειωτέον, ο Αρχ/πος Λεόντιος της ΡΟΕΔ ήδη από τις αρχές του 1961 είχε αρχίσει αλληλογραφία με τον Αρχιμ. Πέτρο Αστυφίδη για το θέμα τρόπου βοηθείας των Ελλήνων του Πατρίου. Ο π. Πέτρος σε επιστολή του προς αυτόν της 27.2.1961 του έγραψε να προβεί σε χειροτονία Έλληνος υποψηφίου (προφανώς του Βιογραφουμένου μας) συμπράττοντας με κάποιον από τους ομόφρονες Αρχιερείς της ΡΟΕΔ, όπως τελέσθηκε και η χειροτονία του Ταλαντίου Ακακίου. Ο δε Κύριος θα τον ανταμείψει διότι θα στηρίξει την Εκκλησία Του (Αρχείον Πέτρου Αστυφίδη). Ο Αρχ/πος Λεόντιος στην απάντησή του, το Άγιον Πάσχα του 1961, βεβαιώνει ότι δεν δύναται να βοηθήσει άμεσα, χρειάζεται αναμονή με καλές ελπίδες και ο καιρός θα έλθει για την επίλυση του προβλήματος (Αρχείον Πέτρου Αστυφίδη).
61. Ο Αρχιεπίσκοπος Λεόντιος, κατά κόσμον Βασίλειος Φιλίπποβιτς, γεννήθηκε στο Κίεβο το 1904. Εισήλθε στην Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου το 1923 και περάτωσε την εκεί λειτουργούσα Ιερατική Σχολή. Παρακολούθησε την Θεολογική Ακαδημία Κιέβου. Εκάρη Μοναχός το 1925, χειροτονήθηκε Ιεροδιάκονος και Ιερομόναχος το 1926 και μετέβη για σπουδές στην Θεολογική Σχολή Πετρουπόλεως. Εκηρύχθη Διδάκτωρ Θεολογίας το 1935. Υπηρέτησε εφημεριακά υπό συνθήκες διωγμού σε διάφορες περιοχές της Ρωσίας, υπέστη εκτοπισμούς και φυλακίσεις από τους αθεϊστές, έως και εξορία σε κάτεργα, όπου κινδύνευσε να αποθάνει. Εισήλθε στην Λαύρα του Ποτσάεφ το 1940 και έλαβε το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου. Χειροτονήθηκε Επίσκοπος Ζιτομίρ το 1941 από τον Αρχιεπίσκοπο Αλέξιο του Γρόδνυ και σε διάστημα δύο μόλις ετών χειροτόνησε 100 Ιερείς και καθιέρωσε περί τους 300 Ναούς. Στην Δύση μετέβη το 1943 και εισήλθε στην ΡΟΕΔ, παραμείνας στην Παραγουάη τα έτη 1946-1952 για ίδρυση Μονής, όπου και τοποθετήθηκε ως Επίσκοπος. Το 1953 διορίσθηκε στην Χιλή, όπου φρόντισε για την ίδρυση Μονής και για την κατασκευή Καθεδρικού Ναού στο Σαντιάγο. Το 1969 διορίσθηκε Αρχιερέας στην Αργεντινή, με ευθύνη και για την Χιλή και Παραγουάη. Εκοιμήθη στο Μπουένος Άϋρες τον Ιανουάριο του 1971 σε ηλικία 67 ετών.
62. Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη.
63. Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη.
64. Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χρυσοστόμου, Τα Απομνημονεύματά μου, ένθ' ανωτ., σελ. 19.
65. Αυτόθι, σελ. 19-20.
66. Οι φράσεις αυτές του Σεβ. Σεραφείμ, οι οποίες με λεπτότητα και διάκριση θυμίζουν το καλό της αλληλοβοηθείας σε έχοντας ανάγκη αδελφούς, πράγμα γνωστό στην Εκκλησία ανέκαθεν, χωρίς καμμία υπόνοια κάποιας αθεμίτου συναλλαγής, χρησιμοποιήθηκαν πριν από μερικές δεκαετίες από δεινό τότε πολέμιο της Εκκλησίας μας, προκειμένου τότε να πληγεί το κύρος της Αποστολικής Διαδοχής των Αρχιερέων μας, ως δήθεν <<σιμωνιακών>>! Αναφέραμε ήδη ότι διατελούσαμε σε πλήρη πτωχεία, ώστε να καθίσταται δύσκολη η αγορά και αυτού του εισιτηρίου για την έλευση του Ευεργέτου μας Σεβ. Λεοντίου. Ο δε ηρωϊκός αυτός Αρχιερέας διακινδύνευσε την ζωή του σε ένα τόσο μακρινό ταξίδι στο άγνωστο, υπό τις συνθήκες της τότε εποχής, για μια τόσο επικίνδυνη αποστολή, ώστε να αποτελεί παραλογισμό και η υπόνοια ακόμη ότι είχε ως κίνητρο χρηματικές απολαβές! Η όλη του σχέση με το θέμα των Ελλήνων του Πατρίου, όπως θα παρακολουθήσουμε εκτενώς, αποδεικνύει άνδρα έντιμο και Αρχιερέα θυσιαστικό, ο οποίος ενδιαφερόταν για τον Αγώνα της Πίστεως και μόνον για την εξασφάλιση της Γνησίας Ορθοδοξίας, όπου αυτό ήταν δυνατόν ακόμη και υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες. Βλ. και Μητροπολίτου Αττικής και Διαυλείας Ακακίου, Χάριν της Αληθείας - Έλεγχος και ανατροπή προσβολής μνήμης τεθνεώτος. Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Παιανίας, 1985, σ.σ. 30 (βιβλιάριο αναιρετικό της συκοφαντίας περί <<σιμωνίας>> με ισχυρές μαρτυρίες και αποδείξεις υπέρ της Αληθείας).
67. Σεβασμιώτατος Μαγνησίας κυρός Χρυσόστομος Νασλίμης, σελ. 4 (Επιστολή κ. Επαμ. Αθ. Πριμάλη, παρόντος στα γεγονότα του 1962, προς τον γράφοντα, της 25.3.2015). Σύμφωνα με κείμενο της ΠΘΕΟΚ της 3/16.10.1964 (Αρχείον Επαμ. Πριμάλη), ο Αρχ/πος Λεόντιος αφίχθηκε στην Ελλάδα και μετέβη στην Μονή του Αγίου Νικολάου στην Παιανία το απόγευμα της 7/20.5.1962.
68. Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χρυσοστόμου, Τα Απομνημονεύματά μου, ένθ' ανωτ., σελ. 19. Ο τότε Αρχιμ. Χρυσόστομος Κιούσης μεταβαίνων εκείνο το απόγευμα στην Μονή Αγίου Νικολάου Παιανίας προς συνάντησιν του αφιχθέντος πολυαναμενομένου Ρώσου Αρχιερέως από την Ν. Αμερική, έψαλε μαζί με τους συνοδούς του με συγκίνηση και ιερό ενθουσιασμό ύμνους της Αγίας Πεντηκοστής.
69. Σεβασμιώτατος Μαγνησίας κυρός Χρυσόστομος Νασλίμης, ένθ' ανωτ., σελ. 4-5. Περί των διαδραματισθέντων υπάρχουν αναφορές στα κείμενα της ΠΘΕΟΚ της 1/14.8.1964 και της 3/16.10.1964, τα οποία απηχούν κατά βάσιν την κατάθεση του επίσης αυτόπτου και αυτηκόου μάρτυρος Κων. Κόμνιου.
70. Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χρυσοστόμου, Τα Απομνημονεύματά μου, ένθ' ανωτ., σελ. 22.
71. Σεβασμιώτατος Μαγνησίας κυρός Χρυσόστομος Νασλίμης, ένθ' ανωτ., σελ. 5.
72. Βλ. Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, Εορτολόγιον 2012 (Αφιερωμένον εις τον μακαριστόν Επίσκοπον Κυκλάδων Παρθένιον Σκουρλή), σελ. 48.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Αποσπασματικές αναρτήσεις από τον Β' Τόμο του βιβλίου
<<ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910 - 1973)
ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ Πίστεως>>,
που συνέγραψε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Γαρδικίου κ. Κλήμης
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.
Έκδοση ''Γενικού Ταμείου Εκκλησίας Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλάδος>>,
σελ. 218-228, Αθήνα 2020.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΙΣ: † Ἐπισκόπου Γαρδικίου Κλήμεντος - Επίσκοπος Μαγνησίας Χρυσόστομος Νασλίμης ΤΟΜΟΣ Α΄
Οι αποφάσεις της Δ.Ι.Σ. για το μήνα Μάιο
Οι αποφάσεις της Δ.Ι.Σ. για το μήνα Μάιο(12/5/2021).
Συνήλθε χθες και σήμερα, 11 και 12 Μαΐου 2021, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος της 164ης Συνοδικής Περιόδου, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.
Κατά την χθεσινή και την σημερινή Συνεδρία της η Δ.Ι.Σ.:
Προέβη σε μία εκτενή θεώρηση των κατά την παρελθούσα Πασχάλιο περίοδο συμπεριφορών και πειθαρχίας των παντός βαθμού Κληρικών προς τις Αποφάσεις Αυτής της Συνεδρίας της 20ής Απριλίου 2021, ως προς την λειτουργία των Ιερών Ναών και εξέφρασε την πικρία και αποδοκιμασία Της για τις περιπτώσεις εκείνες κατά τις οποίες παρατηρήθηκαν εκ προθέσεως διαφοροποιήσεις από τις ομόφωνες Συνοδικές Αποφάσεις.
Γι’ αυτό και μετά πολλής θλίψεως απεφάσισε να ζητήσει από την Συνοδική Επιτροπή επί των Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων τον σχηματισμό φακέλλων και την υποβολή εισηγήσεων περί των επομένων ενεργειών Αυτής σχετικώς προς τις επιστολές και λοιπές ενέργειες των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Κυθήρων κ. Σεραφείμ και Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά, με τις οποίες οι εν λόγω Αρχιερείς εξεδήλωσαν απειθαρχία και έλλειψη σεβασμού προς την ομόφωνη απόφαση του συλλογικού οργάνου διοικήσεως της Εκκλησίας της Ελλάδος, ως προς την έκτακτη διαδικασία τελέσεως των Ιερών Ακολουθιών εξαιτίας των υγειονομικών περιορισμών.
Μετά λύπης ο Μακαριώτατος Πρόεδρος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου διεπίστωσε, και συναπεδέχθησαν οι Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Αρχιερείς, ότι ιδίως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κυθήρων κ. Σεραφείμ, και μέσω νεωτέρου κειμένου του προς την Διαρκή Ιερά Σύνοδο, καταφέρεται εναντίον των Αποφάσεων Αυτής, επιμένει να μην αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των δυσκόλων και εκτάκτων αποφάσεων της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου για την δημόσια υγεία και την προστασία της ανθρώπινης ζωής, αυτοαπομονώνεται και θέτει εαυτόν μακράν της συλλογικής προσπάθειας της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία στο σύνολό Της πασχίζει και εργάζεται τόσο για την την ακώλυτη επιτέλεση της Θείας Λατρείας, όσο και για την τήρηση των υγειονομικών μέτρων.
Επίσης αποφάσισε την αποστολή Εγκυκλίου Σημειώματος προς την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών και τις Ιερές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος περί των παρατηρηθεισών περιπτώσεων μη τηρήσεως των Αποφάσεων Αυτής σε ελαχίστους ανά την Ελληνική Επικράτεια Ιερούς Ναούς, παραγγέλλουσα την λήψη των ενδεδειγμένων μέτρων από πλευράς των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών, ενώ αποφάσισε να ενεργήσει τα δέοντα και προς την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών για την περίπτωση Ιερού Παρεκκλησίου Αυτής, όπου παρατηρούνται και κατά κόρον προβάλλονται άτοπες λειτουργικές συνήθειες και πρωτόγνωρες τελετουργικές αυθαιρεσίες.
Εν συνεχεία Αποφάσεως της Συνεδρίας Αυτής της 20ής Απριλίου 2021, περί της λειτουργίας των Ανωτάτων Εκκλησιαστικών Ακαδημιών, όρισε Τριμελή εξ Αρχιερέων Επιτροπή, αποτελουμένη εκ των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κυρίλλου, Συνοδικού Συνδέσμου της Σ.Ε. επί της Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως, Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεωργίου, Διευθυντού της Α.Ε.Α. Θεσσαλονίκης, και Κεφαλληνίας κ. Δημητρίου, Καθηγητού της Α.Ε.Α. Βελλάς Ιωαννίνων, με σκοπό την άμεση επικοινωνία με όλους τους συναρμόδιους φορείς (Υπουργείο Παιδείας, Ανώτατο Επιστημονικό Συμβούλιο, Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων, Συνοδική Επιτροπή Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως και τους Προέδρους των Ανωτάτων Εκκλησιαστικών Ακαδημιών) προκειμένου να ευρεθεί η καλύτερη δυνατή λύση, ως προς την αναβάθμιση και τον εξορθολογισμό των Ανωτάτων Εκκλησιαστικών Ακαδημιών, καθώς και την κατοχύρωση των δικαιωμάτων αποφοίτων αυτών, αφού και τα δύο παραπάνω ζητήματα αποτελούν πάγια αιτήματα της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Ενημερώθηκε από την Ειδική Συνοδική Επιτροπή Χριστιανικών Μνημείων περί των κατά το παρελθόν έτος 2020 στοιχείων επί αξιοποίνων συμβάντων εις βάρος μνημείων και χώρων θρησκευτικού χαρακτήρος στην Ελληνική Επικράτεια και αποφάσισε να αποστείλει τα σχετικά στοιχεία στην Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων για την κατάρτιση του ετησίου σχετικού Τόμου.
Ενημερώθηκε από την Ειδική Συνοδική Επιτροπή Πολιτιστικής Ταυτότητος για την διεξαγωγή της «Β’ Εθνοσυνελεύσεως Νέων» την 17η Απριλίου 2021 και για την μέχρι σήμερα διεξαγωγή, ανά την Ελληνική Επικράτεια, Συνεδρίων της Εκκλησίας της Ελλάδος με αφορμή την συμπλήρωση 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως και αποφάσισε να εκφράσει εγγράφως τις συγχαρητήριες ευχές Της στους διοργανωτές των Συνεδρίων.
Αποφάσισε να απευθυνθεί εκ νέου στο Υπουργείο Εσωτερικών για ζητήματα που προέκυψαν μετά την εφαρμογή του νέου Νόμου περί Κοιμητηρίων, ιδίως ως προς τους υπαλλήλους των Ιερών Ναών των Κοιμητηρίων και άλλα συναφή ζητήματα.
Όρισε κατόπιν εισηγήσεως της Συνοδικής Επιτροπής επί της Χριστιανικής Αγωγής και της Νεότητος, την Κυριακή της Σαμαρείτιδος, 30 Μαΐου 2021, ως ημερομηνία λήξεως των Κατηχητικών Σχολείων.
Όρισε το Πρόγραμμα των εορταστικών εκδηλώσεων για τον εορτασμό της ιεράς μνήμης του Αγίου Αποστόλου των εθνών Παύλου, ιδρυτού της Εκκλησίας της Ελλάδος, ως εξής:
α) Την Δευτέρα 28 Ιουνίου 2021 στις 7.00 μ.μ., στον Ιερό Ναό Αγίου Παύλου επί της οδού Ψαρών της πόλεως των Αθηνών, θα τελεσθεί ο Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός, στον οποίον θα χοροστατήσει και θα ομιλήσει ως εκπρόσωπος της Δ.Ι.Σ. ο Σεβ. Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Γαβριήλ.
β) Την Δευτέρα 28 Ιουνίου 2021 στις 7.00 μ.μ., στον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Αποστόλου Παύλου Κορίνθου, θα τελεσθεί ο Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός, στον οποίο θα χοροστατήσει και θα ομιλήσει ως εκπρόσωπος της Δ.Ι.Σ., ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Διονύσιος, επ’ ευκαιρία των εορταστικών εκδηλώσεων τις οποίες διοργανώνει κατ’ έτος η Ιερά Μητρόπολις Κορίνθου, υπό τον τίτλο «ΙΕ’ Κορίνθου Παύλεια 2021».
γ) Το πρωί της εορτής, Τρίτη 29 Ιουνίου 2021, στον Ιερό Ναό Αγίου Παύλου επί της οδού Ψαρών της πόλεως των Αθηνών, θα τελεσθεί ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, και συλλειτουργούντων των Σεβασμιωτάτων Συνοδικών Μητροπολιτών Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κυρίλλου και Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης κ. Αντωνίου, ο οποίος και θα ομιλήσει.
Ενέκρινε την τοποθέτηση του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου κ. Μιχαήλ Λιούμα στην θέση του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, κατόπιν εισηγήσεως του οικείου Ιεράρχου, Σεβασμιωτάτου κ. Νικολάου.
Τέλος, η Δ.Ι.Σ. ενέκρινε αποσπάσεις κληρικών, ασχολήθηκε με θέματα Ιερών Μητροπόλεων, Συνοδικών Επιτροπών και με τρέχοντα υπηρεσιακά ζητήματα.
Εκ της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου
της Εκκλησίας της Ελλάδος
ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
«Ὤ θαύματος καινοῦ! ὤ παραδόξου τρόπου! Πῶς χόρτος οὐκ ἐφλέχθη, ἡ χείρ τοῦ Ἀποστόλου, πυρί τῷ τῆς Θεότητος!»
«Σπεύσωμεν καί ἡμεῖς τάς χεῖρας ἁγιάσαι τῇ τῶν παθῶν ἀργίᾳ, καί οὕτω τοῦ Δεσπότου τῆς πλευρᾶς ἐφαψόμεθα» (Απόστιχα όρθρου ημέρας).
(Τι καινούργιο θαύμα και παράδοξος τρόπος! Πώς δεν πήρε φωτιά το χορτάρι, δηλαδή το χέρι του Αποστόλου από το πυρ της Θεότητας!
Ας σπεύσουμε και εμείς να αγιάσουμε τα χέρια μας με την αργία των παθών μας, και έτσι να αγγίξουμε την πλευρά του Δεσπότου Χριστού).
Ο άγιος υμνογράφος επιμένει στο θαύμα της ψηλάφησης του Κυρίου από τον απόστολο Θωμά. Και το θαύμα κατ’ αυτόν έγκειται στο γεγονός ότι το χέρι του δεν «κάηκε» από την τόλμη του να αγγίξει τις πληγές του αναστημένου Διδασκάλου του. Για τον ποιητή, και για κάθε χριστιανό βεβαίως, το αναστημένο σώμα του Κυρίου είναι σαν την καιομένη βάτο που είδε και πλησίασε ο προφήτης Μωϋσής ήδη από τα Παλαιοδιαθηκικά χρόνια. Κι ακόμη: σαν τον πυρωμένο άνθρακα που είδε ο προφήτης Ησαΐας να τίθεται στο ουράνιο θυσιαστήριο από τους αγγέλους, οι οποίοι στη συνέχεια άγγιξαν με αυτόν τα χείλη του για να καθαριστεί και να αποκτήσει την προφητική χάρη και δύναμη – η καιομένη βάτος και ο άνθρακας αυτός αποτελούσαν προεικονίσεις του σώματος του Κυρίου. Λοιπόν, μένει έκθαμβος ο άγιος υμνογράφος μπροστά στο γεγονός. Και η εξήγηση της μη καύσης του αποστόλου δίνεται κατά μοναδικό τρόπο από τον οίκο του κοντακίου της εορτής: «Ποιος φύλαξε την παλάμη του Μαθητή τότε να μη διαλυθεί, όταν πλησίασε την πύρινη πλευρά του Κυρίου; Ποιος έδωσε στην παλάμη αυτή τόλμη κι απέκτησε δύναμη να ψηλαφήσει το πύρινο οστό; Οπωσδήποτε η πλευρά που ψηλαφήθηκε. Διότι αν η πλευρά αυτή δεν χορηγούσε δύναμη στην πήλινη δεξιά του Θωμά, πώς θα μπορούσε να ψηλαφήσει εκείνα τα παθήματα που σάλευσαν τα άνω και τα κάτω; Αυτή η χάρη δόθηκε στον Θωμά ώστε να ψηλαφήσει την πλευρά και να φωνάξει στον Χριστό: Είσαι ο Κύριος και ο Θεός μου» («Τίς ἐφύλαξε τήν τοῦ Μαθητοῦ παλάμην τότε ἀχώνευτον, ὅτε τῇ πυρίνῃ πλευρᾷ προσῆλθε τοῦ Κυρίου; Τίς ἔδωκε ταύτῃ τόλμαν καί ἴσχυσε ψηλαφῆσαι φλόγεον ὀστοῦν; Πάντως η ψηλαφηθεῖσα˙ εἰμή γάρ ἡ πλευρά δύναμιν ἐχορήγησε πηλίνῃ δεξιᾷ, πῶς εἶχε ψηλαφῆσαι παθήματα, σαλεύσαντα τά ἄνω καί τά κάτω; Αὕτη ἡ χάρις Θωμᾷ ἐδόθη, ταύτην ψηλαφῆσαι, Χριστῷ δέ ἐκβοῆσαι˙ Κύριος ὑπάρχεις καί Θεός μου»).
Αλλά ο υμνογράφος μας βλέπει και την προέκταση του θαυμαστού γεγονότος: είναι η σχέση η δική μας με τον Κύριο! Ό,τι συνέβη με τον απόστολο Θωμά, το ίδιο συμβαίνει και με κάθε χριστιανό σε όλους τους αιώνες. Διότι η κλήση του χριστιανού είναι να σχετιστεί με τον Κύριο με τον ίδιο τρόπο που σχετίστηκαν όλοι οι μαθητές, που σχετίστηκε και ο απόστολος Θωμάς. Που θα πει: η προσέγγιση του Κυρίου και από εμάς είναι προσέγγιση τοῦ πυρός και της φωτιάς. «Πῦρ γάρ καί φῶς» ο Κύριος! Αν «Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον καί εἰς τούς αἰῶνας» και αν κληθήκαμε «εἰς κοινωνίαν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ», δηλαδή σε μία κοινωνία ολόκληρης της ύπαρξής μας με Εκείνον – ο απόστολος Πέτρος εννοώντας τη θεία ενέργεια αναφέρεται στην κοινωνία της «θείας φύσεως» του Κυρίου - τότε ο Χριστός μάς καλεί να φωτιστούμε και να «καούμε»! Αυτό είναι το μεγαλείο της χριστιανικής πίστεως: όχι να πιστεύουμε σε Κάποιον Παντοδύναμο απλώς Θεό, ο Οποίος βρίσκεται κάπου στα ουράνια – αυτό συνιστά ένα βήμα προ της ολικής διαγραφής Του από τη ζωή μας: τι να κάνουμε έναν Θεό μακρινό και ξένο από εμάς; - αλλά στον αληθινό Θεό, ο Οποίος έγινε ένας από εμάς, προσέλαβε την ανθρώπινη φύση μας, μας ενσωμάτωσε στον εαυτό Του, μας έδωσε τις δυνάμεις Του, μας δίνει τον εαυτό Του να Τον φάμε και να Τον πιούμε, μας δείχνει διαρκώς πόσο πράγματι είναι βαθιά η επιθυμία Του να είναι μαζί μας. Αλλά μας αποκαλύπτει ότι ο Ίδιος είναι φωτιά που και φωτίζει και καίει. Πότε όμως λειτουργεί για εμάς κατά τρόπο θετικό το φως αυτό και η φωτιά αυτή; Όταν συμβαίνει με την τόλμη του αποστόλου Θωμά, δηλαδή όταν υπάρχει η εναγώνια αναζήτησή Του για θεωρία και μετοχή σ’ Αυτόν. Και ο άγιος υμνογράφος βεβαίως μάς βοηθάει ακόμη περισσότερο: Πρέπει να σπεύδουμε και εμείς, λέει, να προσεγγίζουμε τον Κύριο, να Τον ακουμπάμε, να Τον τρώμε και να γινόμαστε ένα μ’ Εκείνον, όταν όμως αγιάζουμε τα χέρια μας, που θα πει το σώμα και την ψυχή μας, με την αργία από τα πάθη μας, δηλαδή με την προσπάθεια να έχουμε καθαρή την καρδιά μας. Όσο βρισκόμαστε σ’ αυτήν τη φορά ζωής, όσο η στροφή μας είναι προς τις εντολές του Κυρίου μας, τόσο και η προσέγγισή Του γίνεται με τον τρόπο που ένα μικρό παιδί τρέχει προς την αγκαλιά του Πατέρα του.
Το βλέπουμε σε όλους τους αγίους μας, όπως είπαμε. Οι άγιοί μας είναι η χαρά του Ουρανού πάνω στη γη, αλλά εκπέμπουν την ίδια θέρμη και την ίδια «επικινδυνότητα» με τον Κύριο. Μας θερμαίνουν αλλά και μπορεί να μας κάψουν, αν είμαστε χλιαροί και αμελείς. Την ίδια προοπτική έχουμε βεβαίως όλοι μας. Η πίστη μας δεν είναι παιχνίδι. Αν δεν την πάρεις στα σοβαρά, «καίγεσαι»!