Χαλκίδος Χρυσόστομος: ''ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ! ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ!''

Του Σεβ. Μητροπολίτου Χαλκίδος Χρυσοστόμου

---

Γνωστή είναι η προτροπή του λειτουργού σε όσους εκκλησιάζονται και μετέχουν στην ζωή της Εκκλησίας. Είναι ένα παράγγελμα, το οποίο εκφωνείται από τον λειτουργό εδώ και αιώνες. Είναι μια προσταγή προς τους αρμοδίους, να προσέξουν ώστε να ευρίσκονται στον Ι. Ναό μόνον όσοι έχουν τις προϋποθέσεις να συμμετάσχουν στην αναίμακτη θυσία του Χριστού και να κοινωνήσουν το σώμα Του και το αίμα Του, δηλαδή, οι βαπτισμένοι πιστοί.

Μόνον, λοιπόν, οι άθεοι και οι άπιστοι και οι μη μυημένοι ακόμη στην πίστη και οι Κατηχούμενοι δεν μπορούσαν και δεν μπορούν να μετέχουν στο Ιερό Μυστήριο.

Οι Κατηχούμενοι, ωστόσο, ήσαν παρόντες στο πρώτο μέρος της θείας Λειτουργίας, στην διακονία και την προσφορά του Λόγου.

Η Εκκλησία ονομάζει άγιον τον Ιερό Ναό και δέεται για όσους εισέρχονται σ' αυτόν μετά πίστεως, ευλαβείας και φόβου Θεού και για όσους αγαπούν την ευπρέπειά Του. Τον θεωρεί Οίκον του Θεού, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι περιορίζει την πανταχού Θεϊκή παρουσία. Ο Ίδιος ο Κύριος τον Ναό τον ονομάζει οίκον του Πατρός Του και μάλιστα τον υπερασπίζεται από εκείνους οι οποίοι τον έχουν μετατρέψει σε οίκον εμπορίου ή σπήλαιον ληστών και τους εκδιώκει με αυστηρότητα και βίαιο τρόπο. (Μάρκ. ια,´17 και Ιωάν. β´,16). Αυτούς μόνον αντιμετωπίζει με την δέουσα αυστηρότητα, ενώ όλους τους ανθρώπους τους προσκαλεί προς τον εαυτό Του με στοργικό ενδιαφέρον και αγάπη. «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς» (Ματθ. ια´, 28). Επιθυμεί να γεμισθεί ο οίκος Του (Λουκ.ιδ´,23) και γι' αυτό διατάζει τους υπηρέτες Του, όχι απλά να μην εμποδίσουν την είσοδο σε κάποιον, αλλά να εξέλθουν εις τας οδούς και τας ρύμας και να μαζέψουν τον κάθε περιθωριακό και κατατρεγμένο, τους πτωχούς, τους αναπήρους, τους τυφλούς και χωλούς (Λουκ.ιδ´, 23) και να τους φέρουν μέσα και να τους περιποιηθούν. Ο Ίδιος, μάλιστα, ο Χριστός παραθέτει για χάρη τους δείπνο γαμήλιο, μέγα! Η πρόσκληση αυτή απευθύνεται σε όλα τα έθνη!

Ο Ναός ήταν ά-συλος ακόμη και στον προχριστιανικό κόσμο. Στην αρχαιότητα, πράγματι, τα ιερά των θεών ήσαν απαραβίαστα και πρόσφεραν την σεβαστή προστασία της θεότητος σε κάθε φυγάδα και καταδιωκόμενο, ακόμη και αν ήταν δούλος! Αν αυτά ίσχυαν τότε, πολλώ μάλλον ισχύουν μετά Χριστόν, που τα αρχαία παρήλθεν και γέγονε τα πάντα καινά (Β΄ Κορ. ε΄, 17). Η Εκκλησία, ακόμη και ο περίβολός της, από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια είναι καταφύγιο των πάντων, ακόμη και των εγκληματιών και ουδείς μπορούσε να εμποδίσει την προσέλευσή τους ή να παραβιάσει τον ιερό χώρο και να εισέλθει προκειμένου να τους συλλάβει... Ακόμη και αυτός ο Ευτρόπιος, που όταν είχε την δύναμη της εξουσίας θέλησε να καταργήσει το άσυλο και απαραβίαστο του Ι. Ναού, όταν πλέον έχασε την εξουσία και κινδύνευε και αυτή η ζωή του, στην εκκλησία κατέφυγε τρομαγμένος και ζήτησε και ασφαλώς έλαβε προστασία.... Η Εκκλησία, την οποία κατεδίωξε, άνοιξε την αγκαλιά της στο πρόσωπο του ιερού Χρυσοστόμου και τον δέχθηκε....

Ο Ιερός Ναός είναι Οίκος Θεού και όχι ιδιοκτησία κανενός μας και ο Θεός έχει προσκαλέσει όλους μας, λέγοντας «Δεύτε προς με πάντες» και έχει διαβεβαιώσει ότι «τον ερχόμενον προς με ου μη εκβάλω έξω....» (Ιωάν. στ´,37). Συνεπώς, «Τις ημάς χωρίσει της αγάπης του Χριστού;» (Ρωμ.η', 35) και «Τίς εγκαλέσει κατά εκλεκτών Θεού;» (Ρωμ. η', 34).

Ο Θεός είναι πατέρας μας και το δικό Του σπίτι είναι και δικό μας σπίτι!

Εμείς, σαν παιδιά Του, βέβαια, οφείλουμε να δείξουμε φιλότιμο κα να μην λείπουμε από την Εκκλησία και να φροντίζουμε να είναι ευπρεπές το ένδυμα της ψυχής μας...(Ματθ. κβ´, 12) και να μην ξεχνούμε ότι και εμείς οι ίδιοι, αλλά και οι συνάνθρωποί μας, είμαστε έμψυχοι Ναοί του Θεού (Β´ Κορινθ. στ´, 16).

ΠΗΓΗ

ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΟΥ - ΠΕΡΙ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)

ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΟΥ, ''ΠΕΡΙ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ'' 

 

H ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ; - ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ Η΄ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ; (Θ΄ ΜΕΡΟΣ)

 Η πραγματοποίηση αυτού του στόχου, της εξόδου δηλαδή από την «Αίγυπτο» του ατομικού και εθνικού εγώ επιτυγχάνεται με τη μετάνοια. Όταν κάποιοι πληροφόρησαν τον Ιησού ότι ο Πιλάτος σφαγίασε Γαλιλαίους αγωνιστές της εθνικής αντίστασης, αναμειγνύοντας το αίμα τους με το αίμα των θυσιών τους, εκείνος ούτε τους κατηγόρησε ως αμαρτωλούς, όπως κατά παράδοξο τρόπο φαίνεται από το λόγιο του Ιησού έκανε η πλειονότητα των ακροατών ούτε τους εξύμνησε ως πατριώτες, όπως θα ανέμενε κανείς, εάν ήταν οπαδός του ζηλωτικού κινήματος. Χρησιμοποίησε απλώς τη θυσία τους ως παράδειγμα απώλειας των αμετανόητων: Παρῆσαν δέ τινες ἐν αὐτῷ τῷ καιρῷ ἀπαγγέλλοντες αὐτῷ περὶ τῶν Γαλιλαίων ὧν τὸ αἷμα Πιλᾶτος ἔμιξεν μετὰ τῶν θυσιῶν αὐτῶν. καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς͵ Δοκεῖτε ὅτι οἱ Γαλιλαῖοι οὗτοι ἁμαρτωλοὶ παρὰ πάντας τοὺς Γαλιλαίους ἐγένοντο͵ ὅτι ταῦτα πεπόνθασιν; οὐχί͵ λέγω ὑμῖν͵ ἀλλ΄ ἐὰν μὴ μετανοῆτε πάντες ὁμοίως ἀπολεῖσθε. ἢ ἐκεῖνοι οἱ δέκα ὀκτὼ ἐφ΄ οὓς ἔπεσεν ὁ πύργος ἐν τῷ Σιλωὰμ καὶ ἀπέκτεινεν αὐτούς͵ δοκεῖτε ὅτι αὐτοὶ ὀφειλέται ἐγένοντο παρὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπους τοὺς κατοικοῦντας Ἰερουσαλήμ; οὐχί͵ λέγω ὑμῖν͵ ἀλλ΄ ἐὰν μὴ μετανοῆτε πάντες ὡσαύτως ἀπολεῖσθε (Λκ. 13, 1-5). Στην πρόσκληση και πρόκληση μετάνοιας του Ιησού τελικά, όπως με πλαστικότητα περιγράφει η παραβολή του ασώτου υιού (Λκ. 15, 11-32), ανταποκρίνονται τα έθνη, αλλά και στα «ακάθαρτα» μέλη εκείνα του εκλεκτού λαού που συνεργάζονταν με τους κατακτητές, οι τελώνες και οι αμαρτωλοί, όπως ο Ζακχαίος (Λκ. 19, 1-10). 

Η πραγματοποίηση της εντολής της αγάπης προς τον άλλον, ο βιασμός του εαυτού και η μετάνοια, ως επιστροφή (εβρ. schuwu) του ανθρώπου στην πατρική εστία και στο αρχέγονο βασιλικό του αξίωμα, όπως αποδεικνύει και η συνέχεια του Ευαγγελίου του Ιησού στο Μκ. 1, 15, δε συνδέεται από τον Ιησού με τη ριζοσπαστική ερμηνεία και εφαρμογή των διατάξεων της Τορά, αλλά με την προσήλωση του ανθρώπου στο πρόσωπό Του και την αποδοχή της πρόσκλησής Του ἀκολούθει μοι. Η ανατολή της βασιλείας συνδέεται από τον Ι. Χριστό με τη δική Του παρουσία, δράση και ιδίως τη θυσία. Η θέση που λαμβάνει κανείς στο πρόσωπό του είναι αυτή που τον κρίνει ή τον σώζει και δε χωρά συμβιβασμούς. Η μαθητεία στον Ιησού και η αποδοχή της βασιλείας που επαγγέλλεται απαιτεί την κατάρρευση του συμβατικού «Κόσμου», ο οποίος βασίζει την ύπαρξή του στην ηδονή, τη δόξα και την κυριαρχία. Έτσι ο Ιησούς στο Λκ. 9, 60 αποτρέπει τον υποψήφιο απόστολο, που προσκαλεί να τον ακολουθήσει, από τη στοιχειώδη υποχρέωσή του να θάψει το νεκρό πατέρα του και το δεύτερο, ο οποίος προθυμοποιείται μόνος του να μαθητεύσει κοντά του, τον αποτρέπει από το να αποχαιρετήσει τους οικείους του, κάτι που ο Ηλίας δεν τόλμησε να αρνηθεί κατά την κλήση του Ελισσαιέ (Γ΄ Βασ. 20, 20). Με το oὐδεὶς ἐπιβαλὼν τὴν χεῖρα ἐπ΄ ἄροτρον καὶ βλέπων εἰς τὰ ὀπίσω εὔθετός ἐστιν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ (9, 62) o Ιησούς ανακαλεί, μάλιστα, στο νου των ακροατών του ένα γεγονός κατεξοχήν αρχετυπικό για την ισραηλιτική παράδοση, στο οποίο επίσης πρωταγωνιστεί το πυρ· την καταστροφή των Σοδόμων. Η γυναίκα του Λώτ παράκουσε την εντολή του αγγέλου, κοίταξε εις τα οπίσω στην εκπέμπουσα φωτιά πατρώα γη και μετατράπηκε σε στήλη αλός (Γεν. 19, 17.26). 

Υπό αυτή την έννοια, ο Ι. Χριστός ως «σημείο αντιλεγόμενο» της Ιστορίας (Λκ. 2, 34), διαφοροποιεί την ειρήνη του από αυτήν της Pax Romana.

Συνεχίζεται

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ

H ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ; - ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ Η΄ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ;

H ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ; - ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ Η΄ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ; (Β΄ ΜΕΡΟΣ)

 H ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ; - ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ Η΄ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ; (Γ΄ ΜΕΡΟΣ)

H ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ; - ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ Η΄ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ; (Δ΄ ΜΕΡΟΣ)

H ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ; - ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ Η΄ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ; (Ε΄ ΜΕΡΟΣ)

H ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ; - ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ Η΄ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ; (ΣΤ΄ ΜΕΡΟΣ)

H ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ; - ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ Η΄ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ; (Ζ΄ ΜΕΡΟΣ)

H ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ; - ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ Η΄ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ; (Η΄ ΜΕΡΟΣ)

Ἐπίκαιρη Προφητικὴ προειδοποίηση

 Ὡς γνωστόν, σὲ περιόδους μεγάλων κρίσεων καὶ ἀναστατώσεων στὸν παλαιὸ Ἰσραήλ, ὁ Θεὸς ἔστελνε τοὺς Προφῆτες Του γιὰ νὰ μεταφέρουν τὸ ἅγιο Θέλημά Του.

Γιὰ νὰ ὑποδείξουν τὰ λάθη καὶ τὰ πάθη τῶν ἀνθρώπων, ὅσων ἦταν σὲ ὑπεροχικὴ θέση, ὅπως καὶ ὅλου τοῦ λαοῦ καὶ τοῦ κάθε ἑνὸς προσωπικά, προκειμένου νὰ ἐπέλθει διόρθωση καὶ μετάνοια πρὸς ἀποτροπὴν τῶν κακῶν. Διαφορετικά, ἡ ράβδος παιδεύσεως ἐπέπιπτε ἀναπόφευκτα, ὡς ἔσχατο μέσο συνετίσεως καὶ ἐπιστροφῆς.

Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι διαχρονικὸς καὶ ἔχει καὶ γιὰ μᾶς σήμερα τὴν ἴδια ἀξία, δύναμη, σημασία καὶ βαρύτητα.

Ὁ Φιλάνθρωπος Κύριος καλεῖ τοὺς πάντες νὰ ἐπιστρέψουν πρὸς Αὐτόν, ἐγκαταλείποντες τὶς λανθασμένες ὁδοὺς τῆς ἀπιστίας, τῆς ἀνομίας καὶ τῆς κάθε εἴδους ἀποστασίας. Δὲν φθάνει νὰ λάβουμε ἱερὲς ἀποφάσεις καὶ νὰ δώσουμε ἱερὲς ὑποσχέσεις. Χρειάζεται ἔμπρακτη ἀπάρνηση τῶν κακῶν, ἀγώνας γιὰ κάθαρση τῆς καρδιᾶς, ὥστε νὰ δεχθεῖ τὴν σπορὰ τῆς θείας δικαιοσύνης καὶ νὰ ἀποδώσει καρποὺς ἀγαθοὺς μετανοίας. Οὐσιαστικὰ ἀπαιτεῖται ἀπάρνηση κάθε εἰδώλου, τὸ ὁποῖο ἔλαβε μέσα μας περίοπτη θέση καὶ ζητεῖ τὴν καθημερινὴ «λατρεία» καὶ «θυσία» μας. Τοῦτο εἶναι κάτι ποὺ ὁ καρδιογνώστης Θεὸς ἀποστρέφεται καὶ ἀναμένει τὴν μετάνοιά μας. Γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει δὲ σὲ αὐτήν, ὥστε νὰ σωθοῦμε καὶ νὰ μὴν ἀπολεσθοῦμε, παραχωρεῖ τοὺς ποικίλους πειρασμοὺς καὶ τὶς μικρὲς ἤ μεγάλες δοκιμασίες στὴν ζωή μας προσωπικὰ ἤ συλλογικὰ καὶ μάλιστα στὶς ἡμέρες μας παγκόσμια.

Ἡ γνήσια Μετάνοια συντελεῖ στὴν λύση τῶν δεινῶν καὶ στὴν ἀποτροπὴ τῶν κακῶν. Ἡ πεισματικὴ ἐμμονὴ στὴν ἁμαρτία ἀναφλέγει τὴν «ὀργὴν τοῦ Κυρίου». Ὅσο παραμένουμε ἀμετανόητοι, εἶναι σαφὲς ὅτι συνεργοῦμε στὴν αὔξηση τῆς πικρίας καὶ τῶν δεινῶν τοῦ βίου. Ἡ δὲ συνειδητοποίηση τοῦ κινδύνου ποὺ διατρέχουμε, ἀποτελεῖ τὴν ἀναγκαία παρακίνηση γιὰ ἐπίσπευση τῆς προσπαθείας τοῦ ἁγιασμοῦ μας, ὁ ὁποῖος ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ διὰ τῶν ἁγίων Ἀρετῶν καὶ τῶν θείων Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὅσα φοβερὰ συμβαίνουν στὸν κόσμο σήμερα καὶ πάντοτε, ἀποτελοῦν ἰσχυρὲς προειδοποιήσεις τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας. Παραχωρεῖ τὶς συμφορὲς ὥστε νὰ ἀποτελέσουν ἀφορμὴ γιὰ νὰ ἀκούσουμε τὶς προτροπές Του σὲ Μετάνοια, ὅπως κάνει, γιὰ παράδειγμα, μέσῳ τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ἱερεμίου: «περιζώσασθε σάκκους καὶ κόπτεσθε καὶ ἀλαλάξατε, διότι οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμὸς Κυρίου ἀφ’ ὑμῶν»! (Ἱερεμ. δ΄ 8).

Τότε, στὴν περίσταση ἐκείνη, φόβος καὶ πανικὸς κυριαρχοῦσε στοὺς ἄρχοντες, κατάπληξη («ἔκστασις») στοὺς ἱερεῖς, σύγχυση καὶ ἀπορία στοὺς ψευδοπροφῆτες. Καὶ ἔτσι οἱ ἄρχοντες ἀδυνατοῦσαν νὰ σκεφθοῦν καὶ νὰ πράξουν τὸ ὀρθόν, οἱ ἱερεῖς δὲν εἶχαν τὸ σθένος νὰ ἐνθαρρύνουν καὶ νὰ ἐμψυχώσουν τὸν λαό, οἱ δὲ ψευδοπροφῆτες παραπλανοῦσαν τὸν κόσμο μὲ εἰρηνιστικὰ συνθήματα, ἀντὶ νὰ προειδοποιοῦν γιὰ ἐπερχόμενους σοβαροὺς κινδύνους λόγῳ ἀποστασίας. Καὶ ὅποιος τοὺς ἄκουγε μὲ ἐμπιστοσύνη, περιέπιπτε σὲ αὐταπάτη.

Εἶναι γνωστὸν ὅτι ὁ Θεὸς παραχωρεῖ νὰ κυριαρχήσει «ἐνέργεια πλάνης» (Β΄ Θεσ. β΄ 10-11), ὅταν ὁ λαὸς δὲν δέχεται καὶ δὲν ἀγαπᾶ τὴν ἀλήθεια, προκειμένου νὰ τὴν ἐγκολπωθεῖ γιὰ νὰ σωθεῖ. Τοῦτο δὲ στὰ ἔσχατα χρόνια θὰ κυριαρχήσει σχεδὸν πλήρως.

Συνεχίζει ὁ Προφήτης νὰ προτρέπει τὸν λαὸ ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου: «Ἀπόπλυνε ἀπὸ κακίας τὴν καρδίαν σου, Ἱερουσαλήμ, ἵνα σωθῇς· ἕως πότε ὑπάρχουσιν ἐν σοὶ διαλογισμοὶ πόνων σου;» (Ἱερεμ. δ΄ 14). Πρόκειται γιὰ θεραπευτικὴ προτροπὴ μετανοίας, ἡ ὁποία εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀρχίσει ἀπὸ τὸ ἐσωτερικὸ τῆς καρδιᾶς, καὶ αὐτὸ συμβαίνει μόνον ὅταν ἀπομακρύνονται οἱ ὀλέθριοι καὶ πονηροὶ λογισμοὶ ποὺ προξενοῦν πόνο.

Εἶναι δὲ μέγα πρόβλημα, ὅταν οἱ ἴδιοι οἱ ἄρχοντες («ἡγούμενοι») ἀποστρέφονται τὸν Θεὸ καὶ παραμένουν ἀσύνετοι καὶ ἄφρονες, ἱκανοὶ μόνον γιὰ τὸ κακὸ καὶ ὄχι γιὰ τὸ καλό: «Οἱ ἡγούμενοι τοῦ λαοῦ μου ἐμὲ οὐκ ἤδεισαν, υἱοὶ ἄφρονές εἰσι καὶ οὐ συνετοί· σοφοὶ τοῦ κακοποιῆσαι, τὸ δὲ καλῶς ποιῆσαι οὐκ ἐπέγνωσαν» (Αὐτόθι, στ. 22).

Ὅταν οἱ ἄρχοντες ἐκτρέπονται καὶ παραφέρονται, χρησιμοποιοῦντες ἀπαράδεκτες μεθόδους ψεύδους καὶ ἀδικίας, γιὰ τὸ καλὸ δῆθεν τοῦ λαοῦ, τότε μεγάλο μέρος τοῦ ἀποπροσανατολισμένου κόσμου ἀδυνατεῖ νὰ διακρίνει μεταξὺ ἀληθείας καὶ ψεύδους, ἀγαθοῦ καὶ πονηροῦ. Ἔτσι, οἱ πάντες σχεδὸν πλανῶνται μὴ γνωρίζοντες τὸ πραγματικὸ συμφέρον τους. Μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μετατρέπονται σὲ «σοφοὺς τοῦ κακοποιῆσαι», ἐνῶ ἀντιθέτως ἡ θεία ἐντολὴ μᾶς θέλει: «σοφοὺς μὲν εἰς τὸ ἀγαθόν, ἀκεραίους δὲ εἰς τὸ κακόν» (Ρωμ. ιστ΄ 19).

Ἐν τούτοις, ὅσο κυριαρχεῖ ἡ ἀδικία καὶ ἡ φιληδονία, τόσο βασιλεύει ἡ ἀνομία: «ἵπποι θηλυμανεῖς ἐγενήθησαν, ἕκαστος ἐπὶ τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον αὐτοῦ ἐχρεμέτιζον» (Ἱερεμ. ε΄ 8). Ὅταν ἡ λαγνεία καὶ ἡ ἀσέλγεια καταστήσει τοὺς ἄνδρες σὰν θηλυμανῆ ἄλογα, ποὺ διεκδικοῦν ἀναιδῶς τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον τους, τότε ἐπέρχεται ὄλεθρος. Οἱ μοιχικές, πορνικὲς καὶ διαστροφικὲς ἐπιθυμίες εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴν καταλήξουν σὲ πλήρη καταστροφή. Καὶ ἐπίσης, ὅταν κυριαρχεῖ ὁ δόλος, ἡ μανία τοῦ κέρδους καὶ τῆς καλοπέρασης, ὅπως καὶ ἡ καταδυνάστευση τῶν ἀδυνάτων, τότε οἱ τιμωρίες εἶναι ἀναπόφευκτες (Αὐτόθι, στ. 27-29). Ὅταν κυριαρχοῦν ἀκόμη καὶ στὸν θρησκευτικὸ χῶρο οἱ ψευδοπροφῆτες, τοὺς ὁποίους ἐπικροτεῖ τὸ μέγα μέρος κλήρου καὶ λαοῦ, τότε ἐπέρχονται ἀναπόδραστα φοβερὲς συμφορές (στ. 31).

Ὁ Κύριος, ὡς Πανάγαθος, προτρέπει διὰ τοῦ Προφήτου Αὐτοῦ νὰ γίνει ἐπιμελὴς ἔρευνα στοὺς δρόμους καὶ στὶς πλατεῖες τῆς Ἱερουσαλήμ, μήπως βρεθεῖ ἄνθρωπος νὰ ζεῖ μὲ εὐθύτητα, νὰ ἐφαρμόζει δικαιοσύνη, νὰ ποθεῖ τὴν ἀλήθεια, νὰ εἶναι ἀξιόπιστος καὶ ἔντιμος στὶς σχέσεις καὶ τοὺς λόγους του, νὰ εἶναι ἄνθρωπος πίστεως καὶ ἀρετῆς. Καὶ γιατί τοῦτο; Γιὰ νὰ δείξει τὸ Ἔλεος καὶ τὴν Συμπάθειά Του ἕνεκεν αὐτοῦ ἤ αὐτῶν τῶν ὀλίγων, οἱ ὁποῖοι ὅμως Τὸν ἀναπαύουν πραγματικά: τότε «ἵλεως ἔσομαι αὐτοῖς»! (ε΄ 1).

Ὅπως καταλαβαίνουμε, ὁ Κύριός μας σὲ κάθε ἐποχή, ὅπως καὶ σήμερα, ἀναζητεῖ δικαίους καὶ εὐσεβεῖς, ἔστω καὶ ἐλαχίστους, γιὰ νὰ ἐλεήσει τοὺς πολλοὺς καὶ γιὰ νὰ μακροθυμήσει ἔτι περισσότερο. Μόνον ἔτσι θὰ ἑλκυσθεῖ καὶ πάλι ἡ θεία εὐλογία καὶ θὰ παρέλθει ἡ δικαία θεία ὀργή!

Ἀπαιτεῖται ἀπὸ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς στερεὴ πίστη καὶ διατήρηση πάσῃ θυσίᾳ τῆς ὁμολογίας μας, ὥστε νὰ προστρέξουμε «μετὰ παρρησίας» στὸν θρόνο τῆς Χάριτος, γιὰ νὰ λάβουμε ἔλεος καὶ νὰ βροῦμε χάρη τώρα ποὺ ἔχουμε μέγιστη ἀνάγκη γιὰ βοήθεια παρὰ τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως μας Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ! (Ἑβρ. δ΄ 14-16).

Εἴθε νὰ ἀναδειχθοῦμε ἀληθινὸς λαός Του, νέος Ἰσραήλ, ὅσοι ἐνωτιζόμαστε ὅλα ὅσα συμβαίνουν -μέσα στὴν ὀρθή τους διάσταση καὶ σημασία, προσπαθοῦντες ἐν μετανοίᾳ νὰ τηρήσουμε τὴν πίστη ἀσάλευτη καὶ τὸν βίο ἀκατηγόρητο, ὥστε νὰ ἀποτραπεῖ ἡ περαιτέρω δικαία «ὀργὴ» τοῦ Κυρίου γιὰ τὴν ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων, καὶ νὰ βροῦμε ἔλεος καὶ βοήθεια στὰ δεινὰ ποὺ ἐπέπεσαν μὲ σφοδρότητα ἐφ’ ὅλου τοῦ κόσμου!

+Ε.Γ.Κ.
6/19-11-2021

ΠΗΓΗ

Η Εκκλησία της Ρωσίας για τους QR κωδικούς

 

Γραφείο ρεπορτάζ: Romfea.gr

---

Σύγχυση επικρατεί στην Ρωσία σχετικά με το σύστημα QR με το οποίο θα ελέγχεται η εγκυρότητα ενός πιστοποιητικού, ώστε να υπάρχει ελεύθερη είσοδο σε εμπορικά και ψυχαγωγικά κέντρα.

Το εν λόγω θέμα απασχόλησε και την Εκκλησία της Ρωσίας, η οποία μέσω εκπροσώπων πήρε θέση και έδωσε σχετικές απαντήσεις.

Από την πλευρά του Πρόεδρος του ΤΕΕΣ Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίωνας, συμφωνεί με την εισαγωγή του συστήματος QR σε μέρη που υπάρχει συνωστισμός.

"Όσο πιο γρήγορα χρησιμοποιήσουμε το σύστημα QR, τόσο το καλύτερο, γιατί κάθε μέρα έχουμε πάνω από χίλιους θανάτους" - τόνισε χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ.

Επίσης, πρόσθεσε ότι η εκστρατεία του εμβολιασμού στη χώρα δεν είναι αρκετά ενεργή, υπογραμίζοντας ότι ο εμβολιασμός δεν πρέπει να είναι υποχρεωτικός.

Για το εν λόγω θέμα μίλησε μέσω Telegram και ο Επίσκοπος Ζελενογκράντ κ. Σάββας, ο οποίος είπε ότι δεν θεωρεί τον κωδικό QR "σφράγισμα του αντιχρίστου".

Ακόμη ο Επίσκοπος Σάββας εξήγησε ότι το σύστημα αυτό δεν αποτελεί απειλή για τον άνθρωπο, παρά μόνο αν δεν χρησιμοποιηθεί ως "τεχνολογία καθολικού ελέγχου".