Οι Ζηλωτές έμοιαζαν με τους Φαρισαίους στην ευσέβεια. Οι σχέσεις τους με τους Ρωμαίους δεν ήταν καλές. Οι Ζηλωτές μισούσαν και πολεμούσαν με τα όπλα τους Ρωμαίους. Δεν παραδέχονταν καμία ανθρώπινη εξουσία παρά μόνο αυτή του Θεού και προτιμούσαν να υποστούν τα πιο φρικτά βασανιστήρια παρά να αναγνωρίσουν κάποια ανθρώπινη εξουσία.
Πίστευαν ότι δεν έπρεπε να αφήσουν με υπομονετική αφοσίωση στον Θεό την πραγματοποίηση της μεσσιανικής λύτρωσής τους (η λύτρωση θα έρχονταν με την έλευση της Βασιλείας του Θεού) από τον ξένο ζυγό (στην προκειμένη περίπτωση αυτόν που είχαν επιβάλει οι Ρωμαίοι), αλλά ότι έπρεπε να εξαναγκάσουν τον Θεό να εκπληρώσει την υπόσχεσή του με επαναστάσεις και ένοπλους αγώνες.
Οι Ζηλωτές είχαν επιβάλλει από το καλοκαίρι του 67 ένα κλίμα τρομοκρατίας στην πόλη στρεφόμενοι όχι μόνο κατά των μετριοπαθών αλλά και εναντίον των εύπορων πολιτών για ιδιοτελείς λόγους.
Αφού κατέλαβαν την πόλη Ζηλωτές και Ιδουμαίοι εξαπέλυσαν ένα κύμα τρομοκρατίας. Σκοτώθηκαν 12.000 πολίτες και οι ηγέτες των μετριοπαθών Ανανίας και Ιησούς ενώ οι νεκροί έμεναν άταφοι για παραδειγματισμό. Κατόπιν για να περιοριστεί το μέγεθος της αυθαιρεσίας επινοήθηκε μια παρωδία δικών.
Οι Ζηλωτές που απέμειναν σχεδόν μόνοι εξαπέλυσαν νέο κύμα τρομοκρατίας εναντίον των μετριοπαθών που αναθάρρησαν.
(Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Δ΄)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου