Ο Θεός προειδοποίησε τον λαό Του με τον προφήτη Ιερεμία ότι θα στείλει στην Ιουδαία κατά την εποχή του προφήτη τρεις μεγάλες συμφορές, τον πόλεμο, την πείνα και τη θανατηφόρα νόσο (Ιερ 14:12). Στο κείμενο των Ο΄, με τη λέξη «εν » αποδίδεται η θανατηφόρα νόσος. Και στη συνέχεια ο προφήτης προλέγει ότι από τις συμφορές αυτές πρώτοι θα πλήττονταν οι ψευδοπροφήτες και οι άνομοι ιερείς, που με τα ψεύτικα κηρύγματά τους αποκοίμιζαν περισσότερο τις ήδη νεκρωμένες από την αμαρτία συνειδήσεις (Ιερ 14:15).
Ο προφήτης Ιεζεκιήλ προφήτεψε ότι κάποιοι από τους Ιουδαίους θα διασώζονταν από αυτές τις εθνικές συμφορές, δηλαδή τη μάχαιρα των Βαβυλωνίων, την πείνα και τις θανατηφόρες ασθένειες και θα διασκορπίζονταν στα έθνη. Αυτοί οι ίδιοι θα διαλαλούσαν ότι η αιτία της συμφοράς τους ήταν η μεγάλη αμαρτία τους και όχι η αδυναμία του Θεού να τους σώσει (Ιεζ 12:16). Ο Γιαχβέ είναι ο παντοδύναμος Κύριος που μπορούσε να σώσει όλο το λαό του, αλλά η αμαρτία και η αμετανοησία του δεν τον άφησε να σωθεί.
Ακόμη και αυτοί που ήταν ήδη αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα με το πρώτο κύμα αιχμαλωσίας, θα καταλάβαιναν ότι η αιτία όλων των δεινών του λαού τους ήταν η αμαρτία του και άδικα κατηγορούσαν τον προφήτη ότι καταμαρτυρεί ψέματα για τον ασεβή τρόπο ζωής των εναπομεινάντων στην Ιερουσαλήμ Ιουδαίων. Αυτό θα το καταλάβαιναν βλέποντας και οι ίδιοι με τα μάτια τους την ασεβή διαγωγή των συμπατριωτών τους, οι οποίοι θα έφταναν στην εξορία με το επόμενο κύμα αιχμαλωσίας και θα εννοούσαν ότι δικαίως η Ιερουσαλήμ έπεσε και δικαίως οι κάτοικοί της τιμωρήθηκαν με θανατηφόρες νόσους και με όλα τα δεινά που συνοδεύουν έναν πόλεμο (Ιεζ 14:23).
Και για τη Σιδώνα, που αποτελεί μία ειδωλολατρική πόλη, προφητεύεται καταστροφή από πόλεμο και θανατηφόρα νόσο, εξαιτίας των αμαρτιών της. Ο Ιεζεκιήλ δεν κατονομάζει συγκεκριμένες αμαρτίες των κατοίκων της πόλης που ανάγκασαν τον Θεό να επιτρέψει αυτές τις θλίψεις. Γίνεται η υπόθεση ότι όλα αυτά συνέβησαν στη Σιδώνα και στις άλλες χώρες, που αναφέρονται στην προφητεία του Ιερεμία (Ιερ 34:3), για δύο λόγους. Πρώτον, όλες αυτές οι χώρες συμμετείχαν στον απελευθερωτικό αγώνα του Σεδεκία, όσο ήταν ακόμα βασιλιάς στην Ιερουσαλήμ, για την αποτίναξη του ζυγού των Βαβυλωνίων. Αυτό το γεγονός, όμως, προσπαθούσαν με τα κηρύγματά τους να το αποτρέψουν οι προφήτες, επειδή δεν ήταν προς όφελος κανενός. Δεύτερον, οι Σιδώνιοι μαζί με όλους τους άλλους γειτονικούς λαούς εξευτέλιζαν και ταπείνωναν τους Ιουδαίους, οι οποίοι είχαν διασκορπιστεί ανάμεσά τους μετά την καταστροφή τους από το βαβυλωνιακό στρατό. Συνεπώς, επιτρέποντας ο Θεός τη δική τους απώλεια από πόλεμο ή θανατηφόρα νόσο θα ήταν ένα μάθημα γι’ αυτούς ότι ο Γιαχβέ είναι πάνω από όλους τους θεούς, ρυθμιστής των σχέσεων των λαών και προστάτης του λαού Του (Ιεζ 28:22-23). Ο Θεοδώρητος Κύρου θεωρεί ότι ο λόγος για τον οποίο έπεσε η Σιδώνα ήταν επειδή αγνόησε τον Θεό επανειλλημμένα, ενώ ζούσε μέσα στην ευημερία και τον πλούτο. Έτσι μόνο μέσα από τις συμφορές θα μπορούσε να αντιληφθεί ότι δεσπότης όλων των λαών είναι ο παντοδύναμος Γιαχβέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου