ΔΡΑΜΑΣ: Υποκρισία πίσω από τις διαμαρτυρίες για την Σουμελά

 Μια διαφορετική οπτική στο θέμα της βεβήλωσης της Μονής της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα κομίζει στον δημόσιο διάλογο, ο μητροπολίτης Δράμας Παύλος, που δεν διστάζει να κάνει λόγο για «υποκρισία» των ημετέρων που εκφράζουν διαμαρτυρία.

Ο Πόντιος Ιεράρχης που επι σειρά ετών έχει υπηρετήσει ως ηγούμενος της Μονής της Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο και είναι γνωστός για τις δράσεις του υπέρ της διατήρησης της μνήμης του Ποντιακού Ελληνισμού αλλά και του επαναπατρισμού κλεμμένων εθνικών και θρησκευτικών από την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων, υπενθυμίζει με δήλωση του πως και στην Ελλάδα διαδραματίζονται αντίστοιχες καταστάσεις που κατά τον ίδιο είναι δείγματα «πνευματικής παρακμής».

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΔΡΑΜΑΣ

«Σχετικά με το ατυχές συμβάν εις την ιστορικήν Μονήν της Παναγίας Σουμελά, θεωρώ μέγιστη υποκρισία την διαμαρτυρία των ημετέρων.

Το παρήγορον είναι ότι η κοινωνία της Τραπεζούντος ενοχλήθηκε και εκφράστηκε αρνητικά για την απρέπεια που συντελέστηκε στην Μονή.

Διαμαρτυρόμεθα την στιγμή που στους εν Ελλάδι ναούς διοργανώνουμε συναυλίες, τα ιερά μυστήρια τελούνται σε κτήματα και βράχους με ανευλαβή τρόπο χάριν του χρήματος, διδάσκαλοι στην Κρήτη διώκονται διότι οι μαθητές κοινώνησαν των αχράντων μυστηρίων καθώς και άλλα πολλά, που προβάλουν καθημερινά την πνευματική μας παρακμή.

Λησμονούμε ότι ο Θεός επιλέγει άλλους για να καταδείξει την δικήν μας αποστασίαν».

ΠΗΓΗ

Η Παναγία Σουμελά και η Ύβρις

 

Θεοφάνης  Μαλκίδης, Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου

Η Παναγία Σουμελά και η Ύβρις

Είναι ομολογουμένως συγκλονιστικό το πόσο έχει επηρεάσει, επηρεάζει και θα συνεχίσει να καθορίζει τη ζωή στον Ορθόδοξο κόσμο η Παναγία, η Μητέρα όλων των Χριστιανών, σ΄Αυτήν που εν τέλει όλες και όλοι βρίσκουμε καταφύγιο. Για τα προβλήματα, για τις θλίψεις και για τις δοκιμασίες, για την εκπλήρωση του αιτήματός μας.

Ειδικότερα, στο Ελληνικό Ορθόδοξο σύμπαν, η Παναγία μας αποτελεί, εκτός των παραπάνω παραδοχών, μία ιδιαίτερη Μορφή, ένα όμορφο, αγαπημένο πρόσωπο, το Κάλλος που καλύπτει, φροντίζει, προσέχει, νουθετεί, προστατεύει και κυρίως πράττει σε όλες και για όλες  τις στιγμές μας.

Τούτες τις ώρες όμως έρχεται στο μυαλό η αγάπη της Παναγίας μας, αλλά και το παράπονό της. Για τη σιωπή μας έναντι του εγκλήματος που συντελέστηκε και συντελείται εναντίον της στη μονή της, στο «περιβόλι» της στον Πόντο. Εκεί που βρήκαν καταφύγιο και άσυλο, παρηγοριά και ελπίδα, εκατομμύρια χριστιανοί και Έλληνες, σ΄ Αυτήν που είναι η αρχή και το τέλος της ζωής, η πίστη, η αγάπη και η στήριξη.

Οι πρόσφατες ανήκουστες, πρωτόγνωρες, απάνθρωπες, βάρβαρες πράξεις που συνέβησαν στην Παναγία Σουμελά, συνιστούν Ύβρις,  σύληση,  απόπειρα εξαφάνισης, δολοφονία.

Ταράζεσαι όταν αντιλαμβάνεσαι και κατανοείς, χάνεις την ηρεμία σου όταν καταλαβαίνεις ότι μπροστά στο μεγαλείο της Παναγίας, άνθρωποι μικροί,  τραγικά εφήμεροι, ορθώνουν την ασημαντότητά τους και καταστρέφουν με πρωτοφανή βαρβαρότητα το θείο Πρόσωπό της.

Στην Παναγία Σουμελά οι συνεχιστές των εγκληματιών εναντίον της Μητέρας μας και των προγόνων μας, με τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, εκτός από το να απαγορεύουν με διάφορα προσχήματα  τη θεία λειτουργία,  τώρα  με την απαράδεκτη πράξη μετατροπής της εκκλησίας σε κέντρο διασκέδασης, σύλησαν ξανά  το ναό, το χώρο,  νομίζοντας ότι  επιβάλλουν  μπροστά  στη Θεοτόκο,  τη μάταιη και εφήμερη εξουσία τους .

Τα ίδια βεβαίως συνέβησαν και όπου αλλού στην Τουρκία υπήρξαν εκκλησίες της Παναγίας μας και όχι μόνο (παραδείγματα η Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης και Τραπεζούντας), συνεχίζοντας την Ύβρη, έναντι της Ορθοδοξίας , της Ελληνικότητας, του Πολιτισμού, της Ιστορίας .

Μαζί την απαίτησή μας για να μην επαναληφθούν παρόμοιες πράξης βεβήλωσης , μαζί με τη συλημένη Παναγία Σουμελά, ας σκεφτούμε τούτες τις στιγμές όλες τις  Παναγίες του ελληνικού κόσμου, τις βιασμένες εκκλησίες και  μοναστήρια της και αφού ζητήσουμε δικαιοσύνη για τους βέβηλους και συγχώρεση για την απουσία μας, ας βάλουμε στην προσευχή μας προς την Παναγία και αυτό το αίτημα: Να ξαναδούμε λειτουργημένες τις εκκλησιές της και τις μονές της, να ξανακουστεί το “Υπερμάχω” και το “Άξιον Εστί”, για να γίνει το “η γῆ πανηγυρίζει, ὁ οὐρανὸς χορεύει”, λόγος και πράξη και έργο. 

Νέμεσις και  Αποκατάσταση της Ύβρεως τώρα !

ΠΗΓΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Ύβρις

Ύβρις και Νέμεσις

ΑΙΔΩΣ ΚΑΙ ΝΕΜΕΣΙΣ!

Επιστολή διαμαρτυρίας του Οικουμενικού Πατριάρχη για την προσβολή της Μονής Σουμελά

Η Α.Θ.Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος απέστειλε προς τον Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκικής Δημοκρατίας Εξοχ. κ. Mehmet Nuri Ersoy, επιστολή διαμαρτυρίας για την προσβολή της Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Παναγίας Σουμελά της Τραπεζούντος, πανίερου σεβάσματος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ρωμηοσύνης του Πόντου, αλλά και μνημείου της παγκοσμίου θρησκευτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, από τη διάθεση χώρων αυτής, σύμφωνα με το οπτικό υλικό που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, για σκοπούς που δεν συνάδουν με τον θρησκευτικό χαρακτήρα και την ιστορία της.

Είναι γνωστό ότι η αρχαία Μονή Σουμελά σήμερα λειτουργεί ως μουσείο, με το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκίας να φέρει την ευθύνη καλής διαχειρίσεως και προστασίας της από κάθε άποψη.

Υπενθυμίζεται ακόμη ότι προ ετών σε ανάλογη περίπτωση βεβήλωσης της Αγίας Σοφίας στην Πόλη, που τότε λειτουργούσε επίσημα ως Μουσείο, μία παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ο Παναγιώτατος είχε αποστείλει έντονη διαμαρτυρία προς τον τότε αρμόδιο Υπουργό, ο οποίος έσπευσε να αποκαταστήσει την απαράδεκτη ενέργεια, αίροντας τη σχετική άδεια.

ΠΗΓΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος για την ιστορική Μονή της Παναγίας Σουμελά

Η Ιερά Σύνοδος για την βεβήλωση του ιερού χώρου της Παναγίας Σουμελά

Ἡ Ἐνθρόνισις τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Λαρίσης & Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντος

 Τὸ ἀπόγευμα τῆς Τρίτης, 26-1/8-2-2022, τελέσθηκε μὲ ἱεροπρέπεια, ἐπισημότητα καὶ κατάνυξη ἡ Ἐνθρόνισις τοῦ νεοεκλεγέντος Σεβ. Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντος στὸν Ἱερὸ Καθεδρικὸ Ναὸ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου στὴν πόλη τῆς Λαρίσης.

 

Παρέστη ὁ ἄχρι τοῦδε Τοποτηρητὴς τῆς Μητροπόλεως Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Καλλίνικος, οἱ Σεβ/τοι Μητροπολῖτες Πειραιῶς & Σαλαμῖνος κ. Γερόντιος, Ἀττικῆς & Βοιωτίας κ. Χρυσόστομος, Θεσσαλονίκης κ. Γρηγόριος, Δημητριάδος κ. Φώτιος, Φιλίππων & Μαρωνείας κ. Ἀμβρόσιος, Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς κ. Κυπριανός, ὁ Θεοφ. Ἐπίσκοπος Μεθώνης κ. Ἀμβρόσιος, ὁ τοπικὸς Κλῆρος, καὶ πολλοὶ Κληρικοὶ ἀπὸ ὅμορες Μητροπόλεις καὶ καὶ ἄλλες Ἐπαρχίες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐπίσης, παρέστησαν Μοναχοὶ καὶ Μοναχές, καθὼς καὶ πλῆθος πιστῶν ἀπὸ τὴν πόλη, τὴν περιοχὴ καὶ ἀπὸ ἄλλα μέρη.

 

Στὶς 17:00΄ ἔγινε ἡ ὑποδοχὴ τοῦ Σεβ/του κ. Κλήμεντος σχετικὰ πλησίον τῆς εἰσόδου τοῦ Ναοῦ, σὲ παρακείμενη ὁδό, καὶ ἀφοῦ φόρεσε τὸν Μανδύα καὶ χαιρέτισε τὸν Μακαριώτατο καὶ τοὺς ἁγίους Ἀρχιερεῖς, λαβὼν τὸν Σταυρὸ Εὐλογίας καὶ τὴν Ράβδο εἰσῆλθε στὸν Ναό, τῶν κωδώνων ἠχούντων χαρμοσύνης καὶ τῶν Ἱεροψαλτῶν ψαλλόντων τὸ «Ἄξιόν ἐστιν». Κατόπιν, ἀφοῦ ἐνδύθηκε στὸ Ἱερὸ Βῆμα Πετραχήλιο καὶ Ὠμοφόριο ἀνῆλθε στὸν Ἐπισκοπικὸ Θρόνο, στὸ Παραθρόνιο εὑρισκομένου τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου κ. Καλλινίκου καὶ τῶν λοιπῶν Ἀρχιερέων σὲ καθορισμένη θέση ἔναντι αὐτῶν, καθὼς καὶ τοῦ ἱεροῦ Κλήρου, ἐνδεδυμένου μετὰ Πετραχηλίου καὶ Φελονίου, ὡς καὶ τῶν Διακόνων φερόντων Δικηροτρίκηρα.

 

Ἀρχικῶς, ἀνεγνώσθη ἀπὸ τῆς Ὡραίας Πύλης ἡ Ἐγκύκλιος περὶ τῆς Ἐκλογῆς τοῦ νέου Μητροπολίτου ἀπὸ τὸν Ἀρχιγραμματέα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Σεβ. Δημητριάδος κ. Φώτιο.

 

Κατόπιν, μετὰ τὸ «Εὐλογητὸς» ἐψάλησαν οἱ κατάλληλοι ὕμνοι τῆς Πεντηκοστῆς, τὰ κατάλληλα Ἀπολυτίκια, καὶ Στίχοι ἀπὸ τὴν Δοξολογία, ἐκ τῶν Ἱεροψαλτῶν. Ἀκολούθησαν τὰ Εἰρηνικὰ ἀπὸ τὸν πρῶτο τῶν Διακόνων, καὶ ἀναπέμφθηκε ἡ πρὸς τοῦτο Εὐχὴ ἐγκαθιδρύσεως ἀπὸ τὸν Σεβ. Λαρίσης & Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα, ὁ ὁποῖος κατέκλεισε διὰ τοῦ «Κύριε, Κύριε, ἐπίβλεψον ἐξ οὐρανοῦ καὶ εἶδε». Ἐν συνεχείᾳ, ὁ Σεβ. Λαρίσης & Πλαταμῶνος κ. Κλήμης ἔκανε Ἀπόλυση καὶ ἐψάλη «Τὸν Δεσπότην καὶ Ἀρχιερέα ἡμῶν».

 

Ἀκολούθησε προσφώνησις ἀπὸ τὸν Τοποτηρητὴ τῆς Μητροπόλεως Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Καλλίνικο, μεστὸ νοημάτων καὶ εὐχῶν. Κατόπιν, ἐκ μέρους τοῦ τοπικοῦ ἱεροῦ Κλήρου, προσφώνηση ἔκαμε ὁ Αἰδ. Πρωτ. π. Γεώργιος Κοντοθανάσης. Ἐκ μέρους τῶν λαϊκῶν, ἐγκάρδιο εὐχετικὸ μήνυμα ἀπηύθυνε ὁ ἀδ. Ἀθανάσιος Μπίκας. Ὁ δὲ Σεβ. Μητροπολίτης Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμης ἀνέγνωσε ἐν συνεχείᾳ τὸν Ἐνθρονιστήριο Λόγο του. Ἀπὸ τοῦ Χοροῦ τῶν Ἱεροψαλτῶν ἐψάλη τὸ Πολυχρόνιον αὐτοῦ.

 

Οἱ παριστάμενοι πιστοί, οἱ ὁποῖοι ὑπερπλήρωσαν τὸν Ναό, τὸν ἰσόγειο χῶρο αὐτοῦ, ὅπως καὶ τὸν ἔξωθεν χῶρο, ἀναφώνησαν μετὰ ἐνθουσιασμοῦ καὶ ἱερῶν προσδοκιῶν τὸ ἠχηρὸ «Ἄξιος» γιὰ τὸν νέο Ποιμενάρχη.

 

Τέλος, ἀκολούθησε ἡ συγκινητικὴ ἐκ μέρους τῶν Κληρικῶν καὶ ὅλων τῶν πιστῶν ἀπονομὴ εὐχετηρίων προσρήσεων στὸν κατασταθέντα Σεβ. Μητροπολίτη Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντα, ὁ ὁποῖος εὐχαριστοῦσε προσωπικῶς ἕναν πρὸς ἕναν ἅπαντας τοὺς προσελθόντας στὴν μεγάλη αὐτὴ χαρμόσυνη καὶ εὐλογημένη Τελετή.

Στοὺς Ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς Κληρικοὺς ἀπὸ ἄλλα μέρη παρετέθη κέρασμα στὸν ἰσόγειο χῶρο τοῦ Ναοῦ.

 

Κλήμεντος, τοῦ Σεβασμιωτάτου καὶ Θεοπροβλήτου Μητροπολίτου, τῆς ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος, πολλὰ τὰ ἔτη!

ΠΗΓΗ: https://www.ecclesiagoc.gr/index.php/%CE%B5%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7/%CE%BD%CE%AD%CE%B1/1950-enthronisi-larisis-klimentos-2022

Π. ΔΙΑΘΗΚΗ - ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ (Δ΄ ΜΕΡΟΣ)

Ο Θεός προειδοποίησε τον λαό Του με τον προφήτη Ιερεμία ότι θα στείλει στην Ιουδαία κατά την εποχή του προφήτη τρεις μεγάλες συμφορές, τον πόλεμο, την πείνα και τη θανατηφόρα νόσο (Ιερ 14:12). Στο κείμενο των Ο΄, με τη λέξη «εν » αποδίδεται η θανατηφόρα νόσος. Και στη συνέχεια ο προφήτης προλέγει ότι από τις συμφορές αυτές πρώτοι θα πλήττονταν οι ψευδοπροφήτες και οι άνομοι ιερείς, που με τα ψεύτικα κηρύγματά τους αποκοίμιζαν περισσότερο τις ήδη νεκρωμένες από την αμαρτία συνειδήσεις (Ιερ 14:15).

Ο προφήτης Ιεζεκιήλ προφήτεψε ότι κάποιοι από τους Ιουδαίους θα διασώζονταν από αυτές τις εθνικές συμφορές, δηλαδή τη μάχαιρα των Βαβυλωνίων, την πείνα και τις θανατηφόρες ασθένειες και θα διασκορπίζονταν στα έθνη. Αυτοί οι ίδιοι θα διαλαλούσαν ότι η αιτία της συμφοράς τους ήταν η μεγάλη αμαρτία τους και όχι η αδυναμία του Θεού να τους σώσει (Ιεζ 12:16). Ο Γιαχβέ είναι ο παντοδύναμος Κύριος που μπορούσε να σώσει όλο το λαό του, αλλά η αμαρτία και η αμετανοησία του δεν τον άφησε να σωθεί.

Ακόμη και αυτοί που ήταν ήδη αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα με το πρώτο κύμα αιχμαλωσίας, θα καταλάβαιναν ότι η αιτία όλων των δεινών του λαού τους ήταν η αμαρτία του και άδικα κατηγορούσαν τον προφήτη ότι καταμαρτυρεί ψέματα για τον ασεβή τρόπο ζωής των εναπομεινάντων στην Ιερουσαλήμ Ιουδαίων. Αυτό θα το καταλάβαιναν βλέποντας και οι ίδιοι με τα μάτια τους την ασεβή διαγωγή των συμπατριωτών τους, οι οποίοι θα έφταναν στην εξορία με το επόμενο κύμα αιχμαλωσίας και θα εννοούσαν ότι δικαίως η Ιερουσαλήμ έπεσε και δικαίως οι κάτοικοί της τιμωρήθηκαν με θανατηφόρες νόσους και με όλα τα δεινά που συνοδεύουν έναν πόλεμο (Ιεζ 14:23).

Και για τη Σιδώνα, που αποτελεί μία ειδωλολατρική πόλη, προφητεύεται καταστροφή από πόλεμο και θανατηφόρα νόσο, εξαιτίας των αμαρτιών της. Ο Ιεζεκιήλ δεν κατονομάζει συγκεκριμένες αμαρτίες των κατοίκων της πόλης που ανάγκασαν τον Θεό να επιτρέψει αυτές τις θλίψεις. Γίνεται η υπόθεση ότι όλα αυτά συνέβησαν στη Σιδώνα και στις άλλες χώρες, που αναφέρονται στην προφητεία του Ιερεμία (Ιερ 34:3), για δύο λόγους. Πρώτον, όλες αυτές οι χώρες συμμετείχαν στον απελευθερωτικό αγώνα του Σεδεκία, όσο ήταν ακόμα βασιλιάς στην Ιερουσαλήμ, για την αποτίναξη του ζυγού των Βαβυλωνίων. Αυτό το γεγονός, όμως, προσπαθούσαν με τα κηρύγματά τους να το αποτρέψουν οι προφήτες, επειδή δεν ήταν προς όφελος κανενός. Δεύτερον, οι Σιδώνιοι μαζί με όλους τους άλλους γειτονικούς λαούς εξευτέλιζαν και ταπείνωναν τους Ιουδαίους, οι οποίοι είχαν διασκορπιστεί ανάμεσά τους μετά την καταστροφή τους από το βαβυλωνιακό στρατό. Συνεπώς, επιτρέποντας ο Θεός τη δική τους απώλεια από πόλεμο ή θανατηφόρα νόσο θα ήταν ένα μάθημα γι’ αυτούς ότι ο Γιαχβέ είναι πάνω από όλους τους θεούς, ρυθμιστής των σχέσεων των λαών και προστάτης του λαού Του (Ιεζ 28:22-23). Ο Θεοδώρητος Κύρου θεωρεί ότι ο λόγος για τον οποίο έπεσε η Σιδώνα ήταν επειδή αγνόησε τον Θεό επανειλλημμένα, ενώ ζούσε μέσα στην ευημερία και τον πλούτο. Έτσι μόνο μέσα από τις συμφορές θα μπορούσε να αντιληφθεί ότι δεσπότης όλων των λαών είναι ο παντοδύναμος Γιαχβέ.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Π. ΔΙΑΘΗΚΗ - ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ - ΛΕΠΡΑ

Π. ΔΙΑΘΗΚΗ - ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

Π. ΔΙΑΘΗΚΗ - ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ (Β΄ ΜΕΡΟΣ)

Π. ΔΙΑΘΗΚΗ - ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ (Γ΄ ΜΕΡΟΣ)

Τῷ αὐτῷ Μηνὶ ΚΖ. Ἡ ἀνακομιδὴ τοῦ λειψάνου τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἠμῶν Ἰωάννου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου

ΠΗΓΗ: ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ…

 

«Γέροντα, πόσα είδη φίλων υπάρχουν;»

«Τέσσερα», απάντησε.

«1. Οι φίλοι που είναι σαν το φαγητό – κάθε μέρα τους χρειάζεσαι.

2. Οι φίλοι που είναι σαν το φάρμακο – τους ψάχνεις όταν νιώθεις άσχημα.

3. Οι φίλοι που είναι σαν την ασθένεια – οι ίδιοι σε ψάχνουν!

4. Αλλά και οι φίλοι που είναι σαν τον αέρα – δεν είναι ορατοί αλλά είναι πάντα μαζί σου!» (Από το Μέγα Γεροντικό).

«Άμα βρήκες φίλο αληθινό – λέει η Γραφή – βρήκες τον μεγαλύτερο θησαυρό»! Δηλαδή ο φίλος δεν κυκλοφορεί στους δρόμους έτοιμος να μας προσφερθεί ούτε φαίνεται να αναδεικνύεται μέσα στους πολλούς που καθημερινά συναναστρεφόμαστε! Απαιτείται να τον αναζητήσει κανείς, να ψάξει με πόνο και με διάθεση, να αφιερώσει χρόνο, όπως συμβαίνει και με εκείνους που ψάχνουν για μεγάλους θησαυρούς. Πολλοί δεν το πετυχαίνουν ποτέ τους! Τι τεράστια χαρά όμως όταν τον βρεις. Νιώθεις ότι σου δόθηκε ιδιαίτερο δώρο από τον Ουρανό, ότι έλαβες μία σπουδαία και μοναδική χάρη. Γιατί βρήκες συνάνθρωπο που μπορείς να συντονιστείς μαζί του ψυχικά. Κι έτσι να γίνεις με τον φίλο σου σαν τείχος ισχυρό. «Αγαθοί οι δύο υπέρ τον ένα» σημειώνει και πάλι ο λόγος του Θεού.

Αλλά εννοείται το αυτονόητο: ότι σου δόθηκε αυτό το δώρο γιατί το αναζήτησες και το δίψασες. Γιατί ήσουν έτοιμος να το λάβεις. Κι αυτό θα πει ότι στη φιλία υπάρχει η αμοιβαιότητα – ποτέ δεν παίρνεις την προσφορά του φίλου και το άνοιγμα της ύπαρξής του απέναντί σου αν κι εσύ δεν είσαι στην ίδια ετοιμότητα! Αλλά τούτο αποκαλύπτει και το… εύθραστο της φιλίας: ανά πάσα στιγμή μπορεί να διαρραγεί η μοναδική αυτή σχέση, αν δεν προσεχτεί. Μόλις το θάρρος της φιλίας για παράδειγμα πάει να υπερβεί το λεπτό όριο του σεβασμού και της διάκρισης, εκεί έχει αρχίσει ήδη η υποχώρηση και η διάσπασή της. Μόλις το άνοιγμα της καρδιάς προς τον φίλο πάει να γίνει «βορά» σε μία αδιάκριτη αστειότητα, εκεί έχει πληγεί ίσως ανεπανόρθωτα. Η φιλία είναι σαν τα πολύτιμα κρύσταλλα: απαιτούν διαρκή προσοχή. Μπροστά όμως στην αξία της ύπαρξής της στη ζωή μας, όλες οι θυσίες είναι αποδεκτές.

Κι ο αββάς του Γεροντικού με πείρα ζωής και φωτισμό από τον Θεό κάνει τη διάκριση: τέσσαρα είδη των φίλων υπάρχουν. Τα τρία πρώτα βρίσκονται σε χαμηλότερο επίπεδο κι ίσως θα έβαζε ο αββάς εισαγωγικά στη χρήση του όρου, χωρίς να αρνείται τα γνήσια αισθήματά τους. Γιατί; Διότι υπάρχει το χρηστικό και ωφελιμιστικό στοιχείο στους φίλους αυτούς: τους χρειάζομαι, με χρειάζονται – το δούναι και λαβείν εν προκειμένω των συναισθημάτων μας. Το τέταρτο όμως είναι το ανώτερο και το ιερότερο και το πολυτιμότερο: γιατί ο φίλος αυτός είναι πάντα εκεί, με αγάπη και λεπτή διάκριση απέναντί μου, έτοιμος να με βοηθήσει όταν τον χρειαστώ χωρίς να με καταπιέζει – κάτι που πρέπει αντιστοίχως να κάνω και εγώ!

Στην περίπτωση του φίλου αυτού το μόνο που μπορούμε να σκεφτούμε αμέσως είναι ο ίδιος ο Θεός μας ο Ιησούς Χριστός και οι άγιοί Του: πάντοτε μαζί μας, με απόλυτο σεβασμό και αγάπη απέναντί μας, χωρίς η παρουσία τους να στερεί οτιδήποτε από την ακριβή ελευθερία μας. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Κύριος χαρακτήρισε τους πιστούς του ως φίλους Του και ζήτησε το ίδιο να αισθάνονται και εκείνοι απέναντί Του! 

ΠΗΓΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η ιδανική φιλία κατά τον Άγιο Γρηγόριο Θεολόγο

ΑΓ. ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ: «ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΦΙΛΟΙ»