Ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος έναντι των ψευδοδιδασκάλων

«Προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καί παντί τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ τό Πνεῦμα τό ἅγιον ἔθετο Ἐπισκόπους ποιμαίνειν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ, ἥν περιποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος (Πράξεις τῶν Ἀποστόλων κεφ. 20, 28). 

 Καί πάντοτε μέν ἀλλά πρό πάντων κατά τούς χαλεπούς καί κρισίμους τούτους καιρούς, καθ' οὕς ὀργιάζει τό ψεῦδος καί ἡ ἀκολασία τῶν παθῶν εἰς μέγαν βαθμόν, ὀφείλει ὁ ποιμήν ὁ ἔχων συναίσθησιν τῶν ποιμαντικῶν καθηκόντων αὐτοῦ νά προσέχῃ εἴς τε τόν ἑαυτόν του καί εἰς ὅλον τό ποίμνιόν του, ἀγρυπνῶν καί φυλάπων φυλακάς ἐπί τῆς λογικῆς ποίμνης μήποτε λύκοι βαρεῖς ἐν σχήματι προβάτων εισελάσωσιν εἰς τήν ποίμνην, καί πατάσσοντες τόν ποιμένα διασκορπίσωσι καί σπαράξωσι τά ποίμνια αὐτοῦ. 

«Βλέπετε πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε μή ὡς ἄσοφοι, ἀλλ' ὡς σοφοί, συνιστᾷ καί ὁ θεηγόρος Απόστολος, ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσίν». Εἰς περιστάσεις ἀνωμάλους καί δυσχερεῖς εἰς ἅς ζῶμεν ἀπαιτεῖται ἀγα πητά ἐν Χριστῷ τέκνα μεγάλη σύνεσις καί φρόνησις περί τε τάς ὁμιλίας καί τάς πράξεις ἡμῶν, ὅπως περιφρουρήσωμεν καί τήν ζωήν ἡμῶν κατασφαλίσωμεν ἀπό τῶν ποικίλων πειρασμῶν τῶν τε ἐσωτερικῶν καί ἐξωτερικῶν, εἰς οὕς ἐμβάλλει ἡμᾶς ὁ μισόκαλος καί ἀνθρωποκτόνος δαίμων, ὅστις ὡς λέων ὠρυόμενος περιέρχεται τάς παρατάξεις τῶν πιστῶν, ζητῶν τίνα νά ἁρπάσῃ καί νά καταπίῃ. Οἱ κίνδυνοι ὑφ ̓ ὧν περιστοιχιζόμεθα προβάλλουσι πανταχόθεν ἀπειλοῦντες νά φθείρωσι οὐ μόνον τήν σωματικήν ἀλλά καί τήν ψυχικήν ὑγείαν ἡμῶν, ὅταν εὕρωσιν ἡμᾶς καθεύδοντας καί ραθυμοῦντας περί τήν φρούρησιν καί τήν φυλακήν τῶν σωμάτων καί τῶν ψυχῶν ἡμῶν τῶν δύο τούτων ἀγαθῶν, ἅτινα ἀποτελοῦσι τήν ἱεράν παρακαταθήκην, ἧς ἄγρυπνοι φρουροί καί ἀνύστακτοι φύλακες ἐτέθημεν ἀπό τόν πανάγαθον Θεόν καί Δημιουργόν.. 

Ἡ φρούρησις καί ἡ φυλακή τοῦ τιμαλφούς τούτου θησαυροῦ, ἤτοι τῆς σωματικῆς καί ψυχικῆς ὑγείας ἡμῶν δέν πρέπει νά ἀποτελῇ δι' ἡμᾶς ἕν πάρεργον ἐνασχόλημα καί τυχαῖον ἀπόκτημα, ἀλλά τό κυριώτερον μέλημα καί τό σοβαρώτερον ἀπόκτημα καί εὐεργέτημα, ὅπερ ἀπεκτήσαμεν τῷ Χριστῷ συνταφέντες καί ἀναγεννηθέντες διά τοῦ  ̔Αγίου Βαπτίσματος εἰς νέαν σωματικήν καί πνευματικήν ζωήν διά τῆς ἀποτάξεως τοῦ Σατανᾶ καί τῆς συντάξεως ἡμῶν ἐν τῷ Χριστῷ, οὗ ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασις, καί ἡ μετάστασις τοῦ ἀχράντου σώμα- τος αὐτοῦ ἐκ τῆς φθορᾶς εἰς τήν ἀφθαρσίαν καί ἐκ τῆς θνησιμότητος εἰς τήν ἀθανασίαν, χρησιμεύει ὥς τις πνευματικός αρραβών τῆς Ἀναστάσεως καί τῆς ἀθανασίας ἡμῶν κατά τόν θεηγόρον Απόστολον τῶν Ἐθνῶν. «Εἰ γάρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλά καί τῆς Ἀναστάσεως ἐσόμεθα». Τοῦτο γινώσκοντες, ὅτι ὁ παλαιός ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη, ἵνα καταργηθῇ τό σῶμα τῆς ἁμαρτίας τοῦ μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς τῇ ἁμαρτία» (Ρωμ. Στ' 5, 6). Τήν νέαν λοιπόν ταύτην πνευματικήν ζωήν εἰς ἣν ἀνακαινιζόμεθα διά τοῦ  ̔Αγίου Βαπτίσματος πρέπει νά περιέπωμεν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ, ὀφείλοντες καθ' ἥν ἐδώκαμεν ὑπόσχεσιν νά νεκρώσωμεν τά πάθη ἡμῶν ἐπί τῆς γῆς ἵνα ὡς συγκληρονόμοι Χριστοῦ ἀπολαύσωμεν τήν αἰώνιον ζωήν ἐν Οὐρανοῖς. Διότι εἰς πᾶσαν τοῦ βίου περίστασιν ἐπιβουλεύεται ὁ πολυμήχανος καί παμπόνηρος Διάβολος στήνων πρό τῶν ποδῶν ἡμῶν διαφόρους παγίδας καί τά πάντα μετέρχεται καί μηχανᾶται ὅπως παγιδεύσῃ ἡμᾶς καί κρημνίσῃ εἰς τούς χάνδακας καί τόν κρημνόν τῆς ἁμαρτίας καί τῆς δαιμονικῆς αὐτοῦ τυραννίας.... Δι' ὅ καί ὁ θεῖος Αὐγουστῖνος τάδε λέγει περί τοῦ διαβόλου: «Αὐτός ἐστίν Κύριε ὁ Δράκων ὁ μέγας Φοινικοῦς, ὁ ἀρχαῖος ὄφις, ὁ Σατανᾶς καί Διάβολος ἐπικεκλημένος... ἰδού πρό τῶν ποδῶν ἡμῶν ἐξέτεινεν ἀπείρους παγίδας καί πάσας τάς ὁδούς ἡμῶν ἀπάτης ἐπλήρωσεν, ὥστε τάς ἡμετέρας ἀπατῆσαι ψυχάς καί τίς διαφεύξεται παγίδας; ἀπέκρυψεν ἐν πλούτῳ, ἐν πενία παγίδας ἐξέχεεν ἐν τρυφῇ, ἐν πότῳ, ἐν ἡδονῇ, ἐν ὕπνῳ, ἐν ἀγρυπνίᾳ, ἐν λόγῳ, ἐν ἔργῳ, ἐν πάσῃ ὁδῷ ἡμετέρᾳ καί πάλιν ρῦσαι ἡμᾶς τοῦ καθημερινοῦ ἀντιδίκου ἡμῶν, ὅς εἴτε ἄλλο τι ἐργαζόμεθα, πᾶσι τρόποις ἐφέστηκεν ἡμέρας τε καί νυκτός τέχναις ἀπάταις νῦν φανερῶς, νῦν λάθρα δηλητηριώδη καθ' ἡμῶν ἐκτοξεύει βέλη ὡς ἀποκτεῖναι τάς ἡμετέρας ψυχάς» (Αὐγουστίνου εὐχή 15ῃ τῶν ἐρωτικῶν). Τοιούτου φοβεροῦ καί πολυμηχάνου ἐχθροῦ ἐπιβουλευομένου τήν ζωήν καί τήν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς ἡμῶν, ἄς ἀγρυπνῶμεν ἀνύστακτοι φρουροί ἐπί τῶν ἐπάλξεων τοῦ ἀκαθαιρέτου πύργου τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς πατρώας πίστεως καί εὐσεβείας μόνης, ἱκανῆς νά καταβάλῃ τόν σκολιόν Δράκοντα καί πολυμήχανον ἐχθρόν καί νά προφυλάξῃ ἡμᾶς ἐν μέσῳ παγίδων διαβαίνοντας ἀπό τάς στηνομένας πρό τῶν ποδῶν ἡμῶν ἀπείρους παγίδας καί καταχθονίους τοῦ Διαβόλου μηχανάς, ἐφ ̓ ᾧ ὁ θεηγόρος Απόστολος βροντοφωνεί: «Μετά φόβου καί τρόμου τήν ἑαυτῶν σωτηρίαν κατεργάζεσθε, ὁ Θεός γάρ ἐστίν ὁ ἐνεργῶν ἐν ὑμῖν καί τό θέλειν καί τό ἐνεργεῖν (Φιλ. Β 12, 13) «Μή δῶς ὕπνον σοῖς ὄμμασι, μηδέ ἐπινυστάξεις σοῖς βλεφάροις, ἵνα σώζῃ ὥσπερ δορκάς ἐκ βρόχων καί ὥσπερ ὄρνεον ἐκ παγίδος. (Παροιμ. 6, 5) ἤ ἀλλαχοῦ «Ἐπίγνωθι, ὅτι ἐν μέσῳ παγίδων διαβαίνεις καί ἐπί ἐπάλξεων πόλεως περιπατεῖς». (Σειράχ 9, 13). 

Καί ἄν εἰς ὁμαλάς περιστάσεις καί εἰρηνικάς περιόδους καθίσταται δύσκολος ἡ χριστιανική ἡμῶν ζωή καί ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς ἡμῶν, πόσῳ μᾶλλον αὕτη ἀποβαίνει δυσχερής καί ἐπισφαλής εἰς περιστάσεις ανωμάλους καί πολεμικάς, ἅς διατρέχομεν σήμερον κρίμασιν, οἷς οἶδεν Κύριος καί καθ ̓ ἅς ὀργιάζει ὁ στυγερός δαίμων τῶν βρωμερῶν καί χαμαιζήλων παθῶν, αἱ ἀσφυκτικαί καί δυσώδεις αναθυμιάσεις τῶν ὁποίων πληροῦσαι σύμπασαν τήν ἀτμόσφαιραν μολύνουσι καί λυμαίνονται πάσας τάς τάξεις τῆς χριστιανικῆς κοινωνίας καί πολιτείας. Ναί εἰς οιονδήποτε στρῶμα τῆς κοινωνίας καί ἄν στρέψη τις τό ὄμμα δέν βλέπει παρά ψεύδη, δόλους, ἀπάτας, ραδιουργίας, κλοπάς, ἀδικίας, ὕβρεις, ὑπερηφανείας, σαρκασμούς, ειρωνείας, φθόνους, υποκρισίας, προδοσίας, καί παντός εἴδους ἀθεμιτουργίας καί ἀκολασίας, «δι' ἅς ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ ἐπί τούς υἱούς τῆς ἀπειθείας» (Εφεσ. 5, 6). Στῶμεν καλῶς ἀγαπητά ἐν Χριστῷ τέκνα καί ἄνω σχῶμεν τάς καρδίας ἡμῶν καί γρηγορῶμεν, ὅτι οὐκ οἴδαμεν ἐν ποίᾳ ἡμέρᾳ καί ὥρᾳ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται». 

Καί ὡσεί μή ἤρκουν οἱ ποικίλοι οὗτοι πειρασμοί καί οἱ περιστοιχοῦντες ἡμᾶς κίνδυνοι, οἱ ἀπειλοῦντες νά διαφθείρωσι καί νά δηλητηριάσωσι τά ἤθη καί τήν χριστιανικήν ἡμῶν ζωήν καί πολιτείαν, ἠγέρθησαν ὡς μή ὤφειλον καί ἄλλου εἴδους πειρασμοί ἐκ μέρους ἐκείνων, οἵτινες ἐξελθόντες ἐξ αὐτῶν τῶν σπλάγχνων τῆς Ἐκκλησίας, προσπαθοῦσι νά διαφθείρωσι τά ὑγιᾶ καί ὀρθόδοξα φρονήματα ὑμῶν καί νά σκανδαλίσωσι τάς ψυχάς καί συνειδήσεις τῶν πιστῶν διά κενῶν λόγων καί συζητήσεως μωρῶν, ἐπιτηδευόμενοι τούς Κανονολόγους καί νομοδιδασκάλους καί μή ἐννοοῦντες ἐλλείψει κανονικῆς συγκροτήσεως καί θεολογικῆς μορφώσεως μήτε ἅ λέγουσι, μήτε περί τίνων διαβεβαιοῦνται. Καί μ' ὅλα ταῦτα ἀξιοῦσιν νά ἐπιβάλωσι τάς λελανθασμένας γνώμας καί πεπλανημένας δοξασίας αὐτῶν.

ΠΗΓΗ: Απόσπασμα από τα  ''Άπαντα πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδου, Ποιμαντορική Εγκύκλιος'', 1/6/1944

 

666 ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ

 Σχόλιο του διαχειριστού του ιστολογίου "Κρυφό Σχολειό": Εδώ και σαράντα χρόνια ακούω για το χάραγμα 666 μία ότι είναι το ΕΚΑΜ, μία ότι είναι το BARCODE, μία ότι είναι το διαβατήριο, το ΑΦΜ, το ΑΜΚΑ, το κινητό τηλέφωνο, το εμβόλιο και τώρα η νέα ταυτότητα. Το τραγελαφικό μάλιστα είναι πως αυτοί που επέμεναν πως το χάραγμα είναι π.χ. το εμβόλιο, με την ίδια ξεδιαντροπιά - χωρίς να καταλαβαίνουν πόσο εξευτελίζονται αυτοαναιρούμενοι - επιμένουν τώρα ότι τελικά είναι η νέα ταυτότητα, η παραλαβή της οποίας δήθεν ...ξεβαπτίζει τον Χριστιανό. Όπως είχα δηλώσει και στο παρελθόν, στο ζήτημα αυτό δεν έχω εντρυφήσει διότι δεν μου προκάλεσε ποτέ κάποια ανάπαυση στην ψυχή μου. Ανακάλυψα όμως μία τοποθέτηση ενός σπουδαίου Ρώσου θεολόγου - ίσως του σημαντικότερου εν ζωή - του Καθηγητού της Θεολογικής Ακαδημίας της Μόσχας κ. Αλεξίου Οσίποφ, η οποία μπορώ να πω ότι με αναπαύει και με εκφράζει απόλυτα, σε αντίθεση με άλλες τοποθετήσεις. Μεταφράζω λοιπόν από το κεφάλαιο "666 και ΑΦΜ" του βιβλίου του "Путь разума в поисках истины" ("Ο δρόμος της λογικής στην αναζήτηση της αλήθειας") τα κάτωθι, προσθέτοντας και κάποια συμπληρωματικά σχόλια:

"Οι άνθρωποι τείνουν ιδιαίτερα να δίνουν αναμφισβήτητη θρησκευτική σημασία σε σημεία, σύμβολα, αντικείμενα, υπερφυσικά φαινόμενα και άλλα εξωτερικά πράγματα. Και αυτός θα είναι ένας από τους λόγους της τρομερής καταστροφής που προβλέπει με απόλυτη σιγουριά ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνοφ... Ο κύριος λόγος της απομάκρυνσης των Χριστιανών: «Όποιος δεν έχει αποδεχτεί τη Βασιλεία του Θεού μέσα του, δεν θα αναγνωρίσει τον Αντίχριστο, σίγουρα θα γίνει, κατά τρόπο ακατανόητο, οπαδός του» (Άγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνοφ, Έργα, τ. 4, Πετρούπολη 1905, σ. 267). «Καὶ διὰ τοῦτο πέμψει αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει» ( Β' Θεσ. β' 11).

Με τον όρο μη αποδοχή της Βασιλείας του Θεού μέσα στον εαυτό μας εννοείται ο πνευματικός εκφυλισμός των Χριστιανών: η πλήρης εμβάπτιση του νου τους (σφραγίδα στο μέτωπο) και όλων των έργων τους (σφραγίδα στα δεξιά ως σύμβολο της ανθρώπινης δραστηριότητας) στη φροντίδα μόνο για αυτή τη ζωή, μόνο για το τι θα φάμε, τι θα πιούμε και τι θα φορέσουμε και πλήρη εγκατάλειψη των σκέψεων για την Βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνη της (Ματθ. ϛ΄ 31-33). Αυτός ο απόλυτος υλισμός είναι το «όνομα» του Αντιχρίστου ως του μεγαλύτερου ιδεολόγου του. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Αποκάλυψη του Ιωάννη του Θεολόγου προσδιορίζεται με τον αριθμό 666. Αυτός ο αριθμός είναι, στην ουσία, το βιβλικό σύμβολο του Μαμωνά [1] - το βασίλειο της γήινης αφθονίας, δόξας και δύναμης. Αυτό προκύπτει από ένα ιστορικό γεγονός που χρονολογείται από την εποχή του Σολομώντα, κατά το οποίο το εβραϊκό κράτος έφτασε στο απόγειο της ακμής του. Μόνο ο χρυσός που ερχόταν στον Σολομώντα κάθε χρόνο, είχε βάρος 666 τάλαντα (Γ' Βασ. ι' 14 [2]· Β' Παραλ. θ΄ 13 [3]), δηλαδή 32 τόνοι και 707,26 κιλά! 

Το να μην δέχεται κανείς τη Βασιλεία του Θεού μέσα του σημαίνει να δέχεται αυτόν που δίνει άρτο και θεάματα. Οι περισσότεροι επιφανειακοί πιστοί αναζητούν έναν τέτοιο βασιλιά και σωτήρα. Το περιστατικό του Ευαγγελίου με τους πέντε χιλιάδες ανθρώπους που τράφηκαν με τους πέντε άρτους το δείχνει καλά αυτό: «Οἱ οὖν ἄνθρωποι, ἰδόντες ὃ ἐποίησε σημεῖον ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης ὁ ἐρχόμενος εἰς τὸν κόσμον. Ἰησοῦς οὖν γνοὺς ὅτι μέλλουσιν ἔρχεσθαι καὶ ἁρπάζειν αὐτὸν ἵνα ποιήσωσιν αὐτὸν βασιλέα, ἀνεχώρησε πάλιν εἰς τὸ ὄρος αὐτὸς μόνος» (Ιω. ϛ΄ 14-15).

Η σύγχρονη επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος έχει δώσει σε αυτό το θέμα νέες και σοβαρές ωθήσεις, οι οποίες συνδέονται με τις δυνατότητες πλήρους ελέγχου του κάθε ανθρώπου και, σε πολύ μεγάλο βαθμό, ελέγχου της συμπεριφοράς του. Έτσι, σύμφωνα με μια σειρά ειδικών που σχετίζονται με την τεχνολογία των υπολογιστών, υπάρχουν επί του παρόντος πραγματικές δυνατότητες για μαζική διαχείριση ανθρώπων. Υποστηρίζουν ότι η δυνατότητα εισαγωγής ολοκληρωμένων συστημάτων ελέγχου υπολογιστών στον πλανήτη μας είναι προ των πυλών και θα εφαρμοστεί σχεδόν κάπου την περίοδο 2010–2020.

Από αυτή την άποψη, το ζήτημα των «τριών εξαριών» είναι επίσης σαφές (κυριολεκτικά ο αριθμός 666 στα εβραϊκά αντιστοιχεί στην φράση "המלך לישראל", δηλαδή "Βασιλεύς του Ισραήλ"[4]). Το ψυχολογικό του χαρακτηριστικό έγκειται στη συγκεκριμένη ορατότητα αυτού του συμβόλου και εξ ου και στην εντυπωσιακή σημασία του για την άπειρη συνείδηση. Η αυξημένη εστίαση σε αυτό το αποκαλυπτικό σημάδι διεγείρεται επίσης από το γεγονός ότι, αν και από την άποψη της τεχνολογίας και της γενικής μαθηματικής βάσης της τεχνολογίας υπολογιστών, δεν είναι υποχρεωτικό στα συστήματα υπολογισμού, ωστόσο, η παρουσία του σε αυτά, όπως πολλοί πιστεύουν, έχει γίνει πανταχού παρούσα.

Είναι προφανές ότι όσοι εισάγουν αυτό το σημάδι πιστεύουν στη μαγική του δύναμη και προσπαθούν να εμφυσήσουν την πίστη τους σε αυτό το είδωλο σε όλους, και κυρίως στους Χριστιανούς. Όμως η αντίδραση του Αποστόλου Παύλου σε οποιαδήποτε παγανιστική πίστη ήταν απολύτως σαφής: «οὐδὲν εἴδωλον ἐν κόσμῳ» (Α' Κορ. η΄ 4). Δηλαδή, όλα τα παγανιστικά μυστικιστικά σημάδια (αριθμοί, λέξεις, εικόνες, ξόρκια, μαγικές πράξεις, μαγεία κ.λπ. κ.λπ.) από μόνα τους, χωρίς πίστη στη σημασία τους, δεν έχουν δύναμη και εξουσία σε έναν Χριστιανό που έχει πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό και είναι σφραγισμένος με τα Άγια Του Μυστήρια. Επιπλέον, ο Απόστολος Παύλος ενώ προειδοποιεί αυστηρά: «οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν καὶ ποτήριον δαιμονίων· οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν καὶ τραπέζης δαιμονίων. Ἢ παραζηλοῦμεν τὸν Κύριον; Μὴ ἰσχυρότεροι αὐτοῦ ἐσμεν;» (Α΄ Κορ. ι΄ 21-22), γράφει αμέσως για τη στάση απέναντι σε πράγματα που θυσιάζονται άμεσα στα είδωλα: «Πᾶν τὸ ἐν μακέλλῳ πωλούμενον ἐσθίετε μηδὲν ἀνακρίνοντες διὰ τὴν συνείδησιν·τοῦ γὰρ Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς. εἰ δέ τις καλεῖ ὑμᾶς τῶν ἀπίστων καὶ θέλετε πορεύεσθαι, πᾶν τὸ παρατιθέμενον ὑμῖν ἐσθίετε μηδὲν ἀνακρίνοντες διὰ τὴν συνείδησιν» (Α΄ Κορ. ι΄ 25-27). Όπως βλέπουμε, ο Απόστολος δεν φοβόταν τα κρέατα που είχαν θυσιαστεί στα είδωλα, τα ξόρκια, τα «ψηφία» κ.λπ., αλλά την ειδωλολατρία. Τώρα όλα είναι αντίστροφα και δεν έχει τέλος η έρευνα για να δούμε αν κάπου κρύβονται τα εξάρια...

Αλλά το ερώτημα είναι: αφού αυτός ο αριθμός ως αριθμός του ονόματος του Αντίχριστου αναφέρεται στις Γραφές, τότε η αδιαφορία για τη χρήση του δεν θα μπορούσε να είναι ο λόγος για την ανεπαίσθητη αποδοχή του ίδιου του θηρίου; Για να κατανοήσουμε αυτό το ερώτημα, θα πρέπει να δούμε τι εννοούν οι Άγιοι Πατέρες με αυτό το ανεπαίσθητο. Περιεκτική απάντηση δίνει ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνοφ: «Οι λάτρεις της ειρήνης, που κατά την διάρκεια της επίγειας ζωής του Θεανθρώπου, απέρριψαν και σκότωσαν τον Χριστό ολοκληρώνοντας τις θηριωδίες τους (Ματθ. κγ΄ 32), στα έσχατα χρόνια του κόσμου θα καταλήξουν να αποδεχτούν τον Αντίχριστο αποδίδοντάς του θεϊκή τιμή (Ιω. ε΄ 43). Η λατρεία της ειρήνης είναι τρομερή! Μπαίνει σε ένα άτομο με δυσδιάκριτο τρόπο και σταδιακά, και, αφού μπει, γίνεται ο σκληρός και απεριόριστος κυβερνήτης του. Όπως οι άνθρωποι σταδιακά προετοιμάστηκαν και απέκτησαν πνευματική διάθεση ικανή για θεοκτονία, έτσι σταδιακά προετοιμάζονται, αποκτούν διάθεση και χαρακτήρα ικανό να δεχτεί τον Αντίχριστο (Β' Θεσ. β΄ 7-12)» (Έργα, τ. 5, Πετρούπολη 1905, σ. 308).

Αποδεικνύεται ότι ζώντας όχι σύμφωνα με τις εντολές του Ευαγγελίου, αλλά σύμφωνα με τα στοιχεία του κόσμου (Κολ. β΄ 8), η αφομοίωση του πνεύματος και των ιδεών μιας ιδεολογίας που αποσκοπεί αποκλειστικά στην οικοδόμηση του παραδείσου στη γη, οδηγεί ανεπαίσθητα και φυσικά τον λάτρη της ειρήνης στην αποδοχή του κοσμοκράτορα. Και η σύγχρονη θεολογία, όπως και οι δραστηριότητες των χριστιανικών εκκλησιών (πρώτα από όλα, κοινωνικές και πολιτιστικές σε όλη τους την ποικιλομορφία - μέχρι στιγμής κυρίως στη Δύση), περισσότερο από ποτέ στην ιστορία, εμπλέκεται σε αυτήν την ιδεολογία, την τεκμηριώνει και στην εφαρμογή της βλέπει την κύρια αποστολή της Εκκλησίας στον κόσμο [5]. Αυτή η αυξανόμενη τάση, που επηρεάζει όχι μόνο τους λαϊκούς και τον έγγαμο κλήρο, αλλά και τον μοναχισμό σε ολοένα μεγαλύτερη κλίμακα, δείχνει ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει εκκλησιασμός του κόσμου αλλά εκκοσμίκευση των εκκλησιών.

Γεννιέται λοιπόν ένα σοβαρό ερώτημα: σε τι θα μετατραπεί η ίδια η τοπική Εκκλησία και ο κόσμος γύρω της, αν ο κλήρος και ο μοναχισμός της ακολουθήσουν μια μοιραία πορεία στην «αποστολή» τους; Άλλωστε η Εκκλησία είναι το προζύμι για τη «δοκιμασία» του ανθρώπινου κόσμου. Σε αυτό το μονοπάτι, οι Χριστιανοί και οι Εκκλησίες, θα αποδεχθούν σταδιακά και ανεπαίσθητα εντελώς ειδωλολατρικούς, αντιχριστιανικούς κανόνες και αξίες ζωής και στη συνέχεια θα αποδεχθούν τον ίδιο τον Αντίχριστο ως τον μεγαλύτερο διαφωτιστή και ευεργέτη της ανθρωπότητας, ως πραγματικό σωτήρα. 

Η ιδέα όμως της δυνατότητας ανεπαίσθητης αποκήρυξης του Χριστού ως αποτέλεσμα εξωτερικής εξαπάτησης (για παράδειγμα, τρία εξάρια κρυπτογραφημένα σε γραμμωτό κώδικα) έρχεται σε αποφασιστική αντίθεση με μια από τις πιο σημαντικές διατάξεις της Ορθόδοξης Πίστης: την άνευ όρων εξάρτηση της αιώνιας μοίρας ενός προσώπου από την συνειδητή ελεύθερη επιλογή του Χριστού ή του Αντίχριστου με τη ζωή του («Ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται», Μαρκ. ιϛ΄ 16). Ο ίδιος ο Θεός, όλοι οι Άγιοι Πατέρες βεβαιώνουν, δεν μπορεί να μας σώσει χωρίς την θέλησή μας. Επιπλέον, κανείς και τίποτα δεν μπορεί να καταστρέψει έναν άνθρωπο χωρίς τη συνειδητή απόρριψη του Χριστού και τη συνειδητή αποδοχή ενός άλλου ως Σωτήρα του κόσμου. Αλλά αυτή η απόρριψη ή η αποδοχή καθορίζεται άμεσα από τη φύση της στάσης του Χριστιανού στις εντολές του Ευαγγελίου (και όχι στις ανθρώπινες εφευρέσεις).

Επομένως, η αποδοχή αυτού του σημαδιού μόνο ως ένδειξη πίστης στον Αντίχριστο καθίσταται καταστροφική για έναν Χριστιανό. Όσο δεν υπάρχει τέτοια πίστη, αυτή η μορφή, όπως και κάθε άλλο εξωτερικό, δεν μπορεί να τον καταστρέψει, γιατί από μόνη της δεν έχει θρησκευτική σημασία. Ο Απόστολος Παύλος έγραψε με απόλυτη πεποίθηση στους ειδωλολάτρες: «Εἰ οὖν ἀπεθάνετε σὺν τῷ Χριστῷ ἀπὸ τῶν στοιχείων τοῦ κόσμου, τί ὡς ζῶντες ἐν κόσμῳ δογματίζεσθε,μὴ ἅψῃ μηδὲ γεύσῃ μηδὲ θίγῃς -ἅ ἐστι πάντα εἰς φθορὰν τῇ ἀποχρήσει- κατὰ τὰ ἐντάλματα καὶ διδασκαλίας τῶν ἀνθρώπων;» (Κολ. β΄ 20-23). «Οἶδα καὶ πέπεισμαι ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ ὅτι οὐδὲν κοινὸν δι᾿ αὐτοῦ· εἰ μὴ τῷ λογιζομένῳ τι κοινὸν εἶναι, ἐκείνῳ κοινόν» (Ρωμ. ιδ΄ 14).

Ίσως ο Αντίχριστος να κάνει αυτόν τον αριθμό την «σφραγίδα» του (σε αντίθεση με τον Σταυρό του Χριστού), ένα σημάδι αναγνώρισης του ως σωτήρα της ανθρωπότητας. Τότε, με αυτή την ιδιότητα, η αποδοχή του θα σήμαινε πραγματικά αποστασία από τον Κύριο Ιησού Χριστό. Αλλά έξω από αυτό το νόημα, ο φόβος των εξαριών είναι σημάδι χριστιανικής δεισιδαιμονίας και, χωρίς αμφιβολία, η πηγή της χαιρεκακίας των κηρύκων αυτής της πίστης, που όπως κάποιο γνωστό ζώο αφήνουν τα ίχνη τους παντού.

Η σύγχρονη ανάπτυξη των αποκαλυπτικών διαθέσεων και προσδοκιών συνδέεται με την προφανή υποβάθμιση της ηθικής κατάστασης του ανθρώπου και ιδιαίτερα των δομών εξουσίας και την ταχέως αναπτυσσόμενη τάση προς μια αυξανόμενη συγκέντρωση πολιτικής, πληροφοριακής, επιστημονικής, τεχνικής, οικονομικής και στρατιωτικής ισχύος σε ένα πολύ στενό κύκλο παγκόσμιων «υπερανθρώπων», απαλλαγμένων από ηθικά και άλλα ανώτερα ανθρώπινα συναισθήματα και κίνητρα. Από εδώ, αναδύεται ξεκάθαρα η ιδέα της δημιουργίας ενός ενιαίου παγκόσμιου κράτους, με επικεφαλής ακριβώς αυτή τη χούφτα «θεών» με τις δυνατότητες απεριόριστης ισχύος «υπολογιστή», που θα οδηγήσει στην εγκαθίδρυση της καθολικής δουλείας τόσο του κάθε ατόμου, όσο και όλων των λαών της γης. Όλα αυτά συνάδουν πλήρως με τις αποκαλυπτικές προβλέψεις για ένα ολοκληρωτικό καθεστώς εξουσίας υπό έναν μοναδικό παγκόσμιο ηγέτη, όλης της ανθρωπότητας".

ΣΧΟΛΙΑ

[1]"Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ" (Ματθ. ϛ΄ 24).

[2] "Καὶ ἦν ὁ σταθμὸς τοῦ χρυσίου τοῦ ἐληλυθότος τῷ Σαλωμὼν ἐν ἐνιαυτῷ ἑνὶ ἑξακόσια καὶ ἐξηκονταὲξ τάλαντα χρυσίου".

[3] "Καὶ ἦν ὁ σταθμὸς τοῦ χρυσίου τοῦ ἐνεχθέντος τῷ Σαλωμὼν ἐν ἐνιαυτῷ ἑνὶ ἑξακόσια ἑξηκονταὲξ τάλαντα χρυσίου".

[4] Αυτό δεν είναι αυθαίρετη άποψη, αλλά πιστοποιείται και από την Γεματρία: https://www.gimatria.co.il/?word=%D7%94%D7%9E%D7%9C%D7%9A%20%D7%9C%D7%99%D7%A9%D7%A8%D7%90%D7%9C Επίσης έτερος Ρώσος κληρικός γράφει τα εξής: "το 666 είναι η αριθμητική αξία της φράσης «Βασιλεύς του Ισραήλ». Ο Απόστολος Ιωάννης δεν αποκρυπτογράφησε άμεσα αυτόν τον αριθμό, για να μην αποκρούσουν οι Εβραίοι το κήρυγμα του Ευαγγελίου. Οι Χριστιανοί δεν χρειάζεται να μαντέψουν μόνοι τους αν ο Αντίχριστος ήρθε ή όχι, αν βάζει τα σημάδια του ή όχι ακόμα. Δεν χρειάζεται να αναζητήσετε τον Αντίχριστο: θα παρουσιαστεί στον κόσμο. Θα δεχτεί αυτό που αρνήθηκε ο Χριστός - επίγεια δημόσια εξουσία. Επομένως, χρειάζεται μόνο να παρακολουθείτε τηλεόραση από καιρό σε καιρό. Εκεί θα δείξουν ζωντανά την αποκατάσταση του ναού του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ και την άνοδο στο θρόνο ενός νέου βασιλιά που θα απαιτήσει όχι απλώς πίστη, αλλά και θρησκευτική λατρεία προς αυτόν" (https://web.archive.org/web/20080527035516/http://gazeta.aif.ru/online/aif/1200/20_01). Σημειωτέον πως τον ίδιο τον Κύριό μας Ιησού Χριστό ως "Βασιλέα του Ισραήλ" τον χαρακτήριζαν κατά την επιθυμία τους οι Εβραίοι τόσο όταν τον επευφημούσαν με εθνικιστικό ενθουσιασμό ("εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ", Ιω. ιβ΄ 13), όσο και όταν τον σταύρωναν ειρωνευόμενοι το πρόσωπό του ("εἰ βασιλεὺς Ἰσραήλ ἐστι, καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ καὶ πιστεύσομεν ἐπ᾿ αὐτῷ", Ματθ. κζ΄ 42· "ὁ Χριστὸς ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ", Μαρκ. ιε΄ 32)... 

[5] Ένα χαρακτηριστικό κείμενο που εμφορείται από την αντιχριστιανική αυτήν ιδεολογία είναι και αυτό που εξέδωσε η Ψευδοσύνοδος του Κολυμβαρίου με τίτλο "Ἡ ἀποστολὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὸν σύγχρονον κόσμον": https://www.oac.gr/articlefiles/SYNODOS/H%20A%CE%A0%CE%9F%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%9B%CE%97%20%CE%A4%CE%97%CE%A3%20%CE%9F%CE%A1%CE%98%CE%9F%CE%94%CE%9F%CE%9E%CE%9F%CE%A5%20%CE%95%CE%9A%CE%9A%CE%9B%CE%97%CE%A3%CE%99%CE%91%CE%A3.pdf

ΠΗΓΗ: https://krufo-sxoleio.blogspot.com/2023/09/666.html

Η προτεστάντισσα Mary Relfe και ο «φωτισμός» της..... (3ο Μέρος)

(Φώτο από το βιβλίο του Παρθενίου ο οποίος το έλαβε απο το βιβλίο της Relfe)

«Μαρία, ο Κύριος μου έδειξε ότι υπάρχουν πολλοί κωδικοί γραμμώσεων...»  συνεχίζει να ''διδάσκει'' την Relfe ο ''άγνωστος'' John (Iωάννης) Shepherd (ποιμένας)!

H Relfe με τις οδηγίες του συνεχίζει να αναλύει με εκφράσεις τύπου: «Συνειδητοποίησα» , «κατέληξα στο συμπέρασμα» «η προφητεία του Ιωάννη εκπληρωνόταν με τόσο κυριολεκτικό τρόπο», αλλά και διδαχές  (αφού προτρέπει προηγουμένως να διαβάζουν το βιβλία της) όπως:

«Σας παρακαλώ να προσεύχεσθε προτού κάνετε τα πράγματα τα οποία θα αναλύσω παρακάτω. Ήρθε η ώρα να γίνουν οι Χριστιανοί σοφοί σαν φίδια, αλλά και άκακοι σαν περιστέρια. Πολλοί από εμάς έχουν το ζήλο αλλά δεν έχουν τη γνώση, πράγμα που ζημιώνει την υπόθεσή μας.

Για παράδειγμα, ένας αναγνώστης μου στο Ντένβερ αγόρασε ένα βιβλίο από Σούπερμαρκετ. Το βιβλίο αυτό περιέχει αναφορές για τα σύμφυτα κακά του Σαρωτικού συστήματος (Scanning System), που εγκαινιάστηκε στα Σούπερμαρκετ. Ο άνθρωπος πίστεψε τους ισχυρισμούς του βιβλίου, πήγε το βιβλίο στη διεύθυνση του Σούπερ- μαρκετ και έκανε τόση φασαρία, ώστε ο διευθυντής απαγόρεψε το βιβλίο και όχι τις σαρωτικές. Η πρόθεση του ανθρώπου αυτού ήταν καλή, αλλά προκάλεσε αντίθετα αποτελέσματα: στέρησε πολλά άτομα από τη δυνατότητα να διαβάσουν κείνο το βιβλίο και να ενημερωθούν.

ΓΙ ΑΥΤΟ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΕΤΕ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΣΑΣ, ΠΡΟΤΟΥ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΜΟΥ».

O ''αναγνώστης'' της, φαίνεται ότι δεν είχε καταλάβει ότι ήρθε η ώρα να γίνει ''σοφός σαν το φίδι'', και ''άκακος όπως το περιστέρι'', διαβάζοντας τα βιβλία της....
Βέβαια, πως να μην υπήρχε αυτό το αποτέλεσμα εφόσον το δαιμονικό πνεύμα σπέρνει ταραχή, σύγχυση και φόβο;
Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος είναι τελείως διαφορετικά και αντίθετα......

Θα ήταν αδύνατον φυσικά να λείπει ο έμμεσος αυτοεγκωμιασμός, και η υπερηφάνεια για την «ομολογία» της!

Γράφει:

«Ελπίζω να διαβάσατε προσεκτικά όλο το Κεφάλαιο μέχρι εδώ. Αλλά τι μικρό τίμημα πληρώσατε γι αυτή την "κατανόηση", σε σύγκριση με το χρόνο που μερικοί από εμάς ξόδεψαν για να σας παρουσιάσουν αυτή τη γνώση αποκωδικοποιημένη! Ίσως να χρειαστείτε ένα φακό για να διακρίνετε ευκολότερα τις Μπάρες με τα εξάρια. Ο δικός μου στοίχισε 10 δολάρια και τον αγόρασα από ένα κατάστημα οπτικών. ΑΛΛΑ Η ΓΝΩΣΗ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ, ΕΙΝΑΙ ΚΕΡΔΟΣ! Σχετικά με την έλλειψη γνώσης ο Θεός είπε:

“Ο λαός μου ηφανίσθη δι' έλλειψιν γνώσεως επειδή συ απέρριψας την γνώσιν και εγώ απέρριψα σε από του να ιερατεύης εις εμέ επειδή ελησμόνησας τον νόμον του Θεού σου, και εγώ θέλω λησμονήσει τα τέκνα σου" (Ωσηέ 4:6)

Όποιος παίρνει πολλά, οφείλει και πολλά! Έτσι η δική μου ευθύνη είναι να γράψω την αλήθεια, και η δική σας να κάνετε ό,τι ο Θεός σας επιτάσσει!

Κάνω έκκληση σε όλους τους πραγματικούς Χριστιανούς: Προσευχηθείτε. 

Δεύτερο, προσευχηθείτε και για μένα. Γιατί είναι άλλο πράγμα να γράφεις για εκπληρώσεις βιβλικών προφητειών, και τη συντέλεια του αιώνα, και άλλο είναι να μπαινοβγαίνεις συνεχώς στα οχυρά του Σατανά, προσπαθώντας να προσδιορίσεις και να αποκαλύψεις τα γρανάζια που χρησιμοποιούν οι άρχοντες του κόσμου τούτου στην ενιαία τους προσπάθεια να ΑΡΠΑΞΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Και αυτό κάνω εγώ. Φυσικά, αισθάνομαι δέος καθώς συνειδητοποιώ τη δύναμη αυτών των μεγάλων μονοπωλίων: είναι επανάληψη της πάλης του Δαβίδ και του Γολιάθ.

''Αλλά δε λογαριάζω τίποτε, ούτε θεωρώ την ζωήν μου πολύτιμη, αρκεί να τελειώσω τον δρόμον μου με χαράν και την υπηρεσίαν την οποίαν έλαβα από τον Κύριον Ιησούν, να κηρύξω το χαρμόσυνον άγγελμα της χάριτος του Θεού". (Πράξεις των Αποστόλων 20:24).

Προσευχηθείτε και για το έθνος μας.. που καθοδηγεί όλο τον πλανήτη προς το μονοπάτι του ''Χαράγματος του θηρίου''». Ως ήτο επόμενον, τα ίδια σχεδόν αναφέρει και ο μοναχός Παρθένιος λέγοντας:

«Εύχεστε να περάσουμε χωρίς φόβο και ζημία την χώρα και την σκιά του θανάτου» (σελ. 63).

και πάλιν:

«Εγώ είπα, έκανα και θα κάνω με την βοήθεια του Θεού το μερτικό μου. Τώρα ήρθε η δική σου σειρά» (σελ. 2).

Απορούμε πως μετά έχουν και το θράσος να λέγουν μερικοί, ότι: «ένας Ορθόδοξος άγιος μπορεί μια χαρά να πάρει ότι μη κακόδοξο υπάρχει σε γραφόμενα ενός αιρετικού και να το τροποποιήσει προς ωφέλεια των Ορθοδόξων» φέροντας ως παράδειγμα τον Άγιο Νικόδημο! Βέβαια, αυτό το θέμα το αφήνουμε για κάποιο άλλο άρθρο, απαντώντας στους ίδιους, διότι εδώ μας απασχολούν τα λεγόμενα της Relfe.

 

(συνεχίζεται)

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η προτεστάντισσα Mary Relfe και ο «φωτισμός» της..... (1ο Μέρος)

Η προτεστάντισσα Mary Relfe και ο «φωτισμός» της..... (2ο Μέρος)

Ντύνοντας τη Θεολογία μας με ράκη Προτεσταντικά

 Περί της επιστολής του π. Παϊσίου: «Σημεία των καιρών» (Ζ΄ Μέρος)

«ΣΥ ΕΙ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ Ἤ ΕΤΕΡΟΝ ΠΡΟΣΔΟΚΩΜΕΝ»