...Παρ'
όλα όμως ταύτα ευρεία κυκλοφορεί διάδοσις
ότι
εθεάθησαν εις την Τεκτονικήν Στοάν των Αθηνών και
τίνες
κληρικοί με πολιτικήν ενδυμασίαν,
μετέχοντες
των μυστηριακών τελετών
όχι πλέον
ως απλοί θεαταί,
αλλ' ως
δρώντα Μέλη εις την Σκηνήν,
φέροντες
και ανάλογον βαθμόν κατά την τέλεσιν των μυστηριακών τελετών...
...Ίσως
δε και εις την καινοτομίαν του Εκκλησιαστικού ημερολογίου
να μην
ήταν εντελώς ξένη και η Μασονία,
ήτις
ήρξατο να επεμβαίνει εκ των παρασκηνίων και εις την διοίκησιν των Εκκλησιαστικών
πραγμάτων
καθώς
λέγουν οι μεμυημένοι εις τα μυστηριώδη τεχνάσματα και μηχανήματα
αυτής.
Διότι,
όσο και
εάν προσπαθήσει τις να εύρει τον πρωταρχικόν
και
κύριον παράγοντα της εκκλησιαστικής ταύτης καινοτομίας,
δεν
δύναται να εύρει τούτον μεταξύ των ιθυνόντων τα της Εκκλησίας,
άνευ
τινός ξένης επεμβάσεως και επηρείας.
Βεβαίως
κατά το φαινόμενον ως εμπνευστής και πρωτοπόρος εις την καινοτομίαν του
Γρηγοριανού ημερολογίου
εμφανίζεται
εις την Εκκλησιαστικήν κονίστραν
ο
μεταστάς Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος...
Τελευταίως περί Μασονίας εξέδωκεν εν περισπούδαστον και εμπεριστατωμένον βιβλίον ο ελόγιμμος Π. Τρεμπέλας, καθηγητής Θεολογίας εν τω Εθνικώ Πανεπιστημίω. Ούτος ανατρέχων εις τας πηγάς του Τεκτονισμού, διαφωτίζει αρκούντως και πειστικώς τον αναγνώστην, ότι η Μασονία δεν είναι μόνον θρησκεία, αλλ' έχει ως σκοπόν υπό το έμβλημα της ανθρωπίνης αλληλεγγύης και της συναδελφώσεως όλων ανθρώπων να καταργήσει πάσαν άλλην θρησκείαν συγχονευομένην μετά της Μασονικής τοιαύτης, αναγνωριζούσης ως μόνον αληθινόν Θεόν τον μέγαν Αρχιτέκτονα και δημιουργόν του σύμπαντος κόσμου. Είναι όντως απορίας άξιον πώς άνθρωποι διανοούμενοι και με εξαιρετικήν μόρφωσιν κατέχοντες μάλιστα μεγάλα αξιώματα εις την πολιτείαν και την κοινωνίαν, πώς εγκαταλείπουν την Θείαν και φωτεινήν θρησκεία την περιποιούσαν εις τον άνθρωπον την υψίστην τιμήν και αξίαν δια της ανυψώσεως του πνεύματος εις τον Θεόν και του εξευγενισμού των αισθημάτων μέχρις αυτοθυσίας υπέρ του κοινού καλού και ασπάζονται έστω και εν τω κρυπτώ την σκοτεινήν λατρείαν της Μασονίας.
Διότι ταύτης και οι σκοποί μυστικοί και ανομολόγηται και οι μυστηριακαί τελεταί απαίσιαι και παιδαριώδεις, εμπνέουσι φρίκην άμα και γέλωτα εν αντιθέσει προς το σεμνόν και Θείον μεγαλείον των χριστιανικών τελετών. Αν και διαδίδεται και τα περιοδικά της Μασονίας διαβεβαιούσι, ότι εις τα δίκτυα και τους δρακτικούς πλοκάμους αυτής ενεπλάκησαν και τίνες ανώτεροι και κατώτεροι Θεολόγοι, κληρικοί της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ημείς τουλάχιστον δεν δυνάμεθα να το πιστεύσωμεν ουδέ να φαντασθώμεν ότι δύναται άνθρωπος αναγεννηθείς πνευματικώς δια του αγίου Βαπτίσματος και δεχθείς την χάριν του Παναγίου Πνεύματος κατά την χειροτονίαν αυτού και αξιωθείς μάλιστα να περιβληθεί και την Επισκοπικήν χρυσούφαντον αλουργίδα, να ανταλλάξει όλας αυτάς τας θείας δωρεάς του Χριστού με με τον πινδαρόν μανδύαν του Μασονισμού.
Η τοιαύτη ανταλλαγή τότε μόνο είναι πιθανή δια τον ορθόδοξον κληρικόν, όταν ούτος απωλέσει πάσαν χριστιανικήν συνείδησιν, ου μην αλλά και πάσαν ανθρωπίνην φιλοτιμίαν και αξιοπρέπειαν, ώστε να υποδύεται το πρόσωπον του λειτουργού του Θεού, άμα δε και το πρόσωπον του Μασονισμού, εμπαίζων ούτω ου μόνον την Εκκλησίαν του Χριστού, αλλά και την Στοά του Μασονισμού. Διότι ουδεμία σχέσις και συμφωνία δύναται να υπάρξει μεταξύ Χριστού και Βελίαρ κατά τον Θείον Απόστολον, ουδέ δύναται ο Χριστιανός πολλώ δε μάλλω ο κληρικός και δη Αρχιερεύς δυσί Κυρίοις να δουλεύει κατά την ρήσιν του Θείου και Ιερού Ευαγγελίου, τω Θεώ και τω Μαμωνά. Παρ' όλα όμως ταύτα ευρεία κυκλοφορεί διάδοσις ότι εθεάθησαν εις την Τεκτονικήν Στοάν των Αθηνών και τίνες κληρικοί με πολιτικήν ενδυμασίαν, μετέχοντες των μυστηριακών τελετών όχι πλέον ως απλοί θεαταί, αλλ' ως δρώντα Μέλη εις την Σκηνήν, φέροντες και ανάλογον βαθμόν κατά την τέλεσιν των μυστηριακών τελετών.
Η διάδοσις αύτη, όσο κι αν φαίνεται απίστευτος εις τους έχοντας περίσσειαν κρίσεως και διαύγειαν χριστιανικής αντιλήψεως, ευρίσκει όμως πίστιν εις τους αφελείς και ευπίστους χριστιανούς, οίτινες βλέποντες την ηθικήν κατάπτωσιν ενίων Κληρικών και σχηματίζοντες την εντύπωσιν πως από τας ψυχάς αυτών και την συνείδησιν εφυγαδεύθησαν, ου μόνον η Θεία Χάρις, αλλά και η στοιχειώδης συναίσθησις του ανθρωπισμού, δίδουν πίστιν δυστηχώς εις την αποτρόπαιον και τερατώδη ταύτην διάδοσιν και σαλεύεται ούτω εκ βάθρων η χριστιανική πίστις αυτών. Διατί, διατείνονται τίνες δριμείς των κληρικών επικριταί, διατί είναι αδύνατον εις ορθόδοξος κληρικός να γίνει και Μασόνος, αφού ούτος δεν δειλιά ουδέ εντρέπεται να καταπατεί ασυνειδήτως και ασυστόλως τους νόμους της χριστιανικής ηθικής και αγάπης, χρηματιζόμενος εκ του ιερού αξιώματός του και αγοράζων πολυκατοικίας και λιμουζίνας πολυτελείας και κλείων τα σπλάχνα του ελέους και της συμπαθείας από των αναξιοπαθούντων και δεινώς κατατρυχομένων υπό της εσχάτης ενδείας και πενίας χριστιανών του; Διατί λέγουν οι δριμείς ούτοι των τοιούτων κληρικών επικριταί δεν δύνανται οι κληρικοί οι έχοντες πεπορωμένην την χριστιανικήν συνείδησιν να ασπαθώσι και τον Μασονισμόν, τοσούτω μάλλον όσο ούτος ου μόνον δεν καταπολεμεί αλλά και υποθάλπει τα πάθη του ανθρώπου απαλλάττων άμα αυτόν και από τον δριμήν έλεγχον της χριστιανικής συνειδήσεως;
Η Μασονία λέγουν ούτοι, ως οργανισμός έχων ως κύριον σκοπόν την κατάρριψιν των θρησκευτικών και φυλετικών διακρίσεων και την καταπολέμησιν πάσης θρησκευτικής και εθνικής ιδεολογίας, ως κεντρικόν στόχον της ενεργείας και της δράσεως αυτής έθηκε να προσελκύει να προσεταιρίζεται τους κατέχοντας μεγάλα Πολιτικά και Εκκλησιαστικά αξιώματα, ίνα χρησιμοποιεί ταύτα ως όργανα δια τον κλονισμόν και την κατάρριψιν των Εθνικών και Εκκλησιαστικών ιδεοδών, άτινα είναι πολέμια προς τον Τεκτονισμόν, διότι αναχαιτίζουν την ευρείαν διάδοσιν αυτού μεταξύ του θρησκεύοντος και εθνικόφρονος λαού. Κι όταν ευρίσκονται πολιτικοί άνδρες κατέχοντες τα ύψιστα πολιτικά αξιώματα λόγω ανωτέρας πολιτικής μορφώσεως και διπλωματικής ικανότητος, οίτινες θεωρούσι τίτλον τιμής εξαιρετικής να περιβληθώσι την τήβεννον της Μασονίας, διατι λέγουν ούτοι να μην ευρίσκονται και Θρησκευτικοί Αρχηγοί, οίτινες να μην ορέγονται ομού με τον Επισκοπικόν Μανδύαν να περιβληθώσι και την Μασονικήν χλαμύδα, τοσούτω μάλλον όσω αύτη καθιστά αυτούς φίλους και συναδέλφους προς τους μεγάλους και ισχυρούς πολιτικούς και υπισχνείται να αναβιβάσει αυτούς εις υψηλοτέρους Εκκλησιαστικούς βαθμούς;
Ούτω ο πανίσχυρος και δαιμόνιος Μασονισμός, αφού κατόρθωσε να εμπλέξει εις τα δίκτυα αυτού τους περισσοτέρους εκ των πολιτικών και των μέγα δυναμένων λόγω επιστημονικής μορφώσεως και πλούτου ανδρών, έρριψε τελευταίως τους προσηλυτευτικούς πλοκάμους αυτού και εις τον περίβολον της Ελληνικής Εκκλησίας με στόχον τον προσεταιρισμόν των Θρησκευτικών Ηγετών. Και είναι μεν αληθές, ότι η Εκκλησία της Ελλάδος εις μίαν Σύνοδον της Ιεραρχίας απεκήρυξε την Μασονίαν ως πολεμίαν της χριστιανικής θρησκείας και επέβαλε και εκκλησιαστικάς κυρώσεις κατά των οπαδών αυτής, ως έφθην ειπών, αλλ' η Μασονία δεν είναι εξ' εκείνων των εχθρών, οίτινες υποχωρούν και παραιτούνται της περαιτέρω μάχης εις την πρώτην ήτταν αυτών, αλλά ανασυντάσσονται και στρατολογούντες νέας ισχυράς εφεδρείας επιχειρούν νέας επιθέσεις κατά των πολεμούντων αυτήν. Αλλ' η αντίστασις αύτη της Ελληνικής Εκκλησίας ήρξατο από τίνων ετών να χαλαρούται συνεπεία της εξασθενήσεως του Θρησκευτικού αισθήματος και του Πολιτικού φρονήματος των Μελών της. Της χαλαρώσεως ταύτης επωφεληθείσα η Μασονία, επανέλαβε τας επιθέσεις αυτής μετά περισσοτέρας ορμής με κύριον σκοπόν να θέσει και την Εκκλησίαν υπό τον έλεγχόν της, τουθ' όπερ θα επιτύγχανεν, αν κατόρθου να προσεταιριστεί με το μέρος αυτής τους Θρησκευτικούς Αρχηγούς.
Εντεύθεν εξηγείται και η στάσις ενίων ρηξικελεύθων και νεωτεριστών Ιεραρχών προς Εκκλησιαστικάς καινοτομίας, προς ας δεν τυγχάνει όλως ξένος και ο απαίσιος δάκτυλος της επαράτου Μασονίας, ευλόγως φρονούσης ότι δια των καινοτομιών θα μαρανθεί ο ζήλος των ορθοδόξων και η αφοσιωμένη προσήλωσις αυτών εις τα ανώτερα ιδανικά της ορθοδοξίας και της εθνικής ημών ιδεολογίας. Ίσως δε και εις την καινοτομίαν του Εκκλησιαστικού ημερολογίου να μην ήταν εντελώς ξένη και η Μασονία, ήτις ήρξατο να επεμβαίνει εκ των παρασκηνίων και εις την διοίκησιν των Εκκλησιαστικών πραγμάτων καθώς λέγουν οι μεμυημένοι εις τα μυστηριώδη τεχνάσματα και μηχανήματα αυτής. Διότι, όσο και εάν προσπαθήσει τις να εύρει τον πρωταρχικόν και κύριον παράγοντα της εκκλησιαστικής ταύτης καινοτομίας, δεν δύναται να εύρει τούτον μεταξύ των ιθυνόντων τα της Εκκλησίας, άνευ τινός ξένης επεμβάσεως και επηρείας.
Βεβαίως κατά το φαινόμενον, ως εμπνευστής και πρωτοπόρος εις την καινοτομίαν του Γρηγοριανού ημερολογίου εμφανίζεται εις την Εκκλησιαστικήν κονίστραν, ο μεταστάς Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος. Αλλ' ούτος αδύνατον να προέβει αυτοβούλως εις αυτήν, άνευ τινός εξωτερικής επεμβάσεως και επιρροής. Και τούτι διότι εις μίαν σχετικήν πραματείαν αυτού εμφανίζεται δριμύς ελεγκτής του πάπα Γρηγορίου, διότι ο τελευταίος ούτος αυθαιρέτως και άνευ συνεννοήσεως μετά των λοιπών Εκκλησιών αντικατέστησεν εις την Δυτικήν Εκκλησίαν το υπό της Α' Οικουμενικής Συνόδου θεσπισθέν Ιουλιανόν ημερολόγιον μετά του Γρηγοριανού τιούτου.
Εκ του βιβλίου
''ΑΠΑΝΤΑ ΠΡΩΗΝ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (1871 - 1955)
της Ιεράς Μονής
Αγίου Νικοδήμου Ελληνικού Γορτυνίας.
Τόμος Δεύτερος,
σελίδες 310 - 313, 1997.
Απόσπασμα εκ του
άρθρου του Αγίου Χρυσοστόμου του νέου Ομολογητή
''ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΠΕΡΙ
ΤΗΣ ΑΝΩΘΕΝ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΙΤΙΩΝ ΤΗΣ
ΚΑΤΑΠΤΩΣΕΩΣ ΑΥΤΗΣ''.
ΜΙΚΡΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ
ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ
ΜΕ ΤΗΝ ''ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΧΟΡΗΓΙΑ''
ΤΗΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!
''...Αστυνομικά όργανα πολιορκήσαντα καθ΄όλην την νύκτα την εκκλησίαν, επιτέθηκαν κατά την έξοδον του εκκλησιάσματος δια των υποκοπάνων εναντίον των γυναικών και άρχισαν να βάλλουν εναντίον του αόπλου και ανυπόπτου πλήθους.
Και το αδελφικόν αίμα επότισε τα σκράπεδα του ναού της αγάπης και της ειρήνης, προς δόξαν των αναξίων ποιμένων της Εκκλησίας, οι οποίοι κατά την μεγαλόστομον ρήσιν του Αποστόλου Παύλου μετεβλήθησαν εις λύκους της ποίμνης των.
Αι θλιβεραί σκηναί αι οποίαι κατέληξαν εις την αδελφοκτονικήν δολοφονίαν και εις τας οποίας οδήγησαν το εγκληματικόν, καλογερικόν πείσμα και η ανόητος εμμονή του Αρχιεπισκόπου Αθηνώς εις αποφάσεις ακύρους και παρανόμους διαιρόντως την Εκκλησίαν και σκανδαλιζούσας τας ψυχάς του ευλαβούς και στερρώς εχομένου των εθνικών και θρησκευτικών παραδόσεων ορθοδόξου πληρώματος, διεδραματίσθησαν καθώς μας αφηγήθησαν αυτόπται μάρτυρες των σκηνών...''
(Εφημερίδα ''ΣΚΡΙΠ'' Τρίτης 22 Νοεμβρίου 1927)
ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ
''...Την 11ην νυκτερινήν καταφθάνουσι δύο άνδρες έχοντας εφ΄όπλου λόγχην να επιπέσωσι κατά του εκκλησιάσματος, πρώτος αυτός έδωκε το σύνθημα αρχίσας να κτυπά δια του υποκοπάνου του όπλου μιμηθέντες κατόπιν και οι υπ΄αυτόν άνδρες.
Δέχονται κτυπήματα υποκοπάνων πολλοί΄ ξεσχίζονται πίλοι γυναικών΄ καταρρίπτονται κατά γης το έξωθεν προσκυνητάριον με τας αγίας εικόνας, το τραπέζιον ένθα ήσαν τοποθετημένα τα κηρία, χωρίς δε να προβάλλη ουδεμίαν αντίστασιν, το πλήθος διεμαρτύρετο δια τους τοιούτους βανδαλισμούς.
Ο ιερεύς λαβών γνώσιν εγκαίρως της ασκηθείσης βίας δεν προσήλθεν.
Οι εντός του ναού παραμένωσι, των ψαλτών εξακολουθούντων να ψάλλωσι μέχρις ότου περί την ώραν εκείνην 2 μεταμεσονύκτιον έληξεν η ακολουθία του όρθρου.
Μετά ταύτα αρξάμενοι να εξέρχονται του Ναού, διεχωρίθησαν υπό των αξιωματικών και των χωροφυλάκων οι άνδρες εκ των γυναικών και οδηγήθησαν υπ΄αυτών οι άνδρες δια μέσου του σκότους, εις το αστυνομικόν τμήμα Π. Φαλήρου...''
(Εφημερίδα ''ΣΚΡΙΠ'' 24 Νοεμβρίου 1925)
ΟΙ ΜΕΣΑΙΩΝΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΕΙΣ
ΙΕΡΕΥΣ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ
ΚΑΙ ΜΕ ΧΕΙΡΟΠΕΔΕΣ ΚΟΥΡΕΥΕΤΑΙ
''...Το παρελθόν Σάββατον εν πληθούση
αιθούση του Πλημμελειοδικείου της πόλεως, εξεδικάζετο υπόθεσις κατά του
Παλαιοημερολογίτου Ιερομονάχου Αρσενίου Σακελλάρη, εφημερίου Βιτώλης - Πύργου
της Φθιώτιδος,
κατηγορουμένου κυρίως, ότι δεν έπαυσε λειτουργών κατά το
Παλαιόν Ημερολόγιον, μολονότι η Ιερά Σύνοδος καθήρεσε τούτον, κυρίως επί
τούτω, κατόπιν εισηγήσεως του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ.
Ιακώβου.
Κατά την δίκην
εκλήθησαν ως μάρτυρες της κατηγορίας και δύο ιερείς αντιπρόσωποι του μηνυτού
Μητροπολίτου, ήτοι ο τέως Γραμματεύς τούτου και ο εν Μακρακώμη αντιπρόσωπος
αυτού,
ως και δύο έτεροι εφημέριοι των προκειμένων χωρίων.
Κατά το κατηγορητήριο, όπερ
ανέγνωσε τυπικώς η κατηγορούσα Αρχή, ο εν λόγω ιερεύς καταστάς λαικός κατόπιν
της επισυμβάσης καθαιρέσεως αποφάσει της Ιεράς Συνόδου, εξηκολούθει να
ιεροπραττεί, αντιποιηθείς ούτω καθηκόντων Δημοσίας Αρχής...
Ήτοι Εκκλησιαστικού λειτουργού,
ακολουθούντος το Παλαιόν Ημερολόγιον...''
(Εφημερίδα ''ΣΚΡΙΠ'' 28 Απριλίου 1928)
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ
Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ
ΝΕΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ
''...Μία όμως των καλογραιών απέθανε προ τίνων ημερών εν Σύρω και η εκεί Εκκλησιαστική Αρχή δεν επέτρεπρε την κηδείαν αυτής, ως αφορισμένης (!!)
Ετηλεγραφήθη τούτο εις τον εδώ Συνοδικόν Επίτροπον Σύρου κ. Λεβεντόπουλο, όστις ήθέλησε να φέρη το ζήτημα εις την Σύνοδον.
Και η Σύνοδος, πρωτοστατούντος του Αγίου Ναυπακτίας απεφάσισε, ότι... δεν έπρεπε να κηδευθή η ατυχής νεκρά Μελάνη (ούτως ονομάζετο).
Ματαίως παρενέβησαν πολλοί, εν οις και ο κ. Γιαλούρης, πληροφορηθέντες την αντιθρησκευτικήν απόφασιν της Συνόδου, αύτη ήτο αμετάπιστος και η συνεδρίασις δυελύθη με απόφασιν αυτής, ότι απαγορεύεται να κηδευθή η αποβιώσασα Μοναχή...''
(Εφημερίδα ''ΣΚΡΙΠ'' 12 Νοεμβρίου 1927)
Σημ: Στην
επόμενη ενότητά μας ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ.
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου