Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 (22o MEΡΟΣ)
Επίλογος
Στις προηγούμενες ενότητες καταδείξαμε χρησιμοποιώντας τον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο και εν γένει τα εκδοτικά συγγράμματα της εποχής -τουλάχιστον των δύο πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα- πως ο ορθόδοξος, ελληνικός λαούς είχε πλήρη συνειδητοποίηση των μεταρρυθμιστικών, εκκλησιαστικών τεκταινομένων, που προσδιόριζαν την επιχειρούμενη ''Ένωση των Εκκλησιών''.
Στην εργασία μας χρησιμοποιήσαμε υλικό από τα εκκλησιαστικά περιοδικά: ''ΝΕΑ ΣΙΩΝ'' του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, ''ΠΑΝΤΑΙΝΟΣ'' και ''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΦΑΡΟΣ'' του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, ''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ'' του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ''ΚΑΙΝΗ ΔΙΔΑΧΗ'' και ''ΙΕΡΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ'' της Μητρόπολης Αθηνών, ''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ'', ''ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ'', ''ΝΕΟΣ ΠΟΙΜΗΝ'' και ''ΣΩΤΗΡ''. Τις εφημερίδες: ''ΑΤΛΑΝΤΙΣ'', ''ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ'', ''ΕΜΠΡΟΣ'', ''ΕΣΠΕΡΙΑ'', ''ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ'', ''ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ'', ''ΠΡΩΙΝΗ'', ''ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ'', ''ΑΜΑΛΘΕΙΑ'', ''ΦΩΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ'' και ''ΣΚΡΙΠ''.
Τα εκδοθέντα βιβλία: ''ΕΠΙΣΗΜΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΠΕΡΙ ΕΚΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ'' Αλεξάνδρεια 1922, ''ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΕΤΑΞΑΚΗ'' Κάιρο 1931, ''ΕΠΙΣΗΜΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΠΕΡΙ ΕΚΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ'' Αλεξάνδρεια 1922, ''Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΕΤΑΞΑΚΗ ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΓΕΝΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΗ'' Αθήνα 1921, ''ΜΗΝΥΣΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΕΤΑΞΑΚΗ'' Αθήνα 1921, ''Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΕΤΑΞΑΚΗ'' Αθήνα 1921, ''ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ, ΟΙ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ'' Κωσταντινουπύπολη 1928 και ''ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ'' Κωσταντινούπολη 1922.
Και τα Ψηφιακά Αρχεία: ''ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΣ'', ''ΨΗΦΙΟΘΗΚΗ ΑΠΘ'', ''ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ (ΕΛΓΙΑ)'', ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ'' και ''ΑΝΕΜΗ''. Επιπροσθέτως να επισημάνουμε, πως υπάρχει πολύ ακόμη ''υλικό'' στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο, που αποδεικνύει τον τίτλο της έρευνάς μας, ωστόσο θεωρήσαμε, ότι τα δημοσιευμένα κείμενά μας είναι αρκετά, ώστε να πεισθεί κάθε διστακτικός, διαφωνών ή και αμφισβητίας, αλλά καλοπροαίρετος πιστός, πως η ''Κίνηση για την Ένωση των Εκκλησιών'' έχει ήδη αρχίσει να διαφαίνεται από την δεκαετία του 1870! Τέλος, την παρούσα εργασία μας, την αφιερώνουμε στη μνήμη του αειμνήστου πνευματικού μας πατέρα ''Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού, την βοήθεια και ευλογία του οποίου -προσευχητικά- επικαλεστήκαμε.
Συμπερασματικά
Οι πρώτοι και μοναδικοί αντιταχθέντες στην ημερολογιακή μεταρρύθμιση, αλλά και στις υπόλοιπες καινοτομίες και νεωτερισμούς ''Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί'', γνώριζαν αρκούντως καλά, τα της οικουμενικής κίνησης. Το αυτό, τα γνώριζαν και οι μη αντιταχθέντες αδελφοί μας του νέου ημερολογίου, που ωστόσο παρέμειναν στην Καινοτόμο Εκκλησία.
Η Οικουμενική Κίνηση, ο Οικουμενισμός, όπως οριοθετήθηκε εκφραστικά μετά την δημιουργία και οργάνωση του ΠΣΕ το 1948, ξεκίνησε με τα πρώτα παγκόσμια, παγχριστιανικά συνέδρια, τις κοινωνίες των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών με τους αιρετικούς ''ετεροδόξους'' και φυσικά τις μεταρρυθμίσεις που εισήγαγαν στο σώμα της Εκκλησίας οι ''Μεταξάκηδες'' της Αποστασίας, που εκτός του νέου καλανδαρίου εισήγαγαν στην Εκκλησία και τις εξής μεταρρυθμίσεις:
περικοπές Ακολουθιών, κούρεμα του εκκλησιαστικού Κλήρου, εισαγωγή της τετραφωνίας στην λειτουργική λατρεία πολλών περιοχών, αλλοίωση του Βαπτίσματος δια του ραντίσματος και ουχί της -τρισί- ολικής κατάδυσης, περικοπή των ακολουθιών του Γάμου και του Μνημοσύνου, ακόμη -μερικώς- και την χρησιμοποίηση του ράσου μόνο εντός των ενοριακών ναών.
Η αλλαγή του εκκλησιαστικού ημερολογίου -σύμφωνα με την αιρετική Εγκύκλιο του 1920- ήταν η ''κορυφή του παγόβουνου'' και η πρώτη, αισθητή μεταρρύθμιση, που την αισθάνθηκε στο σύνολό του όλο το εκκλησιαστικό ποίμνιο. Όποιος δεν βλέπει, ότι ο εκκλησιαστικός, ημερολογιακός διαμελισμός διαίρεσε όλες τις τοπικές Εκκλησίες από την αρχή της Ενότητας της Κοινής Λατρείας θεωρούμε απλά, πως επιβίβασε εις εαυτόν το δαιμόνιο της Πλάνης.
Η Ενότητα της Πίστεως -ως βασικότατο θεμέλιο του Ορθοδόξου Δόγματος- δεν βασίζεται μόνο στο κοινό ''Πιστεύω'', όπως -Προτεσταντικά- δικαιολογούνται σήμερα και κάποιοι -νεοδογματολογικά- αποτειχιζόμενοι της παρέας του Ιερομονάχου π. Ευθυμίου Τρικαμηνά, αλλά και στην κοινή Λατρεία. Πόσο δύσκολο -αλήθεια- είναι να γίνει αυτό αντιληπτό; Οι περισσότερες, τοπικές Εκκλησίες εορτάζουν με το εκκλησιαστικό ημερολόγιο και ο υπόλοιπες με το πολιτικό. Έχουν κοινωνία, αλλά δεν έχουν κοινή εκκλησιαστική λατρεία.
Από τους καρπούς της νεοημερολογητικής επέλασης μπορεί κανείς να αντιληθεί και την χρησιμότητά του: τον διαμελισμό στην Εκκλησιαστική Λατρεία. Η ''εκπαραθύρωση'' της ημερολογιακής μεταρρύθμισης από το δαιμονικό ''κτίσμα'' του Οικουμενισμού αποτελεί Πλάνη πρώτου μεγέθους! Ως εκ τούτου, ευχόμαστε -ολοψύχως- σε αυτούς, που μπροστά στο ολικό φάσμα της Αίρεσης, ποιούν την επιλεκτική αποδοχή ή απόρριψή της, να ανανήψουν. Εύχεσθε!
ΤΕΛΟΣ
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου