Κυριακή 8 Ιουλίου 2018

Οι Δούρειοι Ίπποι του «πατριωτικού χώρου».

 .
***
Νεκτάριος Δαπέργολας

Σε τόσες συνάξεις που προκύπτουν καθημερινά για το θέμα της Μακεδονίας, το να παρεισφρέουν συχνά μεταξύ των ομιλητών και κάμποσα λαμόγια, κομματόσκυλα, γραμματείς, φαρισαίοι, πατριδοκάπηλοι, σούργελα, κρυπτοπρακτοράντζες, περιφερόμενοι μαϊντανοί, ξεγάνωτοι ντενεκέδες κι έτερα ερίτιμα μέλη της εν λόγω ευρύτατης και πολυπληθέστατης συνομοταξίας, παρότι άκρως εκνευριστικό, είναι δυστυχώς από την άλλη και μάλλον αναμενόμενο, για να μην πω αναπόφευκτο.
Το λέμε λόγω μακρόχρονης, βαθύτατης και ενίοτε τραυματικής προσωπικής εμπειρίας από αυτό που οι αφελείς προσδιορίζουν ακόμη (ατυχώς) ως «πατριωτικό χώρο».
Το να ανεβαίνουν όμως στο βήμα ακόμη και σήμερα αρουραίοι του συστήματος και μέχρι προχτές πειθήνιοι γκαουλάιτερ και κορδωμένοι τσανακογλείφτες του καθεστώτος, που ενώ στήριξαν όλο το τριετές χυδαίο οικονομικό, πνευματικό και εθνικό ξεχαρβάλωμα και ξεπούλημα του παντός, την 13η ώρα εγκατέλειψαν το κλυδωνιζόμενο καράβι (προφανώς για να μη φάνε ξύλο) και τώρα ξαναβγαίνουν στο φως, σαν να μην έγινε τίποτε, για να ξαναπουλήσουν χυδαία μές στα μούτρα μας φτηνό πατριωτισμό, λυπάμαι αλλά αυτό ΔΕΝ χωνεύεται.
Ούτε και το απύθμενο θράσος τους χωνεύεται, την ώρα που θα έπρεπε να είναι κλεισμένοι σε τίποτε τρύπες και να φοβούνται να ξεμυτίσουν.

Για να είμαστε όμως και ειλικρινείς, μόνο η μισή ντροπή είναι δική τους, έτσι;
Η άλλη μισή είναι όσων κάθονται και τους ακούνε και δεν τους παίρνουν με τις ντομάτες και τ’ αυγά.


Όσο για την άλλη, εμφατικά νεοταξίτικη και χιλιοειπωμένη γελοιότητα του «όλοι μαζί μπορούμε», να ξεκαθαρίσουμε πως όχι, ΔΕΝ μπορούμε όλοι μαζί – και ΔΕΝ θα πάμε όλοι μαζί.

Γιατί μόνο αν είσαι κλινικά κρετίνος, δεν μπορεί να μη σε απασχολεί η επόμενη μέρα.
Και αυτή η επόμενη μέρα απαιτεί πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις και για να έρθει και για να στερεωθεί, ειδάλλως, πολύ απλά, «έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης». Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Περισσότερες διευκρινίσεις, λίαν προσεχώς…
at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Επίσημη Αναγγελία αποτείχισης της ''Ορθόδοξης Αγκαλιάς''.


at 2 σχόλια:

ΤΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΛΕΓΟΥΝ. ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ....... (2ο ΜΕΡΟΣ)


Αρκετές φορές έχουμε δει να δωρίζονται Κοράνια από διάφορους Επισκόπους, να συμπροσεύχονται με τους Μουφτήδες στο Π.Σ.Ε.  και λοιπά άλλα,  και ίσως κάποιος που δεν γνωρίζει μπορεί να συλλογισθεί ότι «όλοι σε Έναν Θεό πιστεύουμε, δεν υπάρχουν διαφορές»......

Ας απολαύσουν λοιπόν οι συμπροσευχόμενοι μία σημαντική διδασκαλία των Μουσουλμάνων και θα θέλαμε να μάθουμε σήμερα εν έτει 2018, τι γνώμη έχουν αυτοί οι Επίσκοποι και τελικά σε ποιόν Θεό συμπροσεύχονται όταν συμπροσεύχονται μαζί τους;


ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ;

Σύμφωνα με το Ισλάμ η σάρκωση είναι μια ειδωλολατρική αντίληψη περί Θεού και ιδιότητα, η οποία πέρα που δεν αρμόζει στον Θεό τον Παντοδύναμο, δεν καταγράφεται στον αποκεκαλυμμένο λόγο Του.
Ο Θεός δεν γίνεται άνθρωπος διότι η σάρκωση δεν αποτελεί ιδιότητα του Υψίστου. Δεν καταγράφεται στο Κοράνι ούτε στα χαντίθ. Το Κοράνι αρνείται τις ανθρώπινες αδυναμίες που προσάπτονται στον Θεό και τονίζεται ρητά ότι ο Θεός δεν εισέρχεται σε αυτές. Σύμφωνα με το Ισλάμ δεν ταιριάζει στο μεγαλείο του Θεού να γίνεται άνθρωπος και να αποκτά ανθρώπινα χαρακτηριστικά, μιας και το τέλειο δεν μπορεί να υποβαθμιστεί στο ψεγάδι και το άκτιστο δεν του αρμόζει να γίνει κτιστό.
Επιπλέον, η Ισλαμική διδασκαλεία περί Ασμαά ουα Σιφάτ αναιρεί την σάρκωση. Ποιο συγκεκριμένα, ο Θεός δεν γίνεται άνθρωπος διότι αυτό εναντιώνεται στις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά Του που τον χαρακτηρίζουν ως Θεό αδημιούργητο. Η Ισλαμική δογματική αναφέρει ότι ο Θεός είναι έτσι όπως περιγράφει τον Εαυτό του, στο Κοράνι και στην Σούννα, και απαγορεύεται αυστηρά οποιαδήποτε ονομασία (τίτλου) η περιγραφή (ιδιότητας) προς την Ουσία του η οποία δεν αναφέρεται ρητά από τον Ίδιο και τον Προφήτη του.
Στα Ασμαά ους Σιφάατ, που καταγράφονται στο Κοράνι και στην Σούννα, δεν προκύπτει η ιδιότητα της σάρκωσης, τουναντίον, αναιρείται με βάση των επιβεβαιωμένων ονομασιών και ιδιοτήτων του Κυρίου, όπως: Ο Παντοδύναμος (Αλ Καουί – Αλ Αζίζ), Αλ Μουχίτ (Αυτός που περικλείει τα πάντα και τίποτα δεν τον περικλείει), Αλ Μουκτάντιρ (ο Ικανός των πάντων), Αλ Ουίτρ (αυτός που όμοιος του δεν υπάρχει), Αλ Χάιη (ο αιώνιος ζωντανός), και πολλές άλλες ονομασίες και ιδιότητες του Υψίστου οι οποίες αντιφάσκουν με την ανθρώπινη φύση και ακυρώνουν κάθε αντίληψη ενανθρώπισης. Δες και τα εξής Κορανικά εδάφια: {Κοράνι, 25:58 – 18:49, 35:44, 42:11, 112:4, 19:91-92, 44:38, 50:38}.
Η ενσάρκωση αναιρείται και δεν γίνεται αποδεκτή, με ρητή αναφορά, από το γεγονός ότι ο Αλλάχ (η ουσία Του) δεν εισέρχεται στο δημιούργημα του ούτε γίνεται κομμάτι του. Επομένως δεν γίνεται άνθρωπος, μιας και οι ιδιότητες Του δεν μοιράζονται με αυτές του ανθρώπου. Αυτό αποτελεί βασική δογματική διδασκαλεία του Ταουχίντ (Μονοθεϊσμού). Επιπλέον, όταν ο Αλλάχ λέει στο Κοράνι ότι εγκαταστάθηκε πάνω από τον Θρόνο Του (ααλαλ αρς ιστάουα) αυτό κατανοείται από την Ισλαμική Ορθοδοξία ότι ο Ύψιστος είναι ξέχωρα και εκτός της Δημιουργίας Του, βρίσκεται πάνω από τον Θρόνο Του, (αλ Ουλού) και δεν εισέρχεται στην κτίση, ούτε ενώνεται με το ανθρώπινο στοιχείο. Δες τα Κορανικά εδάφια: Τα Χα (20:5), Φάτιρ (35:10), Μούλκ (67:16-17) και άλλα παρόμοια τα οποια αποδεικνύουν ότι ο Ύψιστος είναι πάνω από τον θρόνο του και ξέχωρα από την κτίση.
Τέλος, να πούμε ότι η σάρκωση, σύμφωνα με το Ισλάμ, είναι μορφή ανθρωπομορφισμού ο οποίος καταδικάζεται στην Ισλαμική ορθόδοξη δογματική. Ο Ιμάμης Ίμπν ουλ Κάγιεμ είπε:
«Ποτέ δεν αποδίδουμε ανθρώπινα χαρακτηριστικά στον Αλλάχ και όποιος το κάνει αυτό είναι ειδωλολάτρης. Και όποιος αποδίδει ανθρώπινα χαρακτηριστικά στον Αλλάχ τότε είναι όμοιος (στην θεολογία) με τους Χριστιανούς».
Ο Νουαίμ Ιμπν Χαμμάντ, ο διδάσκαλος του Ιμάμη αλ Μπουχάρι, είπε:
«Όποιος συγκρίνει τον Αλλάχ με την κτίση Του και τον παρομοιάζει με αυτήν έχει απιστήσει (κούφρ)»
Κατά συνέπεια, η ενανθρώπιση και η σάρκωση είναι μια ειδωλολατρική και παγανιστική θεολογία η οποία δεν σχετίζεται με την αποκάλυψη του Υψίστου και το μήνυμα των Προφητών Του.
Πηγή: Σαχίχ αλ Ιτικάντ, του Σέηχ Σάλιχ αλ Φαουζάν, σελ. 157









ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ


at 22 σχόλια:

Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 (17o MEΡΟΣ)




ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ''ΝΕΟΣ ΠΟΙΜΗΝ'' ΤΗΣ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ;


Το εκκλησιαστικό περιοδικό ''ΝΕΟΣ ΠΟΙΜΗΝ'', παράρτημα της ''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ'' του Οικουμενικού Πατριαρχείου εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1919, από τον τότε Μητροπολίτη Φιλαδελφείας Χρυσόστομο Χατζησταύρου (1880-1968) και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος (1962-1968). Ήταν και αυτό ένα φιλενωτικό, θεολογικό περιοδικό (ανάλογου ύφους και περιεχομένου), με τα υπόλοιπα εκκλησιαστικά περιοδικά των Πατριαρχείων, αλλά και της Μητρόπολης Αθηνών, που θίξαμε μέχρι τώρα. Αυτοπροσδιοριζόταν, ως ''Μηνιαίον Θεολογικόν Περιοδικόν, Όργανον του Συλλόγου των Ορθοδόξων Ελλήνων Θεολόγων.''  Συγγραφείς του υπήρξαν Συνοδικοί Μητροπολίτες και θεολόγοι, όπως:  ο Σελευκείας Γερμανός, ο Εμμανουήλ Λουκαράς, ο Σταύρος Εμμανουήλ, ο κατηχητής Αλέξανδρος Ζώτος, ο Θυατείρων Γερμανός Στρηνόπουλος, ο Ιωάννης Κάλφογλου, ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου Φιλάρετος, ο θεολόγος και συγγραφέας Γρηγόριος  Παπαμιχαήλ (1874-1956), ο θεολόγος - Φιλόσοφος και καθηγητής Πανεπιστημίου Κων/νος Δυοβουνιώτης (1872-1943) κ.α. 



Άπαντες ήταν φιλενωτικοί, υπέρμαχοι της οικουμενικής κίνησης και θεωρούσαν την ''Έ ν ω σ η'' (όπως αυτοί την σκέπτονταν και την οριοθετούσαν), όχι μόνο ως υπέρτατο και ''θεάρεστο'' σκοπό προς συγκρότηση μίας Οικουμενικής ''εκκλησίας'', αλλά και ως μέσο εκσυγχρονισμού, αναβάθμισης και ''εκπολιτισμού'' της ορθόδοξης εκκλησίας, ως αναφέρουν1, ταυτόσημα με τον υπόλοιπο δυτικοευρωπαικό -και με το νεύμα της Διαφώτισης- κόσμο. Η προσεγμένη Προπαγάνδα ή η επιμελής και ενημερωτική ''Δ ι α φ ώ τ ι σ ι ς''2 του λαού στην ιδέα και την προοπτική της  ''Ε ν ώ σ ε ω ς  τ ω ν  Ε κ κ λ η σ ι ώ ν''  γίνεται ταυτόχρονα από κοινού και από τα εκδοτικά έντυπα όλων των Πατριαρχείων! Μην ξεχνούμε, ότι τα περισσότερα -και κατά πλειοψηφία εκκλησιαστικά περιοδικά3 των Πατριαρχείων- δημιουργήθηκαν από ένα και μόνο άτομο: τον μέγα Σχίστη της Εκκλησίας μας, Μελέτιο Μεταξάκη! Και όλα αποσκοπούσαν με μια συντονισμένη και προπαγανδιστική ''αφαίμαξη'' στην εκπαίδευση, την γαλουχία και την αποδοχή εκ μέρους του λαού, της ιδέας της ''Ε ν ώ σ ε ω ς''!  



Σε αυτά (όπως αναφέραμε σε προηγούμενες ενότητές μας) προσθέτουμε και τον ''ΝΕΟ ΠΟΙΜΗΝ'', παράρτημα της ''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ'', που δημοσιεύει τακτικά -για λογαριασμό του Οικουμενικού Θρόνου, που ακολουθεί την ίδια οικουμενική ''πολιτική'', πριν ακόμη από την αυγή του 20ού αιώνα-  πατριαρχικές εγκυκλίους περί ''ενώσεως'', ανταλλαγή επιστολών Αγγλικανών, Παλαιοκαθολικών, Αρμενίων, Κοπτών και Επισκοπιανών της Αμερικής, ακόμη και τις ''Εκθέσεις'' των αντιπροσώπων τους στα Παγκόσμια Παγχριστιανικά Συνέδρια! Σε όλα τα παραπάνω, αν προστεθούν άρθρα εκ του ημερήσιου Τύπου, αλλά και βιβλία υπέρ της ''Ε ν ώ σ ε ω ς  τ ω ν  Ε κ κ λ η σ ι ώ ν'',4 που εκδίδονται κατά κόρον από θεολόγους, χριστιανικά σωματεία και εκκλησιαστικούς άνδρες του κατώτερου και ανώτερου Κλήρου συνιστούν, αφενός μίας... ''πρώτης τάξεως'' καθοδηγούμενη αιρετική χειραγώγιση του εκκλησιαστικού ποιμνίου, αφετέρου καθιστούν γνωστό τοις πάσι, πως οι πρώτοι αποτειχισθέντες  ''Γ ν ή σ ι ο ι  Ο ρ θ ό δ ο ξ ο ι  Χ ρ ι σ τ ι α ν ο ί'', οι καθολικώς και ανερυθριάστως χλευασθέντες ως ''Παλαιοημερολογίτες'' ήταν απολύτως ενήμεροι, όχι μόνο για το ''Ημερολογιακό Ζήτημα'', αλλά εν γένει για όλη την διαδραματιζόμενη Οικουμενική Κίνηση! 



Ήδη στις προηγούμενες -δεκαοκτώ- ενότητές μας θεωρούμε, πως αυτό αποδείχθηκε με ενδελεχή, επισταμένη και στοιχειοθετημένη έρευνα για τους Αθηναίους της εποχής του 1920, (που σύμφωνα με την ελληνική απογραφή5 της 19 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους) αποτελούσαν σε πληθυσμό, τους 292.991 ανθρώπους! Μία πόλη, όπως είναι -σχεδόν- σήμερα η Πάτρα φερ΄ειπείν, που σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είχε πληθυσμό 213.984 ανθρώπους! Καθίσταται λοιπόν εκ νέου πασίδηλο, πως όλοι ήταν ενήμεροι για την Οικουμενική Παναίρεση και αυτό που βασανιστικά ενοχλούσε -δυστηχώς μόνον τους πρώτους αποτειχισθέντες Ορθοδόξους Χριστιανούς- ήταν το εξαιρετικά και αποκλειστικά απλούν: το ότι η Τεκταινόμενη ''Ένωση'' επιχειρήθηκε, όχι βάση μιας δογματικής ενότητας, κατά την οποία οι αιρετικές και σχισματικές ψευδοεκκλησίες θα επέστρεφαν μετανοημένες στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, αλλά το ότι οι ''εραστές'' της Ψευδοένωσης προσπαθούσαν με αμφότερες  Μ ε τ α ρ ρ υ θ μ ί σ ε ι ς6 να αλλοιώσουν, να μεταβάλλουν, να αποχρωματίσουν και εν τέλει να εκβάλλουν το ορθόδοξο φρόνημα! Όπως και το αυτό διέπραξαν με την Ημερολογιακή Καινοτομία, ως αμοιβαία και αδιάσπαστη συνάρτηση με την λεγόμενη Οικουμενική Κίνηση. Αυτό ακριβώς αντιλήφθηκαν οι πρώτοι ''Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί'' -κάτι που ο Θεός και η Ιστορία τους δικαίωσαν- και διέκοψαν την κοινωνία με την τότε κρατούσα Εκκλησία.



Μετά από δεκαοκτώ ενότητες ενδελεχούς έρευνας περί της ''Κίνησης για την Ένωση των Εκκλησιών πριν από την Ημερολογιακή Καινοτομία του 1924'' φτάνουμε αισίως στην  Μ ε τ α ρ ρ ύ θ μ ι σ η  τ ο υ  Ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ο ύ  Η μ ε ρ ο λ ο γ ί ο υ. Στις επόμενες ενότητές μας θα καταδείξουμε και  θα καταγράψουμε, πως η ελληνική κοινωνία της εποχής αυτής του Μεσοπολέμου υποδέχθηκε την νεωτεριστική και καινοτόμο Μ ε τ α ρ ρ ύ θ μ ι σ η, που χρειάστηκε γι΄αυτήν να καταστραφούν και να εκδοθούν νέα ''ΜΗΝΑΙΑ'', να σμικρυνθεί -μέχρι σχεδόν αφανισμού- η Νηστεία των Αγίων Αποστόλων, να μετατεθεί ανάλογα με το Πάσχα η εορτή του Αγίου Γεωργίου και το σημαντικότερο: να καταργηθεί η Λατρευτική Ενότητα  των απανταχού Ορθοδόξων Εκκλησιών, αφού άλλες -έναν σχεδόν αιώνα τώρα- εορτάζουν με το παλαιό και άλλες με το νέο. Με την πάροδο του χρόνου, όμως και οι τοπικές, Ορθόδοξες Εκκλησίες, που ενώ δεν αποδέχθηκαν την ημερολογιακή  μ ε τ α ρ ρ ύ θ μ ι σ η, ωστόσο υπέπεσαν στο έρεβος και την πνευματική απώλεια του Τεκτονικού Οικουμενισμού, με συνέπεια σήμερα ν' αποτελούν απλά, επαρχιακά παραρτήματα του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών... Για την ιστορία και μόνο να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας, πως το πολιτικό ημερολόγιο ξεκίνησε στις 16 Φεβρουαρίου του 1923 και η επομένη ονομάστηκε 1η Μαρτίου, ενώ το εκκλησιαστικό άρχισε στις 10 Μαρτίου του 1924 και η επομένη ονομάστηκε 27 Μαρτίου. Ανάμεσα στις 10 και 27 Μαρτίου του 1924 δεν υπάρχουν οι ενδιάμεσες ημέρες σε κανένα Ληξιαρχείο,  αφού δεν υπήρξαν ποτέ...!



Στη σημερινή μας ενότητα δημοσιεύουμε: α. Τις πρώτες Οικουμενιστικές ''Προσευχές'', που συντάχθηκαν και κυκλοφόρησαν σε φυλλάδιο τον Ιανουάριο του 1913 για το επικείμενο ''Παγχριστιανικό Συνέδριο'' των ΗΠΑ, υπό τον τίτλο: ''PRAYER AND UNITY'', που στη συνέχεια μέρος αυτών αναδημοσίευσε το θεολογικό περιοδικό της Κων/πόλεως ''ΝΕΟΣ ΠΟΙΜΗΝ'', τον Νοέμβριο του ιδίου έτους. Και β. Οι ζοφερές ενυπώσεις εν είδει ''ΈΚΘΕΣΗΣ'' προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, του τότε Μητροπολίτη Διδυμοτείχου Φιλαρέτου σχετικά με την επίσκεψή του στο Παναγγλικανικό Συνέδριο που έγινε στο ''LAMBETH PALCE'',  την επίσημη κατοικία σήμερα του αρχιεπισκόπου των Αγγλικανών στην Αγγλία. Εύχεσθε και προσεύχεσθε!





...''Εκείνο, όμως το οποίον καταπληκτικώς προήγαγεν επ΄εσχάτων την ενωτικήν κίνησιν, ήτο η παρουσία του νυν Οικουμενικού Πατριάρχου Μελετίου Δ', ως Μητροπολίτου Αθηνών εν Ευρώπη και Αμερική, επικεφαλής επισήμου αποστολής.

Τόσον εν Αμερική, όσον και εν Ευρώπη, η παρουσία του Μητροπολίτου Αθηνών έδωκεν αφορμήν εις θερμοτάτας εκδηλώσεις τιμής προς αυτόν και προς την Ορθόδοξον Εκκλησίαν εκ μέρους των Αγγλικανών''...


Αμίλκας Αλιβιζάτος



ΟΙ ΕΝ ΤΑΙΣ ΗΝΩΜΕΝΑΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΙΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ 

ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 

ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ





...Θεέ, τα έθνη πάντα και διάφορα όντα, ποιών ώστε είναι ένα οίκον εν τω δοξάζειν το όνομά Σου, δος πάσι τοις αναγεννηθείσιν εν τη πηγή του Βαπτίσματος, ίνα ζώσι πάντα 

εν  ε ν ό τ η τ ι  π ί σ τ ε ω ς  και θειότητι έργων...



...Ζητείται θρησκεία χριστιανική μόνον της ενσάρκου οικονομίας και του συναφούς αυτής δόγματος της Αγίας Τριάδος  γ ε ν ι κ ώ ς  κ α ι  α ο ρ ί σ τ ω ς  ε χ ο μ έ ν η  και Ηθική χριστιανική μόνον επί της αγάπης ερειδομένη και αδιαφορούσα περί ορισμένων θρησκευτικών πεποιθήσεων...



...Οι θέλοντες θρησκευτικώς να κοινωνώσιν αλήλλοις ως τη αυτή ολομελεία και τω αυτώ σώματι ανήκοντες πρέπει να έχωσι και ανάλογα θρησκευτικά σύμβολα και συνθήματα, 

κ ο ι ν ά ς  τ ί ν α ς  ο μ ο λ ο γ ί α ς  π ί σ τ ε ω ς...



(Εκ του θεολογικού περιοδικού της Κων/πολης ''ΝΕΟΣ ΠΟΙΜΗΝ'', έτος α', τεύχος 11, σελ. 659-665, του Νοεμβρίου του 1919)



...Ούτως έληξε το έργον της πατριαρ. αποστολής εις το εν Λονδίνω Λαμπέθειον συνέδριον, ποιαι δε αι σκέψεις αυτής και τα συμπεράσματα επί της  π ο θ η τ ή ς  ε ν ώ σ ε ω ς  των δύο  Ε κ κ λ η σ ι ώ ν, ταύτα εκτίθενται εν τη προς τον Σ. Τοποτηρητήν κατά την ιεράν Σύνοδον επιδοθείση εκθέσει αυτής.


+ ο Διδυμοτείχου Φιλάρετος


ΑΠΟΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΕΝΤΥΠΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΕΝ ''ΛΑΜΠΕΘ ΠΑΛΑΣ'' ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

(ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΓΛΙΚΑΝΙΚΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ) 1921




...ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΩΝ, ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΩΝ, ΑΓΓΛΙΚΑΝΩΝ, ΠΑΛΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΩΝ, ΡΩΣΩΝ ΚΑΙ ΑΡΜΕΝΙΩΝ...



+ Ο Διδυμοτείχου Φιλάρετος


(Εκ του θεολογικού περιοδικού της Κων/πολης ''ΝΕΟΣ ΠΟΙΜΗΝ'', έτος γ', τεύχος 4, σελ. 221-222, του Απριλίου 1921)



Παραπομπές:


1. Βλ. περιοδικό ''ΠΑΝΤΑΙΝΟΣ'',
τόμος ιβ', αρ. 30, σελ. 583-585, της 24ης Ιουλίου 1920.



2. Σε αλεπάλληλα άρθρα της ''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ'' του 1921 καταγράφονται ανυσηχίες Συνοδικών, για το ενδεχόμενο 

η  Μ ε τ α ρ ρ ύ θ μ ι σ η  τ ο υ  Ημ ε ρ ο λ ο γ ί ο υ  να συναντήσει προσκρούσεις εκ μέρους ''τμημάτων του λαού''...



3. Βλέπε Παναγιώτη Γ. Βαφειάδη: ''ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΕΤΑΞΑΚΗ'' σελ. 16.



4. Βλέπε ενδεικτικά: α. ''ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ'' Ιανουαρίου 1908. β. Αμίλκα Αλιβιζάτου ''Η ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ'' Αθήνα 1922. γ. Μητροπολίτου πρώην Καλαβρύτων και Αιγιαλείας: Η ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΤΩΝ ΟΚΤΩ ΠΡΩΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ'' Αθήνα 1934. δ. Παρθενίου Μ. Ακύλα: ''Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΥΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟς ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΕΝ ΑΓΓΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟ 1870'' Αθήνα 1901. ε. Αλεξάνδρου Α. Μπελιάεφ ''ΠΕΡΙ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ'' εν Πετρουπόλει 1906. ζ. Μητροπολίτου Βιζύης Ανθίμου: ''ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ'' Κων/πολη 1922 κ.α.



5. Σύμφωνα με την Δημόσια Απογραφή του 1920, ο συνολικός πληθυσμός της Ελληνικής επικράτειας οριζόταν στους 5.536.375 Έλληνες υπηκόους, ο Νομός Θεσσαλονίκης έφτανε τους 407.238 και ο Πειραιάς τους 133.482. Αθήνα και Πειραιάς μαζί έφταναν στους   526.473.




6. Μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα, ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός Νικοκάβουρας εισάγει την τετραφωνία στις κερκυραικές εκκλησίες, δεχόμενος θετικά σχόλια, αφού ''…η άμουσος και ξηρά ψαλτική, η υφ’ ενός και μόνου ψάλτου απογοητεύει …''. 
Η ''ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ'' της 25 Απριλίου 1913 δημοσιεύει άρθρο του Αλεξάνδρου Γκρεκ, ο οποίο διατεινόταν, πως με την βοήθεια του αρμονίου στους ναούς θα μπορούσε να ελέγξει... ''τας αναιδείς αυθαιρεσίας του οιουδήποτε αμαθούς ιεροψάλτου''...



7. Στο επόμενο: Πώς υποδέχθηκαν οι Αθηναίοι την αλλαγή του εκκλησιαστικού ημερολογίου, μετά από 1600 χρόνια θέσπισης μονίμου μηνολογίου για την Λατρευτική Ενότητα του όλου τότε χριστιανικού κόσμου.



Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος



ΠΗΓΗ: ''ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ''






ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ






















at Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ» ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ ΤΟΥ 1923





Μετά την εγκύκλιο του 1920 ο Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης την 3 Φεβρουαρίου 1923 αποστέλλει γράμματα πρός τους Πατριάρχας και Προέδρους των Εκκλησιών, και εζήτει να στείλουν αντιπροσώπους των δια συγκρότησιν συνεδρίου.

Η επιστολή ανέφερε:

«Πολλά εισί τα εκκλησιαστικά ζητήματα τα μίαν ή και πάσας τάς επί μέρους Αγίας Εκκλησίας απασχολούντα,  μη άλλως διευθετηθήναι δυνάμενα ει μη εξ΄ αποφάσεως κοινής της όλης Ορθοδόξου Εκκλησίας...»

Συνεκάλεσε λοιπόν ένα συνέδριο απο 10 Μαίου έως 8 Ιουνίου 1923 το οποίο κακώς ονομάσθηκε ''Πανορθόδοξο'' και έλαβε αποφάσεις σοβαρές δια την Εκκλησία.
Αποτελείτο από τον Μελέτιο Μεταξάκη, 5 Αρχιερείς, ένα Αρχιμανδρίτη, ένα Αρχιγραμματέα του Πατριαρχείου Κων/πόλεως και 2 λαϊκούς.
Τα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων, Αλεξανδρείας και Αντιοχείας δεν συμμετείχαν. Τα δύο πρώτα δεν ανεγνώριζαν τον καλούντα το συνέδριον ως κανονικώς κατέχοντα τον Οικουμενικόν θρόνον,  και το Αντιοχείας διότι δεν θεώρησε, όπως και τα άλλα βέβαια, συμφέρουσαν εις την Εκκλησίαν την μελετωμένη διαρρύθμιση των Εκκλησιαστικών πραγμάτων.

Ανέφερε ο  μακαριστός πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης:

«...Ὅτι δὲ τοιοῦτος εἶναι ὁ μύχιος πόθος: "νὰ προσεγγίσωσι πάσῃ θυσίᾳ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μὲ τὰς Ἐκκλησίας τῆς Δύσεως") καὶ σκοπὸς τῶν δύο τούτων μεταρρυθμιστῶν (σ.σ. Μεταξάκη καὶ Παπαδόπουλου) τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, δείκνυται τόσῳ ἐκ μιᾶς ἐρωτήσεως, ἥν ἀπηύθυνε ὁ Ἀντιπρόσωπος τοῦ Μακαριωτάτου ἐν τῷ Πανορθοδόξῳ λεγομένῳ Συνεδρίῳ τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὅσῳ καὶ ἡ ἐκ τῆς ἀποκρίσεως ἥν ἔδωκεν ὁ προεδρεύων Οἰκουμενικός τότε Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης. Εἰς πίστωσιν παραθέτομεν αὐτουσίας τὴν ἐρώτησιν καὶ τὴν ἀπόκρισιν. Ἐρώτησις: "Εἶναι ἀνάγκη νὰ μεταρρυθμισθῇ καὶ τὸ Πασχάλιον, ἤ ἀρκεῖ μόνη ἡ προσαρμογὴ τῶν ἀκινήτων ἑορτῶν πρὸς τὰς ἀντιστοίχους ἡμερομηνίας τοῦ πολιτικοῦ ἡμερολογίου;". Ἀπόκρισις: "Μετὰ τὴν ἀποδοχὴν ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ νέου ἡμερολογίου διὰ τὰς ἀνἀγκας τὰς βιοτικὰς, ἡ προσαρμογὴ πρὸς αὐτὸ, καὶ δὴ ταχέως, καὶ τοῦ ἑορτολογίου ἀποβαίνει ἀναπόφευκτος. Ἄλλος λόγος ἐπὶ πλέον πρὸς ἄμεσον προσαρμογὴν καὶ τοῦ Πασχαλίου εἶναι ἡ μεγάλη ἠθικὴ σημασία καὶ ἐντύπωσις, ἥν θὰ παραγάγῃ εἰς ὅλον τὸν πεπολιτισμένον κόσμον ἡ διὰ τῆς ἀβιάστου πρωτοβουλίας ταύτης προσεγγίσις τῶν δύο Χριστιανικῶν κόσμων τῆς Ἀνατολῆς καὶ τῆς Δύσεως ἐν τῷ ἐορτασμῷ τῶν μεγάλων Χριστιανικῶν ἐορτῶν" (Γρηγορίου Ευστρατιάδου, περὶ ἡμερολ. σελ. 7). (Τὸ ἐκκλησιαστικόν ἡμερολόγιον ὡς κριτήριον τῆς Ὀρθοδοξίας, Ι.Μ. Ἁγ. Διονυσίου Ὀλύμπου) 


Πολλές από τις αποφάσεις του συνεδρίου αυτού, δηλαδή τα επί μέρους θέματα, εμφανίζονται εις την Μεγάλη Σύνοδο που ετοιμάζουν. Θα σας αναφέρουμε κάποιες από τις αποφάσεις ενδεικτικά δια συντομία χρόνου:

 ΑΠΟΦΑΣΙΣ Α΄

1. ΑΠΑΛΕΙΦΟΝΤΑΙ ΑΙ 13 ΗΜΕΡΑΙ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΑΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑΝ ΑΥΤΟΥ ΕΝ ΣΧΕΣΕΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΑΠΌ ΤΗΣ ΕΝ ΝΙΚΑΙΑ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΟΝ ΗΛΙΑΚΑ ΕΤΗ

  2. ΑΙ ΕΟΡΤΑΙ ΤΩΝ ΑΠΑΛΕΙΦΘΗΣΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΘΑ ΕΟΡΤΑΣΘΩΣΙ Η ΑΠΑΣΑΙ ΟΜΟΥ ΤΗΝ 14Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1923 Η ΩΣ ΘΕΛΕΙ ΟΡΙΣΕΙ ΤΟΥΤΟ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ

 10. Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΗ ΕΜΠΟΔΙΟΝ ΠΡΟΣ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΑΝ ΑΥΤΟΥ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΙΝ, ΗΝ ΗΘΕΛΟΝ ΑΠΟΔΕΧΘΗ ΑΠΑΣΑΙ ΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΙ…

 ΑΠΟΦΑΣΙΣ Β΄

1. ΠΑΡΑΚΑΛΕΙ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΟΠΩΣ ΜΕΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΝ ΣΥΝΝΕΝΟΗΣΙΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΛΟΙΠΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΔΗΛΩΣΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΟΤΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΡΟΘΥΜΩΣ ΘΕΛΕΙ ΑΠΟΔΕΧΘΗ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΝΑ ΕΞΕΥΡΕΘΗ ΝΕΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ…

 2. Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΡΟΤΙΜΑ ΜΕΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ, ΔΕΝ ΔΕΣΜΕΥΕΤΑΙ Δ΄ ΌΜΩΣ ΕΝ ΤΗ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙ ΤΑΥΤΗ, ΕΝ Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙ ΑΙ ΑΛΛΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΙ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩΣΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΗΝ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΟΣ ΤΗΝ ΔΙΑΚΟΠΗΝ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΔΟΜΑΔΟΣ

 3.  ΕΦ΄ ΟΣΟΝ ΘΑ ΕΠΗΡΧΕΤΟ ΚΟΙΝΗ ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ, Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΊΝΑΙ ΠΡΟΘΥΜΟΣ ΝΑ ΚΗΡΥΧΘΗ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΕΝ ΗΜΕΡΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΥΡΙΑΚΗ.

 4. ΕΚΦΡΑΖΕΙ  ΤΗΝ ΕΥΧΗΝ ΌΠΩΣ Η ΤΟΙΑΥΤΗ ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, ΔΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ ΚΑΘΟΡΙΖΟΜΕΝΗΝ .

 ΑΠΟΦΑΣΙΣ Γ΄

1. ΔΕΧΕΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΛΟΓΟΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΣ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΓΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΩΣ ΘΕΩΡΕΙ ΚΑΤ΄ ΑΡΧΗΝ ΕΠΙΤΡΕΠΤΟΝ ΤΟΝ ΓΑΜΟΝ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΝΩΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΝ, ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΩΝ ΜΕΝΤΟΙ ΕΚΕΙΝΩΝ, ΟΙΤΙΝΕΣ ΕΧΟΥΣΙ ΔΕΣΜΕΥΘΗ ΔΙΑ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΕΥΧΗΣ

 2.  ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΑΙ ΣΥΝΟΔΟΙ ΤΩΝ ΕΠΙ ΜΕΡΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΕΠΙ ΤΗ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΕΙ ΤΟΥ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΌΠΩΣ ΕΠΙΤΡΕΠΩΣΙΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΤΟΥΝΤΑΣ ΕΝ ΧΗΡΕΙΑ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΝΟΥΣ ΤΗΝ ΣΥΝΑΨΙΝ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΓΑΜΟΥ

Ενώ συνεχίζοντο οι εργασίες του συνεδρίου την 1ην Ιουνίου 1923 πλήθος πολύ λαού απεδοκίμασε το συνέδριο.  Ιδού πως περιγράφει την αντίδρασιν του λαού το περιoδικό '' ΕΚΚΛΗΣΙΑ'':




ΠΗΓΗ:  ΤΜΗΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΩΣ ΠΟΥ ΔΙΕΞΗΧΘΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΗΣ ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ ΤΟΥ 2015 ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΟΣ.




ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

 ΤΟ ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΚΑΣΣΑΝΔΡΕΙΑΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ 

 ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΝ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΙ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ (10/5-8/6-1923) 
at Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ἀνακοίνωσις περὶ τοῦ Συνοδικοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου


Ἀριθμός Πρωτ. 2726.
Ἐν Ἀθήναις, 18 - 6 / 5 - 7 - 2018
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

Πρὸς ἅπαντα τὸν Κλῆρον καὶ τὸν λαόν, τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἐκκλησίας
ἐν Ἀθήναις, Πειραιεῖ καὶ Ἀττικοβοιωτίᾳ.
Ἀγαπητὰ τέκνα τῆς Γνησίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας,
Ἀξιοχρέως καὶ πάλιν ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας μας τιμᾶ τὸν Θεοκήρυκα καὶ Οὐρανοβάμωνα Ἀπόστολον τῶν Ἐθνῶν Παῦλον, τὸν καὶ ἱδρυτὴν τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἀθηνῶν, διὰ τῆς διοργανώσεως εἰδικῆς πρὸς τοῦτο ἐκδηλώσεως. 
Ἡ Συνοδικὴ λατρευτικὴ σύναξις πρὸς τιμὴν τοῦ Πρωτοκορυφαίου Ἀποστόλου θὰ λάβῃ χώραν, ὡς εἴθισται, τὴν Πέμπτην 29 Ἰουνίου (12 Ἰουλίου ν.ἡ.), ὥραν 7ην ἑσπερινὴν εἰς τὸν ἱστορικὸν Ἱερὸν Ναὸν Ἁγίας Παρασκευῆς εἰς Μοναστηράκι Ἀθηνῶν, ὁ ὁποῖος γειτνιάζει πρὸς τὴν Πνῦκαν, ὅπου καὶ τὸ βῆμα εἰς τό ὁποῖον ἐκήρυξεν ὁ Μέγας Ἀπόστολος πρὸς τοὺς Ἀθηναίους. Θὰ τελεσθῇ μέγας πανηγυρικὸς Συνοδικός ἑσπερινός, χοροστατοῦντος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Καλλινίκου καὶ θὰ ἀκολουθήσῃ ἑόρτιος ὁμιλία ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου.
Καλοῦνται ἅπαντες νὰ παραστοῦν τιμῶντες οὕτω τὸν φωτιστὴν καὶ διδάσκαλον τοῦ γένους ἡμῶν.


Μετ᾿ εὐχῶν,
Ὁ Ἀρχιγραμματεὺς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
† Ὁ Δημητριάδος Φώτιος
at Δεν υπάρχουν σχόλια: