Σύμφωνα με το Ισλάμ η σάρκωση είναι μια ειδωλολατρική αντίληψη περί Θεού και ιδιότητα, η οποία πέρα που δεν αρμόζει στον Θεό τον Παντοδύναμο, δεν καταγράφεται στον αποκεκαλυμμένο λόγο Του.
Ο Θεός δεν γίνεται άνθρωπος διότι η σάρκωση δεν αποτελεί ιδιότητα του Υψίστου. Δεν καταγράφεται στο Κοράνι ούτε στα χαντίθ. Το Κοράνι αρνείται τις ανθρώπινες αδυναμίες που προσάπτονται στον Θεό και τονίζεται ρητά ότι ο Θεός δεν εισέρχεται σε αυτές. Σύμφωνα με το Ισλάμ δεν ταιριάζει στο μεγαλείο του Θεού να γίνεται άνθρωπος και να αποκτά ανθρώπινα χαρακτηριστικά, μιας και το τέλειο δεν μπορεί να υποβαθμιστεί στο ψεγάδι και το άκτιστο δεν του αρμόζει να γίνει κτιστό.
Επιπλέον, η Ισλαμική διδασκαλεία περί Ασμαά ουα Σιφάτ αναιρεί την σάρκωση. Ποιο συγκεκριμένα, ο Θεός δεν γίνεται άνθρωπος διότι αυτό εναντιώνεται στις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά Του που τον χαρακτηρίζουν ως Θεό αδημιούργητο. Η Ισλαμική δογματική αναφέρει ότι ο Θεός είναι έτσι όπως περιγράφει τον Εαυτό του, στο Κοράνι και στην Σούννα, και απαγορεύεται αυστηρά οποιαδήποτε ονομασία (τίτλου) η περιγραφή (ιδιότητας) προς την Ουσία του η οποία δεν αναφέρεται ρητά από τον Ίδιο και τον Προφήτη του.
Στα Ασμαά ους Σιφάατ, που καταγράφονται στο Κοράνι και στην Σούννα, δεν προκύπτει η ιδιότητα της σάρκωσης, τουναντίον, αναιρείται με βάση των επιβεβαιωμένων ονομασιών και ιδιοτήτων του Κυρίου, όπως: Ο Παντοδύναμος (Αλ Καουί – Αλ Αζίζ), Αλ Μουχίτ (Αυτός που περικλείει τα πάντα και τίποτα δεν τον περικλείει), Αλ Μουκτάντιρ (ο Ικανός των πάντων), Αλ Ουίτρ (αυτός που όμοιος του δεν υπάρχει), Αλ Χάιη (ο αιώνιος ζωντανός), και πολλές άλλες ονομασίες και ιδιότητες του Υψίστου οι οποίες αντιφάσκουν με την ανθρώπινη φύση και ακυρώνουν κάθε αντίληψη ενανθρώπισης. Δες και τα εξής Κορανικά εδάφια: {Κοράνι, 25:58 – 18:49, 35:44, 42:11, 112:4, 19:91-92, 44:38, 50:38}.
Η ενσάρκωση αναιρείται και δεν γίνεται αποδεκτή, με ρητή αναφορά, από το γεγονός ότι ο Αλλάχ (η ουσία Του) δεν εισέρχεται στο δημιούργημα του ούτε γίνεται κομμάτι του. Επομένως δεν γίνεται άνθρωπος, μιας και οι ιδιότητες Του δεν μοιράζονται με αυτές του ανθρώπου. Αυτό αποτελεί βασική δογματική διδασκαλεία του Ταουχίντ (Μονοθεϊσμού). Επιπλέον, όταν ο Αλλάχ λέει στο Κοράνι ότι εγκαταστάθηκε πάνω από τον Θρόνο Του (ααλαλ αρς ιστάουα) αυτό κατανοείται από την Ισλαμική Ορθοδοξία ότι ο Ύψιστος είναι ξέχωρα και εκτός της Δημιουργίας Του, βρίσκεται πάνω από τον Θρόνο Του, (αλ Ουλού) και δεν εισέρχεται στην κτίση, ούτε ενώνεται με το ανθρώπινο στοιχείο. Δες τα Κορανικά εδάφια: Τα Χα (20:5), Φάτιρ (35:10), Μούλκ (67:16-17) και άλλα παρόμοια τα οποια αποδεικνύουν ότι ο Ύψιστος είναι πάνω από τον θρόνο του και ξέχωρα από την κτίση.
Τέλος, να πούμε ότι η σάρκωση, σύμφωνα με το Ισλάμ, είναι μορφή ανθρωπομορφισμού ο οποίος καταδικάζεται στην Ισλαμική ορθόδοξη δογματική. Ο Ιμάμης Ίμπν ουλ Κάγιεμ είπε:
«Ποτέ δεν αποδίδουμε ανθρώπινα χαρακτηριστικά στον Αλλάχ και όποιος το κάνει αυτό είναι ειδωλολάτρης. Και όποιος αποδίδει ανθρώπινα χαρακτηριστικά στον Αλλάχ τότε είναι όμοιος (στην θεολογία) με τους Χριστιανούς».
Ο Νουαίμ Ιμπν Χαμμάντ, ο διδάσκαλος του Ιμάμη αλ Μπουχάρι, είπε:
«Όποιος συγκρίνει τον Αλλάχ με την κτίση Του και τον παρομοιάζει με αυτήν έχει απιστήσει (κούφρ)»
Κατά συνέπεια, η ενανθρώπιση και η σάρκωση είναι μια ειδωλολατρική και παγανιστική θεολογία η οποία δεν σχετίζεται με την αποκάλυψη του Υψίστου και το μήνυμα των Προφητών Του.
Πηγή: Σαχίχ αλ Ιτικάντ, του Σέηχ Σάλιχ αλ Φαουζάν, σελ. 157
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ