ΕΝΩ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΔΙΑΤΥΠΩΝΕΙ ΚΑΛΕΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΙΔΩΛΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΩΣ ΕΙΔΩΛΟΝ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΩΣΗΦ ΤΟΝ ΒΑΛΤΟΠΕΔΙΝΟ
Του Παναγιώτη Νούνη
Παραπέμπω σε ένα εξαιρετικό και αρκετά καλό θεολογικό κείμενο του Μητροπολίτη μας Λεμεσού κ. Αθανάσιου, κείμενο που θεωρώ ότι αξίζει να μελετηθεί από όλους μας, και εξ αφορμής μιας παραγράφου (την θέτω εντός εισαγωγικών) ξετυλίγω σκόπιμα τις δικές μου κριτικές και αντιρρητικές σκέψεις γύρω από την προσωπικότητα του σεβαστού μητροπολίτη μας και στοχεύω ιδιαίτερα στις κακόδοξες ενέργειές του.
Ο άγιος Λεμεσού με την ποιμαντική λεπτότητα και διακριτικότητα που τον διακατέχει, διατυπώνει εύλογες αντιρρήσεις για την ειδεχθή και ψιλή ειδωλολατρία των εκκλησιαζόμενων και θρησκευόμενων προσώπων, διατυπώνει κριτικές σκέψεις για την ειδωλολατρία των κοσμικών ανθρώπων που είναι αδιάφοροι για τον Θεό, κατηγορεί δικαίως τον Οικουμενισμό και τον «Ζηλωτισμό» των σχισματικών Παλαιοημερολογιτών.
Δεν μας λέει όμως ποιός ευθύνεται για την εσφαλμένη εικόνα και κακή αντίληψη που δημιουργούν οι πιστοί για τον Θεό. Αλλά ταυτόχρονα μας λέει, καθότι αναστηλώνει, και έτσι υποσκάπτει το εν λόγω κείμενό του, το ανθρώπινο είδωλο που ακούει στο όνομα Γέροντας Ιωσήφ ο Βαλτοπεδινός. Προτιμώ για λόγους αντικειμενικότητας να μελετηθεί πρώτιστα το κείμενο του μητροπολίτη μας, και έπειτα το δικό μας.
Σε γενικές γραμμές το κείμενό του είναι καλό. Μόνο που στο εν λόγω κείμενο η ειδωλοποίηση, η θεοποίηση και αγιοποίηση του γ. Ιωσήφ συνιστά εκ θεμελίων αποδομή του κειμένου του και μεγίστη απόδειξη της θεολογικής ασυνέπειας του Λεμεσού.
Γράφει ο Μητροπολίτης Λεμεσού:
«Τα είδωλα λοιπόν είναι ψεύτικα πράγματα. Οι άνθρωποι έχουν μία τάση να κάνουν είδωλα, κυρίως οι νέοι άνθρωποι, ποδοσφαιριστές, ηθοποιούς, τραγουδιστές κ. α., γιατί λειτουργούν με ένα τρόπο άρρωστο, επειδή ψάχνουν το απόλυτο και το αυθεντικό, το γνήσιο».
Η τάση του ανθρώπου να θεοποιεί και να λατρεύει ειδωλικές θεότητες δεν έχει να κάνει μόνον με την ηλικία του ανθρώπου. Η τάση του ανθρώπου προς την ειδωλολατρία είναι ανεξαρτήτως ηλικίας. Ενίοτε θρησκευόμενοι άνθρωποι, δυστυχώς, λατρεύουν έναν κατά φαντασία και ανύπαρκτον Θεό, είτε μια ιδέα του αληθινού Θεού, όχι τον ίδιον τον Θεό.
Ακολουθούν μερικά ρητορικά ερωτήματα, στα οποία δίνει απαντήσεις ο σεβασμιώτατος εντός του κειμένου του.
Μήπως σεβασμιώτατε άγιε Λεμεσού τα εκατομμύρια των Ινδών, των Μουσουλμάνων και των Βουδδιστών δεν λατρεύουν είδωλα και ψεύτικες θεότητες; Αυτό έχει να κάνει με την βιολογική ηλικία του ανθρώπου;
Μήπως σεβασμιώτατε άγιε Λεμεσού στους ετερόδοξους Χριστιανισμούς δεν λατρεύουν είδωλα και άλλου είδους Χριστόν; Ο "Χριστός" του Παπισμού και του Προτεσταντισμού είναι ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός και Κύριος της Δόξης;
Ο 'Χριστός' των «ορθοδόξων» Οικουμενιστών -που εσείς εγκωμιάζετε και γλύφετε μέχρι και τις μεσοδακτυλιές των ποδιών τους- είναι ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός των φωτισμένων Θεοφόρων και Αγίων Πατέρων;
Στο εν λόγω σημείο να σταθεί κανείς θα αντιμετωπίσει την μεγίστη ποιμαντική ασυνέπεια και ανεπάρκειά του, τουτέστιν μεθερμηνεύομενον τον κατέχει μιά απαράδεκτη σατανική διγλωσσία.
Τί ακριβώς εννοώ;
Κατηγορεί μέν τον Οικουμενισμό -και καλά πράττει ως επίσκοπος- αλλά εγκωμιάζει δε τους ταγούς της «ορθόδοξης» Οικουμενικής Κινήσεως. Εγκωμιάζει απο τηλεοράσεως τον κακόδοξο Οικουμενιστή Πατριάρχη... συκοφαντεί και κατηγορεί δημόσια τους ορθόδοξους αντιοικουμενιστάς. Τον εγκωμιάζει μάλιστα ανόητα. Είπε ο Λεμεσού σε τηλεοπτική συνέντευξη ότι ο Πατριάρχης μας δεν διενεργεί ανίερες συμπροσευχές και ότι όλοι όσοι διαμαρτύρονται είναι ψεύτες.
Τα σωρηδόν βίντεο και οι φωτογραφίες αποδεικνύουν τον Λεμεσού να ψευδολογεί και να συκοφαντεί το Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας που αγωνίζεται κατά της πολυ-αιρέσεως του Οικουμενισμού. Δήλωσε μάλιστα, ότι ο Πατριάρχης ξέρει πολύ καλά τι κάνει, διότι ο πατριάρχης είναι άριστος Διδάκτωρ του Κανονικού Δικαίου...!
Μόνον που η μεγίστη γκάφα και ανοησία του Λεμεσού είναι η άγνοια και ημιμάθειά του, δηλ. ότι ο οικουμενικός πατριάρχης έλαβε διδακτορικό Κανονικού Δικαίου από το Βατικανό (!) διότι η Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. απέρριψε το διδακτορικό του.
Πάμε τώρα να δούμε και επί της ουσίας τώρα του καλού κειμένου του Λεμεσού «κατά των ανθρώπινων ειδώλων»:
Μήπως σεβασμιώτατε άγιε Λεμεσού, οι εκατοντάδες ή και οι χιλιάδες των ορθοδόξων οπαδών σας, με την δική σας συστηματική και μεθοδική καλλιέργεια της αυτο-αγιοποιήσεώς σας, δεν σας έχουν αναγάγει στο βάθρο των αγιοποιημένων ειδώλων και των «Γκουρού της Ορθοδοξίας» και σας λατρεύουν άκριτα και αδιάκριτα, αντί να λατρεύουν τον μόνο αληθινό και τριαδικό Θεό;
Αυτό που δεν λέτε στους αναγνώστες σας είναι κάτι άλλο.
Τί είναι αυτό που δεν πληροφορείτε τον λαό του Θεού;
Ότι δηλαδή υπάρχουν μερικοί πονηροί, δόλιοι και πανούργοι Επισκόποι-κατασκόποι -ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος τους αποκαλεί κερκοπίθηκους (διότι πιθηκίζουν τα έργα του Διαβόλου)- όπου καλλιεργούν κυρίως για τους εαυτούς των την θετική φήμη του αγίου «Ακτιστοφωτιστή», του προφήτη και του θεόπτη, του μαθητή και απογόνου δήθεν μεγάλων Αγίων) ούτως ώστε οι αφελείς και κοινοί θνητοί να χάσκουν και να θαυμάζουν, ενίοτε οι θρησκόληπτοι και οι φανατικοί οπαδοί (ανεξαρτήτως ηλικίας) να λατρεύουν μια εξιδανεικευμένη και ωραιοποιημένη εξάπαντος μίαν ψεύτικη εικόνα (=είδωλον).
Η αλήθεια είναι, ότι τα τελευταία 20 χρόνια, έχω γνωρίσει κόσμο και κοσμάκη, όπου έρχονται σπίτι μου ή μου τηλεφωνούν και με πληροφορούν, ότι έχουν αποταχθεί πλέον το ψεύτικο είδωλον του λεγομένου και «Ακτιστοφωτιστή» των Κυπρίων. Είδωλο που καλλιεργεί ο ίδιος και οι α-νόητοι αυλικοί του.
Η αγιοποίησις ψευδο-προφητών,πλανεμένων, κακοδόξων, νεοΒαρλααμιτών, κομπογιαννιτών και θεομπαικτών ψευδοΓερόντων, όπως π.χ. ο Ιωσήφ ο Χαχανιστός, δεν είναι μιά τάση κυρίως των κομπογιαννιτών μαθητών του για δημιουργία ψεύτικων ειδώλων;
Είδωλα είναι μόνον οι ηθοποιοί, οι τραγουδιστές και οι ποδοσφαιριστές;
Γιατί αποκρύπετε άραγε και αυτήν την οπτική γωνία για την οποία το Χριστεπώνυμο πλήρωμα της μητροπόλεως μας φέρει μεγίστην άγνοια και αμάθεια; Γράφετε βέβαια κάποια πράγματα, και έχουν βάση διότι ισχύουν. Αλλά το παράδοξο είναι ότι εσείς θα έπρεπε να θεραπεύετε και όχι να δημιουργείτε εστίες και πηγές μόλυνσης ψιλής ειδωλολατρίας.
Στο ίδιο κείμενο για τα «Ανθρώπινα είδωλα» ο άγιος Λεμεσού καταγράφει, προωθεί και ειδωλοποιεί μεθοδικά και σκόπιμα την αγιοποίηση του ψευδο-προφήτη και νεοΒαρλααμίτη Γέροντά του.
Δηλαδή τί μας λέει κατ΄ουσίαν;
Μας λέει εμμέσως πλήν σαφώς, ότι: «πάψτε να έχετε ως είδωλα σας, ανθρώπους ποδοσφαιριστές, ηθοποιούς και τραγουδιστές, και ανταλάξετε εις την θέση εκείνων, ΕΜΕΝΑ τον «Ακτιστοφωτιστή» και Μητροπολίτη σας και τον «πανάγιο» Γέροντά ΜΟΥ Ιωσήφ τον Βαλτοπεδινό».... ο οποίος να σημειωθεί ότι κάγχαζε και χαχάνιζε ειρωνικά κατά των Πνευματικών και Μοναχών της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου, διότι εξέφραζαν την απλανή και ορθόδοξη διδασκαλία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας περί της εμψυχώσεως των εμβρύων. Σημειωτέον επ΄αυτού ότι ο γ. Ιωσήφ εξέφραζε δημόσια την άκρως κακόδοξη διδασκαλία των Λουθηροκαλβίνων και Εβραίων, ότι το έμβρυο εμψυχούται τον τρίτο μήνα, πράγμα που συνεπάγεται λογικά ότι επευλογείται δήθεν η έκτρωση και «διακοπή της κύησης» του αγέννητου ανθρώπινου εμβρύου.
Αυτός ο άνθρωπος, ο Γέροντας του Λεμεσού, ο Γέρων Ιωσήφ ο Βαλτοπεδινός, άραγε, θα πρέπει άπαντες να πιστεύσουμε και να γονατίσουμε τω Βαάλ, ότι ήταν «ντέ φάκτο» ένας σύγχρονος Θεόπτης και μέγας Προφητάναξ;
Ποιός Άγιος, Φωτισμένος Θεόπτης, Προφήτης και Φίλος του Θεού διεκήρυξε τέτοια μεγίστη κακοδοξία ανά τους αιώνες;
Συνεπώς, άραγε, οι νεοΒαλτοπεδινοί ταγοί μας, ο άγιος Λεμεσού και το συνάφι του, δεν καλλιεργούν άλλου είδους είδωλα, ψεύτικα είδωλα, Γκουρούδες, ψευτοαγίους, «φωτισμένους Γέροντες», ανθρώπινα είδωλα και αγιοποιήσεις απαράδεκτες, που στην μεθοδεία τους θα ζήλευε ακόμη και το Πνευματομάχο Βατικανό;
Εν κατακλείδι συμφωνώ σχεδόν στο κατά γράμμα και πνεύμα του κειμένου του, αλλά διαφωνώ στα σημεία και δή στο ιδιότυπο και ιδιόρυθμο κακόδοξο θεολογικό πνεύμα του, το οποίον πνεύμα του θεμελιώνει και ανυψώνει νέα ανθρώπινα είδωλα, το ψεύτικο είδωλο του Ιωσήφ του Βαλτοπεδινού.
Το εν λόγω είδωλο έχει συντριφθεί με την περίφημη βιβλιοκρισία των Πατέρων της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου, όπου πρόκειται για αποκαλυπτικές θεολογικές αντιρρήσεις και ιστορικές ενστάσεις που ξεθεμελιώνουν την νεοΒαλτοπεδινή φατριά τους.