Εξιστόρισεν εν ολίγοις, πως μετά την πρωτοβουλίαν τ η ς Α μ ε ρι κ α ν ι κ ή ς Ε π ι σ κ οπ ι κ ή ς Ε κ κ λ ησ ί α ς, πάσαι αι άλλαι Εκκλησίαι, εκτός της Λατινικής, συνεφώνησαν ότι πρέπει να συστηματοποιηθεί δράσις, σκοπόν έχουσα την κοινήν προσπάθειαν,
όπως η τ ο υ Χ ρ ι σ τ ο ύ Ε κ κ λ η σ ί α
παρίσταται εις τους αλλοθρήσκους, αν όχι επί του παρόντος η ν ω μ έ ν η, τουλάχιστον, ως μη αποτελουμένη εκ τμημάτων ασυμπαθώς προς άλληλα διακειμένων.
Η ιδέα η Χριστιανική, ετόνισεν ο κ. Βρυάκος, δεν δύναται να προοδεύση
ά ν ε υ ε ν ό τ η το ς.
Έχει δε μεγάλην ανάγκην ο κόσμος υπέρ ποτε της επικρατήσεως της Χριστιανικής ιδέας της Αγάπης και των αρχών του Χριστιανισμού, εφ΄ων βασίζεται ο νεότερος πολιτισμός. Σήμερον, ότε η Ιστορία εν μέρει επαναλαμβάνεται πάλιν, εις βάρους του Ελληνικού Έθνους, είναι παρήγορον,
ότι η ε ν Α μ ε ρ ι κ ή κ α ι Α γ γ λ ί α Χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ή Ε κ κ λ η σ ία
εξηγέρθη κατά της ανοχής των ισχυρών, όπως εν Έθνος καταστρέφεται, καίτοι είναι Χριστιανικόν.
Αι πολιτικοθρησκευτικαί εφημερίδες των δύο τούτων χωρών, υπεράσπισαν τα Ελληνικά δίκαια, όσον και ο ελληνικός Τύπος, αν μη καλλίτερον. {...} Είναι γνωστόν, ότι την πρωτοβουλίαν της Αμερικής η κ ο λ ο ύ θ η σ α ν π ά σ α ι α ι Ε κ κ λ η σ ί α ι, εν αις αι ορθόδοξοι Κων/λεως, Αθηνών, Αλεξανδρείας, Ιεροσολύμων, Αντιοχείας, Κύπρου και Σμύρνης, ης φευ! ο Μητροπολίτης έπεσε θύμα του μίσους των Κεμαλικών. Ε ν Γ ε ν ε ύ η το πρώτον κατ΄Αύγουστον 1920, η Εκκλησία Αλεξανδρείας αντιπροσωπεύθη υπό του αρχιεπισκόπου Νουβίας, του και μέλους της Αδελφότητος. Εν Αιγύπτω ιδρύθη τ ο 1 9 2 1 η Αδελφότης υ π ό ε ν ν έ α Χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ώ ν Ε κ κ λ η σ ι ώ ν κατά το Συνέδριον του Χελουάν του Οκτωβρίου. Τον παρελθόντα Οκτώβριον δ ε υ τ έ ρ α σ υ ν δ ι ά σ κ ε ψ ι ς τ ρ ι ή μ ε ρ ο ς εγένετο και έκτοτε ωργανώθη η Αδελφότης. Τα της διοικήσεως αυτής ανέλαβεν εκτελεστική επιτροπή 20 μελών εξ ων συμμετέσχον δύο Έλληνες κληρικοί και δύο λαικοί.
Της Αδελφότητος ταύτης το Καταστατικόν εκτυπούται και ελληνιστί, όπως ούτω καταστώσι γνωστοί οι σκοποί αυτής και η μέθοδος των εργασιών αυτής. Ο κ. Βρυάκος εξήγσεν, ότι, ως εκ του Καταστατικού, ου ανελύθησαν περικοπαί, εμφαίνεται η Αδελφότης,
ο ύ τ ε δ ο γ μ α τ ι κ ά ς σ υ ζ η τ ή σ ε ι ς ε π ι τ ρ έ π ε ι,
ο ύ τ ε δ ι α τ η ν ά μ ε σ ον κ α ι ο ρ γ α ν ι κ ή ν
έ ν ω σ ι ν των Ε κ κ λ η σ ι ώ ν ε ρ γ ά ζ ε τ α ι.
Σκοπός αυτής είναι προσέγγισις των θεωρούντων την ενότητα της Πίστεως αναγκαίαν,
ε ι ς ο ι α ν δ ή π ο τ ε Χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ή ν Ε κ κ λ η σ ί α ν
κ α ι α ν α ν ή κ ο υ σ ι.
Δια της προσεγγίσεως των μελών των διαφόρων Ε κ κ λ η σ ι ώ ν
θ α π ρ ο σ ε γ γ ί σ σ ω σ ι κ α ι α ι Ε κ κ λ η σ ί α ι.
Θα αυξήση η μεταξύ των μετασχουσών Εκκλησιών συμπάθεια και επ΄αγαθώ αλληλοεπίδρασις και θα σταθή αφορμή συνεργασίας προς σκοπούς αγαθούς, κοινούς, φιλανθρωπικούς, κοινωνικούς, ηθικούς και διαδόσεις του Ευαγγελίου εις τους μη γνωρίσαντας τους θείους του Χριστού λόγους.
{...} Εξ αντιθέτου, όμως πολλά έχομεν ωφεληθώμεν εκ του συγχρωτισμού μετά κληρικών και λαικών, άλλων Εκκλησιών διακρινομένων επί μορφώσει, χριστιανικώ ζήλω και επιθυμία προσεγγίσεως προς την Εκκλησίαν εκείνην, ην ονομάζουσιν ''Αγίαν Ορθόδοξον Ελληνικήν'' και ης την αρχαιότητα και τας Συνόδους αναγνωρίζουσι. Κατέληξε δε ο κ. Βρυάκος δι΄ανακοινώσεώς του, τι απεφασίσθη κατά την τελευταίαν συνέλευσιν της ολομελείας της Αδελφότητος: α). Όπως συστηθεί ε ι ς τ α ς δ ι α φ ό ρ ο υ ς Ε κ κ λ η σ ί α ς να γίνη την Κυριακήν 20 Μαίου σ ύ γ χ ρ ο ν ο ν κ ή ρ υ γ μ α εν τοις Ναοίς των Εκκλησιών, των μέλη συμμετέχουσι της Αδελφότητος, αναπτύσουν τα αγαθά της κοινής προσπαθείας π ρ ο ς π ρ ο σ έ γ γ ι σ ι ν τ ω ν Χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ώ ν Ε κ κ λ η σ ι ώ ν και γίνη θερμοτέρα η προσευχή δ ι α τ η ν Ε ν ό τ η τ α τ η ς Π ί σ τ ε ω ς. β). Όπως η Αδελφότης έλθη ε ι ς ε π ι κ ο ι ν ω ν ί α ν ε π ί σ η μ ον προς τας διαφόρους εν Αιγύπτω χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ά ς ε κ κ λ η σ ί α ς και δι΄άλλους σκοπούς (σχετιζομένους προς το αγαθόν π α σ ώ ν τ ω ν Χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ώ ν Ε κ κ λ η σ ι ώ ν και των μελών αυτών), ειδικώτερον δε προς συλλογήν εράνων εν τοις ναοίς τ ω ν Α ι γ ύ π τ ω Χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ώ ν Ε κ κ λ η σ ι ώ ν υπέρ των αναξιοπαθούντων μελών της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Μ. Ασίας.
Τούτο εις απάντησιν εκκλήσεως της εν Λονδίνω προς τον σκοπόν τούτον ιδρυθείσης Επιτροπής (ης συμμετέχουσιν
ο α ρ χ ι ε π ί σ κ ο π ο ς Κ α ν τ ε ρ β ο υ α ρ ί α ς
και ο Πρωθυπουργός), ην απηύθυνε προς την Αδελφότητα, κρίνουσα, ότι αύτη δύναται να χρησιμεύση ως μέσον επικοινωνίας
π ρ ο ς τ α ς ε ν Α ι γ ύ π τ ω Χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ά ς Ε κ κ λ η σ ί α ς.
Τη ομοφώνω γνώμη των παρόντων παρεκλήθη
ο Γ ε ν. Γ ρ α μ μ α τ ε ύ ς τ η ς Α δ ε λ φ ό τ η τ ο ς κ. Α. Σκωτ,
όπως ο Πρόεδρος της Αδελφότητος διαβιβάση προς τον Αρχηγόν της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας εν Αιγύπτω, τον Μακαριώτατον Πατριάρχην Αλεξανδρείας κ. Φώτιον, την επιθυμίαν των Ελληνορθοδόξων μελών της Αδελφότητος προς πραγματοποίησιν των δύο τούτων ευχών της Αδελφότητος.
Ο κ. Σκωτ εγερθείς εξέφρασε δι' ολίγων την χαράν αυτού δια την επέκτασιν του πνεύματος των σκοπών της Αελφότητος προς τοις Ορθοδόξοις Έλλησι.
Τούτο έχει δια πάντας τους χριστιανούς σημασίαν, διότι η Εκκλησία αύτη είναι αρχαιοτέρα και η περισσότερον εργασθείσα επί εκατονταετηρίδες προς ανάπτυξιν και διάδοσιν της Θρησκείας του Χριστού. {...}
ΣΑΝ ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Όταν γραφόταν η είδηση για την συνεδρίαση της ''Αδελφότητας Προς Ενότητα της Πίστεως'' στο Κάιρο της Αιγύπτου, λίγες ημέρες αργότερα άρχιζε το γνωστό ''Πανορθόδοξο'' Συνέδριο της Κων/πολης (10 Μαίου - 8 Ιουνίου 1923), που θα αποφάσιζε την αλλαγή του εκκλησιαστικού ημερολογίου, ως πρώτη έμπρακτη εφαρμογή των νέων ειωθότων της σχεδιαζόμενης Παγκόσμιας, ''Οικουμενικής Εκκλησίας''. Λίγο πριν λήξει το Συνέδριο προηγήθηκαν έκτροπα στο Πατριαρχείο, απόρροια των ήδη γνωστών σχισμάτων που δημιουργούσε ο Μελέτιος Μεταξάκης από όπου και αν περνούσε: στα Ιεροσόλυμα, στην Κύπρο, στην Αθήνα, στην Αμερική και μετά στην Πόλη... Ο ημερήσιος Τύπος κατέγραφε καθημερινά τις εξελίξεις, όπως και το εκκλησιαστικό περιοδικό ''ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ'', εκ του οποίου καταγράφεται πως:
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΝ ΕΝ ΤΟΙΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΙΣ
Κατά τηλεγραφικάς πληροφορίας εξειλίχθησαν εις τα Πατριαρχεία απαίσιαι σκηναί, οργανωθείσαι παρ΄Ελλήνων δυστηχώς.
Πλήθος Λαού, οδηγούμενον υπό των κομματαρχών του Γαλατά, κατέκλυσε το Πατριαρχείον, ζητούν την παραίτησιν του Πατριάρχου.
Οι Μικρασιάται εζήτησαν ως Πατριάρχην τον Μητροπολίτην Καισαρείας κ. Νικόλαον.
Άτομα τινά εκ του πλήθους έθραυσαν τα έπιπλα της αιθούσης του Συμβουλίου του Διορθοδόξου Συνεδρίου.
Το Συνέδριον διεμαρτυρήθη προς τας Αρμοστείας.
Το πλήθος εξηκολούθησε παραμένον προ των Πατριαρχείων, εδέησε δε να αναμιχθή η Τουρκική Αστυνομία και η Διασυμμαχική, ήτις διέλυσεν αυτό.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης μετά τας σκηνάς εδήλωσε τα εξής:
''Είμαι Πατριάρχης της Ορθοδοξίας και μένω.
Τας σκηνάς εδημιούργησεν γνωστός καταχραστής έφορος της κοινότητας Γαλατά, στρατολολογίσας έναντι 500 λιρών διάφορα άτομα.''