ΜΙΑ ΦΩΤΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ Ν' ΑΝΑΨΕΙ!

<p></p><div class="separator" style="clear: both; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEivWNjCZZaosdnWr0MhfXMVIOpO1hoDJB0PVI8h0KmRNF0A-GMqB45Y8chHvdx9QVqEJo143_MsxhPnG1BKZiFPWCR1TT9nQTU1b-vKgDoEobrLfv3Tj-bnMYEzKASEACnoLBXNwqCvpxsiGCcZqaBYoGAo2RpPglIxS6mEbs1upkJ08uOYAyP_DHpp=s400" style="background-color: white; color: #da1700; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><img border="0" data-original-height="322" data-original-width="400" height="432" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEivWNjCZZaosdnWr0MhfXMVIOpO1hoDJB0PVI8h0KmRNF0A-GMqB45Y8chHvdx9QVqEJo143_MsxhPnG1BKZiFPWCR1TT9nQTU1b-vKgDoEobrLfv3Tj-bnMYEzKASEACnoLBXNwqCvpxsiGCcZqaBYoGAo2RpPglIxS6mEbs1upkJ08uOYAyP_DHpp=w537-h432" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: none; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.5) 1px 1px 5px; padding: 8px; position: relative;" width="537" /></a></div><span style="background-color: white;"> </span><p></p><p style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; text-align: justify;"><span style="background-color: white; font-size: large;">          Όλοι σήμερα πασχίζουν να κατανοήσουν την παραπάνω αλήθεια: το μυαλό του ανθρώπου, κατεξοχήν του νέου ανθρώπου που μαθαίνει τον κόσμο καθώς ανοίγεται στη ζωή, δεν είναι δοχείο απλώς να το γεμίζεις με πληροφορίες και γνώσεις - και αυτές βεβαίως απαραίτητες σ' έναν κόσμο μάλιστα σήμερα που οι γνώσεις του με τα τεχνολογικά μέσα έχει πολλαπλασιαστεί κατά γεωμετρική πρόοδο. Το μυαλό κατά τον φιλόσοφο και σπουδαίο βιογράφο μεγάλων προσωπικοτήτων της αρχαιότητας (45-120 μ.Χ.) Πλούταρχο συνιστά κάτι πολύ βαθύτερο και ανώτερο και ιερότερο: εκφράζει το βάθος του ανθρώπου, το οποίο περιμένει την κατάλληλη στιγμή να ανάψει, να φωτίσει τον κόσμο, να καθαρίσει ίσως κάθε τι περιττό. Είναι μία φωτιά πριν...αναφτεί, μία λάβα που περιμένει τη στιγμή να ξεχυθεί προς τα έξω! Κι είναι τούτο μία αλήθεια, την οποία καθάρισε και ανέπτυξε η χριστιανική πίστη, η οποία μίλησε για τον άνθρωπο ως "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν Θεού" δημιουργημένο. Ο άνθρωπος και μάλιστα το κέντρο του: ο νους του ή αλλιώς η καρδιά του με την ενέργεια της διάνοιάς του, δημιουργήθηκε ως ένας δεύτερος "θεός", ως να επανέλαβε ο Θεός στη δημιουργία εκείνου τον Ίδιο! Μπορεί να τραυματίστηκε η εικόνα του Θεού μέσα του λόγω της ανυπακοής του προς τον Δημιουργό του, όμως δεν χάθηκε εντελώς. Κι αυτό διαπιστώνεται από τα κείμενα των μη χριστιανών συγγραφέων και φιλοσόφων, σαν του Πλούταρχου: καταλαβαίνουν το μεγαλείο του ανθρώπου, αλλά χωρίς να φτάνουν βεβαίως στο όριο της θέας της μεγαλειότητας αυτής! </span></p><p style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; text-align: justify;"><span style="background-color: white; font-size: large;">          Λοιπόν, το μυαλό του ανθρώπου, κατά τον Πλούταρχο που δεν έχει τη δυνατότητα διεισδύσεως στο αποκαλυπτικό σημείο της Βιβλικοπατερικής παραδόσεως, είναι φτιαγμένο για να καίει και να λάμπει και να φωτίζει! Για να γίνει όμως αυτό τι λέει ο γνωστός αρχαίος φιλόσοφος των πρώτων χριστιανικών χρόνων αλλά μη χριστιανός ο ίδιος; Χρειάζεται κάποιος να ανάψει τη φωτιά του αυτή. Χρειάζεται δηλαδή κάποιος να τον εμπνεύσει! Κι αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από τον δάσκαλο, που μπορεί να είναι ο κλασικός δάσκαλος αλλά και ο γονιός και κάθε άλλος που νιώθει την ευθύνη του απέναντι στους άλλους, κυρίως όμως στους νέους. </span></p><p style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; text-align: justify;"><span style="background-color: white; font-size: large;">          Εμπνευσμένους δασκάλους δεν χρειάζεται η νεολαία μας από την άποψη αυτή; Ανθρώπους που θα τους παρακινήσουν και θα τους δείξουν τον δρόμο, ανθρώπους που θα θερμάνουν την ήδη εν...υπνώσει ευρισκομένη "πυρακτωμένη" καρδιά τους. Κι αυτό σημαίνει δύο πράγματα: Πρώτον, ότι οι δάσκαλοι αυτοί έχουν... φωτιά και έμπνευση! Διότι πώς να δώσεις αυτό που δεν έχεις; "Πρέπει να καθαριστείς πρώτα για να καθαρίσεις τους άλλους, πρέπει να φωτιστείς για να φωτίσεις" λέει ο μέγας Πατέρας και σοφός Διδάσκαλος άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Και δεύτερον, η φλόγα και η έμπνευση που θα δοθεί στους νέους για να λαμπαδιάσουν κι αυτοί πρέπει να είναι προς το αγαθό και προς τις αξίες της ζωής. Διότι διαφορετικά τα πράγματα οδηγούνται προς την καταστροφή - αυτά που διαδραματίζονται στις ημέρες μας με την όλη ορμητικότητα των παθιασμένων νέων με φορά προς το κακό και το έγκλημα, δεν επιβεβαιώνουν την αλήθεια αυτή; </span></p><p style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; text-align: justify;"><span style="background-color: white; font-size: large;">          Ναι, πράγματι η παιδεία μας σ' ένα μεγάλο βαθμό πάσχει - περισσότερο αντιμετωπίζονται οι νέοι μας ως δοχεία που πρέπει να τους γεμίσουμε το κεφάλι με όλων των ειδών τις γνώσεις και τις πληροφορίες! Κι αυτό θα πει ότι και τον άνθρωπο δεν κατανοούμε: κυρίως το βάθος του νου του και το μυστήριο του μυαλού του, αλλά και τη σημασία της εκπαίδευσης και της παιδείας. Κι ο λόγος του Πλούταρχου, τον οποίο προσυπογράφει και η χριστιανική ανθρωπολογία και παιδαγωγική, έρχεται αφυπνιστικός: "το μυαλό είναι φωτιά που πρέπει να ανάψει"! Πολύ περισσότερο όμως είναι αφυπνιστικός ο λόγος του ίδιου του ενανθρωπήσαντος Θεού μας, ο Οποίος απεκάλυψε: "ήλθα να βάλω φωτιά στις καρδιές των ανθρώπων. Κι αυτός είναι ο πόθος μου: να τη δω αναμμένη"! Ο κατεξοχήν εμπνευστής των ανθρώπων είναι ο Χριστός. Κι έπειτα όλοι οι άγιοί Του. Γιατί κι αυτοί έχοντας τη φλόγα της Πεντηκοστής μέσα τους μπορούν να τη μεταδίδουν και να ξεσηκώνουν τις καρδιές. Γι' αυτό και όχι μόνο στον χώρο της παιδείας αλλά σε κάθε χώρο, κυρίως δε στην Εκκλησία, παρακαλούμε για ανθρώπους εμπνευσμένους. Εμπνευσμένους από Πνεύμα Θεού πρωτίστως ώστε αυτό που θα λένε και θα κάνουν θα είναι η φωτιά που θα φουντώνει και εμάς τους απλούς ανθρώπους. Όση στάχτη και να έχουμε μαζέψει, όλο και κάποια σπίθα ακόμη σιγοκαίει. Γιατί τη συντηρεί μέσα στην ευσπλαχνία Του ο ίδιος ο Θεός μας! </span></p><p style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; text-align: justify;"><span style="background-color: white; font-size: large;"><br /></span></p><p style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; text-align: justify;"><span style="background-color: white; font-size: large;"><br /></span></p><p style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; text-align: right;"><span style="background-color: white; font-size: large;"><a href="http://pgdorbas.blogspot.com/2022/02/blog-post_10.html" target="_blank"><b><span style="color: #2b00fe;">ΠΗΓΗ</span></b></a></span></p>

ΜΙΑ ΦΩΤΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ Ν' ΑΝΑΨΕΙ!

            Όλοι σήμερα πασχίζουν να κατανοήσουν την παραπάνω αλήθεια: το μυαλό του ανθρώπου, κατεξοχήν του νέου ανθρώπου που μαθαίνει τον κ...

Διαβάστε περισσότερα »

Η αξία της προσκυνήσεως των εικόνων

<p>  </p><h3 class="post-title entry-title" itemprop="name"></h3><div class="post-header"><div class="post-header-line-1"></div></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-7057626253846700156" itemprop="description articleBody"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhNN-JrULSsIYmHXrXKFPwtt1Z_JLsg6Uk0vef8ciTuuLqLPtqSmFc11xBndqoJfKom-0JP3s2QlMxQ0Y6956GT-_uB-zZGNekoFrWoGy2ZJB3b5wv8HyWkSwpb6H0r9y-Z17bGqpywbs958fWWyx7YqLB-TUQjW0vUi3tETiY-KFlxtn9a9lqyFJ4dQw=s400" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="300" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhNN-JrULSsIYmHXrXKFPwtt1Z_JLsg6Uk0vef8ciTuuLqLPtqSmFc11xBndqoJfKom-0JP3s2QlMxQ0Y6956GT-_uB-zZGNekoFrWoGy2ZJB3b5wv8HyWkSwpb6H0r9y-Z17bGqpywbs958fWWyx7YqLB-TUQjW0vUi3tETiY-KFlxtn9a9lqyFJ4dQw=w240-h320" width="240" /></a></div><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Γράφει ο Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων στο «Λειμωνάριο»:<o:p></o:p></span></b></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Ἕνας ἔγκλειστος ἀσκητής πολεμεῖτο σκληρά ἀπό τόν δαίμονα τῆς πορνείας. Ὁ γέροντας ἔκλαιγε ἀπαρηγόρητα.</span></b></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-Ὡς πότε θά μέ πολεμᾶς; Φύγε ἀπό κοντά μου. Γέρασες μαζί μου.</span></b></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-Ὁρκίσου ὅτι δέ θά πεῖς σέ κανέναν αὐτό, πού θά σοῦ ζητήσω. Καί δέ θά σέ ἐνοχλήσω ξανά. Εἶπε ὁ διάβολος.</span></b></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-Μά τόν Ὕψιστο, δέ θά πῶ σέ κανέναν τίποτε. Ὁρκίστηκε ὁ ἀσκητής.</span></b></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-Νά μήν προσκυνήσεις ἄλλη φορά αὐτή τήν εἰκό να, πού ἔχεις στο κελλί σου.</span></b></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">- Ἄφησέ με νά τό σκεφτῶ. Εἶπε ὁ ἀσκητής.</span></b></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Τήν ἄλλη μέρα πῆγε ὁ ἔγκλειστος μοναχός στόν ἀββᾶ Θεόδωρο αἰλιώτη καί τοῦ τά ἐξομολογήθηκε ὅλα.</span></b></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Τοῦ εἶπε ὁ ἀββᾶς.</span></b></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-Παγιδεύτηκες, πάτερ, καί ὁρκίστηκες στόν δαίμονα. Καλά ἔκανες ὅμως, πού τό ὁμολόγησες. Εἶναι προτιμότερο νά μήν ἀφήσεις στην πόλη πορνεῖο, πού νά μήν μπεῖς, παρά νά ἀρνηθεῖς τήν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, πού κρατάει στήν ἀγκαλιά της τόν Κύριο. Μάθε ὅτι μεγαλύτερη ἁμαρτία καί ἀπό τήν ἀκαθαρσία τῆς πορνείας εἶναι ἡ μή προσκύνηση τῶν εἰκόνων.</span></b></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Ὁ ἀσκητής ἐπέστρεψε στό κελλί του ἀναπαυμένος. Νάσου καί ὁ διάβολος.</span></b></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">-Κακόγερε, τόν ἔβριζε, ἐπίορκε, παλιόγερε...</span></b></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Βλέπεις ὅτι ὁ δαίμονας προτίμησε νά τόν ρίξει στή μή προσκύνηση τῆς εἰκόνας, παρά στην πορνεία;».</span></b></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"><br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 14pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Από το βιβλίο Μοναχῆς Ὀλυμπιάδος Ντίτορα «Ὁ Πρίγκιπας τῆς ἐρήμου»<o:p></o:p></span></b></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 12pt; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> υπο Ν.Βοϊνέσκου</span></b></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 12pt; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></b></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: right;"><b><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 12pt; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><a href="http://agiabarbarapatras.blogspot.com/2022/02/blog-post_12.html" target="_blank"><span style="color: #2b00fe;">ΠΗΓΗ</span></a></span></b></p></div>

Η αξία της προσκυνήσεως των εικόνων

   Γράφει ο Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων στο «Λειμωνάριο»: «Ἕνας ἔγκλειστος ἀσκητής πολεμεῖτο σκληρά ἀπό τόν δαίμονα τῆς πορνείας. Ὁ γέροντας...

Διαβάστε περισσότερα »

ΑΡΧΗ ΤΡΙΩΔΙΟΥ (ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ)

<p></p><div class="separator" style="clear: both; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjAxDesH_vNK61QgH-ZrKV5Sd3WIE9xjGOwKucHnVuOMPhwF13TDjUuJvTVmMiHqKJXfoSRiHDz_eVpeB0SjLHHYfwim9K3VcXR7K3rFNFP1qYUQkvPS-abVVgbVhss6noYSUBBwhf6P8pwKgGZGAKsKd6ZLZpnqrgPtnQ6HVV-HUJMR2iCXHo9bOkl=s1600" style="background-color: white; color: #da1700; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration-line: none;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="567" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjAxDesH_vNK61QgH-ZrKV5Sd3WIE9xjGOwKucHnVuOMPhwF13TDjUuJvTVmMiHqKJXfoSRiHDz_eVpeB0SjLHHYfwim9K3VcXR7K3rFNFP1qYUQkvPS-abVVgbVhss6noYSUBBwhf6P8pwKgGZGAKsKd6ZLZpnqrgPtnQ6HVV-HUJMR2iCXHo9bOkl=w426-h567" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: none; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.5) 1px 1px 5px; padding: 8px; position: relative;" width="426" /></a></div><span style="background-color: white;"> </span><p></p><p class="MsoNormalCxSpMiddle" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; line-height: 20.286px; margin-left: 2.85pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span face=""Arial",sans-serif" style="background-color: white; font-size: 13pt; line-height: 26px;">«<i>Από σήμερα, στον εσπερινό της Κυριακής, αρχίζουν να συμψάλλονται οι ύμνοι που περιέχονται στο λειτουργικό βιβλίο του Τριωδίου. Σε μερικούς ναούς πριν την έναρξη του εσπερινού τίθεται κάτω από την εικόνα του Χριστού στο τέμπλο σε ευτρεπισμένο σκαμνί το λειτουργικό βιβλίο του Τριωδίου, όπου προσέρχεται ο πρωτοψάλτης (ο οποίος εκπροσωπεί όλους όσοι υπηρετούν στο αναλόγιο), βάζει μπροστά στην εικόνα τρεις μετάνοιες, ασπάζεται την εικόνα, παίρνει στα χέρια του το Τριώδιο και το ασπάζεται, κάνει πάλι τρεις μικρές μετάνοιες και απέρχεται μαζί με το Τριώδιο στην οικεία του θέση</i>».<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormalCxSpMiddle" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; line-height: 20.286px; margin-left: 2.85pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span face=""Arial",sans-serif" style="background-color: white; font-size: 13pt; line-height: 26px;">Μία βαθειά συμβολική κίνηση με το ξεκίνημα της περιόδου του Τριωδίου, για να προβληθούν δύο κυρίως πράγματα: <i>πρώτον</i>, η μεγάλη σημασία του λειτουργικού βιβλίου που φέρει την ονομασία «Τριώδιον» - παραλαβή του από τον πρωτοψάλτη μπροστά στην εικόνα του Κυρίου σαν να προσφέρει Εκείνος στον εκπρόσωπο του λαού στις λειτουργικές συνάξεις τα λόγια που απηχούν το Πνεύμα Του και ευαρεστείται ο Ίδιος να ακούει∙ και δεύτερον, η προσκύνηση του εκπροσώπου του λαού (ο ψάλτης είναι εκείνος που για λόγους ευταξίας λέει όσα ο λαός πάντοτε έλεγε) που φανερώνει ότι ενώπιον του Κυρίου η μόνη ορθή στάση και κίνηση είναι η υπακοή. Κι η υπακοή αυτή εξαγγέλλεται με τον πιο δυνατό τρόπο όταν ο άνθρωπος πορεύεται κατά τα κελεύσματα των ύμνων του Τριωδίου, δηλαδή προσπαθεί να ζει με μετάνοια ως διαρκή επιστροφή προς τον Θεό. Διότι το Τριώδιο ως βιβλίο της Εκκλησίας αλλά και ως περίοδος που χρωματίζεται από το περιεχόμενο του βιβλίου αυτού τη μετάνοια πρωτίστως προβάλλει και διακηρύσσει.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormalCxSpMiddle" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; line-height: 20.286px; margin-left: 2.85pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span face=""Arial",sans-serif" style="background-color: white; font-size: 13pt; line-height: 26px;">Από τον εσπερινό της ημέρας λοιπόν ουσιαστικά εισερχόμαστε στην πιο ιερή και κατανυκτική περίοδο όλου του χρόνου, η οποία διαρθώνεται σε τρία μέρη: το εισαγωγικό μέρος (Κυριακές Τελώνου και Φαρισαίου, Ασώτου, Απόκρεω και Τυρινής, ήτοι τρεις εβδομάδες), το καθαυτό μέρος, τη Μεγάλη Σαρακοστή (αρχής γενομένης από την Καθαρά Δευτέρα έως το Σάββατο του Λαζάρου) και το τρίτο και τελευταίο που συνιστά και το όλο σκοπό και την αποκορύφωση, τη Μεγάλη Εβδομάδα. Είναι αυτονόητο βεβαίως ότι από την άποψη αυτή η θεώρηση πολλών, δυστυχώς και χριστιανών, περί του Τριωδίου ως της περιόδου του ξεφαντώματος και του «ξεσαλώματος» κοινώς των ανθρώπων δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα της εκκλησιαστιακής περιόδου και ζωής. Στην κοσμική θεώρηση ο άνθρωπος χάνει τον εαυτό του και νεκρώνεται πνευματικά. Διότι στρέφεται «ολοσχερώς» προς τον θάνατο που φέρνει το αμαρτωλό φρόνημα. Στην εκκλησιαστική θεώρηση ο άνθρωπος βρίσκει τον εαυτό του και το μεγαλείο της δημιουργίας του. Διότι ενσκύπτει μέσα στην καρδιά του προκειμένου να την καθαρίσει από κάθε τι εμπαθές μέσω της μετανοίας και τη ζωής της εγκρατείας, ώστε να βλαστήσει το ομορφότερο άνθος που καταξιώνει τον άνθρωπο: την αληθινή αγάπη.</span></p><p class="MsoNormalCxSpMiddle" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 13.524px; line-height: 20.286px; margin-left: 2.85pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span face=""Arial",sans-serif" style="background-color: white; font-size: 13pt; line-height: 26px;"><br /></span></p><p class="MsoNormalCxSpMiddle" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20.286px; margin-left: 2.85pt; text-align: right; text-indent: 36pt;"><span style="background-color: white; font-size: 17.3333px;"><a href="http://pgdorbas.blogspot.com/2022/02/blog-post_17.html" target="_blank"><b>ΠΗΓΗ</b></a></span></p>

ΑΡΧΗ ΤΡΙΩΔΙΟΥ (ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ)

  « Από σήμερα, στον εσπερινό της Κυριακής, αρχίζουν να συμψάλλονται οι ύμνοι που περιέχονται στο λειτουργικό βιβλίο του Τριωδίου. Σε μερικο...

Διαβάστε περισσότερα »