Τρίτη 19 Μαρτίου 2019

Επιστολή Γέροντος Φιλοθέου (Ζερβάκου) προς τον Καθηγούμενον της Ι. Μονής Διονυσίου Αγίου Όρους Γέροντα Γαβριήλ

ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ



ΠΗΓΗ: Π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ,
 ''Ο ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ'' 
ΕΚΔ. 2014, 
ΣΕΛ. 279-283



ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ















Ο Καβάλας Στέφανος στον Καθολικό Ναό του Αγίου Παύλου (+ΒΙΝΤΕΟ)

katholikos 2

Κάτι πολύ ευχάριστο συνέβη στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία που τελέστηκε το απόγευμα του Σαββάτου 16 Μαρτίου 2019 στον Καθολικό Ναό Αγίου Παύλου της Καβάλας προεξάρχοντος του Καθολικού Αρχιεπισκόπου Κέρκυρας, Ζακύνθου, Κεφαλληνίας & Τοποτηρητή του Αποστολικού Βικαριάτου Θεσσαλονίκης, Σεβ. Ιωάννη Σπιτέρη.
Κατα το τέλος της Θεία Λειτουργίας για τη Σύναξη της Τεσσαρακοστής, τον ναό και τους πιστούς επισκέφθηκε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. Στέφανος μαζί με τον οδηγό του (έπειτα απο πρόσκληση της Καθολικής Εκκλησίας).
Ανταλλάχθηκαν χαιρετισμοί και ευχές μεταξύ των δυο θρησκευτικών ηγετών και μεταξύ των παρευρισκόμενων. Τέλος, αμφότεροι ο Μητροπολίτης και ο Καθολικός Αρχιεπίσκοπος αντάλλαξαν δώρα και βγήκαν αναμνηστικές φωτογραφίες.
Να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας το «παρών» έδωσαν ο Αντιπεριφερειάρχης Καβάλας Θόδωρος Μαρκόπουλος, η Δήμαρχος Καβάλας Δήμητρα Τσανάκα και ο υποψήφιος Δήμαρχος Μάκης Παπαδόπουλος.
H επίσκεψη του Μητροπολίτου κ. Στέφανου καθώς και των υπολοίπων προσκεκλημένων ήταν αναμφίβολα το κυριότερο αντικείμενο σχολιασμού μεταξύ των πιστών που βρέθηκαν στην Καθολική Εκκλησία Αγίου Παύλου, με όλους να μιλούν με τα καλύτερα λόγια και να αποκομίζουν τις καλύτερες εντυπώσεις.







katholikos 1
katholikos 1


ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ (5)








ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ



ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ



























Ὁ Συνοδικὸς Ἑορτασμὸς τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας


ΟΠΩΣ κάθε χρόνο, ἔτσι καὶ φέτος ἑωρτάσθηκε μὲ λαμπρότητα ἡ Ἑορτὴ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας, ὡς κατ᾿ ἐξοχὴν Ἑορτὴ Αὐτῆς.

Τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς Α’ τῶν Νηστειῶν, 4/17.3.2019, τελέσθηκε ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία στὸν ἱστορικὸ Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίας Παρασκευῆς στὸ Μοναστηράκι, στὸ παλαιὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν.
orthodoxias 1

Στὴν Θεία Λειτουργία προεξῆρχε ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Καλλίνικος. Ἔλαβαν μέρος, ὅπως εἶχε Συνοδικὰ ἀποφασισθεῖ, οἱ Σεβασμ. Μητροπολῖτες Θεσσαλονίκης κ. Γρηγόριος καὶ Δημητριάδος κ. Φώτιος. Ἔψαλε ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιαστικὴ Βυζαντινὴ Χορωδία ὑπὸ τὴν διεύθυνσι τοῦ Μουσικοδιδασκάλου κ. Μιχαὴλ Μακρῆ. Παρέστη πλῆθος Ὀρθοδόξων πιστῶν. Τὸν θεῖο λόγο κήρυξε ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Φώτιος.
orhodoxias 2

Μετὰ τὸ πέρας τῆς Θ. Λειτουργίας τοῦ Μεγάλου Βασιλείου ἀνεγνώσθησαν τὰ ἀποσπάσματα τοῦ Συνοδικοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας ἔξωθεν τοῦ Ναοῦ.

ΤΟ ΕΣΠΕΡΑΣ, στὶς 18:00, πραγματοποιήθηκε ἡ Συνοδικὴ Ἐκδήλωση γιὰ τὴν μεγάλη αὐτὴ Ἑορτὴ στὴν Αἴθουσα τοῦ Φιλολογικοῦ Συλλόγου «Παρνασσὸς» στὴν Πλατεῖα Καρύτση τῶν Ἀθηνῶν, ἐνώπιον ἐκλεκτοῦ καὶ πυκνοῦ ἀκροατηρίου.
orthodoxias 3

Στὴν Ἐκδήλωση παρέστησαν ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας μας Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Καλλίνικος, οἱ Σεβασμ. Μητροπολῖτες Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος κ. Γερόντιος, Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας κ. Χρυσόστομος, Θεσσαλονίκης κ. Γρηγόριος, Δημητριάδος κ. Φώτιος, Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς κ. Κυπριανός, οἱ Θεοφιλ. Ἐπίσκοποι Μεθώνης κ. Ἀμβρόσιος καὶ Γαρδικίου κ. Κλήμης, ἀρκετοὶ Κληρικοί μας, Μοναχοὶ καὶ Μοναχές, καὶ πλῆθος εὐσεβῶν πιστῶν.
orthodoxias 4
orthodoxias 5

Παρουσιαστὴς τῆς Ἐκδηλώσεως ἦταν ὁ Πρωτοπρ. π. Μιχαὴλ Κωνσταντινίδης, ὁ ὁποῖος ἔκανε καὶ τὴν Εἰσαγωγὴ αὐτῆς.
orthodoxias 9

Στὸ Μέρος Α’ τῆς Ἐκδηλώσεως, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιαστικὴ Βυζαντινὴ Χορωδία ὑπὸ τοῦ διεύθυνση τοῦ Μουσικολογιωτάτου κ. Μιχαὴλ Μακρῆ ἀπέδωσε μὲ ἐπιτυχία ἐπίκαιρα μέλη τῆς περιόδου ἀπὸ τὸ θησαυροφυλάκειο τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας μουσικῆς παραδόσεως: «Τῇ Ὑπερμάχῳ», Κοντάκιον Ἀκαθίστου Ὕμνου, «Τὴν Ἄχραντον Εἰκόνα Σου», Ἀπολυτίκιον, «Τὸν σαρκὶ ἑκουσίως», ἦχος α’, Στιχηρὸν Ἀναστάσιμον, Ἰωάννου Πρωτοψάλτου, «Τὴν ὡραιότητα τῆς Παρθενίας σου», ἦχος γ’, Θεοτοκίον, «Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις», ἦχος πλ. β’, Κοντάκιον Μ. Κανόνος, Πέτρου Λαμπαδαρίου, «Ἔδωκας κληρονομίαν», ἦχος πλ. δ’, Μ. Προκείμενον Τεσσαρακοστῆς, «Οὐ κατέλιπες Θεοτόκε», ἦχος γ’, Στίχος ἐκ τοῦ ὀκταήχου διχόρου Ἀπολυτικίου, Ἰωάσαφ Διονυσιάτου, «Τίς Θεὸς μέγας», ἦχος βαρύς, Προκείμενον, Πέτρου Λαμπαδαρίου.
orthodoxias 6
orthodoxias 7


Στὸ Μέρος Β’, ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς ἔκανε τὴν Πανηγυρικὴ Ὁμιλία μὲ θέμα: «1919-2019, Ἑκατὸ ἔτη μιᾶς ἀντορθοδόξου πορείας. Ἡ καθοριστικὴ συμβολὴ τῆς ἐν Ἑλλάδι ἐπισήμου Ἐκκλησίας στὴν θεμελίωση καὶ ἐξέλιξη τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως», ἡ ὁποία καὶ θὰ δημοσιευθεῖ. Μὲ ἀπόλυτη τεκμηρίωση, βάσει τῶν ἱστορικῶν πηγῶν, ἀποδείχθηκε ἡ καθοριστικὴ συμβολὴ τῶν πρωτεργατῶν τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως στὴν Ἑλλάδα, οἱ ὁποῖοι συνέδεσαν ἐξ ἀρχῆς τὴν οἰκουμενιστικὴ αἱρετικὴ ἐκτροπὴ μὲ τὸ θέμα τῆς Ἡμερολογιακῆς Μεταρρυθμίσεως, καὶ ἐξήχθησαν ἀσφαλῆ συμπεράσματα γιὰ τὴν πλήρη ἐκτροπὴ τῆς Οἰκουμενιστικῆς ἐξελίξεως, καὶ μάλιστα μέσῳ τοῦ προσφάτου σταθμοῦ στὴν ἀποστατικὴ αὐτὴ πορεία, δηλαδὴ τῆς Οἰκουμενιστικῆς Ψευδοσυνόδου τοῦ Κολυμβαρίου τὸν Ἰούνιο τοῦ 2016.
orthodoxias 10

Οἱ θέσεις τῆς Ὁμιλίας τεκμηριώθηκαν ἔτι περισσότερο καὶ ἐποπτικά, μέσῳ τῆς εἰδικῶς πρὸς τοῦτο ἑτοιμασθείσης ταινίας, στὸ Μέρος Γ’ τῆς Ἐκδηλώσεως, ἡ ὁποία προβλήθηκε, μὲ τίτλο: «Ἡ Συγκρητιστικὴ Αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Οἰκουμενικὴ Κίνησις καὶ “Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν”».
orthodoxias 11


Στὸ Μέρος Δ‘, ἔγινε ἡ ἀπονομὴ τιμητικῶν διακρίσεων. Κατόπιν προσκλήσεως τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Φωτίου, ὁ πολιὸς Πρωτοπρ. π. Γεώργιος Κεπάπογλου ἔλαβε ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν κ. Καλλινίκου τὸ Ἀργυροῦν Μετάλλιον τῆς Γ’ Ἐμφανίσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, γιὰ τὴν ὑποδειγματικὴ καὶ θυσιαστικὴ πολυετῆ διακονία του ἀπὸ τὴν νεότητά του, καὶ στὰ 53 ἔτη τῆς Ἱερωσύνης του, στὶς ἀνάγκες τῆς μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας μας.
orthodoxias 14

πίσης, τὸ Χρυσοῦν Μετάλλιον τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου τοῦ Νέου Ὁμολογητοῦ ἔλαβε τὸ ζεῦγος Παναγιώτου καὶ Ἀντωνίας Καϊμασίδη, οἱ ὁποῖοι φρόντισαν ὥστε νὰ περιέλθει στὸ Γενικὸ Ταμεῖο τῆς Ἐκκλησίας μας ἡ δωρεὰ Ἡσυχαστηρίου συγγενοῦς τους κοιμηθείσης Μοναχῆς, ὡς φυσικοὶ κληρονόμοι αὐτῆς, κατὰ τὴν ἐπιθυμία της.
orthodoxias 15

κόμη, Πιστοποιητικὸ Ἐπιμορφώσεως τῆς Σχολῆς Κατηχητῶν τῆς Ἐκκλησίας μας ἐπιδόθηκε ἀπὸ τὸν Μακαριώτατο στὶς ἀπόφοιτες Γεωργία Κουκούδα, Γιασεμὴ Οὐασφή, καὶ Κωνσταντῖνα Γιαννοπούλου.
orthodoxias 12
orthodoxias 13


Τέλος, ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος κ. Καλλίνικος ἔθεσε καὶ τὴν κατακλεῖδα τῆς ἐπιτυχοῦς ὁμολογιακῆς αὐτῆς Ἐκδηλώσεως τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ ἀκολούθησε ἡ καθιερωμένη ἀναμνηστικὴ φωτογραφία τῶν Κληρικῶν ἐπὶ τῆς ἐξέδρας τῆς Αἰθούσης.
orthodoxias 16
 KtO



ΑΡΧΙΜ. ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΜΠΑΡΔΑΚΑ: ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ


Αὐτός ὁ ὑπερήφανος, ἐργατικός, ἱκανότατος, μαχητικός καί ἀσυμβίβαστος Λαός, ὁ Λαός μας, ὁ Ἑλληνικός Λαός, ἦταν ΠΑΝΤΟΤΕ ὑπό «διωγμόν», ἀπό αὐτούς οἱ ὁποῖοι, ἀγνώμονες ὂντες, δεν μποροῦσαν νά φθάσουν στό ὓψος καί στό μεγαλεῖο του.


Μή νομίσετε πώς αὐτά ἀποτελοῦν τήν ἒκφραση κάποιων «ρατσιστικῶν» τάσεων κ.λπ.

Ὡς Λειτουργός τοῦ Ὑψίστου, ἒχω ΠΛΗΡΗ ἐπίγνωσιν τῆς ἰσοτίμου ἀξίας ΟΛΩΝ τῶν ἀνθρώπων ἒναντι Τοῦ Κυρίου μας καί συνεπῶς, κάθε «ρατσιστική» ἢ «σωβινιστική» θέσις ἢ καί σκέψις ἀκόμα, εἶναι ΠΑΝΤΕΛΩΣ πέραν καί ἒξω τῶν «Πιστεύω» μας.
Εἶναι, ὃμως, τοῖς πᾶσι γνωστόν, πώς ἡ Τέχνη, ἡ Τεχνική, ἡ Ἐπιστήμη, ἡ ἀνθρωποκεντρική διάθεση, ἡ κάθε εἲδους πρόοδος, ἀμετρήτους αἰῶνας πρό τῆς ἐλεύσεως Τοῦ Σωτῆρος μας εἰς τήν γῆν (πού μᾶς ἐχάρισε τό ΦΩΣ μέσα στά σκοτάδια τῶν δυσειδαιμονιῶν, καί τῶν πάσης φύσεως παγανιστικῶν ἐκδηλώσεων), ὑπῆρξαν προϊόν τῆς τεραστίων δυνατοτήτων τῆς διανοίας τῶν Ἑλλήνων, μέ τάς ὁποίας Ὁ Δημιουργός μας «ἐπροίκισε» τόν λαόν μας, ὂχι τυχαίως, ἀλλά μέσα στά πλαίσια τοῦ σχεδίου Του γιά διάδοση τῆς Χριστιανικῆς μας Πίστεως…!
Καί σήμερα, ὁ σοβαρός καί ἀντικειμενικός μελετητής τῶν ἒργων τῶν πλέον γνωστῶν δυνατῶν αὐτῶν προγονικῶν μας πνευμάτων, ἀνακαλύπτει μέ ἒκπληξη (ὂχι ἂδικη) πώς οἱ πλεῖστοι καί οἱ πλέον σημαντικοί ἐξ αὐτῶν, εἶχαν φθάσει ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ σέ θέσεις πού προοιωνίζονταν Τήν Θείαν Διδασκαλίαν καί ὁμιλοῦσαν ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΘΕΟΝ καί ΟΧΙ γιά 12«θεον» ὃπως πολλοί ὑποστηρίζουν ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΑ.
Ὁ ἲδιος ὁ Μέγας Βασίλειος, μέ εἰδικό Βιβλίο του, τήν περίφημον Γραμματείαν του «ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ, ΟΠΩΣ ΑΝ ΕΞ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΩΦΕΛΟΙΝΤΟ ΛΟΓΩΝ» συνιστᾶ στούς Ἑλληνόπαιδες ἀλλά καί σέ ΟΛΟΥΣ τούς νέους, να μελετοῦν τά συγγράμματα τῶν προγόνων μας, γράφων :«῍Εχει τεραστίαν αξίαν ἡ Παίδευσις τῶν νέων μέσω τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας, ἡ ὁποία λειτουργεῖ ὡς παιδαγωγός διά τήν κατανόησιν τῆς Χριστιανικῆς διδασκαλίας», συνιστῶν βεβαίως, τήν ἀποστασιοποίησίν των ἀπό κάθε παγανιστικήν θέσιν, πού ἦτο φυσικόν νά ὑπάρχῃ εἰς τά ἒργα αὐτά, λόγω ΜΗ ὑπάρξεως Τοῦ Θείου Λόγου πού ἐλάβαμε μετά τήν ἒλευσιν Τοῦ Κυρίου μας.
Δέν ἦτο τυχαῖον πού ὁ Λαός μας, ἒγινε τό «ὂχημα» μέσω τοῦ ὁποίου, (διά τῆς ἀξιοποιήσεως τοῦ ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟΥ δημιουργήματός του πού ἦτο ἡ ΤΕΛΕΙΑ ΓΛΩΣΣΑ του), διαδόθη ἡ Διδασκαλία Τοῦ Κυρίου μας…!
Τό τί γινόταν πρό τῆς ἐνανθρωπίσεως τοῦ Σωτῆρος μας, ἀνάγεται σέ ἂλλες «σφαῖρες» μελέτης καί ἐρευνῶν.
Ἂς ἐξετάσωμε τάς θέσεις καί τά ίδανικά τοῦ λαοῦ μας, μετά τήν ἀποδοχήν Τῆς Θείας Διδασκαλίας καί τόν ἐκχριστιανισμόν του.
Οἱ ΕΧΘΡΟΙ τόσον τοῦ Ἑλληνισμοῦ ὃσον καί τῆς Πίστεώς μας, προσπαθοῦν μέ μύριες ὃσες «θεωρίες» καί «σοφιστίες» νά φέρουν σέ σύγκρουση καί ἀντιπαράθεση τήν Πίστη μας μέ τόν Ἑλληνισμό, δηλαδή, τίς δύο δυνάμεις, τῶν ὁποίων ἡ, Θείᾳ δυνάμει, σύζευξις, ἐδημιούργησε τό Ἑλληνοχριστιανικό «μπετόν ἁρμέ» πού ἀποτελεῖ σήμερα τό κυριώτερο ἐμπόδιο στήν ὑλοποίηση τῶν παγκοσμιοποιητικῶν κ.λπ. ἐπιδιώξεων τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους πού ἒχουν πλέον «ξεσπαθώσει».
Βεβαίως, ματαιοπονοῦν, προσπαθῶντας αἰνῶνες τώρα, ἀλλά ἐπιμένουν μή ἀποδεχόμενοι πώς εἶναι καταδικασμένη εἰς ἀποτυχίαν κάθε παρόμοια προσπάθεια, ὃσο κόντά καί ἂν φαίνεται πώς εὑρίσκεται εἰς τόν τελικόν των σκοπόν (αὐτό, ἂλλωστε, ἐπαναλαμβάνεται κατά διαστήματα στό διάβα τῶν αἰώνων…!).
Θά σταθοῦμε σέ μία ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ καί ἐντελῶς ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ θέση τοῦ Λαοῦ μας.
Καί εἶναι αὐτή ἡ θέσις του, ἡ ἒκφρασίς του, ἡ ὁποία, προτάσσεται (ἀκόμα καί σήμερα..!) εἰς κάθε περίστασιν κινδύνου ἢ ἐπιδρομῆς ἐχθρῶν κ.λπ.
Λέει ὁ Λαός μας :
«ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ»…!
Τό πόσο σημαντικό εἶναι τό ὃ,τι ἡ Πίστις μας προτάσσεται είς τήν ἒκφρασιν αὐτήν, γίνεται φανερό, ἀπό τήν σφοδράν ἐπιθυμίαν τῶν Σουλτάνων, τῶν Πασάδων κ.λπ. οἱ ὁποῖοι, τό ΠΡΩΤΟΝ πού ζητοῦσαν ἀπό τούς Ἓλληνες, δέν ἦταν νά δηλώσουν «Τοῦρκοι», ἀλλά «ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΠΙΣΤΗΣΟΥΝ»…!
Καί εδῶ, ἒρχεται τό ΜΕΓΑΛΕΙΟ τοῦ Λαοῦ μας.
Ἀρκετοί, φοβούμενοι τίς συνέπειες, ἀλλαξοπιστοῦσαν.
Πολλοί, ὃμως, ΗΡΝΟΥΝΤΟ ἀνεξαρτήτως συνεπειῶν.
Ἀτελείωτη σειρά ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ὑπάρχει..!
Ὃταν τούς ἒλεγαν «…τούρκεψε για να γλυτώσης,», έννοοῦσαν νά ἀσπασθοῦν τόν Μουσουλμανισμό καί νά ἀπαρνηθοῦν τήν Πίστην των εἰς Τόν Κύριόν μας…!
Καί τότε ἂκουγαν ἒκπληκτοι τήν ὑπερήφανη, τήν γενναία, τήν ΟΜΟΛΟΓΗΤΙΚΗ ἀπάντηση… ΟΧΙ ΔΕΝ ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ ΜΟΥ!
Καί φθάνομε στό σήμερα, τό ὁποῖο μᾶς φαίνεται ὡς ἡ χειροτἐρα περίοδος τῆς Ἱστορίας μας, μέ «ἂρχοντες» νά μήν ὁρκίζωναι εἰς τό Ἱερόν Εὐαγγέλιον, μέ τό νά νομιμοποιοῦνται οἱ ΠΑΡΑ ΦΥΣΙΝ «δεσμοί» δυστυχισμένων ἀνθρώπων, ἐντελῶς ξεστρατισμένων καί μεταβληθέντων σέ φορεῖς τῶν θελήσεων καί τῶν ἐπιταγῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, μέ «σύμφωνα συμβιώσεως» κ.λπ. (μήπως ὁ «Πολιτικός γάμος» δέν εἶναι μία μορφή τοῦ ἰδίου πράγματος;), μέ κατάργησιν τῆς προσευχῆς, τῆς διδασαλίας τῶν Θρησκευτικῶν, τοῦ Ἐκκλησιασμοῦ τῶν Σχολείων κ.λπ….»
Ἀδελφοί, μή πανικοβάλλεστε, μήν ἀπελπίζεστε, μή πιστεύετε πώς χάθηκαν τά πάντα.
Δέν πρέπει νά λησμονοῦμε πώς στό Ἑορτολόγιόν μας, ὑπαρχει καί ἡ ΑΓΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ, ἡ ὁποία καί μᾶς ὁδηγεῖ στό νά μπορέσωμε νά ὑπομείνωμε κάθε κακό.
Οἱ ἂνθρωποι ἒρχονται καί παρέρχονται. Τό ἲδιο καί αἱ διάφοροι καταστάσεις.
Μή λησμονοῦμε πώς ἐπί σειράν αἰώνων, ἐδῶ, στόν τόπο μας, ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ μιλοῦσαν Ἑλληνικά καί ἐκεῖνα παρευθαρμένα, μέ ἂπειρες προσμίξεις ἀπό ξένες γλῶσσες…!
Καί ὃμως…! Ἦρθε ἐποχή πού ξαναμιλήσαμε τήν σωστή μας ΕΛΛΗΝΙΚΗ γλῶσσα...!
Σήμερα βέβαια, τό «μιξοβάρβαρο» ἰδίωμα πού ὀνομάζουν «ἑλληνική γλῶσσα», δέν εἶναι αὐτό πού μᾶς ἁρμόζει καί κάποιοι προσπαθοῦν νά μᾶς ἐξαναγκάσουν νά γράφωμε μέ…λατινικούς χαρακτῆρες…!
Μήν ἀπελπίζεστε ὃμως. Καί πάλι θά ξαναγυρίσωμε στίς ρίζες μας.
σο γιά τό «ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ» τό ὁποῖο πασχίζουν κάποιοι λυσσωδῶς νά λησμονηθῇ, θα παραμείνῃ στά στόματά μας καί ὁ Λαός μας, θά ἐπιστρέψη στίς αἰώνιες καταβολές του.
Μή κρίνωμε τό τί γίνεται στήν διάρκεια τῆς δικῆς μας τῆς ζωῆς.
Οἱ αἰῶνες περνοῦν, τά πράγματα μεταβάλλονται καί τίποτα τό ἀνθρώπινο δέν παραμένει χωρίς νά ὑπόκειται σέ μεταβολές…!
Δέν ἐνθυμοῦμαι ἐάν ἒχω έπαναλάβει παλαιότερα, κάτι τό ὁποῖο μοῦ ἒρχεται σήμερα εἰς τό μυαλό.
Ὃταν ὁ Καντακουζινός ἀπέθανε ἒνδοξος εἰς τον θρόνον του, ἀσφαλῶς θά εἶπε εἰς τόν ἑαυτον του « Ἀφίνω πίσω μου μία Ἑλλάδα κραταιᾶ»
Ὃταν, ὃμως, ὁ Παλαιολόγος ἒπεσε εἰς τά τείχη τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὁπωσδήποτε ἐσκέφθη «Πάει ἡ Ἑλλάδα… Χάθηκε…!»
Καί ὃμως ἀδελφοί μου, ΟΥΔΕΙΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΙΧΕ ΔΙΚΑΙΟ…!
Οἱ αὐτοαποκοαλούμενοι «ἰσχυροί» τῆς γῆς, ὡς μόνη τους κληρονομιά, ἒχουν 1,5 τ.μ. γῆς καί ἐκεῖνο «δανεικό», ὃπως ΟΛΟΙ οἱ θνητοί καί κουβαλᾶνε μαζί τους τίς πράξεις των, προκειμένου νά ἀντιμετωπίσουν τήν δικαίαν κρίσιν εἰς τήν ὁποίαν σήμερα δέν πιστεύουν (οἱ δυστυχεῖς..!)
Ἂρχοντες, πρωθυπουργοί, ὑπουργοί (ἂραγε γνωρίζουν πώς ἡ λέξις «ὑπουργός» σημαίνει ΥΠΗΡΕΤΗΣ;), καί πάσης μορφῆς «τιτλοῦχοι», ἐπιλέγουν νά ὑπηρετοῦν δυνάμεις σκοτεινές καί νά πασχίζουν διά τήν καταστροφήν τῶν προαιωνίων Ἰδανικῶν μας, ἀλλά σᾶς διαβεβαιώνω πώς ΜΑΤΑΙΟΠΟΝΟΥΝ.
Θά ἐπαναλάβω διά πολλοστήν φοράν (Δέν θά κουραστῶ νά ἐπαναλαμβάνω συνεχῶς) πώς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΑΣ, ΟΣΟ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ, ΤΟΣΟ ΘΡΙΑΜΒΕΥΟΥΝ…!

Ψηλά τό κεφάλι λοιπόν, Πίστη, Ὑπομνή, Ἐλπίδα καί Ἐμπιστοσύνη στό «Σχέδιο Τοῦ Θεοῦ», μή ὑπολογίζοντας στά «θέλω» τῶν ὑπηρετῶν τοῦ ἀντιχρίστου πού, σέ διάφορες ἐποχές καί ἀπό διάφορες, «ὑψηλές» θέσεις πού τούς τίς «χαρίζουν» οἱ δυνάμεις πού ὑπηρετοῦν, πασχίζουν νά ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ καί νά ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ κάθε ἀντίστασή μας ὡς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.


Δέν θά τό κατορθώσουν.

Θά ἒλθουν, ἲσως, χειρότερες καταστάσεις, ἀλλά θά ξεπεραστοῦν.
Ἃγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλος, στίς Προφητεῖες του, μᾶς δίδει τίς ἀπαντήσεις πού θέλομε.
Καί ἐπί τῇ εὐκαιρία, σᾶς ἐπισημαίνω καί κάτι πού πρέπει νά πρσέξωμε ΟΛΟΙ. Ἂς μήν ἐπηρεαζόμεθα ἀπό τίς διάφορες «ἐκδόσεις» Ἐφημερίδων καί Περιοδικῶν πού μᾶς μεταφέρουν διάφορα «Ἱερά Κείμενα», μή εχοντα τίς ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ἁρμοδίων Ἐκκλησιαστικῶν φορέων.
Μία γνωστή ἡμερησία ἐφημερίδα, ἐδημοσιοποίησε μέ ΠΡΟΣΧΗΜΑ τίς Ἐθνικές Σημαῖες τῶν διαφόρων Κρατῶν καί τό Θρήσκευμα κάθε Λαοῦ τοῦ ὁποίου τήν Σημαία κατέγραφε.
Ἒτσι, μαζί μέ τήν Γαλανόλευκη Σημαία μας, ἒγραψε στήν θέση «Θρήσκευμα» ΕΛΛΑΣ. Θρήσκευμα: « ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ-ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ», ἐνῶ μετα παρελευση ημερων ἐμοίρασε ἓνα ὀγκώδη τόμο εἰς τόν ὁποῖον περιγράφει τό…..ΙΣΛΑΜ ὡς Θρησκεία, «δια νά κατανοήσωμε πλήρως τόν κόσμο τοῦ ἰσλάμ» ὃπως γράφει…!
Νά ἡ ΚΑΤΑΝΤΙΑ τους…! Καί νά γιατί σᾶς ἐφιστῶ τήν προσοχή
Θά δῆτε πώς θά καταλήξουν νά μᾶς μοιράζουν ἀκόμα καί τά Ἱερά Εὐαγγέλια «μεταφρασμένα», ἢ «μεταγλωττισμένα», «παρεφθαμένα», «παρερμηνευμένα» κ.λπ. ΜΗ τους ἐμπιστεύεστε…!
Δροῦν βάσει σκοτεινῶν σχεδίων.
Ἂν θέλετε τά Ἱερά Χριστιανικά αὐτά κείμενα, ζητῆστε τα ἀπό τά Ἁρμόδια Ἐκκλησιαστικά Ὂργανα
ΟΧΙ ἀπό τά διάφορα ἒντυπα πού τά μοιράζουν, μαζί μέ ρυπαρρογραφήματα καί σατανογραφήματα…!

Τελειώνω τό σημείωμά μου αὐτο, μέ τήν ἐπισήμανση πώς ἡ φράση ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ, εὑρίσκεται ἀκόμα στά στόματα τῶν στελεχῶν τῶν Ἐνόπλων μας Δυνάμεων καί ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΗ ἀπό αὐτά, ὃσο καί ἂν τό προσπαθήσουν οἱ ΑΘΕΟΙ, ΑΛΛΟΔΟΞΟΙ καί ΣΚΟΤΑΔΙΣΤΑΙ πού διαφεντεύουν βασικές δραστηριότητες τοῦ Ἒθνους μας.


Οἱ Ἒνδοξες Ἒνοπλες Δυνάμεις μας, ἁπαρτίζονται ἀπό παιδιά τοῦ Λαοῦ μας (Ποιῶν…μεγαλοσχήμων τά βουτυρόπαιδα θά πᾶνε νά ταλαιπωροῦνται φυλάττοντας Θερομπῦλες..) πού ΔΕΝ θά…ἀλλαξοπιστήσουν…!



π.Ευθύμιος Μπαρδάκας


ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ: Η ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΙΣΤΙΣ ΩΣ ΜΕΣΟΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ


Υπάρχει κάτι, που χάσαμε οι χριστιανοί σήμερα, και αυτό είναι η ζωντανή πίστη που ενεργεί. Στην σύγχρονη χριστιανική ζωή διαπιστώνει κανείς την έλλειψη της εμπειρίας της πίστεως, ενώ όταν διαβάζει κανείς τα συναξάρια των Αγίων βλέπει την δύναμη της πίστεως να ενεργεί. Στην ζωή των αγίων υπήρξαν εμπειρίες, τις οποίες και μόνο που τις ακούει ή τις αναγινώσκει ο πιστός προκαλούν κατάπληξηκαι δέος,
όπως τα σχετικά λόγου χάριν με τον άγιο Κόνωνα τον Ίσαυρο που μυήθηκε στην πίστη, βαπτίσθηκε χριστιανός και κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων από τον ίδιο τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, όπως για τον άγιο Μάρκο τον Αθηναίο που εγκατέλειψε όλα τα υπάρχοντά του και άγγελος Κυρίου τον οδήγησε στο όρος Ταμάρκα, στις εσχατιές της Αγύπτου, στα σύνορα με την Αιθιοπία και πως εκεί στάλθηκε ο άγιος Σεραπίων να τον βρεί στην τελευτή του. Περιστατικά και περιστατικά άλλων αγίων που περιέχονται στον συναξαριστή κάθε ημέρας, όπως εκείνα του Γρηγορίου του Θαυματουργού, που έκαναν τους ειδωλολάτρες να πιστέψουν στον αληθινό Θεό. Αυτά ήταν το καλύτερο κήρυγμα στους αλλοπίστους και ειδωλολάτρες που σήμερα ως εμπειρίες κατά κανόνα δεν έχουμε ενώ θεωρούμε ότι έχουμε χριστιανικό βίο.Τέτοια πίστη είχαν όλοι οι άγιοι! Εμείς τώρα δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε έναν Οικουμενισμό. Πού είναι η Πίστις μας; Και ενώ είναι το πιο εύκολο από κάθε άλλη αρετή να πολιτευθούμε με πίστη σύμφωνα με τον άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο εμείς χωλαίνουμε.
“Ἐγώ οὖν, ὡς ὁρᾶτε, οὐκ ἐνήστευσα, οὐκ ἠγρύπνησα, οὐκ ἐχαμεύνησα, ἐταπεινώθην δέ καί ἔσωσέ με συντόμως ὁ Κύριος”, φησίν ὁ θεῖος Δαβίδ. Πολλῷ δέ συντομώτερον εἰπεῖν· “Μόνον ἐπίστευσα καί προσελάβετό με ὁ Κύριος”. Πολλά γάρ τά ἐμποδίζοντα ἡμᾶς πρός τό ταπείνωσιν κτήσασθαι, πίστιν δέ εὑρεῖν οὐδέν τό κωλῦόν ἐστιν. Εἰ γάρ ἀπό ψυχῆς θελήσομεν, καί ἡ πίστις εὐθέως ἐνήργησε, δῶρον γάρ ἐστι τοῦ Δεσπότου αὐτή καί φυσικόν πλεονέκτημα, εἰ καί τῷ αὐτεξουσίῳ τῆς ἡμῶν προαιρέσεως καί αὐτή ὑπόκειται…”
Δεν χρειάζονται ούτε οι Οικουμενιστικοί διάλογοι ούτε και χρειάζεται πλέον να περιμένουμε με την φαντασία μας να γίνει από μόνη της κάποια Σύνοδος Ορθοδόξων χωρίς εμείς οι ίδιοι να την οργανώσουμε, αν δεν κινηθούμε ενεργούμενοι με πίστη στον Κύριο, που ζητά από εμάς αυτό το έργο! Διότι ο Θεός ενεργεί αλλά ενεργεί με τους ανθρώπους του που πιστεύουν και είναι έτοιμοι για όλα. Ο φόβος του Θεού είναι η πρώτη αρετή, η αρχή της αρετής, όμως γεννάται εκ της Πίστεως όταν δεν έχουμε μετεωρισμό με τις μέριμνες. Αν είχαμε φόβο Θεού θα αναλογιζόμασταν την ευθύνη που έχουμε για την επικράτηση της παναιρέσεως του Οικουμενισμού. Αν είχαμε βίο χωρίς να έχουμε έννοια για την σάρκα, μη έχοντας δηλαδή μέριμνα για τα πρόσκαιρα και επίγεια, θα είχαμε δυνατή πίστη. Γράφει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος:
«Ο φόβος του Θεού αρχή εστί της αρετής. Λέγεται δε είναι γέννημα της πίστεως και σπείρεται εν τη καρδία, όταν αποχωρισθή η διάνοια από του περισπασμοΰ του κό­σμου, του συνάξαι τάς νοήσεις αυτής, τάς ρεμβομένας εκ του μετεωρισμού, εν τη αδολεσχία της μελλούσης αποκαταστάσε­ως».
Όταν κανείς έχει στην διάνοιά του την εξέλιξή του -με οποιοδήποτε τρόπο- σαφώς τότε, δεν μπορεί να παραδοθεί με πίστη στο θέλημα του Θεού χωρίς να κάνει προσωπικά σχέδια που ρυθμίζονται είτε από θέλγητρα είτα από φόβητρα. Το να έχει όμως κανείς, μάλιστα κληρικός, προσωπικά σχέδια σημαίνει ότι δεν έχει τον νου στον θεόπνευστο λόγο του Θεού. Γράφει παρακάτω ο Αββάς Ισαάκ στο ίδιο αυτόν πρώτο λόγο του:
«Η αρχή της οδού της ζωής, το αεί μελετήσαι τον νουν εν τοις λόγοις του Θεού και εν πτωχεία διατρίβειν. Το γαρ εκείθεν αρδεύεσθαι, συνεργεί είς την ταύτης τελείωσιν ήγουν το αρδεύεσθαι εκ της μελέτης των λόγων του Θεού, βοηθεί σοι εις την της πτώχειας κατόρθωσιν, η δε της ακτημοσύνης κατόρθωσις σχολήν παρέχει σοι του κατορθώσαι την μελέτην των λόγων του Θεού. Η δε βοήθεια των δύο τούτων συντόμως αναφέρει εις την ανάβασιν πάσης οικοδομής των αρετών. Ου­δείς δύναται πλησιάσαι τω Θεώ, εί μη ο αφιστών εαυτόν εκ του κόσμου. Απόστασιν δε λέγω, ου την εκδημίαν του σώμα­τος, άλλα των του κόσμου πραγμάτων».
Επομένως, το ότι ενεργούμε χωρίς να έχουμε τον νου μας στον λόγο του θεού αποδεικνύει ότι δεν βρισκόμαστε ούτε καν στην αρχή της οδού της ζωής! Φοβερό αλλά αληθινό. Για να πει κανείς τώρα ότι έχει Χάριν Θεού, μεγάλος λόγο, διότι σύμφωνα με τον άγιο:
«Όταν μεν η χάρις πληθυνθή εν ανθρώπω, τότε εν τω πόθω της δικαιοσύνης ο φόβος του θανάτου ευκαταφρόνητος αυτώ γίνεται και αιτίας πολλάς ευρίσκει τις εν τη ψυχή αυτού, ότι δει υπέρ του φόβου του Θεού υποφέρειν την θλίψιν».
Έτσι έπρεπε να είναι ειδικά οι επίσκοποι που έτρεχαν να λάβουν το χάρισμα της αρχιεροσύνης με την επιθυμία και τις ενέργειες για την εκλογή τους. Έπρεπε να είναι έτοιμοι για όλα. Και όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, έτσι ήταν οι πρώτοι επίσκοποι των χριστιανών, κατά κανόνα είναι όλοι ιερομάρτυρες, διότι υπαρασπίσθηκαν την Πίστη. Αυτό το φρόνημα έχουν οι πραγματικοί μαθητές του Κυρίου:
«Και όσα δοκούντα βλάπτειν το σώμα και αιφνιδίως επί την φύσιν επέρ­χονται και ακολούθως εις το παθείν ετέθησαν, ως ουδέν λογί­ζονται εν οφθαλμοίς αυτού εν συγκρίσει των ελπιζομένων από του νυν. Και ου δυνατόν χωρίς παραχωρήσεως των πειρασμών γνώναι ημάς την αλήθειαν».
Επειδή, λοιπόν, είμαστε αδόκιμοι στην πνευματική ζωή βάζοντας μποστά την τετράγωνη λογική μας δεν θέλουμε να μπούμε στην περιπάτεια και εξηγεί σχετικά ο άγιος:
«Όταν δε η στέρησις της Χάριτος πληθυνθή εν ανθρώπω, τότε πάντα τα ρηθέντα εναντία ευρίσκονται πλησίον και η γνώσις μείζων της πίστεως δια την εξέτασιν…».
Δηλαδή, ενώ θα έπρεπε να λειτουργούμε όχι μόνο στα μεγάλα εκκλησιαστικά θέματα με πίστη αλλά και σ’ αυτή την καθημερινότητά μας, εμείς τί κάνουμε λειτουργούμε ως γνωστικιστές ενώ καταδικάζουμε τον γνωστικισμό ως αίρεση. Τί λέγει όμως ο άγιος;
«Αρχή της αληθινής ζωής του ανθρώπου, ο φόβος του Θεού, και ούτος συν τω μετεωρισμώ τίνων εν τη ψυχή διαμείναι ου πείθεται. Διασκεδάζεται γαρ η καρδία εκ της ηδο­νής του Θεού εν τη διακονία των αισθήσεων. Δέδενται γαρ, φησίν, αι έσω έννοιαι εν τη αισθήσει αυτών εν τοις αισθητηρίοις τοις διακονούσιν αυταίς. Δισταγμός καρδίας επεισάγει τη ψυχή δειλίαν, η δε πίστις και εν τη εκκοπή των μελών δύναται κρατύναι την προαίρεσιν. Εν όσω ο πόθος της σαρκός υπερισχύει εν σοι, εύθραστος και απτόητος ου δυνήση γενέσθαι εκ των πολλών εναντιωμάτων των διαμενόντων πλησίον του ποθούμενου». Άρα, δεν υπερισχύει η Πίστις αλλά μια διανοητικότητα ψυχική και δυτικότροπη και επιπλέον ο πόθος σαρκός γι αυτό είπε: «Εν όσω ο πόθος της σαρκός υπερισχύει εν σοι, εύθραστος και απτόητος ου δυνήση γενέσθαι εκ των πολλών εναντιωμάτων των διαμενόντων πλησίον του ποθούμενου».
Εν όσω όμως δεν θέλουμε να είμαστε όχι νικητές εκείνο είναι το τέλειο αλλά, τουλάχιστον, αθλητές ας αποφεύγουμε να διδάσκουμε διότι:
«Άλλος εστίν ο λόγος της πράξεως, και άλλος ο καλός λόγος. Και χωρίς πείρας των πραγμάτων, οίδεν η σοφία κοσμήσαι τους λόγους αυτής και του λαλήσαι αλήθειαν μη γινώσκουσα αυτήν και του φανερώσαι περί της αρετής, και αυτός μηδέποτε λαβών πείραν του έργου αυτής. Ο λόγος ο εκ της πράξεως, ταμείον της ελπίδος, και η άπρακτος σοφία, παραθήκη αισχύνης. Ώσπερ τεχνίτης εστί ζωγραφών το ύδωρ εν τοις τοίχοις και ου δύναται το ύδωρ εκείνο την δίψαν αυτού αναψύξαι, και ώσπερ άνθρωπος θεωρών ενύπνια καλά, ούτω και ο άπρακτος λόγος. Ο εκ της πείρας του έργου αυτού λάλων περί αρετής, μεταδίδωσι τω ακούοντι αυτού, ώσπερ τις μεταδίδωσιν εκ του χρήματος της πραγματείας αυτού, και ώσπερ εκ των κτημάτων αυτού σπείρει την διδασκαλίαν εις τα ώτα των ενωτιζόντων αυτόν και ανοίγει το στόμα αυτού εν παρρησία μετά των πνευματικών αυτού τέκνων, καθώς ο γηραιός Ιακώβ τω σώφρονι Ιωσήφ έφη “ιδού, δέδωκά σοι εν μέρος περισσότερον των αδελφών σου, όπερ έλαβον εκ των Αμορραίων τω ξίφει μου και τω τόξω μου”».
Για να μην μείνουμε όμως απλώς στην διάγνωση της πνευματικής καταστάσεως όλων ημών, των σύγχρονων χριστιανών, ας δούμε την θεραπεία που προτείνει ο άγιος Συμεών που έπαθε τα Θεία. Ενώ ομιλεί εκ πείρας για τον εαυτό του, το κρύβει επιμελώς λέγοντας ότι το άκουσε:
«Ἀλλ᾿ ἵνα πραγματικῶς δείξω ὑμῖν τῆς ἐνδιαθέτου πίστεως ἐνέργειαν, ἀκούσατε καί διήγησιν ὑμῖν διηγήσομαι πρός βεβαίωσιν τῶν εἰρημένων, ἥν ἐξ ἀληθινοῦ ἀκήκοα στόματος».
Ομιλώντας για κάποιον νέο Γεώργιο, εκείνα τα γνωστά για την μετοχή του στις άκτιστες ενέργειες του Θεού, ο οποίος όμως στην πραγματικότητα είναι ο ίδιος που με τρείς λόγους, τους οποίους εφάρμοσε βρήκε την Χάριν του Θεού, σημειώνει παρακάτω:
« Ἔγνωτε, ὡς οὔτε νεότης ἀπόβλητος οὔτε γῆρας ὠφέλιμον μή οὔσης συνέσεως καί φόβου Θεοῦ; Ἐμάθετε ὅτι οὔτε μέση πόλις ἐμποδίζει ἡμᾶς εἰς τό κατεργάζεσθαι τάς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ, ἐάν σπουδαῖοι ὦμεν καί διεγηγερμένοι, οὔτε ἡσυχία ὠφελεῖ ἤ ἀναχώρησις κόσμου, ἐάν ῥᾳθυμῶμεν καί ἀμελῶμεν;».
Και παρακάτω συνεχίζει λέγοντας: «Οὗτος ὁ νέος, ὁ μήτε χρόνοις νηστεύσας πολλοῖς, μήτε ποτέ χαμευνήσας, μή ἐνδυσάμενος τρίχινα, μή κόμην ἀποκειράμενος, μή κόσμου ἐκστάς τῷ σώματι, πνεύματι δέ, ἀγρυπνήσας μόνον ὀλίγα, ὑπέρ τόν Λώτ ἐφάνη, τόν ἐν Σοδόμοις θρυλούμενον. Μᾶλλον δέ εἰπεῖν ἐν σώματι ἄγγελος, κρατητός καί ἀκράτητος, βλεπόμενος ἀλλ᾿ οὐ κατεχόμενος, ἄνθρωπος τό φαινόμενον καί ἄσαρκος τόν νούμενον, τοῖς πᾶσι τά πάντα ὁρώμενος καί μόνος μόνῳ Θεῷ τῷ πάντα γινώσκοντι ὤν. Διό καί τῇ τοῦ αἰσθητοῦ ἡλίου δύσει τοῦ νοητοῦ φωστῆρος τό γλυκύ τοῦτον διαδέχεται φῶς, προβεβαιοῦν καί πιστούμενον τό μέλλον αὐτόν ἀδιάλειπτον διαδέξασθαι φῶς. Καί εἰκότως· ἡ γάρ ἀγάπη τοῦ ζητουμένου ἐξέστησεν αὐτόν καί κόσμου καί φύσεως καί πραγμάτων ἁπάντων, καί ὅλον αὐτοῦ τοῦ Πνεύματος καί φῶς ἀπειργάσατο· καί ταῦτα μέσον πόλεως οἰκοῦντα καί οἴκου προνοούμενον δούλων τε καί ἐλευθέρων φροντίζοντα καί πάντα ποιοῦντα καί πράσσοντα ὅσα τῷ βίῳ ἁρμόζουσιν».
Επομένως τίθενται θέματα πλέον για όλους εμάς:
1. Έχουμε ως στόχο της πνευματικής μας ζωής την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος όπως την εννοούσε ο άγιος Σερφείμ του Σαρώφ και όπως την βίωναν η άγιοι;
2. Αγνοούμε ότι χωρίς τους αγώνες υπέρ της Πίστεως δηλώνουμε αθεΐα, όπως διατύπωσε ό άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς;
3. Μπορούμε να κρατήσουμε την Χάριν χωρίς την ομολογία;
4. Υπάρχει πνευματική ζωή χωρίς την Χάριν;
5. Δυνάμεθα να είμαστε σε δύο στρατόπεδα συνάμα ή να υποκρινόμαστε ευσέβεια;
Αν δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ευσέβεια χωρίς την Χάριν ή να έχουμε Χάριν χωρίς ευσέβεια να μας το πουν καθαρά για να γνωρίζουν οι πιστοί πως θα πορευθούν. Διότι, με βάση την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν είναι δυνατόν να αναγνωρίζεις άλλα δόγματα ως εκκλησίες και να μην είσαι στην αίρεση. Δεν είναι δυνατόν να κοινωνείς με όσους είναι στην αίρεση και να μην είσαι συγκοινωνός αυτής της αιρέσεως, έστω και αν δεν σε αρέσει, έχεις όμως κοινωνία. Δεν είναι δυνατόν να είσαι στην αίρεση και να ενεργεί η Χάρις αγιαστικώς, επειδή ο Θεός μας ανέχεται λογω του ότι υπάρχουν πιστοί που δεν γνωρίζουν. Πολύ θα μας βοηθήσει να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα αν συνειδητοποιήσουμε:
Ποιά είναι η διδασκαλία της Εκκλησίας σχετικά με την μετοχή της ακτίστου Χάριτος μετά την μέλλουσα κρίση;
Ο Θεός θα ενεργεί και τότε! Η ίδια άκτιστη ενέργεια Του που θα πηγάζει και τότε από την άκτιστη ουσία Του ενώ θα είναι δοξαστική για τους κληρονόμους της Βασιλείας των ουρανών, όμως δεν θα είναι δοξαστική και για τους κολασμένους αλλά θα είναι καυστική και αφόρητη. Αυτό δεν ισχύει, ακόμη, και στην περίπτωση της παρούσης ζωής ανάλογα με το, αν κοινωνούμε αξίως ή αναξίως των Αχράντων Μυστηρίων; Στην παρούσα ζωή ως πρόγευση της Βασιλείας του Θεού έχουμε τον αρραβώνα του πνεύματος, εφόσον μέσα μας έχουμε την Χάριν από τα άγια Μυστήρια, όταν όμως τα μεταλαμβάνουμε αξίως έχοντας συνάμα και θεοφιλή βίο και, κυρίως, κρατώντας την ομολογία της Πίστεως που μας ενεπιστεύθη ο ενανθρωπείσας Υιός και Λόγος του Θεού. Όμως, επίσης, ισχύει όταν κοινωνούμε αναξίως χωρίς να έχουμε μετάνοια και αγώνα προς κάθαρση τότε κοινωνούμε εις κατάκριμα και δεν έχουμε καθόλου χαρά. Αν, λοιπόν, ισχύει αυτό, σε τί εμποδίζεται η Χάρις του Θεού, ώστε τώρα, ειδικά στην περίπτωση της εισαγωγής της αιρέσεως, για άλλους μεν που ενώ γνωρίζουν για την προδοσία της Πίστεως, ωστόσο δεν αντιδρούν στην πράξη με διακοπή κοινωνίας, να ενεργεί βεβαίως με τα Άχραντα Μυστήρια, όχι όμως δοξαστικά και χαριτώντάς τους, αλλά κολαστικά εις κατάκριμα, αφού «ὁ Θεὸς ἡμῶν πῦρ καταναλίσκον» (Εβρ.12,29), προγευόμενοι την τιμωρία για την βλασφημία του Αγίου Πνεύματος που είναι αμαρτία προς θάνατον, ενώ για άλλους που δεν γνωρίζουν, αφού δεν υπάρχει στοιχειώδης ενημέρωση στις ενορίες από επισκόπους και ιερείς, ακόμη και από μοναχούς και αφιερωμένους σε αδελφότητες που εργάζονται στην κατήχηση, να μην ενεργεί εις κατάκριμα διότι έχουν άγνοια.
Ερωτούμε όμως δεν έχουν ευθύνη επίσκοποι, μοναχοί και λαϊκοί που ενώ γνωρίζουν τις αποφάσεις κολυμβάριας ψευτοσυνόδου και τους επισημάνθηκε ότι παρεισέφρησε αίρεσις εμμένουν στην κοινωνία μετά των αιρετικών Οικουμενιστών; Μέχρι, λοιπόν, να υπάρξει συνοδική καταδίκη τα μυστήρια ναι μεν θα ενεργούν, διαφοροτρόπως όμως, για όσους δεν γνωρίζουν τί προδοσία έγινε στο κολυμβάρι σε σχέση με εκείνους που γνωρίζουν για την εκκλησιολογική αίρεση να καταργήσουν την μοναδικότητα της Εκκλησίας που είναι δογματικό θέμα και επομένως αφορά το περιεχόμενο της Πίστεως, το οποίο ενώ άλλαξαν στην πράξη, δεν παίρνουν θέση και οι ίδιοι στην πράξη με έργο διακόπτοντας την κοινωνία αλλά συμμετέχουν αποδεικνύοντας ότι αρνούνται την ορθόδοξη θεολογία, τον τρόπο μετοχής της ακτίστου Χάριτος και τον μεταξύ αυτών σύνδεσμο και σχέση. Και αν αυτό δεν είναι ένας δυτικός σχιζοφρενικός διαχωρισμός στην εννιαία πνευματική ζωή που πηγάζει από το περιεχόμενο της Πίστεως, την οποία ενότητα εκφράζει η θεία Λατρεία κατ’ εξοχήν με την Αγία Αναφορά, τότε τί είναι; Φαίνεται όμως ότι η μεταπατερική “θεολογία” διαδόθηκε και σε αγιορείτες, και σε σπουδαίους γέροντες, ακόμη και σε πνευματικούς μας αδελφούς μέχρι πρό τίνος. Αδελφοί, συγνώμη! Εορτάσατε την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Τί εορτάσατε; Θα εορτάσετε τώρα την Κυριακή του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Έχουμε επίγνωση τί εορτάζουμε ή θα μας πει ο Θεός; «τὰς νουμηνίας ὑμῶν καὶ τὰς ἑορτὰς ὑμῶν μισεῖ ἡ ψυχή μου· ἐγενήθητέ μοι εἰς πλησμονήν, οὐκέτι ἀνήσω τὰς ἁμαρτίας ὑμῶν».