Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2019

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΑΔΗ: Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ (Μ' ΜΕΡΟΣ)



Ο Γρηγόριος Ευστρατιάδης (1864-1950) υπήρξε νομικός, εκδότης και βουλευτής. Επί σειρά ετών υπήρξε εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας ''ΣΚΡΙΠ'' της Αθήνας. Το ''ΣΚΡΙΠ'' αμέσως μετά την ημερολογιακή καινοτομία του 1924 τάχθηκε κατά του συνόλου των νεωτερισμών, που εισήγαγαν στο σώμα της Εκκλησίας ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης. Φιλοξενούσε στις σελίδες του το σύνολο σχεδόν των ανακοινώσεων της ''Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινότητας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών'', δημοσίευε -με εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ- όλες τις ειδήσεις για τις διώξεις των χιλιάδων αποτειχισμένων ''Παλαιοημερολογιτών'' και παρουσίαζε άρθρα αντινεωτεριστικά και κατά της κίνησης για την ''Ένωση των Εκκλησιών'', όπως ονομαζόταν τότε η οικουμενική κίνηση. Το βιβλίο του ''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'' δημοσιεύθηκε υπό την μορφή συνεχιζόμενων άρθρων τον Μάρτιο του 1928 και αποτέλεσε μια εμπεριστατωμένη δημοσιογραφική και θεολογική εργασία για το ημερολογιακό σχίσμα. Το περισσότερο -ίσως- ενδιαφέρον στο βιβλίο αυτό παρουσιάζει το γεγονός, ότι επιχειρήθηκε η προσέγγιση των δρώμενων της ημερολογιακής καινοτομίας και μέσα από το πληροφοριακό φάσμα της δημοσιογραφίας και εύλογα η επικαιρότητα ζωντανεύει ιδεατά στα ''πέτρινα'' αυτά χρόνια του Μεσοπολέμου, προσφέροντας στον αναγνώστη διαδραστικά τον επίκαιρο και ζωντανό παλμό των γεγονότων!



Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος



Μ' Μέρος

Είδομεν, πως αποφαίνονται η Α' και Γ' Οικουμενική Σύνοδος περί των εθών και των παραδόσεων της Εκκλησίας.

3)  Η Δ' Οικουμενική Σύνοδος (η εν Χαλκιδόνι), διά του Α' αυτής κανόνος λέγει: ''Τους παρά των Αγίων Πατέρων καθ' εκάστην Σύνοδον άχρι του νυν εκτεθέντας κανόνας κρατείν εδικαιώσαμεν (εκρίνομεν δίκαιον)''. Και η Σύνοδος αύτη κυροί τους προ ταύτης κανόνας των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων, όχι μόνον τους ''συντελούντας εις δογμάτων ακρίβειαν'', ως λέγει ο ερμηνευτής Ζωνάρ, αλλά και τους ''εις εκκλησιαστικήν αφορώντας κατάστασιν και τας Εκκλησίας ρυθμίζοντας''. Η αυτή Δ' Οικουμενική Σύνοδος διά του ΚΗ' Κανόνος αυτής αποφαίνεται:

''Πανταχού  τ ο ι ς  τ ω ν  Α γ ί ω ν  Π α τ έ ρ ω ν  ό ρ ο ι ς  ε π ό μ ε ν ο ι  και τον αρτίως αναγνωσθέντα κανόνα των εκατόν πεντήκοντα θεοφιλεστάτων επισκόπων, των συναχθέντων επί του της ευσεβούς μνήμης Μεγάλου Θεοδοσίου του γενομένου Βασιλέως εν τη βασιλίδι Κωνσταντινουπόλεως Νέα Ρώμη γνωρίζοντες,  τ α  α υ τ ά  κ α ι  η μ ε ί ς  ο ρ ί ζ ο μ ε ν  τ ε  κ α ι  ψ η φ ι ζ ό μ ε θ α.

4) Η ΣΤ' Οικουμενική Σύνοδος, η λεγομένη Πανθέκτη, η εν Τρούλλω του Βασιλικού Παλατίου συνελθούσα εν τω Α' Κανόνι αυτής ορίζει τα εξής: ''Τάξις αρίστη παντός αρχομένου και λόγου και πράγματος, εκ Θεού τε άρχεσθαι, και εις Θεόν αναπαύεσθαι... Και νυν αρχήν των ιερών ποιούμενοι λόγων, χάριτι θεία, ορίζομεν,  α  κ α ι ν ο τ ό μ η τ ό ν  τ ε  κ α ι  α π α ρ ά τ ρ ω τ ο ν  φ υ λ ά τ τ ε ι ν   τ η ν  π α ρ α δ ο θ ε ί σ αν  η μ ί ν  π ί σ τ ι ν... Και συνελόνται φάναι πάντων των εν τη Εκκλησία του Θεού διαπρεψάντων ανδρών, οι γεγόνασι φωστήρες εν κόσμω, λόγον ζωής επέχοντες, την πίστιν κρατείν βεβαίαν, και μέχρι συντελείας του αιώνος ασάλευτον διαμένειν θεσπίζομεν, και τα αυτών θεοπαράδοτα συγγράμματά τε και δόγματα, πάντας απόβαλλόμενοί τε και αναθεματίζοντες, ους απέβαλον (οι Πατέρες) και ανεθεμάτισαν, 


ως της αληθείας εχθρούς και κατά Θεού φρυαξαμένους κενά, και αδικίαν εις ύψος εκμελετήσαντας. Ει δε τις των απάντων μη τα προειρημένα της ευσεβείας δόγματα κρατοί και ασπάζοιτο, και ούτω δοξάζοι τε και κηρύττοι, αλλά εξ εναντίας ιέναι τούτων επιχειροί, έστω ανάθεμα, κατά τον ήδη εκτεθέντα όρον υπό των προδηλωθέντων αγίων και μακαρίων Πατέρων, και του Χριστιανικού καταλόγου, ως αλλότριος, εξωβείσθω και εκπιπτέτω.  Η μ ε ί ς  γ α ρ  ο ύ τ ε  π ρ ο σ τ ι θ έ ν α ι  τ ι,  ο ύ τ ε  μ ε ν  α φ α ι ρ ε ί ν,  κ α τ ά  τ α  π ρ ο ο ρ ι σ θ έ ν τ α,  π α ν τ ε λ ώ ς  δ ι ε γ ν ώ κ α μ ε ν  ή  κ α θ'  ο ν  τ ι ν ά  ο υ ν  δ ε δ υ ν ή μ ε θ α  λ ό γ ο ν.

5) Η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος, ήτις είναι η Δευτέρα εν Νικαία Σύνοδος επί της Βασιλείας Κωνσταντίνου και της μητρός αυτού Ειρήνης, η κατά των Εικονομάχων συνελθούσα ονομάζει ''μ α ρ τ ύ ρ ι α'' τας διατάξεις των ιερών Κανόνων και την  π α ρ ά δ ο σ ι ν  των Αγίων Εικόνων, όπερ προσκύνημα είναι  π α ρ ά δ ο σ ι ς  και ουχί κανών προηγουμένης Συνόδου. Η Σύνοδος αύτη εις μεν τον Α' αυτής κανόνα λέγει τα εξής: ''...Εις τον αιώνα η προφητική φωνή (του Δαυίδ) εντέλλεται ημίν  φ υ λ ά τ τ ε ι ν  τ α  μ α ρ τ ύ ρ ι α  τ ο υ  Θ ε ο ύ,  και ζην εν αυτοίς, δ η λ ο ν ό τ ι  α κ ρ ά δ α ν τ α  κ α ι  α σ ά λ ε υ τ α  δ ι α μ έ ν ο ν τ α,  ότι και ο θεόπτης Μωυσής ούτω φησίν'  ε ν  α υ τ ο ί ς  ο υ κ  έ σ τ ι  π ρ ο σ θ ε ί ν α ι  και  α π'  α υ τ ώ ν  ο υ κ  έ σ τ ι ν  α φ ε λ ε ί ν.  

Και ο θείος Απόστολος Πέτρος εν αυτοίς εγκαυχώμενος βοά: ''Εις α επιθυμούσιν άγγελοι παρακύψαι''. Και ο Παύλος φησί: ''Καν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν, παρ' ο ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω''. Τούτων ουν ούτως όντων και διαμαρτυρομένων ημίν, αγαλλιώμενοι επ' αυτοίς, ως ει τις εύροι σκύλα πολά, ασπάσως τους θείους κανόνας ενστερνιζόμεθα και ολόκληρον την αυτών διαταγήν και ασάλευτον κρατύνομεν των εκτεθέντων υπό των αγίων σαλπίγγων του Πνεύματος, των πανευφήμων Αποστόλων, των τε εξ Αγίων Οικουμενικών Συνόδων, και των τοπικώς συναθροισθεισών επί εκδόσει τοιούτων διαταγμάτων, και των Αγίων Πατέρων ημών.

Εξ ενός γαρ άπαντες και του αυτού Πνεύματος αυγασθέντες, ώρισαν τα συμφέροντα. Και ους μεν τω αναθέματι παραπέμπουσι, και ημείς αναθεματίζομεν ους δε τη καθαιρέσει, και ημείς καθαιρούμεν΄ ους δε τω αφορισμώ και ημείς αφορίζομεν΄ ους δε επιτιμίω παραδιδόασι, και ημείς ωσαύτως υποβάλλομεν...'' Η αυτή δε Ζ' Σύνοδος διά του Ζ' Κανόνος αυτής ομιλεί ρητότερον περί της  α γ ρ ά φ ο υ   θ ε σ μ ο θ ε σ ί α ς  λέγουσα τα εξής: ''...Την ουν ασεβεί αιρέσει των χριστιανοκατηγόρων και άλλα ασεβήματα συνακολούθησαν ώσπερ γαρ την των σεπτών εικόνων αφείλοντο όψιν εκ της Εκκλησίας, και  έ τ ε ρ α  τ ι ν ά  έ θ η  π α ρ α λ έ λ ο ι  π ά σ ι, α χρη ανανεωήναι και κατά  τ η ν  έ γ γ ρ α φ ο ν   κ α ι  τ η ν  ά γ ρ α φ ο ν   θ ε σ μ ο θ ε σ ί α ν  ο ύ τ ω  κ ρ α τ ε ί ν.

Όσοι ουν σεπτοί ναοί καθιερώθησαν εκτός αγίων λειψάνων μαρτύρων, ορίζομεν εν αυτοίς κατάθεσιν γίνεσθαι λειψάνων μετά της συνήθους ευχής. Ο δε άνευ αγίων λειψάνων καθιερών ναόν, καθαιρείσθω ως  π α ρ α β ε β η κ ώ ς   τ α ς  ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ά ς   π α ρ α δ ό σ ε ι ς''. Απλούν λοιπόν έθος Εκκλησιαστικόν όπως οι θείοι όπως οι θείοι ναοί καθιερούνται δι' αγίων λειψάνων μαρτυρικών, περιεφρούρησεν η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος διά του ανωτέρω Κανόνος αυτής, κυρούσα την αρχήν ότι πρέπει να κρατή και να είναι σεβαστή ή τε έγγραφος και η άγραφος θεσμοθεσία.

6) Εις τα πρακτικά όμως της Ζ' ταύτης Οικουμενικής Συνόδου ευρίσκομεν κατηγοριματικωτέραν την απόφασιν και διαταγήν περί της τηρήσεως των  ''π α ρ α δ ο θ έ τ ω ν''. Ο ιερός Ταράσιος, Πατριάρχης της Κωνσταντινουπόλεως, και άγιος είτα, Προεδρεύσας της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου (8ος αιών) εν Νικαία προσεφώνησε τους συνελθόντας εν αυτή Πατέρας ειπών μεταξύ άλλων τα εξής: ''...Και νήφοντες εν πάσιν αποστολικώς, το ισόρροπον κρίνομεν΄ ίνα πάσαν καινοφωνίαν ύφεσίν τε και πλεονασμόν, ως ζιζάνια τω καθαρώ σίτω επισπαρέντα, αναβολής πάσης εκτός, εκτίλλωμεν, ως της αληθείας αντίθετα και της Εκκλησίας αντίμαχα. Τ α  γ α ρ   ε  ν   α υ τ ή  π α ρ δ ο θ έ ν τ α  ουκ εισί ναι και ου, αλλά ναι εισίν εν αληθεία και μένουσιν αρραγή και ακράδαντα εις τον αιώνος χρόνου''. (Mansi τόμ. 12, σελ. 1002). Και λέγει ταύτα ο ιερός Τράσιος όχι διά παραβάσεις  δ ο γ μ α τ ι κ ά ς  αλλά διά τα ζητήματα της  λ α τ ρ ε ί α ς  διά τα οποία ως επίσης και διά τα δογματικά επικαλείται  τ α ς  π α ρ α δ ό σ ε ι ς,  ας ολόκληρος η Σύνοδος επινεύουσα κηρύσσει σεβαστάς.

7) Ο αυτός Ταράσιος εν τη Δ'  ΠΡΑΞΕΙ της αυτής Ζ' Οικουμενικής Συνόδου λέγει τα εξής: ''...Προσαγέσθωσαν εις μέσον ημών προς ακρόασιν των περιδόξων Αγίων Πατέρων αι βίβλοι και εξ αυτών αρυόμενοι ποτίσωμεν έκαστος ημών το καθ' ημάς ποίμνιον ούτω γαρ και εις πάσαν την γην εξελεύσεται ο ημέτερος φθόγγος και εις τα πέρατα της Οικουμένης των ρημάτων ημών η δύναμις΄ διότι ου μετατίθεμεν όρια α έθεντο οι Πατέρες ημών, αλλ' αποστολικώς διδαχθέντες κρατούμεν τας παραδόσεις, ας παρελάβομεν''. (Mansi τόμ. 13, σελ. 41 και σελ. 128).8) Μετά την τοιαύτην δήλωσιν του Ταρασίου, ολόκληρος η Σύνοδος εκβοά τα εξής βαρυσήμαντα:

''(Η αγία Σύνοδος εξεβόησε), Πατέρες κηρύττουσι, τέκνα υπακοής εσμέν και εγκαυχώμευθα εν προσώπω μητρός τη παραδόσει της Καθολικής Εκκλησίας... Ημείς τη αρχαία θεσμοθεσία της Καθολικής Εκκλησίας επακολουθούμεν. Ημείς τους θεσμούς των Πατέρων φυλάττομεν. Ημείς τους προστεθέντας ή αφαιρούντας εκ της Καθολικής Εκκλησίας αναθεματίζομεν. Ημείς κατά πάντα των αυτών Θεοφόρων Πατέρων ημών τα δόγματα και πράγματα κρατούντες, κηρύσσομεν εν ενί στόματι και μια καρδία μηδέν προστιθέντες μηδέν αφαιρούντες των εξ αυτών παραδοθέντων ημίν, αλλά τούτοις βεβαιούμεθα, τούτοις στηριζόμεθα''. (Mansi 23, σελ. 128)

Δεν είναι όμως μόνον ταύτα τα ''μ α ρ τ ύ ρ ι α'' περί του απαραβιάστου και απαρατρώτου των Εκκλησιαστικών παραδόσεων. Θα συνεχίσωμεν εις το επόμενον άρθρον παραθέτοντες και έτερα ίνα μη αφήσωμεν ουδεμίαν αμφιβολίαν, ότι και αι  π α ρ α δ ό σ ε ι ς   τ η ς  Ε κ κ λ η σ ί α ς  έχουν την αυτήν ισχύν κανόνων και δογμάτων, ούσαι κατά τους θείους Πατέρας, όπως εκείναι, ισχυραί, σεβασταί, απαραβίασται.


Συνεχίζεται 



Εκ του βιβλίου του Γρηγορίου Ευστρατιάδη 
''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'',
που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'', 
το Σάββατο 21 Απριλίου 1928
έτος 32ον, αρ. φύλλου 8.965, σελ. 1η. 
Μεταφορά στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου 
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής με την επέμβαση μόνο σε κάποια αναγκαία σημεία στίξης.




ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ



Τα Χριστούγεννα ως αφορμή για πνευματικό προβληματισμό


 


Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ 

Κα τεκεν τν υἱὸν ατς τν πρωτότοκον, κα σπαργάνωσεν ατόν, κα νέκλινεν ατνν τ φάτν

διότι οκ ν ατος τόπος ν τ καταλύματι. (Λουκ. β,7)

Κανένα πανδοχείο και κανένας συγγενής δεν φιλοτιμήθηκε  να προσφέρει στον Νεογέννητο Χριστό τόπο για φιλοξενία.
Στην μικρή Βηθλεέμ, για όλους τους ανθρώπους υπήρχε χώρος. Για τον Πλάστη όμως και Σωτήρα, ούτε μια μικρή γωνιά δεν βρέθηκε, παρεκτός από το σπήλαιο και την φάτνη!
Σήμερα, στο δικό μας κατάλυμα, δηλαδή, στην Πατρίδα μας, στο χωριό μας, στις οικογένειές μας, στις καρδιές μας, υπάρχει άραγε διαθέσιμος τόπος για τον Ενανθρωπήσαντα Χριστό;
(1). Και πρώτα-πρώτα ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας.
Εμείς, οι βαφτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, έχουμε άραγε τόπο για τον Κύριό μας στο κατάλυμα της καρδιάς μας;
Καθαριζόμαστε από τα πάθη, ώστε να γίνει η καρδιά μας φάτνη άνετη και ζεστή για τον Χριστό, που γεννιέται;
(2) Ευρίσκει ο Χριστός τόπο στο κατάλυμα του δικού μας σπιτιού; 
Έχει θέση ο Χριστός στην οικογενειακή μας ζωή; 
(3). Ευρίσκει ο Χριστός κατάλυμα μέσα στον χώρο της Εκκλησίας;
Ευρίσκει τόπο να σταθεί στους διαθρησκειακούς διαλόγους και στις σχέσεις μας με τους παπικούς και τους προτεστάντες;
(4). Ευρίσκει  σήμερα ο Χριστός κατάλυμα στο πνευματικό πανδοχείο του Γένους μας, που είναι το σχολείο το Ελληνικό;
Ποια είναι η θέση του Χριστού στην αγωγή και την εκπαίδευση της νεότητας;
(5). Ευρίσκει ο Χριστός κατάλυμα στο μεγάλο ’’φροντιστήριο’’ της σύγχρονης ελληνικής οικογένειας, που είναι η τηλεόραση;
Έχει τόπο ο Χριστός να αναπαυθεί στα τηλεοπτικά προγράμματα και ιδιαίτερα στα προγράμματα ψυχαγωγίας των παιδιών;
(6). Ευρίσκει ο Χριστός κατάλυμα στις ολόφωτες πλατείες των ημερών των Χριστουγέννων με τους κλόουν, με τα ξωτικά και με τους μάγους;
(7). Ευρίσκει ο Χριστός κατάλυμα στην Βουλή των Ελλήνων;
Υπάρχει τόπος για τον Σαρκωθέντα Λόγο μέσα στις καρδιές των πολιτικών μας ανδρών, στις αποφάσεις τους και στους νόμους, που ψηφίζουν;
Εάν αποπειραθούμε με στοιχειώδη ειλικρίνεια, να απαντήσουμε στα παραπάνω ερωτήματα, τότε θα καταλήξουμε στην θλιβερή διαπίστωση, ότι και σήμερα στην πολύπαθη Πατρίδα μας μέρα Χριστουγέννων, συνεχίζουμε  κατά τα φαινόμενα και μιλάμε την γλώσσα της Βηθλεέμ:
Δεν έχουμε χώρο για Σένα, Χριστέ, στην οικογένεια.
Δεν μπορούμε να Σε φιλοξενήσουμε στην κοινωνική μας ζωή.
Δεν έχουμε για Σένα κατάλυμα στους νόμους μας και στα βουλευτήριά μας.
Δεν έχουμε τόπο για Σένα μέσα στα σχολεία μας.
Σε θέλουμε έξω από την προσωπική μας ζωή.
Δεν μπορείς να μείνεις μαζί μας.
Πρ’ όλα αυτά οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι, όπως πάντοτε, υπάρχει και σήμερα η μικρή μαγιά, που λαβώθηκε μεν, αλλά δεν πειράχτηκε θανάσιμα από τα μικρόβια του μισόκαλου, δηλαδή τα πάθη, τον ευδαιμονισμό, την φιλαυτία, την εκκοσμίκευση και τον οικουμενισμό.
Αυτή η μαγιά, με την χάρη του Θεού, δίνει στις ημέρες μας τις πρώτες μαρτυρίες, ότι ο Λαός μας, ’’καθήμενος εν σκότει και σκιά θανάτου’’ επί έτη πολλά, αρχίζει τώρα και βλέπει ’’φώς μέγα’’. Αρχίζει και δείχνει την απογοήτευσή του από τις φαύλες επιλογές του παρελθόντος και στρέφει σιγά-σιγά τις ελπίδες του προς τον Ενανθρωπήσαντα Χριστό.
Όσο για τους συνανθρώπους μας εκείνους, που φέρονται τάχα αδιάφορα ή ακόμα και εχθρικά απέναντι στο γεγονός της Βηθλεέμ, φαίνεται πως τώρα αρχίζουν κι αυτοί –κάτω από τις απειλές του πορτοφολιού- να προβληματίζονται και να συσπειρώνονται γύρω από αξίες πατροπαράδοτες,  που λησμονήθηκαν: την αλληλεγγύη, το φιλότιμο, την συμπόνια, την ανθρωπιά.   
Άλλωστε -όπως έγραψε κάποιος- τώρα που μας τέλειωσαν τα λεφτά, τι μας μένει εκτός από τον Χριστό, για να ακουμπήσουμε επάνω του;
Ο πολυαγαπημένος μας Άγιος Παΐσιος , σε κάποια από τα Χριστούγεννα που μας πέρασαν, είπε:
’Μέγα και παράδοξον θαύμα τετέλεσται σήμερον.
Άμα ο νους μας είναι εκεί, στο «παράδοξον», τότε θα ζήσουμε και το μεγάλο μυστήριο της Γεννήσεως του Χριστού. Εύχομαι η καρδιά σας να γίνει Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σας δώσει όλες τις ευλογίες Του’’.

 Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους μας.




Η ΟCU στο Βολίν θα γιορτάσει τα Χριστούγεννα δύο φορές


«Μητροπολίτης» Μιχαήλ Ζινκέβιτς. Φωτογραφία: ukrslovo.net
«Μητροπολίτης» Λουτσκ και Βολίν της ΟCU Μιχαήλ Ζινκέβιτς δήλωσε ότι στις 25 Δεκεμβρίου στον Ι.Ν. Αγίας Τριάδας ΟCU θα πραγματοποιηθεί Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία.
Ο εκπρόσωπος της ΟCU «Μητροπολίτης» Λουτσκ και Βολίν Μιχαήλ Ζινκέβιτς δήλωσε ότι στην «επισκοπή» του τα Χριστούγεννα θα γιορτάζονται δύο φορές – στις 25 Δεκεμβρίου και στις 7 Ιανουαρίου, ενώ η περίοδος από τις 25 Δεκεμβρίου έως τις 7 Ιανουαρίου θα θεωρείται η περίοδος των εορτασμών των Χριστουγέννων. Αναφέρεται από το «Glavkom».
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη δημοσίευση, μετά από έκκληση προς τον «μητροπολίτη» αρκετών ενοριτών με πρόταση να πραγματοποιήσει άλλη μία Χριστουγεννιάτικη Λειτουργία, «αντιμετώπισε με κατανόηση την πρωτοβουλία αυτή».
Την ίδια στιγμή, ο Ζινκέβιτς τόνισε ότι «για εκείνους που θέλουν να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου, θα συνιστούσα να ξεκινήσουν τη νηστεία των Χριστουγέννων γρήγορο όχι από τις 28 Νοεμβρίου, αλλά από τις 14. Ως εκ τούτου, για αυτούς η νηστεία θα τελειώσει στις 24 Δεκεμβρίου. Αυτή την μέρα θα έχουν Παραμονή Χριστουγέννων και την επόμενη μέρα θα γιορτάσουν τα Χριστούγεννα».
Είπε επίσης ότι «η Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία θα πραγματοποιηθεί στις 25 Δεκεμβρίου στο Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδας».
Ο Μιχαήλ Ζινκέβιτς τόνισε ότι «το Ευαγγέλιο δεν λέει πουθενά την ημερομηνία της γέννησης του Ιησού Χριστού, είναι γνωστό μόνο ότι ήταν χειμερινή περίοδος».
Ο «Μητροπολίτης» Μιχαήλ είπε επίσης ότι «στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν τα Χριστούγεννα των Καθολικών (25 Δεκεμβρίου – συντ.) και των Ορθοδόξων. Υπάρχουν Χριστούγεννα και ο εορτασμός των σύμφωνα με το Γρηγοριανό και το Ιουλιανό ημερολόγιο».
Σύμφωνα με τον ίδιο, υπάρχουν άνθρωποι που υποστηρίζουν τον εορτασμό των Χριστουγέννων στις 7 Ιανουαρίου και αισθάνονται κάποιο είδος εσωτερικής διαμαρτυρίας για τον εορτασμό αυτού του γεγονότος στις 25 Δεκεμβρίου. Ωστόσο, ο Μιχαήλ Ζινκέβιτς είναι σίγουρος ότι αυτή είναι μόνο η δύναμη της συνήθειας.
Δήλωσε ότι τέτοιοι άνθρωποι «έχουν κάθε δικαίωμα να γιορτάσουν στις 7 Ιανουαρίου και γι’ αυτούς θα τελούνται οι Χριστουγεννιάτικες Θείες Λειτουργίες».
Ο Ζινκέβιτς πιστεύει ότι «αν γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα στις 7 Ιανουαρίου, τότε πολλά πράγματα στη ζωή μας δεν έχουν λογική. Συγκεκριμένα, φωτισμός του χριστουγεννιάτικοτ δέντρου στις 19 Δεκεμβρίου, αργία στις 25 Δεκεμβρίου, λαμπρός εορτασμός της Πρωτοχρονιάς κατά τη διάρκεια της νηστείας και άλλα».
Τόνισε ότι «για τη γενική τάξη είναι απαραίτητο να υπάρξει λογική συμπεριφοράς», επειδή «δεν υπάρχει διαφορά πότε να γιορτάζουμε τη γέννηση του Χριστού – στις 25 Δεκεμβρίου ή 7 Ιανουαρίου, εάν πιστεύετε ειλικρινά στη γέννησή Του».
Την ίδια στιγμή ο επικεφαλής της ΟCU του Βολίν είναι πεπεισμένος ότι δεν χρειάζεται να να ληφθούν δραστικά μέτρα ως προς την αλλαγή από τον εορτασμό της 7ης Ιανουαρίου στον εορτασμό της 25ης Δεκεμβρίου, διότι «αυτό θα διασπάσει την κοινωνία, που πρέπει να είναι ενωμένη». Σύμφωνα με τον ίδιο, «οι αλλαγές στη συνείδηση πρέπει να είναι εξελικτικές, δηλαδή σταδιακές».
Νωρίτερα, η ΕΟΔ έγραψε ότι ο «Μητροπολίτης» της ΟCU στο Βολίν υποστήριξε τον εορτασμό των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου.

''Η ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΣΥΓΚΡΟΤΕΙΤΑΙ ΕΚ ΤΩΝ ΑΝΑΒΑΝΤΩΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΙΚΟΣΤΟΝ ΠΕΜΠΤΟΝ ΒΑΘΜΟΝ...!''




Ολίγα τινά περί ''των κεκκρυμμένων οργάνων της Μασονίας''

Ο αντίχριστος ρόλος και συνωμοτικός χαρακτήρας της Μασονίας ήταν γνωστότατος στον εκ Κεφαλληνίας Μοναχό Κοσμά, αφού ο Τεκτονισμός ξεκίνησε από τα Επτάνησα και δη από την Κέρκυρα (1782) και εξαπλώθηκε και στην υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα. Γι' αυτό και στο ακόλουθο κείμενο της ''Φωνής Ορθόδοξης και σπουδαίας'' περιγράφεται απλά, αλλά ουσιαστικά, με λεπτομερείς, αναλυτικές και εκτενείς γνώσεις για την μασονική υπόσταση της Φιλικής Εταιρείας, που δεν δημιουργήθηκε σαν μια Τεκτονική Στοά, αλλά προωθήθηκε και επιβλήθηκε -αποκλειστικά και μόνο- για την απελευθέρωση του σκλαβωμένου, ρωμέικου γένους, υπό τον έλεγχο -φυσικά- των ξένων δυνάμεων της Εσπερίας!

Δράττεται ο Κοσμάς Φλαμιάτος -δοθείσης της ευκαιρίας- να καταστήσει απόλυτα σαφή, κατανοητή και δηλωτική την υποκρισία, την δολιότητα και τον μακιαβελισμό της παγκόσμιας Μασονίας και δη της Ελληνικής, γράφοντας με μοναδική ευκρίνεια, ακρίβεια και εστίαση τα ακόλουθα: ''Εις όλα τα επιβουλευόμενα Κράτη, (η Μασονία) έ χ ε ι    κ ε κ ρ υ μ μ έ ν α   ό ρ γ α ν α   και προπαρασκευασμένα, ίνα αναβαίνωσιν  ο  ε ι ς  μ ε τ ά  τ ο ν   ά λ λ ο ν εις την θέσιν του  π ρ ω θ υ π ο υ ρ γ ο ύ,  ενεργούντα αδιαλείπτως τους Σατανικούς και ολεθρίους σκοπούς της Αγγλίας, τα οποία επί τοιούτω σκοπώ προς τοις άλλοις κινεί τους εφημεριδογράφους και τους σπερμολόγους και υπερεπαινούσι και περιθρυλλούσιν αυτούς, ως άνδρας τάχα σοφούς, μεγάλους, ηθικούς και ως έχοντας δήθεν όλην την φιλογένειαν και τον πατριωτισμόν''.

Ο Μοναχός Κοσμάς προείδε (και σήμερα, μετά από πολλά χρόνια αυτό γίνεται απόλυτα αντιληπτό και πανθομολογούμενο) σε αντίθεση με πολλούς δυτικογενείς και δυτικοεπηρμένους ''εραστές'' του Ευρωπαικού ''Διαφωτισμού'' τον ''κίνδυνον'', τον ''κρημνόν'' και τον ''όλεθρον'', που ελόχευε διά μέσου της Φιλικής Εταιρείας και προωθούσε η Αγγλία με την Μασονική, μυστική της ''πανστρατιά'' και όχι μόνο αυτή. Ο Σκουφάς -φερ' ειπείν- είχε στενότατες σχέσεις με τον Κωνσταντίνο Ράδο, που ήταν μυημένος στον επαναστατικό ''καρμποναρισμό'', δηλαδή την μυστική εταιρεία της Ιταλίας, που διαπνεόταν από πατριωτικά και προοδευτικά ιδεώδη και λειτουργούσε, ως πρότυπο για όλες σχεδόν τις εθνικοαπελευθερωτικές, μυστικές ομάδες.

Ο Ξάνθος είχε μυηθεί στην Τεκτονική Στοά της Λευκάδας και ο Τσακάλωφ ήταν ιδρυτικό μέλος του ''Ξενοδοχείου''. Συχνά θα δούμε, στα κείμενα που δημοσιεύουμε (εκ της Φωνής Ορθόδοξης και σπουδαίας) να συσχετίζονται απόλυτα οι όροι Αγγλία-Μασονία, μιας και οι δύο αλληλοσυμπληρώνονται και εκπληρούνται μέσα από την ιδεατή, οντολογική ταυτοπροσωπία τους! Ο Ιερότατος Μοναχός Κοσμάς δεν είναι -φυσικά- κατά της προόδου, της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης των ευρωπαικών κρατών, ελέω του εισαγόμενου δυτικοευρωπαικού ''διαφωτισμού''.

Είναι όμως αναντίρρητα και οφθαλμοφάνερα, κατά την αποικιοκρατοποίησης της Ελλάδος μέσα από τον ξενόδουλο έλεγχο και την δυτικοευρωπαική επιστασία ενός υπό ελέγχου κοινοβουλευτικού ''Συντάγματος'', κατά των αιωνίων και παρουσιαζομένων ως ''φιλελλήνων''... δυτικών ''Συμμάχων'' και δη της Αγγλίας και φυσικά, κατά του σατανικότερου, αμοραλιστικότερου και ειδεχθέστερου, υποχθόνιου, μυστικιστικού ''συστήματος'', που ταυτοποιήθηκε ιδεατά στον ορισμό της Μασονίας!



Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος



ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ
ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ.
ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ



υνέχεια από το προηγούμενο)


Ερωτώ δε τίνες και εις ποιον λαόν κινούσι τον υπό το πρόσχημα της ελευθερίας  μ υ σ τ ι κ ό ν  δ ι ο ρ γ α ν ι σ μ ό ν  αυτών των  ε τ α ι ρ ι ώ ν;... Εκείνοι οι Αρμοσταί, οίτινες ακολουθούσιν απ' αρχής συστηματικώς τοιαύτην επέμβασιν, αυθαιρεσίαν, διωγμόν και επιβουλήν εις όλα τα θεία και ιερά της θρησκείας του προστατευομένου λαού, οποία ουδείς απ' αιώνος διώκτης και τύραννος επενόησε, ίνα φέρη εις έργον. Εκείνοι οι Αρμοσταί, οίτινες ενώπιον αυτών και ενώπιον παντός άλλου Άγγλου, Μητροπολίται, Επίσκοποι, Ιερείς, Νομοθέται, Βουλευταί και χωροφύλακες φαίνονται μιας και της αυτής αξίας και ως άχυρα καταπατούμενα. 

Εκείνοι οι Αρμοσταί, οίτινες πολλάκις δι' απλήν υποψίαν εθανάτωσαν  ι ε ρ ε ί ς  με ελεεινόν και τραγικόν θάνατον, άλλους   δε  ε ξ ύ ρ ι σ α ν   και  έ δ ε ι ρ α ν  επισήμως επί της αγοράς. Εκείνοι οι Αρμοσταί εις των οποίων το αυθαίρετον κρεμάται η ιδιοκτησία, η ελευθερία του πράττειν, ή λέγειν τι και η ζωή, οίτινες πολλάκις δι' απλήν υποψίαν, ή δι' απλούν λόγον κατ' ιδίαν ψιθυρισθέντα  σ υ λ λ α μ β ά ν ο υ σ ι ν  εν καιρώ νυκτός,  φ υ λ α κ ί ζ ο υ σ ι  και  ε ξ ο ρ ί ζ ο υ σ ι  αφ' οποιασδήποτε τάξεως ανθρώπων. Εκείνοι οίτινες ενέπνευσαν διά της τυραννίας και διά των απανταχού διεσπαρμένων ωτακουστών τοιούτον φόβον εις τον λαόν, ώστε πολλοί εξ αυτών αναγκάζονται ίνα επαινώσι δημοσίως, τα όσα εσωτερικώς αποστρέφονται και ελεεινολογούσι.

Εκείνοι οίτινες υπαγορεύουσι μέχρι κεραίας όλην την Εκκλησιαστικήν και πολιτικήν νομοθεσίαν και έπειτα εφαρμόζουσιν αυτήν, όπου θέλωσι και ερμηνεύουσιν αυτήν, όπως θέλωσι. Εκείνοι οίτινες εσφετερίσθησαν όλα τα Εκκλησιαστικά κτήματα, ποιούντες εις αυτά οποίαν χρήσιν θέλουσι, και προχωρούντες αυτά, εις όσους θέλωσι πολλά των οποίων εις τινάς Νήσους εδόθησαν και εγένοντο ιδιοκτησίαι Βρεττανικαί, συγκατοικούντες συν γυναιξί και τέκνοις εις τους ιερούς τόπους των Μοναστηρίων αλλόφυλοι Άγγλοι, και έχοντες ως σταύλους και ιπποστάσια τους εν αυτοίς, Ναούς.

Εκείνοι λέγω οι Αρμοσταί, οίτινες επέβαλον τοιαύτας φρικτάς και ανηκούστους βίας εις την αγγαρίαν της οδοποιοίας, προ ολίγων ετών, ώστε πολλοί εκ των πασχόντων εγένοντο θυσίαι της τυρρανίας, τινές δε σώζονται εισέτι ως μικρά δείγματα εκείνης της τρομεράς τυραννίας, εστρεβλωμένοι και κεκολοβωμένοι εις πολλά μέλη του σώματος, όλοι δε ενθυμούμενοι το πράγμα φέρει μέχρι της ώρας αυτοίς φόβον και τρόμον και πικρά δάκρυα. Εκείνοι οι Αρμοσταί τέλος πάντων οίτινες, καθώς και όλοι οι υπάλληλοι και ομογενείς αυτών, φέρουσι τοιαύτην περιφρόνησιν, αποστροφήν και μίσος εις τον προστατευόμενον λαόν, οποία ουδέποτε βάρβαρος και αντίπαλος φέρει προς τον επιβλαβέστερον και πλέον αδιάλλακτον κατ' αυτού εχθρόν.

Και εις ποιον λαόν; Εις λαόν ευπειθή και υπήκοον, ως ουδένα άλλον, και εις λαόν του οποίου ενεπιστεύθη την απλήν προστασίαν υπό των άλλων δυνάμεων, κατά την εν Παρισίοις γενομένην συνθήκην μετά την πτώσιν του Ναπολέοντος. Αλλά την περί τούτου του αντικειμένου έκθεσιν, ήτις όσον αποβαίνει τα μέγιστα ευρύχωρος και εκτεταμένη, τόσον και αναγκαιοτάτη, επειδή εις το σύστημα της Επτανήσου, όστις εξετάση αυτό, ουχί επιπολαίως, αλλά κατά βάθος και ακριβώς, βλέπει πραγματικώς τα δείγματα και τας ραδιουργίας, δι' ων η εκ της Αγγλίας επιβουλή, υπενεργεί και ετοιμάζει τα γενικά ναυάγια των άλλων εθνών, και προ πάντων όλων εν γένει των ορθοδόξων, την περί τούτου λέγω έκθεσιν παραλείπω εις άλλους, και επανέρχομαι εις τον περί των  ε τ α ι ρ ι ώ ν  λόγον.

Τούτων η καταστροφή, ως είπα και ανωτέρω γίνεται εις διαφόρους βαθμούς έχοντας διάφορα έργα και αντικείμενα εις ιδίως αγώνας, όλως  κ α τ α σ τ ρ ε π τ ι κ ά  ολέθρια και όλως Σ α τ α ν ι κ ά.  Εκ τούτων και η ιδιαιτέρα κατά του  κ λ ή ρ ο υ  συνωμοσία, ήτις ως υπό τίνων διεφημίσθη συγκροτείται εν των αναβάντων εις τον  ε ι κ ο σ τ ό ν  π έ μ π τ ο ν  β α θ μ ό ν.  Εκ των τοιούτων τινες, κατά μυστικήν εισήγησιν της επιβουλής διατηρούσι τα γένεια κατά το μάλλον και ήττον, τινές δε ακούρευτον και την κόμην της κεφαλής διά σκάνδαλον και διά περιφρόνησιν του Ανατολικού κλήρου.

Δι' αυτόν τον σκοπόν δι' ενεργείας της επιβουλής εισήχθη αυτή η νέα εθιμοταξία των ακουρεύτων και αξυρίστων κατά πρώτον εις τον λαόν της Γαλλίας, ειδούσα ότι εκείθεν διαδίδεται ευστοχώτερον και εις τους ορθοδόξους λαούς. Πολλοί δε ακολουθούσι την μίμησιν ταύτης εν αγνοία. Πολλάς δε και ποικίλας ραδιουργίας επενόησεν απ' αρχής η επιβουλή διά την γενικήν έκτασιν αυτών των εταιριών καθ' όλας τας τάξεις του λαού, εξ ων προς τοις άλλαις πολλαίς και αι εφεξής:

1. Τα σχολεία, περί ων, κατωτέρω εκθέτομεν ολίγα τινά.

2. Η αλεπάλληλος και αμοιβαία βοήθεια εις τας ανάγκας  του  ε τ α ι ρ ι σ μ ο ύ, όλα τα ταμεία καθ' όλα τα επιβουλευόμενα Κράτη εις αυτήν την συνωμοσίαν εξοδεύονται.

3. Προβιβασμοί συστηματικοί κατά πρώτον, εις όλας τας Εκκλησιαστικάς, διδασκαλικάς, πολιτικάς και άλλας μερικάς θέσεις. Εκ τούτου και τον επιβουλευόμενον λαόν δελεάζει και συσσωματούται εις την συνωμοσίαν αυτών των  ε τ α ι ρ ι ώ ν,  και συγχρόνως, δι' αυτών διευθύνει κατά τους σατανικούς αυτής σκοπούς το επιβουλευόμενον Κράτος.

4. Π ρ ο β ι β α σ μ ο ί  εις ανωτέρω  β α θ μ ο ύ ς  των  ε τ α ι ρ ι ώ ν  και βραβεία αναλόγως εις τα σκάνδαλα της  π λ ά ν η ς  και εις τον αριθμόν του  π ρ ο σ η λ υ τ ι σ μ ο ύ,  τα οποία έκαστος των εταιριστών κατορθώση. Φαίνονται πάμπολλα και ανεκδιήγητα τα όσα άλλα είδη ραδιουργίας μετέρχεται συστηματικώς η επιβουλή, τόσον ως προς την έκτασιν αυτών των  ε τ α ι ρ ι ώ ν,  όσον και ως προς το βάθος και την  ποικιλίαν της  υ π ο κ ρ ί σ ε ω ς,  τα οποία φέρει εν αυτώ, όλος ούτος της διαβολικής πλάνης ο προσηλυτισμός, δ' εισηγήσεως και οδηγίας αυτής.

Εις όλους τους  ν ε ω σ τ ί  ε ι σ α χ θ έ ν τ α ς,  εις αυτάς τας εταιρίας, αδιαλείπτως και μεγάλως περιθρυλλούσιν οι άλλοι, ίνα διατηρώσι προ πάντων των άλλων την πατρώαν θρησκείαν, και την ανήκουσαν πειθαρχίαν εις την αρχήν και εις τον Βασιλέα, έπειτα δε τεχνικώς και κατά μικρόν φέρουσι αυτούς εις την κατά τούτων συνωμοσίαν. Άλλοτε δε κινεί η επιβουλή και γίνεται ο διοργανισμός της εταιρίας εις υπεράσπισιν τάχα της θρησκείας, όθεν εις τα πρώτα έγγραφα συστατικά και αποδεικτικά τούτων φέρουσι τινά ρητά του Ευαγγελίου και της Γραφής, τα οποία έπειτα εις τον προβιβασμόν του βαθμού παρεξηγούντες οι άλλοι οι εις ανώτερον βαθμόν όντες συνεφέλκουσιν αυτούς πλέον ευστόχως εις την κατ' αυτής συνωμοσίαν.

Μία εκ των όσων άλλων φρικτών βλασφημιών η επιβουλή εψιθύρισε και ψιθυρίζει, εις όσα κούφια και ελεεινά πνεύματα εισάγει εμμέσως δι' άλλων εις αυτάς τας εταιρίας εστίν, ότι τοιαύτη τάχα ε τ α ι ρ ί α  υπήρξεν η πρώτη αρχή του χριστιανισμού. Εκτός τούτων η επιβουλή επενόησε πολλούς τρόπους, ίνα διατελώσι διά βίου αμετάβλητοι και αναπόσπαστοι, όσοι άπαξ συσσωματωθώσιν εις τας  τ ο ι α ύ τ α ς   Ε τ α ι ρ ί α ς.  Εις εκ των άλλων πολλών εστίν ίνα φονεύωσιν οι άλλοι διαβολικοί αδελφοί τον τοιούτον αδελφόν, ως ηκολούθησε πολλάκις και ακολουθεί, διά τον όλεθρον του λαού. 

Τοιαύτη εστίν η ελευθερία και η αμοιβαία αγάπη εις τους σ τ ρ α τ ι ώ τ α ς  του  Σ α τ α ν ά. Τις α ρ χ ι δ ι δ ά σ κ α λ ο ς  του εν Ιθάκη της Επτανήσου Γυμνασίου Σώλερ, καλούμενος περί το  1 8 3 7  έτος κατά μυστικήν εντολήν του εν Κερκύρα Αρμοστού, έ σ φ α ξ ε  μίαν νύκτα την ομόζυγον και τον υιόν αυτού, επειδή έλαβεν υποψίαν, ότι ανεκάλυψαν εις τον εκείσε ορθόδοξον λαόν τινά  π ρ α κ τ ι κ ά  εξ' ων ανεκαλύφθη  η  ε τ α ι ρ ί α αύτη και οι σκοποί αυτής, ως το πράγμα υπάρχει γενικώς και επισήμως γνωστόν, αν και από τότε τούτο διαθρυλλούσι τα άλλα  ό ρ γ α ν α  τ η ς  π λ ά ν η ς,  ότι εσφάγησαν υπό των εκείσε χριστιανών.

Εάν οι χριστιανοί εισήρχοντο εκεί, έσφαζον αυτόν τον ένοχον της πλάνης, ουχί δε αυτούς τους αθώους. Παρατρέχω πάμπολλα άλλα τοιαύτα διδόμενα. Αυτάς τας  ε τ α ι ρ ί α ς,  η εκ της Αγγλίας επιβουλή κινεί προ πολλού και διοργανίζονται διά τρόπου όλως δολίου και κεκρυμμένου, εις όλα τα επιβουλευόμενα Κράτη και προ πάντων εις τα ορθόδοξα, εξ αυτών προβιβάζονται εις όλας τας θέσεις, ετοιμάζοντες και υπενεργούντες την αθρόαν ανατροπήν της πίστεως, την πτώσιν και την καταστροφήν εις τους θρόνους και τον διά της αποστασίας και αναρχίας όλεθρον των λαών.

Αυτάς προ πάντων κινεί και διοργανίζονται εις την Επτάνησον, εις το Βασίλειον της Ελλάδος και εις όλην την άλλην Ανατολήν και συγχρόνως, εις μεν τους Έλληνας ενεργεί την διαφθοράν και τα σχίσματα, του δε Οθωμανικού στρατού υπενεργεί την γύμνασιν και την ευταξίαν, όπως δι' αυτού και διά των εμφυλίων πολέμων φέρη τον όλεθρον του Ελληνικού γένους. Εις τούτο το είδος της ραδιουργίας της διά των  ε τ α ι ρ ι ώ ν , καθώς και εις άλλα πολλά, φαίνεται ότι η  Λ ο υ θ η ρ ο - Κ α λ β ι ν ι κ ή  α ί ρ ε σ ι ς  έδωκε προς τοις άλλοις την αιτίαν και νύξιν εις την σκηνήν της Αγγλίας, την οποίαν περί τα μέσα του ιζ'  αιώνος  ήνοιξεν εκεί ο Πρεσβυτεριαννός Κρόμβελ, ως και πρότερον, εμνημόνευσα περί τούτου.

Εξ αυτής εδιδάχθη η διπλωματία της Μεγ. Βρεττανίας το ολεθριώτατον τούτο μάθημα, δι' ου επενόησεν ίνα φέρη ευστόχως, ακινδύνως και ανυπόπτως την αθρόαν ανατροπήν της Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας και την πτώσιν και την καταστροφήν εις όλα τα επιβουλευόμενα Κράτη. Αλλά περί τούτου ο λόγος υπάρχει τα μέγιστα εκτεταμένος και διεξοδικός, και δεν εκτείνομαι περαιτέρω, αλλά μεταβαίνω εις συνοπτικήν έκθεσιν άλλου είδους ραδιουργίας, το πάντων των άλλων απαισιώτατον και ολεθριώτατον οποίον εστίν: ''Η εστρεβλωμένη και η κατά το πνεύμα της διαφθοράς και της πλάνης μόρφωσις της νεολαίας''.


Συνεχίζεται 



Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ 
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ'' 
Αθήνα 1849, σελ. 41-45. 
Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.









ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ