Ο Γρηγόριος Ευστρατιάδης (1864-1950) υπήρξε νομικός, εκδότης και βουλευτής. Επί σειρά ετών υπήρξε εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας ''ΣΚΡΙΠ'' της Αθήνας. Το ''ΣΚΡΙΠ'' αμέσως μετά την ημερολογιακή καινοτομία του 1924 τάχθηκε κατά του συνόλου των νεωτερισμών, που εισήγαγαν στο σώμα της Εκκλησίας ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης. Φιλοξενούσε στις σελίδες του το σύνολο σχεδόν των ανακοινώσεων της ''Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινότητας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών'', δημοσίευε -με εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ- όλες τις ειδήσεις για τις διώξεις των χιλιάδων αποτειχισμένων ''Παλαιοημερολογιτών'' και παρουσίαζε άρθρα αντινεωτεριστικά και κατά της κίνησης για την ''Ένωση των Εκκλησιών'', όπως ονομαζόταν τότε η οικουμενική κίνηση. Το βιβλίο του ''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'' δημοσιεύθηκε υπό την μορφή συνεχιζόμενων άρθρων τον Μάρτιο του 1928 και αποτέλεσε μια εμπεριστατωμένη δημοσιογραφική και θεολογική εργασία για το ημερολογιακό σχίσμα. Το περισσότερο -ίσως- ενδιαφέρον στο βιβλίο αυτό παρουσιάζει το γεγονός, ότι επιχειρήθηκε η προσέγγιση των δρώμενων της ημερολογιακής καινοτομίας και μέσα από το πληροφοριακό φάσμα της δημοσιογραφίας και εύλογα η επικαιρότητα ζωντανεύει ιδεατά στα ''πέτρινα'' αυτά χρόνια του Μεσοπολέμου, προσφέροντας στον αναγνώστη διαδραστικά τον επίκαιρο και ζωντανό παλμό των γεγονότων!
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
ΛΘ' Μέρος
Επιμένομεν εκθέτοντες εν μεγαλειτέρα λεπτομερεία, όσα περί της ισχύος και του απαραβιάστου τ ω ν ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ώ ν π α ρ α δ ό σ ε ω ν έχουσι κηρύξει Απόστολοι, Πατέρες Άγιοι, Σύνοδοι Οικουμενικαί και Τοπικαί και άλλαι επίσημαοι πράξεις και γνώμαι, διά να καταστήσωμεν έκδηλον την ανίερον αυθαιρεσίαν την εκ μέρους της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και διά τ η ς π ρ ω τ ο β ο υ λ ί α ς αυτής και μόνης ανατροπής της από αιώνων κρατούσης εκκλησιαστικής τάξεως, ανατροπής γενομένης διά της μεταβολής του Ιουλιανού ημερολογίου, ήτις συνεπάγεται, ως είδομεν, αναγκαίαν μετακίνησιν και αλοίωσιν τ ο υ κ α θ ε σ τ ώ τ ο ς της Εκκλησίας, του σχετιζομένου προς το Πασχάλιον, προς τας εορτάς, προς τας νηστείας, προς τας ακολουθίας Κυριακών και εορτών κ.λ.π.
Η αλλοίωσις και ανατροπή όλων τούτων είναι ανατροπή δισχιλιετών εκκλησιαστικών παραδόσεων, αίτινες με την ελαφροτέραν συνείδησιν και έτι ελαφροτέραν κρίσιν κατεπατήθησαν, ενώ και μόνη, η μεταβολή του Ιουλιανού Ημερολογίου, αυτή καθ' εαυτήν, άνευ των ανωτέρω συνεπειών της και της ολοθριωτέρας συνεπείας της διασπάσεως της εκκλησιαστικής ενότητος, και μόνη λέγομεν αυτή απετέλει παράβασιν π α ρ α δ ό σ ε ω ς, διότι παράδοσις ήτο η ανέκαθεν αδιάλειπτος και ομοιόμορφος ισχύς αυτού εν τη Εκκλησία και η μη προσχώρησις κατά τούτο εις την Δυτικήν - σχισματικήν Εκκλησίαν. Και ο σεβασμός της παραδόσεως ταύτης επί τόσους αιώνας, και η επίμονος άρνησις διά μέσου τόσων αιώνων μεγάλων εκκλησιαστικών αναστημάτων και υπερόχων Πατριαρχικών φυσιογνωμιών να αποδεχθώσι το Γρηγοριανόν Ημερολόγιον, έστω και κρατούντες άθικτον την εορτήν του Πάσχα, η επίμονος λέγομεν άρνησις αυτών, αυτή και μόνο έπρεπε να συγκρατήση τους σημερινούς ν ά ν ο υ ς τ η ς Ε κ κ λ η σ ί ας ασεβήσαντας προς τας καθαγιασθείσας, διά των αιώνων γνώμας τόσων υψηλών της Εκκλησίας κορυφών.
Είδομεν εις το προηγούμενον άρθρον τας περί π α ρ α δ ό σ ε ω ν γνώμας, Α) του Αποστόλου Παύλου, Β) του Μεγάλου Βασιλείου, Γ) Γρηγορίου του Νύσσης, Δ) Επιφανίου του Αρχιεπισκόπου Κύπρου και Ε) του Ιωάννου του Δαμασκηνού. Εις τούτους, ας προστεθούν ακόμη: ΣΤ) Ο ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ λέγων τα εξής: ''...Ίδωμεν δε όμως και προς τούτοις και αυτήν και αυτήν την ε ξ α ρ χ ή ς π α ρ ά δ ο σ ι ν και διδασκαλίαν και πίστιν της Καθολικής (Ορθοδόξου) Εκκλησίας, ην ο μεν Κύριος έδωκεν, οι δε Απόστολοι εκήρυξαν και οι Πατέρες εφύλαξαν' εν ταύτη γαρ η Εκκλησία τεθεμελιώνεται... κ α ι τ η ρ ε ί τ ε τ η ν τ ω ν Π α τ έ ρ ω ν π α ρ ά δ ο σ ι ν (Migne κς' 593968).
Και Ζ). Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ λέγων εις τον λόγον δ' της Β' προς Θεσσαλονικείς, τα εξής: ''...Ενταύθα δήλον, ότι ου πάντα δι' επιστολής παρεδίδοσαν (οι Απόστολοι) αλλά και πολλά και αγράφως. Ομοίως δε και εκείνα και ταύτα εστίν αξιόπιστα. Ώστε και την π α ρ ά δ ο σ ι ν της Ε κ κ λ η σ ί α ς αξιόπιστον ηγούμεθα. Π α ρ ά δ ο σ ι ς ε σ τ ί μ η δ έ π λ έ ο ν ζ ή τ ε ι''. Αλλ' εκείνοι οίτινες ανύψωσαν τ α ς π α ρ α δ ό σ ε ι ς της Εκκλησίας εις περιωπήν δ ό γ μ α τ ο ς και εκήρυξαν αφορισμούς και αναθέματα κατά των καινοτόμων των περιφρονούντων και καταπαντούντων τας παραδόσεις είναι οι άγιοι Πατέρες, διά των Οικουμενικών και τοπικών Συνόδων.
Οι άγιοι Πατέρες είναι οι μετά τους Αποστόλους του Χριστού θεμελιωταί και στύλοι της Εκκλησίας. Δεν είναι απλοί κήρυκες και αξιωματικοί της Εκκλησίας. Υψώθησαν υπέρ τους κοινούς διδασκάλους της πίστεως, εις πεδίον υπεργήινον. Είναι θ ε ό π ν ε υ σ τ ο ι και θ ε ο φ ό ρ ο ι. Τα κηρύγματα αυτών είναι δ ό γ μ α τ α και α ξ ι ώ μ α τ α, εις τα οποία η προσθήκη ή η αφαίρεσις και ενός ιώτα είναι βεβήλωσις και των οποίων η παρακοή ή αθέτησις είναι ασέβεια, ίση προς την προσβολήν δόγματος. Η Ορθόδοξος Ελληνική Εκκλησία εξαίρουσα το θεόπνευστον των Αγίων Πατέρων υμνωδεί περί αυτών λέγουσα: ''Όλην εισδεξάμενοι την νοητήν λαμπηδόνα του Αγίου Πνεύατος, το υπερφυέστατον χρησμολόγημα, το βραχύ ρήματι και πολύ συνέσει, θεοπνεύστως απεφθέγξαντο οι Χριστοκήρυκες, ευαγγελικών προιστάμενοι δογμάτων οι μακάριοι, κ α ι τ ω ν ε υ σ ε β ώ ν π α ρ α δ ό σ ε ω ν, άνωθεν λαβόντες την αποκατάστασιν αυτών και φωτισθέντες εξέθεντο πίστιν θεοδίδακτον.
Και ακόμη περί αυτών λέγει: ''...Ω θεία παρεμβολή θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου' αστέρες πολύφωτοι του νοητού στερεώματος' της μυστικής Σιών οι ακαθαίρετοι πύργοι, τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου' τα πάγχρυσα στόματα του Λόγου' Νικαίας το καύχημα, οικουμένης αγλάισμα'' κ.λ.π. Των Πατέρων τούτων της Εκκλησίας έχουσι διατυπωθή τα αποφθεύγματα εις τους Κανόνας, εις τους Όρους και εις τα πρακτικά των Οικουμενικών Συνόδων. Εκάστη δε Οικουμενική Σύνοδος αναφέρεται εις τα αποφασισθέντα των προηγουμένων και κρατύνει το έθος, την πράξιν, και την παράδοσιν των προηγουμένων.
Ιδού δε, πως αποφαίνονται περί τ ω ν π α ρ α δ ό σ ε ω ν της Εκκλησίας:
1) Η Α' Ο ι κ ο υ μ ε ν ι κ ή Σ ύ ν ο δ ο ς διά του ΣΤ' Κανόνος αυτής επιτάσσει: ''Τ α α ρ χ α ί α έ θ η κ ρ α τ ε ί τ ω''... Ο δε ερμηνευτής του κανόνος τούτου Ζωναράς λέγει: ''Βούλεται ο Κανών τα παλαιά έθη κρατείν, ο και κανόνες μεταγενέστεροι και νόμοι πολιτικοί διορίζονται''. Διά δε του Ζ' Κανόνος αυτής λέγει: Επειδή συμφωνία κεκράτηκε, και π α ρ ά δ ο σ ι ς αρχαία, ώστε τον εν Αλία επίσκοπον τιμάσθαι εχέτω την ακολουθίαν της τιμής...'' (Ράλλη Συντάγ. Κανών, τόμ. Β', σελίς 128-131).
2) Η Ι' Ο ι κ ο υ μ ε ν ι κ ή Σ ύ ν ο δ ο ς (εν Εφέσω) εις τον Η' Κανόνα αυτής ομιλούσα περί θέματος ''παρά τους εκκλησιαστικούς και τους κανόνας των Αγίων Αποστόλων καινοτομουμένου'' λέγει: ''...Έδοξε τοίνυν τη αγία και Οικουμενική Συνόδω, σώζεσθαι εκάστη επαρχία, καθαρά και αβίαστα τα αυτή προσόντα δίκαια ε ξ α ρ χ ή ς κ α ι ά ν ω θ ε ν, κ α τ ά τ ο π ά λ α ι κ ρ α τ ή σ αν έ θ ο ς''... Ει δε τις μαχόμενον τύπον τοις νυν ωρισμένοις προσκόμμασι, ά κ υ ρ ο ν τ ο ύ τ ο ν ε ί ν α ι έδοξε πάντοτε τη αγία πάση και Οικουμενική Συνόδω''. Ο κανών ούτος κυροί κατά τον Ζωναράν τον 35ον κανόνα των Αγίων Αποστόλων, τον 3ον της εν Αντιοχεία συνόδου και τον 6ον και 7ον κανόνα της Α' Οικουμ. Συνόδου (Ράλλη τόμ. Β', σελ. 203-204).
Θα συνεχίσωμεν εις το επόμενον άρθρον, των λοιπών Οικουμενικών Συνόδων τας διατάξεις, περί του απαραβιάστου των παραδόσεων.
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
ΛΘ' Μέρος
Επιμένομεν εκθέτοντες εν μεγαλειτέρα λεπτομερεία, όσα περί της ισχύος και του απαραβιάστου τ ω ν ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ώ ν π α ρ α δ ό σ ε ω ν έχουσι κηρύξει Απόστολοι, Πατέρες Άγιοι, Σύνοδοι Οικουμενικαί και Τοπικαί και άλλαι επίσημαοι πράξεις και γνώμαι, διά να καταστήσωμεν έκδηλον την ανίερον αυθαιρεσίαν την εκ μέρους της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και διά τ η ς π ρ ω τ ο β ο υ λ ί α ς αυτής και μόνης ανατροπής της από αιώνων κρατούσης εκκλησιαστικής τάξεως, ανατροπής γενομένης διά της μεταβολής του Ιουλιανού ημερολογίου, ήτις συνεπάγεται, ως είδομεν, αναγκαίαν μετακίνησιν και αλοίωσιν τ ο υ κ α θ ε σ τ ώ τ ο ς της Εκκλησίας, του σχετιζομένου προς το Πασχάλιον, προς τας εορτάς, προς τας νηστείας, προς τας ακολουθίας Κυριακών και εορτών κ.λ.π.
Η αλλοίωσις και ανατροπή όλων τούτων είναι ανατροπή δισχιλιετών εκκλησιαστικών παραδόσεων, αίτινες με την ελαφροτέραν συνείδησιν και έτι ελαφροτέραν κρίσιν κατεπατήθησαν, ενώ και μόνη, η μεταβολή του Ιουλιανού Ημερολογίου, αυτή καθ' εαυτήν, άνευ των ανωτέρω συνεπειών της και της ολοθριωτέρας συνεπείας της διασπάσεως της εκκλησιαστικής ενότητος, και μόνη λέγομεν αυτή απετέλει παράβασιν π α ρ α δ ό σ ε ω ς, διότι παράδοσις ήτο η ανέκαθεν αδιάλειπτος και ομοιόμορφος ισχύς αυτού εν τη Εκκλησία και η μη προσχώρησις κατά τούτο εις την Δυτικήν - σχισματικήν Εκκλησίαν. Και ο σεβασμός της παραδόσεως ταύτης επί τόσους αιώνας, και η επίμονος άρνησις διά μέσου τόσων αιώνων μεγάλων εκκλησιαστικών αναστημάτων και υπερόχων Πατριαρχικών φυσιογνωμιών να αποδεχθώσι το Γρηγοριανόν Ημερολόγιον, έστω και κρατούντες άθικτον την εορτήν του Πάσχα, η επίμονος λέγομεν άρνησις αυτών, αυτή και μόνο έπρεπε να συγκρατήση τους σημερινούς ν ά ν ο υ ς τ η ς Ε κ κ λ η σ ί ας ασεβήσαντας προς τας καθαγιασθείσας, διά των αιώνων γνώμας τόσων υψηλών της Εκκλησίας κορυφών.
Είδομεν εις το προηγούμενον άρθρον τας περί π α ρ α δ ό σ ε ω ν γνώμας, Α) του Αποστόλου Παύλου, Β) του Μεγάλου Βασιλείου, Γ) Γρηγορίου του Νύσσης, Δ) Επιφανίου του Αρχιεπισκόπου Κύπρου και Ε) του Ιωάννου του Δαμασκηνού. Εις τούτους, ας προστεθούν ακόμη: ΣΤ) Ο ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ λέγων τα εξής: ''...Ίδωμεν δε όμως και προς τούτοις και αυτήν και αυτήν την ε ξ α ρ χ ή ς π α ρ ά δ ο σ ι ν και διδασκαλίαν και πίστιν της Καθολικής (Ορθοδόξου) Εκκλησίας, ην ο μεν Κύριος έδωκεν, οι δε Απόστολοι εκήρυξαν και οι Πατέρες εφύλαξαν' εν ταύτη γαρ η Εκκλησία τεθεμελιώνεται... κ α ι τ η ρ ε ί τ ε τ η ν τ ω ν Π α τ έ ρ ω ν π α ρ ά δ ο σ ι ν (Migne κς' 593968).
Και Ζ). Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ λέγων εις τον λόγον δ' της Β' προς Θεσσαλονικείς, τα εξής: ''...Ενταύθα δήλον, ότι ου πάντα δι' επιστολής παρεδίδοσαν (οι Απόστολοι) αλλά και πολλά και αγράφως. Ομοίως δε και εκείνα και ταύτα εστίν αξιόπιστα. Ώστε και την π α ρ ά δ ο σ ι ν της Ε κ κ λ η σ ί α ς αξιόπιστον ηγούμεθα. Π α ρ ά δ ο σ ι ς ε σ τ ί μ η δ έ π λ έ ο ν ζ ή τ ε ι''. Αλλ' εκείνοι οίτινες ανύψωσαν τ α ς π α ρ α δ ό σ ε ι ς της Εκκλησίας εις περιωπήν δ ό γ μ α τ ο ς και εκήρυξαν αφορισμούς και αναθέματα κατά των καινοτόμων των περιφρονούντων και καταπαντούντων τας παραδόσεις είναι οι άγιοι Πατέρες, διά των Οικουμενικών και τοπικών Συνόδων.
Οι άγιοι Πατέρες είναι οι μετά τους Αποστόλους του Χριστού θεμελιωταί και στύλοι της Εκκλησίας. Δεν είναι απλοί κήρυκες και αξιωματικοί της Εκκλησίας. Υψώθησαν υπέρ τους κοινούς διδασκάλους της πίστεως, εις πεδίον υπεργήινον. Είναι θ ε ό π ν ε υ σ τ ο ι και θ ε ο φ ό ρ ο ι. Τα κηρύγματα αυτών είναι δ ό γ μ α τ α και α ξ ι ώ μ α τ α, εις τα οποία η προσθήκη ή η αφαίρεσις και ενός ιώτα είναι βεβήλωσις και των οποίων η παρακοή ή αθέτησις είναι ασέβεια, ίση προς την προσβολήν δόγματος. Η Ορθόδοξος Ελληνική Εκκλησία εξαίρουσα το θεόπνευστον των Αγίων Πατέρων υμνωδεί περί αυτών λέγουσα: ''Όλην εισδεξάμενοι την νοητήν λαμπηδόνα του Αγίου Πνεύατος, το υπερφυέστατον χρησμολόγημα, το βραχύ ρήματι και πολύ συνέσει, θεοπνεύστως απεφθέγξαντο οι Χριστοκήρυκες, ευαγγελικών προιστάμενοι δογμάτων οι μακάριοι, κ α ι τ ω ν ε υ σ ε β ώ ν π α ρ α δ ό σ ε ω ν, άνωθεν λαβόντες την αποκατάστασιν αυτών και φωτισθέντες εξέθεντο πίστιν θεοδίδακτον.
Και ακόμη περί αυτών λέγει: ''...Ω θεία παρεμβολή θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου' αστέρες πολύφωτοι του νοητού στερεώματος' της μυστικής Σιών οι ακαθαίρετοι πύργοι, τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου' τα πάγχρυσα στόματα του Λόγου' Νικαίας το καύχημα, οικουμένης αγλάισμα'' κ.λ.π. Των Πατέρων τούτων της Εκκλησίας έχουσι διατυπωθή τα αποφθεύγματα εις τους Κανόνας, εις τους Όρους και εις τα πρακτικά των Οικουμενικών Συνόδων. Εκάστη δε Οικουμενική Σύνοδος αναφέρεται εις τα αποφασισθέντα των προηγουμένων και κρατύνει το έθος, την πράξιν, και την παράδοσιν των προηγουμένων.
Και Ζ). Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ λέγων εις τον λόγον δ' της Β' προς Θεσσαλονικείς, τα εξής: ''...Ενταύθα δήλον, ότι ου πάντα δι' επιστολής παρεδίδοσαν (οι Απόστολοι) αλλά και πολλά και αγράφως. Ομοίως δε και εκείνα και ταύτα εστίν αξιόπιστα. Ώστε και την π α ρ ά δ ο σ ι ν της Ε κ κ λ η σ ί α ς αξιόπιστον ηγούμεθα. Π α ρ ά δ ο σ ι ς ε σ τ ί μ η δ έ π λ έ ο ν ζ ή τ ε ι''. Αλλ' εκείνοι οίτινες ανύψωσαν τ α ς π α ρ α δ ό σ ε ι ς της Εκκλησίας εις περιωπήν δ ό γ μ α τ ο ς και εκήρυξαν αφορισμούς και αναθέματα κατά των καινοτόμων των περιφρονούντων και καταπαντούντων τας παραδόσεις είναι οι άγιοι Πατέρες, διά των Οικουμενικών και τοπικών Συνόδων.
Οι άγιοι Πατέρες είναι οι μετά τους Αποστόλους του Χριστού θεμελιωταί και στύλοι της Εκκλησίας. Δεν είναι απλοί κήρυκες και αξιωματικοί της Εκκλησίας. Υψώθησαν υπέρ τους κοινούς διδασκάλους της πίστεως, εις πεδίον υπεργήινον. Είναι θ ε ό π ν ε υ σ τ ο ι και θ ε ο φ ό ρ ο ι. Τα κηρύγματα αυτών είναι δ ό γ μ α τ α και α ξ ι ώ μ α τ α, εις τα οποία η προσθήκη ή η αφαίρεσις και ενός ιώτα είναι βεβήλωσις και των οποίων η παρακοή ή αθέτησις είναι ασέβεια, ίση προς την προσβολήν δόγματος. Η Ορθόδοξος Ελληνική Εκκλησία εξαίρουσα το θεόπνευστον των Αγίων Πατέρων υμνωδεί περί αυτών λέγουσα: ''Όλην εισδεξάμενοι την νοητήν λαμπηδόνα του Αγίου Πνεύατος, το υπερφυέστατον χρησμολόγημα, το βραχύ ρήματι και πολύ συνέσει, θεοπνεύστως απεφθέγξαντο οι Χριστοκήρυκες, ευαγγελικών προιστάμενοι δογμάτων οι μακάριοι, κ α ι τ ω ν ε υ σ ε β ώ ν π α ρ α δ ό σ ε ω ν, άνωθεν λαβόντες την αποκατάστασιν αυτών και φωτισθέντες εξέθεντο πίστιν θεοδίδακτον.
Και ακόμη περί αυτών λέγει: ''...Ω θεία παρεμβολή θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου' αστέρες πολύφωτοι του νοητού στερεώματος' της μυστικής Σιών οι ακαθαίρετοι πύργοι, τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου' τα πάγχρυσα στόματα του Λόγου' Νικαίας το καύχημα, οικουμένης αγλάισμα'' κ.λ.π. Των Πατέρων τούτων της Εκκλησίας έχουσι διατυπωθή τα αποφθεύγματα εις τους Κανόνας, εις τους Όρους και εις τα πρακτικά των Οικουμενικών Συνόδων. Εκάστη δε Οικουμενική Σύνοδος αναφέρεται εις τα αποφασισθέντα των προηγουμένων και κρατύνει το έθος, την πράξιν, και την παράδοσιν των προηγουμένων.
Ιδού δε, πως αποφαίνονται περί τ ω ν π α ρ α δ ό σ ε ω ν της Εκκλησίας:
1) Η Α' Ο ι κ ο υ μ ε ν ι κ ή Σ ύ ν ο δ ο ς διά του ΣΤ' Κανόνος αυτής επιτάσσει: ''Τ α α ρ χ α ί α έ θ η κ ρ α τ ε ί τ ω''... Ο δε ερμηνευτής του κανόνος τούτου Ζωναράς λέγει: ''Βούλεται ο Κανών τα παλαιά έθη κρατείν, ο και κανόνες μεταγενέστεροι και νόμοι πολιτικοί διορίζονται''. Διά δε του Ζ' Κανόνος αυτής λέγει: Επειδή συμφωνία κεκράτηκε, και π α ρ ά δ ο σ ι ς αρχαία, ώστε τον εν Αλία επίσκοπον τιμάσθαι εχέτω την ακολουθίαν της τιμής...'' (Ράλλη Συντάγ. Κανών, τόμ. Β', σελίς 128-131).
2) Η Ι' Ο ι κ ο υ μ ε ν ι κ ή Σ ύ ν ο δ ο ς (εν Εφέσω) εις τον Η' Κανόνα αυτής ομιλούσα περί θέματος ''παρά τους εκκλησιαστικούς και τους κανόνας των Αγίων Αποστόλων καινοτομουμένου'' λέγει: ''...Έδοξε τοίνυν τη αγία και Οικουμενική Συνόδω, σώζεσθαι εκάστη επαρχία, καθαρά και αβίαστα τα αυτή προσόντα δίκαια ε ξ α ρ χ ή ς κ α ι ά ν ω θ ε ν, κ α τ ά τ ο π ά λ α ι κ ρ α τ ή σ αν έ θ ο ς''... Ει δε τις μαχόμενον τύπον τοις νυν ωρισμένοις προσκόμμασι, ά κ υ ρ ο ν τ ο ύ τ ο ν ε ί ν α ι έδοξε πάντοτε τη αγία πάση και Οικουμενική Συνόδω''. Ο κανών ούτος κυροί κατά τον Ζωναράν τον 35ον κανόνα των Αγίων Αποστόλων, τον 3ον της εν Αντιοχεία συνόδου και τον 6ον και 7ον κανόνα της Α' Οικουμ. Συνόδου (Ράλλη τόμ. Β', σελ. 203-204).
Θα συνεχίσωμεν εις το επόμενον άρθρον, των λοιπών Οικουμενικών Συνόδων τας διατάξεις, περί του απαραβιάστου των παραδόσεων.
Συνεχίζεται
Εκ του βιβλίου του Γρηγορίου Ευστρατιάδη
''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'',
που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'',
την Παρασκευή 20 Απριλίου 1928,
έτος 32ον, αρ. φύλλου 8.964, σελ. 1η.
Μεταφορά στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής με την επέμβαση μόνο σε κάποια αναγκαία σημεία στίξης.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου